Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2016 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa M. R.

przeciwko (...) Spółce z o.o. z siedzibą w Z.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 27 kwietnia 2016 r. sygn. akt IX GC 1148/15

1. oddala apelację;

2. zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 10 800 zł (dziesięć tysięcy osiemset złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSA Barbara Górzanowska SSA Wojciech Kościołek SSA Sławomir Jamróg

Sygn. akt I ACa 1034/16

UZASADNIENIE

Powód M. R. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. na jego rzecz kwoty 303.801,16 zł z ustawowymi odsetkami od kwot składających się na roszczenie główne . Roszczenie uzasadniał tym ,że poprzednik prawny powoda zawarł w dniu 4 marca 2014 roku umowę sprzedaży 500 ton cukru ustalając cenę 458 euro za tonę cukru . W dniu 27 maja 2015 roku do dyspozycji pozwanego została przekazana w porcie docelowym w G. lub G. I partia zakupionego towaru tj.300 ton cukru Wystawił fakturę i wezwał do odbioru dostawy tej partii cukru. Ponieważ pozwany nie uiścił zapłaty za dostawę sprzedawca wypowiedział umowę. Powód wskazał, że na roszczenie odszkodowawcze składa się kwoty:

- 40.753.00 euro (tj. 172.735,67 zł na dzień wniesienia pozwu) stanowiąca różnicę w umówionej między stronami cenie sprzedaży cukru, tj. 233.000,00 EUR netto za zakup 500 ton cukru /458 euro za zakup jednej tony /+ 8 euro kosztów portowo-spedycyjnych za l tonę cukru), a ceną uzyskaną ze sprzedaży cukru przez wierzyciela pierwotnego innym nabywcom, tj. 192.247,00 euro netto .

- 2.250,00 euro stanowiąca koszt transportu do magazynu oraz koszt (...)poniesiony przez wierzyciela pierwotnego obliczony na podstawie faktur VAT wystawionych przez S. (...) tj. faktury VAT nr (...) (...)na kwotę 900 euro /tj 5.722.11 zl na dzień wniesienia pozwu oraz nr (...) na kwotę 1.350 euro /tj. 3.814,74 zł na dzień wniesienia pozwu ./

- 121.528,64 euro na ,którą się składa kwota :

- 111. 518,36 zł stanowiąca koszt transportu do magazynu oraz koszt (...) poniesiony przez wierzyciela pierwotnego obliczony na podstawie faktur VAT wystawionych S. (...) ;

-5.260,28 zł stanowiąca koszt transportu towaru z magazynu depozytowego poniesiony przez wierzyciela pierwotnego na podstawie faktur wystawionych przez firmę (...) I. R. (...) ;

-4.750,00 zł stanowiącą koszt załadunku towaru poniesiony przez wierzyciela pierwotnego obliczonej na podstawie faktur wystawionych przez firmę (...) sp.z o.o.

Powód wskazał też , że zawarł z (...) Sp. z o.o. w P. umowę o powierniczy przelew wierzytelności o czym zawiadomiono stronę pozwaną.

Strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Zarzuciła ,że powołany w pozwie dokument z dnia 4 kwietnia 2014r. nie został podpisany zgodnie z zasadami reprezentacji i nie stanowił umowy, lecz jedynie ofertę handlową. Nadto podniosła, że pozwany nie zawarł umowy, nie przyjął oferty, ani nie przystąpił do jej wykonania.

Zdaniem strony pozwanej nawet gdyby dokument, na który powołuje się powód, uznać za pisemny kontrakt na dostawę cukru, to umowa ta i tak byłby bezwzględnie nieważna, a to wobec braku podpisu zgodnie z zasadami reprezentacji, obowiązującymi w przedsiębiorstwie pozwanego. Stosownie do danych, wynikających z odpisu KRS, pochodzącego z okresu, w którym miało rzekomo dojść do podpisania umowy z 04 marca 2014r. w czasie tym Pozwany posiadał wieloosobowy zarząd, składający się z P. K., P. S. oraz A. K. (1). W tej sytuacji aby oświadczenie woli w imieniu pozwanego zostało skutecznie złożone umowa winna być sygnowana przez dwóch członków zarządu. Na „kontrakcie” z dnia 04 marca 2014r. widnieje natomiast podpis tylko jednego członka zarządu – P. K.. Umowa, na której istnienie powołuje się powód byłaby zatem bezwzględnie nieważna, a wszelkie ewentualne roszczenia powód mógłby ewentualnie skierować przeciwko osobie, która sygnowała umowę, stosownie do art. 39 k.c. nie zaś do pozwanego.

Wyrokiem z dnia 27 kwietnia 2016 r. Sygn. akt IX GC 1148/15Sąd Okręgowy w Krakowie oddalił powództwo (pkt I) i zasądził od powoda M. R. na rzecz strony pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Z. kwotę 7.217,00 zł tytułem kosztów postępowania (pkt II).

Podstawę tego rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia:

W dniu 23 stycznia 2015r. powód prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...)/cesjonariusz / zawarł z wierzycielem pierwotnym, tj. spółką (...) Sp. z o.o. z siedziba w P., reprezentowaną przez upoważnionego do występowania w imieniu spółki członka zarządu A. K. (2)/ cedent/, umowę o powierniczy przelew wierzytelności w wysokości 433.003,00 euro oraz 122.067,12zł Powód zawiadomił pozwanego o dokonanym przelewie wierzytelności pismem z dnia 07 kwietnia 2015 roku odebranym przez pracownika pozwanej Spółki w dniu 08 kwietnia 2015r.

Cedent oświadczał, że przysługuje mu od dłużnika - (...) Sp. z o, o,, ul. (...), (...)-(...) Z. wymagalna wierzytelność, na kwoty:

-43 003,00 EUR

-122 067,12 PLN wynikające z tytułu:

- straty na cenie sprzedaży (różnica w cenie ustalonej w kontrakcie z (...) Sp. z o. o. a faktyczną ceną sprzedaży cukru innym kontrahentom): 40.753,00 EUR ;

- koszty transportu do magazynu i demurrage: 2.250,00 EUR

- koszty transportu z magazynu depozytowego: 5,260.28;

- koszty załadunku: 4.750,00zł oraz wszelkie prawa i roszczenia z tą należnością związane, -w tym prawo do odsetek ustawowych. Umowa była przedmiotem aneksu z dnia 06.10.2015 roku .

Cedent nawiązywał do zawartej jego zdaniem w dniu 4 marca 2014 roku umowy zakupu przez pozwanego 500 ton cukru w cenie 458 euro za tonę . Dokument stanowiący ofertę powoda został ze strony pozwanej podpisany przez jednego członka zarządu pozwanego – P. K.. Według umowy spółki pozwanego do składania oświadczeń woli w zakresie praw i obowiązków majątkowych i niemajątkowych spółki oraz podpisywania w imieniu spółki upoważnienia są w przypadku zarządu jednoosobowego członek zarządu samodzielnie, a w przypadku zarządu wieloosobowego – dwóch członków zarządu albo jeden członek zarządu z prokurentem. Stosownie do danych, wynikających z odpisu KRS, pochodzącego z okresu, w którym miało dojść do podpisania umowy z 04 marca 2014r. w czasie tym pozwany posiadał wieloosobowy zarząd, składający się z P. K., P. S. oraz A. K. (1). Sąd ustalił ,że aby oświadczenie woli w imieniu pozwanego zostało skutecznie złożony umowa winna być sygnowana przez dwóch członków zarządu. Na „kontrakcie” z dnia 04 marca 2014r. widnieje natomiast podpis tylko jednego członka zarządu – P. K..

Powód w dniu 28 maja 2014 roku skierował do pozwanego fakturę za 300 ton cukru . Mailem poinformował pozwanego o jej przekazaniu jak też , określił termin zapłaty na 3 dni .Zaznaczył ,że po dokonaniu płatności towar będzie do dyspozycji pozwanego w porcie w G. . Pozostałość cukru 200 ton pozostaje w trakcie odprawy.

Kolejnym mailem z dnia 29 i 30 maja 2014 roku powód zażądał zapłaty informując,że towar pozostaje do dyspozycji pozwanego w porcie w G. .

Faktura nr (...) została dostarczona do pozwanego w dniu 30 maja 2014r. Termin płatności kwoty 150.984,00 zł za 300 kg. cukru określony w fakturze na dzień 30 maja 2014 roku był niezgodny z dokumentem z 4 marca 2014 roku –ofertą przesłaną przez (...) SP. z o.o., która przewidywała 72 godziny na zapłatę (od momentu dostarczenia oryginałów wszystkich określonych w pkt (...)oferty dokumentów). Termin płatności faktury zatem minąłby dopiero w dniu 02 czerwca 2014. o godz. 24.00 . W dniu 02 czerwca 2014r., a zatem przed upływem terminu płatności faktury (...) SP. z o.o. wypowiedziała kontrakt.

Rozpoczęto sprzedaż cukru ,który według powoda miał być przeznaczony dla pozwanego . Pismem z dnia 13 kwietnia 2015 roku i 25 czerwca 2015 roku powód .

Przy tym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji przywołał sposoby zawarcia umów i wskazał, że zgodnie z treścią art. 66 § 1 k.c. istotę oferty stanowi wzajemna wymiana oświadczeń woli stron (oferenta i oblata) w przedmiocie propozycji zawarcia umowy (oferty) i akceptacji tej propozycji (przyjęcia oferty). Strona powodowa powołuje się na fakt, iż skierowała do strony powodowej ofertę sprzedaży cukru. Bezsporne w sprawie jest, że odesłana oferta została podpisana jedynie przez jednego członka zarządu pozwanego. Strona pozwana jest spółką kapitałową prawa handlowego, działająca zgodnie z treścią art. 38 k.c. przez swoje organy w sposób przewidziany w ustawie i w opartym na niej statucie. Przepis ten znajduje zastosowanie do wszystkich rodzajów osób prawnych.

W przypadku spornej umowy nie doszło do złożenia oświadczenia woli organu strony pozwanej uprawnionego do jej reprezentacji lub innego przedstawiciela umocowanego przez ten organ, Tym samym zachodzi niemożność przyznania im po pierwsze statusu wiążących oświadczeń o zawarciu umowy , przyjęciu oferty , a po drugie brak podstaw w świetle normatywnej regulacji kodeksu cywilnego aby można było uznać, że pomiędzy stronami sporu zawiązany został węzeł obligacyjny obejmujący swą treścią sprzedaż 500 ton cukru . Sąd uznał, że między stronami nie doszło do skutecznego zwarcia umowy albowiem dokument z dnia 4 marca 2014 , który strona pozwana wielokrotnie przywoływała jako dowód na zawarcie umowy jest dotknięty bezwzględną nieważnością z powodu naruszenia przez pozwanego zasad łącznej reprezentacji . Skutkowało to oddaleniem powództwa.

Apelację od tego wyroku wniósł powód zaskarżając wyrok w całości. Zarzucił:

1.  Naruszenie prawa procesowego a to :

– art. 207§3 i 6 k.p.c. w zw. z art. 217§3 k.p.c. i art. 227 k.p.c. na skutek odmowy zezwolenia na złożenie pisma procesowego stanowiącego ustosunkowanie się do odpowiedzi na pozew i pominięcia twierdzeń i wniosków dowodowych sformułowanych na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2016r. zmierzających do wykazania istnienia umowy oraz do wykazania poniesienia szkody przez pierwotnego wierzyciela co skutkowało nierozpoznaniem istoty sprawy,

- art. 207§2 i 7 k.p.c. poprzez brak zwrotu pisma pozwanej z dnia 7 kwietnia 2016r. stanowiącego odpowiedź na pozew w sytuacji gdy strona pozwana nie wykazała , ze termin 14 dniowy do udzielenia odpowiedzi na pozew rozpoczął swój bieg dopiero 6 kwietnia 2016r. co skutkowało uwzględnieniem zarzutów pozwanej i oddaleniem powództwa,

2 . Naruszenie prawa materialnego a to art. 38 k.c. na skutek błędnej wykładni oraz art. 39 k.c. w zw. z art. 103§1,2 i 3 k.c. na skutek ich niezastosowania i błędnego przyjęcia, że naruszenie zasad łącznej reprezentacji powoduje bezwzględna nieważność czynności prawnej podczas gdy naruszenie zasad łącznej reprezentacji powoduje jedynie bezskuteczność zawieszoną.

Powód wniósł o dopuszczenie dowodu z umowy z dnia 10 lutego 2014r. zawartej pomiędzy strona pozwana a wierzycielem pierwotnym (...) Sp. z o.o. w P. na okoliczność reprezentacji pozwanej przez jednego członka zarządu i wykonania umowy, co wskazuje, że także umowa z dnia 4 marca 2014r. powinna zostać uznana za umowę ważną.

Strona pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego.

Rozpoznając apelację Sąd Apelacyjny uznał za własne ustalenia Sadu Okręgowego i zważył co następuje:

Nie jest zasadny zarzut naruszenia art. 207§2 i 7 k.p.c. Brak jest w aktach dowodu by przed datą 6 kwietnia 2016 strona pozwana otrzymała wezwanie zobowiązujące do złożenia odpowiedzi na pozew. Z pisma z dnia 7 kwietnia 2016 r. (k-114) wynika natomiast, ze strona pozwana otrzymała w dniu 24 marca 2016r. jedynie odpis pozwu a wezwanie do złożenia odpowiedzi na pozew dopiero 6 kwietnia 2014r. co zostało potwierdzone zapiskiem urzędowym k-113/2. Ogólna zaś zasada wyrażona w art. 207§1 k.p.c. nakazywała złożyć odpowiedź przed pierwszym posiedzeniem. Nie było więc żadnej podstawy do zastosowania art. 207§7 k.p.c. Strona pozwana złożyła więc skutecznie odpowiedź na pozew w którym podniosła względem powoda jako cesjonariusza zarzuty jakie jej przysługiwały względem zbywcy, co miało oparcie w art. 513§1 k.c.

Powód miał więc świadomość, że strona pozwana kwestionuje nie tylko istnienie i ważność umowy , lecz także istnienie wierzytelności z tytułu odszkodowania. Świadomość potrzeby przedłożenia dowodów wskazujących na potwierdzenie umowy oraz potwierdzających istnienie i wysokości wierzytelności która mogła być przedmiotem przelewu wynikającej szkody poniesionej (...) Sp.z o.o. w P., dochodzonej na zasadach kontaktowych np. w oparciu o klauzule umowne, przepis art. 471 k.c. czy też w oparciu o art. 72 ¹§2 k.c. Nie było wprawdzie obowiązkiem strony powodowej podniesienie wszystkich twierdzeń i przedłożenie do pozwu wszystkich dowodów dotyczących ważności i skuteczności umowy oraz istnienia i wysokości cedowanej wierzytelności to jednak taki obowiązek powstał w chwili podniesienia przez pozwaną zarzutów dotyczących zbytej wierzytelności.

Nie było więc żadnych podstaw do uwzględnienia wniosku pełnomocnika powoda zgłoszonego na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2016r. o zakreślenie dodatkowego terminu do odniesienia się do odpowiedzi na pozew , który pełnomocnik ten otrzymał 12 kwietnia 2016r a więc ponad 14 dni przed rozprawą, tym bardziej wobec okoliczności, że strona pozwana powinna już wcześniej liczyć się z możliwością podniesienia w odpowiedzi na pozew zarzutów zgłoszonych już wcześniej w piśmie kierowanym do pełnomocnika powodowa z dnia 5 maja 2015r. (k- 155). Zgłaszanie dalszych dowodów w postępowaniu apelacyjnym było spóźnione i dowód z umowy z dnia 10 lutego 2014r. pominięto. Pominięto także dowody wnioskowane przy piśmie z dnia 9 grudnia 2016r. które złożono bez zezwolenia Sądu i bez odpowiedniego uprawdopodobnienia, że strona nie mogła złożyć tego pisma wcześniej. Odpowiedź na apelację nie uzasadniała zgłoszenia nowych wniosków dowodowych na okoliczność zawarcia umowy skoro powstanie stosunku obligacyjnego było kwestionowane już na etapie postępowania przed Sądem Okręgowym a na tamtym etapie nie zostało wykazane, że umowa doszła do skutku. Pozwany zaprzeczył by pozostawał z (...) R. w stałych stosunkach i ani twierdzeń ani dowodów na okoliczność przeciwna powód nie podnosił na etapie postepowania przed Sądem Okręgowym. Nie podnoszono też na tamtym etapie żadnych twierdzeń co do prowadzenia negocjacji ze stroną pozwaną ani też , że osoba, która kontaktowała się z powodem była osobą upoważnioną do składania oświadczeń w imieniu strony pozwanej, stąd powoływanie się na wcześniejsze umowy lub też na działanie osoby o jakiej mowa w art. 97 k.c. stanowiło nowe okoliczności , które mogły zostać powołane na etapie postępowania przed Sądem Okręgowym. Do pozwu przedłożono jedynie maile kierowane do M. D. , którego rola i treść jego oświadczeń nie była przedmiotem wniosków na tamtym etapie postepowania. Na etapie postępowania przed Sądem Okręgowym nie zgłaszano żadnych dowodów mogących pośrednio wskazywać, że strony pozwana uznawała, że jest związana umową z dnia 4 marca 2014r. Powoływanie więc takich dowodów na etapie apelacji jest spóźnione.

Należy podkreślić, ze strona powodowa powoływała się w pozwie na dokument z dnia 4 marca 2014r. który miał stanowić ofertę a który miał zostać odesłany z jednym podpisem. Niewątpliwie dokument ten podpisał tylko jeden członek zarządu przy dwuosobowej reprezentacji wynikającej z rejestru.

Sąd Apelacyjny w tym składzie podziela stanowisko powoda co do bezskuteczności zawieszonej umowy podpisanej tylko przez jednego wspólnika w sytuacji gdy umowa takiej spółki (lub ustawa) przewiduje reprezentację łączną i możliwości konwalidacji takiej czynności prawnej. Jakkolwiek istnieje nurt orzecznictwa, który neguje taką możliwość (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 2012 r., II CSK 744/11,Rzeczposp. PCD 2012/166/3, Monitor Prawniczy 2012) to jednak Sąd Apelacyjny w tym składzie podziela motywy orzecznictwa wskazującego na możliwość zastosowania art. 103 §1 i2 k.c. per analogiam, w sytuacji braków w składzie organu osoby prawnej lub przekroczenia umocowania (por. postanowienie Sadu najwyższego w z dnia 11 marca 2010 r. IV CSK 413/09 LEX nr 677902 oraz wyroki Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2012 r., V CSK 305/11 LEX nr 1243097 , z dnia 26 kwietnia 2013 r., II CSK 482/12, LEX nr 1347838 z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. akt III CSK 33/13 LEX nr 1455726).

Skarżący jednak pomija , że dla przyjęcia ważności umowy w tym przypadku brakuje jednak dalszych zdarzeń prawnych przewidzianych w art. 102§1 i2 k.c. (np. odpowiedniego potwierdzenia przez innego członka zarządu lub ponownej zgody pełnego organu choćby wyrażonego konkludentnie.

(...) Sp.z o.o. w P. była świadoma, że strona pozwana kwestionuje obowiązek zapłaty z faktury dotyczącej dostawy 300t cukru i uznaje konieczność przesłania skanu ważnego kontraktu podpisanego zgodnie z zasadami reprezentacji F. wynikającej z KRS. Poza sporem jest istnienie wymogu reprezentacji dwóch członków zarządu podczas gdy umowę podpisała jedynie jeden członek zarządu. Podzielając stanowisko, że dokument znajdujący się na (k- 139) mógł po odesłaniu oferty stanowić umowę to jednak czynność prawa dotknięta była bezskutecznością względną i dla ważności wymagała potwierdzenia, czego jednak nie wykazano. Wbrew zarzutom strony powodowej podniesionym na rozprawie w dniu 27 kwietnia 2016r. brak było na tamtym etapie dowodów by strona pozwana przystąpiła do wykonania umowy. Zamówienie czy odesłanie oferty mogło stanowić element sposobu zawarcia umowy na pewno jednak nie stanowiło o przystąpieniu do wykonania umowy. Nie została więc wykazana skuteczność czynności prawnej . Brak więc było podstaw do kształtowania roszczenia w oparciu o skutki wypowiedzenia (czy odstąpienia od umowy) wskazane w pkt 9 dokumentu (k-40). Strona powodowa nie wykazała więc by zostały przez stronę pozwaną przyjęte skutecznie postanowienia umowne przewidujące sankcję za zerwanie stosunku i brak wykonania umowy. Skoro sama strona powodowa powoływała się na prawo i skutki odstąpienia od umowy z przyczyn leżących po stronie pozwanej to przesłanki do kształtowania tej odpowiedzialności wynikające ze skutecznie zawartej umowy powinna wykazać. Nie zostały też wykazane przesłanki ewentualnej odpowiedzialności na zasadach tzw. culpa in contrahendo skoro nie wykazano ewentualnej winy organów lub pracowników pozwanej, tym bardziej, że nie zostały w apelacji zakwestionowane ustalenia Sądu Okręgowego , że do złożenia przez powoda oświadczenia o odstąpieniu od umowy doszło jeszcze przed ustalonym przez Sąd Okręgowy terminem płatności. Podnoszenie przez powoda na etapie postępowania apelacyjnego okoliczności, że przyczyną rezygnacji z odbioru cukru była zmiana cen na rynku było spóźnione (art. 381 k.p.c.). Nie wykazano więc zgodnie z obowiązkiem wynikającym z art. 6 k.c. i 232 k.p.c. podstaw ewentualnej odpowiedzialności odszkodowawczej.

Na marginesie tylko można zauważyć, że dowody zaoferowane na etapie postępowania przed Sądem Okręgowym nie były także wystarczające dla wykazania wysokości faktu i wysokości szkody choćby w granicach ujemnego interesu. Strona pozwana w odpowiedzi na pozew podnosiła bowiem także zarzuty kwestionujące fakt poniesienia kosztów przez (...) sp. z o.o. określonych w fakturach kosztowych. Słusznie też pozwana podnosiła sprzeczność wynikającą z dat zawarcia i dostawy towarów wskazanych w fakturach z dnia 13 maja 2014r. i 2 maja 2014r.( k- 42 i 43) względem terminów realizacji umowy z dnia 4 marca 2014r. (k-39) jak też rozbieżności dotyczące miejsca rozładunku i specyfikacji towarów wymienionych tamże. Zasadnie także pozwana kwestionowała moc dowodową dokumentów dotyczących kosztów transportu i rozładunku załadunku toczących wprawdzie cukru w których jednak ani wielkości ani miejsca czynności wywołujących koszty i czas transakcji nie pozostają w związku z przedmiotem powołanym w pozwie. Gatunkowy charakter tego przedmiotu dostawy nie pozwala, przy wskazanych przez pozwaną rozbieżnościach, na przyjęcie, że kwoty wskazane na fakturach przez powoda przy piśmie uzupełniającym pozew stanowią skutek braku wykonania umowy z dnia 4 marca 2014r. Tu trzeba dodatkowo zauważyć, że faktury dołączone do pozwu zostały dopuszczone a zarzutów procesowych co do wadliwości czy niezupełności ustaleń dokonanych w oparciu o dopuszczony materiał dowodowy nie sformułowano.

Z tych względów apelację jako niezasadną oddalono na podstawie art. 385 k.p.c. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98§1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 391§1 k.p.c. przy zastosowaniu §2 pkt 7, §10 ust. 1 pkt. 2 i § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015r. poz. poz. 1800).

SSA Barbara Górzanowska SSA Wojciech Kościołek SSA Sławomir Jamróg