Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 lutego 2017 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia SO Danuta Dadej-Więsyk

Protokolant p.o. protokolanta sądowego Małgorzata Stec

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2017 roku w Lublinie

sprawy K. K. (1) i Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym.

na skutek odwołań K. K. (1) i Z. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 17 sierpnia 2015 roku numer (...)

oddala odwołania.

Sygn. akt VIII U 2012/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17 sierpnia 2015 roku, nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 roku, poz. 121 z późn. zm.) oraz art. 83 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.) stwierdził, że K. K. (1), jako pracownik u płatnika składek Firmy (...) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 27 kwietnia 2015 roku. (kopia decyzji (...) Oddział w L. z dnia 17 sierpnia 2015 roku – k. 17-20 akt ubezpieczeniowych ZUS)

W odwołaniu K. K. (1) nie zgodził się z ustaleniami organu rentowego, podnosząc okoliczność rzeczywistego świadczenia pracy. (odwołanie – k. 2–4v. a.s.)

Odwołanie od decyzji złożył również Z. K., który także podnosił okoliczności rzeczywistego świadczenia pracy przez jego syna K. K. (1). (odwołanie – k. 50-52v a.s.)

W odpowiedzi na odwołania, zarówno K. K. (1) jak i Z. K., organ rentowy wniósł o ich oddalenie, podnosząc argumenty, które legły u podstaw zaskarżonej decyzji. (odpowiedzi na odwołanie – k. 25-27v i 75-77v a.s.)

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 7 marca 2016 roku tut. Sąd połączył sprawę z odwołania Z. K. od w/w decyzji z dnia 17 sierpnia 2015 roku ze sprawą z odwołania K. K. (1) od w/w decyzji z dnia 17 sierpnia 2015 roku do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia. (protokół rozprawy z dnia 7 marca 2016 roku – k. 94-94v a.s.)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Z. K. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Firma (...). W jej ramach prowadzi m. in. sklep i biuro na ul. (...) w L., gdzie na stałe sam pracuje. Na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony zatrudnia J. S., który wykonuje pracę głównie u klientów. Przez okres od 23 kwietnia 2015 roku do 30 października 2015 roku współpracował na podstawie umowy zlecenie również z H. K., który początkowo zajmował się obsługą klienta, kolejno zaś pomagał J. S. przy pracach u klientów. (zeznania wnioskodawcy Z. K. – k. 102v-103v, zeznania świadka J. S. – k. 185-186, zeznania świadka H. K. – k. 205v-206v a.s.)

Również K. K. (1) – syn Z. K. - świadczył na podstawie umów zlecenie usługi na rzecz Z. K.. Było to w okresach od 14 czerwca 2010 roku do 31 grudnia 2010 roku, od 2 stycznia 2011 roku do 31 grudnia 2011 roku, od 13 czerwca 2012 roku do 30 września 2012 roku oraz od 1 października 2012 roku do 21 listopada 2014 roku. W tym czasie zajmował się obsługą punktu handlowego, w tym obsługiwał klientów, odbierał telefony, wykonywał prace biurowe, a także zajmował się obsługą strony internetowej, tworzeniem ofert i wyceną produktów. Jednakże w wyniku braku porozumienia pomiędzy ojcem i synem wzajemna współpraca zakończyła się w listopadzie 2014 roku. (zeznania wnioskodawcy K. K. (1) – k. 99v-102v, zeznania świadka G. K. – k. 184-185, umowy zlecenia – k. 123-132 a.s.)

Pod koniec lutego 2015 roku, u K. K. (1) stwierdzono (...), które w marcu 2015 roku zostało poddane resekcji. Po operacji K. K. (1) uzyskał od ordynatora Oddziału(...) (...) Szpitala (...) w L. informację, że leczenie jest zakończone, konieczna jednak będzie konsultacja (...), na którą ten umówił się w Centrum (...)w W. na dzień 28 kwietnia 2015 roku. (zeznania wnioskodawcy K. K. (1) – k. 99v-102v, zeznania świadka G. K. – k. 184-185 a.s., dokumentacja medyczna K. K. (1) – k. 152-163v, 171-173, 179)

Do czasu operacji K. K. (1) mieszkał sam na stancji. Po operacji przeprowadził się do rodziców, z którymi jednak na stałe zamieszkał dopiero od maja 2015 roku, po (...). Przed podjęciem zatrudnienia utrzymywał się z pieniędzy otrzymywanych od rodziców. (częściowo zeznania wnioskodawcy K. K. (1) – k. 99v-102v, zeznania wnioskodawcy Z. K. – k. 102v-103v, zeznania świadka G. K. – k. 184-185 a.s.)

W dniach od 10 do 12 kwietnia 2015 roku K. K. (1) uczestniczył w (...) Budowlanych (...) w L., jako wystawca z firmy należącej do ojca. Pomagał merytorycznie przy obsłudze stoiska. W kwietniu doraźnie wykonywał też inne czynności pomagając ojcu w prowadzeniu działalności gospodarczej, m. in. wykonywał oferty i przyuczał do pracy H. K.. Bywało tak, że pracownicy zwracali się do K. K. (1) ze sprawami związanymi z firmą, gdy nie było w sklepie (...). (kopia korespondencji e-mail z dnia 20 kwietnia 2015 roku – k. 22, kopia korespondencji e-mail z P. D. oraz (...) sp. z o.o. i E. S. – k. 21, 23-24, zeznania wnioskodawcy K. K. (1) – k. 99v-102v, zeznania świadka G. K. – k. 184-185, zeznania świadka J. S. – k. 185-186, zeznania świadka H. K. – k. 205v-206v a.s.)

W dniu 23 kwietnia 2015 r. K. K. (1) odbył ogólny oraz stanowiskowy instruktaż dot. pracy przy komputerze na stanowisku handlowiec przeprowadzony przez Z. K.. (karta szkolenia wstępnego w dziedzinie BHP – k. 115 akt osobowych cz. B)

Ubezpieczony został też zapoznany z informacją o warunkach zatrudnienia i uprawnieniach pracowniczych, w tym z informacją, że obowiązujące go dni i godziny pracy obejmują pracę od poniedziałku do piątku od godziny 10:00 do 18:00. (informacja o warunkach zatrudnienia i uprawnieniach pracowniczych – k. 116 akt osobowych cz. B)

W dniu 27 kwietnia 2015 roku K. K. (1) podpisał ze Z. K. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Firma (...) umowę o pracę na czas określony wynoszący rok, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku obsługa informatyczna, za wynagrodzeniem 2 200 zł miesięcznie. W umowie jako miejsce wykonywania pracy wskazano Ś., teren Polski, lecz ubezpieczony miał faktycznie świadczyć pracę w punkcie handlowym przy ul. (...) w L.. Sklep był czynny w godzinach od 10:00 do 18:00 i w tych też godzinach miał pracować K. K. (1). Zakres czynności pokrywał się z wykonywanymi wcześniej czynnościami w ramach umów zlecenia, jednakże dodatkowo K. K. (1) miał douczać do pracy inną osobę – H. K.. Umowę podpisał około godziny 9:00 i jeszcze tego samego dnia w punkcie handlowym przy ul. (...) przyjmował klientów, sprzątał, wykonywał oferty telefoniczne oraz w głównej mierze przyuczał H. K.. (zeznania wnioskodawcy K. K. (1) – k. 99v-102v, zeznania wnioskodawcy Z. K. – k. 102v-103v, zeznania świadka H. K. – k. 205v-206v, kopia listy obecności za miesiąc kwiecień– k. 16 a.s., kwestionariusz osobowy K. K. (1) z dnia 20 kwietnia 2015 r. – k. 108 akt osobowych cz. A, kwestionariusz osobowy dla pracownika z dnia 23 kwietnia 2015 r. – k. 109 akt osobowych cz. A, umowa o pracę z dnia 27 kwietnia 2015 r. – k. 118 akt osobowych cz. B)

W dniu 28 kwietnia 2015 roku K. K. (1) około godziny 6:00 udał się do W., gdzie miał zaplanowaną wizytę w Centrum(...). Przy okazji wyjazdu do W., w miejscowości K. obejrzał deski tarasowe i odebrał próbki, co zajęło mu około 10 minut. Kolejno udał się na zaplanowaną wizytę w Centrum (...), gdzie dowiedział się, że konieczne jest podjęcie (...)Tego samego dnia wrócił do L. i zajechał do firmy ojca około godziny 16-17 zostawić próbki desek i podpisać listę obecności. Nie pozostał dalej tego dnia w pracy. (zeznania wnioskodawcy K. K. (1) – k. 99v-102v, zeznania wnioskodawcy Z. K. – k. 102v-103v, zeznania świadka H. K. – k. 205v-206v, kopia listy obecności za miesiąc kwiecień– k. 16 a.s.)

W dniu 29 kwietnia 2015 r. K. K. (1) wykonywał czynności w zakładzie od godziny 9:00 do godzin popołudniowych, gdyż później na godzinę 14:05 pojechał do kliniki leczenia płodności (...) Centrum (...) oddać (...)Około godziny 17:00 wrócił do sklepu dalej pracować. Tego dnia będąc w sklepie bardzo często gdzieś wychodził, przez co większość czasu nie było go w pracy. Tego dnia podpisał listę obecności. (zeznania wnioskodawcy K. K. (1) – k. 99v-102v, zeznania świadka H. K. – k. 205v-206v, pismo (...) Centrum (...) z dnia 16 czerwca 2016 roku – k. 191, kopia listy obecności za miesiąc kwiecień– k. 16, a.s.)

Od 30 kwietnia do 23 października 2015 r. K. K. (1) był nieobecny w pracy w związku z prowadzoną (...)zaś za dany okres otrzymał zwolnienie lekarskie. W tym czasie Z. K. nie zatrudnił żadnego pracownika w zastępstwo nieobecnego K. K. (1).

Od 23 października 2015 r. K. K. (1) powrócił do pracy, gdzie pracował do końca 2016 roku. (zeznania wnioskodawcy K. K. (1) – k. 99v-102v, 206v, kopie list płac za miesiące od kwietnia do czerwca 2015 r. – k. 13-15, kopie list obecności za miesiące od kwietnia do czerwca – k. 16-18 a.s.)

Przed przystąpieniem do pracy K. K. (1) nie miał wykonywanych badań lekarskich pod kątem zdolności do pracy. Wraz z ojcem zdawał sobie sprawę, że bez wizyty u (...) nie otrzyma on takiego zaświadczenia. W październiku 2015 roku lekarz medycyny pracy nie wydał mu zaświadczenia o zdolności do pracy, które uzyskał dopiero 19 listopada 2015 roku. (zeznania wnioskodawcy K. K. (1) – k. 99v-102v, zeznania wnioskodawcy Z. K. – k. 102v-103v a.s., orzeczenie lekarskie z dnia 19 listopada 2015 roku – k. 114 akt osobowych cz. A)

Kontrola Z. K. nad K. K. (1) sprowadzała się jedynie do możliwości przejrzenia ofert które ten przygotowywał oraz możliwości przeglądania korespondencji e-mailowej. (zeznania wnioskodawcy K. K. (1) – k. 99v-102v a.s.)

Za okres od dnia 27 kwietnia 2015 roku do dnia 30 kwietnia 2015 roku pracodawca wypłacił ubezpieczonemu wynagrodzenie w wysokości 419,05 złotych. (kopia listy płac za miesiąc kwiecień – k. 13)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane dowody z dokumentów. Ich autentyczność w toku procesu nie była kwestionowana przez strony. Ponadto ich forma oraz treść nie wzbudziła wątpliwości co do ich autentyczności z urzędu, wobec czego zostały one uznane za wiarygodne w całości i jako takie stanowiły pełnowartościowe źródło informacji o okolicznościach faktycznych w sprawie. Nadto Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o wyjaśnienia i zeznania wnioskodawców oraz powołanych świadków: G. K., J. S. oraz H. K., którym dał wiarę w całości, za wyjątkiem wyjaśnień i zeznań K. K. (1) którym Sąd odmówił wiary jedynie w zakresie w jakim ubezpieczony wskazał, że przed podpisaniem umowy o pracę utrzymywał się głównie z oszczędności. Należy wskazać, że zgodne z doświadczeniem życiowym i zasadami logicznego rozumowania w tym zakresie były zeznania Z. K., który wskazał, że to on wraz z żoną jako rodzice utrzymywali syna, który przecież miał jedynie krótkie kilkumiesięczne okresy zatrudnienia u swojego ojca, kiedy to nie mógł poczynić zbyt dużych oszczędności na późniejsze utrzymanie. W pozostałym zakresie wyjaśnienia i zeznania wnioskodawców oraz zeznania świadków są logiczne, wzajemnie się uzupełniają oraz korelują z treścią dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy i aktach organu rentowego. Nadto organ rentowy nie podniósł żadnych okoliczności, które poddawałby w wątpliwość zeznania świadków. Również Sąd nie stwierdził podstaw do kwestionowania ich wiarygodności w zakresie dokonanych ustaleń.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania, zarówno K. K. (1) jak i Z. K., nie są zasadne i nie zasługują na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1, art. 11 ust. 1, art. 12 ust. 1 i art. 13 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2016 r. poz. 963 t.j.) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne będące pracownikami w okresie od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Istota sporu, biorąc pod uwagę treść zaskarżonej decyzji oraz odwołania, sprowadzała się do oceny czy zawarta między ubezpieczonym a jego ojcem umowa o pracę, kreująca stosunek pracy od dnia 27 kwietnia 2015 roku na okres roku, miała charakter pozorny w rozumieniu art. 83 § 1 k.c.

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem pozorność umowy wzajemnej w rozumieniu art. 83 § 1 k.c. występuje wówczas, gdy strony umowy składając oświadczenia woli nie zamierzają osiągnąć skutków, jakie prawo wiąże z wykonywaniem tej umowy. W odniesieniu do umowy o pracę oświadczenia te zawierają określone w art. 22 k.p. elementy umowy o pracę, tj. zobowiązanie pracownika do wykonywania pracy i zobowiązanie pracodawcy do wypłacania wynagrodzenia, natomiast ich pozorność polega na tym, że strony nie zamierzają osiągnąć skutków wynikających z umowy o pracę. Przy ich składaniu obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a osoba figurująca jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 sierpnia 2005 roku, sygn. II UK 321/04). Przepis art. 83 k.c. wprowadza nieważność pozornej czynności prawnej stanowiąc, iż "nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru". Złożenie oświadczenia woli dla pozoru oznacza, że osoba oświadczająca wolę w każdym wypadku nie chce, aby powstały skutki prawne, jakie zwykle prawo łączy ze składanym przez nią oświadczeniem. Brak zamiaru wywołania skutków prawnych oznacza, że osoba składająca oświadczenie woli albo nie chce w ogóle wywołać żadnych skutków prawnych, albo też chce wywołać inne, niż wynikałyby ze złożonego przez nią oświadczenia woli (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2001 r, sygn. akt II UKN 258/00, OSNAPiUS Nr 21/2002, poz. 527).

Pozorność oświadczenia woli w świetle art. 83 § 1 k.c. jest to symulacja, która musi się składać z dwóch elementów. Po pierwsze, strony, które dokonują takiej czynności prawnej, próbują wywołać wobec osób trzecich rzeczywiste, prawdziwe przeświadczenie, że ich zamiarem jest wywołanie skutków prawnych objętych treścią ich oświadczeń woli. Po drugie, musi między stronami istnieć tajne, niedostępne osobom trzecim porozumienie, że te oświadczenia woli nie mają wywołać zwykłych skutków prawnych (akt konfidencji); innymi słowy, że zamiar wyrażony w treści symulowanych oświadczeń woli nie istnieje lub że zamiar ten jest inny niż ujawniony w symulowanych oświadczeniach. Na pozorność muszą się składać oba te elementy łącznie (vide: Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I. Część ogólna., Lex, 2012, Kidyba A., Gawlik Z., Janiak A., Jedliński A., Kopaczyńska-Pieczniak K., Niezbecka E., Sokołowski T.).

Odnosząc się konkretnie do umowy o pracę uznaje się ją za zawartą dla pozoru, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie o pracę, jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a osoba wskazana jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy. Jeżeli jedynym celem umowy było umożliwienie skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego, umowę należy uznać za nieważną na podstawie art. 83 k.c. Nie można jednak przyjmować pozorności zawarcia umowy o pracę w sytuacji, gdy umowa ta była faktycznie realizowana, choćby celem osoby podejmującej zatrudnienie było uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego (por. wyrok SN z dnia 4 sierpnia 2005 r., II UK 321/04, OSNP 2006/11-12/190; wyrok SN z dnia 18 maja 2006r., II UK 164/05, LEX nr 192462).

Nie budzi wątpliwości fakt, że organ rentowy może kwestionować rodzaj łączącej strony umowy, albo jako zawartej dla pozoru (art. 83 k.c. w zw. z art. 300 k.p.), albo jako mającej na celu obejście ustawy (art. 58 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p.) - wyrok Sądu Najwyższego z 23 września 1998 r., sygn. akt II UKN 229/98, OSNAP 1999/19/627.

W ustalonym stanie faktycznym sprawy ubezpieczony wykonywał w okresie od dnia 27 kwietnia 2015 roku pewne czynności faktyczne na rzecz płatnika, a pracodawca z tytułu usług korzystał i wypłacał za nie wynagrodzenie. Niemniej ocena ta nie może prowadzić do uznania żądania zawartego w odwołaniach za zasługujące na uwzględnienie. Kwestią sporną pozostaje bowiem, czy wykonywany pomiędzy stronami stosunek stanowi umowę o pracę czy też stosunek prawny innego rodzaju lub też czy ubezpieczony był osobą współpracującą z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność.

Należy bowiem mieć na uwadze, że pozorność ma miejsce nie tylko wtedy, kiedy praca nie jest świadczona, a także wówczas, gdy jest świadczona, ale na innej podstawie niż umowa o pracę (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2009 roku, sygn. I UK 43/09). W każdym przypadku decydujące znaczenie mają treść umowy i okoliczności faktyczne jej wykonywania, w kontekście art. 22 k.p., który zawiera legalną definicję stosunku pracy, wskazuje na jego cechy, określa jego treść, podmioty oraz zobowiązania wzajemne stron.

Stosunek pracy to więź prawna o charakterze dobrowolnym i trwałym, łącząca pracownika i pracodawcę, której treścią jest obowiązek osobistego wykonywania pracy określonego rodzaju przez pracownika pod kierownictwem, na rzecz i na ryzyko pracodawcy oraz obowiązek pracodawcy zatrudniania pracownika przy umówionej pracy i wypłacania mu wynagrodzenia za pracę. W stosunku tym pracownik jest zobowiązany do świadczenia pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy, w sposób podporządkowany. Obowiązkiem pracodawcy wynikającym z nawiązania stosunku pracy jest wypłacanie pracownikowi wynagrodzenia za pracę. Stosunek pracy jest dobrowolnym stosunkiem prawnym o charakterze zobowiązaniowym, zachodzącym między dwoma podmiotami, z których jeden, zwany pracownikiem, obowiązany jest świadczyć osobiście i w sposób ciągły, powtarzający się, na rzecz i pod kierownictwem drugiego podmiotu, zwanego pracodawcą, pracę określonego rodzaju oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca zatrudniać pracownika za wynagrodzeniem. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7.10.2009 r., sygn. III PK 38/2009, LexPolonica nr 2243199) Tym samym konstytutywne cechy stosunku pracy odróżniające go od innych stosunków prawnych to dobrowolność, osobiste świadczenie pracy w sposób ciągły, podporządkowanie, wykonywanie pracy na rzecz pracodawcy ponoszącego ryzyko związane z zatrudnieniem i odpłatny charakter zatrudnienia. Wymienione elementy powinny wystąpić łącznie by doszło do zawarcia stosunku prawnego, o którym mowa w art. 22 k.p. Dlatego też o charakterze umowy o świadczenie pracy nie może przesądzić tylko jeden jej element, ale całokształt okoliczności faktycznych. W przypadku ustalenia, że w łączącym strony stosunku prawnym występowały elementy obce stosunkowi pracy (np. brak podporządkowania czy ciągłości), nie jest możliwa jego kwalifikacja jako stosunku pracy. W ustalonym stanie faktycznym sprawy istotnego znaczenia nabiera okoliczność ciągłości, podporządkowania i kontroli pracy ubezpieczonego przez płatnika składek w czasie jej świadczenia. Jak wskazuje się w orzecznictwie, podporządkowanie jest jedną z najistotniejszych cech stosunku pracy, a jej brak jest wystarczający do uznania, że wykonywana praca nie jest świadczona w ramach stosunku pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 lipca 2009 roku, sygn. I UK 43/09).

W świetle okoliczności niniejszej sprawy K. K. (1) miał być zatrudniony przez Z. K. na podstawie wyżej wspomnianej umowy o pracę na czas określony jednego roku od dnia 27 kwietnia 2015 roku, za wynagrodzeniem 2 200 zł brutto, na stanowisku obsługi informatycznej, w pełnym wymiarze czasu pracy. W umowie miejsce wykonywania pracy wskazano Ś., teren Polski, lecz ubezpieczony miał faktycznie świadczyć pracę w punkcie handlowym przy ul. (...) w L..

Z poczynionych ustaleń wynika, że pracodawca nie kontrolował pracy ubezpieczonego w stopniu typowym dla stosunku pracy. Jak bowiem ustalono, Kontrola Z. K. nad K. K. (1) sprowadzała się jedynie do możliwości przejrzenia ofert, które ten przygotowywał oraz możliwości przeglądania korespondencji e-mailowej. Wnioskodawcy nie wykazali, aby kontrola ta faktycznie była wykonywana, a jedynie wskazali jedynie na możliwość jej dokonywania. Ponadto zakres kontroli nie obejmował znacznego zakresu obowiązków ubezpieczonego, jak chociażby osobista i telefoniczna obsługa klienta, wykonywanie prac biurowych, obsługa strony internetowej i przyuczanie innego pracownika do pracy. Tym samym kontrola pracodawcy nie obejmowała szerokiego zakresu działania ubezpieczonego jak również nie będąc faktycznie wykonywana stanowiła jedynie hipotetyczną możliwość. W ocenie Sądu więzi rodzinne łączące pracownika z pracodawcą i wynikający z niej stosunek wzajemnego zaufania nie może wyłączać podstawowego elementu konstrukcyjnego stosunku pracy w postaci podporządkowania, egzekwowanego przez pracodawcę realną kontrolą pracy świadczonej przez pracownika. Taka relacja i jej konsekwencje w postaci braku kontroli pracy w istocie prowadzą do niemożności uznania łączącego strony stosunku prawnego za stosunek pracy. Zdaniem Sądu nie wyczerpują znamion elementu stosunku pracy, tj. podporządkowania realizowanego przez pracodawcę poprzez realną kontrolę świadczonej pracy, okoliczności jakie zaistniały w rozpoznawanej sprawie, w postaci możliwości przejrzenia ofert przygotowywanych przez K. K. (1) oraz możliwości przeglądania korespondencji e-mailowej. Wnioskodawcy nie wykazali ich faktycznego wykonywania, a tym samym systematycznego ich wykonywania i odpowiedniego ich zakresu.

Należy również podkreślić, iż godziny pracy oraz czas trwania podejmowanych przez ubezpieczonego czynności na rzecz płatnika jest daleki od ciągłości świadczenia pracy w ramach stosunku pracy i pełnego wymiaru czasu trwania wynikającego z umowy. Należy podkreślić, że w dniu 28 kwietnia 2015 roku K. K. (1) bez żadnego usprawiedliwienia, urlopu, albo delegacji służbowej, w zasadzie całość godzin, które zgodnie z rozkładem czasu pracy miał spędzić w pracy (od godziny 10:00 do 18:00), spędził w drodze do W. oraz na konsultacji lekarskiej. Co prawda odebrał on w tym dniu próbki drewna, które przywiózł do sklepu, jednakże jak sam wskazywał zrobił to jedynie przy okazji zaplanowanej wcześniej wizyty w Centrum (...) w W., sama zaś czynność oglądania i zabierania próbek trwała jedynie 10 minut. Ponadto, gdy jeszcze tego samego dnia przyjechał do sklepu około godziny 16-17 to jedynie zostawił próbki desek i podpisał listę obecności, zaś nie pozostał dalej tego dnia w pracy i pracy nie świadczył, a otrzymał za ten dzień wynagrodzenie. Podobnie w dniu 29 kwietnia 2015 roku K. K. (1) w trakcie godzin pracy tj. o godzinie 14:05 pojechał do kliniki leczenia płodności (...). Ponadto tego dnia będąc w sklepie bardzo często gdzieś wychodził, przez co większość czasu nie było go w pracy. Również tego dnia podpisał listę obecności. Powyższe wskazuje, że K. K. (1) nie przestrzegał ściśle ustalonych godzin pracy, wręcz przeciwnie, potrafił pomimo podpisania listy obecności w zasadzie nie świadczyć pracy danego dnia. Ponadto przerywał prace i wychodził ze sklepu w trakcie przewidzianych godzin pracy. Taki sposób realizacji pracy i częstotliwość nie pozwala na jego zakwalifikowanie jako stosunku pracowniczego, który nakłada określone rygory zarówno na pracownika jak i na pracodawcę.

Na marginesie należy również podnieść, iż Z. K. nie ukrywał, iż wraz z synem zdecydowali się na zawarcie umowy oraz dopuszczenie go do pracy pomimo braku wstępnych badań lekarskich zdając sobie sprawę, że K. K. (1) nie uzyskałby stosownego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwskazań do pracy na określonym stanowisku. (art. 229 § 1 pkt. 1 oraz § 4 k.p.)

Liberalny stosunek zatrudniającego do świadczącego pracę K. K. (1), podejmowane przez niego czynności w opisanym zakresie, stosunek innych pracowników do skarżącego, którzy zwracali się do niego w sprawach dotyczących firmy, w szczególności pod nieobecność Z. K., podejmowane działania na rzecz Firmy (...), przed zawarciem niniejszej umowy, mogą nasuwać konkluzje, przy ustaleniu pozostawania przez K. K. (1) na utrzymaniu rodziców, o współpracy K. K. (1) przy działalności gospodarczej.

Ustalenie, że umowa o pracę z dnia 27 kwietnia 2015 roku, zawarta pomiędzy K. K. (1), a Z. K. prowadzącym działalność pod firmą Firma (...), miała charakter pozorny, pociąga za sobą jej nieważność. Jednocześnie wskazana umowa, jako pozorna, nie stanowi tytułu do obowiązkowych ubezpieczeń emerytalnego i rentowych, wobec czego zaskarżoną decyzję stwierdzającą, że K. K. (1) jako pracownik u płatnika składek Firmy (...) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od dnia 27 kwietnia 2015 roku, należało uznać za zasadną.

Z tych względów Sąd Okręgowy na mocy wyżej wskazanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.