Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2017 r. w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W.

przeciwko J. W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 25 kwietnia 2016 r., sygn. akt I C 733/15,

1)  zmienia zaskarżony wyrok w punktach 1/ i 3/ w ten sposób, że powództwo oddala;

2)  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Katowicach) 4 836 (cztery tysiące osiemset trzydzieści sześć) złotych z tytułu nieuiszczonej opłaty od apelacji.

IACa 959/16

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w Katowicach:

1/ zasądził od pozwanego J. W. na rzecz powoda (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 96 711,41zł z ustawowymi odsetkami od 13 listopada 2014r do dnia zapłaty,

2/ w pozostałym zakresie postępowanie umorzył,

3/ zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 8.709zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Rozstrzygnięcie powyższe Sąd oparł na następujących ustaleniach i zważeniach:

W dniu 11 grudnia 2009r pozwany J. W. zawarł z (...) S.A Oddział w Polsce z siedzibą w W. umowę kredytu restrukturyzacyjnego o nr (...) . W treści tej umowy stwierdzono ,że na dzień jej zawarcia pozwany miał wobec kredytodawcy wymagalne zadłużenie wynikające z innych łączących strony umów w łącznej kwocie 105.159, 90 zł . Pozwany oświadczył w treści umowy, że zadłużenie to uznaje .

Na mocy umowy z 11 grudnia 2009 r. kredytodawca udzielił pozwanemu kredytu restrukturyzacyjnego w kwocie 105.159,90zł , a pozwany zobowiązał się go spłacić wraz wszystkimi należności ubocznymi w miesięcznych ratach do dnia 3 grudnia 2019r. Strony ustaliły, że kwota miesięcznej raty kapitałowo odsetkowej w okresie pierwszych 12 miesięcy obowiązywania umowy będzie wynosić 1.273,88zł zaś w kolejnych miesiącach 1.484zł . Zgodnie z § (...) umowy bank oświadczył, iż będzie naliczał określone umową odsetki umowne od daty podpisania umowy do dnia całkowitej spłaty należności .

W dniu 27 lutego 2012r (...) S.A. w W. wystawił zaświadczenie w trybie art. 95 w zw. z art. 5 ust 1 pkt 3 i 6a , ust 2 pkt 1 i 3 oraz art. 4 pkt 4 ustawy z 29 sierpnia 1997r Prawo Bankowe. W zaświadczeniu potwierdzono ,że z posiadanych przez bank dokumentów wynika ,że rozwiązanie umowy kredytu restrukturyzacyjnego nr (...) zawartej 11 grudnia 2009r z J. W. nastąpiło w dniu 23 lutego 2012r . Następnie w dniu 27 lutego 2012r kredytodawca wystawił bankowy tytuł egzekucyjny z którego wynikało, że z tytułu wyżej opisanego kredytu restrukturyzacyjnego bankowi w stosunku do pozwanego przysługuje wierzytelność w łącznej kwocie 97.771,60 zł , z czego :

-92 739,64zł z tytułu niespłaconego kredytu

-4866,96zł z tytułu odsetek umownych

-174 z tytułu naliczonych opłat .

W dniu 2 marca 2012r pierwotny wierzyciel złożył wniosek o nadanie w/w tytułowi sądowej klauzuli wykonalności .W dniu 12 marca 2012r w sprawie o sygnaturze ICo 459/12 Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w M. nadał temu tytułowi egzekucyjnemu sądową klauzulę wykonalności. Dłużnik złożył skargę na to postanowienie. Zarzucił ,że bank popełnił przestępstwo oferując mu kilka dodatkowych produktów bankowych i przeprowadzając dalsze operacje bankowe Nie podnosił zarzutu, iż należność objęta bankowym tytułem egzekucyjnym nie jest wymagalna . Skarga dłużnika została oddalona postanowieniem z 4 grudnia 2012r .

Na podstawie bankowego tytułu wykonawczego wierzyciel (...) S.A w W. wszczął przeciwko pozwanemu postępowanie egzekucyjne .We wniosku egzekucyjnym z 30 kwietnia 2012r domagał się wyegzekwowania następujących kwot : 92730,64 tytułem należności głównej , 4866,96 zł tytułem odsetek umownych (zgodnie z bte),174zł naliczonych opłat , 110,05 zł kosztów postępowania. Postępowanie było prowadzone przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w M. G. S. w sprawie o sygn. akt Km1220/12. Postępowanie w tej sprawie było częściowo skuteczne i było prowadzone z zajętego do tej sprawy, a także do kilku innych spraw egzekucyjnych (z wniosków innych banków), świadczenia emerytalnego dłużnika . Wierzycielowi przekazywano poczynając od czerwca 2012r kwoty wyszczególnione w karcie rozliczeniowej zawartej w aktach komorniczych. Pismem z dnia 7 kwietnia 2015r (...) Bank (...) S.A. (który w toku postępowania egzekucyjnego wstąpił w prawa wierzyciela ) złożył wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 825 pkt 3 kpc. W uzasadnieniu wniosku wskazał , że wierzytelność na mocy umowy z dnia 24 października 2014 r została przeniesiona ostatecznie na (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty. Postanowieniem z 18 maja 2015 r Komornik umorzył postępowanie egzekucyjne . Po dacie dokonania cesji wierzytelności (24 października 2014r. ) Komornik wyegzekwował od dłużnika i przekazał poprzedniemu wierzycielowi następujące kwoty : 611,40 zł , 614,61 zł , 625,20 zł , 625,19 zł , 624,95zł , 631,25 zł , 631,31 zł - w sumie kwotę 3752,52 zł. O kwotę tę powód ograniczył żądanie pozwu w sprawie, oświadczając, iż zalicza ją na poczet wskazanych w pozwie skapitalizowanych odsetek .

Komisja Nadzoru Finansowego decyzją z dnia 29 sierpnia 2011r. (...) zezwoliła na utworzenie przez instytucję kredytową (...) SA z siedzibą w A., G. banku w formie spółki akcyjnej pod firmą: (...) SA. W dniu 19 września 2011r. (...) SA w W., w drodze sukcesji uniwersalnej, na mocy art.42e ust.2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (Dz.U. 2012.1376), wstąpiła we wszystkie prawa i obowiązki (...) SA Oddział w Polsce, a dnia 31 grudnia 2012r. doszło do połączenia (...) SA w W. z (...) Bank (...) SA w W. jako spółką przejmującą. W ten sposób (...) Bank (...) SA w W. stał się podmiotem wszelkich praw i obowiązków spółki przejmowanej to jest (...) SA .

Dnia 8 października 2014r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zawarła z (...) Bank (...) SA w W. notarialną umowę zmiany umowy spółki komandytowej mocą której (...) Bank (...) SA jako komandytariusz wniósł do Spółki Komandytowej wkład niepieniężny w postaci wymagalnych wierzytelności pieniężnych wynikających z umów kredytowych do tej chwili niespłaconych. Każda z tych wierzytelności została ujęta w wykazie wierzytelności stanowiącym załącznik do tej umowy pod indywidualnie nadanym numerem.

Dnia 24 października 2014r. (...) Sp. z o.o. sp.k. zawarła z (...) Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w W. (ul. (...)) umowę przelewu wierzytelności na mocy, której Fundusz ten zarządzany przez (...) Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych SA w W., a reprezentowany przez (...) SA we W. nabył przysługujące (...) Sp. z o.o. sp. k. wymagalne wierzytelności pieniężne z tytułu umów kredytowych zawartych z dłużnikami, szczegółowo określone w załączniku nr (...) do umowy sporządzonym według stanu na dzień 8 października 2014r. W wykazie tym ujęto także wierzytelność wobec pozwanego wynikająca z umowy z o kredytu zrestrukturyzowany z 11 grudnia 2009r pod pozycją 31378.

W dniu 4 listopada 2014r powód sporządził pismo adresowane do pozwanego ,w którym zawiadamiał go o nabyciu w drodze cesji wierzytelności z tytułu opisanego wyżej kredytu i wezwał do dokonywania wpłat na wskazany w piśmie rachunek bankowy. Powód nie przedstawił dowodu doręczenia pozwanemu tego pisma.

Sąd Okręgowy ustalił, w szczególności na podstawie zaświadczenia z 27 lutego 2012r wystawionego przez kredytodawcę, iż w dacie sporządzenie bte cała należność wynikające z umowy z 11 grudnia 2009r była wymagalna . Zgodnie z art. 95 ust 1 ustawy Prawo bankowe zaświadczenie, i bankowy tytuł egzekucyjny w niniejszym postępowaniu mają walor dokumentów prywatnych. Biorąc pod uwagę całość materiału dowodowego powód zdaniem Sądu wykazał zarówno zasadność, jak i wysokość swojego roszczenia, a także jego wymagalność.

Sąd Okręgowy wskazał na treść art. 69 ust1 ustawy z 29 sierpnia 1997r Prawo bankowe. Stwierdził, że pozwany podnosił , iż umowa - w zakresie wysokości raty była później zmieniana aneksami , okoliczności tej jednak nawet nie uprawdopodobnił. Pozwany nie twierdził też, aby uchylił się od skutków prawnych tej umowy, nie wskazywał też na żadne okoliczności mogące stanowić podstawę do uznania, iż pozwany zarzuca nieważność tej umowy. Nie wykazał, iż dokonał spłaty zobowiązania powodując jego wygaśnięcie w zakresie większym niż wynika to treści pozwu, także po ograniczeniu żądania. Powód wykazał natomiast, iż w drodze cesji wierzytelność nabył wierzytelność wynikającą z umowy z 11 grudnia 2009 r. w wysokości żądanej pozwem .

Sąd uznał za bezzasadny zgłoszony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia. Wniosek o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu sądowej klauzuli wykonalności został złożony w dniu 2 marca 2012r .Złożenie tego wniosku przerwało bieg przedawnienia roszczenia o zapłatę należności wynikających z umowy – wymagalnych z dniem 23 lutego 2012r . Czynność tę należało bowiem zakwalifikować jako działanie przedsięwzięte bezpośrednio w celu zaspokojenia roszczenia w rozumieniu art. 123 par 1 pkt 1 kpc . Zważywszy datę zawarcia umowy - 11 grudnia 2009r żadna z rat kredytu które pozwany miał zapłacić nie uległa jeszcze wówczas przedawnieniu. Powództwo w niniejszej sprawie zostało wytoczone przed upływem 3 lat od daty złożenia wniosku w sprawie o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności. Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, iż czynność banku polegająca na wystąpieniu z wnioskiem w sprawie I Co 459/12 odnosi w zakresie przerwania biegu przedawnienia skutek także w stosunku do powoda. Strona powodowa nabywając skutecznie wierzytelność wobec pozwanego mogła zgodnie z prawem naliczać dalsze odsetki. Dalsze odsetki od należności głównej i kwoty kapitału zostały zasądzone zgodnie z żądaniem od dnia wytoczenia powództwa .

W zakresie ograniczonego przez powoda żądania pozwu , na podstawie art. 355 §1 kpc Sąd w punkcie 2 wyroku umorzył postępowanie .

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie 98 § 1 i 3 kpc.

Pozwany wniósł apelację od powyższego wyroku, zaskarżając go w całości i wynosząc o jego zmianę przez oddalenie powództwa. Zarzucił nieuwzględnienie zarzutu przedawnienia roszczenia, to że nie został powiadomiony o umowie cesji przedmiotowej wierzytelności, podniósł, że od lutego 2012 r. do 19 kwietnia 2016 r. na rzecz komornika wpłynęło przez 4 lata rocznie około 14.000 zł, z depozytu ZUS w R. około 2.500 zł, miała miejsc spłata 21 rat na rzecz (...) – ok. 40 000 zł i spłata 12.700 zł kredytu restrukturyzacyjnego, przy czym stwierdził, że nie pamięta ile rat spłacił, a ponadto przedstawił własny opis okoliczności zawarcia przez niego umowy kredytu restrukturyzacyjnego z (...) SA i dalszych kontaktów z przedstawicielami (...) SA i Raiffeisen Banku, zarzucając im nieprawidłowości, chaos oraz złe traktowanie pozwanego jako klienta.

Sąd Apelacyjny zważył:

Apelacja podlegała uwzględnieniu, albowiem podniesiony w niej zarzut przedawnienia roszczenia był zasadny.

Na wstępie zaznaczyć należy, że w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku znalazł się zapis, który dość klarownie jawi się jako oczywisty błąd pisarski: opisując umowę z dnia 24 października 2014r. Sąd wymienił jako kontrahenta (...) Sp. z o.o. sp.k. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W., zamiast powodowego (...) Wierzytelności Detalicznych Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W..

Żadna ze stron nie kwestionowała tego, że roszczenie będące przedmiotem sprawy podlega trzyletniemu terminowi przedawnienia przewidzianemu w art.118 kc dla roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - jak prawidłowo przyjął Sąd pierwszej instancji (vide –wyrok Sądu Najwyższego z 10 października 2003 r., IICK 113/2002). Pozwany powoływał się na przedawnienie już w toku postępowania pierwszoinstancyjnego. Pozew wniesiony został 13 listopada 2015r. Sąd Okręgowy uznał, że roszczenie dochodzone pozwem nie uległo przedawnieniu, powołując się na utrwalone poglądy judykatury, z których wynika, że po pierwsze, wniosek o nadanie bankowemu tytułowi egzekucyjnemu sądowej klauzuli wykonalności przerywa bieg przedawnienia roszczenia jako czynność przedsięwzięta bezpośrednio w celu zaspokojenia roszczenia (art. 123 § 1 pkt 1 kpc), po drugie, na mocy umowy cesji wierzytelności na cesjonariusza przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, przy czym stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Z powyższego Sąd pierwszej instancji wyprowadził logiczny wniosek, iż skoro powództwo w niniejszej sprawie zostało wytoczone przed upływem 3 lat od daty złożenia przez pierwotnego wierzyciela wniosku o nadanie klauzuli wykonalności bankowemu tytułowi egzekucyjnemu, co miało miejsce 2 marca 2012 r., to roszczenie dochodzone przez powoda jako nabywcę wierzytelności nie jest przedawnione, albowiem powód nabył wierzytelność w takim stanie i zakresie w jakim znajdowała się ona w chwili dokonania przelewu: nie była przedawniona na skutek przerwania biegu przedawnienia.

Zgodnie z ostatnio utrwaloną linią orzecznictwa Sądu Najwyższego, przerwanie biegu przedawnienia następuje jednak wyłącznie w stosunku do banku, a nie w stosunku do powoda jako nabywcy wierzytelności. Do przerwania biegu przedawnienia nie wystarczy bowiem identyczność wierzytelności, niezbędna jest identyczność podmiotu, na rzecz którego dana czynność, obiektywnie zdolna do przerwania przedawnienia, została dokonana (por. wyrok SN z dnia 19 listopada 2014 roku, II CSK 196/14, LEX nr 1622306). Sąd Najwyższy w uzasadnieniu powołanego wyroku wskazał, że przerwanie przedawnienia następuje pomiędzy stronami postępowania o ile z istoty łączącego je stosunku prawnego wynika, że są materialnie zobowiązane/uprawione albowiem przedawnienie jest instytucją prawa materialnego a nie procesowego. Z istoty instytucji przedawnienia wynika, że przerwanie biegu przedawnienia następuje w podmiotowych i przedmiotowych granicach czynności podjętej przez wierzyciela: dotyczy tego roszczenia, które jest zabezpieczone, dochodzone, ustalane lub egzekwowane, jest skuteczne przeciwko osobie, wobec której kieruje się czynność i z korzyścią na rzecz osoby dokonującej czynności. Czynnością taką jest niewątpliwie wniosek o wszczęcie egzekucji. Jest to bowiem czynność zmierzająca bezpośrednio do zaspokojenia roszczenia. Wniosek o wszczęcie egzekucji wywoła zatem skutek w postaci przerwy biegu przedawnienia roszczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym jednak o tyle o ile będzie pochodził od wierzyciela, którego osobę wskazuje tytuł egzekucyjny i na rzecz którego temu tytułowi została nadana klauzula wykonalności. Dalej Sąd Najwyższy wskazał, że jeżeli w toku postępowania egzekucyjnego dojdzie do zawarcia umowy przelewu egzekwowanej wierzytelności. to postępowanie egzekucyjne nie zmierza już do zaspokojenia wierzyciela, którego osobę wskazuje tytuł wykonawczy, Niemożność kontynuacji przez cesjonariusza toczącego się postępowania egzekucyjnego przedstawia się jako niewątpliwa, w tym postępowaniu wykluczone są bowiem przekształcenia podmiotowe, a następstwo prawne zaistniałe po wszczęciu egzekucji wymaga, z wyjątkami przewidzianymi w ustawie, nadania tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności w trybie art. 788 kpc. W związku z tym przyjmuje się, że nabywca wierzytelności, który przez umowę przelewu uzyskuje przecież jedynie prawo do wierzytelności objętej dotychczasowym tytułem wykonawczym, a nie uprawnienie do kontynuowania wszczętego wcześniej przez inny podmiot postępowania, powinien po uzyskaniu na swoją rzecz klauzuli wykonalności, wszcząć nowe postępowanie egzekucyjne. Nabywca wierzytelności nie będący bankiem powinien uzyskać sądowy tytuł egzekucyjny, a następnie klauzulę wykonalności, nadanie bowiem bankowemu tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności na rzecz nabywcy wierzytelności nie będącemu bankiem nie jest dopuszczalne (vide-. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2004 r., III CZP 9/04, OSNC z 2005 r. nr 6, poz. 98).

Z niespornych, prawidłowych ustaleń Sądu Okręgowego wynika, że postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie przedmiotowego bankowego tytułu wykonawczego przeciwko pozwanemu celem wyegzekwowania spornej należności zostało umorzone postanowieniem komornika z 18 maja 2015 r. - na wniosek wierzyciela, (...) Banku (...) SA. W tym kontekście wskazać należy na pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 19 lutego 2015 r., sygn.akt III CZP 103/14 (Biuletyn SN rok 2015, Nr 2), iż umorzenie postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela - banku, prowadzącego egzekucję na podstawie bankowego tytułu egzekucyjnego zaopatrzonego klauzulą wykonalności - niweczy skutki przerwy biegu przedawnienia spowodowane złożeniem wniosku o wszczęcie egzekucji. Podobnie w uchwale z 29 czerwca 2016 r., IIICZP 29/16 Sąd Najwyższy uznał, że nabywca wierzytelności nie będący bankiem nabywa wierzytelność w swej treści i przedmiocie tożsamą z wierzytelnością zbywającego banku, ale nie wchodzi w sytuację prawną zbywcy wywołaną przerwą biegu przedawnienia i rozpoczęciem biegu na nowo, cesjonariusz, który nie jest bankiem nie może bowiem skorzystać ze skutków prawnych uprzywilejowanego trybu dochodzenia i egzekwowania roszczenia przez banki na podstawie art. 96 - 98 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, które obowiązywały do dnia 27 listopada 2015 r. W uzasadnieniu powołanego uchwały Sąd Najwyższy wywiódł, iż rozpoczęcie na nowo biegu przedawnienia następuje bądź z chwilą prawomocnego zakończenia postępowania klauzulowego, bądź z chwilą zakończenia postępowania egzekucyjnego, w tym jego umorzenia (art. 826 kpc) a wyjątek stanowi umorzenie na podstawie art. 823 lub 825 pkt 1 kpc albo zwrot wniosku, które niweczą materialnoprawne skutki przerwy przedawnienia. W przypadku wierzytelności objętej bankowym tytułem wykonawczym sytuacja prawna cesjonariusza kształtuje się odmiennie od sytuacji prawnej nabywcy wierzytelności objętej innym tytułem wykonawczym. Uprawnienie do wystawienia bankowego tytułu egzekucyjnego przysługiwało jedynie bankom i tylko na ich rzecz mogła być nadana klauzula wykonalności; nadanie klauzuli na rzecz cesjonariusza nie będącego bankiem nie było dopuszczalne. Cesjonariusz nie mógł kontynuować egzekucji wszczętej przez bank, bo w postępowaniu egzekucyjnym nie ma zastosowania art. 192 pkt 3 kpc, a więc fundusz sekurytyzacyjny, który nie mógł się powołać na bankowy tytuł egzekucyjny, przejście uprawnień i uzyskać klauzuli wykonalności na podstawie art. 788 § 1 kpc, musiał ustalić istnienie roszczenia w drodze procesu sądowego, uzyskać nowy tytuł wykonawczy i dopiero na jego podstawie egzekwować roszczenie. Wniosek o wszczęcie egzekucji wywołuje zatem skutek przerwy wtedy, gdy pochodzi od wierzyciela wskazanego w tytule egzekucyjnym, na rzecz którego została wydana klauzula wykonalności; nie jest bowiem wystarczająca tożsamość wierzytelności lecz konieczna jest również identyczność osób, na rzecz których czynność ta została dokonana. Skutki prawne postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie bankowego tytułu wykonawczego związane są więc tylko z podmiotami w nim uczestniczącymi na podstawie tego tytułu w granicach podmiotowych i przedmiotowych ukształtowanych treścią klauzuli wykonalności. Czynność wszczęcia postępowania egzekucyjnego przez bank wywołuje materialnoprawny skutek przerwy biegu przedawnienia jedynie w stosunku do wierzyciela objętego bankowym tytułem wykonawczym, natomiast nabywca wierzytelności nie będący bankiem, nawet jeżeli nabycie nastąpiło po umorzeniu postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 824 § 1 pkt 3 kpc i rozpoczęciu biegu terminu przedawnienia w stosunku do banku na nowo, nie może się powołać na przerwę biegu przedawnienia wywołaną wszczęciem postępowania egzekucyjnego przez pierwotnego wierzyciela będącego bankiem. Wyjątkowość przywileju wystawiania bankowego tytułu egzekucyjnego prowadzi do wniosku, że skoro nie może on być podstawą egzekucji na rzecz innych osób, niż w nim wskazane za wyjątkiem następstwa prawnego po stronie wierzyciela innego banku, to również materialnoprawne skutki wszczęcia postępowania egzekucyjnego jako czynności wierzyciela - banku prowadzącej do przerwy biegu przedawnienia dotyczą wyłącznie tego wierzyciela i nie dotyczą nabywcy nie będącego bankiem.

Pozew wniesiony został po upływie terminu przedawnienia, którego bieg nie został przerwany ze skutkiem prawnym dla nabywcy wierzytelności. Powództwo podlegało zatem oddaleniu na mocy art.117 § 2 kpc w zw. z art.118 kc.

Wobec powyższego, Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji, zmieniając zaskarżony wyrok przez oddalenie powództwa na mocy art.386§1 kpc oraz orzekając o pobraniu od przegrywającego powoda na rzecz Skarbu Państwa nieuiszczonej opłaty od apelacji na mocy art.113 ust.1 uksc w zw. z art. 98 kpc.

SSA Ewa Solecka SSA Piotr Wójtowicz SSA Lucyna Świderska-Pilis