Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód A. Ś. wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) ”W.” Spółki Akcyjnej w W. kwoty 1.510,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 stycznia 2016r. do dnia zapłaty i kosztami procesu.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 22 grudnia 2015r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd stanowiący własność Ł. V. o numerze rejestracyjnym (...).

Powód wywodził, że sprawca szkody posiadał polisę OC w pozwanym towarzystwie. Powód wystąpił o wypłatę odszkodowania. Pozwany przyznał odszkodowanie w łącznej wysokości 3.046,48 zł.

W ocenie powoda znacznie zaniżono wysokość kosztów naprawy (m.in. niezasadnie zastosowano zaniżoną stawkę i ilość rbg, amortyzację części, zastosowano potrącenia na materiale lakierniczym, pominięto część uszkodzonych elementów pojazdu oraz nie uwzględniono wymiany części technologicznie jednorazowych).

Powód podniósł, iż na podstawie umów przelewu wierzytelności nabył prawo do niniejszego odszkodowania.

Powód wyjaśnił, iż żąda zapłaty częściowego odszkodowania oraz ustawowych odsetek za opóźnienie od dnia 22 stycznia 2016r. do dnia zapłaty.

Pozwany Towarzystwo (...) ”W.” Spółka Akcyjna w W. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, że przyjął co do zasady odpowiedzialność za skutki kolizji drogowej z dnia 22 grudnia 2015r., w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód osobowy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) , stanowiący własność Ł. G.. Wywodził, że w związku ze zgłoszeniem szkody, pozwany w toku postępowania likwidacyjnego podjął czynności wyjaśniające celem ustalenia wysokości odszkodowania przysługującego poszkodowanemu w związku z w/w kolizją drogową i decyzją z dnia 11 stycznia 2016r. i zapłacił na rzecz poszkodowanego Ł. G. kwotę 2.779,28 zł tytułem odszkodowania w związku z uszkodzeniem w dniu 22 grudnia 2015r. samochodu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Wskazał, że wysokość odszkodowania została wyliczona po oględzinach rzeczoznawcy pozwanej w oparciu o sporządzoną w eksperckim systemie A., Kalkulację naprawy nr (...)-01 z dnia 29 grudnia 2015r. Dalej wskazał, że zgodnie z decyzją z dnia 15 lutego 2016r. zapłacił na rzecz poszkodowanego dalsze odszkodowanie za uszkodzony samochód w kwocie 267,20 zł brutto zgodnie z ponownym kosztorysem. Podniósł, iż łącznie zapłacił w postępowaniu likwidacyjnym na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w kwocie 3.046,48 zł.

W ocenie pozwanego załączony przez powoda Kosztorys E.'s nr (...) z dnia 24 lutego 2016r., na którym opiera swoje roszczenie ma jedynie walor dokumentu prywatnego w rozumieniu art. 245 k.p.c., stanowiąc dowód tego, że osoba, która tą kalkulację podpisała złożyła oświadczenia w niej zawarte. Wywodził, że w/w kalkulacja nie stanowi dowodu na wysokość szkody powoda, ale stanowi jeden z wielu wariantów naprawy samochodu poszkodowanego nie tylko na lokalnym rynku usług motoryzacyjnych, ale i w warsztacie, który tą kalkulację wykonał. Wskazał, iż dla tego samego samochodu z uwzględnieniem tych samych uszkodzeń, istnieje możliwość sporządzenie przez jednego rzeczoznawcę motoryzacyjnego wielu wersji kalkulacji kosztów naprawy. Rodzaj kalkulacji zależy od rodzaju użytych do naprawy części zamiennych i stawek za roboczogodzinę stosowanych przez warsztat naprawczy. Zdaniem pozwanego powód w ogóle nie wykazał, że pojazd poszkodowanego został naprawiony przy zastosowaniu części i stawek za roboczogodzinę wskazywanych w w/w kalkulacji. Powód nie przedstawił żadnych dowodów na okoliczność, że w samochodzie poszkodowanego uległy uszkodzeniu części nowe i oryginalne. Samochód poszkodowanego nie został naprawiony przy użyciu części nowych i oryginalnych części producenta pojazdu w Autoryzowanej Stacji Obsługi ( (...)) V., albowiem gdyby taka naprawa miała miejsce z pewnością zostałaby udokumentowana fakturami VAT lub rachunkami za zakup oryginalnych części i naprawę.

Pozwany podniósł, że skoro powód, który wstąpił w prawa poszkodowanego na mocy umowy cesji wierzytelności, nie ujawnił takich faktur VAT lub rachunków, może z tego wynikać, że naprawa nie została faktycznie wykonana zgodnie z przedstawioną przez powoda kalkulacją, a użyto części zamiennych z rynku wtórnego lub tańszych od części oryginalnych zamienników. Zaznaczył, że przedłożony przez powoda kosztorys E.'s nr (...) z dnia 24 czerwca 2016r. dotyczy pojazdu ponad 10-letniego z przebiegiem ponad 231.000 km po wcześniejszych, niezgodnych z technologią naprawach. Jak wynika z systemu AudaHistory przedmiotowa szkoda, nie była pierwszą szkodą tego pojazdu. W 2015r. pojazd uczestniczył w kolizji w wyniku, której doszło do rozległego uszkodzenia przodu pojazdu (raport AudaHistory w załączeniu).

Dalej pozwany wskazał, że w dacie szkody pojazd poszkodowanego nie był objęty gwarancją producenta, tak aby dopuszczone było tylko zastosowanie części nowych i oryginalnych oznaczonych symbolem „O”.

Pozwany z ostrożności procesowej kwestionował także żądanie powoda, co do odsetek ustawowych od dnia 22 stycznia 2016 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bezspornym pomiędzy stronami jest odpowiedzialność pozwanego za szkodę spowodowaną kolizją drogową z dnia 22 grudnia 2015r., w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód V. o numerze rejestracyjnym (...), będący własnością Ł. G..

Pojazd ten został uszkodzony przez sprawcę posiadającego zawartą z pozwanym umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

(dowód: okoliczności bezsporne)

Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, ustalił - na podstawie kalkulacji naprawy nr (...)-01 przyznał odszkodowanie tytułem kosztów naprawy w/w pojazdu w wysokości 2.779,28 zł.

(dowód: akta szkody płyta CD - decyzja pozwanego z dnia 11 stycznia 2016r., informacja o wysokości szkody częściowej w pojeździe z dnia 29 grudnia 2015r., kalkulacja naprawy numer (...)-01 z dnia 29 grudnia 2015r.)

(dowód: wydruk kalkulacji naprawy pozwanego , karta 17-20)

W kalkulacji sporządzonej w dniu 8 lutego 2016r. przez powoda koszt naprawy pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym (...). określono na kwotę 7.774,90 zł.

(okoliczność bezsporna)

Pozwany zweryfikował sporządzona przez powoda w/w kalkulacje naprawy i na podstawie kalkulacji naprawy nr (...)-01 przyznał dalsze odszkodowanie tytułem kosztów naprawy pojazdu w wysokości 267,20 zł.

(dowód: akta szkody płyta CD – decyzja pozwanego z dnia 15 lutego 2016., informacja o wysokości szkody częściowej w pojeździe z dnia 4 lutego 2016r., kalkulacja naprawy numer (...)-01 z dnia 4 lutego 2016r., wydruk zweryfikowanego w dniu 11 lipca 2016r. kosztorysu (...) nr (...), wydruku raportu części alternatywnych)

Przedłożony przez powoda kosztorys E.'s nr (...) z dnia 24 lutego 2016r. dotyczył pojazdu ponad 10-letniego z przebiegiem ponad 231.000 km po wcześniejszych, niezgodnych z technologią naprawach.

Przedmiotowa szkoda, nie była pierwszą szkodą tego pojazdu.

W 2015r. pojazd uczestniczył w kolizji w wyniku, której doszło do rozległego uszkodzenia przodu pojazdu.

(dowód: akta szkody płyta CD – informacja z Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 11 lipca 2016r., wydruk z A. H.)

Pozwany łącznie zapłacił w postępowaniu likwidacyjnym na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w kwocie 3.046,48 zł.

(okoliczność bezsporna)

Stan faktyczny ustalono w oparciu o w/w dowody z dokumentów, albowiem ich wiarygodność nie była kwestionowana. Dowodowi w postaci opinii prywatnej dano jednak wiarę jedynie w granicach wynikających z art.245kpc

Sąd oddalił wniosek powoda o przeprowadzenie dowodu z całości dokumentów akt szkodowych numer (...)-01, znajdujących się u pozwanego, na okoliczność zaistnienia szkody, jej wysokości i odpowiedzialności pozwanego, albowiem brak jest dostatecznego sprecyzowania konkretnego dokumentu oraz konkretnego faktu, który miałby być udowodniony wnioskowanym dowodem z dokumentu.

Sąd również oddalił wniosek powoda o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy z zakresu techniki motoryzacyjnej na okoliczność ustalenia zakresu i wysokości kosztów naprawy pojazdu, albowiem wniosek dowodowy nie był dostatecznie sprecyzowany w szczególności nie wskazano, jakie konkretnie fakty miały by być udowodnione za pomocą dowodu z opinii biegłego rzeczoznawcy.

Sąd pominął załączone do pozwu dokumenty w postaci odpisów umowy cesji wierzytelności – karta 6 akt, albowiem powód nie wnioskował w pozwie o przeprowadzenie dowodu z wymienionego dokumentu.

Sąd pominął załączony do pozwu dokument w postaci kosztorysu E.’s numer (...) z dnia 8 lutego 2016r., albowiem powód nie wnioskował o przeprowadzenie dowodu z wymienionego dokumentu.

Sąd pominął dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej, zgłoszony przez pozwanego wobec cofnięcia wniosku.

Sąd również pominął dowód z zeznań świadka Ł. G. wobec cofnięcia wniosku przez pozwanego.

Nie zgłoszono żadnych zastrzeżeń do protokołu rozprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą żądania powoda jest art. 34 i art. 36 ustawy z dnia 22 maja 2003r.o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych(Dz.U.03.124.1152 z późn. zm) w związku z art. 509 k.c.

Bezsporne było, że pozwany ponosi odpowiedzialność za szkodę powstałą na skutek zdarzenia z dnia 22 grudnia 2015r. i tytułem odszkodowania za szkodę w pojeździe wypłacił już kwotę 3.046,48 zł.

W myśl art. 361 § 1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W przepisie tym wskazana jest konstrukcja związku przyczynowego jako przesłanki odpowiedzialności odszkodowawczej.

Uwzględniając treść art. 361 § 2 k.c. trzeba stwierdzić, że prawo polskie jako regułę wskazuje zasadę pełnego odszkodowania. Szkoda obejmuje: straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Przez stratę należy rozumieć różnicę, zmniejszenie majątku, wynikającą z porównania stanu majątkowego poszkodowanego przed i po zaistnieniu zjawiska. Pojęcie strat jakie poszkodowany poniósł w rozumieniu art. 361 § 2 k.c., obejmuje także niezaspokojone przez poszkodowanego, zobowiązanie na rzecz osoby trzeciej .

Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej (art. 36 wskazanej powyżej ustawy z dnia 22 maja 2003 r.). Obowiązek odszkodowawczy ubezpieczyciela (w tym przypadku pozwanego), pojawia się już z chwilą wyrządzenia poszkodowanemu szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy samochodu i czy w ogóle zamierzał go naprawić.

Jeśli w wyniku kolizji drogowej dojdzie do uszkodzenia cudzego pojazdu zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądnie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu uszkodzonego samochodu.

Przywrócenie uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu go do takiego stanu (używalności i jakości), jaki istniał przed kolizją drogową (por.: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 05 listopada 1980 r., sygn. akt III CRN 223/80, OSNC 1981/10/186; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03 lutego 1971 r., sygn. akt III CRN 450/70, OSNC 1971/11/205). Jeżeli wymaga to użycia nowych części i materiałów, wydatki poniesione z tego tytułu powinny być uznane jako koszty naprawienia szkody (tak: Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12 kwietnia 2012 r., sygn. akt III CZP 8/11, Biul. SN 2012/4/5). Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 1981r., sygn. akt I CR 17/81, OSNC 1981/10/199).

Należy podkreślić, że rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). (tak m.in. wyrok Sądu Najwyższego z 17.12.1996 r., I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76).

Powód w niniejszym postępowaniu w ogóle nie wykazał, w jakiej wysokości poniósł szkodę. Tymczasem mimo zarzutu strony pozwanej w tej mierze, poczynionym już w odpowiedzi na pozew, a następnie na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2016r., poza faktem, iż w dniu 22 grudnia 2015r. doszło do uszkodzenia V. o numerze rejestracyjnym (...), będącego własnością Ł. G. nie wykazano wysokości poniesionych kosztów niezbędnych do przywrócenia w/w pojazdu do stanu sprzed szkody.

Zasadnie więc strona pozwana wskazała, że powód zaniechał wykazania, wysokości szkody związanej z koniecznością naprawy pojazdu zastępczego. Trafne jest w tym zakresie twierdzenie pełnomocnika pozwanego, że ciężar dowodu w tym zakresie obciąża powoda. Poza sporem jest bowiem, że korzyści z wykazania faktu wysokości szkody odnosi powód, a żadna reguła tej zasady, w tym konkretnym przypadku nie zmienia.

Wykazanie tychże faktów powinno mieć miejsce na podstawie dowodu z opinii biegłego przeprowadzonego w toku procesu, a powołanego przez sąd na wniosek strony, zgodnie z art. 278 § 1 k.p.c. Przepis ów stanowi, że w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych sąd po wysłuchaniu wniosków stron, co do liczby biegłych i ich wyboru może wezwać jednego lub kilku biegłych w celu zasięgnięcia ich opinii.

Wiadomości specjalne powinny przekraczać możliwości percepcyjne i wiedzę przeciętnego człowieka o wykształceniu ogólnym. Zdobycie tego typu wiadomości wymaga wykształcenia specjalnego dla danej dziedziny albo wykonywania w tej dziedzinie określonego zawodu. Nie ulega wątpliwości, iż ustalenie kosztów naprawy uszkodzonego samochodu marki V. o numerze rejestracyjnym (...) wymagało zasięgnięcia opinii biegłego sądowego, albowiem wiedza ta należy do zakresu wiadomości specjalnych, gdyż kalkulacje takie wykraczają poza przeciętną wiedzę.

Jak wielokrotnie w doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, dowód z opinii biegłego ma szczególny charakter, ponieważ jego celem jest dostarczenie sądowi wiadomości specjalnych niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy. Z tego względu nie można go zastąpić inną czynnością dowodową, jak np. przesłuchaniem świadka, czy dokumentu prywatnego (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 października 2011 r., sygn. IV CSK 12/11).

W konkluzji, Sąd — biorąc pod uwagę, że zgodnie z art. 6 k.c. to na powodzie spoczywał ciężar wykazania powyższej okoliczności i to powód ponosi ujemne konsekwencje jej nieudowodnienia — uznał, że powództwo nie może zostać uwzględnione albowiem powód zaniechał wykazania wysokości szkody w niniejszym procesie.

Podobnie powód nie wykazał legitymacji skoro nie wnosił o przeprowadzenie dowodu z umowy cesji wierzytelności. Pozwany na rozprawie nie przyznał okoliczności jakoby umową cesji z dnia 18 lutego 2016r. poszkodowany Ł. G. przeniósł na powoda wszelkie przysługujące mu wierzytelności w związku ze szkoda komunikacyjną o numerze (...)-01 na pojeździe marki V. o numerze rejestracyjnym (...). Powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosku o przeprowadzenie dowodu z umowy cesji celem udowodnienia faktu nabycia wierzytelności nie zgłosił.

Sąd nie miał obowiązku przeprowadzenia w/w dowodu z urzędu tym bardziej że obie strony były reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników.

Z tych względów powództwo zostało oddalone, o czym orzeczono jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.

Na zasądzoną kwotę kosztów procesu w wysokości 1.217 zł składają się:

- 1.200 zł - wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego zgodnie z § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. z 2015r. poz. 1804);

Dnia 9 września 2016 r.

Sygn. akt I C 625/16/12

ZARZĄDZENIE

1)  (...)

2)  (...)

(...)

(...)

3)  (...)

Dnia 9 września 2016 r.