Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 11 października 2016 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi X Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych oddalił powództwo A. S. w sprawie przeciwko Wojewódzkiemu Zarządowi Melioracji i (...) w Ł. o odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę oraz zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 180 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło na podstawie następującego stanu faktycznego.

Powód A. S. w Wojewódzkim Zarządzie Melioracji i (...) w Ł. był zatrudniony od dnia 22 sierpnia 2005 roku w pełnym wymiarze czasu pracy, początkowo na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony do 31 grudnia 2005 roku, a od dnia 1 stycznia 2006 roku na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Od początku zatrudnienia powód zajmował stanowisko starszego specjalisty w D. Inwestycji Melioracji (...), od 1 lipca 2006 roku - głównego specjalisty. Od dnia 10 listopada 2008 roku powód zajmował stanowisko Kierownika D. Inwestycji Melioracji (...). Z dniem 31 grudnia 2010 roku powód został odwołany ze stanowiska Kierownika D. Inwestycji Melioracji (...) i od 1 stycznia 2011 roku zajmował stanowisko specjalisty w tym samym dziale. Od 1 lutego 2013 roku powód zajmował stanowisko specjalisty w D. (...) Wodno – Melioracyjnych.

Zgodnie z pisemnym zakresem czynności, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 roku, do zakresu obowiązków powoda na stanowisku specjalisty należało w szczególności:

- dokonywanie odbiorów dokumentacji projektowych do realizacji inwestycji z działu DS;

- przekazywanie wykonawcom terenów budów inwestycyjnych,

- koordynowanie spraw dotyczących realizacji inwestycji oraz ich rozliczanie;

- organizowanie i dokonywanie przeglądów przed odbiorowych, gwarancyjnych i po gwarancyjnych robót inwestycyjnych;

- bieżąca kontrola zgodności przebiegu procesu inwestycyjnego z zawartymi umowami i zatwierdzonym planem rzeczowo - finansowym oraz harmonogramem realizacji zadań inwestycyjnych;

- opracowanie, sprawdzanie, kompletowanie a także wykonywanie wszystkich czynności wynikających z decyzji wydanych w związku z realizowaniem inwestycji z udziałem publicznych środków wspólnotowych;

- prowadzenie teczek obiektów realizowanych inwestycji;

- nadzór i kontrola wykonania zadań przez inspektorów nadzoru inwestorskiego i koordynatorów zadań inwestycyjnych;

- przestrzeganie dyscypliny finansowej realizowanych inwestycji;

- zastępowanie Kierownika D. (...) Wodno-Melioracyjnych podczas jego nieobecności;

- wykonywanie innych poleceń Kierownika D. (...) Wodno- Melioracyjnych.

Powód ponosił odpowiedzialność za prawidłowe, zgodne z prawem i terminowe wykonywanie zadań wynikających z zakresu czynności, a ponadto ponosił wszelkie skutki prawne wynikające z podejmowanych decyzji, sporządzonych pism i dokumentów.

Zakres czynności obowiązujący powoda od 2 października 2014 roku we wskazanym wyżej zakresie pokrywał się z zakresem czynności z dnia 1 stycznia 2014 roku.

W dniu 1 marca 2014 roku powód otrzymał do wiadomości i stosowania zakres czynności i obowiązków koordynatora/zastępcy koordynatora na zadaniach inwestycyjnych i remontowych finansowanych z środków (...) oraz realizowanych w ramach dotacji celowych na usuwanie szkód powodziowych podlegał bezpośrednio Kierownikowi D. (...) Wodno-Melioracyjnych, który zgodnie z Regulaminem Organizacyjnym (...) z dnia 18 października 2013 roku wykonuje monitorowanie realizacji zawartych umów w zakresie przestrzegania umowy przez uczestników procesu realizacji robót. W ramach wykonywania czynności koordynatora/zastępcy koordynatora powód podlegał bezpośrednio Kierownikowi D. (...) Wodno – Melioracyjnych.

Do zakresu obowiązków powoda należało w szczególności:

- szczegółowe zapoznanie się z opisem przedmiotu zamówienia, warunkami terenowymi oraz umową na realizację zadania;

- udział w przekazaniu terenu budowy;

- udział w naradach, przeglądach i spotkaniach związanych z realizacją zamówienia;

- bezwzględnie i niezwłocznie informowanie (w formie pisemnej) Kierownika D. TR o stwierdzonych nieprawidłowościach w trakcie realizacji robót, wykonywaniu robót niezgodnie z opisem przedmiotu zamówienia oraz ustaleniami w trakcie realizacji robót oraz wpisanie ich do Dziennika budowy lub Dziennika postępu robót;

- analiza prawidłowości prowadzenia wpisów do dziennika budowy przez Wykonawcę dotyczących postępu robót oraz przeprowadzenia sprawdzeń dopuszczonych do stosowania wyrobów budowlanych, jakości wykonanych robót, występujących warunków hydrometeorologicznych mających wpływ na realizację robót;

- sprawdzanie prawidłowości i kompletności wykonania przedmiotu zamówienia oraz dokumentacji podwykonawczej w terminie 5 dni roboczych od daty dostarczenia przez Wykonawcę:

- informowanie Kierownika D. (...) Wodno-Melioracyjnych o postępie realizacji przedmiotu zamówienia w terminach określonych w harmonogramie rzeczowo -finansowym zadania inwestycyjnego;

- w przypadku pełnienia funkcji zastępcy koordynatora zastępowanie w czasie nieobecności koordynatora na danym zadaniu.

Powód ponosił odpowiedzialność za prawidłowe, zgodne z prawem i terminowe wykonywanie zadań wynikających z powyższego zakresu czynności, a ponadto ponosił wszelkie skutki prawne wynikające z podejmowanych decyzji, sporządzonych pism i dokumentów.

Obowiązujący u pozwanego Regulamin Pracy w rozdziale III zatytułowanym „Podstawowe obowiązki i prawa pracownika” w § 8 wskazuje, iż pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę albo innym aktem na podstawie którego powstał stosunek pracy pracownika, dbać o wykonywanie zadań publicznych oraz o środki publiczne, z uwzględnieniem interesu publicznego i indywidualnych interesów obywateli. Pracownik ma w pełni i prawidłowo realizować obowiązki, zadania i czynności do niego należące, a w szczególności wynikające lub związane z pełnioną przez pracownika funkcją, lub określone jako obowiązki, zadania i czynności pracownika odpowiednio z zakresem czynności, obowiązków i odpowiedzialności pracownika (pkt 3 pp. d). Pracownik jest również zobowiązany zgodnie z § 8 pkt 4 wykonywać obowiązki, zadania i czynności oraz polecenia przełożonych z dochowaniem uprawnień i odpowiedzialności, w sposób planowany, skuteczny i zorganizowany, rzetelny, sumienny, sprawny, terminowy i bezstronny, zapewniając odpowiednie jakościowo wykonanie prac i dając wyraz profesjonalizmu w wykonywaniu zawodu odpowiednio urzędnika lub pracownika samorządowego. Natomiast zgodnie z pkt 5 omawianego paragrafu pracownik winien podejmować przy realizacji obowiązków, zadań i czynności oraz poleceń przełożonych decyzje w oparciu o zebrane niezbędne informacje potrzebne do podejmowania prawidłowych decyzji finansowo-gospodarczych. Zgodnie z § 9 pracownikowi nie wolno wykonywać poleceń, których wykonanie, według jego przekonania jest niezgodne z prawem albo zawiera znamiona pomyłki (pkt 1). W takim przypadku jest on obowiązany poinformować o tym na piśmie bezpośrednio przełożonego, i tak w przypadku pisemnego potwierdzenia polecenia pracownik jest obowiązany je wykonać, zawiadamiając jednocześnie Dyrektora Wojewódzkiego Zarządu (pkt 2). Pracownik nie wykonuje polecenia, jeżeli jest przekonany, że prowadziłoby to do popełnienia przestępstwa, wykroczenia lub groziłoby niepowetowanymi stratami, o czym niezwłocznie informuje Dyrektora Wojewódzkiego Zarządu (pkt 3).

Zgodnie z Instrukcją Kontroli i Obiegu Dokumentów (...) w Ł. z dnia 31 grudnia 2013 roku wszystkie dowody księgowe obce stanowiące podstawę zapłaty między innymi faktury, rachunki, noty księgowe wpływające do (...) w Ł. powinny po wpłynięciu do jednostki być niezwłocznie skierowane do merytorycznej komórki organizacyjnej w celu sprawdzenia pod względem merytorycznym (§ 13 pkt. 8). Sprawdzenie dowodów księgowych pod względem merytorycznym przez komórki merytoryczne polega na sprawdzeniu ich prawidłowości wystawienia, legalności dokonania wydatku oraz celowości dokonani wydatku (§ 13 pkt 8 ust 1). Dokonanie opisu merytorycznego według wewnętrznych zasad przyjętych w jednostce lub narzuconych przez dysponenta środków finansowych oraz naniesienia informacji zgodnie z pkt 8 ust. 2 dokonuje pracownik merytoryczny lub osoba na samodzielnym stanowisku co poświadcza podpisem, pieczątką i datą dokonania powyższych czynności (§ 13 pkt. 8 ust. 3). Zgodnie z § 13 pkt 10 przed zatwierdzeniem dokumentu księgowego do wypłaty dokonywana jest kontrola bieżąca, którą dokonuje pracownik D. Finansów, Księgowości i Płac. Kontrola bieżąca polega na sprawdzeniu dokumentów księgowych stanowiących podstawę płatności pod kątem ich wystawienia, poprawności opisu oraz pozostałych wskazań wymienionych w omawianym dokumencie.

W dniu 20 maja 2014 roku została zawarta umowa Nr (...) o wykonanie robót budowlanych pomiędzy pozwanym Wojewódzkim Zarządem Melioracji i (...) w Ł. jako Zamawiającym a (...) Sp. z o. o. w G. jako Wykonawcą. Na podstawie tej umowy Wykonawca przyjął do wykonania roboty budowlane na zadaniu inwestycyjnym pod nazwą „Dolina W. VIII – przebudowa lewostronnego wału przeciwpożarowego rz. Warty w km 1+937 – 6 + 619, przebudowa lewostronnego wału przeciwpowodziowego rz. Strugi z B. w km 6+619 – 8+255 gm. Warta pow. (...)”.

W § 7 ust. 1 określono wynagrodzenie umowne na kwotę 4.387.743,14 zł brutto, za wykonanie pełnego zakresu rzeczowego przedmiotu umowy.

W myśl § 7 ust. 4 płatność za wykonane roboty miała być dokonana przelewem po odbiorze elementów robót lub końcowym robót na podstawie wystawionego rachunku. Kwota na płatności za roboty wykonane i odebrane w roku 2014 nie mogła przekroczyć 67% wynagrodzenia określonego w § 7 ust. 1.

Zgodnie z § 7 ust. 8 umowy warunkiem zapłaty przez Zamawiającego Wykonawcy pierwszej i drugiej części należnego wynagrodzenia za przedmiot umowy (odebrane roboty budowlane) jest przedstawienie dowodów zapłaty wymagalnego wynagrodzenia Podwykonawcy i dalszym Podwykonawcom, którzy zostali zaakceptowani przez Zamawiającego umową o podwykonawstwo, której przedmiotem są roboty budowlane lub którzy zawarli przedłożoną Zamawiającemu umowę o podwykonawstwo, której przedmiotem są dostawy lub usługi.

Zgodnie § 8 ust. 1 w przypadku uchylenia się przez Wykonawcę od obowiązku zapłaty wymagalnego wynagrodzenia Podwykonawcy, Zamawiający potrąca kwotę wypłaconego wynagrodzenia z wynagrodzenia należnego Wykonawcy, nakładając jednocześnie karę umowną.

Zgodnie zaś z § 8 ust. 6 termin zapłaty wynagrodzenia Podwykonawcy za wykonane roboty nie mógł późniejszy niż termin zapłaty Wykonawcy przez Zamawiającego za te roboty, określony w umowie.

Ponadto wszelkie koszty, w tym odsetki za zwłokę, które w związku z brakiem terminowej zapłaty na rzecz Podwykonawcy poniesie Zamawiający obciążają Wykonawcę (§ 8 pkt 7).

W § 18 ust. 1 przewidziano, że za zgodą Zamawiającego Wykonawca mógł zlecić Podwykonawcy wykonanie robót budowlanych.

Zgodnie z § 18 ust. 4 za roboty wykonane przez Podwykonawcę płatności wynagrodzenia należnego Podwykonawcy regulować będzie Wykonawca z zachowaniem terminów płatności określonych w umowie z Podwykonawcą.

Zgodnie z § 18 ust. 5 Zamawiający zapłaci Wykonawcy za powyższe roboty po dostarczeniu prawidłowo wystawionej faktury/rachunku z dołączonymi następującymi dokumentami:

a) protokołem odbioru wykonanych robót sporządzonym przy udziale Wykonawcy i Podwykonawcy określającym zakres rzeczowy i finansowy wykonanych robót;

b) pisemnym oświadczeniem Podwykonawcy, wystawionym najpóźniej w dacie wystawienia faktury/rachunku przez Wykonawcę o otrzymaniu kwot należnych z tytułu umowy z Wykonawcą.

Na podstawie umowy nr (...) zawartej w dniu 26 maja 2014 roku pozwany zlecił A. M. prowadzącej Przedsiębiorstwo Budowlano – (...) nadzór inwestorski nad robotami budowlanymi w ramach zadania inwestycyjnego pn. „Dolina W. VIII – przebudowa lewostronnego wału przeciwpożarowego rz. Warty w km 1+937 – 6-619, przebudowa lewostronnego wału przeciwpowodziowego rz. Strugi z B. w km 6+619 – 8+255 gm. Warta pow. (...)”. Zakres usług świadczonych przez Przedsiębiorstwo Budowlano – (...) obejmował m.in. kontrolowanie rozliczenia inwestycji m. in. sprawdzanie i opisanie faktur przedłożonych przez Wykonawcę robót, pod względem merytorycznym, kosztorysów podwykonawczych oraz innych dokumentów załączonych do rozliczeń tych robót zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa oraz wytycznymi organów nadrzędnych odpowiedzialnych za realizację inwestycji. Zgodnie z umową Koordynatorem działań na wskazanym zadaniu inwestycyjnym z ramienia (...) był Kierownik D. (...) Wodno-Melioracyjnych (...).

W dniu 6 października 2014 roku (...) Sp. z o. o. jako Generalny Podwykonawca zawarła umowę nr (...) z Przedsiębiorstwem (...) Sp. z o. o. jako Podwykonawcą. Na podstawie tej umowy Podwykonawca przyjął do wykonania przeciwfiltracyjną przesłonę w ramach zadania „Dolina W. VIII – przebudowa lewostronnego wału przeciwpożarowego rz. Warty w km 1+937 – 6+619, przebudowa lewostronnego wału przeciwpowodziowego rz. Strugi z B. w km 6+619 – 8+255 gm. Warta pow. (...)”. Termin wykonania całości zadania ustalony został na dzień do 10 grudnia 2014 roku. Wynagrodzenie zostało określone na kwotę 820.800 zł netto. W umowie przewidziano, iż faktura przez Podwykonawcę będzie wystawiona na podstawie protokołu odbioru podpisanego przez przedstawiciela Stron na budowie i zaakceptowaniu ich przez Inspektora Nadzoru. Termin realizacji faktury został określony na 30 dni od daty doręczenia. W sytuacji nieuregulowania w terminie zobowiązań finansowych przez Generalnego Wykonawcę Podwykonawca miał prawo złożyć u Zamawiającego wezwanie do zapłaty należnego Podwykonawcy wynagrodzenia za wykonane roboty z wszelkimi dalej idącymi skutkami prawnymi związanymi z egzekucją tegoż wynagrodzenia.

W okresie realizacji zadania inwestycyjnego pod nazwą „Dolina W. VIII (…)” u pozwanego realizowanych było w sumie około 20 inwestycji. Uczestnikami danego zadania inwestycyjnego są kierownik budowy - ze strony Wykonawcy, koordynator zadania - ze strony Zamawiającego, oraz inspektor nadzoru – osoba z zewnątrz wybierana przez pozwanego w ramach przetargu. Koordynator odpowiadał za dokumentowanie całego procesu inwestycyjnego, począwszy od przekazania dokumentacji, przekazania terenu, uczestniczenia w radach budowy, uczestniczenia w procesie określenia zakresu robót wykonanych, rozliczeniu tych robót, przeglądach gwarancyjnych. Koordynator ma obowiązek zapoznania się z treścią zawartych umów. Każdy koordynator na budowie był przynajmniej raz w tygodniu. Koordynatorem zadania inwestycyjnego „ Dolina W. VIII (…)” od początku był powód. Jego zastępcą był W. K.. Na tym zadaniu G. M. funkcji koordynatora nie pełnił. W dniu 20 maja 2014 roku powód podpisał oświadczenie, że zapoznał się z treścią umowy o wykonanie robót budowlanych z dnia 20 maja 2014 roku i przyjmuje funkcję koordynatora na tym zadaniu. Do głównych zadań powoda przy realizacji zadania inwestycyjnego „Dolina W. VIII (…)” należało dopilnowywanie spraw technicznych oraz koordynowanie na bieżąco spraw jakie występowały w trakcie realizacji tego projektu. Powód sprawował niejako „pieczę” nad tym projektem. Powód znał postanowienia umowy z dnia 20 maja 2014 roku zawartej pomiędzy pozwanym a firmą (...). Powód przygotowywał wszystkie dokumenty stanowiące podstawę do ogłoszenia przetargu w wyniku, którego została podpisana umowa z firmą (...) Sp. z o. o. Z racji tego był zorientowany co do wymogów wynikających z tej umowy. W okresie zatrudnienia u pozwanego powód brał udział w 7 inwestycjach tego rodzaju jak „Dolina W. VIII (…). W dniu 13 listopada 2014 roku powód z własnej inicjatywy wiedząc, że zbliża się termin odbioru częściowego zwrócił się do spółki (...) drogą mailową o przesłanie również drogą mailową „wstępnej faktury” na kwotę 2.925.162,05 zł brutto, druku wykonania zakresu wartości, zmienionego harmonogramu robót wraz z aneksami oraz oświadczeń zgłoszonych podwykonawców i dostawców w celu prawidłowego rozliczenia faktury. Informację o terminie odbioru częściowego rozesłał do zainteresowanych powód w dniu 10 listopada 2014 roku. W dniu 18 listopada 2014 roku został sporządzony protokół odbioru częściowego robót wykonanych w okresie od 30 czerwca do 31 października 2014 roku w ramach zadania „Dolina W. VIII – przebudowa lewostronnego wału przeciwpożarowego rz. Warty w km 1+937 – 6+619, przebudowa lewostronnego wału przeciwpowodziowego rz. Strugi z B. w km 6+619 – 8+255 gm. Warta pow. (...)”. Komisję tworzyli:

- G. M.,

- R. Z. – przedstawiciel podwykonawcy P. „H.;

- A. M. – inspektor nadzoru

- W. K. – użytkownik obiektu;

- R. C. – kierownik budowy – przedstawiciel E. sp. o z o.o.

Komisja stwierdziła wartość wykonanych robót na kwotę 2.925.162,05 zł, co stanowiło 67 % ogólnej wartości. Prace zostały odebrane bez zastrzeżeń. Powód przy odbiorze częściowym z dnia 18 listopada 2014 roku nie był obecny. W odbiorze częściowym z dnia 18 listopada 2014 roku uczestniczył G. M. zamiast powoda na jego prośbę. Na miejscu G. M. miał wgląd do dziennika budowy, książki obmiarów, protokołów z badań, certyfikatów. Odbiór został dokonany na podstawie wpisów inspektora nadzoru o tym, że obiekt nadaje się do odbioru częściowego. Protokół został sporządzony po dokonaniu wizji w terenie. Odebrane w dniu 18 listopada 2014 roku roboty obejmowały roboty polegające na wykonaniu przesłony przeciwfiltracyjnej przez (...) spółkę z o.o. W ramach kwoty 2.925.162,05 zł wartość wykonanych przez (...) robót wyrażała się kwotą około 900.000 zł. W dacie 18 listopada 2014 roku odebrana została część robót wykonanych przez (...) spółkę z o.o. Całkowity odbiór wymagał jeszcze wykonania badań współczynnika filtracji i wytrzymałości na ściskanie. Badanie takie można było dokonać dopiero po 28 dniach, w tym czasie próbki badań musiały dojrzewać. Badanie zostało wykonane w grudniu 2014 roku. W dniu 18 listopada 2014 roku (...) sp. z o. o. wystawiła na pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 2.925.162,05 zł. Na fakturze nie został wskazany termin płatności. Fakturę wystawioną przez (...) sp. z o. o. do zakładu dostarczył G. M. – dzień po odbiorze częściowym lub tego samego dnia. Zostawił ją powodowi do podjęcia dalszych czynności. W dniu 20 listopada 2014 roku powód jako pierwszy dokonał opisu faktury VAT nr (...) potwierdzając tę czynność własnoręcznym podpisem, pieczątką i datą dokonania tej czynności. Tego samego dnia sprawdzenia faktury dokonał Kierownik D. G. M., co opatrzył on swoim podpisem i pieczątką pod tekstem „Sprawdzono pod względem merytorycznym”. Podpisy złożone na fakturze przez powoda i G. M. oznaczały jej akceptację merytoryczną. W dniu 21 listopada 2014 roku faktura została przekazana do D. Finansów, Księgowości i Płac, gdzie została przyjęta i opisana pod względem kwalifikacji wydatku do zapłaty jako mającego pokrycie finansowe w roku 2014 przez Z. D., co zostało opatrzone jego podpisem, pieczątką i datą dokonania tej czynności. Następnie kontroli faktury pod względem formalnym i rachunkowym dokonał Kierownik D. Finansów, Księgowości i Płac - B. R.. Ostatecznie fakturę do realizacji zatwierdzili B. R. i Dyrektor (...) w Ł.. Dokonując opisu faktury powód dysponował protokołem odbioru częściowego z 18 listopada 2014 roku. Faktura została przez powoda opisana mimo braku pisemnego oświadczenia Podwykonawcy o otrzymaniu kwot należnych z tytułu umowy z Wykonawcą. Powód wiedział, że Podwykonawcą jest (...) spółka z o.o. Faktura nie została opisana pod względem merytorycznym przez inspektora nadzoru inwestorskiego. Powód miał świadomość tego, że obowiązek opisu faktury przez inspektora nadzoru wynikał z postanowień umowy zawartej pomiędzy pozwanym a A. M.. W dniu 20 listopada 2014 roku G. M. podpisał między 10 a 15 faktur. Załącznikiem do faktury zwykle jest protokół odbioru, kosztorys – gdy takowy jest wymagany zgodnie z umową, pomiary i obmiary, oraz oświadczenie Podwykonawcy o uregulowaniu należności przez Wykonawcę. Praktyka była taka, że oświadczenie o uregulowaniu należności zawsze było wystawiane przez Podwykonawcę w przeciwnym razie faktura nie zostałaby zrealizowana. Powód znał procedurę dotyczącą zapłaty faktur. Był mu znany przewidziany w umowie wymóg zapłaty przez Wykonawcę wynagrodzenia na rzecz Podwykonawcy. Wiedział, że oświadczenie Podwykonawcy jest warunkiem wypłaty. W dniu 19 listopada 2014 roku do pozwanego wpłynęła mailem informacja od firmy (...) o nieotrzymaniu należnej zapłaty w kwocie 1.451.400 zł od (...) spółki z o.o. Pismem z dnia 21 listopada 2014 roku pozwany poinformował (...) spółkę z o.o. o potrąceniu z należnego wynagrodzenia z wystawionej w dniu 18 listopada 2014 roku faktury VAT nr (...) należnej podwykonawcy WB TRANS kwoty 1.451.400 zł i naliczeniu kary umownej. Wystawiona przez (...) Sp. z o. o. faktura VAT nr (...) została zapłacona przez pozwanego przelewem w dniu 12 grudnia 2014 roku. Odbiór końcowy robót wykonanych przez (...) spółkę z o.o. został dokonany w dniu 29 grudnia 2014 roku. W protokole z tego z dnia wartość wykonanych w okresie od dnia 15 października do 18 listopada 2014 roku robót została oceniona na kwotę 820.800 zł (1.009.584 zł wraz z podatkiem VAT). W dniu 2 stycznia 2015 roku (...) Sp. z o. o. za wykonanie przesłony przeciwfiltracyjnej wystawiła (...) Sp. z o. o. fakturę VAT nr (...) roku na kwotę 1.009.584 zł. Mimo upływu określonego terminu płatności E. Sp. z o. o nie uregulowała należności wobec (...) Sp. z o. o. Po 2 - 3 miesiącach od wystawienia faktury z dnia 2 stycznia 2015 roku (...) Sp. z o. o. zaczęła się kontaktować się z pozwanym w kwestii zapłaty tej należności. Prezes zarządu (...) spółki z o.o. T. Z. od początku takie rozmowy prowadził z powodem, gdyż to on przez Dyrektora Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i (...) w Ł. został wskazany jako osoba prowadząca sprawę realizacji tego zadania. Od maja 2015 roku sprawą zajmował się zastępca dyrektora J. S..

W dniu 13 kwietnia 2015 roku u pozwanego zorganizowane zostało spotkanie z udziałem J. Z. Dyrektora, T. Z. - reprezentującego (...) Sp. z o. o., inspektora nadzoru, G. M. i powoda. Spotkanie zostało zorganizowane z inicjatywy Dyrektora S. J. w związku z opieszałością wykonywanych prac. Na spotkaniu tym T. Z. poinformował, że E. nie uregulował należności za wykonane roboty wobec (...) Sp. z o. o. Po spotkaniu z dnia 13 kwietnia 2015 roku powód ani nikt inny nie informował Dyrektora S. J. o roszczeniach zgłaszanych przez (...). Pismem z dnia 21 maja 2015 roku – data wpływu do pozwanego 22 maja 2015 roku – prezes (...) spółki z o.o. poinformował, że E. nie rozliczył się z jego firmą za wykonanie przesłony przeciwfiltracyjnej. Do pisma (...) załączyła wystawioną przez siebie fakturę i protokół odbioru prac. W tej dacie Dyrektor S. J. dowiedział się o roszczeniach wysuwanych przez (...). Pismem z dnia 25 maja 2015 roku – data wpływu do pozwanego 1 czerwiec 2015 roku – (...) spółka z o.o. wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 1.009.584 zł. W treści wezwania znalazło się stwierdzenie, że zgodnie z zawartą umową pozwany miał obowiązek uzyskania od (...) spółki z o.o. pisemnego oświadczenia o otrzymaniu należnych kwot. Zgodnie z powziętą przez (...) spółkę z o.o. informacją główny wykonawca E. otrzymał część wynagrodzenia bez wymaganego oświadczenia podwykonawcy.

Pozwem z dnia 14 lipca 2015 roku (...) spółka z o.o. wystąpiła przeciwko Wojewódzkiemu Zarządowi Melioracji i (...) w (...) Sp. z o. o. o solidarne zasądzenie kwoty 1.009.584 zł. Pozwany uregulował wobec (...) spółki z o.o. kwotę około 460.000 zł. Pozostałą część należności uregulował Urząd Marszałkowski Województwa (...) po tym jak zapadł wyrok zasądzający z powództwa (...) spółki z o.o.

Decyzję o odstąpieniu od umowy z firmą (...) i przystąpieniu do inwentaryzowania prac oraz rozliczania całej inwestycji Dyrektor Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i (...) w Ł. S. J. podjął w dniu 7 maja 2015 roku. Powodem tej decyzji były znaczne opóźnienia E. w realizacji zadania inwestycyjnego i nie przestrzeganie wzajemnych ustaleń w zakresie prowadzenia procesu budowlanego. Powołana została przez Dyrektora S. J. komisja inwentaryzacyjna, która pracę rozpoczęła 12 maja 2015 roku. W skład 6-osobowej początkowo jako jej przewodniczący wchodził A. S.. Od 22 maja 2015 nastąpiło poszerzenie składu komisji i zmiana na stanowisku jej przewodniczącego, którym został J. Z. Dyrektora. Powód pozostał w składzie jako zastępca przewodniczącego. Inwentaryzacja i rozliczenie inwestycji zakończyły się 29 lipca 2015 roku. Prace inwentaryzacyjne pozwoliły na określenie zakresu prac do wykonania. Wyniknęło z nich również, że kwota należności przysługujących podwykonawcom (...) spółki z o.o. za wykonane prace przekracza kwotę wynagrodzenia dla tej spółki przewidzianego w umowie z 20 maja 2014 roku zawartego między pozwanym a E.. Podwykonawców, poza (...) spółką z o.o., którzy mieli zawarte umowy z E. było pięciu. Zapadła wobec tego decyzja aby uregulować zobowiązania wobec mniejszych firm, a wobec (...) tylko część należności, tak aby w rezultacie nie narazić się na procesy sądowe z pozostałymi wykonawcami. Zadanie inwestycyjne „ Dolina W. VIII (…)” pozwany dokończył z innym Wykonawcą.

Z prac komisji inwentaryzacyjnej sporządzony został protokół. Jednym z wniosków komisji było ustalenie, że pozwany w ramach dokonanych rozliczeń robót wykonanych w okresie od 20 maja 2014 roku do dnia 18 listopada 2014 roku dokonał zapłaty za roboty w oparciu o fakturę wystawioną przez Wykonawcę - firmę (...) Sp. z o. o., w sytuacji gdy Wykonawca nie uregulował należnych zobowiązań wobec swojego Podwykonawcy – Przedsiębiorstwa (...) spółka z o.o. Kwota należna dla Podwykonawcy wyniosła brutto 907.740 zł. Przedmiotowa płatność ze wskazanej faktury dokonana została przy braku wymaganego oświadczenia Podwykonawcy, co wynikało z umowy zawartej pomiędzy pozwanym jako Zamawiającym a Wykonawcą.

Po rozliczeniu inwestycji w dniu 29 lipca 2015 roku dyrektor wydał polecenie przeprowadzenia kontroli wewnętrznej mającej na celu ustalenia przyczyn tej sytuacji i osoby odpowiedzialnej za uruchomienie procesu zapłaty faktury z 18 listopada 2014 roku. Kontrolę w zakresie prawidłowości zapłaty faktury za częściowe wykonanie zadania zgodnie z protokołem odbioru częściowego dokonał w dniach od 28 lipca 2015 roku do 11 września 2015 roku dwuosobowy zespół pracowników pozwanego na podstawie upoważnienia Dyrektora Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i (...) w Ł. z dnia 27 lipca 2015 roku oraz jego przedłużenia z dnia 10 sierpnia 2015 roku. Kontrolujący oparli się na przekazanych dokumentach i wyjaśnieniach odebranych na piśmie od powoda i G. M.. W wyniku przeprowadzonej kontroli zespół stwierdził uchybienia w działaniu A. S. i G. M., które doprowadziły do uruchomieniu procedury umożliwiającej zapłatę na rzecz (...) spółki z o.o. faktury VAT nr (...) pomimo braku wymaganych dokumentów. W protokole z kontroli z dnia 11 września 2015 roku opisano szczegółowo na czym polegały uchybienia wskazanych osób. Prace kontrolne trwały do września 2015 roku także z uwagi na zaplanowane w tym czasie urlopy wypoczynkowe powoda i G. M.. Protokół kontroli z dnia 11 września 2015 roku został po zakończeniu jej prac przedstawiony dyrektorowi S. J.. W związku z wynikami przeprowadzonej kontroli G. M. sam złożył wniosek o rozwiązanie umowy o pracę. Pismem z dnia 24 września 2015 roku pracodawca zobowiązał powoda do przekazania wszelkich dokumentów i informacji dotyczących zadania inwestycyjnego „ Dolina W. VIII (…)”. Po dokonaniu tych czynności z dniem 25 września 2015 roku powód został zwolniony z pełnienia funkcji koordynatora na wskazanym zadaniu. Pismem z dnia 6 października 2015 roku pozwany poinformował działający u niej Związek Zawodowy (...) o zamiarze rozwiązania z powodem umowy o pracę, jednocześnie podając przyczynę rozwiązania umowy. Przewodniczący Związku Zawodowego w dniu 7 października 2015 roku udzielił odpowiedzi, że powód nie jest członkiem Związku Zawodowego (...) w Ł. w związku z czym Związek ten nie będzie wydawał opinii w tej sprawie.

Pismem z dnia 7 października 2015 roku, wręczonym w tym samym dniu, pracodawca powołując się na art. 52 § 1 pkt 1 k.p. rozwiązał z powodem umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia z winy pracownika. Jako przyczynę pracodawca wskazał ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych wynikających z zakresu czynności, obowiązków i odpowiedzialności z dnia 1 stycznia 2014 roku oraz zakresu czynności, obowiązków i odpowiedzialności koordynatora z dnia 1 marca 2014 roku. Naruszenie polegało na uruchomieniu procedury umożliwiającej zapłatę faktury Vat nr (...) z dnia 18 listopada 2014 roku wystawionej przez firmę (...) Sp. z o. o. za częściowego wykonanie zadania inwestycyjnego pod nazwą „Dolina W. VIII – przebudowa lewostronnego wału przeciwpożarowego rz. Warty w km 1+937 – 6 + 619, przebudowa lewostronnego wału przeciwpowodziowego rz. Strugi z B. w km 6+619 – 8+255 gm. Warta pow. (...)” bezpośrednio podmiotowi, z którym pozwany zawarł umowę z pominięciem faktycznego Wykonawcy zaaprobowanego przez pozwanego, pomimo:

- braku dokumentu od Wykonawcy potwierdzającego, że ten wywiązał się z obowiązku wynikającego z § 7 ust. 8 umowy Nr (...) z dnia 20 maja 2014 roku ( w treści oświadczenia pracodawcy przytoczono zapis § 7 ust. 8 umowy);

- braku oświadczeń – dokumentów firmy (...) Sp. z o. o. wynikających z § 18 ust. 5 lit. b umowy Nr (...) z dnia 20 maja 2014 roku ( w treści oświadczenia pracodawcy przytoczono zapis § 18 ust. 5 lit. b umowy).

Pracodawca wskazał, iż powyższe działania świadczą o:

1) nie dołożeniu przez powoda należytej staranności w wykonaniu obowiązków służbowych i nie dbaniu o środki publiczne, co stanowiło naruszenie § 8 pkt 3 lit d, pkt 4 i pkt 5 Regulaminu Pracy Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i (...) w Ł. z dnia 28 maja 2014 roku;

2) nierzetelnym wykonaniu swoich obowiązków wynikających z przyjętego w dniu 1 stycznia 2014 roku zakresu czynności, obowiązków i odpowiedzialności pracownika w zakresie części II pkt 3, 10, 15 i 21;

3) nierzetelnym wykonaniu swoich obowiązków wynikających z przyjętego w dniu 1 marca 2014 roku zakresu czynności, obowiązków i odpowiedzialności koordynatora/zastępcy koordynatora w zakresie części I pkt 1.2. lit. d;

4) nieprzestrzeganiu zapisów „Instrukcji Kontroli i Obiegu Dokumentów Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i (...) w Ł.” w prowadzonej Zarządzeniem Nr (...) Dyrektora Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i (...) w Ł. z dnia 31 grudnia 2013 roku - § 13 dział I pkt 8 ust. 1, 2 i 3.

Pozwany wskazał, iż wskazane zaniedbania i nierzetelne wykonanie podstawowych obowiązków pracowniczych doprowadziły do roszczenia wynikającego z art. 647 ¹ k.c. i wszczęcia sprawy sądowej przez Podwykonawcę - Przedsiębiorstwo (...) Sp. z o. o. względem pozwanego o zapłatę wynagrodzenia za roboty budowlane wykonane w ramach podwykonawstwa na zadaniu inwestycyjnym pod nazwą „ Dolina W. VIII – przebudowa lewostronnego wału przeciwpożarowego rz. Warty w km 1+937 – 6 + 619, przebudowa lewostronnego wału przeciwpowodziowego rz. Strugi z B. w km 6+619 – 8+255 gm. Warta pow. (...)”. Realizacja wymienionego roszczenia stanowić będzie uszczuplenie środków publicznych, o których mowa w pkt. 1.

W oświadczeniu pracodawcy zawarte zostało pouczenie o przysługującym prawie i terminie odwołania się do sądu.

Miesięczne wynagrodzenie powoda liczone według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, przy uwzględnieniu premii wypłaconych w okresie 12 miesięcy poprzedzających miesiąc rozwiązania stosunku pracy, wynosi 4.626 zł brutto.

Miesięczne wynagrodzenie powoda z uwzględnieniem premii wypłaconej w trzecim kwartale 2014 roku wynosi 4.755,33 zł brutto.

Tak przyjęty stan faktyczny sprawy ustalony został przez Sąd Rejonowy na podstawie zeznań zgłoszonych przez strony świadków, zeznań stron umowy o pracę oraz dokumentów złożonych do akt sprawy, które to dowody w zasadzie Sąd ocenił jako wiarygodne.

Sąd Rejonowy uznał roszczenie powoda za niezasługujące na uwzględnienie.

Odnosząc się do dyspozycji art. 52 k.p. Sąd wskazał, że oś sporu stanowiła kwestia zasadności rozwiązania umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia, a także naruszenia formalnego wymogu prawidłowości oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy poprzez przekroczenie ustawowego terminu dla jego złożenia.

Przywołując przepis art. 52 § 1 k.p. oraz art. 100 § 1 k.p. Sąd stwierdził, że postępowanie dowodowe wykazało prawdziwość wskazanych przez stronę pozwaną przyczyn rozwiązania stosunku pracy w zakresie naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych.

W ocenie Sądu słuszny jest wniosek pozwanego pracodawcy o nierzetelnym wykonywaniu przez powoda obowiązków wynikających z przyjętego na zajmowanym stanowisku specjalisty zakresu czynności i obowiązków z dnia 1 stycznia 2014 roku, w zakresie którego w szczególności było koordynowanie spraw dotyczących realizacji, bieżąca kontrola zgodności przebiegu procesu inwestycyjnego z zawartymi umowami, oraz przestrzeganie dyscypliny finansowej realizowanych inwestycji, a także przyjętego w dniu 1 marca 2014 roku zakres czynności i obowiązków koordynatora/zastępcy koordynatora na zadaniach inwestycyjnych w zakresie których poza wykonywanie czynności i obowiązków związanych z pełnieniem funkcji koordynatora w szczególności znajdowało się szczegółowe zapoznanie się z opisem przedmiotu zamówienia i umową na realizację zadania.

Sąd nie dał wiary twierdzeniom powoda jakoby to nie on, lecz G. M., pełnił funkcję koordynatora w zadaniu inwestycyjnym (...); twierdzenia te nie znalazły poparcia w zgromadzonym materiale dowodowym. Z załączonego zakresu obowiązków powoda z dnia 1 stycznia 2014 roku wprost wynika, że jednym z obowiązków powoda na stanowisku specjalisty było koordynowanie spraw dotyczących realizacji inwestycji oraz ich rozliczanie. W dniu 1 marca 2014 roku powód otrzymał także do wiadomości i stosowania zakres czynności i obowiązków koordynatora/zastępcy koordynatora na zadaniach inwestycyjnych. W toku postępowania ustalono przy tym, że zadanie inwestycyjne pod nazwą (...) nie było jedynym, gdyż takich inwestycji u pozwanego było realizowanych w tym okresie w sumie około 20. Z zeznań świadków tj. Z. Dyrektora J. S., jak i bezpośredniego przełożonego powoda G. M., wynika, że koordynatorem inwestycji (...) od początku jej prowadzenia był właśnie powód. Twierdzenia świadków w tym zakresie Sąd uznał za wiarygodne, gdyż ostatecznie sam powód przyznał, że to on sprawował „pieczę” nad realizacją tego zadania inwestycyjnego i w rezultacie to do niego należało koordynowanie na bieżąco spraw występujących w trakcie realizacji tego projektu. Nie zaprzeczył także temu, że w dniu 20 maja 2014 roku, to jest w dacie zawarcia umowy o wykonanie przez (...) Sp. z o. o. robót budowlanych na zadaniu inwestycyjnym pod nazwą (...), podpisał oświadczenie o przyjęciu funkcji koordynatora na tym zadaniu.

Powód przyznał, że znał postanowienia umowy z dnia 20 maja 2014 roku zawartej pomiędzy pozwanym a firmą (...), w szczególności zatem był mu znany przewidziany w § 18 ust. 5 wymóg załączenia do wystawionej przez Wykonawcę faktury protokołu odbioru wykonanych robót wraz z pisemnym oświadczeniem Podwykonawcy, wystawionym najpóźniej w dacie wystawienia faktury, o otrzymaniu kwot należnych z tytułu umowy z Wykonawcą. Złożenie wymaganych dokumentów wraz z fakturą zgodnie z umową z dnia 20 maja 2014 roku było warunkiem zapłaty Wykonawcy za roboty z niej wynikające. O tym, że powodowi doskonale był znany ten zapis świadczy chociażby fakt, że w dniu 13 listopada 2014 roku wiedząc, że zbliża się termin odbioru częściowego powód z własnej inicjatywy zwrócił się do spółki (...) o przedłożenie oświadczeń zgłoszonych podwykonawców i dostawców w celu prawidłowego rozliczenia faktury.

Powyższa okoliczność została przez Sąd uznana za istotną z punktu widzenia oceny okoliczności w jakich doszło do opisu przez powoda faktury wystawionej przez (...) spółkę z o.o. Niekwestionowanym jest bowiem, że do faktury tej nie było załączone wymagane oświadczenie Podwykonawcy o otrzymaniu należnych kwot. Tłumaczenia powoda co do tego dlaczego dokonał opisu faktury mimo braku wymaganego oświadczenia Sąd uznał za chaotyczne i niespójne. I tak powód w pozwie argumentował, że nie uczestniczył w czynności odbioru robót w dniu 18 listopada 2014 roku, a jedyne co otrzymał od G. M. był to protokół odbioru, z którego nie wynikało, że wykonana została jedynie część prac przez (...) sp. z o.o. Przed Sądem powód podał, że uczestniczący w odbiorze G. M. miał wobec niego stwierdzić, że oświadczenia takiego od (...) nie będzie z uwagi niewykonanie całości prac. Z kolei słuchany w charakterze świadka G. M. zeznał, że dokonany w dniu 18 listopada odbiór dotyczył konkretnego zakresu prac objętego sprawdzanymi dokumentami i nie jest w stanie stwierdzić czy na dzień sporządzenia protokołu odbiorczego (...) wykonała wszystkie prace. Świadek przyznał, że fakturę wystawioną w dniu 18 listopada 2014 roku przez (...) spółkę z o.o. przedstawił powodowi do dalszych czynności.

Sąd podkreślił, iż tak zeznania świadka G. M. jak i powoda pozwalają stwierdzić, że powód otrzymał od G. M. wystawioną przez (...) spółkę z o.o. fakturę do jej merytorycznego odpisu, ale w żaden sposób nie można z tych zeznań wnioskować, iż G. M. polecił powodowi dokonanie takiego opisu z pominięciem oświadczenia Podwykonawcy o otrzymaniu kwot należnych z tytułu umowy z Wykonawcą. Nawet gdyby uznać, że bezpośredni przełożony takie polecenie powodowi wydał to nie umniejsza to stopnia winy powoda, który w sytuacji otrzymania polecenia stojącego w sprzeczności z zakresem obowiązków wynikających z zawartej umowy o pracę i przy pełnej świadomości braku wymaganego oświadczenia, powinien był działać zgodnie z wiążącym go zakresem własnych obowiązków i odmówić wykonania takiego polecenia.

Sąd zwrócił uwagę, że z protokołu odbioru częściowego z dnia 18 listopada 2014 roku, który to protokół był znany powodowi w dacie dokonywania opisu faktury wystawionej przez E., wynika nie tylko zakres wykonanych robót i ich wartość, ale przede wszystkim wynika z niego w sposób wyraźny, że uczestnikiem tego odbioru był podwykonawca (...) Sp. z o. o. Powód miał wobec tego wiedzę również co do tego, że wystawiona przez (...) spółkę z o.o. faktura obejmuje prace wykonane przez podwykonawcę (...) Sp. z o. o., które to prace zgodnie z protokołem odbioru zostały przyjęte bez zastrzeżeń. Zaakceptowanie w tej sytuacji faktury bez wyegzekwowania wymaganego oświadczenia podwykonawcy (...) Sp. z o. o. o uregulowaniu zobowiązań przez Generalnego Wykonawcę pozostawało w sprzeczności zapisami umowy z dnia 20 maja 2014 roku zawartej między pozwanym a (...) spółkę z o.o., a w rezultacie to doprowadziło do zgłoszenia roszczeń finansowych przez Podwykonawcę, których realizacja przez pozwanego pracodawcę spowodowała istotne uszczuplenie w jego mieniu.

Powód podnosił także okoliczność, że wymagany zapisem umowy z dnia 20 maja 2014 roku (w jej § 7 ust. 8) wymóg przedstawienia dowodów zapłaty wymagalnego wynagrodzenia Podwykonawcy jako warunek zapłaty przez pozwanego Generalnemu Wykonawcy pierwszej i drugiej części należnego wynagrodzenia za przedmiot umowy (odebrane roboty budowlane) nie mógł być na dzień opisu przedmiotowej faktury przez niego zrealizowany z uwagi na to, że „wymagalna” wierzytelność (...) Sp. z o. o. na ten dzień nie przysługiwała, skoro końcowy odbiór robót wykonanych przez tą spółkę na rzecz E. został dokonany dopiero w dniu 29 grudnia 2014 roku, zaś faktura za wykonane przez Podwykonawcę roboty została wystawiona w dniu 2 stycznia 2015 roku. Powód, reprezentowany przez pełnomocnika, podkreślił, że nie można w tej sytuacji mu zarzucać, iż nie wyegzekwował od Wykonawcy dokumentu potwierdzającego, że ten wywiązał się z obowiązku zapłaty wymagalnego wynagrodzenia Podwykonawcy, skoro wierzytelności te jeszcze nie istniały. Powyższej argumentacji powoda Sąd nie podzielił. Spór w przedmiotowej kwestii sprowadzał się bowiem do różnego rozumienia przez stronę pozwaną i przez powoda pojęcia wymagalności. Pozwany wymagalność wynagrodzenia wykonawcy wiąże bowiem z odbiorem wykonanych przez niego robót zarówno w całości jak i w części, tymczasem powód wymagalność tą wiąże dopiero z wystawieniem faktury przez wykonawcę.

Sąd przypomniał, że zawarte w (każdej) umowie o roboty budowlane postanowienie dotyczące zasad zapłaty wynagrodzenia wykonawcy, warunkowujące zapłatę wynagrodzenia wykonawcy przedstawieniem przez niego dowodów potwierdzających zapłatę wymagalnego wynagrodzenia podwykonawcom lub dalszym podwykonawcom stanowi w istocie powtórzenie zapisu ustawowego wynikającego z art. 143 d ust. 1 pkt. 4 ustawy z dnia 29 stycznia 200 roku Prawo zamówień publicznych. Istotą umowy o podwykonawstwo jest wykonanie przez podwykonawcę zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej objętych umową prac, zaś obowiązkiem generalnego wykonawcy jest w szczególności zapłata umówionego wynagrodzenia (art. 647 k.c. w zw. z art. 647 § 1 k.c.).

W ocenie Sądu argumentacja powoda o braku wymagalności wynagrodzenia podwykonawcy z uwagi na brak wystawionej przez niego faktury nie znajduje uzasadnienia. Skoro bowiem podwykonawca wykonał zgodnie z umową prace budowlane, które zostały odebrane i objęte protokołem odbioru, to za wykonane i odebrane prace powinien otrzymać wynagrodzenie. Jak stwierdził Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 17 grudnia 2009 r. (I ACa 874/09, LEX nr 628223), z chwilą odbioru obiektu objętego umową o roboty budowlane realizuje się prawo wykonawcy do zapłaty na jego rzecz wynagrodzenia za wykonane prace stosownie do przepisu art. 647 § 1 k.c. Sąd wskazał jeszcze przepis art. 647 ¹ § 5 k.c., który statuuje ustawową bierną solidarność o charakterze gwarancyjnym w postaci odpowiedzialności ex lege za cudzy dług, co jest odstępstwem od zasady prawa obligacyjnego, zgodnie z którą skuteczność zobowiązań umownych ogranicza się do stron zawartego kontraktu (wyrok SN z 17.02.2011, IV CSK 293/10, LEX nr 1111016). Odpowiedzialność gwarancyjna inwestora powstaje zatem nie z mocy umowy, lecz ustawy, z mocy ww. przepisu szczególnego. O wymagalności świadczenia inwestora należnego podwykonawcy nie mogą decydować warunki wynikające z umowy łączącej go z wykonawcą, lecz fakt zrealizowania umowy łączącej podwykonawcę z wykonawcą, tj. wykonanie robót.

Niezależnie od powyższego Sąd wskazał, że powód znał treść umowy o wykonanie robót budowlanych zawartej pomiędzy pozwanym a (...) Sp. z o. o., a mimo to nie wyegzekwował, mimo ciążącego na nim a wynikającego także z zakresu czynności koordynatora tej inwestycji, obowiązku wyegzekwowania od Wykonawcy dowodów zapłaty wymagalnego wynagrodzenia Podwykonawcy oraz pisemnego oświadczenia Podwykonawcy, wystawionym najpóźniej w dacie wystawienia faktury przez Wykonawcę o otrzymaniu kwot należnych z tytułu umowy z Wykonawcą. Przy braku wymaganych dokumentów doprowadził do uruchomienia procesu zapłaty faktury z 18 listopada 2014 roku wystawionej przez Wykonawcę.

Analizując całokształt okoliczności sprawy Sąd stwierdził, iż zachowanie powoda było obiektywnie nieprawidłowe, zaś pozwana Spółka mogła mieć uzasadnione wątpliwości co do rzetelności powoda jako pracownika. Tym samym nie można wymagać, aby pracodawca nadal darzył powoda zaufaniem i kontynuował z nim stosunek pracy.

Odnosząc się do kwestii zachowania przez pracodawcę wymogów formalnych złożonego oświadczenia Sąd wskazał, że nie doszukał się naruszenia tych wymogów przez stronę pozwaną. Zarzut powoda dotyczył naruszenia miesięcznego terminu przewidzianego w art. 52 § 2 k.p., a Sąd Rejonowy przychylił się do stanowiska strony pozwanej, która udowodniła, że do pracodawcy reprezentowanego przez Dyrektora S. J. pełna wiedza o okolicznościach uzasadniających rozwiązanie z powodem umowy o pracę w związku z ciężkim naruszeniem podstawowego obowiązku pracowniczego dotarła najwcześniej w dniu 11 września 2015 roku, to jest w dacie której pracę zakończył zespół powołany przez Dyrektora do ustalenia przyczyn i osoby odpowiedzialnej za uruchomienie procesu zapłaty faktury z dnia 18 listopada 2014 roku. Wcześniej powołana przez Dyrektora komisja inwentaryzacyjna, która pracę swą rozpoczęła 12 maja 2015 roku a zakończyła 29 lipca 2015 roku, miała na celu jedynie inwentaryzację i rozliczenie zadania inwestycyjnego pod nazwą (...), natomiast wyniki pracy tej komisji nie dostarczyły informacji o pracowniku odpowiedzialnym za zaistniałą sytuację. Sąd nie uznał argumentacji powoda, że wiedzę o okolicznościach uzasadniających rozwiązanie z nim umowy o pracę pracodawca posiadał już w dniu 13 kwietnia 2015 roku, to jest po spotkaniu z przedstawicielem (...) T. Z., który miał poinformować obecnych o nieuregulowaniu przez E. należności za wykonane roboty, bądź w dniu 22 maja 2015 roku, w którym (...) oficjalnie poinformowała o nie rozliczeniu się przez firmę (...), a nawet w dniu 25 maja 2015 roku kiedy to (...) wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 1.009.584 zł, gdyż w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pozwany pracodawca nie miał jeszcze wtedy sprawdzonych (wiarygodnych) informacji, że to powód ponosi odpowiedzialność za zaistniałą sytuację.

Dopiero zatem najwcześniej od dnia 11 września 2015 roku bieg rozpoczął jednomiesięczny termin na rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia. Doręczone powodowi w dniu 7 października 2015 roku oświadczenie pracodawcy w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy mieściło się zatem w ustawowym terminie.

Konkludując, Sąd uznał roszczenie powoda za niepodlegające uwzględnieniu i w związku z tym w pkt 1 wyroku oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie
z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, zasądzając obowiązek ich zwrotu od powoda, jako strony przegrywającej, na rzecz pozwanego. Na koszty poniesione przez stronę pozwaną złożyły się wydatki związane z ustanowieniem pełnomocnika w kwocie 180 zł ustalone na podstawie § 11 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.

Powyższe orzeczenie zaskarżył w całości pełnomocnik powoda.

Apelujący zarzucił wyrokowi:

1. naruszenie prawa procesowego, to jest art. 233 § 1 k.p.c. poprzez pominięcie przy ocenie dowodów i ustaleniu stanu faktycznego dokumentu w postaci protokołu kontroli z dnia 11 września 2015 roku w tej jego części (str. 2), z której wynika, że w dniu 18 listopada 2014 roku (na dwa dni przed opisaniem faktury przez powoda) do pozwanego wpłynęło nie tylko oświadczenie podwykonawcy, który posiadał już wymagalne należności wobec (...) Sp. z o.o., to jest B. W. prowadzącego firmę (...), o ich niezaspokojeniu przez E., ale także oświadczenie E. o niezapłaceniu wymagalnych należności na rzecz (...) i polecenie tej spółki co do wypłaty części należnego jej wynagrodzenia do rąk wymienionego podwykonawcy;

2. naruszenie prawa materialnego tj.:

- art. 52 § 1 pkt 1 k.p. poprzez jego błędną wykładnię wyrażającą się w przyjęciu, że powód w listopadzie 2014 roku mógł uzyskać od Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. oświadczenie co do jej wymagalnych wierzytelności wobec (...) Sp. z o.o., choć roszczenie o zapłatę wynagrodzenia z umowy pomiędzy wykonawcą a podwykonawcą jeszcze nie powstało - a na skutek sprzecznej z doktryną prawa cywilnego wykładni pojęcia "wymagalności" wierzytelności,

- art. 52 § 2 k.p. poprzez jego błędną wykładnię wyrażającą się w przyjęciu, że pozwany nie przekroczył miesięcznego terminu do złożenia oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Mając powyższe na uwadze skarżący wniósł o zmianę wyroku przez zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 14.265,99 zł tytułem odszkodowania za niegodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty. Ponadto apelujący wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania pierwszoinstancyjnego według norm przepisanych i zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 24 lutego 2017 roku pełnomocnik powoda poparł apelację, zaś pełnomocnik strony pozwanej wniósł o oddalenie apelacji oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył co następuje.

Apelacja, co do zasady, zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego apelujący słusznie podnosi, iż zaskarżone rozstrzygnięcie zostało dokonane z naruszeniem prawa materialnego.

Sąd Okręgowy aprobuje i przyjmuje za własne ustalenia stanu faktycznego sprawy, nie podziela natomiast zaprezentowanych przez Sąd Rejonowy rozważań prawnych co do okoliczności, która legła u podstaw wyartykułowanej w oświadczeniu o rozwiązaniu stosunku pracy przyczyny zakończenia dalszej współpracy.

Według art. 52 § 1 pkt 1 k.p., pracodawca może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika w razie ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych. Zgodnie z tym przepisem, rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę bez wypowiedzenia jest zgodne z prawem, jeżeli naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków było naruszeniem ciężkim. Orzecznictwo Sądu Najwyższego przyjmuje (np. wyrok z 21 lipca 1999 r., I PKN 169/99, OSNAPiUS 2000 nr 20, poz. 746), że do spełnienia tego warunku niezbędny jest znaczny stopień winy pracownika (wina umyślna lub rażące niedbalstwo). O istnieniu tej winy wnioskuje się na podstawie całokształtu okoliczności związanych z zachowaniem pracownika. Jak przyjął Sąd Najwyższy w wyroku z 19 sierpnia 1999 r., I PKN 188/99 (OSNAPiUS 2000 nr 22, poz. 818), w razie rozwiązania umowy z tej przyczyny, ocena rodzaju i stopnia winy pracownika powinna być dokonana w stosunku do naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych, jak i z uwzględnieniem zagrożenia lub naruszenia interesów pracodawcy. Ciężar dowodu wykazania przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia spoczywa na stronie pozwanej.

Zdaniem Sądu Okręgowego pozwany - na którym to ciążył obowiązek wykazania prawdziwości i zasadności przyczyny - uchybił temu obowiązkowi. Jak słusznie zwrócił uwagę apelujący, istotną dla ustalenia zasadności przyczyny oświadczenia pracodawcy o rozwiązania stosunku pracy była kwestia wymagalności roszczenia podwykonawcy - (...) Sp. z o.o. względem wykonawcy - (...) Sp. z o.o. Powodowi został postawiony zarzut niewyegzekwowania od Wykonawcy dokumentu potwierdzającego, że ten wywiązał się z obowiązku zapłaty wobec Podwykonawców wymagalnego wynagrodzenia, jak również pisemnego oświadczenia Podwykonawcy, wystawionego najpóźniej w dacie wystawienia faktury przez Wykonawcę, o otrzymaniu kwot należnych z tytułu umowy z Wykonawcą.

Zauważyć należy, że w doktrynie i judykaturze wymagalność roszczenia określana jest jako stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. Jest to stan potencjalny, o charakterze obiektywnym, którego początek zbiega się z chwilą uaktywnienia się wierzytelności (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 12 lutego 1991 roku. III CRN 500/90, OSNCP 1992, nr 7-8, poz. 137, uzasadnienie wyroku z dnia 22 marca 2001 roku, V CKN 769/00. OSNCP 2001, nr 11, poz. 166). Początek wymagalności nie da się ująć w jedną regułę obowiązującą dla wszystkich stosunków prawnych, zależy on bowiem od charakteru zobowiązań i ich właściwości. Jednolicie ujęta jest tylko wymagalność w odniesieniu do zobowiązań o charakterze terminowym. Przyjmuje się wtedy, że wierzytelność jest wymagalna, jeśli nadszedł termin świadczenia, bowiem od tej daty wierzyciel może domagać się spełnienia świadczenia, które dłużnik musi spełnić.

Zdaniem Sądu Okręgowego, na gruncie przedmiotowej sprawy należało przeanalizować, czy zasadne było wymaganie pozyskania przez powoda dokumentu potwierdzającego dokonanie zapłaty wynagrodzenia przez wykonawcę podwykonawcy, skoro występują jednak wątpliwości, czy podwykonawca na dzień 18 listopada 2014 roku - za zrealizowanie swojego zadania w części - był uprawniony do wystawienia faktury i uzyskania należnego wynagrodzenia. W tym zakresie należało podzielić twierdzenia apelującego, który słusznie zwrócił uwagę, że powód przystępując do czynności opisania pod względem merytorycznym faktury VAT nr (...) z 18 listopada 2014 roku wystawionej przez (...) Sp. z o.o. nie naruszył obowiązków pracowniczych. A. S. nie mógł bowiem ani w listopadzie, ani nawet później - w grudniu 2014 roku, uzyskać oświadczenia podwykonawcy Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. co do zaspokojenia przez (...) Sp. z o.o. jej wymagalnych wierzytelności. Do takiego wniosku prowadzi analiza umowy łączącej pozwanego z (...) Sp. z o.o. oraz umowy, którą zawarł (...) Sp. z o.o. z Przedsiębiorstwem (...) Sp. z o.o. (...) Sp. z o.o. uprawniona była do wynagrodzenia dopiero po odbiorze wykonanych przez siebie robót (§ 5 pkt 1-3). Z zebranego materiału dowodowego wynika, że od fizycznego zakończenia prac przy przesłonie do uzyskania wyników badania laboratoryjnego użytej mieszanki minąć musiało co najmniej 28 dni (plus czas potrzebny na dostarczenie próbek, dokonanie samego badania i odbiór wyników). Powód zatem wiedział, że w listopadzie 2014 roku, ale także co najmniej do połowy grudnia 2014 roku nie będzie jeszcze wyników badania, które mogłyby dopiero stanowić podstawę odbioru wykonanego przez (...) Sp. z o.o. elementu projektu. Zatem wierzytelność (...) Sp. z o.o. o zapłatę wynagrodzenia była w listopadzie 2014 roku (ale także jeszcze w grudniu 2014 roku) wierzytelnością przyszłą, jeszcze nie istniejącą, a na pewno nie wymagalną. Moment powstania, a następnie wymagalności wierzytelności o zapłatę wynagrodzenia na rzecz P. H. został określony w umowie łączącej tę spółkę z (...) Sp. z o.o. Do dokonania odbioru robót budowlanych podwykonawcy konieczne było zakończenie wszystkich prac, w tym także badań laboratoryjnych użytej mieszanki, dlatego odbiór nastąpił dopiero pod koniec grudnia 2014 roku. Przy czym nie można odmówić słuszności twierdzeniom apelacji, że przeciwfiltracyjna przesłona nie może być odbierana w części, gdyż jest to element główny wału przeciwpowodziowego i musi spełniać kryteria umożliwiające bezpieczne użytkowanie wału, zaś o ich spełnieniu decyduje jakość mieszanki betonitowo-cementowej. Odbiór przesłony bez odpowiednich badań powodowałby zagrożenie powstania katastrofy budowlanej. Ponadto umowa zawarta między P. H. a (...) Sp. z o.o. nie przewidywała płatności zaliczkowej czy częściowej; całość wynagrodzenia miała zostać uregulowana w terminie 30 dni od doręczenia faktury, wystawionej na podstawie protokołu odbioru robót. Zapłata wynagrodzenia przez (...) Sp. z o.o. na rzecz (...) Sp. z o.o. nie była wymagalna na dzień 18 listopada 2014 roku, w sytuacji gdy zlecone podwykonawcy zadania nie zostały jeszcze w całości zrealizowane, brak było na ten czas wyników laboratoryjnych. W tej sytuacji Sąd Rejonowy w sposób błędny ustalił datę wymagalności roszczenia o zapłatę na moment częściowego odbioru robót w listopadzie 2014 roku, ponieważ do faktycznego odbiór robót wykonanych przez (...) Sp. z o.o. przez (...) Sp. z o.o. doszło dopiero w dniu 29 grudnia 2014 roku. A co za tym idzie, nieuprawnionym było zarzucenie powodowi niewyegzekwowania od Wykonawcy dokumentu potwierdzającego, że ten wywiązał się z obowiązku zapłaty wobec Podwykonawców wymagalnego wynagrodzenia, jak również pisemnego oświadczenia Podwykonawcy, wystawionego najpóźniej w dacie wystawienia faktury przez Wykonawcę, o otrzymaniu kwot należnych z tytułu umowy z Wykonawcą, skoro na dzień tj. 18 listopada 2014 roku brak było podstaw do wystawienia takich dokumentów. Zarzuty apelacji co do braku wymagalności roszczenia spółka (...) wobec (...) Sp. z o.o. uznać więc należy za uzasadnione.

Niezależnie jednak od powyższej oceny, to jest nawet gdyby przyjąć za uzasadnione przyczyny rozwiązania stosunku pracy podnieść należy, że powództwo podlegało uwzględnieniu w konsekwencji niedochowania przez pozwanego terminu określonego przepisem art. 52 § 2 k.p.

Przepis ten stanowi, że rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy.

Zauważyć należy, że przepisy Kodeksu pracy wprowadzają właściwe tej dziedzinie prawa terminy na dokonanie określonych czynności prawnych, związanych ze stosunkiem pracy. Terminy te –z uwagi na specyfikę stosunków pracowniczych– są relatywnie krótkie. Jest to celowy zabieg ustawodawcy, mający na celu zniwelowanie pojawiającej się w tych stosunkach niepewność co do dalszego ich trwania w sytuacji nieprawidłowego zachowania którejkolwiek ze stron stosunku pracy. Terminami tymi są m.in. terminy określające czas na wniesienie odwołania od wypowiedzenia umowy albo rozwiązania umowy bez wypowiedzenia (14 dni / 7 dni). Za taki uznać należy także termin na złożenie pracownikowi przez pracodawcę oświadczenia o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia określony w art. 52 § 2 k.p. Pracodawca zamierzający rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika z powołaniem się na jedną z przyczyn wymienionych w art. 52 § 1 k.p. (a więc tak jak w niniejszej sprawie), dla dokonania tej czynności ograniczony jest miesięcznym terminem, liczonym od chwili uzyskania wiadomości o zaistnieniu przyczyny rozwiązania umowy o pracę. Termin z art. 52 § 2 k.p. jest terminem prekluzyjnym. Z jego upływem pracodawca traci możliwość rozwiązania umowy o pracę z tej przyczyny w trybie natychmiastowym. Rozwiązanie powyższe ma na celu niewątpliwie jak najszybsze usunięcie stanu niepewności po stronie pracownika w kwestii jego dalszego zatrudnienia, w sytuacji gdyby dopuścił się jednego z czynów opisanych w § 1 art. 52 k.p. Decyzję o rozwiązaniu z pracownikiem umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym podejmuje pracodawca. Jak wskazuje dokładnie art. 52 § 2 k.p., miesięczny termin określony w tym przepisie liczy się od dnia uzyskania przez pracodawcę „wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy”. W sytuacji wątpliwości pracodawcy, czy to co do osoby pracownika, czy co do jego zachowania jako mogącego uzasadniać rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia, pracodawca może przeprowadzić wewnętrzne postępowanie wyjaśniające, w toku którego wyjaśni zaistniałe wątpliwości. W takim przypadku bieg miesięczny termin rozpocznie swój bieg od zakończenia wewnętrznego postępowania sprawdzającego. W orzecznictwie ugruntowany jest przy tym pogląd, zgodnie z którym postępowanie sprawdzające musi być podjęte przez pracodawcę niezwłocznie i przeprowadzone sprawnie (por. m.in. wyrok SN z dnia 26 marca 1998 r., I PKN 5/98, OSNAPiUS 1999, Nr 6, poz. 201, wyrok SN z dnia 5 czerwca 2014 r. I PK 301/13, postanowienie SN z dnia 26 stycznia 2011 r., II PK 236/10). Powyższe oznacza, że pracodawca, który powziął wiedzę o niewłaściwym zachowaniu pracownika, w szczególności gdy jest ona wątpliwa i wymaga wyjaśnienia oraz ustaleń faktycznych, winien niezwłocznie podjąć czynności mające służyć wyjaśnieniu wątpliwości. Pracodawca nie może odwlekać wszczęcia działań służących sprawdzeniu wiadomości o okolicznościach uzasadniających rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia i tym samym wpływać na rozpoczęcie biegu terminu do rozwiązania umowy. Procedura wyjaśniająca winna być wszczęta bez zbędnej zwłoki, a postępowanie przeprowadzone szybko i sprawnie. W sytuacji zaś, gdy pracownik zarzuca dokonanie rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia po terminie, na pracodawcy ciąży obowiązek wykazania, że podjął w sposób niezwłoczny czynności zmierzające do wyjaśnienia zaistniałych wątpliwości i dochował terminu z art. 52 § 2 k.p.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy Sąd Okręgowy stwierdza, iż pozwany pracodawca naruszył cyt. wyżej przepis art. 52 § 2 k.p., a zarzucająca to apelacja jest w tym zakresie całkowicie uzasadniona. Z materiału dowodowego wynika, że najpóźniej w dniu 22 maja 2015 roku Wojewódzki Zarząd Melioracji i (...) w Ł. uzyskał informację o niezapłaceniu należności na rzecz P. H. przez (...) Sp. z o.o. zaś w dniu 1 czerwca 2015 roku został wezwany przez tego podwykonawcę do zapłaty kwoty 1.009.584 zł. Następnie, co do rozliczenia inwestycji została u pozwanego przeprowadzona inwentaryzacja, która zakończyła się w dniu 29 lipca 2015 roku. Po rozliczeniu zaś inwestycji w dniu 29 lipca 2015 roku dyrektor Zarządu wydał polecenie przeprowadzenia kontroli wewnętrznej, mającej na celu ustalenie przyczyn realizacji faktury VAT nr (...) z dnia 18 listopada 2014 roku na rzecz (...) spółki z o.o. oraz osoby odpowiedzialnej za uruchomienie procesu jej zapłaty. Komisja pracowała w okresie od końca lipca 2015 roku do dnia 11 września 2015 roku i sporządziła protokół z którego wynikało, iż to uchybienia w działaniu A. S. oraz G. M. doprowadziły do uruchomieniu procedury umożliwiającej zapłatę na rzecz (...) spółki z o.o. faktury VAT nr (...) pomimo braku wymaganych dokumentów. Analizując powyższe zdarzenia uznać należy, że kierujący Wojewódzkim Zarządem Melioracji i (...) w Ł. najpóźniej w dniu wezwania przez podwykonawcę do zapłaty kwoty 1.009.584 zł., to jest w dniu 1 czerwca 2015 roku winien niezwłocznie powołać komisję do ustalenia okoliczności powstania takiego roszczenia i osób za to odpowiedzialnych. Tymczasem pracodawca powoda w pierwszej kolejności powołał komisję inwentaryzacyjną, a dopiero później zarządził kontrolę wewnętrzną, która trwała aż przez 1,5 miesiąca, przy czym nie wykazano uzasadnienia dla tak długiego okresu wykonywania kontroli, przedmiotem której była nieskomplikowana materia. W żadnym wypadku nie można więc uznać, że postępowanie wyjaśniające zostało podjęte niezwłocznie i przeprowadzone sprawnie. Zdaniem Sądu Okręgowego, wezwanie do zapłaty z dnia 1 czerwca 2015 roku - potwierdzające wcześniej zgłaszany już przez podwykonawcę problem w realizacji zapłaty ze strony wykonawcy - winno zdecydować o bezzwłocznym wdrożeniu przez racjonalnego pracodawcę procedury kontrolnej mającej na celu wyjaśnienie wszystkich okoliczności istotnych dla oceny żądania zapłaty, a w tym osoby odpowiedzialnej za „przedwczesną” realizację faktury wystawionej przez wykonawcę. Tymczasem decyzja o powołaniu odpowiedniej komisji zapadła dopiero pod koniec lipca 2015 roku, a więc ze znaczną i nieusprawiedliwioną zwłoką, zaś prace komisji trwały przez okres 1,5 miesiąca. W tej sytuacji nie sposób więc uznać, że złożenie oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy w dniu 7 października 2015 roku nie nastąpiło z uchybieniem terminu jednego miesiąca. W ocenie Sądu Okręgowego, brak jest usprawiedliwienia dla opieszałych wręcz działań strony pozwanej, które doprowadziły do rozwiązania przedmiotowej umowy o pracę dopiero w dniu 7 października 2015 roku. Zachowanie takie nie zasługuje na aprobatę albowiem czyni ochronę przewidzianą przepisem art. 52 § 2 k.p. całkowicie iluzoryczną.

Mając powyższe na uwadze uznać należało, że zaskarżony wyrok wydany został także z naruszeniem przepisu art. 52 § 2 k.p. polegającym na błędnym przyjęciu, że pozwany pracodawca zachował termin zakreślony powyższą normą prawną.

Z powyższych względów oraz na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy zmienił wyrok Sądu pierwszej instancji i zasądził od Wojewódzkiego Zarządu Melioracji i (...) w Ł. na rzecz A. S. kwotę 13.878,00 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z ustawowymi odsetkami od dnia 27 października 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty. Podstawę prawną uwzględnienia roszczenia odszkodowawczego stanowi art. 56 § 1 k.p. w związku z art. 58 zd. 1 k.p., zaś co do odsetek orzeczono w oparciu o art. 300 k.p. w związku z art. 481 k.c. przyjmując za datę ich wymagalności dzień doręczenia stronie pozwanej odpisu pozwu, jako wezwania dłużnika do spełnienia świadczenia pieniężnego.

Mając natomiast na względzie fakt, że powód domagał się od pozwanego kwoty 14.265,99 zł, żądanie pozwu ponad kwotę 13.878 zł należało oddalić, jako nieuzasadnione. Zauważyć należy, że miesięczne wynagrodzenie powoda liczone według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, przy uwzględnieniu premii wypłaconych w okresie 12 miesięcy poprzedzających miesiąc rozwiązania stosunku pracy, wynosi 4.626 zł brutto. Zatem należne powodowi odszkodowanie stanowi kwotę (4.626 x 3 - uprawniony do 3 miesięcznego okresu wypowiedzenia) 13.878 złotych.

Wobec okoliczności, że powództwo zostało oddalone w nieznacznej części o kosztach procesu za I instancję Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik postępowania, obciążając obowiązkiem ich zwrotu pozwanego, jako stronę przegrywającą. Na koszty poniesione przez stronę powodową złożyły się wydatki związane z ustanowieniem pełnomocnika w kwocie 180 zł ustalone na podstawie § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 461 ze zm.).

Apelacja strony pozwanej nie ostała się jedynie co do niewielkiej kwoty żądanej ponad zasądzoną wartość odszkodowania tj. ponad 13.878 zł. Podtrzymywanie przez pełnomocnika powoda apelacji w części nieuzasadnionej wysokością wynagrodzenia za pracę prowadzi do oddalenia przedmiotowego środka zaskarżenia w tym zakresie a to, z mocy art. 385 k.p.c.

O kosztach procesu za II instancję orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c. oraz § 9 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.), co wyraża się kwotą 120 złotych oraz poprzez uwzględnienie opłaty od apelacji w wysokości 30 złotych. Zasada odpowiedzialności za wynik miała zastosowanie w całej rozciągłości pomimo częściowego oddalenia apelacji. A. S. w postępowaniu odwoławczym wygrał bowiem co do zasady i uległ jedynie w niewielkim zakresie co do wysokości odszkodowania.

Przewodniczący: Sędziowie:

E.W.