Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2017 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XIII Wydział Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2017 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy A. S.

z udziałem R. L. (1)

przeciwko Z. w W.

o wysokość podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne

na skutek odwołania A. S.

od decyzji Z. w W.

z dnia 14.10.2016 r. nr (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że stwierdza, że podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne A. S. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u R. L. (1) prowadzącego działalność gospodarczą stanowi od dnia 10 maja 2016 roku wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 6500 (sześć tysięcy pięćset) złotych i premia prowizyjna,

2.  zasądza od Z. w W. na rzecz odwołującej A. S. koszty procesu w wysokości 5400 (pięć tysięcy czterysta) złotych.

UZASADNIENIE

Decyzją z 14 października 2016 r.Z. w W. na podstawie przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych stwierdził, że podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne A. S. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w firmie (...) stanowi od 10 maja 2016 r. wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1.850 zł plus premia uznaniowa (a.r.).

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła A. S., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, wnosząc o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez ustalenie, że skarżąca od 10 maja 2016 r. podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek R. L. (1) z podstawą wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne w wysokości 6.500 zł plus premia prowizyjna. Skarżąca zarzuciła, iż stanowisko organu, który uznał pozorność przedmiotowej umowy o pracę na stanowisku asystenta – doradcy klienta w zakresie dotyczącym wysokości wynagrodzenia jest bezpodstawne i nie znajduje uzasadnienia w zgromadzonym materiale dowodowym. Odwołująca wniosła również o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, w maksymalnej wysokości 6-krotności stawki minimalnej (k. 2-10, 153 a.s.).

Organ emerytalny w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie wskazując, że zaskarżona decyzja jest prawnie oraz faktycznie uzasadniona, a także o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych (k. 131, 132 a.s.).

R. L. (2) nie zajął stanowiska w sprawie (okoliczność bezsporna).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

R. L. (1) prowadzi działalność gospodarczą od października 2010 r. Przedmiotem tej działalności są szeroko pojęte finanse, pośrednictwo finansowe oraz zarządzanie oddziałem banku.

A. S., ur. (...), ukończyła w 2006 r. Technikum (...) w W., w 2010 r. studia w Wyższej Szkole (...), kierunek architektura i urbanistyka, zaś w 2012 r. studia na Politechnice (...), kierunek architektura i urbanistyka uzyskując tytuł mgr inż. arch.

Odwołująca pracowała jako asystent architekta w okresach od października 2006 r. do września 2007 r., od września 2007 r. do października 2008 r. oraz od czerwca 2009 r. do czerwca 2011 r., a do jej obowiązków należało: utrzymanie dobrych relacji, doradztwo i negocjacje z Klientem oraz jednostkami pośredniczącymi; tworzenie sprawozdań i raportów dla przełożonych i Klientów; uczestnictwo w procesie projektowym; udział w spotkaniach z Klientami oraz poszczególnymi branżami. Skarżąca w okresie od października 2006 r. do czerwca 2014 r. prowadziła własną działalność pod nazwą http://s. a do jej obowiązków należało: pozyskanie nowych Klientów, budowa i utrzymanie właściwych oraz długotrwałych relacji z obecnymi Klientami; dostarczanie Klientom najlepszych rozwiązań z branży, tworzenie sprawozdań i raportów dla odpowiednich jednostek; odpowiedzialność za przebieg całego procesu projektowego, począwszy od samodzielnego generowania i weryfikacji pomysłów, przez powstanie projektu, aż po doradztwo, budżetowanie i wykonanie, dokumentacji na życzenie Konsumenta; nadzór nad pracami wykonywanymi przez inne branże projektowe; współtworzenie strony internetowej na zasadzie błoga eksperckiego - informacje techniczne dla Klientów, reklama przedsiębiorstwa. Odwołująca od lipca 2013 r. do czerwca 2014 r. pracowała w (...) i odpowiadała za: poszukiwanie i utrzymanie dobrych długofalowych kontaktów z Klientami; poszukiwanie, selekcjonowanie i prezentowanie nieruchomości Klientom; pośrednictwo w sprzedaży i wynajmie nieruchomości; wizytowanie i przyjmowanie nieruchomości do sprzedaży i wynajmu; prowadzenie negocjacji z Klientami; przygotowywanie dokumentacji niezbędnej do dokonania transakcji. Skarżąca od czerwca 2014 r. do kwietnia 2015 r. była zatrudniona w (...) jako doradca finansowy, a do jej obowiązków należało: szeroko pojęte doradztwo finansowe (kredyty hipoteczne, gotówkowe, firmowe; inwestycje finansowe; produkty inwestycyjno-emerytalne; produkty ubezpieczeniowo-kapitałowe; ubezpieczenia); budowanie bazy Klientów oraz utrzymanie dobrych długofalowych kontaktów z Klientami; prowadzenie negocjacji z Klientami; (...) w zakresie doradztwa i przygotowania dokumentacji; kontakt z przedstawicielami Banków (...) w zakresie oferowanych produktów, pośredniczenie w relacjach z Klientem.

A. S. od listopada 2015 r. prowadzi własną działalność gospodarczą pod nazwą pozyskanie profesjonalnych rekomendacji biznesowych; budowanie bazy Klientów oraz utrzymanie dobrych długofalowych kontaktów z Przedsiębiorcami; kompleksowa i profesjonalna opieka nad Przedsiębiorstwami oraz ścisła współpraca na każdym etapie zakładania i prowadzenia Firmy. Od kwietnia 2015 r. jest również zatrudniona w (...) Bank na stanowisku bankiera, doradcy finansowego, a do jej obowiązków należało: kompleksowa i profesjonalna opieka nad Przedsiębiorstwami oraz ścisła współpraca na każdym etapie zakładania i prowadzenia Firmy (produkty kredytowe, oszczędnościowe oraz inwestycyjne umożliwiające start i prężny rozwój Firmy); tworzenie długookresowych rozwiązań dla biznesu Małych i Średnich Firm; budowanie bazy Klientów oraz utrzymanie dobrych długofalowych kontaktów z Klientami; prowadzenie negocjacji z Klientami (curriculum viate, k. 15-18 a.s.).

R. L. (1) współpracował ze skarżącą w banku (...) przez okres około 3,5 miesiąca będąc jej przełożonym. Płatnik chciał poszerzyć rynek swoich klientów oraz pośredników finansowych, z którymi współpracował i utrzymać standard obecnych klientów, z którymi nie mógł się spotkać. R. L. (1) w październiku 2015 r. awansował na stanowisko dyrektora Oddziału i spędzał w pracy 10-12 godzin, nie miał czasu na aktywne pozyskiwanie nowych klientów oraz pośredników finansowych. Płatnik posiadał wiedzę, z jakimi klientami współpracuje A. S., dlatego też zależało mu, aby to jej klienci oraz pośrednicy finansowi współpracowali z jego firmą - stąd propozycja pracy złożona A. S..

Odwołująca została zatrudniona przez R. L. (1) na podstawie umowy o pracę zawartej 10 maja 2016 r. na czas nieokreślony od 10 maja 2016 r. w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku asystenta – doradcy klienta z wynagrodzeniem 6.500 zł plus premia prowizyjna (umowa, k. 12 a.s.). Strony w załączniku nr 1 do umowy określiły, iż premia prowizyjna wynosi 500 zł za pozyskanie klienta, przez co rozumie się przekazanie kontaktu w formie email na adres (...) Premia miała być wypłacana wraz z wynagrodzeniem podstawowym z tytułu umowy o pracę i nie miała być wypłacana za okres pobierania świadczeń chorobowych (k. 12. a.s.). R. L. (1) nie zatrudniał dotychczas innego pracownika (okoliczność bezsporna).

Skarżąca miała sprecyzowany na piśmie zakres obowiązków, do których należały: budowanie bazy Klientów Firmowych oraz P. (...), dbanie o wizerunek Firmy, pozyskiwanie oraz budowanie długotrwałej więzi z Klientami oraz z P. Finansowymi, dbałość o kompletność dokumentacji przy składaniu wniosków o finansowanie, znajomość produktów finansowych, dbanie o rozwój własnych umiejętności oraz kwalifikacji zawodowych, przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej oraz przepisów Kodeksu Pracy (k. 13 a.s.).

Odwołująca nie świadczyła pracy w siedzibie firmy, ponieważ kontakt z klientem wymagał jej pełnej mobilności. Spotkania z klientami odbywały się w różnych miejscach kraju. Na początku współpracy, R. L. (1) ustalił grafik, który wypełniała A. S., wpisując kontakt z klientem. R. L. (1) w każdej chwili mógł sprawdzić czy spotkanie się odbyło. A. S. nie posiada samochodu służbowego oraz nie używała samochodu prywatnego do celów służbowych, zaś na spotkania z klientami dojeżdżała taksówką, bądź komunikacją miejską. Odwołująca posiadała kartę miejską na przejazdy komunikacją zakupioną osobiście. Skarżąca nie dysponowała fakturami za korzystanie z taksówki, ponieważ korzystała z usług firmy (...), która nie wystawia faktur. R. L. (1) telefonicznie zamawiał przejazd dla A. S., podając adres pod który taksówka ma przyjechać.

A. S. złożyła wnioski 8 klientów (3 w czerwcu i 5 w lipcu). Pozyskane wnioski dotyczyły finansowania (leasing, kredyt hipoteczny, kredyt obrotowy).

Zgodnie z orzeczeniem lekarskim z 6 maja 2016 r. skarżąca była zdolna do pracy na stanowisku asystenta – doradcy klienta (a.r.). W dniu 10 maja 2016 r. odwołująca odbyła szkolenie wstępne w dziedzinie BHP (a.r.).

Wynagrodzenie odwołującej, jak i kwota premii prowizyjnej zostały ustalone w drodze negocjacji skarżącej z R. L. (1) z uwzględnieniem wynagrodzenia dostępnego na rynku (k. 128, 129 a.s.). Wynagrodzenie to było płatne przelewem na konto odwołującej.

Skarżąca od 1 lipca 2016 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim związanym z ciążą, zaś od 3 sierpnia 2015 r. wystąpiła z wnioskiem o wypłatę zasiłku chorobowego (okoliczność bezsporna).

R. L. (1) przejął obowiązki skarżącej w czasie jej nieobecności i nie zatrudnił innego pracownika.

Pozwany organ zawiadomił odwołującą oraz płatnika składek o wszczęciu kontroli w celu potwierdzenia prawidłowości dokonywanych zgłoszeń.

Zaskarżoną decyzją z 14 października 2016 r. organ rentowy stwierdził, iż podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne A. S. z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę w firmie (...) stanowi od 10 maja 2016 r. wynagrodzenie zasadnicze w wysokości 1.850 zł plus premia uznaniowa (a.r.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy i w aktach emerytalnych. W ocenie Sądu treść dokumentów nie budzi wątpliwości, nie były one także kwestionowane przez żadną ze stron, za wyjątkiem określonej w umowie o pracę wysokości wynagrodzenia. Według Sądu ten materiał dowodowy jest przekonujący oraz rzetelny. Dlatego uznać go należało za wiarygodną podstawę ustaleń faktycznych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. S. zasługiwało na uwzględnienie.

Na wstępie rozważań podnieść należy, iż w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przeniesienie sprawy na drogę sądową przez wniesienie odwołania od decyzji organu rentowego ogranicza się do okoliczności uwzględnionych w decyzji, a między stronami spornych. Poza tymi okolicznościami spór sądowy nie może zaistnieć. Przed sądem wnioskodawca może żądać jedynie korekty stanowiska zajętego przez organ rentowy i wykazywać swoją rację, odnosząc się do przedmiotu sporu objętego zaskarżoną decyzją (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 21 maja 2013 r., sygn. III AUa 1605/12). W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (tak też Sąd Apelacyjny w Lublinie w wyroku z dnia 20 marca 2013 r., sygn. III AUa 72/13 ).

Mając na uwadze powyższe, przedmiot rozpoznania w niniejszej sprawie wyznaczała wyłącznie treść zaskarżonej decyzji organu z 14 października 2016 r. Strony nie kwestionowały podlegania A. S. z tytułu wykonywanej w u R. L. (1) umowy o pracę w spornym okresie od 10 maja 2016 r., stąd Sąd nie badał ww. okoliczności. Spór w przedmiotowej sprawie sprowadzał się wyłącznie do ustalenia czy określenie w umowie o pracę z 10 maja 2016 r. w wymiarze pełnego etatu wysokości wynagrodzenia miesięcznego w kwocie 6.500 zł brutto plus premia prowizyjna miało na celu jedynie uzyskanie prawa do świadczeń z ubezpieczenia społecznego niezgodnie z zasadami współżycia społecznego.

Stosownie do art. 68 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1442 ze zm.) do zakresu działania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych należy między innymi realizacja przepisów o ubezpieczeniach społecznych, a w szczególności stwierdzanie i ustalanie obowiązku ubezpieczeń społecznych. Natomiast art. 83 ust. 1 pkt 1-3 ww. ustawy stanowi, iż zakład wydaje decyzje w zakresie indywidualnych spraw dotyczących w szczególności zgłaszania do ubezpieczeń społecznych, a także przebiegu ubezpieczeń oraz ustalania wymiaru składek i ich poboru.

W myśl art. 86 ust. 2 cytowanej ustawy Zakład Ubezpieczeń Społecznych może kwestionować wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, że zostało wypłacone na podstawie umowy sprzecznej z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierzającej do obejścia (tak też Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 24 października 2012 r., sygn. III AUa 1356/12, Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 7 marca 2013 r., sygn. III AUa 1515/12).

Stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy i powstaje tylko wówczas, gdy stosunek pracy jest realizowany. Jeżeli stosunek pracy nie powstał bądź też nie jest realizowany, wówczas nie powstaje stosunek ubezpieczeniowy, nawet jeśli jest odprowadzana składka na ubezpieczenie społeczne (tak np. Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 4 września 2012 r., sygn. III AUa 19/12). Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem orzecznictwa i doktryny dążenie do uzyskania świadczeń z ubezpieczenia społecznego jako cel podjęcia zatrudnienia, nie świadczy o zamiarze obejścia prawa, jeżeli umowa o pracę jest faktycznie realizowana (tak np. Sąd Apelacyjny w Białymstoku w wyroku z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. III AUa 879/12).

Podstawę wymiaru składki ubezpieczonego będącego pracownikiem stanowi wynagrodzenie godziwe, a więc należne, właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, zachowujące cechy ekwiwalentności do pracy, natomiast ocena godziwości tego wynagrodzenia wymaga uwzględnienia okoliczności każdego konkretnego przypadku, a zwłaszcza rodzaju, ilości i jakości świadczonej pracy oraz wymaganych kwalifikacji. Dokonywana przez organ rentowy kontrola zgłoszeń do ubezpieczenia oraz prawidłowości i rzetelności obliczenia składki oznacza przyznanie Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych kompetencji do badania zarówno tytułu zawarcia umowy o pracę, jak i ważności jej poszczególnych postanowień, a zatem, również postanowień umowy o pracę w zakresie wynagrodzenia, które pozostają w kolizji z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa ( vide np. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. III AUa 1039/12).

Należy także zauważyć, iż ustalenie w umowie o pracę rażąco wysokiego wynagrodzenia za pracę może być, w konkretnych okolicznościach, uznane za nieważne jako dokonane z naruszeniem zasad współżycia społecznego, polegającym na świadomym osiąganiu nieuzasadnionych korzyści z systemu ubezpieczeń społecznych kosztem innych uczestników tego systemu (tak też Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 sierpnia 2005 r., sygn. III UK 89/05). Dodatkowo zawarcie umowy o pracę i zgłoszenie wynikającego z niej zatrudnienia organowi ubezpieczeń społecznych nie powodują powstania obowiązkowego ubezpieczenia społecznego, jeżeli z okoliczności wynika, że praca nie była świadczona oraz że ustalone warunki wynagradzania za pracę nie odpowiadały zatrudnieniu, ale zostały uzgodnione w celu uzyskania nieproporcjonalnych świadczeń z ubezpieczenia społecznego ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 października 2007 r., sygn. I UK 116/07).

Cel zawarcia umowy o pracę w postaci osiągnięcia świadczeń z ubezpieczenia społecznego nie jest sprzeczny z ustawą, nie może jednak oznaczać akceptacji dla nagannych i nieobojętnych społecznie zachowań korzystania ze świadczeń z ubezpieczeń społecznych, przy zawieraniu umów o pracę na stosunkowo krótki okres przed zajściem zdarzenia rodzącego uprawnienie do świadczenia z ubezpieczenia społecznego (np. urodzeniem dziecka) i w konsekwencji uzyskaniu przez osobę ubezpieczoną świadczeń z ubezpieczenia społecznego (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 14 lutego 2012 r., sygn. III AUa 1477/11). Należy przy tym podkreślić, iż samo zawarcie umowy o pracę w okresie ciąży, nawet gdyby głównym motywem było uzyskanie zasiłku macierzyńskiego nie jest naganne, ani tym bardziej sprzeczne z prawem ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 2006 r., sygn. I UK 61/06). Dodać należy, że z punktu widzenia treści stosunku pracy i roszczeń z niego wynikających nie ma przeszkód, aby prywatny pracodawca (niekorzystający ze środków publicznych) przyznawał pracownikowi świadczenia w dowolnie wysokich kwotach. Jednakże wysokość wynagrodzenia za pracę wpływa na wysokość świadczeń z ubezpieczeń społecznych i w tym zakresie należy uznać obowiązywanie odmiennych zasad, chociaż nie ulega wątpliwości, że pracodawca ma swobodę w ustalaniu wysokości wynagrodzenia oraz premii swoim pracownikom.

Należy zaznaczyć, iż nadal aktualne jest stanowisko Sądu Najwyższego (por. uzasadnienie uchwały z dnia 27 kwietnia 2005 r., II UZP 2/05), że podstawę wymiaru składki ubezpieczonego będącego pracownikiem stanowi wynagrodzenie godziwe, a więc należne, właściwe, odpowiednie, rzetelne, uczciwe i sprawiedliwe, zachowujące cechy ekwiwalentności do pracy. Ocena godziwości wynagrodzenia wymaga uwzględnienia każdego konkretnego przypadku, a zwłaszcza rodzaju, ilości i jakości świadczonej pracy oraz wymaganych kwalifikacji.

Sąd rozpoznając niniejszą sprawę podzielił powszechnie prezentowane przez judykaturę stanowisko, iż ubezpieczenia społeczne opierają się na zasadzie wzajemności, która polega na tym, że nabycie prawa do świadczenia ubezpieczeniowego i jego wysokość są uzależnione od wkładu finansowego wniesionego przez ubezpieczonego do systemu ubezpieczeniowego w postaci składek. Sąd miał w tym zakresie na uwadze dotychczasowy, istotny wkład do systemu ubezpieczeniowego skarżącej, ur. w (...) r., która rozpoczęła działalność zarobkową w 2006 r.

W okolicznościach niniejszej sprawy Sąd ustalił, iż wskazana w przedmiotowej umowie o pracę z 10 maja 2016 r. wysokość wynagrodzenia A. S. nie została określona w celu obejścia prawa.

Nie budzi wątpliwości, iż A. S. w dacie zawierania przedmiotowej umowy o pracę z 10 maja 2016 r. miała wieloletnie doświadczenie w pracy na stanowiskach związanych z bankowością, doradztwem finansowym. Odwołująca przez okres kilku miesięcy współpracowała z R. L. (1) w (...) BANK, a płatnik był jej przełożonym i pozytywnie oceniał wykonywaną przez nią pracę na stanowisku bankiera, doradcy finansowego. R. L. (1) zamierzał poszerzyć rynek swoich klientów oraz pośredników finansowych, z którymi współpracował i utrzymać standard obecnych klientów, z którymi nie mógł się spotkać z uwagi na uzyskany w październiku 2015 r. awansował na stanowisko dyrektora oddziału banku, co związało się z koniecznością pracy przez 10-12 godzin dziennie. Z tego powodu płatnik nie miał czasu na aktywne pozyskiwanie nowych klientów oraz pośredników finansowych. R. L. (1) posiadał przy tym wiedzę, z jakimi klientami współpracuje A. S., dlatego też zależało mu, aby to jej klienci oraz pośrednicy finansowi współpracowali z jego firmą - stąd propozycja pracy złożona A. S..

Z uwagi na specyfikę wykonywanej pracy związanej z pozyskiwaniem nowych klientów, odwołująca swojej pracy nie wykonywała w biurze, gdyż spotkania odbywały się w różnych miejscach. Również charakter powierzonej skarżącej pracy nie wymagał jej przebywania w biurze, ani podpisywania listy obecności.

W ocenie Sądu, niezasadne jest stanowisko organu rentowego, iż wynagrodzenie skarżącej winno być ustalone od 10 maja 2016 r. na poziomie stawki minimalnej. Odwołująca była bowiem, w ocenie pracodawcy, kompetentnym pracownikiem na zajmowanym wyłącznie przez nią stanowisku asystenta-doradcy klienta. W pracy tej kluczowe było jej doświadczenie zawodowe, dotychczasowa praktyka, kwalifikacje i kontakty, które uzyskała w ramach prowadzonej przez siebie kierunkowej działalności gospodarczej, jak i w czasie świadczonej pracy w banku. W okolicznościach sprawy uznać należy, iż skarżąca posiadała złożony zakres obowiązków, do których należało m. in. budowanie bazy klientów firmowych oraz pośredników finansowych, dbanie o wizerunek firmy, pozyskiwanie oraz budowanie długotrwałej więzi z klientami oraz z pośrednikami finansowymi.

W ocenie Sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wykazał, że A. S. dysponowała wystarczającymi przymiotami, które pozwalały pracodawcy na wypłatę wynagrodzenia w kwocie wyższej niż wynagrodzenie minimalne. Zdaniem Sądu wysokość wynagrodzenia w umowie z 10 maja 2016 r., nie została określona w sposób wygórowany zważywszy na staż pracy odwołującej, jej kwalifikacje zawodowe, jak również wynagrodzenie osiągane w branży związanej z doradztwem finansowym, bankowością. Wynagrodzenie to, w świetle złożonej dokumentacji (k. 128, 129 a.s.) jest adekwatne, rynkowe, standardowe do zadań, które wykonywała skarżąca. Stąd wysokości wynagrodzenia odwołującej za pracę ustaloną w umowie o pracę z 10 maja 2016 r. nie należy, w ocenie Sądu, uznać za sprzeczną z zasadami współżycia społecznego.

Zdaniem Sądu wysokość wynagrodzenia skarżącej na ważnym dla rozwoju firmy stanowisku asystenta-doradcy klienta, tj. stanowisku decydującym dla osiągnięcia zysku przez firmę, w wymiarze pełnego etatu z wynagrodzeniem 6.500 zł brutto plus premia prowizyjna była adekwatna do zajmowanego stanowiska, wynikała z szerokiego zakresu obowiązków i została ustalona zgodnie z wolą stron. W ocenie Sądu w okolicznościach faktycznych sprawy nie można stwierdzić jego rażącego wygórowania.

Dlatego też, w ocenie Sądu, łącząca strony umowa o pracę z 10 maja 2016 r. w części dotyczącej wysokości wynagrodzenia za pracę, nie jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, w tym z zasadą ekwiwalentności składek i świadczeń.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzeczono, jak w pkt. 1. sentencji.

O kosztach zastępstwa procesowego strony odwołującej orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w związku § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dacie wniesienia odwołania mając na uwadze charakter niniejszej sprawy oraz stopień jej skomplikowania i wkład pełnomocnika w przyczynienie się do jej wyjaśnienia.

SSO Rafał Młyński

(...)