Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy we Włocławku Wydział I Cywilny

Przewodniczący: SSR Aneta Kurdubska

Protokolant: st. sekr. sądowy Agnieszka Woźniak - Wiliszewska

po rozpoznaniu w dniu 10 lipca 2017 r.

we W.

sprawy z powództwa (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W.

przeciwko T. W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo w całości;

2.  kosztami procesu obciąża powoda;

3.  nakazuje pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego we Włocławku kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem wydatków tymczasowo poniesionych w sprawie przez Skarb Państwa-Sąd Rejonowy we Włocławku.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 29 września 2016 powód reprezentowany przez fachowego pełnomocnika wniósł o zasądzenie od T. W. na jego rzecz kwoty 473,29 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wywiedzionego żądania powód wskazał, że pierwotny właściciel pojazdu zawarł z (...) S.A. umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC pojazdów mechanicznych na okres 12 miesięcy. Została wystawiona mu polisa ubezpieczenia OC nr (...), dla pojazdu mechanicznego marki S. (...) rocznik 1993. W dniu 05.09 2013 pojazd został zbyty i wydany pozwanemu. Pozwany będąc nabywcą, w przypadku gdy ie chce kontynuować umowy ubezpieczenia, może ją wypowiedzieć. Pozwany jednak tego nie uczynił. W wyniku sprzedaży pojazdu na pojazdu na pozwanego przeszły wszelkie prawa i obowiązki poprzedniego właściciela pojazdu, w tym obowiązek zapłaty składki w wysokości 366,10 zł. D. 18.12.2014 r. (...) 4 przelał przysługującą u wierzytelność ba rzecz powoda. . Wskazał, iż domaga się zapłaty kwoty głównej - niezapłaconej składki w wysokości 366,10 zł oraz kwoty skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od dnia wymagalności składki do dnia 27.09.2016 r. w wysokości 107,19 zł

Na rozprawie pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, podnosząc iż nie otrzymała żadnej umowy, a ni wezwania do zapłaty. Z ostrożności procesowej podniosła zarzut przedawnienia.

Dnia 29 grudnia 2016 r. wydano nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. Postanowieniem z dnia 20 kwietnia 2017 r. nakaz zapłaty uchylono w całości.

Sąd Rejonowy ustalił, następujący stan faktyczny:

Powód do pozwu załączył potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia pojazdu S. (...) kat. I CD z 1993 r. nr (...) z 2013-03-04 z terminem płatności rat na 29.03.2013 r, rata w wysokości 454,60 zł, na 2.10.2013 r, rata w wysokości 183,05 zł i na 06-03-2014 r. rata w wysokości 183,05 zł . Jako adres zamieszkania pozwanego wskazano I. (...) m. 12.

Dowód: potwierdzenie zawarcia umowy- 18

Dnia 1 grudnia 2015 r. pomiędzy powodem (...) S.A. w W. doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności pieniężnych szczegółowo określonych w załączniku nr 1 do umowy w stosunku do dłużników wynikających z zawartych umów sprzedaży produktów sprzedającego. Przelano między innymi wierzytelność przysługującą wobec T. W. zam. I. polna 8 m. 12.

Dowód: wyciąg z umowy przelewu wierzytelności wraz z wyciągiem z załącznika -k. 19-22

Dnia 12 stycznia 216 r. powód wystosował do pozwanego przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 425,86 zł.

Dowód: wezwanie do zapłaty - k. 23-24

W trakcie postępowania ustalono, iż pozwany pod adresem wskazanym przez powoda nie zamieszkuje od października 2012 r. Aktualny adres zamieszkania pozwanego to C. (...) (...)-(...) T..

Dowód: zaświadczenie z bazy PESEL-SAD i pismo kuratora - k. 28-29, 47

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Po analizie materiału dowodowego w sprawie, powództwo należało oddalić. Dla rozstrzygnięcia o zasadności żądań pozwu, Sąd musi dysponować stosownymi danymi i informacjami. Zadaniem powoda w procesie jest więc wykazanie wszystkich przesłanek odpowiedzialności kontraktowej. W myśl ogólnych zasad postępowania cywilnego strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności (faktów), które stosownie do art. 227 k.p.c. mogą być przedmiotem dowodu. Ponadto z treści art. 232 k.p.c. wynika , że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Na powodzie spoczywa więc ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie pozwu. Reguły rozkładu ciężaru dowodu, stosowane przez Sąd w fazie wyrokowania, mają fundamentalne znaczenie dla dokonania prawidłowej oceny wykonania przez każdą ze stron obowiązku dowodzenia w zakresie przesłanek uzasadniających roszczenie lub zwalniających stronę pozwaną od konieczności jego spełnienia. Obowiązkiem Sądu jest ustalenie, czy strona inicjująca proces wykazała okoliczności faktyczne, których zaistnienie determinuje możliwość jego skutecznego wpisania (subsumcji) w odpowiednią podstawę prawną. Jeśli ustalenia takiego dokonać nie można, to fakt ten samoistnie niweczy zasadność powództwa i to niezależnie od tego, czy pozwany z kolei udowodnił podstawy faktyczne przyjętej linii obrony czy też nie (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 4 października 2012, I ACa 510/12, opubl. baza prawna LEX Nr 1237866). Jeżeli zaś materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Należy to rozumieć w ten sposób, że strona która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu co do tych okoliczności na niej spoczywał (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 roku, I ACa 1320/11, opubl. baza prawna LEX Nr 1108777). Jak wynika z treści art. 217 § 1 k.p.c. strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej. § 2 cytowanego przepisu stanowi, że Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich we właściwym czasie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności. Wykrycie prawdy przez sąd ogranicza się w zasadzie do: przeprowadzenia dowodów zgłoszonych przez strony, bowiem na nich spoczywa ciężar dowodu (art. 6 k.c.), zasada prawdy materialnej nie może bowiem przekreślać kontradyktoryjności procesu, gdyż - ciężar wskazania niezbędnych dowodów spoczywa przede wszystkim na stronach procesowych. Działanie sądu z urzędu i przeprowadzenie dowodu niewskazanego przez stronę jest po uchyleniu art. 3 § 2 k.p.c. dopuszczalne tylko w wyjątkowych sytuacjach procesowych oraz musi wypływać z opartego na zobiektywizowanej ocenie przekonania o konieczności jego przeprowadzenia (zob. wyrok Sadu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 10 kwietnia 2013 roku, III AUa 1468/12, opubl. baza prawna LEX Nr 1311941).

W rozpoznawanej sprawie nie było żadnych podstaw do działania przez Sąd z urzędu, ani tym bardziej do zastępowania jednej ze stron. W istocie rzeczy to zaniechania strony powodowej doprowadziły Sąd Rejonowy do konkluzji o nieudowodnieniu poddanego pod osąd roszczenia, co w ostatecznym rezultacie przełożyło się na oddalenie powództwa. Do pozwu powód nie dołączył ani umowy ubezpieczenie pojazdu, na którym widniałby podpis poprzedniego posiadacza pojazdu S. ani wystawionej polisy . Powód przedłożył jedynie potwierdzenie zawarcia umowy ubezpieczenia, z której nie wynika jednak czy do zawarcia umowy ubezpieczenia rzeczywiście doszło. Nadto powód nie przedłożył również umowy nabycia pojazdu przez T. W.. Wiadomym jest przecież, iż w przypadku zawarcia umowy kupna sprzedaży pojazdy poprzedni właściciel , by nie być obciążony obowiązkiem opłaty dalszych składek przedkłada u ubezpieczyciela kopię umowy. W przedmiotowej sprawie powód takiej umowy nie przedłożył. Skoro doszło do umowy przelewu wierzytelności powód powinien przedłożyć dokumenty, które wykażą obowiązek istniejący po stronie pozwanej do uregulowania należności.

W tym miejscu wskazać należy, iż z przedłożonych przez stronę powodową dokumentów – w tym umowy przelewu wierzytelności w żaden sposób nie wynika, iż ich postanowienia obejmowały wierzytelność z tytułu zadłużenia pozwanego. Fakt zawarcia umowy cesji powoduje, iż po stronie powodowej winna istnieć legitymacja czynna do brania udziału w niniejszym postępowaniu. Stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie, natomiast zmienia się osoba uczestnicząca w nim po stronie wierzyciela. Jednakże, jak zasadnie zważył Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 lipca 2006 r. w sprawie V CSK 187/06 (M. Prawn. 2006/16/849) warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. Jednocześnie w myśl, art. 513 § 1 k.c. dłużnikowi przysługują przeciwko nabywcy wierzytelności wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy w chwili powzięcia wiadomości o przelewie. Zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania (§ 1). Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2). Strona powodowa nie przedłożyła żadnego dokumentu, z którego wynikałoby że wierzytelność objęta pozwem przeszła na jej rzecz. Skuteczne wywodzenie uprawnień z faktu nabycia wierzytelności na podstawie umowy cesji wymaga udowodnienia bez wątpliwości, że do cesji konkretnej wierzytelności doszło. Wierzytelność, co do której nabywca rości sobie pretensje wobec dłużnika, musi być w sposób dostateczny oznaczona i udowodnione musi być przejście tejże wierzytelności na stronę powodową. Jak już wyżej wskazano brak jest jakiegokolwiek dokumentu, z którego wynikałoby, iż wierzytelność wobec pozwanego przysługiwała pierwotnemu wierzycielowi. Strona powodowa nie dołączyła żadnych dokumentów , z których wynikałby fakt zawarcia umowy ubezpieczenia pojazdu pomiędzy (...) pierwotnym właścicielem pojazdu, czy też umowy nabycia pojazdu przez pozwanego.

Należy zwrócić również uwagę, iż powód dysponował adresem zamieszkania pozwanego, który od 5 lat jest nieaktualny i w dacie zawierania domniemanej umowy sprzedaży pojazdu, pozwany już pod wskazanym adresem nie zamieszkiwał. Nielogicznym jest zatem wskazywanie przez pozwanego nieaktualnego adresu, gdyby w rzeczywistości doszło do zawarcia umowy nabycia pojazd.

Sąd rozpoznający sprawę, uznał również, iż strona powodowa nie wykazała wysokości dochodzonego roszczenia. Strona powodowa, z naruszeniem art. 6 k.c. i art. 227 k.p.c. nie przedstawiła żadnych dowodów dotyczących wyliczenia rzekomego długu pozwanego, brak było pierwotnej umowy zawartej pomiędzy pozwanym a pierwotnym wierzycielem, dlatego niemożliwym było zweryfikowanie sposobu wyliczenia należności dochodzonej pozwem, tym bardziej, iż kwota nie stanowiła kategorii jednolitej.

Reasumując w ocenie Sądu I instancji, mając na uwadze, że powód reprezentowany był przez profesjonalnego pełnomocnika, brak było jakichkolwiek podstaw do wskazywania stronie powodowej kierunku jej działania i podejmowania inicjatywy dowodowej zmierzającej do wykazania zasadności zgłoszonego powództwa. To bowiem interes powodowej firmy (profesjonalista w swojej dziedzinie) nakazuje jej podjąć wszelkie czynności procesowe w celu udowodnienia faktów, z których wywodzi korzystne skutki prawne. Niedochowanie powyższych obowiązków skutkowało przegraniem procesu przez stronę powodową, którą obciążał ciężar wykazania okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

O kosztach procesu orzeczono w myśl art. 98 k.p.c. obciążając nimi stronę powodową.

Jednocześnie na podstawie art. 113 ust. 1 u. o k. s. w s.c. Sąd nakazał pobrać od powoda na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego we Włocławku kwotę w wysokości 120 zł tytułem wydatków tymczasowo poniesionych w sprawie przez S.P., którym było wynagrodzenia kuratora ustanowionego dla pozwanego.