Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2017r.

Sąd Rejonowy w Łomży IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSR Urszula Zaleska

Protokolant: st.sekr.sąd. Magdalena Laskowska

po rozpoznaniu w dniu 2 listopada 2017r. w Łomży

na rozprawie

sprawy z odwołania D. C. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o jednorazowe odszkodowanie

na skutek odwołania od decyzji z 8 czerwca 2016r., znak:010900/72/07-3083472

Zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującej się D. C. (1) kwotę 70. 196( siedemdziesiąt tysięcy sto dziewięćdziesiąt sześć) złotych tytułem jednorazowego odszkodowania w związku z śmiertelnym wypadkiem przy pracy jej męża M. C. (1) w dniu 18 września 2015r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 czerwca 2016r., znak: 010900/72/07-3083472 Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12 października 2015r. , na podstawie art. 6 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. z 2015r. poz.1242 ) , odmówił D. C. (1) przyznania prawa do jednorazowego odszkodowania w związku z śmiertelnym wypadkiem jej męża M. C. (1) zaistniałym w dniu 18 września 2015r.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy podał, że zdarzenia z 18 września 2015r., w wyniku którego nastąpiła śmierć M. C. (1) , nie uznano za wypadek przy pracy. Wskazano ,że poszkodowany będąc w stanie nietrzeźwości przyczynił się w znacznym stopniu do zaistnienia wypadku. Z postępowania prowadzonego przez policję wynika ,że w chwili śmierci miał on 4 promile alkoholu we krwi, co dowodzi rażącego naruszenia zasad bezpieczeństwa w pracy. Podniesiono ,że stan nietrzeźwości pracownika spowodował znacznie gorszą jego sprawność psychomotoryczną i była to wyłączna oraz bezpośrednia przyczyna wypadku . Stan nietrzeźwości zmarłego wyłączał jego gotowość do pracy i spowodował zerwanie związku z pracą.

Odwołanie od tej decyzji wniosła D. C. (1) , domagając się jej zmiany i przyznania jej prawa do jednorazowego odszkodowania.
W uzasadnieniu, powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego, odwołująca podniosła że sam fakt nietrzeźwości nie powoduje automatycznie zerwania związku między zdarzeniem a pracą. Poza tym, jeżeli pracownik wykonuje obowiązki w stanie nietrzeźwości, to nie przysługują mu świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego, tylko wówczas, gdy będąc w stanie nietrzeźwości przyczynił się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku. Odwołująca zaakcentowała przy tym, że świadczenia wypadkowe przysługują zawsze członkom rodziny zmarłego pracownika, który uległ wypadkowi w pracy bez względu na jego stopień przyczynienia się do spowodowania wypadku. Ponadto wskazała ,że wypadek nie został spowodowany w przez jej męża, lecz przez nietrzeźwego pracownika C. R. , który kierując ciągnikiem przejechał jej męża . Nadto wskazała , że wszyscy pozostali pracownicy byli także nietrzeźwi.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Odwołująca D. C. (1) jest żoną zmarłego w dniu 18 września 2017r. M. C. (1) ( dowód: kserokopia odpisu skróconego aktu zgonu k. 3 akt ZUS,, kserokopia odpisu skróconego aktu małżeństwa k. 2 akt ZUS).

M. C. (1) był zatrudniony w Zarządzie Dróg Powiatowych w W. Mazowieckiem na stanowisku robotnika, na podstawie umowy o pracę( dowód: umowa o prace – akta ZUS). W dniu 18 września 2015r. stawił się w pracy o godz. 7.00. Wraz z kolegami z brygady G. F., S. R., i P. K. oraz majstrem S. M. , który miał nadzorować pracę ,udał się samochodem służbowym do miejscowości K. , gdzie brygada miała rozpocząć remont cząstkowy drogi , polegający na łataniu dziur w nawierzchni drogi. Do tej miejscowości dojechały także dwa zestawy maszyn : ciągnik rolniczy z przyczepą i skrapiarką oraz ciągnik rolniczy z przyczepą załadowaną grysem , kierowany przez C. R.. Jeden ciągnik z grubym grysem kierowany był przez F.. S. obsługiwał T. U., a drugim ciągnikiem z przyczepa załadowaną grysem drobnym kierował C. R.. Praca była wykonywana etapowo. Majster S. M. poruszał się wraz z brygadą samochodem marki F. (typu bus), służącym także do przewozu pracowników pomiędzy punktami wykonywania napraw. Brygada poruszała się na tym odcinku, sukcesywnie dokonując napraw, a majster M., co pewien czas podjeżdżał do przodu celem ustalenia, gdzie jeszcze znajdują się ubytki w nawierzchni. Praca wyglądała w ten sposób ,że najpierw dziury były zasypywane przez K. D. i S. R. grubym grysem, następnie zalewane emulsją i na koniec M. C. (1) , T. B. i P. K. zasypywali te miejsca grysem drobnym , używając do tego łopat. Część osób pracujących w brygadzie, praktycznie od godzin porannych, sukcesywnie bądź jednorazowo spożywała alkohol - wśród nich także M. C. (1). Alkohol spożywali także kierowcy obydwu ciągników. Majster S. M. wiedział, że niektórzy, podlegli mu pracownicy są pod wpływem alkoholu, jednak nie reagował na to. W brygadzie panowało ogólne rozprzężenie. M. C. (1) spotkał w K. znajomych i z jednym z nich, samochodem oddalił się z miejsca wykonywania pracy. Kiedy wrócił po około 40 minutach, był pod wyraźnym wpływem alkoholu. Majster M. widział go w takim stanie, ale nie reagował i dopuścił go do dalszej pracy. W kolejnej fazie robót, kiedy brygada znajdowała się w obrębie wsi N., majster M. po raz kolejny podjechał do przodu. W tym czasie M. C. (1) pracował przy ciągniku z przyczepą z grysem. Kiedy kierujący ciągnikiem C. R. podjeżdżał od jednej dziury do kolejnej, robotnicy zasypujący ubytki, jeśli była między nimi niewielka odległość szli piechotą, kiedy większa - podjeżdżali na przyczepie, bądź na dyszlu, łączącym ciągnik z przyczepą. Majster M. także to widział i również takie zachowanie pracowników tolerował.

Około godziny 12.30 P. K. i T. B., w celu zasypania kolejnej dziury udali się do przodu , zaś M. C. (1) został przy przyczepie ciągnika. Ci pracownicy umówili się bowiem ,że będą naprzemiennie zasypywać dziury, więc kolejno je zasypywali . Dwaj szli do przodu ciągnika, jeden zostawał i podchodził lub podjeżdżał na ciągniku do kolejnej dziury. Kiedy P. K. i T. B. udali się na przód ciągnika kierowanego przez C. K., M. C. (1) wszedł pomiędzy ciągnik a przyczepę, a kierowca C. R. ruszył ciągnikiem przejeżdżając go przyczepy. M. C. (1) poniósł śmierć na miejscu( dowód: zeznania świadków: T. B. k. 28v-29, P. K. k.29-29v, C. R. k. 29v, S. M. k.29v-30v, T. C. k. 62v).

Przeprowadzone badanie krwi M. C. (1) wykazało, że znajdował się on w stanie nietrzeźwości 4,0 %o alkoholu. Pozostali pracownicy także byli nietrzeźwi lub po użyciu alkoholu: kierujący ciągnikiem C. R. - 0,67 mg/l. kierujący drugim ciągnikiem G. F. - 0,49 mg/l., S. R. 0,14 mg/l., T. U. 0,90 mg/l T. B. 0,15 mg/l. Trzeźwi byli tylko P. K., K. D. oraz majster S. M.( dowód: wyrok z 29 marca 2017r. w sprawie - k. 382-382v akt IIK 64/16 Sądu Rejonowego w Wysokiem Mazowieckiem i uzasadnienie wyroku z 29 marca 2017r- k. 387-390v , wyrok Sądu Okręgowego w Lonży – k. 415 akt IIK 64/16 Sądu Rejonowego w Wysokiem Mazowieckiem ; wyrok z 12 stycznia 2016r. – k.75-75v akt sprawy II K 466/15 Sądu Rejonowego w Wysokiem Mazowieckiem). .

Zespół powypadkowy powołany przez pracodawcę sporządził protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy , w którym uznano to zdarzenie za wypadek przy pracy i nie stwierdzono, że wyłączną przyczyną wypadku było naruszenie przez poszkodowanego pracownika przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia . Nie stwierdzono także , by pracodawca naruszył przepisy prawa pracy, przepisy bhp lub inne dotyczące ochrony życia zdrowia( dowód: protokół nr (...) ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy – akta ZUS).

D. C. (1) w dniu 12 października 2015r. złożyła wniosek do organu rentowego o jednorazowe odszkodowanie z tytułu śmiertelnego wypadku przy pracy z dnia 18 września 2015r. , któremu uległ jej mąż M. C. (1)( k. 19 akt ZUS).

Organ rentowy decyzją z 8 czerwca 2016r., znak: 010900/72/07-3083472, na podstawie art. 6 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. z 2015r. poz.1242 ) , odmówił D. C. (1) przyznania prawa do jednorazowego odszkodowania w związku ze śmiertelnym wypadkiem jej męża M. C. (1) zaistniałym w dniu 18 września 2015r..W. decyzji wskazał, ,że nie uznano tego zdarzenia za wypadek przy pracy, ponieważ stan nietrzeźwości poszkodowanego wyłączał jego gotowość do pracy i spowodował zerwanie związku z pracą( dowód: decyzja z dnia 08.06.2016r.- akta ZUS).

Wyrokiem z 12 stycznia 2016r. w sprawie sygn.akt II K 466/15 Sąd Rejonowy w Wysokiem Mazowieckiem C. R. został skazany na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności , z zawieszeniem wykonania kary na okres 2 lat i orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia w ruchu lądowym wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, uznając go za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § lk.k., polegającego na tym ,że w dniu 18 września 2015 roku w miejscowości N., znajdując się w stanie nietrzeźwości- 0,67 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu w pierwszym badaniu, 0,62 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu w drugim badaniu, 1,28 promila alkoholu etylowego we krwi w pierwszym badaniu 1,15 promila alkoholu etylowego we krwi w drugim badaniu, prowadził w ruchu lądowym ciągnik rolniczy marki U. (...) o nr rej. (...) wraz z przyczepą rolniczą marki A. o nr rej. (...)( dowód: wyrok z 12 stycznia 2016r - k.75-75v akt sprawy IIK466/15).

Wyrokiem z 29 marca 2017 r. w sprawie IIK 64/16 Sąd Rejonowy w Wysokiem Mazowieckiem uznał, że S. M. dopuścił się czynu polegającego na tym, że w dniu 18 września 2015 roku w miejscowości N., jako kierownik Sekcji (...) Mostowej i Sekcji Patrolowo - Remontowej Zarządu Dróg Powiatowych w W. Mazowieckiem, będąc odpowiedzialnym za bezpieczeństwo i higienę pracy na stanowiskach pracy przy wykonywaniu robót na terenie objętym pracami związanymi z remontem cząstkowym nawierzchni bitumicznej drogi powiatowej nr (...) w miejscowości N., nie dopełnił wynikającego stąd obowiązku i naruszył zasady określone w § 81 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 roku w sprawie ogólnych przepisów i bezpieczeństwa i higieny pracy /tekst jednolity w Dz.U. z 2003 roku Nr 169, poz. 1650 j.t./ poprzez nie przeprowadzenie instruktażu pracowników w zakresie imiennego podziału pracy, kolejności wykonywania zadań, wymagań bezpieczeństwa i higieny pracy przy poszczególnych czynnościach oraz w art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /tekst jednolity w Dz.U. z 2015 roku poz. 1286 j.t./ przez dopuszczenie do pracy pracownika, w sytuacji gdy zachodziło uzasadnione podejrzenie, że spożywał alkohol w czasie pracy, a także w § 6 ust. 2 pkt 1 i 4 Rozporządzenia Ministrów Komunikacji oraz Administracji, (...) Terenowej i Ochrony (...) z dnia 10 lutego 1977 roku w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu robót drogowych i mostowych /Dz.U z dnia 8 marca 1977 roku, Nr 7, poz. 30/ poprzez nie zorganizowanie stanowisk pracy oraz nie zapewnienie przestrzegania przez pracowników przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, przez co naraził pracownika M. C. (1) na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, albowiem M. C. (1) tego dnia, będąc w stanie nietrzeźwości, naruszając zasady bezpieczeństwa i higieny pracy podjeżdżał na tzw. dyszlu co spowodowało, że dostał się pod koła przyczepy marki A. o nr rej. (...) ciągniętej przez ciągnik rolniczy marki U. (...) o nr rej. (...), w skutek czego doznał obrażeń ciała w postaci zmiażdżeniowego urazu klatki piersiowej z rozerwaniem mostka, wielokrotnych złamań prawych żeber, złamań lewych żeber, rozerwania worka osierdziowego i lewej komory serca, z następowym krwotokiem do worka osierdziowego i jam opłucnej, pęknięcia wątroby, rozległych płaszczyznowych otarć korpusu głowy i kończyn skutkujących jego śmiercią na miejscu zdarzenia, to jest popełnienia czynu z art. 220 § 1 k.k. i na mocy art. 66 § 1 i 2 k.k., art. 67 § 1 k.k. postępowanie- karne przeciwko oskarżonemu S. M. warunkowo umorzył na okres próby lat dwóch oraz zasądził od oskarżonego S. M. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 500 złotych tytułem świadczenia pieniężnego( dowód: w wyrok z 29 marca 2017r. w sprawie - k. 382-382v akt IIK 64/16 Sądu Rejonowego w Wysokiem Mazowieckiem i wyrok Sądu Okręgowego w Łomży z 28 czerwca 2017r., sygn.akt IIKa 155/17 – k. 415 akt IIK 64/16 Sądu Rejonowego w Wysokiem Mazowieckiem ;

Zeznaniom wyżej wskazanych świadków Sąd dał wiarę , za wyjątkiem części zeznań świadków S. M. , P. K. i C. R. , w której twierdzili, że nie widzieli, by M. C. (1) w dniu 18 września 2015r. był pod wpływem alkoholu, albowiem , co wynika z niekwestionowanych dowodów z dokumentów w postaci wyników badania zawartości alkoholu u zmarłego M. C. (1) , był on pod wpływem alkoholu . Fakt ten potwierdził także świadek T. B., u którego także stwierdzono stan po użyciu alkoholu . W pozostałej części zeznania świadków , są spójne i Sąd dal im wiarę. Zeznania świadka D. C. (2) zostały uznane za wiarygodne , albowiem nie był on bezpośrednim świadkiem zdarzenia i nie pracował tego dnia wspólnie z poszkodowanym i świadkami na tym odcinku drogi. Podał informacje , które powziął jako członek zespołu powypadkowego .

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, zaś ich treść i forma nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego. Dokumenty urzędowe stanowią zatem dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 k.p.c.), zaś dokumenty prywatne dowód tego, że osoba która je podpisała złożyła oświadczenie zawarte
w dokumencie (art. 245 k.p.c.).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie odwołującej się od zaskarżonej decyzji, w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa, zasługiwało na uwzględnienie.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy zaskarżoną decyzją organ rentowy słusznie odmówił odwołującej się prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu śmiertelnego wypadku jej męża M. C. (1) w dniu 18 września 2015r. podnosząc, że zdarzenie to nie jest wypadkiem przy pracy z uwagi na okoliczność, iż stan nietrzeźwości zmarłego spowodował zerwanie związku z pracą.

Przepis art. 6 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym
z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych , w którym ustawodawca wymienił świadczenia, jakie przysługują z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, w punkcie 5 wskazał jednorazowe odszkodowanie – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty.

W istocie, jak wynika z treści art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, członkom rodziny ubezpieczonego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, przysługuje jednorazowe odszkodowanie.

Skoro, jak wynika z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, jednorazowe odszkodowanie z ubezpieczenia wypadkowego przysługuje uprawnionym członkom rodziny ubezpieczonego, który zmarł wskutek wypadku przy pracy, w niniejszej sprawie zasadnicze znaczenie miało więc ustalenie czy zdarzenie z dnia 18 września 2015r. było wypadkiem przy pracy , czy też z uwagi na stan nietrzeźwości poszkodowanego M. C. (1) doszło do zerwania związku z pracą.

Organ rentowy w uzasadnianiu decyzji odmawiającej odwołującej się prawa do świadczeń wskazał, że do wypadku doszło na skutek wyłącznej winy M. C. (1) , który będąc pod znacznym wspływem alkoholu , miał znacznie gorsza sprawność psychomotoryczną oraz ,że jego nietrzeźwość wyłączała jego gotowość do pracy i doszło do zerwania związku z pracą.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z dyspozycją art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego nie przysługują ubezpieczonemu, który, będąc w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających lub substancji psychotropowych, przyczynił się w znacznym stopniu do spowodowania wypadku.

W niniejszej sprawie jednak prawa do jednorazowego odszkodowania domaga się żona zmarłego pracownika a zatem przedmiotem tego postępowania nie jest prawo ubezpieczonego do świadczenia określonego ustawą wypadkową. W takiej zaś sytuacji przepis art. 21 ust. 2 ustawy z dnia 30.10.2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych nie znajduje zastosowania. Orzecznictwo Sądu Najwyższego w tej kwestii jest jednoznaczne. Wynika z niego, że w razie śmierci pracownika wskutek zdarzenia wypadkowego świadczenia wypadkowe zawsze przysługują uprawnionym członkom jego rodziny, bez względu na potencjalny stopień przyczynienia się zmarłego w stanie nietrzeźwym do spowodowania wypadku. Ewentualne zatem przyczynienie się pracownika pozostającego w stanie nietrzeźwości do wypadku przy pracy nie ma wpływu na uprawnienia członków rodziny pracownika zmarłego w wyniku wypadku przy pracy, bowiem nawet przy znacznym stopniu przyczynienia się pracownika zachowują oni prawo do świadczeń z ustawy wypadkowej, a jedynie jest ich pozbawiony sam pracownik (por. wyroki SN: z dnia 13.07.2011 r., I UK 46/11, LEX nr 1043989; z dnia 08.06.2011 r., I UK 418/10, LEX nr 950428; z dnia 06.11.2009 r., III UK 43/09, LEX nr 560873 i z dnia 05.03.2003 r., II UK 194/02, OSNP 2004/8/143).

Zatem należało ocenić czy w momencie wypadku M. C. (1), pomimo stanu nietrzeźwości, wykonywał pracę oraz czy zaistniały inne przyczyny , że doszło do tego zdarzenia , w wyniku którego nastąpiła śmierć tego pracownika. Spożycie alkoholu przez pracownika nie powoduje bowiem zerwania związku z pracą, jeżeli do wypadku dochodzi w sytuacji, w której nie można wykluczyć, że obok tego stanu także inne przyczyny, spowodowały, że do wypadku doszło.

Stan nietrzeźwości zachodzi, gdy stężenie alkoholu przekracza 0,5 ‰ we krwi albo 0,25 mg w 1 dm ³wydychanego powietrza. O tym, czy spożywanie alkoholu w czasie i miejscu świadczenia pracy powoduje zerwanie normatywnego związku z pracą, decydują więc każdorazowo okoliczności konkretnego przypadku.

Do zerwania związku z pracą dochodzi niewątpliwie wówczas, gdy pijany pracownik nie zostanie dopuszczony przez przełożonego do wykonywania pracy lub zostanie od niej odsunięty .

Okolicznością bezsporną było ,że M. C. (1) w momencie zaistnienia wypadku znajdował się w stanie nietrzeźwości ( 4 %o w krwi).

Spornym było czy M. C. (1) w związku z tym ,że spożywał alkohol zerwał związek z pracą czy też nie oraz czy zaistniały inne okoliczności, które spowodowały ,że do wypadku doszło.

Dla ustalenia tych okoliczności zasadnicze znaczenie miała treść zapadłego przed Sądem Rejonowym w Wysokiem Mazowieckiem wyroku z dnia 29 marca 2017 r. w sprawie IIK 64/16 oraz wyroku z 12 stycznia 2016r. w sprawie sygn.akt II K 466/15 .

Oba wyroki są prawomocne , zatem są więc w niniejszej sprawie wiążące. Wynika to z treści art. 365 § 1 k.p.c., zgodnie z którym orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe
i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Istota uregulowanej w art. 365 § 1 k.p.c. mocy wiążącej prawomocnego orzeczenia polega na tym, że wymienione w nim podmioty powinny mieć na względzie fakt wydania prawomocnego orzeczenia i jego treść. Wynikający z niej stan związania ogranicza się jednak do sentencji orzeczenia i nie obejmuje motywów rozstrzygnięcia. Sąd nie jest związany ustaleniami i oceną dowodów, dokonanymi w innej sprawie. Dokonując samodzielnych ustaleń, nie może ignorować stanowiska zajętego w innej sprawie, w której stan faktyczny był konstruowany na podstawie tego samego zdarzenia, lecz biorąc je pod uwagę, obowiązany jest dokonać własnych, wszechstronnych ustaleń i samodzielnych ocen, które w rezultacie mogą doprowadzić do odmiennych konkluzji (por. wyroki SN: z dnia 30.01.2013 r., V CSK 84/12, LEX nr 1311858 i z dnia 13.01.2000 r., II CKN 655/98, LEX nr 51062).

Moc wiążąca orzeczenia merytorycznego oznacza, iż w kolejnym postępowaniu,
w którym pojawiła się konkretna kwestia, nie podlega ona już ponownemu badaniu, innymi słowy- przesądzenie we wcześniejszym wyroku kwestii o charakterze prejudycjalnym oznacza, że w procesie późniejszym kwestia ta nie może być już w ogóle badana.
O prejudycjalnej naturze prawomocnego wyroku dla innego postępowania można przy tym mówić nie tylko w przypadku, gdy w postępowaniu występują te same strony albo osoby objęte rozszerzoną prawomocnością orzeczenia, ale również wtedy, gdy pomiędzy prawomocnym orzeczeniem oraz toczącą się sprawą zachodzi szczególny związek polegający na tym, że prawomocne orzeczenie oddziałuje na rozstrzygnięcie toczącej się sprawy
(por. wyrok SN z dnia 12.07.2002 r., V CKN 1110/00, LEX nr 74492; wyrok SA w Gdańsku z dnia 11.09.2012 r., III AUa 1628/10, LEX nr 1236173).

Wobec treści obu prawomocnych wyroków , nie ulega więc wątpliwości, że zdarzenie z dnia 18 września 2015r. ., w wyniku którego śmierć poniósł M. C. (2), było wypadkiem przy pracy , albowiem , pomimo jego nietrzeźwości , nie doszło do zerwania związku z pracą. Z wyroku z 29 marca 2017 r. w sprawie IIK 64/16 Sąd uznał S. M. winnym między innymi tego ,że dopuścił do pracy pracownika M. C. (1) , w sytuacji gdy zachodziło uzasadnione podejrzenie, że spożywał on alkohol w czasie pracy. Z wyroku tego wynika również ,,że zaistniały także inne przyczyny wypadku : brak instruktażu stanowiskowego, nie zorganizowanie stanowisk pracy, nie zapewnienie przestrzegania przez pracowników przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy( tolerowanie podjeżdżania przez pracowników na tzw. dyszlu przyczepy ciągnikowej) i dopuszczenie do pracy pracowników nietrzeźwych( miedzy innymi M. C. (1) i traktorzysty C. R.).

Fakt ,że kierujący ciągnikiem z przyczepą , C. R. w momencie wypadku znajdował się po wpływem alkoholu również został potwierdzony prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Wysokiem Mazowieckiem z dnia 12 stycznia 2016r. w sprawie sygn.akt II K 466/15.

Zatem, stanowisko organu rentowego ,że zdarzenie z dnia 18 września 2015r. nie było wypadkiem przy , w wyniku którego śmierć poniósł M. C. (2), nie jest zasadne. Stan nietrzeźwości M. C. (1) , nie spowodował zerwania związku z pracą, ponieważ pomimo tego stanu został on dopuszczony do pracy i pracę wykonywał. Do wypadku doszło zaś na skutek przejechania M. C. (2) traktorem z przyczepą kierowanym przez nietrzeźwego kierowcę C. R., na skutek zlej organizacji pracy , braku nadzoru i tolerowania naruszania zasad BHP poprzez przyzwalanie tzw. podjeżdżanie na dyszlu przyczepu ciągnikowej . Bez wątpienia stan nietrzeźwości M. C. (2) był jedną z przyczyn zaistnienia wypadku , lecz nie jedyną i wyłączną przyczyną, lecz jedną z wielu przyczyn. Nadto okoliczności wypadku wskazują ,że tzw. podjeżdżanie na dyszlu przyczepy ciągnikowej , które było stała praktyka pracowników, było obarczone bardzo dużym ryzykiem wypadkowości ,również trzeźwych pracowników.

Powyższe prowadzi do wniosku, że mimo naruszenia przez M. C. (1) zarówno przepisów BHP oraz pozostawania przez niego w dniu wypadku w stanie nietrzeźwości, brak jest podstaw do odmowy jego żonie przyznania prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu śmiertelnego wypadku przy pracy , któremu uległ on w dniu 18 września 2015r.

Sąd uznał, że śmierć M. C. (1) pozostaje w związku przyczynowo – skutkowym z pracą i została spowodowana przyczyną zewnętrzną. Zdarzenie to w pełni wyczerpuje przesłanki wypadku przy pracy. Było to zdarzenie nagłe, spowodo2wane przyczyna zewnętrzną , w związku z pracą , którego skutkiem była śmierć pracownika.

W związku z powyższym żonie M. D. A. C. jako osobie uprawnionej zgodnie z art.13 ust.1 ustawy wypadkowej przysługuje świadczenie odszkodowawcze w wysokości określonej w art. 14 pkt. 1 ustawy wypadkowej. W myśl art. 14 pkt. 1 ustawy wypadkowej jeżeli do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest tylko jeden członek rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, przysługuje ono w wysokości 18-krotnego przeciętnego wynagrodzenia, gdy uprawnionymi są małżonek lub dziecko. Zatem odwołującej się przysługuje jednorazowe odszkodowanie w wysokości 70.196 złotych. Wysokość przysługującego odwołującej się jednorazowego odszkodowania Sąd ustalił w oparciu o stawki obowiązujące w dniu wydania zaskarżonej decyzji (vide- uchwała Sądu Najwyższego z dnia 7 kwietnia 2009r, I UZP 2/09). Na dzień wydania zaskarżonej decyzji wysokość jednorazowego odszkodowania, gdy uprawnionym jest tylko małżonek lub dziecko zmarłego ubezpieczonego wynosiło 70.196zł ( vide: Obwieszczenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 26 lutego 2016 r. w sprawie wysokości kwot jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej - M. P. z dnia 4 marca 2016 r. poz. 206).

Mając na uwadze powyższe tut. Sąd zmienił zaskarżoną decyzję na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc i w związku z wyżej wskazanymi przepisami, orzekł jak w sentencji.