Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 listopada 2013 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Dariusz Płaczek

Protokolant: st. sekr. sądowy Patrycja Czarnik

po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2013 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania K. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 11 kwietnia 2013 roku nr (...)

w sprawie K. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje K. C. emeryturę od 1 lutego 2013 roku.

Sygn. akt IV U 804/13

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 26 listopada 2013 r.

Decyzją z dnia 11.04.2013 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. , na podstawie przepisów ustawy z dnia 17.12.1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153,
poz. 1227 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r.
w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), odmówił K. C. przyznania prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że ubezpieczony nie spełnia wymogów, określonych w art. 184 powołanej ustawy, od wystąpienia których uzależnione jest nabycie prawa do emerytury, ponieważ nie udokumentował 15- letniego stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze. Do stażu tego organ rentowy nie doliczył wnioskodawcy okresu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w K. od 09.11.1973 r. do 30.06.1983 r. na stanowisku ślusarza remontowego i spawacza, ponieważ
w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie powołano się na odpowiednią pozycję wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r., a ponadto nie podano w jakich okresach czasu wnioskodawca był zatrudniony na poszczególnych stanowiskach. W stażu tym ZUS nie uwzględnił również okresu zatrudnienia ubezpieczonego w Zakładzie (...) w B. od 13.03.1985 r. do 02.03.1994 r. na stanowiskach spawacza, ślusarza- spawacza i blacharza- spawacza, ponieważ za okres ten w/w nie przedłożył świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach, zaś na podstawie dokumentacji pracowniczej nie można ustalić zarówno przynależności resortowej zakładu pracy, jak też rodzaju wykonywanego przez wnioskodawcę spawania.

Od decyzji tej odwołał się K. C. , domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołujący podniósł, że we wskazanych
w zaskarżonej decyzji okresach pracował w szczególnych warunkach w charakterze spawacza.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że K. C., w dniu (...). ukończył 60 lat życia. Na dzień 01.01.1999 r. odwołujący udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych.

We wniosku z dnia 19.02.2013 r. ubezpieczony wniósł o przyznanie mu prawa do wcześniejszej emerytury.

Zaskarżoną decyzją z dnia 11.04.2013 r. ZUS Oddział w T. odmówił K. C. przyznania prawa do emerytury, ponieważ wnioskodawca nie udokumentował 15- letniego stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach lub
w szczególnym charakterze.

Odwołujący nie przystąpił do OFE.

(okoliczności bezsporne)

Sąd ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

Od 09.11.1973 r. do 30.06.1983 r. odwołujący K. C. był zatrudniony
w (...) Przedsiębiorstwie (...) w K., od 09.11.1973 r. do 30.04.1978 r. na stanowisku ślusarza remontowego urządzeń energetycznych, od
01.05.1978 r. do 31.08.1980 r. na stanowisku ślusarza remontowego maszyn i urządzeń hutniczych, zaś od 01.09.1980 r. do 30.06.1983 r. na stanowisku spawacza. W dniu 14.06.1978 r. odwołujący ukończył kurs spawania gazowego kat. III, a w późniejszym okresie kurs spawania elektrycznego.

dowód:

-

świadectwo pracy z dnia 30.06.1983 r.- akta osobowe,

-

karty pracownika i karty obiegowe zmian- akta osobowe,

-

angaże, w szczególności angaże z dnia: 01.09.1980 r., 01.01.1981 r.
i 01.09.1982 r.- akta osobowe,

-

zaświadczenie o ukończeniu kursu spawania gazowego z dnia 14.06.1978 r.- akta osobowe,

-

kserokopia książek spawacza- k. 24-26 cz. I akt ZUS,

(...) Przedsiębiorstwo (...) w K. było przedsiębiorstwem remontowym, które świadczyło usługi na terenie Huty (...). Praca w hucie odbywała się w ruchu ciągłym. Huta ta posiadała rozbudowany dział energetyczny,
w tym koksownię, ciepłownię, siłownię i była samowystarczalna jeżeli chodzi o wytwarzanie i przesyłanie energii elektrycznej i cieplnej. Zajmując stanowisko ślusarza remontowego urządzeń energetycznych oraz ślusarza remontowego maszyn i urządzeń hutniczych, odwołujący stale i w pełnym wymiarze czasu zajmował się wykonywaniem prac remontowych instalacji energetycznych, przede wszystkim rurociągów przesyłających ciepłą wodę i parę wodną na oddziałach i wydziałach produkcyjnych. Remontował też elementy zasilające piece. Na stanowisku spawacza w ramach dobowego wymiaru czasu pracy zajmował się zaś tylko i wyłącznie spawaniem gazowym i elektrycznym i nie był kierowany do wykonywania żadnych innych czynności. Z uwagi na warunki pracy w spornym okresie odwołujący otrzymywał posiłki regeneracyjne i mleko. Przysługiwał mu też dodatkowy urlop oraz dodatek za pracę w warunkach szkodliwych.

dowód:

-

częściowo zeznania świadka T. K.- 00:07:36,

-

częściowo zeznania świadka Z. N.- 00:12:21-00:16:03,

-

częściowo zeznania odwołującego K. C.- 00:04:04-00:11:26,

Od 13.03.1985 r. do 02.03.1994 r. odwołujący był zatrudniony w Zakładzie (...) w B., od 13.03.1985 r. do
30.06.1987 r. na stanowisku spawacza od 01.07.1987 r. do 31.05.1990 r. na stanowisku ślusarza- spawacza, od 01.06.1990 r. do 28.02.1991 r. na stanowisku spawacza, zaś od 01.03.1991 r. do 02.03.1994 r. na stanowisku blacharza- spawacza. W dniu 28.12.1992 r. odwołujący ukończył kurs spawania w osłonie CO 2.

dowód:

-

umowa o pracę z dnia 13.03.1985 r.- k. 29 cz. I akt ZUS,

-

angaże- k. 29-30 cz. I akt ZUS,

-

świadectwo pracy z dnia 14.03.1994 r.- k. 31 cz. I akt ZUS,

-

karty zarobkowe- k. 32-35 cz. I akt ZUS,

-

kserokopia książki spawacza- k. 24-26 cz. I akt ZUS,

Zakład (...) w B. zajmował się świadczeniem usług na rzecz różnych przedsiębiorstw. Usługi te polegały na remontach samochodów ciężarowych. Zakład ten zatrudniał około 600 osób, w tym mechaników, około 100 spawaczy, a ponadto lakierników. Wśród pracowników Zakładu istniał wyraźny podział na poszczególne grupy, który widoczny był w szczególności wśród mechaników i spawaczy. W ramach dobowego wymiaru czasu pracy odwołujący zajmował się tylko i wyłącznie spawaniem oraz wycinaniem gazowym, elektrycznym, zaś od 28.12.1992 r. również w osłonie CO 2 i nie był kierowany do wykonywania jakichkolwiek innych czynności. Oprócz odwołującego na jednej zmianie pracowało około 25 innych spawaczy. Odwołujący spawał poszczególne elementy starych i nowych skrzyń ładunkowych, ale również błotniki i inne części samochodów ciężarowych. W ramach tych czynności palnikiem wycinał też elementy metalowe. Elementy do spawania przygotowywali ślusarze, którzy cięli je na gilotynach. Spawanie odbywało się w specjalnie wydzielonym do tego miejscu na hali, w tzw. wydziale spawania. W spornym okresie odwołującemu przysługiwało mleko i dodatek za pracę w warunkach szkodliwych.

dowód:

-

zeznania świadka M. N.- 00:19:54-00:25:00,

-

zeznania świadka J. K.- 00:28:19-00:32:16,

-

zeznania odwołującego K. C.- 00:15:52-00:21:48,

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów, zeznania świadków i odwołującego.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, zaś ich treść i forma nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego.

Zeznaniom świadków T. K. i Z. N. Sąd przyznał walor wiarygodności jedynie w części. Odmówił im bowiem wiary w zakresie, w jakim świadkowie- zatrudnieni w (...) Przedsiębiorstwie (...)
w K. odpowiednio w latach: 1976-1985 (T. K.) i 1972-1978 (Z. N.)- podali, że w przedsiębiorstwie tym wnioskodawca pracował tylko i wyłącznie
w charakterze spawacza w pełnym wymiarze czasu pracy. W tej części zeznania świadków pozostawały w sprzeczności z treścią dokumentacji pracowniczej odwołującego zgromadzonej w aktach osobowych w postaci świadectwa pracy z dnia 30.06.1983 r., kart pracownika i kart obiegowych zmian, angaży (w szczególności angaży z dnia: 01.09.1980 r., 01.01.1981 r. i 01.09.1982 r.) oraz zaświadczenia o ukończeniu kursu spawania gazowego
z dnia 14.06.1978 r., z której wyraźnie wynika, że w charakterze spawacza odwołujący pracował dopiero od 01.09.1980 r. (angaż z dnia 01.09.1980 r.). W pozostałej części zeznania wymienionych wyżej świadków były w ocenie Sądu wiarygodne. W szczególności znalazły one pokrycie w dokumentacji pracowniczej ubezpieczonego. Jeżeli chodzi o ten okres zatrudnienia również zeznania samego ubezpieczonego K. C. uznać należało za wiarygodne jedynie w części, odmawiając im waloru wiarygodności w zakresie twierdzeń o tym, że po okresie około pół roku od momentu zatrudnienia w/w skończył kurs spawacza. Ze znajdującego się w aktach osobowych zaświadczenia wynika bowiem, że kurs taki wnioskodawca ukończył dopiero z dniem 14.06.1978 r., w książce spawacza zaś pierwsze wpisy o egzaminie spawalniczym pochodzą dopiero z 1981 i 1982 roku, chociaż sama książka wydana została w 1978 r.- co potwierdza tylko, że kurs spawania gazowego odwołujący ukończył dopiero z dniem 14.06.1978 r., nie zaś po około pół roku od momentu zatrudnienia. W pozostałej części zeznania odwołującego dotyczące okresu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w K. zasługiwały na wiarę, gdyż znalazły pokrycie w zgromadzonych w sprawie dokumentach. Z zeznań tych wynika, że przed spawaniem, odwołujący stale i w pełnym wymiarze godzin pracował przy remontach instalacji i urządzeń cieplnych.

Jeżeli chodzi o okres zatrudnienia ubezpieczonego w Zakładzie (...) w B., zeznania zarówno świadków M. N.
i J. K., jak i odwołującego K. C. Sąd uznał za wiarygodne w całości. Zeznania te zasługiwały na walor pełnej wiarygodności, gdyż były wewnętrznie spójne, wzajemnie ze sobą korespondowały, a przy tym były przekonujące w świetle zasad logiki
i doświadczenia życiowego. Z zeznań tych w sposób wyraźny wynika, że w tym czasie pomimo różnych nazw stanowisk pracy (np. „ślusarza- spawacza” czy „blacharza- spawacza”) odwołujący stale i w pełnym wymiarze godzin pracował tylko i wyłącznie
w charakterze spawacza. Zeznania te korespondowały z treścią zalegających w aktach organu rentowego kart zarobkowych.

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Przedmiotem postępowania było rozstrzygnięcie, czy odwołującemu K. C. przysługuje tzw. wcześniejsza emerytura z zastosowaniem obniżonego wieku emerytalnego, w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Powołana ustawa w dziale X rozdział 2 zawiera szczególną regulację przejściową, dotyczącą niektórych ubezpieczonych, zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przed dniem 01.01.1999 r.

W art. 184 ustawy zostało przewidziane prawo do wcześniejszej emerytury dla zamkniętego katalogu ubezpieczonych, urodzonych po dniu 31.12.1948 r., którzy do końca 1998 r. spełnili ustawowo określone wymogi stażowe. Zróżnicowanie warunków przechodzenia na emeryturę ubezpieczonych, o których mowa w art. 184 ustawy w stosunku do innych ubezpieczonych dokonane zostało według kryterium urodzenia, ale także według kryterium posiadania na dzień 01.01.1999 r. wymaganego stażu zawodowego i ubezpieczeniowego.

Zgodnie z art. 184 ust. 1 ustawy, ubezpieczonym, urodzonym po dniu 31.12.1948 r., przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (tj. 01.01.1999 r.) osiągnęli:

1)  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat- dla kobiet i 65 lat- dla mężczyzn oraz

2)  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Wymagany w art. 184 ust. 1 pkt. 2 okres składkowy i nieskładkowy przewiduje art. 27 ustawy, w świetle którego okres ten wynosi co najmniej
20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Przepisy dotychczasowe w rozumieniu art. 184 powołanej ustawy, to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Z § 1 tego rozporządzenia wynika, że jego treść stosuje się do pracowników, wykonujących prace w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, wymienione w § 4-15 rozporządzenia oraz w wykazach stanowiących załącznik do rozporządzenia. Natomiast § 2 ust. 1 stanowi, że za okresy uzasadniające nabycie prawa do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu uważa się okresy, w których praca w szczególnych warunkach jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. W myśl zaś § 4, pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki: osiągnął wiek emerytalny, wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy
w szczególnych warunkach.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący osiągnął wiek 60 lat oraz posiadał na dzień 01.01.1999 r. wymagany 25- letni okres ubezpieczenia i nie przystąpił do OFE.

Kwestią sporną pozostawała natomiast kwalifikacja jego pracy od 09.11.1973 r. do 30.06.1983 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w K. oraz od 13.03.1985 r. do 02.03.1994 r. w Zakładzie (...) w B..

Odmawiając odwołującemu zaliczenia do stażu pracy w szczególnych warunkach pierwszego ze wskazanych okresów zatrudnienia, organ rentowy podał, że w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie powołano się na odpowiednią pozycję wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r.,
a ponadto nie wskazano w jakich okresach czasu wnioskodawca był zatrudniony na stanowiskach ślusarza remontowego i spawacza.

Świadectwa wykonywania pracy w szczególnych warunkach nie są dokumentami urzędowymi w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 k.p.c., gdyż podmiot wydający takie świadectwo nie jest organem państwowym ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej. Tylko dokumenty wystawione przez te organy stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Natomiast omawiane świadectwa traktuje się
w postępowaniu sądowym jako dokumenty prywatne w rozumieniu art. 245 k.p.c., które stanowią dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte
w dokumencie. Dokument taki podlega kontroli zarówno co do prawdziwości wskazanych
w nim faktów, jak i co do prawidłowości wskazanej w nim podstawy prawnej. Sąd może więc prowadzić postępowanie dowodowe zmierzające do ustalenia, czy świadczona przez stronę praca była wykonywana w warunkach wymaganych przepisami rozporządzenia i czy ubezpieczony zajmował któreś ze stanowisk pracy wymienionych w załącznikach nr 1 lub
2 do rozporządzenia z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (por. wyrok SA we Wrocławiu z dnia 14.02.2012 r., III AUa 1717/11, LEX nr 1129731; wyrok SA w Katowicach z dnia 04.11.2008 r., III AUa 3113/08, LEX nr 552003; wyrok SA w Białymstoku z dnia 24.09.2008 r., III AUa 795/08, OSAB 2008/4/60-68).

Na podstawie przeprowadzonych w sprawie dowodów w postaci dokumentów, zeznań świadków i odwołującego, Sąd uznał, że od 09.11.1973 r. do 30.06.1983 r. w (...) Przedsiębiorstwie (...) w K. odwołujący wykonywał pracę
w szczególnych warunkach.

Analiza treści zgromadzonej w aktach osobowych odwołującego dokumentacji pracowniczej prowadzi do wniosku, że od 09.11.1973 r. do 30.04.1978 r. wnioskodawca zajmował stanowisko ślusarza remontowego urządzeń energetycznych, od 01.05.1978 r. do 31.08.1980 r. stanowisko ślusarza remontowego maszyn i urządzeń hutniczych, zaś dopiero od 01.09.1980 r. do 30.06.1983 r. stanowisko spawacza. Takie ustalenia wynikają bezsprzecznie z angaży, kart pracownika i kart obiegowych zmian i korespondują z treścią świadectwa pracy z dnia 30.06.1983 r. Wbrew twierdzeniom świadków T. K. i Z. N. nie było więc tak, że w tym okresie zatrudnienia odwołujący tylko i wyłącznie spawał. Okoliczność tę potwierdził wnioskodawca, który podniósł, że przed spawaniem- a zatem w okresie zajmowania stanowisk ślusarza remontowego urządzeń energetycznych i ślusarza remontowego maszyn i urządzeń hutniczych- wykonywał prace remontowe instalacji energetycznych, przede wszystkim rurociągów przesyłających ciepłą wodę i parę wodną na oddziałach i wydziałach produkcyjnych oraz elementów zasilających piece, tj. prace przy remontach urządzeń cieplnych. W tym miejscu podkreślić należy, że Huta (...), na terenie której odwołujący świadczył pracę, posiadała rozbudowany dział energetyczny, w tym koksownię, ciepłownię, siłownię i była samowystarczalna jeżeli chodzi o wytwarzanie i przesyłanie energii elektrycznej i cieplnej. Jednocześnie wiadomo, że w ramach dobowego wymiaru godzin w okresie od 09.11.1973 r. do 30.04.1978 r. i od 01.05.1978 r. do 31.08.1980 r., poza pracami przy remoncie urządzeń cieplnych, które wymienione zostały w Dziale II, zatytułowanym: „W energetyce” wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, ubezpieczony nie wykonywał żadnych innych czynności.

Dokonując takiej kwalifikacji pracy wnioskodawcy w okresach od 09.11.1973 r. do 30.04.1978 r. i od 01.05.1978 r. do 31.08.1980 r. Sąd miał na uwadze, że dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy. Praca
w szczególnych warunkach to praca wykonywana stale (codziennie) i w pełnym wymiarze czasu pracy (przez 8 godzin dziennie, jeżeli pracownika obowiązuje taki wymiar czasu pracy) w warunkach pozwalających na uznanie jej za jeden z rodzajów pracy wymienionych
w wykazie stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. (por. wyroki SN: z dnia 19.05.2011 r., III UK 174/10, LEX nr 901652; z dnia 08.06.2011 r.,
I UK 393/10, LEX nr 950426; z dnia 01.06.2010 r., II UK 21/10, LEX nr 619638; z dnia 14.09.2007 r., III UK 27/07, OSNP 2008/21-22/325; z dnia 19.09.2007 r., III UK 38/07, OSNP 2008/21-22/329; z dnia 06.12.2007 r., III UK 66/07, LEX nr 483283; z dnia 22.01.2008 r., I UK 210/07, OSNP 2009/5-6/75 i z dnia 24.03.2009 r., I PK 194/08, LEX
nr 528152).

Jednocześnie Sąd ustalił w oparciu o zgromadzone w aktach osobowych dokumenty oraz zeznania świadków i odwołującego, że od 01.09.1980 r. do 30.06.1983 r. K. C. stale i w pełnym wymiarze godzin pracował wyłącznie jako spawacz, zajmując się spawaniem gazowym i elektrycznym. Ze znajdujących się w aktach osobowych angaży,
w szczególności angażu z dnia 01.09.1980 r. bezsprzecznie wynika, że stanowisko spawacza zostało powierzone w/w dopiero z tym dniem, tj. 01.09.1980 r. Z treścią tego angażu korespondują wpisy w książce spawacza pochodzące dopiero z 1981 i 1982 roku, chociaż sama książka wydana została w 1978 r., kiedy to zgodnie z zaświadczeniem z dnia 14.06.1978 r. odwołujący ukończył kurs spawania gazowego kat. III. Nie można mieć zatem żadnych wątpliwości, że spawaczem odwołujący był dopiero od września 1980 r. i dopiero
w późniejszym okresie, jak sam podał, ukończył kurs spawania elektrycznego, co sugerują zresztą wpisy w książce spawacza z 1981 i 1982 roku.

Praca spawacza wymieniona została w Dziale XIV, zatytułowanym: „Prace różne” poz. 12 (prace przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym, gazowym, atomowo wodorowym) wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

W ocenie Sądu, również w okresie zatrudnienia w Zakładzie (...) w B. od 13.03.1985 r. do 02.03.1994 r. wnioskodawca pracował w szczególnych warunkach.

Z treści znajdującej się w aktach organu rentowego umowy o pracę z dnia
13.03.1985 r. wynika, że odwołujący został zatrudniony w tym Zakładzie na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku spawacza. Kolejne angaże potwierdzają zatrudnienie na takim właśnie stanowisku do 30.06.1987 r. i od 01.06.1990 r. do 28.02.1991 r. Z kolejnych zaś wynika, że w okresie od 01.07.1987 r. do 31.05.1990 r. powierzono ubezpieczonemu stanowisko ślusarza- spawacza, zaś od 01.03.1991 r. do 02.03.1994 r. stanowisko blacharza- spawacza. Podkreślić jednocześnie należy, że we wszystkich kartach zarobkowych obejmujących sporny okres wyraźnie podano, że
w poszczególnych latach zatrudnienia od 1985 do 1991 roku ubezpieczony zajmował stanowisko spawacza. Okoliczność tę zgodnie potwierdzili słuchani w sprawie świadkowie M. N. i J. K. oraz sam odwołujący. Z zeznań tych wyraźnie wynika, że
w Zakładzie (...) w B. odwołujący zajmował się tylko i wyłącznie spawaniem oraz wycinaniem gazowym, elektrycznym
i w osłonie CO 2 w pełnym wymiarze czasu pracy. Rodzaj świadczonych usług przez zatrudniający odwołującego Zakład sugeruje, że tak faktycznie było. Wszak trzeba mieć na uwadze, że Zakład (...) w B. zajmował się remontami samochodów ciężarowych. Zatrudniał on około 600 osób, w tym około
100 spawaczy, którzy nie wykonywali czynności leżących w gestii mechaników, blacharzy
i lakierników, a na jednej zmianie z wnioskodawcą pracowało jeszcze 25 innych spawaczy. Wiadomo również, że odwołujący świadczył pracę na hali w specjalnie wydzielonym do tego miejscu (w tzw. wydziale spawania). W ocenie Sądu, okoliczności te świadczą tylko o tym, że z uwagi na charakter świadczonych przez zakład pracy usług, polegających na remontach samochodów ciężarowych, w zakładzie tym istniało zapotrzebowanie prace spawalnicze wykonywane przez spawaczy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. W takich okolicznościach sprawy nie ma znaczenia to, że w angażach z dnia: 30.07.1987 r.
i 01.03.1991 r. wskazano na stanowiska ślusarza- spawacza i blacharza- spawacza. Wszak trzeba mieć na uwadze, że dodanie do nazwy stanowiska (spawacza) określenia „ślusarz” czy „blacharz” mogło się wiązać z pewnymi czynnościami immanentnie, nierozerwalnie związanymi z pracą spawacza i wchodzącymi w jej zakres. Przez dodanie określeń „ślusarz” czy „blacharz” pracodawca mógł mieć na uwadze, to, że w ramach spawania odwołujący wykonywał również prace polegające na przykład na wycinaniu palnikiem uszkodzonych elementów skrzyń ładunkowych, w których miejsce wspawywał nowe czy inne drobne czynności o charakterze prac ślusarskich. Pomimo zatem złożonej nazwy stanowiska pracy
w okresie od 01.07.1987 r. do 31.05.1990 r. i od 01.03.1991 r. do 02.03.1994 r. uznać należało, że w tym czasie odwołujący wykonywał faktycznie tylko pracę spawacza. Okoliczność tę potwierdził w szczególności świadek M. N., który podniósł, że
w świadectwie pracy sam ma wpisane stanowisko „spawacz- blacharz”, choć nigdy jako blacharz nie pracował.

Reasumując, Sąd uznał- dając w tym wypadku prymat dowodom o charakterze osobowym, które korespondowały z treścią kart zarobkowych za sporny okres- że od 13.03.1985 r. do 02.03.1994 r. odwołujący zajmował się stale i w pełnym wymiarze czasu pracy tylko spawaniem i wycinaniem gazowym, elektrycznym, zaś od 28.12.1992 r. również w osłonie CO 2, która to praca wymieniona została w Dziale XIV, pkt 12 wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07.02.1983 r.

Sumując sporne okresy zatrudnienia, uznać należało, że odwołujący legitymuje się
15- letnim stażem pracy w szczególnych warunkach, co uprawnia go do tzw. wcześniejszej emerytury.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów prawa materialnego, w tym art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS oraz
art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Dariusz Płaczek

(...)

-

(...)

-

(...)

-

(...)

(...)