Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym 8 kwietnia 2016 r. powodowa S. Spółka z ograni-czoną odpowiedzialnością w P. żądała zasądzenia od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w K. kwoty 358 193,18 zł, z ustawowymi odsetkami od 8 listopada 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu podano, że w dniu 28 stycznia 2014 roku powodowa spółka zawarła z pozwaną (wówczas (...) spółka z o.o. w K., następnie prze-kształconą w (...) spółkę akcyjną w K.) umowę o współpracy nr (...) doty-czącą świadczenia usług pocztowych. Na mocy tej umowy powódka zobowiązała się do świadczenia na rzecz (...) spółki z o.o. usługi pocztowej, a szczegółowe warunki w tym zakresie zostały określone w załączniku nr 3 do umowy.

Zgodnie z § 1 pkt 10 ww. załącznika, (...) sp. z o.o. zagwarantowała m.-malną miesięczną ilość przesyłek w wysokości 600 000 szt. przesyłek listowych zwy-kłych krajowych realizowaną przez okres co najmniej 12 miesięcy od daty zawarcia umowy. Łączna minimalna ilość przesyłek przekazana powodowej spółce do doręczenia w okresie 12 miesięcy miała wynieść 7 200 000 szt. Z tytułu przekazania do doręczenia przesyłki zwykłej spółka pozwana zobowiązana została do zapłaty opłaty w kwocie 0,62 zł.

W czerwcu 2014 r. powódka otrzymała do doręczenia 429 184 szt. przesyłek, a w lipcu 2014 r. – 10 538 szt. przesyłek.

Oświadczeniem z 16 września 2014 r. umowa została wypowiedziana przez poprzedniczki prawne pozwanej, ze skutkiem natychmiastowym.

Pismem z dnia 30 października 2014 roku powódka poinformowała pozwaną o ilości przesyłek przekazanych do doręczenia w okresie od stycznia do września 2014 roku, przedkładając faktury i obciążając pozwanego wynagrodzeniem za utrzymanie gotowości operacyjnej za miesiące czerwiec i lipiec, przy czym za czerwiec pozostała do zapłaty kwota 21 050,39 zł, zaś za lipiec – cała należność 337 142,79 zł. Suma tych kwot stanowi roszczenie pozwu.

Powódka wskazała także na uwzględnienie analogicznego żądania za okres luty – kwiecień 2014 r. przez Sąd Okręgowy w Łodzi i Sąd Apelacyjny w Łodzi (pozew k. 2-5).

W dniu 21 kwietnia 2016 roku Sąd wydał przeciwko pozwanej nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (nakaz zapłaty k. 71).

W dniu 13 maja 2016 r. pozwana złożyła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki kosztów procesu.

W uzasadnieniu strona pozwana podniosła, że powódka nie wykazała przesłanek faktycznych i prawnych warunkujących uwzględnienie powództwa, sąd zaś nie jest zwią-zany treścią orzeczeń zapadłych w odniesieniu do roszczeń powódki za inny okres. Według pozwanej, z treści § 3 załącznika nr 3 do umowy nie wynika, aby pozwana zobowiązywała się do przekazywania minimalnej ilości 600 000 szt. przesyłek w każdym miesiącu, lecz obowiązek ten – oznaczający 7 200 000 szt. przesyłek rocznie − miał być realizowany w okresach rocznych od zawarcia umowy, przy wynikającej z niego śred-niomiesięcznej ilości 600 000 sztuk. Ponadto pozwana wskazała, iż aneks nr (...) do umowy miał regulować jedynie kwestie minimalnej ilości przesyłek, jakie pozwany powinien przekazać do doręczenia powodowi w miesiącach lutym i marcu 2014 r., a pozostałe warunki umowy miały pozostać bez zmian.

Niezależnie od powyższego pozwana zarzuciła, że powódka nie pozostawała w gotowości operacyjnej w okresie, za który żąda wynagrodzenia, skoro nie była w stanie prawidłowo doręczać nawet mniejszej ilości przesyłek, jaka faktycznie była przekazy-wana do doręczenia, zaś problemy z doręczaniem przesyłek po stronie powódki miały charakter systemowy i stanowiły przyczynę wypowiedzenia umowy (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 76-88).

W pozwie złożonym 19 września 2016 r. powodowa S. Spółka z ograni-czoną odpowiedzialnością w P. żądała zasądzenia od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w K. kwoty 549 072 zł, z ustawowymi odsetkami od 8 listopada 2014 r. do dnia zapłaty oraz kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu podano okoliczności analogiczne, jak w powyżej opisa-nym pozwie z 8 kwietnia 2016 r., z tą różnicą, że żądaniem tego pozwu objęte zostało wynagrodzenie za pozostawanie powódki w gotowości operacyjnej w miesiącach sierpień i wrzesień 2014 r., wskazując, że w miesiącach tych pozwana nie przekazała powódce do doręczenia żadnej przesyłki (pozew k. 2-7 akt o sygn. X GC 866/16).

W dniu 28 września 2016 r. wydany został przeciwko pozwanej nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (nakaz zapłaty k. 127 akt o sygn. X GC 866/16).

W dniu 19 października 2016 r. pozwana złożyła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki kosztów procesu. W uzasadnieniu sprzeciwu powołano argumentację analogiczną, jak w opisanym wyżej sprzeciwie od nakazu zapłaty z 21 kwietnia 2016 roku (sprzeciw od nakazu zapłaty k. 139-155 akt o sygn. X GC 866/16).

Zarządzeniem z 14 listopada 2016 r. sprawa ta została połączona z opisaną wyżej sprawą do łącznego rozpoznania i rozstrzygnięcia (zarządzenie k. 181 akt o sygn. X GC 866/16).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powodowa spółka - (...) Spółka z o.o. w P. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego ramach Krajowego Rejestru S.-wego pod numerem (...). Do przedmiotu jej działalności należy m.in. działalność usługowa związana z przygotowywaniem do druku, pozostała działalność pocztowa i kurierska (bezsporne - odpis z KRS k. 9-15).

Pozwana spółka – (...) S.A. (poprzednio: (...) sp. z o.o.) w K. jest wpisana do rejestru przedsiębiorców prowadzonego w ramach Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem (...). Do przedmiotu jej działalności należy m.in. pozo-stała działalność pocztowa i kurierska (bezsporne - aktualny odpis z KRS k. 91-94).

Strony w dniu 28 stycznia 2014 roku zawarły umowę współpracy nr (...) dotyczącą świadczenia usług pocztowych. Umowa została zawarta na czas nieokreślony (§ 12.1 umowy), a szczegółowe warunki w zakresie świadczenia usług zostały określone w załączniku nr 3 do umowy.

(...) Spółka z o.o. na podstawie § 1 ust. 1 umowy zobowiązała się do realizacji usługi pocztowej związanej z doręczaniem przesyłek listowych zwykłych do adresatów miast wskazanych w wykazie.

Zgodnie z § 1 pkt 10 ww. załącznika nr 3, pozwana zobowiązała się do zagwa-rantowania minimalnej miesięcznej ilości przesyłek listowych zwykłych krajowych w wysokości 600 000 sztuk, realizowaną przez okres co najmniej 12 miesięcy od daty zawarcia umowy. Łączna minimalna ilość przesyłek przekazana S. do doręcze-nia w okresie 12 miesięcy miała wynieść 7 200 000 sztuk.

Ponadto, na postawie § 1 pkt 11 ww. załącznika, w przypadku przekazania mniejszej miesięcznej ilości przesyłek InPost miał zapłacić wynagrodzenie za utrzymanie gotowości operacyjnej w wysokości 75% wartości kwoty określonej w § 3 pkt 1 ust. a (czyli 0,62 zł) pomnożonej przez ilość przesyłek wynikającą z różnicy minimalnej ilości przesyłek a faktycznej ich ilości miesięcznie przekazanych do doręczenia przez InPost.

Ponadto w § 1 pkt 15 załącznika nr 3 do umowy S. zobowiązał się utrzymać rezerwy operacyjne, które pozwoliłyby na terminowe dostarczenie przesyłek na terenie każdego z miast wymienionych w tabeli w § 1 pkt. 2 dla maksymalnych szacowa-nych wolumenów dziennych przesyłek określonych w tabeli z tolerancją +/- 40% dla każdego miasta (dowód: poświadczona kopia umowy k. 27-29, poświadczona kopia załącznika nr 3 do umowy k. 30-31).

W dniu 27 lutego 2014 roku strony zawarły aneks nr (...) do ww. umowy, który wszedł w życie 28 lutego 2014 roku. Dodano pkt 19, na mocy którego strony ustaliły, że ilość przesyłek w lutym 2014 r. może być niższa niż zadeklarowana w § 1 pkt 10 załącz-nika nr 3 (czyli 600 000 szt.). W tej sytuacji InPost miał przekazać do S. w marcu taką ilość przesyłek (jako rekompensatę), aby łączny wolumen za miesiąc luty i marzec wyniósł 1 200 000 sztuk. Jednocześnie strony zawarły w aneksie postanowienie, zgodnie z którym w przypadku niedotrzymania warunków określonych w pkt 19, zapisy § 1 pkt 11 załącznika numer 3 do umowy stosuje się odpowiednio (dowód: aneks nr (...) do umowy k. 32).

W czerwcu 2014 roku spółka (...) przekazała do doręczenia 429 184 szt. przesyłek, w lipcu 2014 r. – 10 538 szt. przesyłek, zaś w sierpniu i wrześniu 2014 r. nie przekazała żadnych przesyłek (dowód: poświadczona kopia pisma z rozliczeniem ilości przesyłek k. 41).

Pismem z dnia 30 czerwca 2014 roku (...) sp. z o.o. (poprzednio (...) sp. z o.o.) poinformowała o zmianie nazwy spółki oraz zwróciła się do powoda z prośbą o wyrażenie zgody na zmianę stron umowy, czyli przeniesienie praw i obowiąz-ków wynikających z umowy o współpracy nr (...) ze spółki (...) sp. z o.o. na spółkę (...) sp. z o.o. (dawniej (...) sp. z o.o.). Czyli usługi pocztowe miała świadczyć inna spółka z Grupy I..pl, która przyjęła nazwę (...) sp. z o.o. (dowód: poświadczona kopia pisma k. 33, poświadczona kopia wydruku z KRS k. 34-36).

Oświadczeniem z dnia 30 czerwca 2014 roku powódka wyraził zgodę na zmianę strony umowy (dowód: poświadczona kopia pisma k. 37).

W toku wykonywania przedmiotowej umowy zdarzały się nieprawidłowości w doręczaniu przez powodową spółkę przesyłek przekazanych przez pozwaną. Uchybienia te polegały na niedoręczeniu części przesyłek, w ilościach kilkudziesięciu sztuk, pozo-stawieniu przez listonosza przekazanej mu partii niedoręczonych przesyłek w śmietniku lub klatce schodowej, kilkudniowym wstrzymaniu doręczania przesyłek w oddziale G., opóźnieniach w doręczaniu przesyłek z uwagi na okresowe znaczne spiętrzenia ich ilości do jednoczesnego doręczenia. Reklamacje były na bieżąco rozpatrywane i w razie ich zasadności uwzględniane. Generalnie jednak powodowa spółka utrzymywała w gotowości zaplecze organizacyjne zdolne do wykonywania zawartej umowy (dowód: wydruki korespondencji elektronicznej k. 95, 97-99, 101, 120-143, 147-187, zeznania świadków na rozprawie 9.11.2016 r. - R. S. k. 443-445, transkrypcja k. 537-546; Ł. Z. k. 445-446, transkrypcja k. 547-556; P. W. k. 446-448, tran-skrypcja k. 529-536; A. D. k. 448-449, transkrypcja k. 557-562; W. W. k. 449, transkrypcja k. 563-569; P. T. k. 450-451, transkrypcja k. 570-581; zeznania świadka A. O. na rozprawie 25.01.2017 r. k. 482-483, transkrypcja k. 517-528; zeznania świadka K. M. na rozprawie 5.04.2017 r. k. 586-587, przesłuchanie strony powodowej na rozprawie 5.04.2017 r. k. 587-590, przesłuchanie strony pozwanej na rozprawie 5.04.2017 r. k. 591-592).

Pismem z dnia 16 września 2014 roku (...) Spółka z o.o. oraz (...) Spółka z o.o. wypowiedziały umowę o świadczeniu usług pocztowych ze skut-kiem natychmiastowym na podstawie § 12 pkt 3 umowy współpracy. Jako podstawę wypowiedzenia wskazały nieprawidłowe wykonywanie umowy przez S., pole-gające na naruszeniu tajemnicy pocztowej, w związku z porzuceniem przesyłek wskaza-nych w ww. oświadczeniu (dowód: poświadczona kopia pisma z wypowiedzeniem umowy k. 38-39).

Powódka pismem z dnia 30 października 2014 roku poinformowała pozwaną o ilości przesyłek przekazanych do doręczenia w okresie od stycznia do września 2014 roku, załączając faktury wystawione w oparciu o § 1 pkt 10-11 załącznika nr 3 do umowy współpracy (dowód: poświadczona kopia pisma k. 41). Powódka wystawiła m.in. faktury:

−

(...) za pozostawanie w gotowości w czerwcu 2014 r., na kwotę 97 698,21 zł,

−

(...) za pozostawanie w gotowości w lipcu 2014 r., na kwotę 337 142,79 zł,

−

(...) za pozostawanie w gotowości w sierpniu 2014 r., na kwotę 343 170 zł,

−

(...) za pozostawanie w gotowości we wrześniu 2014 r., na kwotę 205 902 zł.

Przy czym do zapłaty z faktury nr (...) do zapłaty pozostała kwota 21 050,39 zł (bezsporne – poświadczone kopie faktur k. 23 i 25 oraz k. 18 i 19 akt o sygn. X GC 866/16, poświadczona kopia dowodu doręczenia k. 26).

Pismami z dnia 17 listopada 2014 i 28 listopada 2014 roku powód wystosował do pozwanego wezwanie do zapłaty w terminie 3 dni łącznej kwoty wynagrodzenia za utrzymanie gotowości operacyjnej za okres luty - wrzesień 2014 roku w kwocie 996 423,61 zł pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego (dowód: poświadczone kopie wezwań do zapłaty wraz z dowodami doręczenia k. 42-45).

Wyrokiem z 26 czerwca 2015 roku (sygn. akt X GC 224/15) Sąd Okręgowy w Łodzi zasądził od (...) S.A. w K. na rzecz (...) Spółki z o.o. w P. kwotę 89 159 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 8 listo-pada 2014 r. do dnia zapłaty, tytułem wynagrodzenia na podstawie umowy nr (...) z 28.01.2014 r., za pozostawanie w gotowości operacyjnej w miesiącach luty – kwiecień 2014 r. Apelacja pozwanej spółki (...) od ww. wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 3 marca 2016 r. (sygn. akt I ACa 1313/15) (dowód: poświadczone kopie odpisów wyroków wraz z uzasadnieniami k. 46-62).

Dochodzona w nin. sprawach należność nie została przez pozwanego uiszczona (bezsporne).

Sąd zważył, co następuje:

Strony łączyła umowa o współpracy nr (...) dotycząca świadczenia usług pocztowych, która została zawarta na podstawie art. 14 pkt 2 ustawy Prawo pocztowe (tekst jedn. - Dz. U. z 2016 r. poz. 1113 z późn. zm.).

Zgodnie z § 5 ust. 5.1 umowy, szczegółowe zasady świadczenia usług określał załącznik nr 3 do umowy.

Sporne w niniejszej sprawie były postanowienia § 1 pkt 10 i 11 ww. załącznika, zgodnie z którymi InPost był zobowiązany zagwarantować minimalną miesięczną ilość przesyłek w wysokości 600 000 sztuk, realizowaną przez okres co najmniej 12 miesięcy od daty zawarcia umowy. Łączna minimalna ilość przesyłek przekazana S. do doręczenia w okresie 12 miesięcy miała wynieść 7 200 000 sztuk. W sytuacji, gdyby została przekazana miesięcznie mniejsza ilość, pozwany miał zapłacić powodowej spółce wynagrodzenie za utrzymanie gotowości operacyjnej w wysokości 75% wartości kwoty określonej w 3 pkt.1 ust. a (która to wynosi 0,62 zł) pomnożonej przez ilość przesyłek wynikającą z różnicy minimalnej ilości przesyłek a faktycznej ilości przesyłek miesięcz-nie przekazanych do doręczenia przez pozwanego.

Zatem w wyżej wymienionym punkcie wskazuje się explicite na miesięczną ilość przesyłek, a nie roczną, jak twierdzi pozwany. Ponadto, gdyby miał jednak obowiązywać roczny okres rozliczeniowy, to pozwany nie kierowałby do powodowej spółki propozycji zawarcia aneksu nr (...) dotyczącego ustalenia wolumenu przesyłek za dwa miesiące (luty i marzec 2014 r.), skoro niedobór przesyłek w lutym mógłby być skompensowany w dalszych okresie rozliczeniowym, zgodnie z wykładnią prezentowaną przez stronę pozwaną.

Nadto § 1 pkt 20 załącznika nr 3 (wprowadzonego aneksem nr (...)) stanowi, że w przypadku niedotrzymania warunków określonych w pkt 19 (dot. ilości 1 200 000 szt. przesyłek) postanowienia § 1 pkt. 11 załącznika nr 3 do umowy „stosuje się odpowied-nio”. Zatem na mocy aneksu nr (...) powód był nadal uprawniony do obciążenia pozwanego wynagrodzeniem za utrzymanie gotowości operacyjnej.

Gdyby – jak twierdziła strona pozwana – powyższe postanowienia umowne dotyczyły minimalnej ilości przesyłek w rocznym okresie rozliczeniowym, przy założe-niu średniej ich ilości na poziomie 600 000 sztuk miesięcznie, to zastrzeżenia te znala-złyby swoje odzwierciedlenie w treści pisemnej umowy, stanowiąc o średniej miesięcznej ilości i minimalnej ilości rocznej, nie zaś o minimalnej ilości miesięcznej.

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, strony na etapie zawierania umowy nie kwestionowały wyżej wymienionego punktu załącznika nr 3.

Należy również podkreślić, że w obrocie gospodarczym powinno się stosować bardziej rygorystyczne wymagania co do sporządzania umów. Badanie zgodnego zamiaru stron, które są profesjonalistami, odmiennego co do istotnych postanowień umowy, od tekstu pisemnego godziłoby w bezpieczeństwo obrotu. Tak więc jeżeli przedsiębiorcy, czyli profesjonaliści podpisują umowę, mają, a przynajmniej powinni mieć świadomość jakie prawa im przysługują i jakie obowiązki na siebie przyjmują ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 06.03.2015 r., I ACa 867/14, LEX nr 1661140, wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 30.01.2013 r., sygn. akt I ACa 989/12).

Podobne zapatrywanie w kwestii wykładni umowy stron przyjął Sąd Okręgowy w Łodzi oraz Sąd Apelacyjny w Łodzi w toku rozpoznawania sprawy o sygn. akt X GC 224/15, między tymi samymi stronami, o analogiczne roszczenie z tej samej umowy. Wprawdzie Sąd rozpoznający niniejszą sprawę nie podzielił poglądu strony powodowej odnośnie „rozszerzonej prawomocności” wyroku wydanego w tamtej sprawie i związa-niu nim innych sądów (składów orzekających) co do ustalonej podstawy faktycznej i prawnej roszczenia, jednakże ostatecznie, dokonując własnej wykładni treści łączącej strony umowy, Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie doszedł do wniosków tożsamych z wywie-dzionym w tamtej sprawie.

Dodać należy, że powoływanie się przez stronę pozwaną na cele umowy oraz zasady doświadczenia życiowego musi ustąpić wykładni semantycznej treści umowy, zgodnie z którą dla przeciętnego (a tym bardziej profesjonalnego) uczestnika obrotu prawnego, wyrażenie „minimalna miesięczna ilość przesyłek” nie jest równoznaczne z wyrażeniem „średnia miesięczna ilość przesyłek”. Skoro zatem strony umieściły w umowie odniesienie do „minimalnej miesięcznej ilości przesyłek” to zwrot ten z pewno-ścią nie może oznaczać „średniej miesięcznej ilości przesyłek”.

Kolejnym zarzutem podniesionym przez stronę pozwaną był brak utrzymania przez powódkę „gotowości operacyjnej” w okresie, za który domaga się wynagrodzenia.

Zarzut ten nie znalazł jednak potwierdzenia w zgromadzonym w sprawie mate-riale dowodowym. Z materiału tego wynika, że rzeczywiście w trakcie współpracy stron, dochodziło do uchybień po stronie powódki w zakresie prawidłowości oraz sprawności dokonywania doręczeń przesyłek pocztowych. Nie oznacza to jednak braku gotowości operacyjnej do wykonywania zawartej umowy. Brak ten zachodziłby wówczas, gdyby w sposób systemowy powódka nie była w stanie doręczyć przesyłek dostarczonych jej przez stronę pozwaną, np. zwalniając pracowników w liczbie uniemożliwiającej wyko-nywanie umowy. Strona pozwana myli kwestię gotowości do wykonywania czynności określonych w umowie z kwestią ich należytego wykonywania, z którą związana jest odpowiedzialność odszkodowawcza lub inna ewentualnie zastrzeżona w umowie, ale nie wpływa to zasadniczo na obowiązek świadczenia wzajemnego (co najwyżej wpływa o tyle, że stwarza możliwość potrącenia wzajemnych roszczeń w związku z nienależytym wykonaniem umowy, ewentualnie wynika ze szczególnych przepisów prawa). Powódka nigdy generalnie nie odmówiła wykonywania zawartej z pozwaną umowy ani nie zaprze-stała dokonywać doręczeń przekazywanych jej przesyłek. Incydenty związane z opóźnie-niami w doręczeniach lub niedokonaniem doręczenia jakiejś partii przesyłek przez listo-nosza miały charakter lokalny, nie zaś generalny i nie można na ich podstawie wywodzić ogólnej tezy o braku gotowości pozwanej do wykonywania umowy.

Stąd też roszczenia obu pozwów co do zasady okazały się słuszne i mające odzwierciedlenie tak w treści umowy stron, jak i w późniejszym zachowaniu się stron ocenianym w kontekście treści owej umowy.

Wyliczenie wysokości należnego powódce wynagrodzenia nie było kwestiono-wane przez pozwaną, stąd nie było procesowej potrzeby udowodnienia podstaw przyję-tych przez powódkę do tego wyliczenia.

Powódka dochodziła również szczegółowo określonych ustawowych odsetek od roszczenia głównego. Roszczenia w tym zakresie znalazły podstawę prawną w art. 481 § 1 i 2 k.c.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając je od strony pozwanej, która przegrała proces. Na koszty poniesione przez stronę powodową złożyły się: opłaty od pozwów – odpowiednio 17 910 zł i 27 454 zł, opłaty za czynności radcy praw-nego w każdej z połączonych spraw po 14 400 zł oraz opłaty skarbowe od pełnomocnictw 2 razy po 17 zł. Wysokość opłat za czynno-ści radcy prawnego ustalono na podstawie § 2 pkt 7) rozporządzenia Ministra Sprawie-dliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. (Dz. U. z 2015 r., poz. 1804) w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej rozporządze-niem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1667).

Na podstawie art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. - Dz. U. z 2016 r. poz. 623, z późn. zm.) w zw. z art. 113 tejże ustawy i art. 98 k.p.c. orzeczono o ściągnięciu od strony pozwanej wydatków ponie-sionych tymczasowo przez Skarb Państwa, na które złożyły się koszty stawiennictwa świadków – 372 zł oraz 338,20 zł.

ZARZĄDZENIE

doręczyć odpis wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikom obu stron