Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 5 stycznia 2016 r., skierowanym do Sądu Rejonowego dla Łodzi Śródmieścia, J. O., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zasądzenie od pozwanego Fabryki (...) Spółki Akcyjnej w Ł. kwoty 49000 zł. tytułem części zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę, wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty, kwoty 1 078 zł. tytułem części odszkodowania za koszty opieki i pomocy osób trzecich wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 kwietnia 2015 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych i zwolnienie powoda od kosztów sądowych w całości. W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 28 czerwca 2012r. doszło do zdarzenia , w którym poszkodowany doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy, tłuczonej rany głowy w okolicy ciemieniowej lewej, złamania lewej kości ciemieniowej z wgłobieniem odłamów , a konsekwencji niedowładu połowicznego prawo stronnego. Wypadek nastąpił w trakcie wykonywania, przez powoda, obowiązkow służbowych. J. O. wskutek obrażeń , powstałych w wyniku wypadku, doznał utrudnień w wykonywaniu codziennych czynności i funkcjonowaniu , w konsekwencji czego wymaga pomocy osob trzecich w wymiarze co najmniej 5 godzin dziennie w okresie od 21.07.2012r do 16.08.2012r tj. 26 dni. Średnia cena usług opiekuńczych za jedna roboczogodzinę według stawek Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł. w 2012r. wynosili 9,50 zł.

Powód wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych sądowych : ortopedy -traumatologa i neurologa .

Pismem z dnia 31 .04.2015r. powód dokonał zgłoszenia szkody pozwanemu , wzywając go do zapłaty kwoty 200 000 zł. tytułem zadośćuczynienia i kwoty 17280 zł. tytułem odszkodowania - w terminie 14 dni. Wobec czego- zasadne jest zadanie przez powoda odsetek od dnia 17 .04.2015r.

Nadmieniono także, że powód uzyskał jednorazowe odszkodowanie w związku z wypadkiem przy pracy z tytułu orzeczenia, przez Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 5 lutego 2013 r. – 20% stałego uszczerbku na zdrowiu.

Powód wniósł także o zwolnienie od kosztów sądowych, wskazując, iż nie jest ponieść jakichkolwiek kosztów sądowych, bez uszczerbku w koniecznych kosztach swego utrzymania.

/pozew – k. 2 – 3/

W odpowiedzi na pozew ,pozwany Fabryka (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł., wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej spółki kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań świadka P. M. (1). W uzasadnieniu wskazał, że 20procentowy uszczerbek na zdrowiu, utrzymywał się u powoda jedynie bezpośrednio po zdarzeniu z dnia 28.06.2012r. , w a krótkim czasie uległa tak znacznemu obniżeniu , iż powód odzyskał zdolność do pracy i powrócił do pracy w przedsiębiorstwie .

Nadto podniósł, ze powód nie wykazał spełnienia przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego, opartych na przepisach prawa cywilnego (w tym art. 444 k.c i art. 445 k.c)

Pozwany podniósł, ze podwód odbywał liczne i regularne szkolenia w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy, w tym jedno w dniu 23 maja 2012r. tj. blisko miesiąc przed wypadkiem , został powiadomiony o ryzyku zawodowym , związanym z wykonywaną pracą , zakresie swoich obowiązków oraz wyposażony w środki ochrony indywidualnej . Nadto podniósł , ze powód, wraz z towarzyszącym mu pracownikiem ,wykonywali prace, podczas której doszło do wypadku , bez wyraźnego polecenia przełożonego , i dokonywali tego bez właściwej organizacji pracy oraz bez zachowania zasad bhp, wobec czego przyczynił się do powstania szkody , czego konsekwencją jest uwolnienie pozwanego od odpowiedzialności .

Dodał, że dochodzone przez powoda kwoty pomocy i opieki nie są usprawiedliwione rozmiarem szkody. Odszkodowanie przewidziane w art. 444 §1 kc obejmuje wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia jednak tylko w sytuacji kiedy są one konieczne i celowe. Natomiast powód korzystał z pomocy żony i nie wykazał, ze straciła , w związku z tym jakikolwiek zarobek.

Również żądanie kwoty zadośćuczynienia jest wygórowane, gdy z stan zdrowia oraz sprawność powoda ,poprawiły się po wypadku, na tyle szybko, że już w październiku 2012r. wrócił do pracy u pozwanego na stanowisko magazyniera w pełnym wymiarze czasu pracy.

/odpowiedź na pozew – k. 54 – 57/

W piśmie procesowym z dnia 23 sierpnia 2017 r. powód reprezentowany przez radcę prawnego, rozszerzył powództwo do kwoty 126 400 zł. tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 17.04.2015r. do dnia 31.12.2015r. oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1.01.2016r. do dnia zapłaty oraz do kwoty 3439 zł. tytułem odszkodowania ustawowymi odsetkami od dnia 17.04.2015r. do dnia 31.12.2015r. oraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 1.01.2016r. do dnia zapłaty

/pismo procesowe – k. 369/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Fabryka (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł., funkcjonuje w obrocie gospodarczym – i prawnym - od 16.07.2001r. .Przedmiotem działania jest produkcja pierścieni tłokowych . Fabryka jest wyposażona w maszyny, za pomocą których ,pracownicy zajmują się obróbką pierścieni. Powód, u pozwanego, nie zajmował się maszynami. Wykonywał czynności w magazynie.

/wypis z KRS k. 36-40, zeznanie powoda e-protokół rozprawy z dnia 11.12.2017r.,płyta CD k. 396/

J. O. urodził się (...) Ma wykształcenie zawodowe. Z zawodu jest monterem instalacji wodno-kanalizacyjnych i ogrzewania.

W dniu 16.03.1987r. zawarł z pozwanym umowę o prace na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy .

/okoliczności bezsporne/

W dniu 5.12.2011r. uzyskał zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy na stanowisku wydawca narzędzi.

/kserokopia zaświadczenia lekarskiego k. 62/

Powód , w dniu 22.04.2004r., uzyskał zaświadczenie potwierdzające odbycie instruktażu wstępnego-ogólnego w stanowiskowego bezpieczeństwa i higieny pracy i ochrony przeciwpożarowej oraz adaptacji zawodowej.

/kserokopia zaświadczenia potwierdzającego odbycie instruktażu wstępnego-ogólnego w stanowiskowego bhp i p-poż oraz adaptacji zawodowej. 64/

W dniu 23.05.2012r. powód ukończył szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy – w celu doskonalenia zawodowego /kserokopia zaświadczenia ukończeniu szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy k. 63/

W dniu 28 czerwca 2012r. powód rozpoczął pracę o godzinie 5.30 na stanowisku – wydawca narzędzi . Około godziny 13, zatem pod koniec – dnia pracy, S. D. (1), mając na rękach cienkie rękawice bawełniane, –przystąpił do układania na górnej półce regału w wypożyczalni narzędzi sześciu tulei żeliwnych o średnicy zewnętrznej 100 mm i ciężarze jednostykowym 5,5 kg . S. D. (1), nie posiadając kasku ochronnego na głowie, rozstawił – domową , aluminiową drabinę, wykonaną z cienkiej blachy, między regałem 7A i 9A i wszedł na jej trzeci stopień. Po każdą, następną tuleję , schodził z drabiny, podnosił tuleje i układał na półce. Powód, dostrzegając , że jest to męczące dla kolegi , zadeklarował pomoc w postaci podawania tulei S. D. , który - miał je układać na półce . Powód nie miał kasku na głowie ani rękawic na rękach. Po podaniu czwartej tulei , powód schylił się po następną, w tym momencie S. D. wypuścił z ręki, trzymaną tuleję ,która, spadając, odbiła się od krawędzi jednej z półek regału, po czym uderzyła powoda w głowę. . Pierwszy raz wykonywali taką czynność wspólnie . Regułą bezpieczeństwa i higieny pracy, wynikającą z instrukcji bhp - jest samodzielne [jednoosobowe] umieszczanie tulei na półkach.

Powód doznał krwotoku, ale nie stracił przytomności. Zostało powiadomione pogotowie ratunkowe, i przełożony powoda S. W..

Powód został przewieziony do Wojewódzkiego Szpitala (...) – C. w Z., a stamtąd do Wojewódzkiego Szpitala im. (...) .

/protokół wypadku k. 23, zeznanie świadka S. D. (1) e-protokół rozprawy z dnia 18.10.2016r. k. 244 odwr. zeznanie świadka P. M. (1) e-protokół rozprawy z dnia 30.06.2016r. k. 211 odwr., zeznanie powoda e-protokół rozprawy z dnia 11.12.2017r.,płyta CD k. 396/

W wyniku wypadku, powód doznał urazu głowy, złamania lewej kości ciemieniowej z wgłobieniem odłamów, tłuczoną ranę głowy w okolicy ciemieniowej lewej, stłuczenia mózgu w okolicy czołowo-ciemieniowej lewej. W Wojewódzkim Szpitalu im. (...) przebywał od 28.06.2012r. do 10.07.2012r..

/ kserokopia karty informacyjnej z Wojewódzkiego Szpitala im. (...) k. 27 .

W okresie od 17.08. 2012 r. do 18.09.2012 r. powód przebywał w Klinice (...) im. WAM z rozpoznaniem : niedowład połowiczny prawostronny po urazie czaszkowo-mózgowym, złamanie lewej kości ciemieniowej z wgłobieniem odłamów, stłuczenia mózgu w okolicy czołowo-ciemieniowej lewej. Powód został poddany konsultacji logopedyczne z konkluzją: pacjent w prawidłowym kontakcie słowno-logicznym ,nie wymaga terapii logopedycznej, oraz konsultacji psychologicznej ze stwierdzeniem: zachowana sprawność procesów poznawczych , nastrój w granicach normy, stabilny. Epikryza była następująca: przyjęty do Kliniki w celu rehabilitacji . Po zastosowanym leczeniu uzyskani porwę siły mięśniowej kończyn lewych z poprawa sprawności kończyn lewych – chory porusza się wydolnie bez pomocniczego sprzętu ortopedycznego , w pełni samodzielny w czynnościach życia codziennego.

/kserokopia karty informacyjnej z (...) Szpitala (...) im.WAM – k. 28, kserokopia karty indywidualnej pielegnaci pacjenta k. 105-112/

W dniu 25.10.2012r. powód zawarł z pozwanym porozumienie zmieniające nr 1 do umowy o pracę z dnia 16.03.1987r. w taki sposób, ze powód, od dnia 1.10.2012r., zostanie zatrudniony na stanowisku magazyniera w pełnym wymiarze czasu pracy , za wynagrodzeniem 2000 zł. brutto plus premia uznaniowa do 20% . Powód w dniu 28.11.2012r. uzyskał zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy na stanowisku magazyniera do wysokości 3 m, od dnia 29.11.2012r., bez wyznaczenia następnego badania okresowego.

/ kserokopie: porozumienia zmieniającego nr 1 k.59, informacja o zmianie stanowiska pracy k. 60 , zaświadczenia lekarskiego k. 61/

Stosunek pracy u pozwanego powód zakończył się w czerwcu 2013r.

/zeznanie powoda e-protokół rozprawy z dnia 11.12.2017r.,płyta CD k. 396/

Przez ok. półtora miesiąca , po opuszczeniu szpitala , powód korzystał z prywatnych usług rehabilitanta 2-3 razy w tygodniu , za które powód płacił samodzielnie .

/ zeznanie świadka U. O. e-protokół rozprawy z dnia 18.10.2016r. k.245, zeznanie powoda e-protokół rozprawy z dnia 11.12.2017r.,płyta CD k. 396/

Po zdarzeniu z dnia 28.06.2012r., pracownicy otrzymali na wyposażenie stanowisk pracy – kaski ochronne i gumowane rękawice, do użytku - zamienione zostały drabiny na bardziej stabilne –podesty .

/ zeznanie świadka P. M. (1) e-protokół rozprawy z dnia 18.10.2016r. k.245

Orzeczeniem z dnia 5.02.2013r., lekarz Orzecznik ZUS ustalił uszczerbek na zdrowiu powoda , spowodowany skutkami wypadku z dnia 28.06.2012r. na : 10% nr pozycji tabeli: 3b, 10% - nr pozycji tabeli 5d, łącznie 20%.

/kserokopia orzeczenia z dnia 5.02.2013r. lekarza Orzecznika ZUS/

Decyzją z dnia 25.02. 2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.12.2012 r. ,przyznał powodowi, jednorazowe odszkodowanie z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy, jakiemu uległ powód w dniu 28 .06. 2012 r. w wysokości 20%. I wypłacił odszkodowanie przysługuje w wysokości 13 600 zł (20% x 680 zł).

/decyzja – k. 26/

W okresie do 20 do 27.04.2016r. powód przebywał w Wojewódzkim Szpitalu (...) na Oddziale Neurochirurgii w celu wykonania plastyki ubytku kości czaszki. Po wykonanej plastyce ubytku kości czaszki – protezą C., u powoda nie wystąpiły powikłania. Opuścił szpital chodząc sprawnie bez niedowładów , z raną zagojoną prawidłowo i usuniętymi szwami.

/kserokopia karty informacyjnej ze szpitala k. 157/

Po wyjściu ze szpitala powodowi pomagała żona U. O. , która w tym czasie nie pracowała , pobierała, bowiem, świadczenie przedemerytalne, przyznane przez ZUS do dnia 28.12.2017r. . Przygotowywała mu posiłki , robiła zakupy , pomagała wstać z łóżka, ,prowadziła do łazienki. To trwało około o około 3 – 4 godzin dziennie.

/ zeznanie świadka U. O. e-protokół rozprawy z dnia 18.10.2016r. k. 244 odwr. , informacja ZUS k. 17/

Powód, w wyniku wypadku doznał urazu czaszkowo- mózgowego ze złamaniem i wgłobieniem kości czaszki i stłuczenia mózgu, co wymagało pilnego zabiegu neurochirurgicznego. W wyniku tego uszkodzenia pojawił się nasilony niedowład połowiczny prawostronny ,który, trakcie dalszej rehabilitacji uległ zmniejszeniu i poprawie. Niedowład prawych kończyn stopniowo ulegał poprawie trakcie rehabilitacji , co umożliwiło powrót do pracy po kilku miesiącach zwolnienia lekarskiego. Biegły neurolog przyznał , że uszczerbek na zdrowiu, po wypadku , powoda wynosi 20%. Biegły stwierdził, ze w pierwszym miesiącu po operacji ,powód wymagał pomocy w wymiarze 5 - 6 godzin dziennie . Po rehabilitacji w szpitalu im. WAM sprawność prawych kończyn uległa poprawie ,powód mogł pisać , choć niewyraźnie ,mógł ogolić się , wziąć kubek do ręki . Stopniowo zakres opieki ulegał zmniejszeniu i w drugim miesiącu wynosił 3-4 godziny dziennie . W trzecim miesiącu - ok. 2 godzin dziennie .

/opinia biegłego neurologa k. 240,uzupełniajaca k. k. 259, uzupełniająca k. 294 /

Obecnie powód ma problemy z kierowaniem pojazdami mechanicznymi: mylił pedał gazu z hamulcem. Wobec czego sprzedał samochód i prowadzi pojazdów mechanicznych. Występują u powoda nieznaczne osłabienia koncentracji ,pamięci bezpośredniej , tempa uczenia się, ale te objawy nie mają istnego wpływu na funkcjonowanie powoda w społeczeństwie .Powód jest w pełni samodzielny , wszechstronnie zorientowany , krytyczny wobec swojego stanu psychicznego, z określonymi planami życiowymi , stan emocjonalny jest także stabilny. Powód nie ma żadnych ograniczeń w podejmowaniu aktywności zawodowej.

/opinia biegłego neuropsychologa k. 219-220/

Powód , poza dyskretną niesprawnością i niewielkim osłabieniem siły prawej kończyny górnej i dolnej, nie odczuwa dolegliwości ze strony narządów ruchu. W lewej kończynie górnej i dolnej oraz w kręgosłupie , zakres ruchomości w normie, bez dysfunkcji. Powód ubiera , rozbiera się sprawnie , samodzielnie, chodzi sprawnie , bez trudu pokonuje dystans 2 km. Stwierdzone zaburzenia prawej ręki nie stanowią przeciwwskazań do wykonywania pracy zawodowej, zgodnie z poziomem kwalifikacji i doświadczenia zawodowego. Nie wymaga pomocy osób trzecich .

/opinia biegłego ortopedy k. 269-270/

Powód , po wypadku i po powrocie ze szpitala , wymagał pomocy lub opieki w czynnościach życia codziennego np. przy przygotowywaniu posiłków, czynnościach higienicznych, sprzątaniu ,ubieraniu się, transporcie do lekarza czy rehabilitację ok.2-3 godziny dziennie . Biegły neurochirurg przyznał , że uszczerbek na zdrowiu, po wypadku , powoda wynosi 20%.. Aktualnie nie stwierdza się żadnych ograniczeń ruchomości stawów kończyn i kręgosłupa. Perspektywy zdrowotne powoda są dobre. Jeśli dojdzie , w odległej przyszłości do spastycznego napięcia mięśni , czego nie można , na obecnym etapie ocen, przewidzieć , to mogłoby dojść do przykurczów stawów i narastającej dysfunkcji kończyn , ale – biorąc pod uwagę lupy czasu od zaistniałego urazu i obecny bardzo dobry stan powoda – jest to wątpliwe.

/opinia biegłego neurochirurga k. 309-310, uzupełniająca k. 320,uzupełniajaca k. 332 /

U powoda stwierdza się obecność blizny pooperacyjnej głowy w okolicy ciemieniowo-skroniowej lewej o długości 124 mm i szerokości 6 mm, biało odbarwiona, pozbawiona owłosienia i prześwitująca przez owłosienie głowy. Powód nie miał żadnych potrzeb związanych z minimalizacją zaistniałych blizn, gdyż , do ich pielęgnacji, nie stosował żadnych maści ani żadnych zabiegów , wiec nie ponosił kosztów, z tym związanych. Blizny mają charakter trwały i nieodwracalny, dlatego takie rokowanie ,dotyczące blizn , jest niepomyślne, ale to –rokowanie nie ma żadnego negatywnego wpływu na pomyślne rokowanie na przyszłość co do ogólnego , dobrego stanu zdrowia powoda.

/ opinia biegłego z zakresu chirurgii plastycznej k. 337-338/

Powód, na funkcjonowanie psychiczne, nie zgłasza skarg. Stan psychiczny nie stanowi żadnych ograniczeń w podejmowaniu aktywności zawodowej, choć powód cierpi na uporczywe i stałe bóle głowy i ograniczenie procesu koncentracji uwagi i pamięci bezpośrednie, co , zdaniem biegłej psychiatry [ choć Sąd Okręgowy podkreśla, ze nie było to przedmiotem niniejszego sporu sądowego ], skutkuje 30% trwałym uszczerbkiem na zdrowiu – zgodnie z punktem 9c załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18.12.2012r. Uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego ma charakter stały i nieodwracalny , doznany uraz będzie skutkował większa podatnością ośrodkowego układu nerwowego na procesy neurodegeneracyjne.

/opinia biegłego psychiatry k. 350-353/

W dniu 1.04.2015r. , powód, za pośrednictwem pełnomocnika kwezal pozwanego do zapłaty zadośćuczynienia w kwocie 200 000 zł. i kosztów opieki w kwocie 17280 zł. w terminie 14 dni.

/ projekt wezwania do zapłaty k. 30/

Powód nie występował z wnioskiem o ustalenie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego , ani prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy .Obecnie jest bezrobotny od dnia 3.03.2015r. . Początkowo pobierał zasiłek dla bezrobotnych, przyznany przez Prezydenta Miasta Ł., 15.07.2016r. Zgłosił gotowość udziału i tworzeniu Indywidualnego Planu Działania pod kątem aktywizacji zawodowej.

/kserokopia pisma o przyznaniu zasiłku dla bezrobotnych Prezydenta Miasta Ł. k. 19, kserokopia raportu k. 398,399/

Sąd ustalił w/w stan faktyczny w oparciu o dokumenty , załączone do akt sprawy, opinie biegłych: neuropsychologa, psychiatry, ortopedy, neurologa, chirurga plastyka oraz zeznania powoda oraz świadków: P. M. (2) , który u pozwanego sprawuje funkcję specjalisty z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy , S. D. (1) , który, wspólnie z powodem , wykonywał czynności w dniu 28.06.2012r., U. O. , zony powoda , które pomagała mężowi , po wypadku i po opuszczeniu szpitala w czynnościach dnia codziennego.

Opinie biegłych są pełne, konsekwentne, logiczne, znakomicie merytorycznie, uzasadnione , i odpowiadają ma wszystkie pytania, jakie pojawiły się w toku postępowania. W ocenie Sądu, nie ma podstaw do tego, aby podważać wiarygodność i moc dowodową opinii biegłych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo jest częściowo zasadne.

Strona pozwana kwestionowała swoją odpowiedzialność, podnosząc, iż zdarzenie, w wyniku którego powód doznał uszczerbku, zostało wywołane wyłączną winą poszkodowanego, albowiem powód w zasadniczy sposób przyczynił się do wypadku poprzez niezachowanie należytej koncentracji podczas.

Art. 435 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p., stanowiący podstawę odpowiedzialności pozwanego, przewiduje, że prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu, elektryczności, paliw płynnych itp.) ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Należy więc zauważyć, że w procesie o odszkodowanie od pracodawcy, którego odpowiedzialność, jako prowadzącego przedsiębiorstwo wprawiane w ruch siłami przyrody, oparta jest na zasadzie ryzyka, zbędne jest rozważanie czy można mu przypisać zawinienie lub bezprawne zaniedbania, w zakresie obowiązków dotyczących stworzenia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z 14 lutego 2002 roku, I PKN 853/00, OSNP-wkł. (...), M.Prawn. 2002/19/869). Jedyne, zatem, okoliczności, uwalniające od odpowiedzialności wskazane są enumeratywnie w art. 435 § 1 k.c., tj. nastąpienie szkody wskutek siły wyższej, albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą prowadzący przedsiębiorstwo nie ponosi odpowiedzialności. Pozwany nie udowodnił w toku procesu, by którakolwiek z okoliczności egzoneracyjnych występowała.

Niezależnie od powyższego, z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż po stronie pozwanej wystąpiły zaniedbania w przedmiocie wymogów organizacji stanowiska prac , nałożonych na pracodawcę.

Z zeznań świadków, i powoda, jednoznacznie, wynika, że w dniu zdarzenia - 28.06.2012r. powód , ale także S. D. (1), wykonywali czynności bez należytego ochronnego okrycia głowy czyli bez kasku. S. D. (1) używał do układania na półkach , tulei – rozchwianej, aluminiowej drabiny , nie pracował w gumowanych, antypoślizgowych rękawicach ,które ułatwiłyby utrzymanie , ważącej klika kilogramow , tulei, miał na rękach tylko rękawice bawełniane , które nie chroniły, należycie , stabilności , podnoszonych przedmiotów, przy których pracował także powód w chwili wypadku przy pracy tj. 28.06. lipca 2012 r.

Dopiero , po zdarzeniu nastąpiła zmiana oprzyrządowania stanowisk pracy ,wymiana drabiny na podesty, wyposażenie w kaski ochronne, w rękawice gumowane .

Powyższa ocena nie przemawia, jednakże, za przyjęciem, że wyłączną przyczyną szkody, były nieprawidłowości, obciążające stronę pozwaną. Zdaniem Sądu, również po stronie powoda zaistniały uchybienia przemawiające za uznaniem, że poszkodowany przyczynił się do powstania doznanej szkody, jednakże nie osiągnęły one takiego stopnia nasilenia, aby można było przyjąć istnienie wyłącznej winy po stronie powodowej.

Zgodnie z art. 362 k.c. w związku z art. 300 k.p. jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Również w przypadku podmiotu ponoszącego odpowiedzialność na zasadzie ryzyka, jego odpowiedzialność ulega stosownemu ograniczeniu w razie wykazania zawinionych uchybień leżących po stronie przeciwnej. Przyczynienie się poszkodowanego do szkody ma miejsce wówczas, gdy jego zachowanie się jest adekwatną współprzyczyną powstania szkody lub jej zwiększenia (wyrok SN z 20 czerwca 1972 roku, II PR 164/72, Lex nr 7098). Przepis art. 362 K.c. obejmuje wypadki przyczynienia się poszkodowanego do szkody swym postępowaniem, choćby niezawinionym. Wystarczającą przesłanką stosowania tego przepisu jest istnienie związku przyczynowego między zachowaniem się poszkodowanego, a powstaniem szkody (wyrok SN z 21 października 1971 roku, I CR 465/71, Lex nr 7002). Obniżenie odszkodowania w trybie art. 362 K.c. może nastąpić dopiero po ustaleniu istnienia i wysokości szkody (wyrok SN z 6 kwietnia 1972 roku, II PR 30/72, Lex nr 7080).

Podkreślić należy, iż sprawa przyczynienia się pracownika do szkody, nie powinna być rozpatrywana w oderwaniu od normalnie praktykowanego trybu pracy w danym przedsiębiorstwie. Z dokonanych ustaleń wynika, że powód wcześniej odbywał stosowne i obowiązkowe szkolenia. W dniu 5.12.2011r. uzyskał zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do wykonywania pracy na stanowisku wydawca narzędzi.

W dniu 22.04.2004r.uzyskał zaświadczenie potwierdzające odbycie instruktażu wstępnego-ogólnego w stanowiskowego bezpieczeństwa i higieny pracy i ochrony przeciwpożarowej oraz adaptacji zawodowej.

A w dniu 23.05.2012r., a więc na miesiąc przed zdarzeniem, powód ukończył szkolenie w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy – w celu doskonalenia zawodowego. Jak wynika z zeznań P. M. (2), który u pozwanego pełnił, w przedmiotowym czasie, i pełni nadal funkcję specjalisty z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, zatem – orientuje się w specyfice zasad bezpieczeństwa w pozwanego Spółce , zna także praktykę codziennych warunkow pracy. I świadek zeznał, ze zgodnie z regułą bezpieczeństwa i higieny pracy, zapisaną w instrukcji , obowiązującą i stosowaną , co najważniejsze , u pozwanego [ w magazynie, w wypożyczalni narzędzi, była jednoosobowy wymóg układanie narzędzi na półkach. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M., gdyż znajdują one potwierdzenie w zeznaniach świadka S. D. (1), który zeznał wprost , ze pierwszy raz – wspólnie z powodem , wykonywali układanie tulei na pólkach. Zatem – postawa powoda , który, jak zeznał i świadek D. i sam powód, chciał pomoc S. D. (1) , jest sprzeczna z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, które – wprost – naruszył powód. Nadto – wykonywał on czynności także bez kasku , bez należytej ochrony dłoni, a uczynił to bez polecenia przełożonego. Jednocześnie nie ulegało wątpliwości, że powód posiadał wiedzę w zakresie praktyki – przy umieszczaniu narzędzi na półkach , gdyż - od dawna wykonywał takie czynności, pracując u pozwanego , i tego nie zakwestionował. Nieprawidłowość podjętego przez powoda działania nosi znamiona zawinienia Z uwagi na powyższe, stopień przyczynienia się powoda do powstania uszczerbku należy ocenić jako znaczny, zasadniczy. Jednocześnie jego wina nie osiągnęła takiego stopnia, aby można ją było zakwalifikować jako umyślność, czy rażące niedbalstwo, co znalazło zresztą potwierdzenie w treści protokołu wypadkowego.

Po ustaleniu, iż pozwany ponosi odpowiedzialność za szkodę doznaną przez powoda, w wyniku wypadku z dnia 28.06. 2012 r., ograniczoną co do wysokości, z uwagi na stopień przyczynienia się przez powoda do powstałego uszczerbku, do rozważenia pozostaje kwestia wysokości żądań wysuniętych przez powoda.

Rozważając, podniesione w pozwie, zarzuty, Sąd w pierwszej kolejności zajął się kwestią żądanego przez powoda zadośćuczynienia za krzywdę doznaną w związku z wypadkiem. Na wstępie podnieść wypada, iż zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego dopuszczalne jest dochodzenie przez pracownika roszczeń uzupełniających z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, opartych na przepisach prawa cywilnego (art. 415, art. 444 i art. 445 K.c.), niezależnie od świadczeń, jakie poszkodowany otrzymał, lub był uprawniony do otrzymania od organu rentowego, na mocy przepisów ustawy wypadkowej. Rzecz jasna, pracownik jest przy tym zobowiązany do wykazania przesłanek prawnych odpowiedzialności odszkodowawczej: ciążącą na pracodawcy odpowiedzialność z tytułu czynu niedozwolonego, poniesioną szkodę oraz związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem będącym wypadkiem przy pracy, a powstaniem szkody (wyrok SN z 5 lipca 2005 roku; I PK 293/04; Pr. Pracy 2005/11/35). Jak wyżej wykazano, strona powodowa zadośćuczyniła swojej powinności w tym zakresie.

Podnieść należy, iż zgodnie z przepisem art. 445 § 1 K.c. w zw. z art. 444 § 1 K.c. w zw. z art. 300 K.p., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie jest formą rekompensaty pieniężnej z tytułu szkody niemajątkowej i obejmuje, swym zakresem, wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno, już doznane, jak i te, które mogą powstać w przyszłości. Ma, w swej istocie, ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć. Dzięki niemu, winna zostać przywrócona równowaga, zachwiana wskutek popełnienia przez sprawcę czynu niedozwolonego. Ma ono charakter całościowy i winno stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość.

Wielkość zadośćuczynienia zależy od oceny całokształtu okoliczności sprawy, w tym rozmiaru doznanych cierpień, ich intensywności, trwałości czy nieodwracalnego charakteru. Przy ustalaniu rozmiaru cierpień i ujemnych doznań psychicznych powinny być uwzględniane zobiektywizowane kryteria oceny, jednakże w relacji do indywidualnych okoliczności danego przypadku. Od osoby odpowiedzialnej za szkodę, poszkodowany winien otrzymać sumę pieniężną, o tyle w danych okolicznościach odpowiednią, by mógł za jej pomocą zatrzeć lub złagodzić poczucie krzywdy i odzyskać równowagę psychiczną. Nie ma natomiast podstaw do uwzględnienia żądania w takiej wysokości, by przyznana kwota stanowiła ponadto, ze względu na swoją wysokość, represję majątkową. Podobne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale pełnego składu Izby Cywilnej SN z dnia 8 grudnia 1973 roku (OSNCP 1974, poz. 145). Oznacza to, że podstawową funkcją zadośćuczynienia jest kompensacja doznanej krzywdy, a więc musi ono przedstawiać odczuwalną wartość ekonomiczną, nie będącą jednakże wartością nadmierną do doznanej krzywdy (wyrok SN z 4 lutego 2008 roku, III KK 349/07, Lex nr 395071). Zasada umiarkowanej wysokości zadośćuczynienia nie może oznaczać przyzwolenia na lekceważenie takich bezcennych wartości, jak zdrowie czy integralność cielesna, a okoliczności wpływające na określenie tej wysokości, jak i kryteria ich oceny muszą być zawsze rozważane indywidualnie w związku z konkretną osobą poszkodowanego i sytuacją życiową, w której się znalazł (wyrok SN z 13 grudnia 2007 roku, I CSK 384/07, Lex nr 351187). Ustalenie wysokości zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 K.c. wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności, istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak: wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa oraz inne czynniki podobnej natury (wyrok SN z 9 listopada 2007 roku, V CSK 245/07, Biul. SN 2008/4/11).

Na skutek przedmiotowego wypadku, powód doznał wyniku wypadku doznał urazu czaszkowo- mózgowego ze złamaniem i wgłobieniem kości czaszki i stłuczenia mózgu, co stanowiło trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 20 %, przyznany przez ZUS. . W wyniku tego uszkodzenia pojawił się nasilony niedowład połowiczny prawostronny ,który, trakcie dalszej rehabilitacji uległ zmniejszeniu i poprawie. Niedowład prawych kończyn stopniowo ulegał poprawie trakcie rehabilitacji , co umożliwiło powrót do pracy po kilku miesiącach zwolnienia lekarskiego. Sąd akcentuje daty: zdarzenie – wypadek - 28.06.2012r., a już w dniu 25.10.2012r. powód zawarł z pozwanym, porozumienie, zmieniające nr 1, do umowy o pracę z dnia 16.03.1987r. , w taki sposób, że powód, od dnia 1.10.2012r. zostanie zatrudniony na stanowisku magazyniera w pełnym wymiarze czasu pracy , za wynagrodzeniem 2000 zł. brutto, plus premia uznaniowa do 20% . Powód w dniu 28.11.2012r. uzyskał zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do pracy na stanowisku magazyniera do wysokości 3 m, od dnia 29.11.2012r., bez wyznaczenia następnego badania okresowego.

Z dokonanych ustaleń wynika, że powód obecnie ma problemy z kierowaniem pojazdami mechanicznymi: mylił pedał gazu z hamulcem. Wobec czego sprzedał samochód i prowadzi pojazdów mechanicznych. Występują u powoda nieznaczne osłabienia koncentracji ,pamięci bezpośredniej , tempa uczenia się, ale te objawy nie mają istnego wpływu na funkcjonowanie powoda w społeczeństwie .Powód jest w pełni samodzielny , wszechstronnie zorientowany , krytyczny wobec swojego stanu psychicznego, z określonymi planami życiowymi , stan emocjonalny jest także stabilny. Powód nie ma żadnych ograniczeń w podejmowaniu aktywności zawodowej.

Z dokonanych ustaleń wynika, że powód , poza dyskretną niesprawnością i niewielkim osłabieniem siły prawej kończyny górnej i dolnej, nie odczuwa dolegliwości ze strony narządów ruchu. W lewej kończynie górnej i dolnej oraz w kręgosłupie , zakres ruchomości w normie, bez dysfunkcji. Powód ubiera , rozbiera się sprawnie , samodzielnie, chodzi sprawnie , bez trudu pokonuje dystans 2 km. Stwierdzone zaburzenia prawej ręki nie stanowią przeciwwskazań do wykonywania pracy zawodowej, zgodnie z poziomem kwalifikacji i doświadczenia zawodowego. Nie wymaga pomocy osób trzecich .

Powód , po wypadku i po powrocie ze szpitala , wymagał pomocy lub opieki w czynnościach życia codziennego np. przy przygotowywaniu posiłków, czynnościach higienicznych, sprzątaniu ,ubieraniu się, transporcie do lekarza czy rehabilitację ok.2-3 godziny dziennie . Ale, aktualnie nie stwierdza się żadnych ograniczeń ruchomości stawów kończyn i kręgosłupa. Perspektywy zdrowotne powoda są dobre. Jeśli dojdzie , w odległej przyszłości do spastycznego napięcia mięśni , czego nie można , na obecnym etapie ocen, przewidzieć , to mogłoby dojść do przykurczów stawów i narastającej dysfunkcji kończyn , ale – biorąc pod uwagę lupy czasu od zaistniałego urazu i obecny bardzo dobry stan powoda – jest to wątpliwe.

Z dokonanych ustaleń wynika, że u powoda stwierdza się obecność blizny pooperacyjnej głowy w okolicy ciemieniowo-skroniowej lewej o długości 124 mm i szerokości 6 mm, biało odbarwiona, pozbawiona owłosienia i prześwitująca przez owłosienie głowy. Powód nie miał żadnych potrzeb związanych z minimalizacją zaistniałych blizn, gdyż , do ich pielęgnacji, nie stosował żadnych maści ani żadnych zabiegów , wiec nie poniósł kosztów, z tym związanych. Blizny mają charakter trwały i nieodwracalny, dlatego takie rokowanie ,dotyczące blizn , jest niepomyślne, ale to – rokowanie nie ma żadnego negatywnego wpływu na pomyślne rokowanie na przyszłość co do ogólnego , dobrego stanu zdrowia powoda.

Z dokonanych ustaleń wynika, że powód, na funkcjonowanie psychiczne nie zgłasza skarg. Stan psychiczny nie stanowi żadnych ograniczeń w podejmowaniu aktywności zawodowej, choć powód cierpi na uporczywe i stałe bóle głowy , ograniczenie procesu koncentracji, uwagi i pamięci bezpośredniej, co , zdaniem biegłej psychiatry [ choć Sąd Okręgowy podkreśla - nie było to przedmiotem niniejszego sporu sądowego ] skutkuje 30% trwałym uszczerbkiem na zdrowiu – zgodnie z punktem 9c załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 18.12.2012r. Uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego ma charakter stały i nieodwracalny , doznany uraz będzie skutkował większa podatnością ośrodkowego układu nerwowego na procesy neurodegeneracyjne.

Z dokonanych ustaleń wynika, ze powód nie występował z wnioskiem o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem , ani z ogólnego stanu zdrowia. I ZUS nie orzekł o utracie zdolności powoda do pracy .

Pomimo fakultatywnego charakteru zadośćuczynienia, okoliczności konkretnej sprawy uzasadniają, w ocenie Sądu, przyznanie go powodowi. Ustalając wysokość zadośćuczynienia Sąd zważył na rozmiar trwałego uszczerbku na zdrowiu, będącego następstwem wypadku, rozmiar cierpień fizycznych związanych z pobytami w szpitalu, koniecznością leczenia, nieznaczne pogorszenie się sprawności, trwałość i rozmiar uszczerbku na zdrowiu nie dający szans na pełne odwrócenie skutków wypadku.

Pamiętać jednak należy, że w ramach art. 445 § 1 K.c., uwzględnione są okoliczności, które składają się na pojęcie krzywdy i jej rozmiar. Stąd posługiwanie się jedynie tabelami procentowego uszczerbku na zdrowiu i stawkami za każdy procent trwałego uszczerbku dla rozstrzygnięcia zasadności roszczenia o zadośćuczynienie i jego wysokości, znajduje jedynie orientacyjnie zastosowanie i nie wyczerpuje oceny. Nietrafne jest zatem przy określaniu wysokości zadośćuczynienia operowanie jedynie odpowiednimi „jednostkami przeliczeniowymi” w postaci np. określonego stopnia uszczerbku, czy wysokości wynagrodzenia pracowniczego. Ogólnie wysokość zadośćuczynienia nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy i stosunków majątkowych społeczeństwa (wyrok SN z 11 października 2002 roku, I CKN 1065/00, Lex nr 332901; wyrok SA w Katowicach z 18 lutego 1998 roku, I ACa 715/97, OSA 1999/2/7). Procentowo określony uszczerbek, służy tylko jako pomocniczy środek ustalania rozmiaru odpowiedniego zadośćuczynienia. Należne poszkodowanemu zadośćuczynienie, nie może być mechanicznie mierzone przy zastosowaniu stwierdzonego procentu uszczerbku na zdrowiu. W prawie ubezpieczeń społecznych, wysokość należnego jednorazowego odszkodowania jest zryczałtowana, w prawie cywilnym wysokość zadośćuczynienia jest zindywidualizowana (wyrok SN z 5 października 2005 roku, I PK 47/05, M.P.Pr. (...)). Nie może zatem stanowić zapłaty sumy symbolicznej, czy też określonej sztywnymi regułami, tak jak w ustawie wypadkowej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Zadośćuczynienie winno uwzględniać doznaną krzywdę poszkodowanego, na którą składają się cierpienia fizyczne w postaci bólu i innych dolegliwości oraz cierpienia psychiczne polegające na ujemnych uczuciach przeżywanych bądź w związku z cierpieniami fizycznymi, bądź w związku z następstwami uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, zwłaszcza trwałymi lub nieodwracalnymi (wyrok SA w Katowicach z 3 listopada 1994 roku, III APr 43/94, OSA 1995/5/41).

Rozważając te okoliczności, Sąd uznał, że odpowiednim dla niego zadośćuczynieniem będzie kwota 25 000 złotych, stanowiąca dwunastokrotność ostatniego wynagrodzenia , uzyskiwanego u pozwanego. Ustalenie zadośćuczynienia w tej wysokości, uwzględnia jego kompensacyjny charakter, przedstawiając ekonomicznie odczuwalną wartość i nie jest nadmierne w stosunku do aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa. Określając wysokość zadośćuczynienia, Sąd uwzględnił również fakt otrzymania przez powoda jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w kwocie 13 600 złotych. Należy podkreślić, że jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy wypłacone pracownikowi nie podlega odliczeniu od zadośćuczynienia pieniężnego, przysługującego poszkodowanemu na podstawie art. 445 k.c. Odszkodowanie to powinno natomiast być wzięte pod uwagę przy określaniu wysokości zadośćuczynienia, co nie jest jednoznaczne z mechanicznym zmniejszeniem sumy zadośćuczynienia o kwotę tego odszkodowania (wyrok SN z 21 października 2003 r., I CK 410/02, Lex nr 82269).

Zebrany, w sprawie, materiał dowodowy, w postaci opinii biegłych sądowych, a także zeznań samego powoda i świadka jego żony U. O., pozwolił Sądowi poczynić stanowcze ustalenia w zakresie żądanej kwoty odszkodowania. Nie było spornym, pomiędzy stronami, że koszt opieki nad chorym w spornym okresie według stawki (...) wynosił 9,50 zł/godz.. Powód przebywał w szpitalu: od 28.06 do 20.07.2012r. , następnie – na rehabilitacji – 17.08. do 18.09.2012r. , Jak wynika z dokonanych ustaleń od 1.10.2012r.powrócił do pracy , zatem wymagał, po urazie i w okresie pooperacyjnym, przez okres : lipiec [od 21 - do 31.07.2012] codziennej pomocy osób trzecich, średnio 5 godz. dziennie, czyli 10 dni x 5 godzin dzienne x 9,50 zł za godzinę = 475 zł. Sierpień [ od 1. do 16.08.2012r. - średnio 3 godz. dziennie czyli 16 dni x 3 godziny dziennie x 9,50 zł = 456 zł., , a w okresie od 18.09.do 30.09. 2012r.- 2 godziny dziennie czyli 12 dni x 2 godziny dziennie x 9,50 zł. . Biorąc pod uwagę powyższe Sąd przyjął, że zasadnym jest żądanie powoda co do odszkodowania kwoty 1140 zł. Sąd nie uwzględnił , w kwocie odszkodowania - kosztów , jak zeznała U. O. , prywatnych usług rehabilitanta ,gdyż –po pierwsze brak dowodów na ich uiszczanie , z taką, jak zeznała, częstotliwością wykonywania i w takiej wysokości , a po drugie – powód, już od 17.08.2012r. ,umieszczony był w Klinice (...) ,gdzie profesjonalna rehabilitacja była refundowane przez Skarb Państwa.

W zakresie żądania zasądzenia odsetek Sąd zważył, iż stosownie do przepisu art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 300 k.p., stanowiącego – zgodnie z dyspozycją art. 359 § 1 K.c. – formalne, ustawowe źródło odsetek, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, choćby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Istotne jest więc ustalenie momentu, w którym dłużnik opóźnił się ze spełnieniem świadczenia. Zgodnie z art. 476 k.c. dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela.

W niniejszej sprawie zobowiązanie pozwanego miało charakter bezterminowy [ załączony do akt sprawy – projekt „ wezwania do zapłaty” – jest tylko projektem ,brak potwierdzenia , że został prawidłowo doręczony pozwanemu] , a więc stało się wymagalne w dniu 2 lutego 2016 r., tj. od doręczenia pozwu pozwanemu. Ponieważ wysokość odsetek nie była w żaden sposób określona Sąd, mając na względzie art. 359 § 2 K.c. i art. 481 § 2 K.c., ustalił, iż powodowi należą się odsetki ustawowe.

W pozostałym zakresie powództwo, jako nieudowodnione, musiało ulec oddaleniu.

Powód wygrał zatem proces w 20 %.

Zgodnie z zasadą stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu (art. 100 k.p.c.), strony powinny ponieść jego koszty w takim stopniu, w jakim przegrały sprawę, a zatem powód w 80%, a pozwany w 20%.

Koszty procesu wyniosły 2460,01 zł. O obowiązku zwrotu, przez pozwaną, nieuiszczonej przez powoda, opłaty sądowej od pozwu w wysokości 1307 zł. Sąd orzekł zgodnie z treścią art. 100 k.p.c. i art. 98 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167/2005 poz. 1398 ze zm.). Jak bowiem postanowiono w art. 113 ust. 1 powołanej ustawy - kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Postanowieniem z dnia 8.01.2016r. Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia w sprawie XIP 4/16 zwolnił powoda od kosztów sądowych, przeto Sąd obowiązany jest w razie uwzględnienia powództwa obciążyć pozwanego pracodawcę tymi kosztami (uchwała SN z dnia 5 marca 2007 r.; I PZP 1/07; OSNP nr 19-20/2007, poz. 269).

Sąd ,mając na uwadze , że powód jest obecnie zarejestrowany jako bezrobotny, jest pozbawiony prawa do zasiłku, nie ma zatem stałego źródła dochodu , Sąd zastosował dyspozycję art. 102 k.p.c , która pozwala , w wypadkach szczególnie uzasadnionych , nie obciążać strony kosztami procesu.

Z/ Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda

Dnia 10 styczeń 2018 r.