Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział X Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 30 stycznia 2018 r. w Szczecinie

na rozprawie

w sprawie z powództwa H. C.

przeciwko Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Fabryka (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. na rzecz powoda H. C. kwotę 7185,10 zł (siedem tysięcy sto osiemdziesiąt pięć złotych dziesięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami (określonymi od dnia 1 stycznia 2016 r. jako odsetki ustawowe za opóźnienie) od kwot:

- 5185, 10 zł od dnia 23 stycznia 2015 r.,

-2000 zł od dnia 8 maja 2015 r.,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2067 zł (dwa tysiące sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem kosztów procesu.

Sygn. akt X GC 507/17

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2017 roku powód H. C. wniósł do Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie pozew przeciwko pozwanej Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. o zapłatę kwoty 7.185, 10 zł z odsetkami od kwoty 5.185, 10 zł od dnia 23 stycznia 2015 roku, od kwoty 2.000 zł od dnia 8 maja 2015 roku i kosztami postępowania. Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał, że na podstawie zawartej z pozwaną umowy od sierpnia 2011 roku do maja 2015 roku świadczył na jej rzecz usługi pośrednictwa handlowego podejmując czynności związane z pozyskiwaniem klientów, w szczególności polegających na przygotowywaniu formalności potrzebnych do późniejszego zawarcia przez pozwaną umów sprzedaży oferowanych przez nią produktów. Powód podał, że z tytułu świadczenia powyższych usług wystawił pozwanej faktury VAT obejmujące należne mu wynagrodzenie – na kwotę 5.185, 10 zł, która nie została uregulowana oraz na kwotę 5.262, 54 zł, która została opłacona co do kwoty 3.262, 54 zł. Mimo wezwania do zapłaty pozwana nie uiściła wskazanych kwot.

W dniu 20 stycznia 2017 roku Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W złożonym sprzeciwie, w którym przedmiotowy nakaz zapłaty został zaskarżony w całości, pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania. Pozwana podniosła, że w okresie stycznia 2015 roku do kwietnia 2015 roku powód wykonywał usługi przez łącznie 19 dni roboczych, zaś w pozostałym okresie wykonywał czynności niezwiązane ze świadczeniem usług dla pozwanej spółki, w tym przygotowywał projekty dla swoich klientów, przeprowadzał badania rynku na swoje potrzeby, nawiązywał kontakty ze swoimi przyszłymi klientami oraz załatwiał sprawy prywatne, wykonując je na użyczonym przez pozwaną sprzęcie i w godzinach w których miał świadczyć usługi wyłącznie do pozwanej. W ocenie pozwanej żądanie zapłaty za ten okres mimo faktycznego niewykonywania usług pozostaje nieuzasadnione.

W piśmie z dnia 28 marca 2017 roku powód podtrzymała swoje stanowisko w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Fabryka (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. oraz H. C. łączyła umowa w ramach której wykonywał on na rzecz spółki usługi w zakresie pośrednictwa handlowego. Spółka dokonywała zapłaty należnego H. C. wynagrodzenia na podstawie wystawianych przez niego faktur VAT. Wynagrodzenie obliczane było poprzez ujęcie ustalonej podstawy oraz doliczenie kosztów związanych z ubezpieczeniem, a nadto podatkiem dochodowym.

H. C. na podstawie zawartą ze spółką umowy wykonywał usługi jako handlowiec, które obejmowały czynności związane ze obsługą klientów spółki, prowadzenie kontaktu telefonicznego, mailowego oraz bezpośredniego z klientami, przyjmowanie i obsługiwanie zleceń od klientów, wykonywał projekty graficzne. H. C. w ramach zawartej umowy pozyskiwał również klientów, którzy następnie dokonywali zamówienia materiałów oferowanych przez spółkę, w tym kalendarzy, wizytówek. Usługi te sprowadzały się także do podejmowania czynności związanych z produkcją materiałów - grawerowania i wykonywania nadruków.

Usługi te H. C. wykonywał w biurze spółki, także zdalnie, a nadto po za biurem z uwagi na konieczność kontaktu z klientami. H. C. w ramach współpracy ze spółką miał do dyspozycji laptop służbowy oraz telefon. H. C. miał dostęp do systemu informatycznego funkcjonującego w spółce, wspomagającego proces sprzedaży z pozycji administratora.

Dowód:

−

informacja KRS k. 49-52,

−

informacja (...) k. 54,

−

zeznania świadka R. S. k. 188-190,

−

zeznania świadka T. R. k. 190-192,

−

zeznania świadka E. S. k.192-193 ,

−

zeznania świadka P. Z. k. 194-195.

−

przesłuchanie powoda H. C. k. 209-211,

−

przesłuchanie reprezentanta pozwanej E. Z. k. 212-215.

W ramach prowadzonej przez Fabryka (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. działalności gospodarczej z uwagi na specyfikę oferowanych materiałów - w tym produkcje kalendarzy najwięcej zleceń odnotowuje się w okresie od czerwca do grudnia, w okresie tym odnotowuje się największą sprzedaż. Wzmożona konieczność wykonywania czynności celem sprzedaży materiałów występuje w okresie listopada, grudnia.

Dowód:

−

zeznania świadka R. S. k.188-190 ,

−

zeznania świadka E. S. k.192-193.

W ramach współpracy spółki Fabryka (...) oraz H. C. miała miejsce sytuacja polegająca na zleceniu przez H. C. wysyłki do klienta kalendarzy, mimo braku zgody przedstawiciela spółki (...) na taką wysyłkę w przypadku niedokonania przedpłaty przez podmiot, który zamówił materiały. Podmiot ten mimo zamówienia i otrzymania materiałów nie dokonał zapłaty należnej ceny.

Dowód:

−

zeznania świadka T. R. k. 190-192,

−

zeznania świadka E. S. k. 192-193,

−

zeznania świadka P. Z. k. 194-195,

−

przesłuchanie reprezentanta pozwanej E. Z. k. 212-215.

Po zakończeniu współpracy ze spółką Fabryka (...) prowadził działalność gospodarczą w tej samej branży.

Dowód:

−

zeznania świadka P. Z. k. 194-195,

−

przesłuchanie reprezentanta pozwanej E. Z. k. 212-215.

W okresie listopada 2014 roku do stycznia 2015 roku H. C. prowadził korespondencje mailową z różnego rodzaju podmiotami zainteresowanymi nabyciem od Fabryka (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. materiałów takich jak kalendarze, w którym odpowiadał on na pytania odnośnie ceny danych materiałów, przyjmował zamówienia na wykonanie kalendarzy, przesyłał projekty do akceptacji, informował o terminach realizacji zamówienia, dostarczenia przesyłek zawierających wykonane materiały, przekazywał zainteresowanym oferty odnośnie konkretnych materiałów, odpowiadał na pytania kontrahentów w przedmiocie zamówionych materiałów.

H. C. prowadził korespondencje mailową związaną z zamówieniami materiałów Fabryka (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. w okresie marca - kwietnia 20145 roku przesyłając i odbierając wiadomości mailowe w dniu 25 marca 2015 roku,1 kwietnia 2015 roku, 2 kwietnia 2015 roku, 3 kwietnia 2015 roku, 7 kwietnia 2015 roku.

Dowód:

−

korespondencja mailowa k. 93-165,

−

korespondencja mailowa k. 167-183,

−

przesłuchanie powoda H. C. k. 209-211,

−

przesłuchanie reprezentanta pozwanej E. Z. k. 212-215.

W dniu 12 stycznia 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.162, 44 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 13 stycznia 2014 roku.

W dniu 14 stycznia 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 5.162, 44 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 10 lutego 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 17 lutego 2014 roku.

W dniu 21 lutego 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 5.185,10 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 7 marca 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 14 marca 2014 roku.

W dniu 17 marca 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 3.185,10 zł, natomiast w dniu 2 kwietnia 2014 roku kwotę 2.000 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 8 kwietnia 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 11 kwietnia 2014 roku.

W dniu 10 kwietnia 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 5.185,10 zł, w dniu 17 kwietnia kwotę 1.500 zł, w dniu 25 kwietnia 2014 roku kwotę 1.500 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 6 maja 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 9 maja 2014 roku.

W dniu 9 maja 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 3.185,10 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 3 czerwca 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 6 czerwca 2014 roku.

W dniu 9 czerwca 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 5.185,10 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 1 lipca 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 2 lipca 2014 roku.

W dniu 14 lipca 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 5.185,10 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 5 sierpnia 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 8 sierpnia 2014 roku.

W dniu 5 sierpnia 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 5.185,10 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 4 września 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 7 września 2014 roku.

W dniu 8 września 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 5.185,10 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 7 października 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 10 października 2014 roku.

W dniu 10 października 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 2.185,10 zł, natomiast w dniu 29 października 2014 roku kwotę 3.000 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 4 listopada 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 7 listopada 2014 roku.

W dniu 17 listopada 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 5.185,10 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 6 grudnia 2014 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 9 grudnia 2014 roku.

W dniu 19 grudnia 2014 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 4.320, 62 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 19 stycznia 2015 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego świadczonych w grudniu 2014 roku na kwotę 5.185, 10 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 22 stycznia 2015 roku.

W dniu 3 lutego 2015 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.262,54 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 6 lutego 2015 roku.

W dniu 6 lutego 2015 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 5.262,54 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 2 marca 2015 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.262,54 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 9 marca 2015 roku.

W dniu 12 marca 2015 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 5.262,54 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 10 kwietnia 2015 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego na kwotę 5.262,54 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 13 kwietnia 2015 roku.

W dniu 30 kwietnia 2015 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 2.000 zł, natomiast w dniu 13 kwietnia 2015 roku kwotę 3.262, 54 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

W dniu 4 maja 2015 roku H. C. wystawił Fabryka (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. fakturę VAT nr (...) tytułem usług pośrednictwa handlowego świadczonych w kwietniu 2014 roku na kwotę 5.262,54 zł z terminem zapłaty ustalonym na dzień 7 maja 2015 roku.

W dniu 12 maja 2015 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. przelała na rzecz H. C. kwotę 3.262,54 zł tytułem zapłaty za fakturę nr (...).

Dowód:

−

faktury VAT z potwierdzeniami przelewu k. 8-46,

−

przesłuchanie powoda H. C. k. 209-211.

W wiadomości mailowej z dnia 13 maja 2015 roku skierowanej do pracownika spółki Fabryka (...) podziękował za współpracę powołując się na zakończenie wykonywania usług w dniu 13 maja 2015 roku na stanowisku handlowcy.

Dowód:

−

korespondencja mailowa k. 46, 166.

Pismem z dnia 12 stycznia 2016 roku H. C. wezwał Fabryka (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. do zapłaty łącznej kwoty 9.185 zł obejmującej między innymi należności wynikające z faktury VAT nr (...) co do kwoty 5.185, 10 zł oraz faktury VAT nr (...) co do kwoty 2.000 zł.

Dowód:

−

wezwanie do zapłaty k. 47-48.

Pismem z dnia 28 stycznia 2016 roku Fabryka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. wezwała H. C. do zapłaty łącznej kwoty 22.182, 34 zł. Uzasadniając swoje żądanie wymieniła takie kwoty jak: 659 zł za powstałą szkodę z uwagi na wysłanie kalendarzy na własną odpowiedzialność za które odbiorca nie zapłacił, 900 zł za powstałą szkodę z uwagi na niewłaściwie obrany projekt główki do kalendarza; 398, 80 zł za powstałą szkodę z uwagi na zamówienie zbyt dużej ilości kalendarzy; 240 zł za powstałą szkodę z uwagi na zlecenie druku kalendarzy mimo braku zamówienia, 870 zł za powstałą szkodę z uwagi na wadliwy projekt kalendarzy; 472, 49 zł za powstałą szkodę z uwagi na źle przyjęte zamówienie; 834 zł z uwagi na wadliwe potwierdzenia zamówienia; 300 zł z uwagi na źle przygotowany projekt okładki; 2.822, 05 zł z uwagi na obniżenie oceny oraz błędnie zleconą produkcje oraz 10.000 zł za wykorzystanie bazy klientów na potrzeby własnej działalności. Ponadto, w odpowiedzi na pismo H. C. spółka zakwestionowała obowiązek wskazanej w wezwaniu kwoty, podając, że kwota 2.000 zł uiszczona została gotówką, natomiast kwota 5.182 zł pozostaje niezależna z uwagi na niewykonanie obowiązków. Z ostrożności spółka dokonała potrącenia wierzytelności jej przysługujących z wierzytelnościami H. C..

Dowód:

−

wezwanie do zapłaty k. 72-80,

−

przesłuchanie reprezentanta pozwanej E. Z. k. 212-215.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione.

W rozpoznawanej sprawie powód dochodził wynagrodzenia za świadczone usługi pośrednictwa handlowego na podstawie zawartej z pozwaną umowy, które ujęte zostało w nieuregulowanej w całości fakturze VAT nr (...) wystawionej za miesiąc grudzień 2014 roku w kwocie 5.185, 10 zł oraz uregulowanej częściowo fakturze VAT nr (...) wystawionej za miesiąc kwiecień co do kwoty 2.000 zł.

Pozwana podnosiła, że żądanie wynagrodzenia jest niezasadne z uwagi na brak faktycznego wykonywania czynności na jej rzecz przez powoda. Nadto, w celu oparcia żądania powoda pozwana przedłożyła pismo z dnia 28 stycznia 2016 roku zawierające oświadczenie o potrąceniu wierzytelności przysługujących powodowi z wierzytelnościami przysługującymi pozwanej z uwagi na powstałe w jej majątku szkody wynikające z działań powoda.

Przechodząc to rozważań merytorycznych zaznaczyć należy, iż w rozpoznawanej sprawie bezsporny pozostawał fakt zawarcia pomiędzy stronami postępowania umowy, której przedmiotem miało być wykonywanie przez powoda na rzecz pozwanej usług pośrednictwa handlowego. Z analizy zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że usługi te sprowadzały się do podejmowania czynności związanych z obsługą klientów spółki, prowadzenia kontaktu z klientami, przyjmowanie i obsługiwanie zamówień od klientów, wykonywania projektów graficznych. W ramach zawartej umowy powód pozyskiwał także klientów, którzy następnie dokonywali zamówienia materiałów oferowanych przez spółkę, a także sporadycznie zajmował się czynnościami związanymi z produkcją tych materiałów.

Łączący strony stosunek zobowiązaniowy należało zatem zakwalifikować jako umowę o świadczenie usług, o której mowa w przepisie art. 750 k.c., a do której zastosowanie znajdują odpowiednio przepisy o zleceniu. Zgodnie z treścią art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Natomiast w myśl art. 735 § 1 k.c. jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie Podkreślenia wymaga jednak, że z uwagi na charakter i cel łączącej strony umowy stwierdzić należało, że należy ona do kategorii umów starannego działania, co oznacza, że podjęcie przez dłużnika wymaganych czynności przy zachowaniu wiążącego go stopnia staranności co do zasady jest wystarczające dla uznania, że dłużnik wykonał zobowiązanie. Wprawdzie w świetle przywołanych wyżej przepisów przyjąć należy, iż roszczenie o zapłatę wynagrodzenia staje się wymagalne z chwilą dokonania czynności stanowiącej przedmiot umowy, jednak wyrażany jest również pogląd, że w sytuacji gdy zlecona, powierzona czynność nie została dokonana, przyjmującemu zlecenie należy się wynagrodzenie jeżeli wykaże, że dokonał wszelkich działań w celu wykonania umowy i dołożył w tym zakresie należytej staranności, zaś niedokonanie czynności nastąpiło na skutek okoliczności, za które nie ponosi odpowiedzialności. Charakter prawny umowy o świadczenie usług jako umowy starannego działania a nie rezultatu daje podstawę do przyjęcia, że już sama gotowość do wykonania zlecenia stanowi realizacje umowy, stąd przyjmujący zlecenie zobowiązany jest do dołożenia najwyższej staranności również w zakresie obejmującym samą tylko gotowość do wykonania umowy (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 22 marca 2012 r., III AUa 1265/11,wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2012 roku, I ACa 67/12, wyrok Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 25 września 2013 roku, VIII Ga 18/13).

Odnosząc się do żądania powoda, przy uwzględnieniu powyższych rozważań co do charakteru prawnego łączącego strony stosunku zobowiązaniowego podkreślić należy, że na gruncie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie sposób przyjąć, iż nie świadczył on na rzecz pozwanej w okresie grudnia 2014 roku oraz kwietnia 2015 roku usług zgodnych z zawartą umową. W pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę, iż pozwana kwestionując żądanie pozwu podnosiła, że powód w okresie od stycznia 2015 roku do kwietnia 2015 roku świadczył usługi jedynie przez 19 dni roboczych, tymczasem pierwsze z dochodzonych roszczeń – ujęte w fakturze nr (...), co w toku postępowania nie było kwestionowane przez pozwaną, dotyczyło miesiąca grudnia 2014 roku. Z materiału dowodowego – przedłożonej przez powoda korespondencji mailowej z klientami oraz zeznań świadków wynika, iż powód świadczył na rzecz pozwanej usługi pośrednictwa handlowego w okresie grudnia 2014 roku, zwłaszcza, że miesiąc ten – w świetle zeznań świadków - pozostawał okresem wzmożonej konieczności wykonywania czynności celem wyprodukowania zamówionych przez klientów materiałów.

W odniesieniu do wynagrodzenia za miesiąc kwiecień ujętego w fakturze VAT nr (...), zauważyć należy, że z materiału dowodowego wynika, iż usługi w tym miesiącu były z pewnością przez powoda świadczone, na wskazuje chociażby korespondencja mailowa prowadzona z klientami z okresu od dnia 1 kwietnia 2015 roku do 7 kwietnia 2015 roku. Sąd miał na względzie, iż kolejna wiadomość przedłożona do akt sprawy datowana była już na 13 maja 2015 roku i skierowana została przez powoda do pozwanej z uwagi na zakończenie współpracy pomiędzy stronami postępowania. Zauważyć należy, iż w okolicznościach sprawy brak jest podstaw do przyjęcia, iż strony postępowania rozliczały się z wykonywanych przez powoda czynności poprzez odpowiednie dokumentowanie jej ilości, czy też, że występował w tym zakresie obowiązek składania raportów z świadczonych usług. Co więcej, z zeznań świadków wynika, z uwagi na specyfikę oferowanych przez pozwaną materiałów – w tym kalendarzy, najwięcej zleceń spółka odnotowuje w okresie od czerwca do grudnia, w tym okresie odnotowuje się największą sprzedaż, co niewątpliwie wpływa na obciążenie pracowników oraz zleceniobiorców spółki. Oznacza to, iż miesiącem wzmożonej konieczności wykonywania czynności w przeciwieństwie do opisanego wyżej miesiąca grudnia nie był miesiąc kwiecień, co mogło być przyczyną braku prowadzenia obszernej korespondencji mailowej z wieloma klientami. Co więcej, z zeznań świadków wynika, że kontakt ten odbywał się również telefonicznie oraz osobiście.

Skoro zatem na gruncie zgromadzonego w sprawie materiału przyjąć można, iż powód w miesiącu kwietniu wykonywał usługi będące przedmiotem zawartej z pozwaną umowy, przy braku niebudzących wątpliwości ustaleń co do niegotowości powoda do świadczenia tych usług, to pozwana celem skutecznego zakwestionowania żądania pozwu powinna była w sposób jasny i konkretny wykazać, iż wynagrodzenie, które na rzecz powoda wypłaciła (w kwocie 3.262,54 zł), odpowiadało okresowi w którym usługi te były świadczone. Obowiązkowi temu pozwana nie sprostała, nie zawarła bowiem nawet szczegółowych i precyzyjnych twierdzeń dotyczących tego w jaki sposób, odnośnie jakiego okresu czy też na podstawie jakich czynności ustalona została przez nią wypłacona kwota wynagrodzenia. Skoro powód świadczył usługi, zgodnie ze zgodnymi twierdzeniami stron do dnia 13 maja 2015 r, to należy mu się co do zasady wynagrodzenie również za usługi świadczone w kwietniu, chyba, że pozwana wykazałaby że do zaprzestania świadczenia usług przez powoda bądź braku jego gotowości do świadczenia usług, doszło wcześniej, co zdaje się sugerować treść sprzeciwu. Nie mniej jednak okoliczność ta nie została wykazana. Samo twierdzenie, iż powód świadczył usługi w okresie od stycznia do kwietnia w wymiarze 19 dni, nie poddaje się jakiejkolwiek weryfikacji w świetle materiału dowodowego zaprezentowanego przez pozwaną, a ponadto nie sposób ustalić ile z tych 19 dni przypadało na kwiecień. Twierdzenie to jawi się także jako niewiarygodne – pozwana bowiem uiściłaby na rzecz powoda wynagrodzenie za miesiące styczeń – kwiecień łącznie w kwocie około 19.000 zł za 19 dni pracy powoda, akceptując jednocześnie jego zachowanie. To powód dopiero rozwiązał umowę z dniem 13 maja 2015 r. Sam fakt istnienia wiadomości mailowych do dnia 7 kwietnia 2015 r., przy specyfice pracy pozwanej spółki, co wynika z zeznań świadków, nie może jeszcze świadczyć o braku gotowości świadczenia pracy przez powoda. W konsekwencji uznać należało, iż pozwana nie wykazała, aby powodowi należało się wynagrodzenia z kwiecień 2015 r. w dotychczas wypłaconej kwocie.

Należy mieć bowiem na względzie, iż w toku współpracy stron powód wystawiał pozwanej faktury VAT obejmujące należne mu wynagrodzenie, które były przez pozwaną uiszczane - w całości lub też w kilku ratach, w przypadku wynagrodzenia wynoszącego łącznie 5.262, 54 zł również wynoszących 3.262, 54 zł oraz 2.000 zł.

Przechodząc do dalszych rozważań merytorycznych, zaznaczyć należy, iż z całokształtu okoliczności sprawy wynika, że brak dokonania zapłaty wynagrodzenia za miesiąc grudzień mógł być związany z kwestią samodzielnego działania powoda sprowadzającego się do przyjęcia zlecenia, jego realizacji i wysyłki klientowi bez odnotowania wcześniejszej przedpłat, zaś poniesiony z tego tytułu koszt wraz z innymi wywoływanymi w ocenie pozwanej działaniami powoda, uznany został przez nią za szkodę na łączną kwotę 22.182, 34 zł, którą to wierzytelność pozwana przedstawiła do potrącenia w piśmie z dnia 28 stycznia 2016 roku.

Przed przejściem do rozważań nad powyższą kwestią, zaznaczenia wymaga, iż pozwana w istocie nie sformułowała w sposób wyraźny zarzutu potrącenia wierzytelności dochodzonych przez powoda w rozpoznawanej sprawie z wierzytelnościami jej przysługującymi a mającymi obejmować powstałą w jej majątku szkodę. W tym miejscu powołać należy się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia z dnia 14 stycznia 2009 roku (sygn. akt IV CSK 356/08), w którego uzasadnieniu wyjaśniono, iż od potrącenia jako czynności materialnoprawnej, odróżnić trzeba zarzut potrącenia będący czynnością procesową. Oświadczenie o potrąceniu, o którym mowa w art. 499 k.c., jest czynnością materialnoprawną powodującą – w razie wystąpienia przesłanek określonych w art. 498 § 1 KC – odpowiednie umorzenie wzajemnych wierzytelności, natomiast zarzut potrącenia jest czynnością procesową, polegającą na żądaniu oddalenia powództwa w całości lub w części z powołaniem się na okoliczność, że roszczenie objęte żądaniem pozwu wygasło wskutek potrącenia. Oświadczenie o potrąceniu stanowi zatem materialnoprawną podstawę zarzutu potrącenia (por. wyrok SN z 14.01.2009 r. sygn. akt IV CSK 356/08).

Zatem, nawet gdyby przyjąć, iż z uwagi na przedłożenie przez pozwaną pisma z dnia 28 stycznia 2016 roku na dowód dokonanego potrącenia, zarzut taki, jako mający prowadzić do oddalenia powództwa, został przez pozwaną podniesiony, zaś pełnomocnictwo udzielone profesjonalnemu pełnomocnikowi obejmowało umocowanie do składania oświadczeń materialnoprawnych, koniecznym jest ustalenie czy pozwana mogła skutecznie dokonać potrącenia, a więc czy przysługiwała jej wierzytelność, którą do potrącenia przedstawiła.

Przechodząc do oceny tej wierzytelności, zauważyć należy, że na gruncie materiału dowodowego nie sposób przyjąć, iż strony postępowania w zawartej w formie ustnej umowie –dokonały ustaleń w przedmiocie odpowiedzialności pozwanego za niewykonanie czy też nienależyte wykonanie zobowiązania czy też zakaz działalności konkurencyjnej w trakcie współpracy stron i po jej zakończeniu chociażby w postaci kary umownej o której mowa w art. 484 § 1 k.c. Oceniając zatem zasadność wierzytelności pozwanej należy przywołać przepis art. 471 k.c. zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Podkreślenia przy tym wymaga, że kontraktową odpowiedzialność odszkodowawczą, warunkują określone przesłanki, a więc niewykonanie lub nienależyte wykonanie zobowiązania, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność, szkoda wierzyciela w postaci uszczerbku majątkowego, która musi być spowodowana niewykonaniem lub nienależycie wykonanym zobowiązaniem przez dłużnika oraz związek przyczynowy między faktem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania a poniesioną szkodą. Natomiast ciężar wykazania spełnienia powyższych przesłanek, w świetle art. 6 k.c. spoczywa na pozwanej, jako na stronie wywodzącej z tych faktów skutki prawne.

W ocenie Sądu pozwana obowiązkowi temu nie sprostała. Podkreślenia bowiem wymaga, iż na podstawie zeznań świadków przyjąć można jedynie, że w trakcie współpracy stron wystąpiła sytuacja polegająca na przyjęciu zlecenia oraz wysłaniu materiałów klientowi bez przedpłaty, mimo wyraźnego sprzeciwu przedstawiciela pozwanej, przez powoda, który to klient ostatecznie nie dokonał uiszczenia ceny. Pozostałe wskazane w piśmie z dnia 28 stycznia 2016 roku znajdowały potwierdzenie jedynie w przesłuchaniu pozwanej, wiedzy o takich okolicznościach, nie mieli natomiast zeznający w sprawie świadkowie. Co więcej, pozwana nie tylko nie wykazała, aby opisane w piśmie z dnia 28 stycznia 2016 roku zdarzenia wynikające z działań powoda jako strony stosunku zobowiązaniowego skutkujące uszczerbkiem w jej majątku zaistniały, z pewnością bowiem pozwana nie wykazała wysokości ewentualnie powstałej z tego tytułu szkody. Jedynym dowodem w tym zakresie jest pismo z dnia 28 stycznia 2016 roku stanowiące wezwanie do zapłaty oraz zawierające oświadczenie o potrąceniu w którym wymienione zostały wyliczone przez pozwaną kwoty wraz z podaniem okoliczności danych zdarzeń, jednakże twierdzenia te nie poparte zostały żadnym innym materiałem dowodowym pozwalającym chociażby na weryfikacje tych obliczeń.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd ustalił, że podnoszone przez stronę pozwaną zarzuty okazały się nieskuteczne, jako niewykazane w żadnej części, co doprowadziło do uwzględnienia powództwa w całości.

O odsetkach Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu na podstawie art. 481 § 1 k.c. przy uwzględnieniu terminów zapłaty wskazanych w wystawionych pozwanej fakturach VAT.

Z tych względów Sąd orzekł jak w pkt I sentencji wyroku.

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o treść przedłożonych do akt dowodów z dokumentów. Żadna ze stron nie kwestionowała ich prawdziwości, a i w ocenie Sądu nie budziły one żadnych wątpliwości. Za podstawę swoich ustaleń Sąd przyjął także ocenione jako wiarygodne zeznania świadków R. S., T. R., E. S., P. Z., mając na uwadze, iż były one spójne i logiczne, a nadto wzajemnie ze sobą korespondowały. Sąd oparł się także na przesłuchaniu powoda H. C. oraz przesłuchaniu pozwanej E. Z..

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty poniesione przez powoda jako stronę wygrywającą sprawę w całości złożyło się: opłata sądowa w kwocie 250 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.800 zł (ustalone na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie).