Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 marca 2018 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu – Wydział I Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: S.S.O. Dagmara Kos

Protokolant: st. sekr. sąd. Iwona Bartel

po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2018 roku w Sieradzu na rozprawie

sprawy z powództwa J. R.

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanych (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda J. R. tytułem zadośćuczynienia kwotę 40.000,00 (czterdzieści tysięcy) złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

- od pozwanej W. S. od dnia 26 marca 2016 r. do dnia zapłaty,

- od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. od dnia 3 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty,

zastrzegając, iż spełnienie tego świadczenia przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego,

2.  zasądza od pozwanych (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda J. R. tytułem zadośćuczynienia kwotę 1.730,01 (jeden tysiąc siedemset trzydzieści złotych jeden grosz) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie:

- od pozwanej W. S. od dnia 26 marca 2016 r. do dnia zapłaty,

- od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. od dnia 3 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty,

zastrzegając, iż spełnienie tego świadczenia przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego,

3.  ustala, że pozwani (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. ponoszą odpowiedzialność na przyszłość za skutki wypadku, jakiemu uległ powód w dniu 11 maja 2015 r.,

4.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

5.  zasądza od powoda J. R. na rzecz pozwanej W. S. kwotę 613,45 (sześćset trzynaście złotych czterdzieści pięć groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu,

6.  zasądza od powoda J. R. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 1.952,31 (jeden tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt dwa złote trzydzieści jeden groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu,

7.  zasądza od powoda J. R. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 6.739,07 (sześć tysiąc siedemset trzydzieści dziewięć złotych siedem groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa i kwotę tę nakazuje ściągnąć z zasądzonego od pozwanych (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. roszczenia,

8.  zasądza od pozwanych (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. solidarnie na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 4.308,59 (cztery tysiące trzysta osiem złotych pięćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem częściowego zwrotu kosztów procesu wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 40/16

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 19 lutego 2016 r. skierowanym do Sądu Okręgowego w Sieradzu powód J. R. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 100.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę doznaną na skutek udziału w wypadku komunikacyjnym z dnia 11 maja 2015 r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, kwoty 8.000,00 zł tytułem odszkodowania za szkodę doznaną na skutek udziału w tym wypadku wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu oraz ustalenie odpowiedzialności pozwanych za szkody mogące powstać w przyszłości za skutki tego wypadku a także zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pozew- k.2-7)

W odpowiedzi na pozew pozwane Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosło o oddalenie powództwa i zasądzenie na jego rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według stawki określonej w przepisach powiększonych o VAT według stawki 23 %, kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, kosztów doręczenia korespondencji zgodnie z dowodami załączonymi do akt, opłat kancelaryjnych zgodnie z dowodami załączonymi do akt i kosztów przejazdu pełnomocnika pozwanego pojazdem o pojemności powyżej 900 cm ³ na każdą rozprawę w wysokości 147,60 zł powiększonych o należny podatek VAT według stawki 23 %.

(odpowiedź na pozew- k.44-47)

W odpowiedzi na pozew pozwana W. S. wnosiła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm prawem przepisanych.

(odpowiedź na pozew- k.66-67)

Na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2016 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo a pełnomocnicy pozwanych powództwa nie uznawali i wnosili o jego oddalenie.

(protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 r. na płycie CD 00:05:49 – 00:09:46- koperta k.325)

Na rozprawie w dniu 9 listopada 2016 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo a pełnomocnik pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wnosił o oddalenie powództwa. W. S. na rozprawie tej nie stawiła się.

(protokół rozprawy- k.176v)

Na rozprawie w dniu 11 stycznia 2017 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo a pełnomocnicy pozwanych powództwa nie uznawali i wnosili o jego oddalenie.

(protokół rozprawy- k.205)

W piśmie procesowym z dnia 31 stycznia 2018 r. pozwane Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wnosiło o zasądzenie na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego według dwukrotności stawki minimalnej to jest w kwocie 14.000,00 zł, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i substytucji w kwocie 34,00 zł, kosztów korespondencji w kwocie 109,20 zł i kosztów przejazdu pełnomocnika na każdą rozprawę w wysokości 120,00 zł.

(pismo procesowe pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.- k.313-314)

Na rozprawie w dniu 16 lutego 2018 r. pełnomocnik powoda popierał powództwo i wnosił o zasądzenie na rzecz powoda od pozwanych zwrotu kosztów procesu a pełnomocnik pozwanej W. S. wnosił o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu. W imieniu pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na tej rozprawie nikt się nie stawił.

(protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:03:25 – 00:13:19- koperta k.325)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 11 maja 2015 r. około godziny 7.20 powód J. R., kierujący motocyklem marki H. (...) nr rej. (...), jechał drogą z pierwszeństwem przejazdu przez miejscowość Ł.. Podczas jazdy powód miał założony kask pełny z ochroną na szczękę. Gdy dojeżdżał on do skrzyżowania z drogą podporządkowaną z drogi tej wyjechała, nie zatrzymując się na znaku stop, jadąca samochodem marki V. (...) nr rej. (...) W. S., na skutek czego uderzył on w bok jej pojazdu.

(bezsporne, zeznania świadka A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, wyrok Sądu Rejonowego w Łasku z dnia 1 września 2015 r. wydany w sprawie sygn. akt II K 164/15- k.108 załączonych akt Sądu Rejonowego w Łasku sygn. akt II K 164/15)

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Łasku z dnia 1 września 2015 r. wydanym w sprawie sygn. akt II K 164/15 W. S. została uznana winną spowodowania powyższego wypadku i skazana na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania.

(bezsporne, zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, wyrok Sądu Rejonowego w Łasku z dnia 1 września 2015 r. wydany w sprawie sygn. akt II K 164/15- k. … załączonych akta Sądu Rejonowego w Łasku sygn. akt II K 164/15)

W chwili wypadku pozwana W. S. jechała z prędkością około 40 km/h a powód jechał z prędkością wyższą od prędkości dopuszczalnej na drodze to jest z prędkością około 60 km/h. Główną, źródłową przyczyną zaistnienia wypadku, było postępowanie kierującej samochodem, która wjeżdżając na skrzyżowanie z drogi podporządkowanej z zamiarem przejazdu przez nie na wprost nie zastosowała się do znaku stop i nie zatrzymała się przed wjazdem na skrzyżowanie i nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu jadącemu motocyklem powodowi. Analiza czasowo – ruchowa przebiegu wypadku pozwala stwierdzić, że gdyby w chwili wjeżdżania W. S. na skrzyżowanie powód jechał z prędkością dopuszczalną na drodze, to do miejsca zderzenia dojechałby już po zjechaniu kierującej samochodem z jego toru jazdy i tylko w tym zakresie jazda powoda przed wypadkiem z prędkością wyższą od dopuszczalnej na drodze, przyczyniła się do zaistnienia wypadku. Niezależnie od tego z jaką prędkością jechałby powód przed wypadkiem czy dopuszczalną na drodze czy około 60 km/h, nie zdążyłby podjąć działań obronnych i uruchomić układu hamulcowego. Gdyby W. S. zatrzymała się przed wjazdem na skrzyżowanie, miałaby możliwość zobaczyć jadącego z prędkością około 60 km/h powoda.

(opinia biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A.- k.111-134, uzupełniająca opinia ustna biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych G. A.- k.176v-177)

Samochód, jakim poruszała się sprawczyni wypadku W. S., był ubezpieczony w zakresie OC w Towarzystwie (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

(bezsporne )

Na skutek zderzenia powód utracił przytomność i odzyskał ją dopiero w karetce pogotowia, która przetransportowała go do Szpitala w Ł.. Po wypadku powód był w szoku, był cały zakrwawiony, niewiele pamiętał, miał problemy z mową i oddychaniem, odczuwał bóle głowy, pleców, klatki piersiowej, lewej nogi i lewej ręki i miał opuchnięta głowę. W szpitalu został przyjęty na Oddział Chirurgiczny Ogólny z rozpoznaniem stanu po urazie uogólnionym, wstrząśnienia mózgu, złamania bocznych i przedniej ściany lewej zatoki szczękowej, podejrzeniem złamania nosa, stłuczenia klatki piersiowej, złamania trzonu mostka, stłuczenia stawu łokciowego lewego, stłuczenia lewego stawu kolanowego, otarć naskórka lewego stawu kolanowego, krwiaka pourazowego jądra lewego, stanu po urazie kręgosłupa piersiowego i lędźwiowo – krzyżowego. Podczas pobytu na tym oddziale powodowi wykonano wiele prześwietleń RTG, badanie USG przewodu pokarmowego, tomografię komputerową głowy i poddano go konsultacjom neurologicznej, urologicznej i z zakresu chirurgii szczękowo – twarzowej. Był on tam leczony zachowawczo. Przygotowywano go do operacji rekonstrukcji przegrody nosowej, bo załamany nos powodował, że mógł on oddychać tylko ustami ale ostatecznie uznano, że zabieg ten nie będzie konieczny. Natomiast na proponowany zabieg usunięcia lewego jądra, które doznało urazu w wypadku, powód nie wyraził zgody. W szpitalu tym powód przebywał do 15 maja 2015 r. i został wypisany z zaleceniem dalszej kontroli w poradni laryngologicznej, urologicznej, chirurgii szczękowo – twarzowej oraz neurologicznej oraz ze wskazaniem stosowania przez 10 dni papkowatej diety i przyjmowania leków przeciwbólowych.

(zeznania świadków: A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, M. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:22:37 – 01:33:59- koperta k.325, K. K.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:33:59 – 01:43:28- koperta k.325, zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.13-14)

W czasie pobytu w szpitalu powód odczuwał duże dolegliwości bólowe całego ciała i z tego powodu miał cały czas podawane kroplówki przeciwbólowe. Z powodu doznanych urazów mało jadł a posiłki musiały być mu podawane w formie płynnej przez rurkę. Miał on zakaz ponoszenia się z łóżka, z którego zresztą nie mógł się podnosić z powodu bólu. Czynności fizjologiczne powód załatwiał wówczas na łóżku. Ponieważ nie mógł się poruszać, wymagał on pomocy ze strony osób trzecich przy wszystkich czynnościach życia codziennego. Do toalety rodzice, którzy pomagali mu w czynnościach higienicznych, wozili go na wózku inwalidzkim.

(zeznania świadków: A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, M. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:22:37 – 01:33:59- koperta k.325, K. K.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:33:59 – 01:43:28- koperta k.325,zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325)

W dniu 20 maja 2015 r. powód przyjęty został na Oddział Kliniczny (...) C. – (...) (...) (...) Szpitala (...) im. N. B. w Ł., gdzie przebywał on do 25 maja 2015 r. W szpitalu tym rozpoznano u niego złamanie czaszki i kości twarzoczaszki – złamanie kości jarzmowej i szczęki, złamanie LeFort 1. Powód został tam poddany w znieczuleniu ogólnym zabiegowi repozycji i osteosyntezy minipłytkowej złamania szczęki typu LeFort 1, na skutek której uzyskano zgryz zbliżony do stanu sprzed urazu. Lekarze odstąpili od zabiegu repozycji nosa. Powód został wypisany z zaleceniem ochrony okolicy operowanej, stosowania zimnych okładów, diety miękkiej i zimnej i przyjmowania leków przeciwbólowych. Miał on zakaz wydmuchiwania nosa przez dwa tygodnie. Miał też zalecenie dalszej opieki w poradni chirurgii szczękowej.

(zeznania świadków: A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, M. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:22:37 – 01:33:59- koperta k.325, K. K.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:33:59 – 01:43:28- koperta k.325,zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.29)

W czasie pobytu w tym szpitalu powód nadal odczuwał dolegliwości bólowe i miał podawane leki przeciwbólowe i antybiotyki. Miał on włożoną rurkę do nosa, aby mógł oddychać podczas operacji. Miał też założoną gipsową ortezę unieruchamiającą dolną szczękę. Nadal nie mógł samodzielnie wykonywać czynności życia codziennego a do toalety był prowadzany przez rodziców. W dalszym ciągu też mógł przyjmować tylko płynne posiłki podawane przez rurkę.

(zeznania świadków: A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, M. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:22:37 – 01:33:59- koperta k.325, K. K.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:33:59 – 01:43:28- koperta k.325,zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325)

Aby dojechać z miejsca zamieszkania powoda i wrócić do niego z (...) Szpitala (...) im. N. B. w Ł. trzeba pokonać trasę 90 km.

(bezsporne)

Po powrocie do domu powód w dalszym ciągu nie był całkiem samodzielny i wymagał pomocy przy posiłkach, wstawaniu i poruszaniu się. Na szczęce przez półtora miesiąca nosił ortezę, która go odparzała powodując ból. Powód skarżył się także na bóle kolana, głowy i szczęki. Cały czas przyjmował on leki przeciwbólowe. Nadal też musiał być na diecie płynnej a potem mógł przyjmować tylko zmiksowane posiłki, które przygotowywali mu rodzice. Po wypisaniu powoda do domu przy czynnościach życia codziennego przez okres 2 miesięcy pomagał mu ojciec, który zrezygnował na ten czas z pracy i wspierał go też w tym czasie psychicznie.

(zeznania świadków: A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, M. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:22:37 – 01:33:59- koperta k.325, K. K.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:33:59 – 01:43:28- koperta k.325, zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325)

Przed wypadkiem powód od 9 roku życia chorował na cukrzycę i miał pompę insulinową. Przeszedł on też zabieg plastyki szewskiej klatki piersiowej.

(bezsporne, zeznania świadka A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, kserokopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego- k.13-14)

Po wypadku z powodu bólu kolana i problemów z chodzeniem powód zaczął się leczyć prywatnie w poradni ortopedycznej i konsultować się u ortopedów. Jego kolano nie było operowane. Obecnie powód nie leczy się już ortopedycznie.

( zeznania świadków: częściowo A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, częściowo M. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:22:37 – 01:33:59- koperta k.325, K. K.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:33:59 – 01:43:28- koperta k.325, częściowo zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, kserokopia historii zdrowia i choroby- k.30-33, opis badania MR- k.35, opis badania USG- k.36-40)

Po wypadku powód w związku z urazem jądra zaczął się leczyć prywatnie w poradni urologicznej. Przyjmował on antybiotyki, które miały zregenerować obrażenia i podczas każdej wizyty miał wykonywane badanie USG. Obecnie u urologa powód już się nie leczy.

(zeznania świadka A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, kserokopia historii zdrowia i choroby- k.34 )

Po wypadku powód zaczął leczyć się też u chirurga szczękowo – twarzowego i ortodonty. Powinien mieć on przeprowadzoną korekcję zgryzu.

(zeznania świadków: A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, M. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:22:37 – 01:33:59- koperta k.325, K. K.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:33:59 – 01:43:28- koperta k.325, zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325,)

Powód leczył się po wypadku prywatnie, gdyż na wizyty i badania refundowane przez NFZ trzeba było długo czekać. Poza tym chciał być leczby u dobrych specjalistów zrażony sposobem leczenia go w Szpitalu w Ł..

(zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, kserokopia historii zdrowia i choroby- k.34 )

Po wypadku powód przez 182 dni przebywał na zwolnieniu lekarskim a potem przyznano mu na okres 6 miesięcy świadczenie rehabilitacyjne. Powód przerwał okres pobierania świadczenia rehabilitacyjnego, gdyż nie mógł psychicznie znieść siedzenia w domu.

(zeznania świadków: M. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:22:37 – 01:33:59- koperta k.325, K. K.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:33:59 – 01:43:28- koperta k.325, zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325)

Na skutek wypadku zmienił się wygląd powoda. Początkowo jego twarz wyglądała bardzo źle. Teraz ma on inne rysy twarzy i przekrzywiony nos. Powód rozważa poddanie się operacji plastycznej twarzy.

(zeznania świadków: A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, M. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:22:37 – 01:33:59- koperta k.325, K. K.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:33:59 – 01:43:28- koperta k.325,zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325)

W chwili wypadku powód miał 23 lata i zatrudniony był w firmie (...) w Z. w dziale reklamacji. Powód bardzo źle psychicznie zniósł wypadek. Przez półtora miesiąca miał problemy ze snem a do chwili obecnej ma stany depresyjne. Początkowo nie mógł poradzić sobie z sytuacją, że nie jest samodzielny. Nie mógł też sobie poradzić z tym, że zmienił się jego wygląd i że nie poznają go znajomi. Powód zmienił się psychicznie, zamknął się w sobie, stał się posępny i smutny, nie chciał odbierać telefonów, nie chciał rozmawiać, czuł się bezwartościowy. Sam pobyt w domu w czasie zwolnienia lekarskiego też bardzo ciężko znosił i mimo że nie minął okres, na jaki przyznano mu świadczenie rehabilitacyjne, wrócił do pracy aby odzyskać dawne życie. Po wypadku wsparcia udzielali powodowi rodzice i dziewczyna. Do dziś powód nie pogodził się z wypadkiem. Po wypadku musiał on zrezygnować z jazdy na motorze. Teraz próbuje już na nim jeździć, choć czuje lęki. Jadąc samochodem czy motorem powód obawia się, że ktoś mu zajedzie drogę. Do dzisiaj powód musi uważać przy chodzeniu i nie nadwyrężać chorego kolana. Ma też nadal problemy z jedzeniem i gryźć może tylko lewą stroną. Na skutek urazów doznanych w wypadku powód musiał zrezygnować z aktywności podejmowanych wcześniej takich jak piłka halowa czy jazda na snowboardzie.

(zeznania świadków: A. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:01:23 – 01:22:37- koperta k.325, M. R.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:22:37 – 01:33:59- koperta k.325, K. K.- protokół rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 01:33:59 – 01:43:28- koperta k.325, zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325)

Po wypadku powód musiał przyjmować leki. Na ich zakup wydał on po wypadku 156,69 zł.

( zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, kserokopie faktur- k.15-18)

Na 4 prywatne wizyty u ortopedy D. T. w B., u którego powód leczył się po wypadku, wydał on 250,00 zł, za konsultację ortopedyczną w P. zapłacił on 100,00 zł a za konsultację w Ł. u ortopedy M. D. zapłacił on 150,00 zł. Wykonanie w K. rezonansu magnetycznego stawu kolanowego kosztowało powoda 189,00 zł a wykonanie w B. USG kosztowało go 90,00 zł. Aby dojechać na wizyty u ortopedy D. T. z B. do B. i wrócić do domu powód czterokrotnie pokonał odległość 53 km. Do (...) w P., gdzie powód miał konsultacje ortopedyczne, dwukrotnie przejechał on z miejsca zamieszkania i z powrotem trasę 60 km. Aby dojechać na rezonans magnetyczny do (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. i wrócić do domu powód pokonał trasę 80 km. Aby dojechać na wizytę u ortopedy M. D. z B. do Ł. i wrócić do domu powód pokonał odległość 88 km. Aby dojechać na USG do (...) Centrum Medyczne spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w B. i wrócić do domu powód pokonał trasę 56 km.

( zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, kserokopie paragonów- k.19, kserokopie faktur- k.21, k.26-28, opis badania MR- k.35, opis badania USG- k.36-40)

W gabinecie D. w Ł. powód miał wykonane prześwietlenie szczęki, która ucierpiała w wypadku, co kosztowało 70,00 zł. Aby dojechać z miejsca zamieszkania do tego gabinetu i z powrotem powód pokonał odległość 20 km.

( zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, kserokopia faktury- k.20)

Na 3 konsultacje urologiczne w Ł. i badania USG powód wydał po wypadku 640,00 zł. Aby dojechać do Centrum Medycznego (...) w Ł., gdzie odbywały się konsultacje urologiczne i wrócić do domu powód trzykrotnie przemierzył trasę 24 km.

( zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325, kserokopie faktur- k.22-25)

Na skutek wypadku zniszczeniu uległy spodnie jeansy powoda i jego kask. Za te zniszczenia powód otrzymał od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. odszkodowanie w kwocie 800,00 zł.

(zeznania powoda J. R.- protokół rozprawy z dnia 16 lutego 2018 r. na płycie CD 00:07:21 – 00:12:36 w zw. z protokołem rozprawy z dnia 1 kwietnia 2016 na płycie CD 00:09:46 – 00:56:59- koperta k.325)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał stłuczeń i otarć naskórka, które nie pozostawiły następstw uzasadniających orzeczenie uszczerbku na zdrowiu. Z punktu widzenia chirurga ogólnego cukrzyca oraz przebyty zabieg plastyki szewskiej klatki piersiowej nie mają wpływu na obecny stan zdrowia powoda.

(opinia biegłego chirurga Z. Ł.- k.88)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał złamania mostka i stłuczenia lewego stawu kolanowego. W ocenie ortopedycznej przedmiotowy wypadek nie skutkuje jakimkolwiek uszczerbkiem na zdrowiu powoda. Obecnie jego mostek jest niebolesny i bez deformacji pourazowych. Natomiast przeprowadzone badania diagnostyczne lewego stawu kolanowego nie wykazały do końca czy uszkodzone są więzadła krzyżowe kolana. Aparat więzadłowo – torebkowy stawu kolanowego jest wydolny a brak zaników mięśniowej lewej kończyny dolnej oraz pełny i niebolesny zakres ruchów świadczy o braku dysfunkcji tej kończyny spowodowanej ewentualnymi uszkodzeniami wewnątrzstawowymi. Cierpienia wynikające ze stłuczenia kolana i złamania mostka mogły skutkować dolegliwościami bólowymi szczególnie występującymi w czasie oddychania (kichania, kaszlu, wysiłku fizycznego) ale ustąpiły w ciągu 2 – 3 miesięcy po wypadku i nie miały znacznego nasilenia.

(opinia biegłego ortopedy Z. P.- k.224-225)

W wyniku udziału w wypadku powód doznał złamania ścian bocznych i ściany przedniej lewej zatoki szczękowej. Zabieg operacyjny doprowadził do prawidłowego ułożenia odłamów kostnych i pozytywnego zrostu i wygojenia ran. W dokumentacji medycznej powoda brak jest zdecydowanego potwierdzenia podejrzenia złamania kości nosa. Brak jest zaburzeń fizjologii nosa. Z punktu widzenia otolaryngologicznego brak jest podstaw do miareczkowania skutków urazu.

(opinia biegłego otolaryngologa A. L.- k.242-245)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał obrażeń twarzoczaszki: złamania kości jarzmowej i szczęki, złamania Le Fort 1, które spowodowały przerwanie ciągłości narządu żucia i kości twarzy na okres powyżej 7 dni. Przez okres 6 – 8 tygodni po operacji chirurgicznej powód zmuszony był do przyjmowania posiłków płynnych, miał zakaz wysiłku fizycznego oraz był wyłączony z życia publicznego jak praca czy nauka. U powoda uzyskano zrost kostny. Przez wskazany okres powód odczuwał bóle pourazowe i dyskomfort jamy ustnej. Zaburzenia czucia policzka zlokalizowane po stronie lewej mają charakter długotrwały, gdyż nie poddano ich próbie leczenia, która niekoniecznie musi zakończyć się pełnym sukcesem.

(opinia biegłego chirurga szczękowo – twarzowego A. Z. (1)- k.269-273)

Na skutek udziału w wypadku powód doznał pourazowego zniekształcenia i skrzywienia nosa znacznego stopnia, co spowodowało 10 % stały uszczerbek na zdrowiu oraz pourazowej blizny kolana lewego co spowodowało 1 % stały uszczerbek na zdrowiu. Wskazany uszczerbek jest wyłącznie wynikiem urazów odniesionych w wypadku i nie pozostaje w żadnym związku z samoistnymi schorzeniami powoda istniejącymi u niego przed wypadkiem. Skrzywienie i zniekształcenie pourazowe nosa i blizna pourazowa kolana lewego nie powodują obecnie u powoda dolegliwości bólowych. Bolesność związana z każdą raną urazową chirurgicznie zaopatrzoną w tym także z każdą raną kostną występuje w okresie obrzękowym gojenia się rany, która trwa zwykle przez pierwsze cztery doby gojenia się rany. Skrzywienie i zniekształcenie pourazowe nosa może powodować u powoda stały dyskomfort psychiczny, gdyż powoduje stałe oszpecenie jego wyglądu. Rany twarzy były u powoda ranami kostnymi i goiły się do osiągnięcia stabilnie trwałego zrostu przez okres 6 miesięcy. Rana urazowa kolana lewego uległa u powoda całkowitemu wygojeniu. Goiła się ona pod strupem przez minimum 4 tygodnie. Uraz twarzoczaszki doznany przez powoda w wypadku spowodował istotne i niekorzystne zmiany w wyglądzie twarzy powoda w postaci pourazowego zniekształcenia i pourazowego skrzywienia nosa. Teoretycznie istnieje możliwość korekty pourazowego zniekształcenia nosa jednak wiąże się z możliwością powikłań. Jednocześnie cukrzyca, na jaką cierpi powód, jest przeciwwskazaniem do wykonywania jakichkolwiek zabiegów chirurgiczno – estetycznych. Stan po zabiegu szewskiej klatki piersiowej u powoda miał korzystny wpływ na stan zdrowia powoda po wypadku, gdyż gdyby zabieg ten nie był wykonany, u powoda na skutek wypadku prawdopodobnie doszłoby do złamania żeber. Cukrzyca, na jaką cierpi powód, nie miała wpływu na gojenie się ran urazowych powoda doznanych w wypadku.

(opinia biegłego chirurga plastyka C. D.- k.285-293)

Pismem z dnia 27 listopada 2015 r. pozwane Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. poinformowało powoda o przyjęciu jego zawiadomienia o szkodzie. Jednocześnie zażądało od niego nadesłania dokumentacji medycznej oraz wypełniania druku zgłoszenia szkody, który mu przesłało.

(pismo pozwanego Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. - akta szkodowe do płycie CD- koperta k.52)

Pismem z dnia 23 grudnia 2015 r. pozwane Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. poinformowało powoda, iż w związku z tym, że nie nadesłał żądanych dokumentów pozwalających na ocenę zasadności jego roszczeń, roszczenia te oddala.

(pismo pozwanego Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. - akta szkodowe do płycie CD- koperta k.52)

Powyższych ustaleń stanu faktycznego Sąd dokonał w oparciu o zeznania powoda i świadków A. R., M. R. i K. K., które korespondowały ze sobą i były zgodne co do istotnych okoliczności w sprawie a także w oparciu o opinie biegłego z zakresu chirurgii Z. Ł., biegłego z zakresu ortopedii Z. P., biegłego z zakresu otolaryngologii A. L., biegłego z zakresu chirurgii szczękowo – twarzowej A. Z. (2) i biegłego z zakresu chirurgii plastycznej C. D. oraz o zgromadzone w aktach spraw i załączonych aktach szkodowych dokumenty, których treści strony nie kwestionowały.

Sąd nie dał jedynie wiary zeznaniom powoda i świadków A. R. i M. R. w tej części, w której twierdzili oni, że na skutek udziału w wypadku powód miał zerwane więzadła krzyżowe w lewym stawie kolanowym. Ich twierdzenia w tym zakresie pozostawały w sprzeczności z uznaną przez Sąd za wiarygodną w całości opinią biegłego lekarza ortopedy Z. P., z której wynika, iż więzadła te nie zostały zerwane. W ocenie Sądu opinia biegłego jest rzetelna, oparta na wnikliwej analizie przedstawionej przez powoda dokumentacji lekarskiej i jego bezpośrednim badaniu a jej wnioski końcowe są przekonywujące i jednoznaczne. W ocenie Sądu przedmiotowa opinia, której zresztą strony nie kwestionowały, nie zawiera też uchybień, sprzeczności bądź innych mankamentów dyskwalifikujących jej wartość dowodową.

Sąd oddalił wniosek o dopuszczenie dowodu z informacji Narodowego Funduszu Zdrowia (...) Oddziału Wojewódzkiego w Ł. jaki był średni czas oczekiwania na wyznaczenie wizyty lekarskiej w poradniach ortopedycznych i urologicznych na terenie S. i Ł. w okresie od maja 2015 r. do października 2015 r. uznając, iż informacje w tym przedmiocie nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł., będąca właścicielem samochodu, który wymusił pierwszeństwo przejazdu na motocyklu kierowanym przez powoda doprowadzając do zderzenia, zawarła z pozwanym zakładem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem tego pojazdu. Zakres ochrony ubezpieczeniowej i odpowiedzialności ubezpieczyciela uregulowany został przez ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r., poz. 2060 ze zm.)

Zgodnie z art. 34 ust. 1 powołanego aktu prawnego z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Art. 36 ust. 1 ustawy stanowi, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej. Suma gwarancyjna nie może być niższa niż równowartość w złotych – w przypadku szkód na osobie 5.000.000 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte ubezpieczeniem bez względu na liczbę poszkodowanych – ustalana przy zastosowaniu kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu wyrządzenia szkody.

Podstawę odpowiedzialności kierującej ubezpieczonym pojazdem W. S., która wymusiła pierwszeństwo przejazdu na powodzie doprowadzając do zderzenia z motocyklem, na którym jechał powód, na skutek czego powód doznał szkody, jest art. 415 kc. Przepis ten stanowi, że kto z winy swojej wyrządził drugiemu szkodę obowiązany jest do jej naprawienia.

Pozwana W. S. została skazana prawomocnym wyrokiem sądu za spowodowanie wypadku, w którym ucierpiał powód, wobec czego jej wina za spowodowanie tego wypadku została udowodniona. Stwierdzenie odpowiedzialności za szkodę kierującej ubezpieczonym u pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. samochodem jest w związku z tym równoznaczne z odpowiedzialnością za nią tego pozwanego na podstawie zawartej umowy ubezpieczenia OC pojazdu.

Zaistnienie u powoda obrażeń ciała spowodowało po jego stronie powstanie roszczenia o odszkodowanie i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę na podstawie art. 444 § 1 kc i art. 445 § 1 kc.

Zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym tj. art. 444 kc, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienie psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia). Trzeba mieć przy tym na względzie, że zadośćuczynienie obejmuje cierpienia zarówno już doznane jak i te, które wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Nadto prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę wyłącza mimo pogorszenia się stanu zdrowia przyznanie dalszego zadośćuczynienia za krzywdy, które można było przewidzieć w ramach podstawy przeprowadzonego sporu (porównaj uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1967 r., III PZP 37/67 OSNCP 1968, z. 7, poz. 113)

Udział powoda w wypadku był dla niego z pewnością źródłem cierpień zarówno fizycznych jak i psychicznych. Przede wszystkim powód poddany był zabiegowi operacyjnemu polegającemu na repozycji i osteosyntezie minipłytkowej złamania szczęki typu LeFort 1, po którym musiał na szczęce nosić gipsową ortezę, która powodowała odparzenia. Ponadto w czasie całej hospitalizacji szpitalnej odczuwał on bóle całego ciała, które musiały być uśmierzane lekami. Dolegliwością dla niego było też to, iż w czasie pobytu w Szpitalu w Ł. nie mógł opuszczać łóżka i w tym czasie był on zdany na pomoc osób trzecich przy załatwianiu potrzeb fizjologicznych, przy utrzymywaniu higieny i przy spożywaniu posiłków. Tego rodzaju ograniczenia musiały być dla niego z uwagi na jego młody wiek szczególnie krępujące. Także i później, podczas pobytu w Szpitalu w Ł. i zaraz po wypisaniu go do domu, powód nie był samodzielny i nadal wymagał pomocy osób trzecich przy samoobsłudze. Niekomfortowe było też dla powoda to, że z racji obrażeń szczęki nie mógł normalnie jeść i przez około 8 tygodni po wypadku mógł przyjmować tylko pokarmy płynne podawane mu przez słomkę. Podczas rekonwalescencji w domu powód cały czas odczuwał przy tym bóle głowy, szczęki i kolana. Bóle kolana odczuwa on zresztą do dziś i do dziś ma problemy z przyjmowaniem posiłków, bowiem ma pogorszony zgryz. Dolegliwością dla powoda było z pewnością również to, iż z osoby czynnej zawodowo, sprawnej i wysportowanej stał się niesprawny i na długi czas wyłączony został z życia zawodowego, co negatywnie odbijało się na jego zdrowiu psychicznym, gdyż czuł się mało wartościowy. Na skutek udziału w wypadku powód zrezygnować musiał z wcześniejszych aktywności, które sprawiały mu przyjemność, takich jak jazda na snowboardzie czy gra w piłkę halową. Poza tym ma on lęk przed jazdą motocyklem, która też sprawiała mu wcześniej przyjemność i do dziś odczuwa lęki związane z udziałem w ruchu drogowym. Źródłem jednak największych cierpień psychicznych dla powoda, który w chwili wypadku miał jedynie 23 lata, był fakt pogorszenia się jego wyglądu zewnętrznego. Obrażenia, jakich na skutek udziału w wypadku doznał powód, zlokalizowane były głównie w obszarze głowy i stąd zmieniły się istotnie na niekorzyść rysy twarzy powoda. Po wypadku ma on asymetrię twarzy związaną ze zbaczaniem żuchwy w stronę prawą oraz w zaczym stopniu zdeformowany nos a cukrzyca, na jaką cierpi, jest przeciwwskazaniem do wykonania u niego zabiegu z zakresu chirurgii estetycznej.

Skutki wypadku powód odczuwa do dziś. Doznane przez niego pourazowe zniekształcenie i skrzywienie nosa spowodowało u niego 10 % stałego uszczerbku na zdrowiu a pourazowa blizna kolana lewego spowodowała u niego 1 % stałego uszczerbku na zdrowiu. Długotrwałym uszczerbkiem na zdrowiu są też zaburzenia czucia policzka, jakie odczuwa powód.

Zadośćuczynienie z art. 445 § 1 kc ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Wysokość ta nie może być jednak nadmierna w stosunku do doznanej krzywdy i aktualnych stosunków majątkowych społeczeństwa a więc powinna być utrzymana w rozsądnych granicach. (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 1962 r., IV CR 902/61, OSNCP 1963, poz. 105, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPiKA 1966, poz. 92, wyrok Sadu Najwyższego z dnia 22 marca 1978 r., IV CR 79/78, nie publ.)

Sąd doszedł do przekonania, że adekwatne do rozmiaru doznanej przez powoda na skutek wypadku krzywdy a jednocześnie nie pozostające w oderwaniu od stosunków majątkowych społeczeństwa byłoby zadośćuczynienie w kwocie 50.000,00 zł. Orzekając o tym zadośćuczynieniu Sąd nie mógł jednak nie wziąć pod uwagę faktu, iż powód, który poruszał się na drodze z prędkością przekraczającą o około 20 km/h prędkość administracyjnie dozwoloną, przyczynił się do powstania szkody. Przyczynienie się powoda do powstania szkody powoduje natomiast zmniejszenie zadośćuczynienia na podstawie art. 362 kc, który stanowi, że jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

W ocenie Sądu stopień przyczynienia się powoda do powstania szkody ocenić należy na 20 % a w związku z tym o taki też procent winno być pomniejszone zadośćuczynienie. To pozwana W. S. bowiem, której zachowanie było źródłową przyczyną powstania wypadku, zlekceważyła znak drogowy stop zobowiązujący ją do zatrzymania się i starannego sprawdzenia przed ruszeniem sytuacji na skrzyżowaniu oraz ustąpienia pierwszeństwa przejazdu wszystkim uczestnikom ruchu jadącym drogą główną i bez zatrzymania się wjechała na to skrzyżowanie, gdy powód był już bardzo blisko tego skrzyżowania i mogła go zauważyć i ocenić prędkość jego jazdy. To ona zatem naruszyła podstawową zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym – zasadę pierwszeństwa przejazdu. Powód tymczasem dojeżdżając do skrzyżowania z prędkością wyższą o około 20 km/h od administracyjnie dopuszczalnej nie zachował szczególnej ostrożności. Nawet jednak gdyby jechał on z prędkością administracyjnie dopuszczalną czas trwania rozpoznawalnej dla niego sytuacji zagrożenia był na tyle krótki, że i tak nie miałby żadnej możliwości zareagowania na tę sytuację. Gdyby jednak jechał z taką prędkością, to nawet nie podejmując działań obronnych, do miejsca zderzenia dojechałby już po zjechaniu kierującej samochodem z jego toru jazdy.

Przy uwzględnieniu zatem stopnia przyczynienia się powoda do powstania szkody należy się mu zadośćuczynienie w kwocie 40.000,00 zł i zadośćuczynienie w takiej kwocie Sąd zasądził na jego rzecz od pozwanych a w pozostałym zakresie żądanie w zakresie zasądzenia zadośćuczynienia jako niezasadne oddalił.

Świadczenie z tytułu zadośćuczynienia, jak każde odszkodowawcze świadczenie pieniężne, podlega co do odsetek zasadom art. 481 § 1 kc. Zgodnie z tym przepisem, odsetki należą się wierzycielowi od chwili, gdy świadczenie pieniężne stało się wymagalne a dłużnik go nie spełnił. Dłużnik ma obowiązek spełnić świadczenie pieniężne dopiero od chwili, gdy wskazana została jego wysokość. Dopiero bowiem od tej chwili można mówić o „świadczeniu pieniężnym” w rozumieniu art. 481 § 1 kc.

Z charakteru świadczenia w postaci zadośćuczynienia, którego wysokość zależna jest od oceny rozmiaru doznanej krzywdy, ze swej istoty trudno wymiernej i zależnej od szeregu okoliczności związanych z następstwami naruszenia dobra osobistego, wynika, że obowiązek jego niezwłocznego spełnienia powstaje po wezwaniu dłużnika. (porównaj wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 września 1970 r. II PR 257/70, OSNC 1971/6/103).

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, że powód szkodę na osobie z żądaniem zapłaty konkretnej kwoty zadośćuczynienia zgłosił obu pozwanym dopiero w pozwie, który doręczony został pozwanemu Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w dniu 3 marca 2016 r. a pozwanej W. S. w dniu 25 marca 2016 r., gdyż z tym dniem udzieliła ona pełnomocnictwa do reprezentowania jej w tej sprawie.

Świadczenie należne od W. S. stało się wymagalne w dniu doręczenia jej odpisu pozwu a więc w dniu 25 marca 2016 r. Zatem w opóźnieniu z jego spełnieniem pozostaje ona od dnia następnego po wezwaniu jej do zapłaty to jest od dnia 26 marca 2016 r. Wobec tego Sąd zasądził od pozwanej W. S. na rzecz powoda zadośćuczynienie z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 marca 2016 r. do dnia zapłaty a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia od niej odsetek oddalił.

Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych pozwany obowiązany był do wypłaty zadośćuczynienia w terminie 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowaną zawiadomienia o szkodzie. Jednakże, stosownie do treści art. 14 ust. 2 tejże ustawy, jeżeli w tym terminie wyjaśnienie okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie powinno być wypłacone w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

Pozwane Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. powinno wypłacić należne powodowi zadośćuczynienie najpóźniej w dniu 2 kwietnia 2016 r. Wobec powyższego Sąd zasądził od tego pozwanego odsetki ustawowe za opóźnienie od przyznanego powodowi zadośćuczynienia od dnia 3 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia od niego odsetek oddalił.

Dalsze roszczenia powoda znajdują podstawę w art. 444 § 1 kc, z którego wynika, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe
z tego powodu koszty. Naprawienie szkody obejmuje więc w szczególności zwrot wszelkich wydatków poniesionych przez poszkodowanego zarówno w związku z samym leczeniem i rehabilitacją (lekarstwa, konsultacje medyczne), jak i koszty opieki niezbędnej w czasie procesu leczenia oraz inne dodatkowe koszty związane z doznanym uszczerbkiem (koszty przejazdów, wyżywienia itp.). Koszty objęte kompensacją muszą być uzasadnione ze względu na rodzaj i rozmiary poniesionego uszczerbku i pozostawać w adekwatnym związku przyczynowym.

W zakresie odszkodowania powód dochodził kwoty 8.000,00 zł w tym kwoty 1.545,69 zł z tytułem zwrotu kosztów leczenia, kwoty 616,82 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów i kwoty 3.000,00 zł tytułem odszkodowania za zniszczony kask i odzież.

Poniesienie wydatków w kwocie 1.545,69 zł na leki, wizyty lekarskie i badania powód udowodnił złożonymi fakturami i paragonami. W ocenie Sądu wszystkie wydatki, których zwrotu dochodził powód, pozostawały w związku przyczynowym z wypadkiem i były konieczne. Z dokumentacji medycznej powoda wynika wprost, że powód był wypisany do domu z zaleceniem przyjmowania leków. Obrażenia natomiast jakich doznał wskazywały na zasadność poszukiwania dalszej pomocy lekarskiej i konsultacji u urologa i ortopedy. Jeżeli zaś chodzi o prywatne wizyty lekarskie to wskazać należy, że przepis art. 444 §1 kc nie przesądza, w jakim systemie organizacyjno prawnym może dojść do poddania się poszkodowanego czynnościom leczniczym i rehabilitacyjnym. Rygorystyczne preferowanie systemu ubezpieczeń społecznych, oferującego bezpłatne usługi medyczne, z wielu powodów jest trudne do zaakceptowania. Poszkodowany nie może być bowiem pozbawiony możliwości korzystania z leczenia lub rehabilitacji, które mogłyby poprawić jego stan zdrowia, nawet jeżeli wiązałoby się to z poniesieniem zwiększonych kosztów. Stąd w ramach umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych poszkodowany ma prawo do rekompensaty uzasadnionych i celowych kosztów leczenia i rehabilitacji niefinansowanych ze środków publicznych. (patrz uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2016 r., III CZP 63/15) Powód może zatem skutecznie dochodzić w przedmiotowym procesie zwrotu kosztów prywatnych wizyt lekarskich oraz wykonania badań niezbędnych do jego dalszej diagnostyki.

W przedmiotowej sprawie powód wykazał, iż odbył podróże związane z leczeniem obrażeń doznanych w wypadku, zwrotu kosztów których żąda, z miejsca zamieszkania do placówek medycznych, składając kartę informacyjną leczenia szpitalnego, faktury oraz paragony. W myśl art. 322 kpc, który wprowadza złagodzenie obowiązujących reguł dowodzenia, w sytuacji, w której ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, sąd może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opierając się na całokształcie ustalonych okoliczności sprawy. Nie chodzi przy tym tylko o niemożność rozumianą w sensie obiektywnym, lecz także o niemożliwość ścisłego ustalenia szkody na podstawie materiału dowodowego przestawionego przez stronę powodową do oceny przez sąd. W takim wypadku sąd, nie mając obowiązku przeprowadzenia uzupełniających dowodów z urzędu, powinien podjąć próbę ustalenia wysokości roszczenia na podstawie oceny „opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy” (patrz Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 26 stycznia 2006 r., II CSK 108/05, OSP 2007/3/29 oraz uzasadnieniu wyroku z 21 listopada 2008 r., V CSK 207/08, LEX nr 484684).

Ponieważ w przedmiotowej sprawie udowodnienie dokładnej wysokości szkody z tytułu wydatków na dojazdy jest znacznie utrudnione, Sąd skorzystał z przytoczonego wyżej przepisu i ustalając wysokość odpowiedniej sumy odszkodowania za dojazdy oparł się na oświadczeniach powoda co do związanych z wypadkiem przejazdów. W ocenie Sądu dochodzone przez powoda koszty z tego tytułu nie są przesadzone. Uznając zatem potrzebę dojazdów powoda do lekarzy, do szpitala i do placówek medycznych w celu wykonania badań diagnostycznych Sąd uznał, że żądana kwota odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów dojazdów nie jest wygórowana i jako taka powinna być zasądzona.

Biorąc pod uwagę twierdzenia powoda, iż pozwane Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wypłaciło mu już odszkodowanie za zniszczone spodnie i kask, zgłoszone w pozwie żądanie zasądzenia na jego rzecz odszkodowania z tego tytułu Sądu uznał za niezasadne. W pozostałym natomiast zakresie Sąd uznał zgłoszone roszczenie odszkodowawcze powoda za nieudowodnione.

Szkoda majątkowa, jaką na skutek udziału w wypadku poniósł powód, wynosi 2.162,51 zł. Przy uwzględnieniu zatem stopnia przyczynienia się powoda do powstania szkody należy się mu od pozwanych kwota 1.730,01 zł i taką kwotę z tego tytułu Sąd od pozwanych na jego rzecz zasądził a w pozostałym zakresie roszczenie odszkodowawcze oddalił.

Ponieważ zobowiązania z czynów niedozwolonych są bezterminowe, dlatego też stan opóźnienia w ich wykonaniu pojawia się dopiero wtedy, gdy dłużnik nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela (art. 455 kc).

Szkodę majątkową powód zgłosił obu pozwanym w pozwie, który doręczony został pozwanemu Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. w dniu 3 marca 2016 r. a pozwanej W. S. w dniu 25 marca 2016 r., gdyż z tym dniem udzieliła ona pełnomocnictwa do reprezentowania jej w tej sprawie.

Z uwagi na powyższe Sąd zasądził należne powodowi odszkodowanie od pozwanej W. S. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 26 marca 2016 r. do dnia zapłaty a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia od niej odsetek oddalił a od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty a w pozostałym zakresie żądanie zasądzenia od pozwanych odsetek oddalił.

Podstawę prawną roszczenia przeciwko W. S. stanowił przepis art. 415 kc a podstawę prawną roszczenia wobec pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przepis art. 822 kc. Odpowiedzialność odszkodowawcza drugiego z pozwanych, jako odpowiedzialność gwarancyjno – repartycyjna, występuje jedynie w przypadku możliwości przypisania odpowiedzialności odszkodowawczej stronie pierwszej z pozwanych. Jest to bowiem odpowiedzialność o charakterze akcesoryjnym. Przy czym należy wskazać, iż odpowiedzialność stron pozwanych nie ma charakteru odpowiedzialności solidarnej, ale odpowiedzialności in solidum. Powstaje ona wówczas, gdy dłużnicy odpowiadają wobec wierzyciela z różnych tytułów prawnych, lecz co do tego samego świadczenia, przy czym nie ma ani umownych, ani ustawowych podstaw do przyjęcia między nimi solidarności. Pomiędzy dłużnikami in solidum zachodzi jedynie współuczestnictwo formalne. Mając na względzie powyższe Sąd orzekł, iż spełnienie zasądzonego świadczenia w zakresie zadośćuczynienia i odszkodowania przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego.

Szkody na osobie nie zawsze powstają jednocześnie ze zdarzeniem, które wywołało uszkodzenie ciała. Są one z istoty swej rozwojowe. Poszkodowany z reguły nie może w chwili wszczęcia procesu dochodzić wszystkich roszczeń, jakie mogą mu przysługiwać z określonego stosunku prawnego, ponieważ uszkodzenia ciała są z reguły wielorakie i zwłaszcza w wypadkach cięższych uszkodzeń wywołują niekiedy skutki, których dokładnie nie można określić ani przewidzieć, gdyż są one zależne od indywidualnych właściwości organizmu, osobniczej wrażliwości, przebiegu leczenia i rehabilitacji oraz wielu innych czynników. Przy uszkodzeniu ciała lub doznaniu rozstroju zdrowia poszkodowany może określić podstawę żądanego odszkodowania jedynie w zakresie tych skutków, które już wystąpiły, natomiast nie może określić dalszych skutków jeszcze nieujawnionych, których jednak wystąpienie jest prawdopodobne. Wobec tego na podstawie art. 189 kpc, mając na uwadze zgromadzony w sprawie materiał dowodowy Sąd ustalił odpowiedzialność pozwanych na przyszłość za skutki wypadku z dnia 11 maja 2015 r. jakiemu uległ powód.

Powód dochodził w przedmiotowym procesie zasądzenia kwoty 108.000,00 zł. Sąd zasądził na jego rzecz kwotę 41.730,01 zł. Żądania powoda zatem uwzględnione zostały w 39 %. Zgodnie z art. 100 kpc w takiej też proporcji Sąd rozdzielił koszty procesu.

Na poniesione przez powoda koszty procesu złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika powoda w kwocie 7.200,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zm.) w brzmieniu przed zmianą dokonaną rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1668) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. W sumie powód poniósł koszty procesu w wysokości 7.217,00 zł.

Poniesione przez pozwaną W. S. koszty procesu to wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej w kwocie 7.200,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1800 ze zm.) w brzmieniu przed zmianą dokonaną rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. poz. 1668) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł. W sumie pozwana W. S. poniosła koszty procesu w wysokości 7.217,00 zł.

Poniesione przez pozwane Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. koszty procesu to wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w kwocie 7.200,00 zł ustalone stosownie do treści § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. poz. 1804 ze zm.) w brzmieniu przed zmianą dokonaną rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. poz. 1667), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, koszty przejazdów pełnomocnika pozwanego na rozprawy w kwocie 360,00 zł, koszty korespondencji w kwocie 104,00 zł i koszty opinii biegłego w kwocie 2.969,01 zł. W sumie pozwane Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. poniosło koszty procesu w wysokości 10.650,01 zł.

Ponieważ żadna ze stron nie wygrała procesu w całości koszty procesu Sąd rozliczył na podstawie art. 105 § 1 kpc w zw. z art. 100 kpc.

Połowa kosztów postępowania poniesionych przez powoda i koszty postępowania poniesione przez pozwaną W. S. wyniosły łącznie 10.825,50 zł. Powód powinien ponieść 39 % tych kosztów a więc kwotę 4.221,95 zł. Ponieważ poniósł on niższe koszty Sąd zasądził od niego na rzecz pozwanej W. S. kwotę 613,45 zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych przez nią kosztów procesu.

Połowa kosztów postępowania poniesionych przez powoda i koszty postępowania poniesione przez Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wyniosły łącznie 14.258,51 zł. Powód powinien ponieść 39 % tych kosztów a więc kwotę 5.560,82 zł. Ponieważ poniósł on niższe koszty Sąd zasądził od niego na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwotę 1.952,31 zł tytułem częściowego zwrotu poniesionych przez nie kosztów procesu.

W sprawie pozostały nie pokryte: opłata od pozwu w kwocie 5.400,00, koszty stawiennictwa świadka i powoda w kwocie 1.026,30 zł i koszty opinii biegłych w kwocie 4.621,36 zł. Łącznie nie pokryte koszty procesu wyniosły 11.047,66 zł.

Co do nie pokrytych kosztów procesu to Sąd na podstawie 113 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz.U. z 2018, poz. 300) zasądził od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu 61 % tych kosztów czyli kwotę 6.739,07 zł i kwotę tą nakazał ściągnąć z zasądzonego od pozwanych na jego rzecz roszczenia a na podstawie art. 113 ust. 1 powołanej ustawy zasądził solidarnie od pozwanych (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 4.308,59 zł, która stanowi 39 % tych kosztów i odpowiada stosunkowi, w jakim pozwani przegrali sprawę.