Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2017 r.

Sąd Rejonowy w Wąbrzeźnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2017 r. w Wąbrzeźnie

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko(...) (...) SAw W.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

1.  pozbawia wykonalności tytuł wykonawczy w postaci wyroku zaocznego Sądu Wojewódzkiego w O. z dnia 10 października 1995r. w sprawie I C (...), ale tylko w części, tj. w zakresie ustawowych odsetek:

a)  od kwoty 2.252,40 (dwa tysiące dwieście pięćdziesiąt dwa 40/100) złotych od dnia 18 października 1995r. do dnia 19 maja 2000r.,

b)  od kwoty 8.299,20 (osiem tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt dziewięć 20/100) złotych od kdnia 19 czerwca 1995r. do dnia 19 maja 2000r.,

c)  od kwoty 3.082,50 (trzy tysiące osiemdziesiąt dwa 50/100) złotych od dnia 20 maja 1995r. do dnia 19 maja 2000r.,

d)  od kwoty 534 (pięćset trzydzieści cztery) złote od dnia 16 czerwca 1995r. do dnia 19 maja 2000r.,

2.  w pozostałej części powództwo oddala,

3.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.417 (dwa tysiące czterysta siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu,

4.  zasądza od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie na rzecz adw. M. G. kwotę 2.952 (dwa tysiące dziewięćset pięćdziesiąt dwa) złote brutto tytułem pomocy prawnej ustanowionej dla powoda z urzędu.

SSR Hanna Woźniak

Sygn. akt I C 241/16

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2015r. powód J. K.zastępowany przez pełnomocnika w osobie adwokata skierował do Sądu Rejonowego w Lipnie pozew przeciwko (...) (...) Spółce Akcyjnejw W.o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego w postaci wyroku z 10 października 1995 roku opatrzonego klauzulą wykonalności postanowieniem z 20 maja 2003 roku sygn. I Co(...)oraz w klauzulę wykonalności z 19 lutego 2004 roku sygn. I Co (...) wnosząc jednocześnie o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu. Uzasadniając swoje żądanie powód podał, iż jego zobowiązanie objęte wskazanym tytułem wykonawczym wygasło na skutek przedawnienia, do którego doszło z upływem 2014 roku (k.3-5).

Postanowieniem Sądu Okręgowego w T. z 31 marca 2016 roku do rozpoznania tej sprawy został wyznaczony Sąd Rejonowy w W. (k.73-73v).

W odpowiedzi na pozew pozwany reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym uznał powództwo w części dotyczącej odsetek ustawowych od kwoty 14.168,10 zł za okres od 18 października 1995 roku do 23 marca 2000 roku i wniósł o jego oddalenie w pozostałej części oraz domagał się zasądzenia od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, ewentualnie ich stosunkowego rozdzielenia. Pozwany podał, że nie doszło do upływu 10-letniego terminu przedawnienia w zakresie zasądzonej należności głównej oraz odsetek wymagalnych do dnia uprawomocnienia się wyroku, z uwagi na kilkukrotne przerwanie jego biegu z uwagi na: zainicjowanie w dniu 24 marca 2003 roku postepowania klauzulowego, a także złożenie wniosków o wszczęcie postępowania egzekucyjnego w dniach 3 września 2003 roku, 27 lipca 2006 roku, 26 listopada 2009 roku i 22 lipca 2015 roku. Jednocześnie pozwany przyznał, iż doszło do upływu 3-letniego okresu przedawnienia roszczenia o odsetki za opóźnienie należne i wymagalne po dniu uprawomocnienia się wyroku. Tym samym przedawniły się odsetki ustawowe za okres od 18 października 1995 roku tylko do 23 marca 2000 roku, ponieważ w pozostałym zakresie nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia z uwagi na złożenie w dniu 24 marca 2000 roku wniosku o nadanie klauzuli wykonalności (k.122-126).

W kolejnym piśmie procesowym, strona powodowa podtrzymała swoje wcześniejsze stanowisko i powołując się na orzecznictwo wskazała, że złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności i o wydanie dalszego tytułu wykonawczego nie przerywa biegu przedawnienia. Ponadto powód podał, iż nie spowodowało przerwania biegu przedawnienia złożenie wniosku na podstawie art. 788 k.p.c. o nadanie klauzuli wykonalności tytułowi egzekucyjnemu, ponieważ konieczność podjęcia tej czynności nie została wywołana przez dłużnika, lecz wynikała wyłącznie z przyczyn leżących po stronie wierzyciela (k.291-292).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 października 1995 roku Sąd Wojewódzki w O. w sprawie o sygn. I C (...)wydał wyrok zaoczny, w którym zasądził od pozwanego J. K.na rzecz powoda (...)w O.kwotę 14.168,10 złotych z ustawowymi odsetkami w wysokości 54 %:

- od kwoty 2.252,40 zł od dnia 4.05.1995 r.

- od kwoty 8.299,20 zł od dnia 19.06.1995 r.

- od kwoty 3.082,50 zł od dnia 20.05.1995 r.

- od kwoty 534 zł od dnia 16.06.1995 r.

oraz kwotę 3.099,07 zł tytułem zwrotu kosztu procesu i nadał temu wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności. W dniu 30 października 1995 roku wierzyciel (...) Sp. z o.o. wystąpił do Sądu z wnioskiem o nadanie temu wyrokowi klauzuli wykonalności.

W dniu 30 października 2002 roku (...) (...) S.A.w W.nabyła od Syndyka Masy Upadłości (...)wierzytelność w stosunku do J. K.wynikającą ze wskazanego wyroku.

W 2003 roku (...) (...) S.A.w W.wystąpiła do Sądu Okręgowego w (...) o wydanie tytułu wykonawczego w zamian za utracony oraz wydanie klauzuli wykonalności na rzecz nowego wierzyciela. Postanowieniem z 20 maja 2003 roku Sąd Okręgowy w O.w sprawie o sygn. I Co (...)nadał klauzulę wykonalności prawomocnemu wyrokowi Sądu Wojewódzkiego w O. sygn. (...) z 10.10.1995r. na rzecz (...) (...) S.Aw W.oraz wydal temu wierzycielowi wskazany tytuł wykonawczy zamiast tytułu wykonawczego utraconego, a który został wydany dotychczasowemu wierzycielowi 10 listopada 1995 roku.

(...) (...) S.A.w W.w oparciu o wskazany tytuł wykonawczy wystąpiła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w L. z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego wobec J. K.. Komornik po przeprowadzeniu postępowania w sprawie (...) w dniu 26 lipca 2006 roku wydał postanowienie o jego umorzeniu wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji.

W lutym 2004 roku (...) (...) S.A.w W.wystąpiła do Sądu Okręgowego w O. z wnioskiem o wydanie dalszego tytułu wykonawczego. Postanowieniem Sądu Okręgowego w O. z 19 lutego 2004r., sygn. (...) wydano wnioskodawcy – (...) (...) S.Aw W.dalszy tytuł wykonawczy obejmujący wyrok z 10 października 1995 roku sygn. I C (...), opatrzony postanowieniem z 20 maja 2003 roku sygn. I Co (...)w klauzulę wykonalności, który oznaczono nr 2 w celu prowadzenia egzekucji z majątku dłużnika położonego w R..

W 2007 oraz w 2009 roku(...) (...) S.A.w W.wystąpiła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w L. z wnioskami o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko J. K.. W oparciu o wskazany tytuł wykonawczy komornik prowadził egzekucje w sprawach KM (...)i KM (...), które zostały umorzone postanowieniami z 8 lutego 2008 roku i 17 grudnia 2012 roku, wobec stwierdzenia ich bezskuteczności.

Wnioskiem z 2015 roku (...) (...) S.A.w W.wystąpiła do komornika o wszczęcie postępowania egzekucyjnego. W oparciu o wskazany tytuł wykonawczy Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w W. S. S.prowadził postępowanie egzekucyjne KM (...), które zakończył wydaniem postanowienia z 7 grudnia 2015 roku o przekazaniu sprawy Komornikowi Sądowemu przy Sądzie Rejonowym w L. D. D..

Dowody:

- wyrok SW w O.z 10.10.1995r., sygn. I C(...)(k.6);

- wniosek pierwotnego wierzyciela o nadanie klauzuli wykonalności (k.7);

- wniosek pozwanego z 2003r. (k.127, a także k.2 akt sprawy SO w O. I (...))

- wniosek pozwanego o wszczęcie egzekucji (k.131);

- wezwanie ZUS do dokonywania potrąceń z renty lub emerytury z 13.06.2005r. (k.135);

- wniosek pozwanego o wydanie dalszego tytułu wykonawczego z 2004r. (k132-132v);

- postanowienie SO w O. z 19.02.2004. sygn. I (...)(k.8-9, k.133-134);

- tytuł wykonawczy (k.128-130);

- postanowienie komornika o umorzeniu egzekucji z 26.07.2006r. w sprawie (...) (k.136);

- wniosek pozwanego o wszczęcie egzekucji z 2007r. (k.137);

- postanowienie komornika o umorzeniu egzekucji z 08.02.2008r. w sprawie (...) (k.139);

- wniosek pozwanego o wszczęcie egzekucji z 2009r. (k.140);

- postanowienie komornika o umorzeniu egzekucji z 17.12.2012r. w sprawie (...) (k.144);

- wniosek pozwanego o wszczęcie egzekucji z 2015r. (k.145);

- postanowienie komornika z 07.12.2015r. o przekazaniu sprawy (...) (k.38 akt komorniczych (...)).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w niewielkiej części, natomiast w pozostałym zakresie okazało się nieuzasadnione.

Zgodnie z art. 840 § 1 kpc, dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli:

1)  przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście;

2)  po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie;

3)  małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787, wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł podnieść.

Powództwo z art. 840 § 1 kpc jest środkiem merytorycznej obrony dłużnika, który pozwala na zakwestionowanie wykonalności tytułu wykonawczego w drodze badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem. Badanie sprawy prawomocnie zakończonej nie może jednak prowadzić do ponownego jej merytorycznego rozpoznania, ponieważ Sąd w postępowaniu o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego nie może weryfikować słuszności orzeczenia w chwili jego wydawania, gdyż godziłoby to w powagę rzeczy osądzonej, z jakiej korzysta prawomocny wyrok. Z chwilą uprawomocnienia się wyroku dochodzi bowiem do prekluzji materiału faktycznego sprawy, w której został on wydany. Oznacza to, że jeżeli określone okoliczności i oparte na nich zarzuty lub wypływające z nich wnioski istniały i dały się sformułować w chwili zamknięcia rozprawy, lecz strona skutecznie ich nie podniosła lub nie przytoczyła, w związku z czym nie zostały spożytkowane przez sąd przy wydawaniu wyroku, podlegają prekluzji, czyli wykluczającemu działaniu prawomocności. Prekluzyjny skutek prawomocności oraz powagi rzeczy osądzonej jest bowiem niezależny od tego, czy strona ponosi winę w zaniechaniu przytoczenia określonych okoliczności lub podniesienia właściwych zarzutów (vide: wyrok SN z dnia 12 grudnia 1972 r., II PR 372/72, OSP 1973/11/222, Lex nr 795011).

Stan faktyczny w rozpoznawanej sprawie w przeważającym zakresie był bezsporny. Strony różniła przede wszystkim ocena prawna okoliczności faktycznych. Powód nie podważał okoliczności inicjowania postępowań klauzulowych i egzekucyjnych przez pozwanego, a jedynie negował, aby bieg terminu przedawnienia mogło przerwać złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, w tym na podstawie art. 788 k.p.c., a także wniosku o wydanie dalszego tytułu wykonawczego.

W przedmiotowej sprawie tytuł wykonawczy stanowił wyrok zaoczny Sądu Wojewódzkiego w O. z 10 października 1995 roku w sprawie o sygn. I C (...), zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem Sądu Okręgowego w O. z 20 maja 2003 roku na rzecz pozwanego przeciwko powodowi.

Zgodnie z art. 6 k.c., to na powodzie spoczywał ciężar dowodu w sprawie, a więc jego rolą było wykazanie, że po powstaniu tytułu egzekucyjnego zaszły okoliczności skutkujące wygaśnięciem zobowiązania albo powodujące, że nie może ono być egzekwowane.

W ramach powództwa opozycyjnego powód podnosił zarzut przedawnienia, które nastąpiło po wydaniu tytułu egzekucyjnego, a więc zarzut przedawnienia roszczenia stwierdzonego tym tytułem.

Zgodnie z art. 125 § 1 kc, roszczenie stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczeniem sądu polubownego, jak również roszczenie stwierdzone ugodą zawartą przed sądem albo przed sądem polubownym albo ugodą zawartą przed mediatorem i zatwierdzoną przez sąd, przedawnia się z upływem lat dziesięciu, chociażby termin przedawnienia roszczeń tego rodzaju był krótszy. Jeżeli stwierdzone w ten sposób roszczenie obejmuje świadczenia okresowe, roszczenie o świadczenia okresowe należne w przyszłości ulega przedawnieniu trzyletniemu.

Z kolei art. 123 § 1 pkt 1 k.c. stanowi, że bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Przy czym zgodnie z art. 124 § 1 i 2 k.c, po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo, a w razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone.

Sąd podziela stanowisko powoda, iż złożenie przez pozwanego w 2003 roku do sądu wniosku o wydanie tytułu wykonawczego w zamian za utracony (art. 794 k.p.c.) nie mogło doprowadzić do przerwania biegu przedawnienia (vide: wyrok SN z 12.10.2016 r., sygn. II CSK 34/16, Legalis nr 1526375), ale jednocześnie należy zauważyć, iż w tym samym piśmie procesowym pozwanego był zawarty także wniosek o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz nowego wierzyciela (art. 788 k.p.c.).

Wbrew twierdzeniom powoda, złożenie wniosku o nadanie klauzuli tytułowi egzekucyjnemu przerywa bieg przedawnienia. W uchwale Sądu Najwyższego z 16 stycznia 2004 roku, sygn. akt III CZP 101/03 (OSNC 2005, nr 4, poz. 58) jako nietrafne określono stanowisko odmawiające wnioskowi o nadanie klauzuli wykonalności waloru czynności przerywającej bieg przedawnienia. Sąd Najwyższy uznał jednocześnie, że bieg terminu przedawnienia zostaje również przerwany przez złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności na podstawie art. 788 k.p.c., co stanowi czynność konieczną do przeprowadzenia egzekucji na rzecz następcy wierzyciela lub przeciwko następcy dłużnika. Jeżeli jest możliwe kilkukrotne przerywanie biegu przedawnienia na zasadach określonych w art. 124 k.c. przez złożenie wniosku o wszczęcie postępowania egzekucyjnego, to nie powinna budzić zastrzeżeń możliwość wielokrotnego przerywania biegu przedawnienia przez złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności. O tym, czy w rozumieniu art. 123 § 1 pkt 1 k.c. dana czynność została przedsięwzięta w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia decyduje kryterium obiektywne, a nie subiektywne. Pozbawiony znaczenia powinien być więc zamiar przyświecający dokonującemu czynności, rozstrzygać natomiast powinno to, czy czynność obiektywnie - uwzględniając stosowne przepisy prawa procesowego - konieczna jest do przeprowadzenia danego etapu postępowania. Za wykładnią art. 123 § 1 pkt 1 k.c., według której hipotezą normy tego przepisu są objęte wszystkie czynności konieczne, czyli takie, których nie można ominąć w toku dochodzenia, ustalenia, zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia, a więc także czynności polegające na złożeniu wniosku o nadanie klauzuli wykonalności, przemawia wzgląd na funkcję, jaką spełnia możliwość przerwania biegu przedawnienia przez czynności podjęte przez uprawnionego przed sądem lub innym organem albo sądem polubownym, w świetle założeń instytucji przedawnienia. Po podjęciu czynności koniecznej we wskazanym wyżej znaczeniu, do czasu ukończenia wywołanego nią postępowania, uprawniony nie ma możliwości inicjowania dalszych stadiów postępowania, nie może więc podjąć innej czynności koniecznej, mogącej też przerwać bieg przedawnienia. Dlatego omawiane czynności nie tylko powodują przerwanie biegu przedawnienia (art. 123 § 1 pkt 1 k.c.), ale także jego zawieszenie aż do ukończenia postępowania wywołanego daną czynnością (art. 124 § 2 k.c.). Uregulowanie to odpowiada fundamentalnemu założeniu instytucji przedawnienia, zgodnie z którym termin przedawnienia nie może biec, jeżeli uprawniony nie ma możliwości realizowania roszczenia.

W niniejszej sprawie biegnący od uprawomocnienia się wyroku Sądu Wojewódzkiego w Olsztynie najwcześniej z dniem 18 października 1995 roku 10-letni termin przedawnienia został przerwany w 2003 roku, z uwagi na złożenie przez pozwanego jako nabywcy stwierdzonej tytułem egzekucyjnym wierzytelności wniosku o nadanie klauzuli wykonalności na podstawie art. 788 k.p.c. Jednocześnie należy wskazać, iż z materiału dowodowego zaprezentowanego przez pozwanego nie wynika, w jakiej dokładnie dacie faktycznie wniesiono wskazany wniosek, ponieważ nie jest on opatrzony prezentatą sądu. W tej sytuacji Sąd przyjął, iż jedyną pewną datą jego złożenia był 20 maja 2003 roku, kiedy to został on rozpoznany i wydano postanowienie w sprawie (...).

Czynność powodującą przerwanie biegu przedawnienia stanowi również złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji właściwemu sądowi lub komornikowi (art. 796 k.p.c.), przy czym skutku tego nie niweczy późniejsze umorzenie postępowania egzekucyjnego, chyba że nastąpiło ono na wniosek wierzyciela (vide: wyrok SN z 19.11.2014 r., sygn. II CSK 196/14, Legalis nr 1186869; uchwała SN z 19.02.2015 r., sygn. III CZP 103/14, Legalis nr 1182728; postanowienie SN z 05.10.2016 r., sygn. III CZP 52/16, Legalis nr 1507554), na zgodny wniosek stron albo ze względu na bezczynność wierzyciela (vide: wyrok SN z 20.05.2015 r., sygn. I CNP 28/14, Legalis nr 1310178).

Do kolejnego przerwania biegu terminu przedawnienia doszło także na skutek wystąpienia przez pozwanego do komornika z wnioskiem o wszczęcie egzekucji, w oparciu o który zostało przeprowadzone postępowanie egzekucyjne w sprawie (...). Wprawdzie wniosek ten jest opatrzony datą 3 września 2003 roku, to jednak nie jest to data pewna, ponieważ wniosek nie zawiera żadnej prezentaty komornika, natomiast sygnatura akt komorniczych wskazuje, iż wpłynął on raczej w roku 2005. Z całą pewnością można natomiast stwierdzić, iż wniosek ten musiał zostać wniesiony przed 13 czerwca 2005 roku, kiedy to komornik wezwał ZUS do dokonywania potrąceń z renty lub emerytury (k.135). Sprawa (...) została zakończona wydaniem postanowienia o umorzeniu z dnia 26 lipca 2006r., które wobec dłużnika uprawomocniło się niewątpliwie w jeszcze późniejszej dacie.

Przerwanie biegu terminu przedawnienia nastąpiło również w 2007, 2009 i 2015 roku, wobec złożenia przez pozwanego do komornika wniosków o wszczęcie egzekucji.

Pozwany w toku procesu uznał żądanie pozwu w części wskazując, iż przy przyjęciu, iż wyrok zaoczny Sądu Wojewódzkiego w O. z 10 października 1995 roku w sprawie o sygn. I C (...)uprawomocnił się 17 października 1995 roku, a więc po upływie 7 dni od jego wydania, przedawnieniu uległy odsetki ustawowe od kapitału - do których ma zastosowanie 3-letni termin przedawnienia - tylko za okres od 18 października 1995 roku do 23 marca 2003 roku, ponieważ w dniu 24 marca 2003 roku miało miejsce wskazane powyżej przerwanie biegu przedawnienia, wobec wystąpienia do Sądu z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego wierzyciela. Tym samym pozwany uważał, iż należą mu się od powoda m.in. odsetki ustawowe od kwot:

- 2.252,40 zł od 4 maja 1995 roku do 17 października 1995 roku

- 8.299,20 zł od 19 czerwca 1995 roku do 17 października 1995 roku

- 3.082,50 zł od 20 maja 1995 roku do 17 października 1995 roku,

- 534,00 od 16 czerwca 1995 roku do 17 października 1995 roku.

Uznanie powództwa stanowi akt dyspozycyjności materialnej pozwanego, który za zasadne uznaje zarówno część roszczenia powoda, jak i przyznaje uzasadniające je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne, a w konsekwencji godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego w tej części żądanie pozwu. W świetle art. 213 § 2 k.p.c. sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Po myśli art. 229 k.p.c., skutkiem przyznania niebudzącego wątpliwości, jest wyłączenie obligatoryjności przeprowadzania postępowania dowodowego, co do przyznanych okoliczności faktycznych. Na gruncie niniejszej sprawy – w świetle zaoferowanych rzez powoda dowodów z dokumentów – żadne okoliczności, nie przemawiały za tym, aby zachowanie pozwanego można było uznać za sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego albo ocenić je, jako zmierzające do obejścia prawa.

Uwzględniając częściowe uznanie powództwa, a także dokonane ustalenia wskazujące, iż do przerwania biegu terminu przedawnienia po raz pierwszy doszło nie w dniu 24 marca 2003 roku, lecz dopiero 20 maja 2003 roku, należało przyjąć, iż odsetki ustawowe należne pozwanemu od powoda przedawniły się w okresie obejmującym co najmniej trzy lata wstecz od 19 maja 2000 roku, a więc:

- od kwoty 2.252,40 zł od 4 maja 1995 roku do 19 maja 2000 roku

- od kwoty 8.299,20 zł od 19 czerwca 1995 roku do 19 maja 2000 roku

- od kwoty 3.082,50 zł od 20 maja 1995 roku do 19 maja 2000 roku,

- od kwoty 534,00 od 16 czerwca 1995 roku do 19 maja 2000 roku.

Tym samym podniesiony przez powoda zarzut przedawnienia roszczenia stwierdzonego tytułem wykonawczym okazał się w niewielkim zakresie uzasadniony, dlatego Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku.

W pozostałej części powództwo podlegało natomiast oddaleniu z powodów omówionych powyżej (pkt 2 wyroku).

Na marginesie należy zwrócić uwagę, iż powód w swoich zeznaniach złożonych na rozprawie w dniu 4 sierpnia 2017 roku (k.318v, czas rejestracji: 00:07:28-00:29:03) negował słuszność tytułu egzekucyjnego w postaci wyroku zaocznego Sądu Wojewódzkiego w O. z dnia 10 października 1995 roku. Podnoszenie tego rodzaju zarzutu, który nie wyczerpuje żadnej z przesłanek opisanych w art. 840 § 1 pkt 2 kpc, skoro nie stanowi on zdarzenia zaistniałego po powstaniu tytułu egzekucyjnego, powodującego wygaśnięcie zobowiązania lub niemożność jego egzekwowania, nie mogło mieć więc żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, ponieważ powództwo o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności – co było już akcentowane – nie jest przewidziane dla ponownej merytorycznej oceny okoliczności stwierdzonych tytułem wykonawczym.

O kosztach procesu w punkcie 3 wyroku orzeczono w oparciu o art. 100 k.p.c. Ponieważ pozwany uległ powodowi tylko w nieznacznej części swojego żądania, to w istocie powoda w rozumieniu art. 98 § 1 k.p.c. należało uznać za stronę przegrywającą sprawę, dlatego uzasadnionym jest jego obciążenie obowiązkiem zwrotu kosztów procesu poniesionych przez pozwanego, na które złożyły się: 2.400 zł wynagrodzenia radcy prawnego w stawce minimalnej, ustalonego w oparciu o § 6 pkt 5 obowiązującego w dacie wniesienia pozwu rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U.2013.490 j.t.) i 17,00 zł opłaty skarbowej od czynności złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa.

O kosztach adwokackich pełnomocnika wyznaczonego z urzędu dla powoda, Sąd orzekł w pkt 2 sentencji w oparciu o rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461 j.t.) Według § 2 ust 2 wskazanego rozporządzenia, podstawę zasądzenia opłaty, o której mowa w ust. 1 (tj. opłaty za czynności adwokata z tytułu zastępstwa prawnego), stanowią stawki minimalne określone w rozdziałach 3-5. Opłata ta nie może być wyższa niż sześciokrotna stawka minimalna, ani przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Zgodnie z § 6 pkt 5 tego rozporządzenia, stawka minimalna wynagrodzenia pełnomocnika w niniejszej sprawie wynosi 2.400 zł. Dlatego też Sąd przyznał pełnomocnikowi powoda koszty zastępstwa procesowego, na jego wniosek, w wysokości 2.400 zł, powiększone o należny podatek VAT (552zł) - stosownie do § 2 ust 3 w/w rozporządzenia - łącznie 2.952 zł.

Sędzia Hanna Woźniak

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...),

3.  (...)

W., 11.10.2017r.

SSR Hanna Woźniak