Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2018 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy Dawid Kobus

Protokolant: stażysta Jowita Stafiej

po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2018 roku w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa K. N.

przeciwko pozwanemu (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda K. N. kwotę 2349,30 zł (dwa tysiące trzysta czterdzieści dziewięć złotych trzydzieści groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 lutego 2017 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda K. N. kwotę 1035,00 zł (tysiąc trzydzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt V GC 210/18

UZASADNIENIE
wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 11 maja 2018 r.

Pozwem z dnia 30 czerwca 2017 roku powód K. N. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwoty 2 349,30 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 lutego 2017 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu wg norm przepisanych (pozew – k. 5-8).

W uzasadnieniu pozwu wskazano, iż w dniu 24 listopada 2016 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzony został samochód marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do poszkodowanej K. P.. Szkoda została spowodowana przez kierowcę, który posiadał zawartą z pozwanym towarzystwem ubezpieczeń, umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Powód zgłosił pozwanemu szkodę. W związku z likwidacją szkody poszkodowana wynajęła od powoda samochód zastępczy, odpowiadający standardowi samochodu uszkodzonego. Powód i poszkodowana ustalili czynsz najmu samochodu zastępczego na kwotę 100 złotych netto za dobę. Poszkodowana korzystała z tego samochodu w okresie od 2 grudnia 2016 roku do 2 stycznia 2017 roku tj. łącznie przez 31 dni. Z tytułu najmu powód wystawił fakturę VAT nr (...). Poszkodowana zawarła z powodem umowę cesji wierzytelności przysługującej jej od pozwanego z tytułu naprawienia szkody związanej z najmem pojazdu zastępczego. Pozwany w toku likwidacji szkody wypłacił kwotę 1 463,70 złotych brutto. Pozwany uznał za zasadny okres najmu w wymiarze 14 dni. W uszkodzonym w chwili zdarzenia samochodzie wystąpiła szkoda całkowita, zatem zdaniem powoda uzasadniony okres najmu powinien trwać od chwili uszkodzenia samochodu do dnia wypłaty odszkodowania, która miała miejsce w dniu 2 stycznia 2017 r (omyłkowo wskazano rok 2016). Powód dodał, że poszkodowana nie dysponowała środkami na zakup innego pojazdu odpowiadającego klasie pojazdu uszkodzonego. Pozwany uznał stawkę dobową najmu w wysokości 85,00 złotych netto, a nie przedstawił żadnego dowodu, że stawka zastosowana przez powoda rażąco odbiega od stawek stosowanych na lokalnym rynku w dacie najmu.

W dniu 26 października 2017 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Toruniu w sprawie V GNc 2676/17 wydał w postępowaniu upominawczym nakaz zapłaty, orzekając zgodnie z żądaniem pozwu (k. 25).

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. zaskarżył skutecznie nakaz zapłaty w całości, wnosząc sprzeciw i żądając oddalenia powództwa w całości i zasądzenia od powoda na jego rzecz kosztów procesu (sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 28-30).

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany potwierdził, że z tytułu szkody obejmującej koszt najmu pojazdu zastępczego wypłacił poszkodowanym odszkodowanie w kwocie 1 463,70 złotych brutto, uznając za uzasadniony najem w wymiarze 14 dni oraz wysokość stawki dziennej najmu w kwocie 85,00 złotych netto. Zdaniem pozwanego roszczenie powoda dotyczące żądania zapłaty kosztów najmu za okres 31 dni jest nieuzasadnione i winno wynosić jedynie 14 dni jako okres od dnia 2 grudnia 2016 r.(data zgłoszenia szkody) do dnia 8 grudnia 2016 r. (pismo pozwanego o uznaniu szkody jako całkowitej) + 7 dni na tzw. zagospodarowanie pojazdu. W ocenie pozwanego, powód nie udowodnił, że tak długi okres najmu pojazdu zastępczego stanowi celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki związane ze szkodą. Pozwany podniósł, że poszkodowana przez pierwsze 8 dni po zdarzeniu nie korzystała z pojazdu zastępczego, w związku z tym należy przypuszczać, że posiadała inny pojazd, z którego mogła korzystać i najem pojazdu od powoda był bezcelowy.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 24 listopada 2016 roku doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w skutek którego został uszkodzony pojazd marki T. (...) o nr rej. (...) należący do K. P.. Sprawca zdarzenia posiadał zawartą z (...) S.A. z siedzibą w W. umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych.

/okoliczności bezsporne/

W okresie 4 dni po zdarzeniu poszkodowana K. P. przebywała w szpitalu, w skutek odniesionych w zdarzeniu obrażeń w postaci wstrząśnienia mózgu i stłuczeń. Poszkodowana nie była w stanie przez pierwszy tydzień po wypadku samodzielnie podjąć działań zmierzających do zgłoszenia szkody pozwanemu ubezpieczycielowi.

/dowód: zeznania świadka K. P. na rozprawie w dniu 11 maja 2018 r. - 00:02.01 – 00:18:50, k. 54-54v/

W dniu 2 grudnia 2016 roku szkoda została zgłoszona (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.. Tego samego dnia K. P. udzieliła pełnomocnictwa K. N. do reprezentowania jej m.in. przed zakładami ubezpieczeniowymi w związku z likwidacją szkody, jednocześnie zawierając z K. N. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą (...) umowę najmu samochodu zastępczego marki S. (...) o nr rej. (...). Strony tej umowy uzgodniły wysokość czynszu najmu na kwotę 100,00 złotych netto za dobę. Konieczność najmu samochodu zastępczego wynikała z tego, że samochód poszkodowanej uszkodzony w zdarzeniu z dnia 24 listopada 2016 roku nie nadawał się do jazdy, a poszkodowana nie dysponowała innym autem, które mogłoby zastąpić uszkodzony pojazd, którego poszkodowana używała do dojazdów do pracy, celów prywatnych, dojazdów do lekarzy i dowożenia dzieci do szkoły.

Najem samochodu zastępczego trwał 31 dni, od 2 grudnia 2016 roku do 2 stycznia 2017 roku. W dniu 2 stycznia 2017 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wypłacił poszkodowanej odszkodowanie z tytułu szkody całkowitej poniesionej w pojeździe marki T. (...) o nr rej. (...) w związku ze zdarzeniem z dnia 24 listopada 2016 roku.

W dniu 3 stycznia 2017 roku K. N. wystawił poszkodowanej K. P. fakturę VAT nr (...) na kwotę 3 813,00 złotych brutto (3 100,00 złotych netto) za najem pojazdu zastępczego w okresie 02.12.2016 r. – 02.01.2017 r. tj. 31 dni.

/dowód: akta szkody k. 31, oświadczenie poszkodowanej k. 9, faktura VAT nr (...) k. 16, zeznania świadka K. P. na rozprawie w dniu 11 maja 2018 r. - 00:02.01 – 00:18:50, k. 54-54v /

Pismem z dnia 3 stycznia 2017 roku K. N. wezwał pozwanego ubezpieczyciela do zapłaty kwoty 3 813,00 złotych tytułem kosztów wynajmu pojazdu zastępczego przez poszkodowaną.

/dowód: pismo powoda z 3 stycznia 2017 roku k. 14-15/

Decyzją z dnia 10 stycznia 2017 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przyznał kwotę 1 463,70 złotych brutto tytułem odszkodowania za najem pojazdu zastępczego, uznając za zasadny okres 14 dni najmu pojazdu zastępczego oraz stawkę dzienną najmu w kwocie 85,00 złotych netto.

/dowód: okoliczność bezsporna, a nadto akta szkody k. 31/

W dniu 27 kwietnia 2017 roku poszkodowana K. P. zawarła z K. N. umowę cesji wierzytelności przysługującej jej względem (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. z tytułu odszkodowania za najem pojazdu zastępczego.

/dowód: umowa cesji wierzytelności k. 17/

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów przedłożonych przez obie strony oraz dowód z zeznań świadka K. P. tj. poszkodowanej w wyniku zdarzenia komunikacyjnego z dnia 24 listopada 2016 r. Sąd za wiarygodne uznał dowody w postaci dokumentów, bowiem nie budziły one wątpliwości zarówno Sądu, zaś strony również nie kwestionowały ich prawdziwości. Sąd przyznał pełen walor wiarygodności zeznaniom świadka K. P.. Zeznania te były jasne, logiczne i spójne, korespondowały i uzupełniały się wzajemnie z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Zeznania te pozwoliły na ustalenie przyczyn opóźnienia zgłoszenia szkody pozwanemu ubezpieczycielowi. Poszkodowana jak zeznała przebywała po zdarzeniu w szpitalu przez 4 dni, a następnie z uwagi na odniesione obrażenia nie była samodzielnie w stanie dokonać zgłoszenia szkody.

Sąd pominął dowód z zeznań świadka P. P., zgłoszony dopiero na rozprawie w dniu 11 maja 2018 r. przez pełnomocnika powoda, albowiem dowód ten był spóźniony, a nadto wobec zeznań świadka K. P. i zgromadzonego materiału dowodowego w postaci dokumentów były one nieistotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

Tak ustalony stan faktyczny pozostał w znacznej mierze niesporny między stronami. Niesporna była kwestia odpowiedzialności pozwanego za powstałą szkodę w pojeździe marki T. (...) o nr rej. (...). Pozwany nie kwestionował również swojej odpowiedzialności z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego do wysokości kwoty wypłaconej. Spór w niniejszej sprawie ogniskował się jedynie na dwóch kwestiach – zasadnej wysokości stawki dziennej najmu pojazdu zastępczego oraz na ustaleniu zasadnego okresu najmu samochodu zastępczego. Powód uznał za uzasadniony najem samochodu zastępczego w wymiarze 31 dni, tj. w okresie od 2 grudnia 2016 roku do 2 stycznia 2017 roku, przy zastosowaniu stawki dziennej najmu w wysokości 100,00 złotych netto, pozwany zakwestionował najem w wymiarze ponad 14 dni, oraz uznał za zasadną stawkę dzienną w kwocie 85,00 złotych netto.

W ocenie Sądu roszczenie powoda zasługuje na pełne uwzględnienie.

Zgodnie z art. 822 § 1 i 2 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w §1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Przepisy kodeksu cywilnego (art. 361-363 k.c.) precyzują, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. W sytuacji gdy poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Ponadto w myśl art. 19 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t.) poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Jak stanowi art. 34 wyżej wskazanej ustawy, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Poniesione przez posiadacza uszkodzonego pojazdu mechanicznego celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego stanowią szkodę majątkową, przewidzianą w art. 361 § 2 k.c. Sąd Najwyższy w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 17 listopada 2011 roku (III CZP 5/11) wskazał, iż odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Jak wskazał SN wynajęcie przez poszkodowanego pojazdu zastępczego będącego normlanym następstwem deliktu nie narusza obowiązku współdziałania wierzyciela z dłużnikiem określonego w art. 354 k.c. i odpowiada społeczno-gospodarczemu celowi tego uprawnienia oraz zasadom współżycia społecznego.

Najęcie pojazdu zastępczego jest normalnym następstwem uszkodzenia samochodu, wykorzystywanego nie tylko w działalności gospodarczej, w wyniku wypadku komunikacyjnego. Czas najmu wyznaczony jest rzeczywistym czasem naprawy – okresem, w którym uszkodzony pojazd mechaniczny w normalnym stanie rzeczy, przy uwzględnieniu faktycznych elementów naprawy oraz procesu likwidacji szkody mógł zostać naprawiony. Jak wskazuje Sąd Okręgowy w Szczecinie w orzeczeniu z dnia 8 lipca 2009 roku. (sygn. II Ca 445/09), kwota jaką poszkodowany uiszcza tytułem najmu samochodu jest szkodą, jaka została spowodowana w jego majątku wskutek zaistnienia wypadku ubezpieczeniowego. Zasadą jest zatem, że zobowiązany do odszkodowania powinien zwrócić poszkodowanemu całą, wydatkowaną na ten cel kwotę ( art. 361 § 1 i 2 k.c.).

Dodać również należy, że to na pozwanym spoczywał obowiązek wykazania przyczyn, dla których obniżył wymiar wypłaconego odszkodowania. Podzielić należy stanowisko powoda, który w oparciu o pogląd judykatury stwierdził, że ciężar dowodu w postepowaniu cywilnym nie zawsze spoczywa na powodzie. Ten, kto odmawia zadość żądaniu powoda obowiązany jest udowodnić fakty wskazujące na to, że uprawnienie żądającemu nie przysługuje (zob. wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 28 lutego 2012 roku, XII GA 748/11). Nie ulega wątpliwości, że powód obowiązany jest do wykazania wysokości szkody, a pozwany do udowodnienia zasadności jej obniżenia.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że powód wykazał należycie swoje roszczenie – przedłożył fakturę VAT, z której wynikała wysokość kosztów najmu pojazdu zastępczego oraz umowę przelewu wierzytelności. Okoliczności zawarcia umowy najmu potwierdzały zeznania świadka – poszkodowanej K. P., z resztą kwestia ta nie była sporna ani w toku postępowania likwidacyjnego ani w toku postępowania sądowego. Wobec tego, że powód wykazał należycie zasadność swojego roszczenia, to na pozwanym spoczywał ciężar udowodnienia przyczyn, dla których odmówił powodowi wypłaty dochodzonej przez niego należności. Pozwany nie wykazał jednak powodów, dla których odmówił powodowi wypłaty odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w pełnej wysokości. Czynności podjęte przez pozwanego w toku niniejszej sprawy ograniczyły się jedynie do zakwestionowania przyjętej przez powoda stawki dziennej najmu oraz zakwestionowania okresu najmu. Pozwany stwierdził jedynie, że przyjęcie przez powoda okresu najmu w wymiarze 31 dni było nieuzasadnione. Pozwany twierdził, że zgłoszenie szkody nastąpiło w dniu 2 grudnia 2016 roku, w dniu 6 grudnia 2016 roku miały miejsce oględziny, a w dniu 8 grudnia 2016 roku powód otrzymał pismo z rozliczeniem szkody, jako całkowitej. Od tego momentu poszkodowana mogła podjąć starania zmierzające do sprzedaży wraku i zakupu innego pojazdu. W ocenie Sądu takie zapatrywanie pozwanego nie jest słuszne. Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą w sytuacji gdy stwierdzono szkodę całkowitą, odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje również celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego także w okresie niezbędnym do nabycia innego pojazdu mechanicznego (tak: uchwała Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2013 r., III CZP 76/13, OSNC 2014/9/85). Z relacji świadka K. P. wynika, że do chwili wypłaty odszkodowania, która – bezspornie – nastąpiła w dniu 2 stycznia 2017 roku, poszkodowana i jej mąż nie dysponowali środkami na zakup nowego samochodu. Nie ulega wątpliwości, że konieczny okres najmu samochodu zastępczego winien trwać co najmniej do wypłaty odszkodowania z tytułu poniesionej w pojeździe szkody. Nic nie stało na przeszkodzie, by najem ten trwał nawet do późniejszego, rozsądnego terminu ewentualnego zakupu nowego samochodu. Uzasadnionym zatem, w ocenie Sądu był okres najmu w wymiarze 31 dni, trwający od 2 grudnia 2016 roku do 2 stycznia 2017 roku. Na marginesie dodać należy, wbrew zapatrywaniom pozwanego, że nie ma znaczenia fakt, iż poszkodowana wynajęła pojazd zastępczy dopiero 8 dni po zdarzeniu (w szczególności fakt ten nie powodował zwiększenia szkody z tytułu najmu pojazdu zastępczego, albowiem ten został najęty dopiero w dniu zgłoszenia szkody, nie zaś przed jej zgłoszeniem). Należy zwrócić uwagę, że przez pierwsze 4 dni po zdarzeniu poszkodowana w ogóle nie mogła korzystać z samochodu z uwagi na pobyt w szpitalu. Poszkodowana po powrocie ze szpitala również cierpiała na dolegliwości związane z wypadkiem przez okres około tygodnia od zdarzenia. Nie sposób z tego tytułu wyprowadzić wniosku jak chce tego pozwany, iż niekorzystanie z pojazdu zastępczego od razu po wypadku spowodowane było innymi okolicznościami tj. posiadaniem innego pojazdu.

Pozwany nie wykazał również przyczyn, dla których uznał, że uzasadnioną jest stawka w wysokości 85,00 złotych netto za dobę najmu, wobec przyjęcia przez powoda stawki dziennej w wysokości 100,00 złotych netto za dobę. W tej kwestii stwierdzić należy, że pozwany w ogóle nie przejawiał inicjatywy dowodowej zgodnie z ciężarem dowodu określonym w art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c.. Nie sposób zauważyć, iż różnica stawek ma charakter nieznaczny i w ocenie Sądu nie odbiega od stawek rynkowych stosowanych w innych podobnych sprawach.

Mając na uwadze powyższą argumentację, Sąd na podstawie art. 19 ust. 1, art. 34 ust. 1, art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 822 § 1 k.c. i art. 361 i art. 362 k.c. w zw. z art. 509 § 1 k.c. zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda K. N. kwotę 2 349,30 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 3 lutego 2017 roku do dnia zapłaty.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie odsetek wydano w oparciu o art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 509 § 1 k.c. Przepis art. 481 § 1 k.c. stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z kolei art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych wskazuje, że zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Zawiadomienie o szkodzie dochodzonej w niniejszej sprawie nastąpiło dnia 3 stycznia 2017 r., tj. z chwilą wezwania pozwanego do zapłaty kwot wynikających z faktury VAT nr (...) (k.14-15). Pozwany pozostawał zatem w opóźnieniu z wypłatą odszkodowania od dnia 3 lutego 2018 roku (wskazanego w pozwie) i od tego dnia żądanie zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie było zasadne.

W zakresie kosztów procesu Sąd postanowił na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w myśl odpowiedzialności za wynik procesu i zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 035,00 złotych, na którą złożyły się kwota 118,00 złotych opłaty sądowej od pozwu, kwota 17,00 złotych opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa oraz kwota 900,00 złotych kosztów zastępstwa procesowego (§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie /Dz. U. z 2015 r., poz. 1800/.)

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego,

3.  Akta z wpływem lub za 22 dni.

T., dnia 4 czerwca 2018 roku

Asesor sądowy
Dawid Kobus