Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 sierpnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Toruniu - IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Danuta Jarosz-Czarcińska (spr.)

Sędziowie SSO Małgorzata Maleszka

SSR del. Jakub Litowski

Protokolant stażysta Bernadeta Rybicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2018 r. w Toruniu

sprawy B. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o zasiłek chorobowy

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T.

od wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu - IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 24 maja 2018 r. sygn. akt IVU 127/18

oddala apelację.

/-/SSR (del.) Jakub Litowski /-/SSO Danuta Jarosz-Czarcińska /-/SSO Małgorzata Maleszka

Sygn. akt IVUa 23/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Toruniu wyrokiem z dnia 24 maja 2018 r. zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T. z dnia 26 stycznia 2018 r. w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej B. W. prawo do zasiłku chorobowego za okres od 11 grudnia 2017 r. do dnia 27 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy ustalił, że ubezpieczona B. W. będąca jednocześnie płatnikiem składek z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej złożyła do Oddziału ZUS dwa zwolnienia lekarskie ZUS ZLA, które potwierdzają niezdolność od 11 grudnia 2017 r. do 15 grudnia 2017 r. (z dnia 11 grudnia 2017 r.) oraz od 16 grudnia 2017 r. do 27 grudnia 2017 r. (z dnia 18 grudnia 2017 r.)

Ubezpieczona - Płatnik składek dokonała płatności wymaganych składek na ubezpieczenie społeczne w następujących terminach:

a) składka za miesiąc wrzesień 2017 r. została opłacona 10 października 2018 r. (wtorek),

b) składka za miesiąc październik 2017 r. została opłacona 10 listopada 2017 r. (piątek),

c) składka za miesiąc listopad 2017 r. została opłacona 11 grudnia 2017 r. (poniedziałek
- następny dzień po dniu ustawowo wolnym do pracy).

Wpłaty zostały zaewidencjonowane w Kompleksowym Systemie Informatycznym ZUS:

- w dniu 13 listopada 2017 r. za październik 2017 r. na kwotę 812,61 zł

- w dniu 12 grudnia 2017 r. za listopad 2017 r. na kwotę 812,61 zł.

Organ rentowy ocenił, że wpłaty dokonane przez panią B. W. zostały przekazane po obowiązującym terminie płatności lecz w prawidłowej wysokości.

W dniu 26 stycznia 2018 r. organ rentowy wystawił niepodpisany dokument
„potwierdzenie o dobrowolnym ubezpieczeniu chorobowym”, w którym wskazano, że pani B. W. podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu w okresie od 01 listopada 2016 r. do 31 grudnia 2016 r., nieopłacenie składki w terminie za styczeń 2017 r., od 01 lutego 2017 r. do 31 maja 2017 r., nieopłacenie składki w terminie za czerwiec 2017 r., od 01 lipca 2017 r. do 30 września 2017 r., nieopłacenie składki w terminie za październik 2017 r. i listopad 2017 r.

Sąd I instancji ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów dołączonych do akt sprawy. Ich wiarygodność nie była kwestionowana. Ubezpieczona wnosiła o odstąpienie
o słuchanie jej w charakterze strony. Podtrzymała stanowisko, wyjaśniła że posiadała środki na koncie, który było kontem kancelarii.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, ust. 3 pkt 1, 2 i 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2017 r., poz. 1368), zasiłkowej, osoba podlegająca dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.

Do wymaganego okresu ubezpieczenia chorobowego wlicza się poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.

Od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego prawo do zasiłku chorobowego przysługuje:

1)  absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych,

2)  jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub
z pracy,

3)  posłom i senatorom, którzy przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.

W przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność i osób z nimi współpracujących dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustaje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie składki. Tak wynika z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1778).

Terminy opłacania składek ZUS reguluje cyt. ustawa z dnia 13 października 1998 r. (ustawa systemowa). Zgodnie z art. 47 ww. ustawy przedsiębiorca opłacający składkę wyłącznie za siebie opłaca składki za dany miesiąc do 10 dnia następnego miesiąca. Przy czym, jeżeli ostatni dzień terminu płatności przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, ostatnim dniem jest następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.

W tym miejscu trzeba odnieść się do treści art. 60 § 1 pkt 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), który jest stosowany
z mocy odesłania z art. 31 ustawy systemowej z dnia 13.10.1998 r. do należności z tytułu składek. Przepis ten stanowi, że za termin dokonania zapłaty podatku uważa się w obrocie bezgotówkowym dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika, rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub rachunku płatniczego podatnika
w instytucji płatniczej albo instytucji pieniądza elektronicznego na podstawie polecenia przelewu lub zapłaty za pomocą innego niż polecenie przelewu instrumentu płatniczego.

Z tej regulacji wprost wynika, że za termin dokonania zapłaty w obrocie bezgotówkowym uważa się dzień obciążenia rachunku płatnika składek.

Powyższe znajduje także oparcie w orzecznictwie. W wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 12 stycznia 2017 r. (III AUa 748/16) wskazano, że: „(....) chwilą decydującą o tym, czy składka została zapłacona w terminie jest chwila przyjęcia polecenia przelewu przez bank,
a nie moment jego księgowania – uznawania rachunku wierzyciela kwotą określoną w poleceniu przelewu." Sąd zaakcentował również, że: „(...) zgodnie z art. 63c ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn. Dz.U. z 2015 r., poz. 128) polecenie przelewu stanowi udzieloną bankowi dyspozycję dłużnika obciążenia jego rachunku określoną kwotą i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. (...) Wobec tego dla banku otrzymanie polecenia przelewu oznacza konieczność dokonania dwóch czynności, a mianowicie w pierwszej kolejności obciążenie rachunku dającego zlecenie określoną kwotą, a następnie uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. "Podkreślono ponadto, że: „Wykonanie obu tych operacji finansowych przez bank, w zależności od umowy rachunku bankowego, może nastąpić w dniu wydania polecenia przelewu, bądź też poprzez obciążenie rachunku dającego zlecenie w dniu złożenia polecenia, a uznanie rachunku wierzyciela następnego dnia.

Również Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z 19 kwietnia 2016 r. (III AUa 1290/15) wskazał, że prawidłowa wykładnia art. 60 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej prowadzi do wniosku, że chwilą decydującą o tym, czy składka została zapłacona w terminie, jest chwila przyjęcia polecenia przelewu przez bank płatnika, a nie moment jego księgowania, czyli uznania rachunku ZUS.

Jak wynika z dokumentów k. 6 i k. 7 daty transakcji to 10 październik 2017 r. i 10 listopad 2017 r. i 11 grudzień.2017 r. (10 grudzień to niedziela). Organ rentowy opierał się na datach księgowania, a nie datach polecenie przelewu.

Sąd Rejonowy ocenił, że skoro nie można ocenić, że opłacenie składek nastąpiło nieterminowo, to stanowisko ubezpieczonej, że zbędne było składnie zatem wniosku o przywrócenie terminu do opłacania składek jest prawidłowe. Jak wyjaśniła także ubezpieczona w momencie wydania polecenia przelewu były środki pieniężne na koncie kancelarii.

Mając powyższe na uwadze orzeczono o przyznaniu ubezpieczonej zasiłku chorobowego za okres od 11 grudnia 2017 r. do dnia 27 grudnia 2017 r.

Na marginesie można wskazać ogólne rozważania, że w sytuacjach, gdy opłacenie składki następuje po terminie, czego jednak nie ustalono w ww. sprawie, to odwołanie ubezpieczonego może być traktowane także jako wniosek o przywrócenie terminu.
W stanowisku Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 19 stycznia 2016 r. w sprawie o sygn. akt I UK 35/15 (Legalis nr 1433133) wyjaśniono, iż przepis art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy systemowej nie powinien być traktowany z nadmiernym rygoryzmem - w tym znaczeniu, że niejako automatycznie prowadzi do wyłączenia z ubezpieczenia, bez względu na okoliczności.

Zdanie drugie ww. przepisu brzmi: „w uzasadnionych przypadkach Zakład, na wniosek ubezpieczonego, może wyrazić zgodę na opłacenie składki po terminie, z zastrzeżeniem ust. 2a". Ocenia się, że przepis ten nie wymaga, aby dany przypadek był wyjątkowy i szczególnie uzasadniony, a przez przypadek uzasadniony rozumieć należy taki, który obiektywnie usprawiedliwia i tłumaczy, dlaczego składka nie została należycie opłacona (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 21 kwietnia 2015 r., III AUa 943/14). Trzeba, zatem wziąć pod uwagę szczególne wypadki, gdy z przyczyn niezależnych od ubezpieczonego w danym miesiącu uiszczenie składki nie następuje. Jest to tym bardziej uzasadnione, gdy niedopatrzenie to zostaje naprawione, nie ma ono charakteru działania specjalnego, mającego niejako "oszukać" system ubezpieczeń społecznych, a ponadto w historii płatnika zdarzenie to jest jednorazowe (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 22 lipca 2015 r., III AUa 387/15).

W apelacji od powyższego wyroku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w T. zarzucał wyrokowi:

I.  naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię art. 4 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, ust. 3 pkt 1, 2 i 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2017 r., poz. 1368), polegającą na przyjęciu, że ubezpieczona spełnia wszystkie warunki niezbędne do przyznania prawa do zasiłku chorobowego za okres od 11 grudnia 2017 r. do 27 grudnia 2017 r., mimo że podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu do 30 września 2017 r.

II.  naruszenie przepisu prawa procesowego, tj. błędną wykładnię art. 233 § 1 k.p.c. poprzez wyprowadzenie z zebranego materiału dowodowego wniosków sprzecznych z zasadami logicznego rozumowania i doświadczeniem życiowym, a tym samym uznanie, że ubezpieczona opłaciła składkę na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe w terminie za miesiąc październik i listopad 2017 r., i tym samym podlegała dobrowolnemu ubezpieczeniu chorobowemu po 30 września 2017 r.

III.  błąd w ustaleniach faktycznych, który miał wpływ na wynik sprawy polegający na przyjęciu przez Sąd, że w niniejszej sprawie ubezpieczona wykazała fakt opłacenia składki na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe za październik i listopad 2017 r. w ustawowym terminie.

Wskazując na te zarzuty organ rentowy wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu apelacji organ rentowy podtrzymał swoje dotychczasowe argumenty.

Ubezpieczona B. W. w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie.

W uzasadnieniu odpowiedzi na apelację podtrzymywała stanowisko prezentowane przed Sądem Rejonowym i dodatkowo wskazała, że w momencie dokonania polecenia przelewu nastąpiło obciążenie rachunku bankowego, a wskazane daty transakcji potwierdzają dochowanie terminu dokonania zapłaty w obrocie bezgotówkowym. Jednoznacznie stwierdziła, że składki na ubezpieczenie społeczne były opłacone w terminie, a zatem upłynęło 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, a co za tym idzie płatnik nabył prawo do zasiłku chorobowego, zgodnie z art. 4 ustawy zasiłkowej.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja organu rentowego nie zasługuje na uwzględnienie. W ocenie Sądu Okręgowego wyrok Sądu Rejonowego oparty został na prawidłowo poczynionych ustaleniach faktycznych, dokonanych w granicach swobodnej oceny dowodów, o której stanowi art. 233 § 1 k.p.c.

Sąd Okręgowy przyjmuje poczynione ustalenia faktyczne przez Sąd Rejonowy za własne, bez potrzeby ich uzupełniania. W konsekwencji nie zachodzi potrzeba ich szczegółowego przytaczania.

Dla przypomnienia należy wskazać za Sądem Rejonowym, że zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 pkt 2 i ust. 2, ust. 3 pkt 1, 2 i 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2017 r., poz. 1368), zasiłkowej, osoba podlegająca dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu nabywa prawo do zasiłku chorobowego po upływie 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego.

Do wymaganego okresu ubezpieczenia chorobowego wlicza się poprzednie okresy ubezpieczenia chorobowego, jeżeli przerwa między nimi nie przekroczyła 30 dni lub była spowodowana urlopem wychowawczym, urlopem bezpłatnym, albo odbywaniem czynnej służby wojskowej przez żołnierza niezawodowego.

Od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego prawo do zasiłku chorobowego przysługuje:

1)  absolwentom szkół lub szkół wyższych, którzy zostali objęci ubezpieczeniem chorobowym lub przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania dyplomu ukończenia studiów wyższych,

2)  jeżeli niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem w drodze do pracy lub z pracy,

3)  posłom i senatorom, którzy przystąpili do ubezpieczenia chorobowego w ciągu 90 dni od ukończenia kadencji.

W przypadku osób prowadzących pozarolniczą działalność i osób z nimi współpracujących dobrowolne ubezpieczenie chorobowe ustaje od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego, za który nie opłacono w terminie składki. Tak wynika z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy
z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 1778).

Stosownie do art. 47 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz.U. z 2017 r., poz. 1778 j.t.) płatnik składek przesyła w tym samym terminie deklarację rozliczeniową, imienne raporty miesięczne oraz opłaca składki za dany miesiąc,
z zastrzeżeniem ust. 1a, 2a i 2b, nie później niż: do 10 dnia następnego miesiąca – dla osób fizycznych opłacających składkę wyłącznie za siebie. Przy czym, jeżeli ostatni dzień terminu płatności przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, ostatnim dniem jest następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy.

Natomiast zgodnie z art. 60 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) za termin dokonania zapłaty w obrocie bezgotówkowym uznaje się dzień obciążenia rachunku bankowego, rachunku w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub rachunku płatniczego w instytucji płatniczej lub instytucji pieniądza elektronicznego na podstawie polecenia przelewu lub zapłaty.

Płatnik składek - ubezpieczona dokonała płatności wymaganych składek na ubezpieczenie społeczne w następujących terminach:

- składka za miesiąc wrzesień 2017 r. została opłacona 10 października
2017 r. (wtorek),

- składka za miesiąc październik 2017 r. została opłacona 10 listopada 2017 r. (piątek),

- składka za miesiąc listopad 2017 r. została opłacona 11 grudnia 2017 r. (poniedziałek
- następny dzień po dniu ustawowo wolnym od pracy).

Na koncie płatnika składek w momencie dokonywania transakcji były wystarczające środki finansowe (co ustalił Sąd Rejonowy). Przed dokonaniem transakcji w piątek 10 listopada 2017 r. na rachunku bankowym znajdowały się środki finansowe w wysokości 12 772,01 zł,
a bezpośrednio po dokonaniu trzech transakcji na rzecz ZUS środki finansowe na koncie wynosiły kolejno: 11 959,40 zł, 11 662,12 zł i 11 599,45 zł. Wskazać też należy, że kolejna transakcja, dokonana w niedzielę 12 listopada 2017 r. również spowodowała zmniejszenie dostępnych na rachunków środków finansowych. Zatem obciążenia rachunku bankowego nastąpiły w momencie wykonania transakcji. Wskazać tutaj także należy, że niezależnie od dnia i godziny dokonania transakcji, bank za pomocą wiadomości tekstowej wysłanej z aplikacji mobilnej banku informuje o obciążenie rachunku kwotą przelewu/płatności, a po dokonaniu transakcji, klient nie ma możliwości wycofania złożonej dyspozycji. Jedynie brak środków finansowych na rachunku bankowym lub błędne wskazanie rachunku bankowego odbiorcy spowodują, iż transakcja nie dojdzie do skutku, co jednak nie miało tutaj miejsca.

Sąd Okręgowy podziela pogląd ubezpieczonej i Sądu Rejonowego, i przyjmuje za własny, zgodnie z którym dniem zapłaty składki ubezpieczeniowej w przypadku rozliczeń bezgotówkowych jest dzień obciążenia rachunku bankowego na podstawie polecenia przelewu. Patrz: wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 12 stycznia 2017 r. III AUa 748/16 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie III AUa 851/15, LEX nr 2065043). Sąd Okręgowy przyjmuje, że chwilą decydującą o tym, czy składka została zapłacona w terminie jest chwila przyjęcia polecenia przelewu przez bank, a nie moment księgowania - uznawania rachunku wierzyciela kwotą określoną w poleceniu przelewu.

Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 60 § 1 pkt 2 Ordynacji Podatkowej, który ma zastosowanie na podstawie art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych za termin dokonania zapłaty w obrocie bezgotówkowym uważa się dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika, to jest w tym przypadku płatnika składek. Obciążenie rachunku bankowego płatnika składek może nastąpić na podstawie różnych operacji bankowych, w tym na podstawie przelewu.

Przy czym zgodnie z art. 63c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r., poz. 1876 j.t.) polecenie przelewu stanowi udzieloną bankowi dyspozycję dłużnika obciążenia jego rachunku określoną kwotą i uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Bank wykonuje dyspozycję dłużnika w sposób przewidziany w umowie rachunku bankowego. Wobec tego dla banku otrzymanie polecenia przelewu oznacza konieczność dokonania dwóch czynności, a mianowicie w pierwszej kolejności obciążenie rachunku dającego zlecenie określoną kwotą, a następnie uznania tą kwotą rachunku wierzyciela. Wykonanie obu tych operacji finansowych przez bank, w zależności od umowy rachunku bankowego, może nastąpić w dniu wydania polecenia przelewu, bądź też poprzez obciążenie rachunku dającego zlecenie w dniu złożenia polecenia, a uznanie rachunku wierzyciela następnego dnia. Wydanie dyspozycji w bankowości elektronicznej przelewu określonej kwoty na konto wierzyciela jest równoznaczne z obciążeniem rachunku dającego zlecenie w dniu wydania tej dyspozycji, oczywiście o ile na koncie dłużnika znajdowały się środki pozwalające na uznanie rachunku wierzyciela, to jest środki pozwalające na realizację przelewu. Skuteczne zlecenie płatnicze w systemie bankowości elektronicznej powoduje automatyczne zmniejszenie środków na koncie zleceniodawcy o kwotę określoną w tym zleceniu już w momencie przyjęcia polecenia przelewu przez bank (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 19 kwietnia 2016 r. w sprawie III AUa 1290/15, LEX nr 2044366).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należało dojść do wniosku, iż chwilą decydującą o tym, czy składka na ubezpieczenie chorobowe ubezpieczonej została zapłacona w terminie, była chwila wprowadzenia przez ubezpieczoną realizacji przelewów za pośrednictwem elektronicznych kanałów dostępu – obciążenia jej rachunku – a nie moment jej księgowania – realizacji. Skoro zatem ubezpieczona wykonała polecenia przelewów ostatniego dnia, w którym składkę na dobrowolne ubezpieczenie chorobowe należało terminowo uiścić, skutkowało to już w tym dniu obciążeniem jej rachunku bankowego kwotą wymienioną
w poleceniu. Ubezpieczona w tym momencie dysponowała środkami finansowymi na swoim rachunku umożliwiającymi pokrycie wykonanego przelewu.

Skoro w momencie dokonania polecenia przelewu nastąpiło obciążenie rachunku bankowego, a wskazane daty transakcji potwierdzają dochowanie terminu dokonania zapłaty w obrocie bezgotówkowym, zatem składki na ubezpieczenie społeczne były opłacane przez ubezpieczoną w terminie. Ubezpieczona nabyła więc prawo do zasiłku chorobowego, albowiem upłynęło 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego (art. 4 ustawy zasiłkowej).

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, że apelacja organu rentowego podlegała oddaleniu na mocy art. 385 k.p.c.

/-/SSR (del.) Jakub Litowski /-/SSO Danuta Jarosz-Czarcińska /-/SSO Małgorzata Maleszka