Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 października 2018r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 października 2018r. w Suwałkach

sprawy H. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę pomostową

w związku z odwołaniem H. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 20 czerwca 2018 r. znak (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20.06.2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. odmówił H. S. prawa do emerytury pomostowej.

W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych (t.j. Dz.U. z 2017r. poz. 664 ze zm.) prawo do emerytury pomostowej przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Zakład zaś odmówił prawa do emerytury pomostowej, ponieważ H. S. nie wykonywał prac w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Do pracy w warunkach szczególnych nie został zaliczony okres zatrudniania po 2008r., ponieważ H. S. nie został zgłoszony w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, jako pracownik wykonujący pracę w warunkach szczególnych. Za okresy zaś zatrudniania w szczególnych warunkach od 01.01.2009r., zgodnie z art. 38 ustawy o emeryturach pomostowych, płatnik składek jest zobowiązany złożyć druki ZUS ZSWA do 31 marca danego roku kalendarzowego za poprzedni rok. W przypadku wystąpienia z wnioskiem o przyznanie emerytury pomostowej, zgłoszenie danych o pracy w szczególnych warunkach w danym roku kalendarzowym, płatnik przekazuje do Zakładu w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia wniosku.

Natomiast na podstawie dowodów dołączonych do wniosku o emeryturę pomostową i uzyskanych w wyniku przeprowadzonego przez Zakład postępowania, za udowodnione przyjął 35 lat 11 miesięcy i 14 okresów składkowych i nieskładkowych, a staż pracy w warunkach szczególnych 15 lat 2 miesiące i 18 dni.

W lapidarnym odwołaniu od tej decyzji H. S. domagał się jej zmiany. Podniósł, że pracował w warunkach szczególnych m.in. w(...)i za ten okres pracy zakład pracy odprowadził składki.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie i podtrzymał podstawy skarżonej decyzji. Wskazał, że do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach, w myśl art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych, organ rentowy nie uwzględnił okresu zatrudnienia od 07.05.2018r. do 18.05.2018r. w firmie (...) w K., ponieważ pracodawca nie potwierdził, że w tym okresie H. S. wykonywał pracę wymienioną w załączniku nr 1 lub nr 2 do ustawy o emeryturach pomostowych oraz nie zgłosił wnioskodawcy do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, jako pracownika zatrudnionego w warunkach szczególnych.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał też, że stosownie do art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych – prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31.12.2008r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach
wymienionej w zał. nr 1 do ustawy lub w szczególnym charakterze wymienionej w zał. nr 2 ustawy,

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i art. 5-12,

3) na dzień 01.01.2009r. miała wymagany w przepisach, o których mowa
w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze
wymienionej w zał. nr 1 i nr 2 do ustawy.

Odwołujący się nie spełniał jednak przesłanek wymienionych w art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych tj. na dzień 01.01.2009r., nie został udowodniony okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy, wynoszący co najmniej 15 lat.

W myśl art. 51 ustawy o emeryturach pomostowych, płatnik składek zobowiązany jest do wystawienia zaświadczenia o wykonywaniu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 niniejszej ustawy, za okresy pracy przypadające przed 01.01.2009r.

Odwołujący się nie spełnił przesłanek przewidzianych w art. 4 w zw. z art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, ponieważ na dzień 01.01.2009r. nie udowodnił co najmniej 15 lat okresów pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, ponieważ pracodawcy w udowodnionych okresach nie potwierdzają, że wykonywał on prace wymienione w załączniku nr 1 lub 2 do ustawy o emeryturach pomostowych.

Organ rentowy jeszcze wskazał, że H. S. (ur. (...)) w dniu (...). osiągnął wiek 60 lat i wykazał wymagane co najmniej 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Jednakże po dniu 31.12.2008r. nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, stosownie do art. 3 ust. 1 i 3 ustawy. Dlatego też pomimo udowodnienia okresu pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 15 lat 2 miesięcy 18 dni nie spełnił warunków do przyznania prawa do emerytury pomostowej. Dodatkowo, pracodawca nie zgłosił go w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, jako pracownika zatrudnionego w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze po 31.12.2008r. w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych, a tym samym nie zostały opłacone składki na Fundusz Emerytur Pomostowych w myśl art. 35 ust. 2 ustawy emeryturach pomostowych.

Na skutek dołączonego przez H. S. do odwołania zgłoszenia ZUS ZSWA, w dniu 26.06.2018r. organ rentowy wydał nową decyzję zmieniającą decyzję z dnia 20.06.2018r. jedynie w zakresie dotyczącym zgłoszenia odwołującego na drukach ZUS ZSWA do organu rentowego jako pracownika zatrudnionego w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach pomostowych, a tym samym w zakresie opłacenia składki na Fundusz Emerytur Pomostowych w myśl art. 35 ust. 2 ustawy o emeryturach pomostowych. Do pracy wykonywanej w szczególnych warunkach w myśl art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych organ rentowy w dalszym ciągu jednak nie uwzględnił okresu zatrudnienia odwołującego się od 07.05.2018r. do 18.05.2018r. w firmie (...) w K., ponieważ nie została spełniona definicja pracy wykonywanej w warunkach szczególnych, opisana w art. 3 ust. 1 i 3 cytowanej ustawy. W tym zakresie organ rentowy powołał się na stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia z dnia 19.01.2016r. sygn. akt I UK 269/15.

Informacyjnie organ rentowy podał również, że w decyzji z dnia 20.06.2018 r. błędnie wskazano udowodnione okresy składkowe wnioskodawcy w wymiarze 34 lat 8 miesięcy 26 dni, gdyż powinno być 35 lat 4 miesiące 2 dni.

W odwołaniu od tej decyzji H. S. domagał się jej zmiany i przyznania prawa do emerytury pomostowej. Wskazał że spełnił wszystkie warunki do przyznania tego świadczenia, w szczególności dotyczące wykonywania pracy w warunkach szczególnych po dniu 31.12.2008r. W tym zakresie powołał się na informację zawartą w druku ZUSZWA o opłaceniu składki na Fundusz Emerytur Pomostowych. Z niezrozumiałych zaś dla niego powodów organ rentowy pominął ten fakt. Z broszur informacyjnych wynika bowiem, że prawo do emerytury pomostowej przysługuje nawet w sytuacji przepracowania po dniu 31.12.2008r. tylko jednego dnia w warunkach szczególnych. W jego sytuacji praca w warunkach szczególnych trwała dłużej i nie została uwzględniona. Dodatkowo wskazał, że pracuje od 1973r. i przez 45 lat opłacał wszystkie składki na ubezpieczenia społeczne, a obecnie nie może skorzystać z prawa do emerytury pomostowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji. Wniósł o łączne rozpoznanie obu odwołań H. S..

Postanowieniem z dnia 23.07.2018r. oba odwołania H. S. z uwagi na tożsamość faktyczną i prawną połączono do wspólnego rozpoznania.

Sąd Okręgowy ustali i zważył, co następuje:

Odwołania za zasadnego nie można uznać było.

W decyzjach oraz odpowiedziach na odwołanie organ rentowy bardzo szczegółowo odniósł się do kwestii związanych z warunkami, jakie ubezpieczony winien spełnić przy ubieganiu się o praco do emerytury pomostowej. Argumenty te są właściwe i Sąd je w całości podziela. Z racji na przedmiot sprawy konieczne jest ich bliższe wyjaśnienie. W toku postępowania Sąd również dokonał weryfikacji stażu pracy w warunkach szczególnych w oparciu o zgromadzoną w sprawie dokumentację pracowniczą i efekt tej analizy zostanie przestawiany w dalszej części uzasadnienia. Należy również zaznaczyć, że z uwagi na argumenty przedstawiane przez odwołującego oraz jego sytuację osobistą Sąd przeanalizował czy istnieje podstawa do przyznania odwołującemu się wcześniejszej emerytury w związku z pracą w warunkach szczególnych.

Przechodząc do podstawowego zagadnienia w sprawie, spór w niniejszej sprawie wymagał ustalenia, czy H. S. spełnia warunki do przyznania mu prawa do emerytury pomostowej na podstawie art. 4 lub art. 49 ustawy z 19.12.2008r. o emeryturach pomostowych. Powtórzyć należy, że przepis art. 4 tej ustawy stanowi, że prawo do emerytury pomostowej, z uwzględnieniem art. 5-12, przysługuje pracownikowi, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) urodził się po dniu 31 grudnia 1948 r.;

2) ma okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat;

3) osiągnął wiek wynoszący co najmniej 55 lat dla kobiet i co najmniej 60 lat dla mężczyzn;

4) ma okres składkowy i nieskładkowy, ustalony na zasadach określonych w art. 5-9 i art. 11 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i co najmniej 25 lat dla mężczyzn;

5) przed dniem 1 stycznia 1999 r. wykonywał prace w szczególnych warunkach lub prace w szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy lub art. 32 i art. 33 ustawy o emeryturach i rentach z FUS;

6) po dniu 31 grudnia 2008 r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy;

7) nastąpiło z nim rozwiązanie stosunku pracy.

Natomiast na podstawie art. 49 tej ustawy prawo do emerytury pomostowej przysługuje również osobie, która:

1) po dniu 31 grudnia 2008 r. nie wykonywała pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ;

2) spełnia warunki określone w art. 4 pkt 1-5 i 7 i art. 5-12;

3) w dniu wejścia w życie ustawy miała wymagany w przepisach, o których mowa w pkt 2, okres pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 .

Z powyższego wynika zatem, że warunkiem nabycia prawa do emerytury pomostowej w świetle wykładni językowej art. 4 i art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, po spełnieniu warunków „formalnych”, jest legitymowanie się określonym stażem w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze oraz kontynuowanie pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze określonych ustawą o emeryturach pomostowych (obecnie obowiązujących) tj. po 31.12.2008r. i posiadanie takiej określonej tą ustawą pracy w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze przed 01.01.2009r. (obecnie obowiązujących). Natomiast, jeżeli osoba ubiegająca się o to świadczenie nie kontynuuje pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze określonych ustawą o emeryturach pomostowych to może nabyć prawo do "nowego" świadczenia (emerytury pomostowej) jedynie wówczas, gdy dotychczasowy staż pracy (okres prac) można kwalifikować jako prace w warunkach szczególnych lub szczególnym charakterze określonych ustawą o emeryturach pomostowych (obecnie obowiązujących) w wymiarze 15 lat. Są one określane w art. art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o emeryturach pomostowych. Te szczególne warunki pracy bądź szczególnego charakteru pracy obecnie obowiązujące są po prostu jeszcze bardziej „szczególne” . Wskazane są w załącznikach do ustawy.

Analizując sytuację prawną odwołującego się w aspekcie art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych to spełnił on warunek daty urodzenia oraz ukończenia wieku. Natomiast co do wykonywania przez odwołującego się po dniu 31.12.2008r. pracy w warunkach szczególnych, to należało podzielić stanowisko organu rentowego, że takiego okresu nie można mu przyjąć. Co prawda wskazywał na zatrudnianie w Przedsiębiorstwie (...)w K. od 07.05.2018r. do 18.05.2018r. w wymiarze całego etatu na stanowisku szlifierza, jednak zbyt krótki okres zatrudnienia na tym stanowisku nie dawał podstawy do uznania, że okres ten wypełnia wymogi zawarte w art. 4 pkt 6 ustawy (po dniu 31 grudnia 2008r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze, w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy). Pracodawca w świadectwie pracy potwierdził, że odwołujący się wykonywał pracę w warunkach szczególnych na stanowisku: 105, rodzaj: szlifierz. Za ten okres ostatecznie została również opłacona za odwołującego składka na Fundusz Emerytur Pomostowych. Ze świadectwa pracy wynika również, że wyłącznie na okres od 07.05.2018r. do 18.05.2018r. została zawarta z odwołującym się umowa o pracę. Sąd Najwyższy natomiast w wyroku z dnia 15.01.2013r. w sprawie I UK 448/12, wypowiadając się co do wykładni art. 4 ustawy o emeryturach pomostowych w zakresie zaliczania do okresów pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze także zatrudnienia w takich warunkach w okresie od dnia 1 stycznia 1999 r. do dnia 31 grudnia 2008r., wskazał, że co najmniej jeden miesiąc musi przypadać przed dniem 1 stycznia 1999r. oraz jeden miesiąc po dniu 31 grudnia 2008r. Nie ulega zaś wątpliwości, że po 31.12.2008r. odwołujący się nie pracował co najmniej miesiąc w warunkach szczególnych. Okoliczność ta jest bezsporna, gdyż wynika wprost ze świadectwa pracy. W tych okolicznościach prawidłowo zatem organ rentowy odmówił odwołującemu się prawa do emerytury pomostowej z art. 4 ustawy, gdyż jest ona uzależniona od łącznego spełniania wszystkich przesłanek wymienionych w tym przepisie.

Analizując sytuację odwołującego się odnośnie art. 49 ustawy o emeryturach pomostowych, czyli z ustaleniem, że po 31.12.2008r. nie pracował on w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 tej ustawy, należało również odmówić mu prawa do tego świadczenia. W świetle tej regulacji jedyną możliwością, by przyznać odwołującemu się prawo do emerytury pomostowej było wykazanie przez niego, że w dniu wejścia w życie ustawy o emeryturach pomostowych, tj. 1 stycznia 2009r., miał on co najmniej 15 lat pracy wykonywaj w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze, ale nie w rozumieniu art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS (poprzednio obwiązujących), lecz w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej (obecnie obowiązujących). Wynika to wprost z treści przytoczonego wyżej art. 49 ust. 3 ustawy pomostowej. Podkreślenia wymaga, że ustawa o emeryturach pomostowych znacznie zawęziła rodzaje prac i stanowiska, na których wykonuje się prace w warunkach szczególnych w porównaniu do tych prac i stanowisk, jakie w powiązaniu z art. 32 ustawy o emeryturach i rentach z FUS zawiera wykaz A, będący załącznikiem do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 z późn. zm.). Co więcej, w orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że wykaz prac określonych w art. 3 ust. 1 i 3 ustawy z 2008r. o emeryturach pomostowych jest zamknięty i nie podlega uzupełnieniu, co oznacza, że cech pracy "o szczególnym charakterze" lub "w szczególnych warunkach" nie mogą posiadać inne prace, choćby sposób ich wykonywania i ich jakość mogła obniżyć się z wiekiem (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 13 marca 2012r., sygn. akt II UK 164/11). Istnieje zatem cała rzesza prac, które do 01.01.1999r. były pracami w warunkach szczególnych, a od 01.01.2009r. już nie są. Taka sytuacja była i w przypadku odwołującego się. W oparciu o świadectwo pracy w warunkach szczególnych za okres od 01.09.1975r. do 31.03.1992r. zatrudnienia w (...) w G. odwołujący się wykonywał pracę elektromontera instalacji i urządzeń elektroenergetycznych – prace przy wytwarzaniu, przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych. Jednak takiej pracy wprost nie można uznać za prace wykonywane w warunkach szczególnych w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej, gdyż w załącznikach nr 1 i nr 2 do tej ustawy, które są jej integralną częścią, a które zawierają wykazy prac zaliczanych w chwili obecnej do wykonywanych w warunkach szczególnych i prac o szczególnym charakterze, brak jest wskazanej pracy takiego elektromontera. W załączniku nr 2 pod poz. 17 zaliczono tylko prace elektromonterów bezpośrednio przy usuwaniu awarii oraz eksploatacji napowietrznych sieci elektroenergetycznych w warunkach prac pod napięciem, jednak odwołujący się takich prac w tym (...) nie wykonywał. Jak sam wyjaśnił i co wynika z akt osobowych za okres zatrudnienia w tym kombinacie był w zasadzie zwykłym elektrykiem i zajmował się instalacją elektryczną wewnętrzną budynków i wszystkim co było związane z elektryką. Nie można też było odwołującemu się i zaliczyć do takiej pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze w rozumieniu określonym art., 3 ust. 1 i 3 ustawy pomostowej (obecnie obowiązujących) pracy w okresie czasu od 02.07.1973r. do 05.07.1975r. w Zakładzie (...) w O. –(...) G., gdyż jak też sam wyjaśnił – pracował w tym Zakładzie przy stawianiu tylko słupów i urządzeniu linii elektrycznych i kablowych.

Brak jest więc podstaw prawnych do przyznania emerytury pomostowej osobie, której dotychczasowy okres pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze nie może być obecnie traktowany w ten sposób. Takie stanowisko wyraził Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 13 marca 2012 r., sygn. akt II UK 164/11, oraz z 15 stycznia 2013 r., I UK 448/12. Zatem nie ma wątpliwości, że odwołujący się nie spełnia także przesłanki do nabycia prawa do emerytury pomostowej z art. 49 tej ustawy.

W toku postępowania Sąd również przeanalizował staż pracy w warunkach szczególnych, który został przez organ rentowy uznany w wymiarze 15 lat 2 miesięcy i 18 dni. Okoliczność ta ma znaczenie nie tylko w aspekcie powyższej opisanych przesłanek do uzyskania przez odwołującego się prawa do emerytury pomostowej w oparciu o art. 4 ustawy, ale również emerytury wcześniejszej w związku z pracą w warunkach szczególnych wcześniej obowiązujących. O takie bowiem świadczenie H. S. ubiegał się przed organem rentowym. W dniu 05.12.2017r. złożył wniosek o przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury. Organ rentowy prawomocną decyzją z dnia 03.01.2018r. odmówił mu tego prawa, gdyż na dzień 01.01.1999r. nie wykazał 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych, a jedynie 21 lat 9 miesięcy i 27 dni. Odwołujący się nie wskazywał, aby jakieś okresy zostały przez organ rentowy pominięte. Od tej decyzji nie składał odwołania do Sądu. Brak jest zatem podstaw do przyznania prawa do wcześniejszej emerytury z uwagi na brak wystarczającego ogólnego stażu ubezpieczeniowego na 01.01.1999r. Niemniej organ rentowy ustalił w oparciu o świadectwo pracy w warunkach szczególnych z dnia 14.11.2017r. wydanym przez (...)w O., że od 01.09.1975r. do 31.03.1992r. odwołujący się był stale i w pełnym wymiarze czasu pracy zatrudniony w (...) G. (...) N., jako elektromonter instalacji i urządzeń elektroenergetycznych – przy pracach przy wytwarzaniu, przesyłaniu energii elektrycznej i cieplnej oraz montażu, remoncie i eksploatacji urządzeń elektroenergetycznych i cieplnych czyli prace w warunkach szczególnych opisane w Wykazie A dziale II poz. 1. Należy podkreślić, iż żadne świadectwa pracy (wykonywania pracy w szczególnych warunkach bądź zwykłe) nie są dokumentami urzędowymi w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 kpc, gdyż podmiot wydający takie świadectwo nie jest organem państwowym ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej. Tylko dokumenty wystawione przez te organy państwowe i wykonujące zadania z zakresu administracji państwowej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Natomiast omawiane świadectwa traktuje się w postępowaniu sądowym jako dokumenty prywatne w rozumieniu art. 245 kpc, stanowiące dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokument taki podlega kontroli zarówno co do prawdziwości wskazanych w nim faktów, jak i do prawidłowości przywołanej podstawy prawnej. Zatem dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, ani też treść świadectwa pracy, ale tylko wykazanie, że wykonywana przez niego praca miała charakter pracy w szczególnych warunkach. Tak więc, wystawienie przez pracodawcę świadectwa, jest tylko oświadczeniem wiedzy, a nie oświadczeniem woli. W związku z tym istnienie stosownego świadectwa lub jego brak nie wywołuje skutków materialnoprawnych. Świadectwo służy wyłącznie do celów dowodowych, zaś jego pozytywna treść może być skutecznie zakwestionowana w postępowaniu sądowym (tak m.in. Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 28.06.2018r. sygn. III AUa 813/18).

Dokonując zatem własnych ustaleń Sąd Okręgowy w oparciu o dokumentację znajdującą się w aktach osobowych ustalił, że na podstawie angażu z dnia 28.09.1977r. odwołujący się po odbyciu zasadniczej służby wojskowej, od 12.09.1977r. został przyjęto do pracy w (...)w G. II na stanowisku elektrokonserwatora z zachowaniem ciągłości pracy od dnia 02.09.1975r. Na tym stanowisku, zgodnie z zakresem czynności miał wykonywać prace polegające m.in. na wymianie nieczynnych żarówek na klatkach schodowych, wymiany spalonych bezpieczników, sprawowania nadzoru nad instalacją elektryczną NN, a w przypadku niemożliwości usunięcia usterek we własnym zakresie, meldować do ZUS w G., wymieniać nieczynne przełączniki światła etc. Na podstawie umowy zlecenia z dnia 18.04.1978r. odwołujący się zobowiązał się wykonywać na rzecz (...) w G. prace polegające na sprawowaniu nadzoru nad instalacją elektryczną w osiedlu mieszkaniowym w G.. Od dnia 01.08.1980r. został mu powierzony nadzór nad całością instalacji elektrycznej w Zakładzie (...) w N., łącznie z fermami, gorzelnią i mieszalnią pasz. Na wniosek odwołującego się z dniem 20.03.1985r. został on przeniesiony ze stanowiska elektryka na stanowisko pracownika mieszalni pasz. W 1987r. na okres od 04.05.1987r. do 31.07.1987r. odwołujący się został przeniesiony przez pracodawcę na stanowisko elektryka – spawacza, jednak odwołujący się nie wyraził zgody na taką zmianę warunków pracy. W dniu 30.10.1987r. wręczono odwołującemu się wypowiedzenie warunków pracy i płacy, które dotyczyło stanowiska zajmowanego dotychczas przez odwołującego się – pracownika mieszalni pasz. Od dnia 01.02.1988r. miał zostać przeniesiony na stanowisko elektryka – spawacza. Propozycja została przez odwołującego się przyjęta, gdyż w dalszych pismach jest wskazane stanowisko elektryk – spawacz. W świadectwie pracy z dnia 24.03.1992r. wskazano, że od 01.09.1975r. do 31.03.1992r. pracował jako elektryk – spawacz, oraz że w trakcie zatrudnienia ukończył też kurs spawacza gazowego – bez wskazania daty. Sam zaś na rozprawie twierdził, że więcej zajmował się elektryką niż spawaniem.

Powyższe ustalenia wskazują na nieprawidłowość wystawionego w 2017r. świadectwa pracy w warunkach szczególnych. Sprzężność dotyczy choćby rodzaju i okresów zajmowanych stanowisk. Z tych też względów okres ten nie może zostać zaliczony jako okres pracy w warunkach szczególnych w wymiarze, który przyjął organ rentowy. Tym samym odwołujący się nie legitymuje się na dzień 01.01.1999r. 15-letnim okresem pracy w warunkach szczególnych.

Wskazując na powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc orzeczono, jak w sentencji.

PW/mt