Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2018 roku

Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi VIII Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący S.S.R. Małgorzata Sosińska-Halbina

Protokolant Przemysław Staszczyk

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2018 roku w Łodzi

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w B.

przeciwko J. K.

o zapłatę

na skutek zarzutów od nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym

1.  uchyla w części – w zakresie zasądzonych kosztów procesu nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Rejonowy dla Łodzi - Widzewa w Łodzi w dniu 13 lutego 2018 roku w sprawie VIII Nc 1143/18 a w pozostałej części nakaz ten utrzymuje w mocy;

2.  nie obciąża pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu należnych stronie powodowej.

Sygn. akt VIII C 1085/18

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 19 stycznia 2018 roku powód (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w B., reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, wystąpił przeciwko pozwanemu J. K. o zapłatę kwoty 9.719,58 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 16 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych,
w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu powód podniósł, że pozwany poprzez podpisanie weksla z dnia 18 sierpnia 2016 roku zobowiązał się do zapłaty oznaczonej w jego treści sumy pieniężnej, opiewającej na kwotę 9.719,58 zł. Wezwany do wykupu weksla pozwany nie dokonał żadnej wpłaty.

(pozew 5-6v.)

W dniu 13 lutego 2018 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi wydał przeciwko pozwanemu nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym
(VIII Nc 1143/18), którym nakazał pozwanemu, aby w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłacił powodowi z weksla kwotę 9.719,58 zł
wraz z odsetkami umownymi w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym od dnia 16 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 1.292 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

(nakaz zapłaty k. 15)

Od powyższego nakazu zarzuty wywiódł pozwany zaskarżając go w całości. W uzasadnieniu pozwany, nie kwestionując faktu zawarcia z powodem umowy pożyczki podniósł, iż powstałe zadłużenie jest wynikiem jego złej sytuacji finansowej w jakiej się znalazł. Ponadto pozwany zakwestionował wysokość odsetek zasądzonych w nakazie zapłaty.

(zarzuty k. 18-21)

W odpowiedzi na zarzuty powód podtrzymał stanowisko wyrażone w pozwie. Wyjaśnił, iż na mocy umowy pożyczki pozwany zobowiązał się do spłaty kwoty 14.544 zł, na którą złożyła się kwota udzielonej pożyczki – 6.750 zł, opłata przygotowawcza – 129 zł, prowizja – 5.503 zł, cena usługi (...) – 1.100 zł oraz odsetki umowne – 1.062 zł. Zobowiązanie miało zostać spłacone w 36 ratach po 404 zł każda, wymagalnych w terminie do 28-go dnia każdego miesiąca, począwszy od września 2016 roku. Pozwany nie wywiązał się z przyjętego na siebie zobowiązania, wobec czego pismem z dnia 15 listopada 2017 roku powód wypowiedział umowę pożyczki. Powód wskazał przy tym, iż naliczone opłaty oraz prowizja nie przekraczają limitu pozaodsetkowych kosztów kredytu określonych w art. 36 a ustawy o kredycie konsumenckim. Ponadto wyjaśnił, iż opłata przygotowawcza została naliczona, jako koszt związany z przygotowaniem umowy, w tym zgromadzeniem koniecznych dokumentów i dokonaniem weryfikacji zdolności kredytowej pozwanego oraz uruchomieniem środków, z kolei opłata za (...) była związana ze skorzystaniem przez pozwanego z fakultatywnej usługi, na mocy której otrzymywał on szereg korzyści. Dodatkowo podniósł,
iż z tytułu zaciągniętego zobowiązania pozwany spłacił kwotę 4.848 zł.

(odpowiedź na zarzuty k 32-35)

Na rozprawie w dniu 4 października 2018 roku pełnomocnik powoda nie stawił się. Pozwany oświadczył, że uznaje powództwo w całości oraz wniósł o nieobciążanie go kosztami procesu.

(protokół rozprawy k. 62-63)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany J. K. zawarł w dniu 17 sierpnia 2016 roku z powodem umowę pożyczki gotówkowej nr (...), na mocy której powód udzielił pozwanemu pożyczki w kwocie 6.750 zł (całkowita kwota pożyczki). Wypłaconą kwotę wraz z opłatą przygotowawczą – 129 zł, wynagrodzeniem prowizyjnym – 5.503 zł, opłatą za (...) – 1.100 zł oraz odsetkami umownymi – 1.062 zł, łącznie 14.544 zł, pozwany zobowiązał się spłacić w 36 ratach po 404 zł każda, wymagalnych w terminie do 28-go dnia każdego miesiąca, począwszy od września 2018 roku. Opłata przygotowawcza, w myśl postanowień umowy, była pobierana za czynności faktyczne związane z rozpatrzeniem wniosku, przygotowaniem oraz zawarciem umowy i udzieleniem pożyczki. Wynagrodzenie z tytułu (...) było natomiast związane z wykupioną przez pozwanego usługą o charakterze fakultatywnym, na mocy której w czasie trwania umowy mógł on skorzystać z szeregu dodatkowych uprawnień: złożenia wniosku o odroczenie rat/obniżenie rat oraz o przyspieszoną wypłatę kwoty pożyczki, a także otrzymywał powiadomienia SMS o przelewie pożyczki na konto, terminie płatności raty oraz zaksięgowaniu jej płatności.

Na zabezpieczenie pożyczki pożyczkobiorca obowiązany był wystawić i przekazać pożyczkodawcy w dniu podpisania umowy jeden weksel in blanco „nie na zlecenie”, który zachowywał ważność do momentu całkowitej spłaty zobowiązań wynikających z umowy pożyczki. W przypadku, gdy opóźnienie pożyczkobiorcy w płatności kwoty równej jednej racie przekraczało 30 dni, pożyczkodawca był uprawniony do wypowiedzenia umowy po uprzednim wezwaniu pożyczkobiorcy do zapłaty zaległości w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania, a także do wypełnienia weksla na zasadach określonych w deklaracji wekslowej. Okres wypowiedzenia wynosił 30 dni. Od zadłużenia przeterminowanego powód był uprawniony do naliczania odsetek umownych za każdy dzień zwłoki w wysokości maksymalnych odsetek za opóźnienie.

Zgodnie z deklaracją wekslową pozwany upoważnił powoda do wypełnienia weksla, do wpisania domicyliata i wypełnienia weksla na sumę odpowiadającemu jego zadłużeniu wobec pożyczkodawcy wynikającemu z umowy pożyczki łącznie z faktycznie poniesionymi przez pożyczkodawcę kosztami, m.in. w przypadku powstania po stronie pożyczkobiorcy zaległości z zapłatą jakiegokolwiek zobowiązania pieniężnego wynikającego z umowy pożyczki oraz upływu 7 dni od wezwania pożyczkobiorcy do zapłaty należnych kwot.

(umowa pożyczki wraz z załącznikami k. 36-41, deklaracja wekslowa k. 42, okoliczności bezsporne)

Z tytułu zaciągniętej pożyczki pozwany dokonał wpłat na łączną kwotę 4.848 zł. Pismem z dnia 30 października 2017 roku powód wezwał pozwanego do spłaty w terminie 7 dni zadłużenia w kwocie 808 zł tytułem zaległych rat wymagalnych w dniach 28 września 2017 roku i 28 października 2017 roku pod rygorem wypowiedzenia umowy pożyczki, a następnie, wobec braku spłaty, pismem z dnia 15 listopada 2017 roku wypowiedział umowę pożyczki oraz poinformował o wypełnieniu weksla na kwotę 9.719,58 zł. Zadłużenie to obejmowało: kwotę niespłaconej pożyczki – 9.696 zł oraz odsetki umowne
– 23,58 zł.

(weksel k. 7, wypowiedzenie umowy k. 8, karta klienta k. 43-44, ostateczne wezwanie do zapłaty k. 45, wydruk z książki nadawczej k. 46-48, k. 52-54, wydruk ze strony internetowej operatora pocztowego k. 49-50, k. 55-56, wyliczenie odsetek k. 57, okoliczności bezsporne)

Pozwany J. K. ma 35 lat. Prowadzi gospodarstwo domowe wraz z żoną, ma na wychowaniu dwoje małoletnich dzieci. Utrzymuje
się z wynagrodzenia za pracę w wysokości 2.400 zł netto, które do kwoty 1.100 zł jest zajęte przez komornika. Żona pozwanego pracuje, otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 1.300-1.400 zł. Pozwany nie posiada innego źródła dochodu, majątku, ani oszczędności. Zadłużenie pozwanego względem wszystkich wierzycieli wynosi ok. 120.000 zł.

(okoliczności bezsporne)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie znajdujących się w aktach sprawy dowodów z dokumentów, których prawdziwość i rzetelność sporządzenia nie budziła wątpliwości, nie była również kwestionowana przez strony procesu (pozwany nie zakwestionował dokumentów złożonych przez powoda
wraz z odpowiedzią na zarzuty).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne w całości i podlega uwzględnieniu.

Wskazać w tym miejscu należy, że J. K. na rozprawie w dniu 4 października 2018 roku w całości uznał powództwo.

Zgodnie z treścią art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba, że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Wobec jednak tego, iż w niniejszej sprawie Sąd nie stwierdził niezgodności z prawem, czy zasadami współżycia społecznego uznania powództwa, jak również nie stwierdził, by to zmierzało do obejścia przepisów prawa, Sąd rozpoznający sprawę był związany uznaniem powództwa i uwzględnił powództwo w całości.

Mając powyższe na względzie, Sąd na podstawie art. 496 k.p.c. utrzymał w mocy nakaz zapłaty wydany w postępowaniu nakazowym przez Sąd Rejonowy dla Łodzi-Widzewa w Łodzi w dniu 13 lutego 2018 roku w sprawie o sygn. akt VIII Nc 1143/18, za wyjątkiem orzeczenia o kosztach procesu, które uchylił.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., mając na uwadze szczególnie trudną sytuację życiową pozwanego, która, zdaniem Sądu, oceniana przez pryzmat zasad współżycia społecznego, uzasadnia odstępstwo od podstawowych zasad decydujących o rozstrzygnięciu w przedmiocie kosztów procesu. Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami. Sposób skorzystania z art. 102 k.p.c. jest przy tym suwerennym uprawnieniem sądu orzekającego i od oceny tegoż sądu należy przesądzenie, że taki szczególnie uzasadniony wypadek nastąpił w rozpoznawanej sprawie oraz usprawiedliwia odstąpienie od obowiązku ponoszenia kosztów procesu ( por. m.in. postanowienie SN z dnia 25.03.2011 r., IV CZ 136/10, LEX nr 785545; postanowienie SN z dnia 19.01.2012 r., IV CZ 118/11, LEX nr 1169157; postanowienie
SN z dnia 26.01.2012 r., III CZ 10/12, OSNC 2012/7-8/98; postanowienie SN z dnia 9.02.2012 r., III CZ 2/12, LEX nr 1162689). W ocenie Sądu taki właśnie szczególny wypadek zachodzi w stosunku do pozwanego. J. K. prowadzi gospodarstwo domowe wraz z żoną, mając na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci. Łączne wynagrodzenie przypadające na rodzinę pozwanego wynosi ok.
3.700-3.800 zł, przy czym kwota ok. 1.100 zł jest objęta zajęciem komorniczym. Jednocześnie pozwany posiada zadłużenie oscylujące wokół kwoty 120.000 zł, a więc znacznych rozmiarów, nie mając przy tym żadnego majątku, ani oszczędności. Uwzględniając powyższe okoliczności Sąd doszedł do przekonania, że pozwany nie posiada wystarczających środków na pokrycie kosztów procesu, które zgodnie z ogólną zasadą odpowiedzialności stron za wynik sprawy winien ponieść, jako przegrywający proces w całości.