Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy - Sąd Pracy w B. Wydział IV Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący : Sędzia SR Beata Grabiszewska

Ławnicy: A. T., P. W.

Protokolant: Bożena Michalak

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2018 roku w Bełchatowie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. S. (1)

przeciwko (...) Ośrodkowi (...) w Ł.

o odszkodowanie za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę i odprawę pieniężną

1.  zasądza od pozwanego (...) Ośrodka (...) w Ł. na rzecz powódki A. S. (1) kwotę 1.199,00 zł (jeden tysiąc sto dziewięćdziesiąt dziewięć złotych 00/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 9 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty, tytułem odszkodowania;

2.  oddala powództwo o odszkodowanie w pozostałej części;

3.  umarza postępowanie w zakresie odprawy pieniężnej;

4.  znosi wzajemnie koszty procesu pomiędzy stronami,

5.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Ośrodka (...) w Ł. na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Bełchatowie kwotę 60,00 zł (sześćdziesiąt złotych 00/100) tytułem opłaty od uwzględnionej części powództwa;

6.  wyrokowi w punkcie 1. (pierwszym) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt IV P 101/17

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 4 grudnia 2017 roku, skierowanym przeciwko (...) Ośrodkowi (...) w Ł., powódka A. S. (1) wnosiła o zasądzenie na jej rzecz kwoty 3.270,00 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Nadto powódka wnosiła o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu podała, że była pracownikiem pozwanego, zatrudnionym na stanowisku aspiranta pracy socjalnej na czas nieokreślony w wymiarze ½ etatu. Pozwany wystosował do powódki pisma z dnia 4.10.2017 roku i 23.10.2017 roku, w których zobowiązał ją do złożenia zaświadczenia potwierdzającego podjęcie dokształcania, terminu rozpoczęcia i ukończenia studiów. Wobec wymagań strony pozwanej powódka podjęła kształcenie na kierunku wskazanym przez pracodawcę; przygotowanie pedagogiczne i resocjalizacja.

Pracodawca wypowiedział powódce umowę o pracę, wskazując jako przyczynę likwidację stanowiska pracy – aspirant pracy socjalnej. Powódka podniosła, że wprawdzie pozwany zlikwidował formalnie w schemacie organizacyjnym stanowisko pracy, na którym pracowała powódka, jednakże w jego miejsce ustanowiono inne stanowisko – specjalista pracy z rodziną. Zdaniem powódki likwidacja stanowiska pracy miała charakter pozorny
i służyła wyłącznie uzasadnieniu rozwiązania umowy o pracę.

W odpowiedzi na pozew z dnia 12 grudnia 2017 roku pozwany (...) Ośrodek (...) (dalej: (...)) w Ł. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwana podniosła, że powódka aplikowała na stanowisko pracownik socjalny. A. S. (1) posiada wykształcenie wyższe – tytuł magistra na kierunku „Stosunki międzynarodowe”. Wykształcenie to nie jest adekwatne do wykonywania funkcji pracownik socjalny, a takie stanowisko w dniu zatrudnienia powódki wykazane było
w arkuszu organizacyjnym placówki. Sama nazwa stanowiska pracy wskazuje na konieczność dokształcania w kierunku pracy socjalnej. Pozwana podnosiła, że nie obligowała powódki do podjęcia studiów na kierunku przygotowanie pedagogiczne i resocjalizacja. Zdaniem pozwanej powódka nie posiadała odpowiednich kwalifikacji i uprawnień do wykonywania powierzonych obowiązków na stanowisku aspiranta pracy socjalnej. Bez przygotowania pedagogicznego nie mogła sprawować opieki nad wychowankami podczas ich przejazdu i pobytu poza Ośrodkiem w związku z rozprawą sądową, wizytą u lekarza, zatrzymaniem małoletniego.

Podjęcie studiów przez powódkę nie uprawniało jej do wykonywania wymienionych czynności. Okazało się, że aspirant pracy socjalnej jest stanowiskiem niesamodzielnym i nie spełnia wymagań placówki. Członkowie Rady Pedagogicznej opowiedzieli się za utworzeniem stanowiska – specjalisty pracy z rodziną, dla którego wymagane jest posiadanie wykształcenia wyższego pedagogicznego, psychologicznego.

W piśmie z dnia 21 maja 2018 roku pełnomocnik powódki rozszerzył żądanie pozwu o kwotę 1.526,00 zł i wniósł o zasądzenie kwoty 3.597,00 zł tytułem odszkodowania i kwoty 1.199,00 zł tytułem odprawy pieniężnej
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia rozwiązania umowy o pracę do dnia zapłaty.

Następnie na rozprawie w dniu 17 lipca 2018 roku pełnomocnik powódki cofnął powództwo w zakresie odprawy pieniężnej, w pozostałym zakresie popierał powództwo i wnosił o zasądzenie kosztów procesu, także
w części dotyczącej cofniętego powództwa.

Pełnomocnik strony pozwanej wnosił o oddalenie tak sprecyzowanego powództwa.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka A. S. (1) aplikowała na stanowisko pracownika socjalnego w pozwanym (...) Ośrodku (...) w Ł.. Na podstawie umowy o pracę z dnia 18.08.2017 roku została zatrudniona w Ośrodku na czas nieokreślony od dnia 21.08.2017 roku na stanowisku aspiranta pracy socjalnej w wymiarze 0,5 etatu za wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 1.090,00 zł. Powódka posiada wyższe wykształcenie, tytuł magistra stosunków międzynarodowych. Ukończyła kurs dla wychowawców kolonijnych.

(dowód: umowa o pracę – w aktach osobowych powódki, część B, dyplom ukończenia studiów, zaświadczenie o ukończeniu kursu - w aktach osobowych powódki, część A)

Zakres obowiązków powódki został określony na piśmie. Z punktu II. zakresu czynności wynika, że aspirant pracy socjalnej:

1.  Kieruje się zasadą dobra osób i rodzin którym służy, poszanowania ich godności i prawa samostanowienia,

2.  Ma obowiązek przeciwdziałania praktykom niehumanitarnym
i dyskryminującym osobę lub grupę,

3.  Ma obowiązek zachować w tajemnicy informacje uzyskane w toku czynności zawodowych, a także po ustaniu zatrudnienia,

4.  Jest zobowiązany do dbania o rozwój zawodowy i doskonalenie warsztatu pracy,

5.  Zobowiązany jest do współpracy, przede wszystkim z wychowawcami, nauczycielami, pedagogiem, psychologiem, pielęgniarką, inspektorem bhp oraz głównym księgowym celem utrzymania przepływu informacji i zapewnienia opieki wychowankom,

6.  Jest uprawniony do poboru zaliczki na zakup leków i innych wydatków związanych ze sprawowaniem opieki nad powierzonymi wychowankami i terminowego jej rozliczania,

Dalej w punkcie III. określono, że aspirant pracy socjalnej jest odpowiedzialny za:

1.  Rozpoznanie sytuacji rodzinnej,

2.  Utrzymywanie kontaktu z instytucjami wspierającymi rodzinę,

3.  Udział w rozprawach sądowych dot. wychowanków,

4.  Współdziałanie z Policją w sprawach wychowanków,

5.  Uczestniczenie w przesłuchaniach nieletnich,

6.  Osobistą opiekę nad wychowankami w czasie ich przejazdu i pobytu poza Ośrodkiem w związku z zatrzymaniem nieletniego przez Policję, rozprawą sądowa, przesłuchaniem, wizytą u lekarza, badaniem w RODK, itp.,

7.  Zgłaszanie wypadków wychowanków do (...), uzupełnianie wniosków zgłoszeniowych, kompletowanie dokumentacji niezbędnej podczas komisji lekarskiej oraz obecność podczas komisji lekarskiej,

8.  Sprawy różne dotyczące wychowanków (wyrabianie dowodów osobistych, meldunki, fotograf, komisje wojskowe, itp.).

Nadto aspirant pracy socjalnej powinien wykazywać się należytą postawą i dawać dobry przykład dzieciom, ponosi odpowiedzialność za powierzony sprzęt i mienie służące do pracy, ma obowiązek realizowania poleceń przełożonych w ramach kompetencji zawodowych i potrzeb dziecka, uczestniczy w posiedzeniach Zespołu ds. Okresowej Oceny Sytuacji Wychowanka wg potrzeb, jest dla wychowanków wzorem właściwych zachowań.

(dowód: zakres czynności – w aktach osobowych powódki, cześć B)

W czasie, kiedy powódka aspirowała do pracy w Ośrodku na stanowisko aspirant pracy socjalnej, dla tego stanowiska, jako wymagane, określono wykształcenie średnie. Nowy dyrektor Ośrodka uznała, iż powódka nie ma wystarczających kwalifikacji do sprawowania opieki nad wychowankami i zobowiązała powódkę do uzupełnienia kwalifikacji.
W piśmie z dnia 4 października 2017 roku wskazując, iż powódka nie posiada wykształcenia pedagogicznego, zobowiązała A. S. (1) do uzupełnienia wymaganych kwalifikacji. Poinformowała ją jednocześnie, że niezłożenie do końca października 2017 roku zaświadczenia potwierdzającego podjęcie wymaganej formy dokształcania skutkowało będzie rozwiązaniem stosunku pracy. W dniu 18 października 2017 roku powódka przedstawiła pozwanemu pracodawcy zaświadczenie z Wyższej Szkoły (...) w Ł., iż jest studentką studiów podyplomowych w zakresie przygotowania pedagogicznego oraz resocjalizacji.

W piśmie z dnia 30 października 2017 roku dyrektor pozwanego Ośrodka poinformowała powódkę, że przedstawione przez nią zaświadczenie
o podjęciu formy dokształcania nie jest wystarczające do wykonywania obowiązków będących w zakresie pracy powódki. Nadto podała, że pomimo posiadanych przez powódkę kwalifikacji do pełnienia funkcji aspiranta pracy socjalnej, powódka nie posiada kwalifikacji do wypełniania obowiązków zawartych w zakresie czynności, a brak kwalifikacji wyklucza możliwość sprawowania przez powódkę opieki nad wychowankami podczas wyjazdów do lekarza, sądów, itp. Dyrektor Ośrodka zobligowała powódkę do przedłożenia w terminie do 31 października 2017 roku zaświadczenia o terminie rozpoczęcia i ukończenia stosownych studiów.

W piśmie z dnia 30 października 2017 roku, skierowanym do pracodawcy, powódka odniosła się do treści pism pracodawcy i wiosła
o skonkretyzowanie wymaganych kwalifikacji dla zakresu czynności
i obowiązków pracownika na stanowisku aspirant pracy socjalnej oraz wskazanie tych przydzielonych obowiązków, które w ocenie pracodawcy są niezgodne z kwalifikacjami powódki.

(dowód: pisma pozwanej, pismo powódki, zaświadczenie – w aktach osobowych powódki, część B, k. 15-18)

W ostatnim okresie zatrudnienia powódki, w czasie wyjazdów z wychowankami poza Ośrodek, powódce towarzyszyli inni pracownicy, jako opiekunowie wychowanków.

(dowód: zeznania powódki A. S. (1) – k. 168-169 w zw. z k. 267, k. 267, zeznania pozwanej K. Z. – k. 170-171 w zw. z k. 267, k. 267-269)

Na posiedzeniu Rady Pedagogicznej (...) w Ł. w dniu 26 października 2017 roku dyrektor Ośrodka przedstawiła projektowane zmiany w Statucie Ośrodka, w tym zlikwidowanie stanowiska aspirant pracy socjalnej z wymaganym wykształceniem średnim i utworzenie stanowiska specjalista pracy w z rodziną z wymaganym wykształceniem wyższym pedagogicznym. Rada Pedagogiczna uchwałą przyjęła przedstawiony projekt Statutu.

(dowód: zeznania pozwanej K. Z. – k. 170-171 w zw. z k. 267, k. 267-269; protokół z posiedzenia Rady Pedagogicznej – k. 194-202, Statut – k. 6-72, 73-104)

Oświadczeniem z dnia 13 listopada 2017 roku pozwany pracodawca wypowiedział powódce umowę o pracę na podstawie ustawy z dnia 13 marca 2003 roku o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 2 grudnia 2017 roku. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę wskazał likwidację stanowiska pracy – aspirant pracy socjalnej. W uzasadnieniu pracodawca podał, że w związku ze zmianą Statutu (...) oraz aneksem nr (...) do arkusza organizacyjnego placówki, zatwierdzonego w dniu 10 listopada 2017 roku przez organ prowadzący nastąpiła likwidacja stanowiska pracy powódki i nie ma w Ośrodku wakatów adekwatnych do wykształcenia powódki, a tym samym nie ma możliwości zatrudnienia jej na innym stanowisku.

(dowód: oświadczenie – w aktach osobowych powódki – część C)

Zarządzeniem Nr (...) Dyrektora (...) w Ł. z dnia 15.12.2017 roku wprowadzono aneks nr (...) do Regulaminu Pracy - schemat organizacyjny Ośrodka, w którym w miejsce aspiranta pracy socjalnej wprowadzono stanowisko specjalisty pracy z rodziną. Zmianę odnotowano
w arkuszu organizacyjnym (...), który został zatwierdzony przez organ prowadzący.

(dowód: zarządzenie z dn. 15.12.2017 roku – k. 242-244; aneks nr (...) do arkusza organizacyjnego – k. 117-118)

Od 29 grudnia 2017 roku na stanowisku specjalisty pracy z rodziną została zatrudniona A. S. (2), psycholog zatrudniony w Ośrodku od 2012 roku. Pracowała na tym stanowisku do 30 czerwca 2018 roku. Następnie zatrudniono inną osobę. A. S. (2) zajmowała się opieką nad wychowankami wyjeżdżającymi do lekarza, do sądu, do RODK, uczestniczyła w przesłuchaniach wychowanków przez Policję, utrzymywała kontakty z rodzicami wychowanków, kuratorami, wychowawcami, zajmowała się kwestią zameldowania, załatwianiem dokumentów, legitymacji, dokonywała zakupu leków. Zakres czynności na stanowisku specjalisty pracy z rodziną został określony na piśmie. Zakres ten pokrywa się z czynnościami przypisanymi do stanowiska aspirat pracy socjalnej. Poszczególne obowiązki zostały wskazane w zakresie czynności specjalisty pracy z rodziną w innej kolejności i nieznacznie zmieniła się redakcja nielicznych punktów.

(dowód: zeznania świadka A. S. (2) – k. 264-265, zakres czynności – k. 177-177v)

Odprawa pieniężna wraz z odsetkami za opóźnienie została wypłacona powódce w dniu 30 maja 2018 roku.

(dowód: dokument przelewu – k. 179)

Wynagrodzenie A. S. (1), obliczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, stanowiło kwotę 1.199,00 zł.

(dowód: zaświadczenie – k. 160)

Aktualnie powódka nie pracuje, pobiera zasiłek macierzyński z (...).

(dowód: zeznania powódki A. S. (1) – k. 269)

Stan faktyczny w przedmiotowej sprawy Sąd ustalił na podstawie zeznań powódki A. S. (1), pozwanej K. Z., zeznań świadka A. S. (2), a także dokumentów zawartych
w aktach sprawy oraz aktach osobowych powódki.

Zeznania stron w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia są zbieżne
i znajdują potwierdzenie w dokumentach zawartych w aktach sprawy
i aktach osobowych powódki. Na wiarę zasługują zeznania świadka A. S. (2).

Sąd Rejonowy zważył , co następuje:

Powództwo zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Stosownie do postanowień art. 44 kp pracownik może wnieść odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę. Odwołanie wnosi się do sądu pracy w ciągu 21 dni od dnia doręczenia pisma wypowiadającego warunki pracy i płacy (art. 264 § 1 kp).

W myśl przepisu art. 45 § 1 kp w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy – stosownie do żądania pracownika – orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia lub o przywróceniu do pracy albo o odszkodowaniu (gdy umowa uległa już rozwiązaniu). Wypowiedzenie jest nieuzasadnione, jeżeli nie opiera się na ważnych i rzeczywistych przyczynach.

Przyczyny uzasadniające wypowiedzenie umowy o pracę na czas nie określony mogą leżeć zarówno po stronie pracownika, jak i po stronie pracodawcy, albo też po obu stronach łącznie. Gdy chodzi o pracownika mogą być przez niego zawinione, albo niezawinione. Ocena zasadności wypowiedzenia umowy o pracę w ramach art. 45 § 1 kp powinna być dokonana nie tylko z uwzględnieniem interesów pracownika związanych ze stosunkiem pracy, ale także z uwzględnieniem słusznego interesu zakładu pracy, który należy oceniać w powiązaniu z istotą i celem stosunku pracy.

W myśl art. 30 § 4 kp w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę powinna być wskazana przyczyna uzasadniająca wypowiedzenie. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego wymóg ten oznacza, że wymieniona w oświadczeniu przyczyna wypowiedzenia powinna być prawdziwa i konkretna (por. uchwałę pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1985 roku, III PZP 10/85, OSNC z 1985 roku, z. 11, poz. 164).

W przedmiotowej sprawie pozwany pracodawca podał, iż rozwiązanie umowy o pracę z powódką nastąpiło w związku z likwidacją jej stanowiska pracy.

Należy podkreślić, iż zmniejszenie stanu zatrudnienia, czy likwidacja stanowiska pracy w zakładzie stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego organ rozpatrujący spory pracownicze nie jest powołany do badania zasadności i celowości zmniejszenia stanu zatrudnienia, czy to w ramach zmiany struktury organizacyjnej, czy też z innych uzasadnionych przyczyn. Decyzje na temat przydatności i celowości utrzymania danego stanowiska należą do kompetencji pracodawcy i nie podlegają ocenie sądu pracy. Pomiędzy wypowiedzeniem umowy o pracę, a likwidacją stanowiska pracy powinien zachodzić związek przyczynowy. Wypowiedzenie umowy o pracę może być dokonane przed lub po podjęciu decyzji o likwidacji stanowiska pracy, nie musi zbiegać się w czasie z chwilą faktycznego przeprowadzenia zmian organizacyjnych, skutkujących likwidacją stanowiska pracy (por. m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dn. 12.12.2001r., I PKN 733/00, OSNAPiUS 2003r., Nr 23, poz. 569; wyrok Sądu Najwyższego z dn. 13.10.1999r., I PKN 290/99 OSNAPiUS 2001r., Nr 4, poz. 110).

Sąd natomiast może badać i oceniać, czy likwidacja stanowiska pracy jest autentyczna, czy też ma charakter pozorny i służy usprawiedliwieniu wypowiedzenia umowy o pracę. W razie podjęcia przez pracodawcę indywidualnej decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy dokonuje się oceny słuszności doboru pracownika do zwolnienia w ramach osób wykonujących podobną pracę, zajmujących podobne stanowiska w zakładzie pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6.11.2001r., I PKN 675/00 OSNP 2003 r., Nr 19, poz. 461). Jednakże likwidacja konkretnego stanowiska uzasadnia wypowiedzenie bez potrzeby oceny kwalifikacji, stażu pracy i innych okoliczności ochronnych i porównywania ich z innymi pracownikami (uchwała pełnego składu Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 1985 roku (teza IX), III PZP 10/85, OSNC z 1985 roku, z. 11, poz. 164).

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem pracodawca ma prawo doboru pracowników na poszczególne stanowiska i powierzania ich pracownikom dającym największą gwarancję wykonania zleconych im zadań. Konsekwentnie przyjmuje się, że nie istnieje zasada, która nakazuje pracodawcy - przed podjęciem decyzji o wypowiedzeniu umowy o pracę - zaproponować pracownikowi zatrudnienie na innym stanowisku pracy.

W przedmiotowej sprawie pozwany pracodawca wypowiedział powódce umowę o pracę, wskazując jako przyczynę likwidację stanowiska pracy - aspirant pracy socjalnej.

W ocenie Sądu przyczyna ta ma charakter pozorny i nie uzasadnia wypowiedzenia powódce umowy o pracę. Z materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie wynika bowiem, iż zakresy czynności: na likwidowanym stanowisku aspiranta pracy socjalnej i utworzonym stanowisku specjalisty pracy z rodziną są tożsame. Przypisane do stanowiska specjalista pracy z rodziną obowiązki pokrywają się z czynnościami określonymi dla stanowiska aspirat pracy socjalnej. Analiza porównawcza obu zakresów czynności prowadzi do wniosku, że poszczególne obowiązki zostały jedynie wskazane w innej kolejności i nieznacznie zmieniła się redakcja nielicznych punktów zakresu - czasami obowiązki zostały połączone w jednym punkcie.

Z zeznań powódki A. S. (1) i świadka A. S. (2) wynika, że w praktyce zajmowały się tymi samymi sprawami, a mianowicie: opieką nad wychowankami wyjeżdżającymi poza Ośrodek np. do lekarza, do sądu, do RODK, uczestniczeniem w przesłuchaniach wychowanków przez Policję, kwestią zameldowania, załatwianiem dokumentów, legitymacji, dowodów, zakupem leków, itp.

Przy niezmienionym zakresie obowiązków pracodawca określił odmiennie dla wskazanych stanowisk poziom wykształcenia, nie podając jednocześnie żadnej konkretnej podstawy prawnej, z której wynikałby obowiązek posiadania przez pracownika wyższego wykształcenia pedagogicznego, psychologicznego na stanowisku zajmowanym przez powódkę, rzekomo likwidowanym i nowoutworzonym.

W ocenie Sądu takie określenie poziomu kompetencji miało jedynie służyć usprawiedliwieniu wypowiedzenia umowy o pracę powódce.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że pracodawca naruszył przepisy o wypowiadaniu umów o pracę.

Powódka z dwóch alternatywnych roszczeń wybrała odszkodowanie. Zgodnie z art. 47 ¹ kp odszkodowanie, o którym mowa w art. 45 kp, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

W wyroku z dnia 18 marca 2015 roku (I PK 190/14, opubl.: LEX) Sąd Najwyższy wskazał, że „ustawodawca w treści art. 47 ¹ kp nie nadał jakiegoś szczególnego, wyjątkowego charakteru możliwości określenia przez sąd kwoty świadczenia na poziomie wyższym od odpowiadającego wynagrodzeniu za przysługujący pracownikowi okres wypowiedzenia umowy o pracę. Fakt ustanowienia górnej granicy odszkodowania, ograniczający funkcję kompensacyjną świadczenia i uniemożliwiający nawet pracownikom o bardzo długim zakładowym stażu pracy uzyskania pełnego naprawienia poniesionej szkody, przemawia jednak przeciwko tezie, że w każdym przypadku wadliwego rozwiązania stosunku pracy w tym trybie sąd powinien zasądzić odszkodowanie w jego maksymalnej ustawowej wysokości. Wysokość świadczenia powinna być wypadkową wszystkich okoliczności sprawy, rozważonych przez sąd przy uwzględnieniu wspomnianych funkcji spornego odszkodowania, a także tych kryteriów, jakie zastosował sam ustawodawca różnicując wysokość świadczenia z uwagi na długość zakładowego stażu pracy pracownika (determinującego długość okresu wypowiedzenia)
i wysokość wynagrodzenia za pracę. Wadliwe rozwiązanie przez pracodawcę stosunku pracy jest bowiem szczególnie dotkliwe dla pracownika od wielu lat związanego z zakładem pracy, zwłaszcza gdy dokonane zostało z poważnym naruszeniem obowiązujących przepisów, stąd przyznane odszkodowanie powinno pełnić w tym przypadku nie tylko funkcję kompensacyjną, równoważąc utracone przez pracownika zarobki, ale także represyjną, stanowiąc zadośćuczynienie za doznaną krzywdę”.

Powołany przepis określając dolną i górną granicę wysokości odszkodowania, nie precyzuje żadnych kryteriów kształtowania przez sąd pracy kwoty świadczenia ponad wynagrodzenie za okres wypowiedzenia.
W doktrynie postuluje się uwzględnianie w tym zakresie wszystkich okoliczności sprawy, mając na uwadze funkcje przedmiotowego odszkodowania. Wysokość świadczenia powinna być wypadkową wszystkich okoliczności sprawy, rozważonych przez sąd przy uwzględnieniu wspomnianych funkcji spornego odszkodowania, a także tych kryteriów, jakie zastosował sam ustawodawca różnicując wysokość świadczenia z uwagi na długość zakładowego stażu pracy pracownika (determinującego długość okresu wypowiedzenia) i wysokość wynagrodzenia za pracę.

Okres wypowiedzenia umowy o pracę powódce wynosił 2 tygodnie.
W przedmiotowej sprawie powódka domagając się odszkodowania w wysokości wynagrodzenia za maksymalny okres trzech miesięcy, nie wskazała na żadne okoliczności uzasadniające jej żądanie w takim zakresie. Przede wszystkim nie udokumentowała głównej przesłanki orzekania
o rozmiarach odszkodowania, związanej z kompensacyjną funkcją tego świadczenia, tj. wielkości szkody majątkowej, doznanej na skutek wypowiedzenia przez pozwaną umowy o pracę.

A. S. (1) nie pozostawała w długotrwałym zatrudnieniu
u pozwanego pracodawcy (niespełna 4 miesiące), a okoliczności związane z wypowiedzeniem umowy o pracę nie były na tyle szczególe, by uzasadniały zasądzenie odszkodowania wykraczającego znacznie poza wynagrodzenie za okres wypowiedzenia.

Mając na uwadze powyższe rozważania, z uwagi na niski poziom wynagrodzenia powódki, Sąd na podstawie art. 45 § 1 kp w zw. z art. 47 ¹ kp zasądził na jej rzecz kwotę 1.199,00 zł, odpowiadającą wysokości jednomiesięcznego (a nie dwutygodniowego) wynagrodzenia i oddalił powództwo w pozostałym zakresie. Sąd uznał, że odszkodowanie w tej wysokości jest adekwatne do okoliczności sprawy.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc, przy czym oddaleniu podlegało żądanie zasądzenia odsetek od dnia wytoczenia powództwa. Zgodnie z przyjętym orzecznictwem w przypadku żądania zapłaty odszkodowania odsetki za opóźnienie przysługują do dnia doręczenia pozwu.

Wobec cofnięcia pozwu w zakresie odprawy pieniężnej, Sąd na podstawie art. 355 § 1 i 2 kpc w związku z art. 203 § 4 kpc i art. 469 kpc, umorzył postępowanie w tym zakresie.

Na zasadzie wyrażonej w art. 100 kpc, Sąd zniósł wzajemnie koszty procesu pomiędzy stronami, bowiem powództwo w zakresie wysokości zostało uwzględnione w połowie.

Na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 roku (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 300 ze zm.) w zw. z art. 98 kpc Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60,00 złotych tytułem opłaty od uwzględnionej części powództwa.

Na podstawie art. 477 ² § 1 kpc Sąd nadał wyrokowi w pkt 1 rygor natychmiastowej wykonalności.