Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 grudnia 2018 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Natalia Lipińska

Protokolant: sekr. sądowy Anna Dorecka

po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2018 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania M. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 4 sierpnia 2017 roku nr (...)

w sprawie M. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 611/17

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 6 grudnia 2018 r.

Decyzją z dnia 4 sierpnia 2017 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie art. 57 i art. 61 w związku
z art. 12-14 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku
z dnia 25 kwietnia 2017 r., odmówił M. J. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 28 lipca 2017 r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

Decyzja ta została zaskarżona odwołaniem przez M. J.. W odwołaniu ubezpieczona domagała się zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania jej prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołująca podała, że stan zdrowia czyni
ją osobą niezdolną do pracy zarobkowej.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wskazał, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołująca M. J., urodzona
w dniu (...)z zawodu jest krawcową. Pracowała jako szwaczka, sprzątaczka, sprzedawca i prowadziła własną działalność gospodarczą.

Od 17 października 2007 r. do 31 grudnia 2015 r. ubezpieczona pobierała rentę
z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Decyzją z dnia 30 grudnia 2015 r. wypłata renty została wstrzymana, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22 grudnia 2015 r. r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. Odwołanie od tej decyzji zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Tarnowie z dnia 19 października 2016 r., sygn. akt IV U 76/16. Od powyższego orzeczenia ubezpieczona wywiodła apelację. Wyrokiem z dnia 31 stycznia 2018 r., sygn. akt III AUa 1722/16, Sąd Apelacyjny w Krakowie oddalił apelację od orzeczenia Sądu I instancji.

W dniu 25 kwietnia 2017 r. ubezpieczona ponownie wystąpiła do ZUS z wnioskiem
o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

Zaskarżoną decyzją z dnia 4 sierpnia 2017 r. (...) Oddział w T. odmówił M. J. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 28 lipca 2017 r. ustaliła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Sąd Okręgowy ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:

Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 5 lipca 2017 r. rozpoznał
u wnioskodawczyni:

-

przewlekłą chorobę niedokrwienną serca (...),

-

nadciśnienie tętnicze umiarkowane,

-

cukrzycę typu 2,

-

zaburzenia lipidowe,

-

bezdech senny,

-

otyłość.

Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy
na okres do 31 lipca 2017 r. od daty złożenia wniosku.

Na skutek zarzutu wadliwości, sprawa skierowana została do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską ZUS, która w orzeczeniu z dnia 28 lipca 2017 r. uznała, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy, rozpoznając u niej:

-

chorobę niedokrwienną serca, stan po zawale mięśnia sercowego w 2004 r.,
po angioplastyce z wszczepieniem stentu w 2004 r.,

-

nadciśnienie tętnicze bez przerostu mięśnia sercowego,

-

przebyte ostre zapalenie trzustki w 2007 r.,

-

stan po ERCP i papilotomii,

-

stan po cholestystektomii,

-

nietolerancję glukozy,

-

zawroty głowy w wywiadzie,

-

zaburzenia lipidowe,

-

bezdech senny,

-

otyłość BMI 38.

Orzeczenie to legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

dowód:

-

orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 05.07.2017 r.- k. 192-193 akt ZUS,

-

orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 28.07.2017 r.- k. 195-196 akt ZUS,

W celu stwierdzenia, czy i w jakim stopniu odwołująca jest niezdolna do pracy
oraz kiedy powstała u niej niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. D. B.- specjalisty neurologa, lek. med. P. Ż.- specjalisty kardiologa, lek. med. S. B.- specjalisty otolaryngologa i lek. med.
P. S.- specjalisty pulmonologa.

Biegli neurolog i kardiolog zdiagnozowali u odwołującej:

-

nadciśnienie tętnicze II stopnia ESC/ESH,

-

dławicę piersiową stabilną CCS 1/2,

-

dysfunkcję serca po przebytym zawale serca z łagodnie obniżoną frakcją wyrzutową komory w okresie hemodynamicznym NYHA II,

-

otyłość,

-

zmiany zwyrodnieniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa z okresowym zespołem bez upośledzenia funkcji kręgosłupa,

-

osłabienie pobudliwości lewego błędnika do oceny laryngologicznej,

-

zespół cieśni nadgarstka w wywiadzie, bez upośledzenia funkcji kończyn.

Odwołująca nie jest niezdolna do pracy z przyczyn neurologicznych
i kardiologicznych.

U opiniowanej nie stwierdza się ograniczenia sprawności ruchowej czy cech niedowładu. Ubezpieczona jest sprawna intelektualnie. Pod względem neurologicznym brak jest podstaw do uznania jej za trwale niezdolną do pracy. Podawane zawroty głowy są aktualnie diagnozowane laryngologicznie. W 2012 r. rozpoznano u odwołującej zespół cieśni nadgarstka. Od tego czasu schorzenie nie było diagnozowane i nie można w pełni go ocenić. Badanie rezonansu magnetycznego odcinka lędźwiowego kręgosłupa wykazało początkowe zmiany zwyrodnieniowe. Schorzenie to nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy. Nadciśnienie tętnicze II stopnia ESC/ESH, pierwotne, łagodne, bez udokumentowanych pierwotnych zmian narządowych nie wpływa na orzeczenie o niezdolności do pracy. Dławica piersiowa stabilna CCS 1/2 u chorej po przebytym zawale serca w 2004 r. leczonym angioplastyką gałęzi międzykomorowej LTW aktualnie nie powoduje niezdolności do pracy. Test wysiłkowy z dnia 12 października 2017 r. bez osiągniętego limitu tętna i bez zmian
w ekg świadczących o niedokrwieniu jest testem niediagnostycznym. Dysfunkcja serca po przebytym zawale serca z łagodnie obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory w okresie hemodynamicznym NYHA II nie powoduje długotrwałej niezdolności do pracy zgodnej
z poziomem posiadanych kwalifikacji. Schorzenia kardiologiczne nie czynią odwołującej osobą długotrwale niezdolną do pracy.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 24.10.2017 r.- k. 8-11,

Biegły otolaryngolog rozpoznał u odwołującej:

-

obustronne symetryczne osłabienie słuchu niedużego stopnia.

Odwołująca nie jest niezdolna do pracy z przyczyn otolaryngologicznych.

Do opisu leczenia laryngologicznego opiniowanej należy też operacja usunięcia torbieli bocznej szyi w 2016 r. Guz- histopatologicznie rozpoznana torbiel boczna szyi- został usunięty w całości bez powikłań. Obustronne osłabienie słuchu u odwołującej jest z dużym prawdopodobieństwem procesem przewlekłym trwającym od dawna, a jego przyczyną
są liczne schorzenia, na które pacjentka leczona jest od dawna. W dużej mierze przyczyną
są tutaj również schorzenia metaboliczne. Wynik badania TK szyi wykonanego z kontrastem przed operacją guza szyi też może wskazywać na jedną z przyczyn zawrotów głowy. Ten stan jest wynikiem także zmian zwyrodnieniowych w zakresie między innymi kręgosłupa szyjnego. Przy licznych schorzeniach, również metabolicznych, z pewnością istnieją
u badanej zaburzenia gospodarki lipidowej, które powodują zmiany w naczyniach krwionośnych wszystkich narządów wewnętrznych. W takim przypadku trudno jest rozpoznawać wysublimowane zmiany w zakresie tylko błędnika. Przy uszkodzeniu błędnika występuje osłabienie się części słuchowej ucha wewnętrznego. Pojawia się asymetryczne osłabienie słuchu, a w opisywanym przypadku istnieje symetrycznie osłabiony słuch.
U odwołującej występuje obustronne symetryczne osłabienie słuchu oraz poczucie zawrotów głowy. Ubezpieczona słyszy prawidłowo mowę potoczną z odległości do 3 metrów
w kontakcie na wprost. Może podejmować pracę zarobkową, ale z ograniczeniem. Odwołująca nie powinna być zatrudniona na stanowisku pracy w hałasie, szczególnie hałasie maszynowym oraz na stanowiskach pracy wymagających wychodzenia na wysokość,
np. drabinki.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 26.01.2018 r.- k. 21-23,

Biegły pulmonolog zdiagnozował u odwołującej:

-

obturacyjny bezdech senny w stopniu ciężkim, terapię CPAP,

-

zmiany włókniste w szczycie prawego płuca.

Odwołująca nie jest niezdolna do pracy z przyczyn pulmonologicznych.

Ubezpieczona obciążona jest przewlekłą chorobą układu oddechowego w postaci obturacyjnego bezdechu sennego, który rozpoznany został w trakcie hospitalizacji w Oddziale Klinicznym Pulmonologii Szpitala (...), jaka miała miejsce od 12 do
13 kwietnia 2016 r. Jest to choroba, w przebiegu której zasadniczym problemem jest niedotlenienie organizmu występujące w trakcie snu. U odwołującej rozpoznano wówczas obturacyjny bezdech senny o ciężkim stopniu zaawansowania, ponieważ wskaźnik bezdechów i spłyceń oddechów w ciągu godziny AHI wyniósł 35, zaś średnia saturacja
w trakcie badania wynosiła 94% ze wskaźnikiem minimalnej saturacji podczas snu- 83%. Podczas kolejnej hospitalizacji rozpoczęto leczenie aparatem zakładanym na noc na twarz (CPAP), którego zadaniem jest ciągła podaż powietrza pod dodatnim ciśnieniem do dróg oddechowych, co ma zabezpieczyć drogi oddechowe przed ich zapadaniem podczas snu
i umożliwić efektywną wentylację oraz wymianę gazową w pęcherzykach płucnych. Zgodnie z informacją zawartą w epikryzie karty informacyjnej, wdrożono terapię CPAP z dobrym skutkiem. Uzyskano dużą skuteczność leczenia ze spadkiem AHI do 1,5/h wzrostem średniej saturacji do 96,2%. Przy wypisie zalecono pacjentce redukcję masy ciała oraz kontrolę
w poradni za 3 miesiące. Odwołująca powinna co najmniej raz do roku poddawać się kontroli pulmonologicznej oraz mieć wykonywane kontrolne badanie jakości snu (polisomnografia). W aktach sprawy brak jest dokumentacji medycznej ubezpieczonej z kontrolnych wizyt
w poradni pulmonologicznej zajmującej się problematyką leczenia CPAP.

dowód:

-

opinia sądowo- lekarska z dnia 25.05.2018 r.- k. 46-48,

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów oraz opinie sądowo- lekarskie.

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości,
zaś ich forma i treść formalna nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu,
aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego.

Sąd w całości podzielił opinię biegłych neurologa i kardiologa, opinię biegłego otolaryngologa i opinię biegłego pulmonologa uznając, że zawierają one kompleksową
i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującej, a ponadto uwzględniają wpływ rozpoznanych u niej schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, że charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinie. Dlatego, Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych o braku u odwołującej niezdolności do pracy. Podkreślić ponadto należy, że opiniujący w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu odwołującej.

Odpisy opinii sądowo- lekarskich zostały doręczone obu stronom. Jednocześnie, zarówno odwołującej, jak i organowi rentowemu zakreślony został termin 14 dni
do ewentualnego wniesienia zastrzeżeń do opinii pod rygorem ich późniejszego pominięcia
na podstawie art. 207 § 6 k.p.c. (k. 72-73).

Wydane w sprawie opinie zostały zakwestionowane przez odwołującą. Odnośnie opinii biegłych neurologa i kardiologa ubezpieczona wskazała, że opinia ta wydana została
po niebyt dokładnym zapoznaniu się z dokumentacją medyczną. W opinii tej nieprawidłowo też określono czasokres pobierania przez nią renty i rozpoczęcia leczenia neurologicznego.
Jak podała odwołująca, pierwsze badanie neurologiczne w kierunku zawrotów głowy zostało u niej przeprowadzone w 1999 r., co potwierdza historia choroby. Zawroty głowy
nie występują więc u niej tylko od około 2 lat, jak wskazał biegły w opinii. Odwołująca podkreśliła, że nie zgadza się też z oceną stanu zaawansowania poszczególnych schorzeń dokonaną przez biegłych i ich wpływu na jej zdolność do pracy.

Zarzuty te nie zasługiwały na uwzględnienie. Wydane w sprawie opinie sądowo- lekarskie wyjaśniają wszystkie kwestie sporne w sposób pełny, powołując się na rzeczowe, konkretne i przekonujące argumenty. W sposób przejrzysty obrazują stan zdrowia ubezpieczonej. Odpowiadają też na wszystkie istotne pytania, w pełni realizując dyspozycję Sądu wyrażoną w sentencji postanowienia o powołaniu biegłych sądowych. Biegli
ci na podstawie osobistych badań ubezpieczonej, które przeprowadzone zostały zgodnie
z obowiązującymi w tym zakresie standardami oraz dogłębnej analizy dokumentacji medycznej znajdującej się w aktach rentowych, dokonali prawidłowego rozpoznania
i sformułowali ostateczne wnioski, które Sąd w pełni podziela. Biegli sądowi dokonali oceny stanu zdrowia odwołującej z punktu widzenia kryteriów określonych dyspozycją
art. 12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS. Dokonana przez biegłych ocena stanu zdrowia ubezpieczonej jest poprawna. W ocenie Sądu, opinie biegłych sądowych są rzetelne, logiczne i przekonujące. Biegli wyraźnie stwierdzili, że rozpoznane
u odwołującej schorzenia i stopień ich nasilenia nie czynią jej osobą niezdolną do pracy.
W orzecznictwie podkreśla się, że w postępowaniu sądowym ocena całkowitej bądź częściowej niezdolności do pracy, w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu
i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania pracy- weryfikacja orzeczeń Lekarzy Orzeczników- wymaga wiadomości specjalnych. W takiej sytuacji, sąd nie może orzekać wbrew opinii biegłych sądowych. Dopuszczając tego rodzaju dowód sąd nie może czynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeśli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym (por. wyrok SN z dnia
27 listopada 1974 r., II CR 748/74, LEX nr 7618; wyroki SA w Szczecinie: z dnia 13 lutego 2014 r., III AUa 670/13, LEX nr 1441549, z dnia 18 września 2014 r., III AUa 14/14, LEX
nr 1527188 i z dnia 15 marca 2018 r., III AUa 661/16, LEX nr 2504685). Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej
z poziomem posiadanych kwalifikacji. O częściowej niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, czy ich ilość, ale ocena, jaki wpływ schorzenia te mają na utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, przy czym do przyjęcia częściowej niezdolności do pracy wymaga się znacznego stopnia utraty zdolności do pracy. Nie każda zatem choroba powoduje niezdolność do pracy, a jedynie taka, która niesie ze sobą naruszenie sprawności organizmu ubezpieczonego w stopniu znacznym. W wyroku z dnia
21 czerwca 2017 r., III AUa 477/15 (Legalis nr 1683445) Sąd Apelacyjny w Poznaniu stwierdził, że niezdolność do pracy jest kategorią prawną. Zatem kwalifikacja danego stanu faktycznego ustalonego na podstawie opinii biegłych w zakresie wymagającym wiedzy medycznej należy do sądu. Dla oceny i stopnia zaawansowania chorób oraz ich wpływu
na stan czynnościowy organizmu uprawnione są osoby posiadające fachową wiedzę medyczną, a w związku z tym okoliczności tych można dowodzić tylko przez dowód z opinii biegłych (art. 278 k.p.c.), która ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału dowodowego, wtedy gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Dlatego też opinie sądowo- lekarskie sporządzone w sprawie przez lekarzy specjalistów dla oceny schorzeń ubezpieczonego mają zasadniczy walor dowodowy, zwłaszcza jeśli jako spójne, logiczne i należycie uzasadnione pozwalają na całościową i jednoznaczną ocenę stanu zdrowia wnioskodawcy w kontekście przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. To, że biegli neurolog
i kardiolog nie wskazali w opinii w sposób prawidłowy czasokresu pobierania przez odwołującą renty, pozostaje bez wpływu na merytoryczną zawartość opinii. To, w jakim przedziale czasu odwołujący pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy, Sąd ustala bowiem w oparciu o treść znajdujących się w aktach sprawy decyzji ZUS i innych zgromadzonych tam dokumentów. W części dotyczącej wywiadu z odwołującą, opisując przebieg schorzeń, biegli neurolog i kardiolog wskazali, że w 2016 r. rozpoznano u opiniowanej bezdech senny, od czerwca ubezpieczona śpi z aparatem, od około 2 lat ma zawroty głowy i była diagnozowana laryngologicznie z rozpoznaniem uszkodzenia błędnika. W części dotyczącej wyników przedłożonych badań biegli powołali się na kartotekę z przychodni, kartotekę
z poradni neurologicznej, druk N-9. Wskazali też na przedłożone dokumenty medyczne
w postaci karty informacyjnej dwukrotnego leczenia szpitalnego z oddziału pulmonologicznego z 2016 r. w kwietniu i czerwcu, a z listopada 2016 r. z oddziału laryngologicznego, badania laryngologiczne i próbę wysiłkową z dnia 12 października 2017 r. Biegli wydając opinię przeprowadzili własne badanie, uwzględnili zgromadzoną w aktach sprawy dokumentację medyczną i wywiad przeprowadzony z ubezpieczoną. Nawet, gdyby
w części dotyczącej wywiadu była jakaś omyłka, to pozostaje ona bez wpływu na wnioski końcowe opinii i samo rozpoznanie.

W postępowaniu odwoławczym od decyzji ZUS, sąd ubezpieczeń społecznych ocenia legalność decyzji według stanu rzeczy istniejącego w chwili jej wydania. Postępowanie sądowe wywołane odwołaniem od decyzji organu rentowego ma na celu ocenę zgodności
z prawem- w aspekcie formalnym i materialnym- decyzji wydanej przez ten organ. Badanie owej legalności decyzji i orzekanie o niej jest możliwe tylko przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w chwili wydawania decyzji. Taka też zasada obowiązuje w sprawach o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Postępowanie w sprawach
z zakresu ubezpieczeń społecznych ma charakter kontrolny i służy badaniu prawidłowości decyzji organu rentowego. Postępowanie dowodowe przed sądem jest postępowaniem sprawdzającym, weryfikującym ustalenia dokonane przez organ rentowy. Ocena stanu zdrowia osoby ubezpieczonej może być więc dokona wyłącznie na dzień wydania zaskarżonej decyzji. Tak też było w tej sprawie. W niniejszym postępowaniu Sąd weryfikował poprawność i merytoryczną zasadność zaskarżonej decyzji na datę jej wydania, tj. na dzień
4 sierpnia 2017 r. Przedmiotem rozstrzygnięcia była zatem ocena stanu zdrowia ubezpieczonej w tej dacie.

W niniejszej sprawie zarówno neurolog i kardiolog, jak i otolaryngolog i pulmonolog wyraźnie stwierdzili, że pomimo rozpoznanych schorzeń, odwołująca nie jest niezdolna
do pracy. Stanowisko to w sposób przekonujący uzasadnili. Wobec wyjaśnienia okoliczności spornych w oparciu o przeprowadzone dowody z opinii biegłych, brak było podstaw
do dopuszczania w sprawie dowodu z opinii uzupełniających albo opinii innych biegłych sądowych. Wydane opinie wyjaśniają wszystkie kwestie sporne w sposób pełny, powołując się na rzeczowe, konkretne i przekonujące argumenty. Poza tym, zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, potrzeba powołania innego (kolejnego) biegłego (biegłych) powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej (złożonych) opinii. Jeżeli więc opinia biegłego jest przekonująca i zupełna dla sądu, który swoje stanowisko w tym względzie uzasadnił, to fakt, iż opinia taka jest niepełna dla stron procesowych, nie jest przesłanką dopuszczenia w sprawie kolejnej opinii (por. wyrok SN
z dnia 6 maja 2009 r., II CSK 642/08, Legalis nr 260253, postanowienie SN z dnia 6 czerwca 2012 r., I UK 113/12, Legalis nr 544652). Sąd orzekający w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych nie ma więc obowiązku dopuszczania dowodów, zwłaszcza z opinii biegłych lekarzy, tak długo, aż strona uzyska opinię odpowiadającą jej oczekiwaniom
(por. postanowienia SN: z dnia 10 grudnia 2012 r., I UK 456/12, Legalis nr 667007 i z dnia 17 czerwca 2008 r., I UK 47/08, Legalis nr 173063).

Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.

Sąd rozważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołująca M. J. jest niezdolna do pracy oraz kiedy powstała u niej niezdolność
do pracy.

Stosownie do treści art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1383 ze zm.), renta
z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)  niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów;

Zgodnie z dyspozycją art. 12 ust. 1 ustawy, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy
po przekwalifikowaniu.

W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność
do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Równocześnie, jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy, przy ocenie stopnia
i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak również możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Jak wynika z wydanych w niniejszej sprawie opinii biegłych neurologa i kardiologa, biegłego otolaryngologa i biegłego pulmonologa, odwołująca pomimo zdiagnozowania u niej szeregu schorzeń w postaci nadciśnienia tętniczego II stopnia ESC/ESH, dławicy piersiowej stabilnej CCS 1/2, dysfunkcji serca po przebytym zawale serca z łagodnie obniżoną frakcją wyrzutową komory w okresie hemodynamicznym NYHA II, otyłości, zmian zwyrodnieniowych odcinka lędźwiowego kręgosłupa z okresowym zespołem bez upośledzenia funkcji, osłabienia pobudliwości lewego błędnika, zespołu cieśni nadgarstka
w wywiadzie bez upośledzenia funkcji kończyn, obustronnego symetrycznego osłabienia słuchu niedużego stopnia, obturacyjnego bezdechu sennego oraz zmian włóknistych w szczycie prawego płuca, nie jest osobą niezdolną do pracy.

Skoro więc zaskarżona decyzja (...) Oddział w T. z dnia 4 sierpnia 2017 r. była zasadna, odwołanie od tej decyzji należało oddalić, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia powołane wyżej przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z FUS oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.