Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 15 kwietnia 2019r. w Gliwicach

sprawy z powództwa E. H.

przeciwko (...) .Akcyjnej w T.

o przywrócenie do pracy

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 22 stycznia 2018 r. sygn. akt IV P 421/16

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 120 ( sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

(-) SSR del. Anna Capik-Pater (-) SSO Teresa Kalinka (spr.) (-) SSO Grażyna Łazowska

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt VIII Pa 69/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2018 Sąd Rejonowy w T.oddalił powództwo E. H. skierowane przeciwko pozwanej (...) SA w T. o przywrócenie do pracy i orzekł o kosztach zastępstwa procesowego.

Wyrok zapadł po ustaleniu następującego stanu faktycznego:

E. H. w dniu 9 lipca 2015 roku zawarła z (...) SA w T. umowę o pracę na czas nieokreślony na stanowisku dyrektora zarządzającego.

W dniu 10 grudnia 2015 roku zarząd pozwanej Spółki podjął uchwałę o zmianie regulaminu organizacyjnego (...) SA i uchyleniu dotychczasowego schematu organizacyjnego, likwidacji stanowiska dyrektora zarządzającego, i wprowadzeniu nowego schematu organizacyjnego. W tym samym dniu powódce doręczono wypowiedzenie umowy o pracę .

Wyrokiem Sądu Okręgowego w G. z dnia 29 września 2016 roku sygn. akt VIII Pa 95/16 powódka została przywrócona do pracy w pozwanej Spółce.

Powódka stawiła się w pracy w dniu 5 października 2016 roku, a w dniu 7 października wręczono jej ponownie wypowiedzenie umowy o pracę .Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano zmiany organizacyjne, zmianę regulaminu organizacyjnego a w konsekwencji likwidację stanowiska pracy dyrektora zarządzającego. Powódka została skierowana do wykorzystania zaległego urlopu wypoczynkowego a następnie została zwolniona z obowiązku świadczenia pracy w pozostałym okresie wypowiedzenia.

Sąd I instancji ustalił, że w dniu 1 lipca 2016 roku zarząd Szpitala podjął uchwałę Nr 1/07/2016 w przedmiocie uchwalenia nowego regulaminu organizacyjnego spółki.

Regulamin organizacyjny został zatwierdzony przez radę nadzorczą Spółki w dniu 4 lipca 2016 roku uchwałą Nr (...).

Regulamin został wprowadzony w życie zarządzeniem prezesa pozwanej Spółki z dnia 23 września 2016 roku. Regulamin nie przewiduje stanowiska dyrektora zarządzającego.

Średnie miesięczne wynagrodzenie powódki wynosiło 9900 zł.

Obowiązki powódki przyjęła prezes zarządu.

Zdaniem Sądu I instancji powództwo należało oddalić, bo przyczyna wypowiedzenia była prawdziwa i konkretna, uzasadniona. Dodatkowo Sąd wskazał, że w sytuacji gdy pracownik nie może wykonywać przyjętych na siebie obowiązków, wówczas dalsze trwanie stosunku pracy jest sprzeczne z jego celem.

W rozpoznawanej sprawie jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę wskazano zmiany organizacyjne w Spółce, a w konsekwencji likwidację stanowiska dyrektora zarządzającego.

Analiza strony formalnej wypowiedzenia wskazuje, że pracodawca dopełnił ciążących na nim obowiązków: wypowiedzenie złożył powódce na piśmie, wskazując istniejące, zdaniem pozwanego, przyczyny wypowiedzenia uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę w tym trybie. Wskazany w wypowiedzeniu okres wypowiedzenia również był prawidłowy – miesięczny.

Bezsporne w sprawie jest, że stanowisko, na którym powódka została zatrudniona nie jest ujęte w nowym schemacie organizacyjnym. Nie jest kompetencją Sądu badanie zasadności czy konieczności dokonywania zmian organizacyjnych w zakładzie pracy. (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 sierpnia 2006 roku w sprawie I PK 50/06)

Zadaniem sądu jest ustalenie, czy wskazana w wypowiedzeniu umowy przyczyna jest konkretna i prawdziwa (art. 30 § 4 k.p.). Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, likwidacja stanowiska pracy w ramach rzeczywistych zmian organizacyjnych polegających na zmniejszeniu zatrudnienia uzasadnia wypowiedzenie pracownikowi umowy o pracę, natomiast same decyzje co do przydatności i celowości utrzymywania danego stanowiska mieszczą się w uprawnieniach pracodawcy i nie podlegają ocenie sądów pracy (wyrok z dnia 23 maja 1997 roku w sprawie I PKN 176/97 ).Pozwany miał prawo dokonać zmian organizacyjnych i zmienić model funkcjonowania Spółki eliminując stanowisko dyrektora zarządzającego ze schematu organizacyjnego. Zmiany te rzeczywiście zostały przeprowadzone, bo w dacie orzekania stanowiska takiego nie było.

Zwrócić należy uwagę, co wprost wynika z uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w G. w sprawie sygn. akt VIII Pa 95/16, że wcześniejsze zmiany regulaminu organizacyjnego stanowiły jedynie projekt, bowiem nie zostały zatwierdzone przez radę nadzorczą i z tych względów nie doszło do skutecznego zlikwidowania stanowiska dyrektora zarządzającego. Powyższa sytuacja stała się powodem uznania, że przyczyna wypowiedzenia objęta pozwem w sprawie IV P 621/15 nie była rzeczywista.

Strona pozwana przed doręczeniem kolejnego wypowiedzenia dopełniła wymogów, na jakie zwracał uwagę Sąd Okręgowy, i tym razem skutecznie, przeprowadziła zmiany, które miały być już przeprowadzone w grudniu 2015 roku. Powyższe powoduje konieczność uznania, że doszło do likwidacji stanowiska pracy powódki.

Jak już wskazano w uzasadnieniu w sprawie IV P 621/15 Sąd nie ma kompetencji, aby badać zasadność, czy konieczność zmian organizacyjnych w zakładzie pracy.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c.

W apelacji powódka zarzuciła naruszenie

1.art. 379 ust. 1 w związku z art. 255 § 1 w związku z art. 214 ¹ § 1 k.p.c. poprzez pozbawienie powódki możności obrony swoich praw , w a w szczególności poprzez bezpodstawne uniemożliwienie powódce zadawania pytań pozwanej w sytuacji, gdy powódka była nieobecna na rozprawie, a swoją nieobecność należycie usprawiedliwiła ;

2. art. 214 § 1 k.p.c. poprzez nieodroczenie rozprawy w przypadku nieobecności powódki na rozprawie w dniu 20 listopada 2017 roku, która to nieobecność była zgłaszana przez pełnomocnika powódki wraz z wnioskiem o odroczenie rozprawy ;

3. art. 227 k.p.c. poprzez bezpodstawne pominięcie dowodów zgłaszanych przez powódkę , a które miały istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a w szczególności świadectwa pracy powódki z dnia 30 listopada 2016 roku na okoliczność pozornej likwidacji stanowiska pracy powódki;

4. art. 328 § 2 k.p.c. poprzez niewskazanie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku dowodów, na których skąd się oparł i przyczyn dla których innym dowodom odmówił wiarygodności, a w szczególności świadectwa pracy i protokołu posiedzenia rady nadzorczej z dnia 4 lipca 2016 ;

5. art. 30 § 4 k.p. poprzez przyjęcie że podana przez pracodawcę przyczyna rozwiązania z powódką stosunku pracy była uzasadniona konkretna i prawdziwa;

6. art. 49 k.p.c. poprzez niewyłączenie sędziego pomimo uzasadnionego wniosku powódki.

Powódka domagała się zmiany zaskarżonego wyroku przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach lub uchylenia wyroku i przekazania sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, zasądzenia wynagrodzenia zaczęły okres pozostawania bez pracy, zasądzenia kosztów procesu za obie instancje .

Jej zdaniem niedopuszczalne było rozpoznawanie sprawy przez tego samego sędziego który wcześniej wydał wyrok w sprawie o przywrócenie do pracy po złożeniu pierwszego wypowiedzenia umowy o pracę. Doszło do nieważności postępowania również na skutek nieuwzględnienia wniosku powódki o odroczenie terminu rozprawy.

Wskazała na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2015 roku, z którego wynika, że wykonanie prawomocnego wyroku o przywróceniu do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy nie może sprowadzać się do wręczenia pracownikami kolejnego wypowiedzenia z takiej samej przyczyny - na przykład likwidacji etatu.

Sąd nie odniósł się do żadnych dowodów wskazanych przez powódkę, a jej zdaniem do likwidacji etatu nie doszło, skoro w świadectwie pracy wskazano że była zatrudniona do 7 października 2016 roku na stanowisku dyrektora zarządzającego w (...) Szpitalu (...) w T.. Ponadto wskazała, że uchwała zarządu spółki z dnia 1 lipca 2016 roku o zmianie regulaminu organizacyjnego nie obejmuje stwierdzenia o likwidacji zajmowanego przez powódkę stanowiska dyrektora zarządzającego. Świadczy o tym również treść protokołu z posiedzenia rady nadzorczej , z którego wynika że pozwana zapewniała radę nadzorczą że nastąpi jedynie połączenie stanowiska głównej księgowej ze stanowiskiem dyrektora finansowego. Zdaniem powódki rada nadzorcza nie zatwierdzała likwidacji zajmowanego przez nią stanowiska, ponieważ uchwała zarządu dotyczyła uchylenia załącznika nr 1 do uchwały nr 2 /2010 z dnia 18 maja 2010 roku zarządu (...) SA w T..

Pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania apelacyjnego z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości Zdaniem pozwanej zarzut nieważności postępowania nie może się stać, ponieważ powódka usprawiedliwiając swoją nieobecność na rozprawie nie przedłożyła zwolnienia lekarskiego. Poza tym obecna na sali rozpraw w dnia 20 listopada 2017 roku pełnomocniczka nie zgłosiła zastrzeżenia do protokołu związanego z rzekomym naruszeniem przez sąd uprawnienia powódki do obecności na sali rozpraw. Uznać zatem należy, że strona powodowa zgodnie z art. 162 k.p.c. utraciła uprawnienie do powoływania się na rzekome naruszenie na etapie apelacji. Ponadto żaden przepis k.p.c. nie zabrania prowadzenia rozprawy, jeśli powód był nieobecny, ale jest reprezentowany przez pełnomocnika. Słusznie zatem sąd w dniu 15 stycznia 2018 roku nie uwzględnił wniosku o ponowne przesłuchanie pozwanej, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 303 k.p.c.

Bezzasadny jest również zarzut naruszenia art. 49 k.p.c. Zażalenie powódki na postanowienie oddalające wniosek o wyłączenie sędziego zostało rozpoznane przed wydaniem wyroku przez Sąd Okręgowy w G..

Odnosząc się do zarzutu naruszenia prawa materialnego pozwana wskazała, że słuszne było stanowisko sądu pierwszej instancji , iż dochowano wszystkich obowiązków wymaganych przepisami k.p. przy doręczeniu wypowiedzenia umowy o pracę , które zawierało uzasadnioną konkretną i prawdziwą przyczynę. Bezsporne jest, że doszło do likwidacji stanowiska powódki .

Sąd drugiej instancji zważył co następuje:

W pierwszej kolejności należy się odnieść do zarzutów naruszenia prawa procesowego, zwłaszcza w sytuacji podniesionego zarzutu nieważności postępowania.

W przypadku uwzględnienia zarzutu wyrok musiałby ulec uchyleniu.

Zdaniem Sądu Okręgowego bezzasadny jest zarzut nieważności postępowania z uwagi na naruszenie prawa strony obrony swoich praw. ( art. 379 ust. 5 k.p.c.) Nieuwzględnienie wniosku o odroczenie rozprawy z uwagi na chorobę, bez potwierdzenia faktu niemożności stawiennictwa w sądzie zaświadczeniem lekarza sądowego w sytuacji, gdy strona jest reprezentowana przez pełnomocnika nie stanowi podstawy do stwierdzenia nieważności postępowania. Strona powinna być świadoma, że samo złożenie wniosku nie jest równoznaczne z jego uwzględnieniem . O nieważności postępowania z powodu pozbawienia strony możności działania można mówić tylko wówczas, gdy strona została pozbawiona uprawnień procesowych wskutek wadliwego postępowania Sądu, a nie wtedy, gdy strona na skutek własnego działania z uprawnień tych nie skorzystała, nie biorąc udziału w rozprawie, o terminie której została prawidłowo zawiadomiona. ( por postanowienie SN z dnia 2 lutego 2006 roku sygn. II CZ 134/05)

Art. 214. § 1 k.p.c. stanowi, że rozprawa ulega odroczeniu, jeżeli sąd stwierdzi nieprawidłowość w doręczeniu wezwania albo jeżeli nieobecność strony jest wywołana nadzwyczajnym wydarzeniem lub inną znaną sądowi przeszkodą, której nie można przezwyciężyć. Powódka była prawidłowo wezwana, zaświadczenie lekarza sądowego wpłynęło do sądu dzień po przeprowadzaniu rozprawy, a więc sądowi w dacie przeprowadzania dowodów nie była znana żadna istotna przeszkoda po stronie powódki , której nie można przezwyciężyć. Istotne jest, że na rozprawie w dniu 20 listopada 2017 roku powódkę reprezentował pełnomocnik, a na terminie kolejnej rozprawy po oddaleniu wniosku o ponowne przesłuchanie strony pozwanej nie zgłoszono zastrzeżeń w trybie art. 162 k.p.c., przez co strona pozbawiła się w dalszym postępowaniu możności powoływania na uchybienie sądu.

Zarzut naruszenia art. 227 k.p.c. jest również bezpodstawny. Treść świadectwa pracy z dnia 30 listopada 2017 roku pozostaje bez wpływu na treść rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Wyrokiem z dnia 29 września 2016 roku powódka została przywrócona do pracy na dotychczasowych warunkach pracy i płacy. W związku z tym po zgłoszeniu gotowości do pracy musiała zostać zatrudniona na stanowisku dyrektora zarządzającego, niezależnie od tego, czy stanowisko takie w strukturze organizacyjnej istniało. Do końca zatrudnienia pełniła taką samą funkcję, jak przed doręczeniem pierwszego wypowiedzenia umowy o pracę. Treść świadectwa pracy nie świadczy o pozorności likwidacji stanowiska pracy.

Powódka zarzuciła niewyjaśnienie okoliczności sprawy między innymi poprzez niedopuszczenie dowodu z protokołu posiedzenia rady nadzorczej z dnia 4 lipca 2016 roku. Z protokołu tego wynika bowiem, że kwestia likwidacji jej stanowiska nie była w ogóle omawiana, rada nadzorcza została wprowadzona w błąd przez prezes zarządu, która zapewniła iż nikt nie zostanie zwolniony z pracy, a jedyna zmiana organizacyjna dotyczyć miała działu finansowego. Sąd II instancji ustalił, że w dniu 4 lipca 2016 roku prezes zarządu nie odnosiła się do stanowiska dyrektora zarządzającego, bowiem faktycznie ono już nie istniało. W tym czasie powódka pracy nie świadczyła, toczyło się postępowanie o przywrócenie do pracy. Członkowie rady nadzorczej zatwierdzając przedłożony schemat organizacyjny nie zwrócili uwagi na to, że w schemacie nie ma stanowiska dyrektora zarządzającego. Obowiązków powódki w dużej części nie przejął nikt, bowiem projekty przez nią realizowane zostały zarzucone. (zeznania A. T. (1) k. 268 a.s. ).

Nie można również podzielić poglądu powódki, że doszło do naruszenia art. 49 k.p.c. poprzez wydanie wyroku przez tego samego sędziego, który orzekał w sprawie IV P 621/15. . Wniosek o wyłączenie sędziego z powołaniem art. 49 k.p.c. został oddalony i w tym zakresie sprawa została prawomocnie rozstrzygnięta. Powódka nie powołała żadnych okoliczności zaistniałych po wydaniu postanowienia w dnia 11 sierpnia 2017 roku oddalającego zażalenie na postanowienie oddalające wniosek o wyłącznie sędziego .

Zdaniem Sądu II instancji zarzuty dotyczące naruszenia przepisów prawa procesowego są bezzasadne. Sąd wskazał w oparciu o które dowody ustalił stan faktyczny. Dowodom tym dał wiarę.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia prawa materialnego, a to art. 30 § 4 k.p. należy zwrócić uwagę, że Sąd winien ograniczyć postępowanie dowodowe wyłącznie do przyczyn wskazane w wypowiedzeniu umowy o pracę, a więc w niniejszej sprawie - likwidacji stanowiska. Bez znaczenia pozostają stosunki pomiędzy prezesem zarządu, a powódką , ocena pracy powódki.

Zgodnie z art. 382 k.p.c. sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału zebranego w postępowaniu pierwszej instancji oraz w postępowaniu w apelacyjnym. Z przepisu tego wynika, że postępowanie apelacyjne polega na merytorycznym rozpoznaniu sprawy i wyrok Sądu drugiej instancji musi opierać się na jego własnych i samoistnych ustaleniach faktycznych i prawnych .

Sąd Odwoławczy uznał, że zaszła potrzeba uzupełnienia materiału dowodowego wobec zeznań prezes pozwanej , że stanowiska powódki w schemacie organizacyjnym nie było , „ono po prosu nie istniało”.(k. 148 a.s.). Tę okoliczność Sąd I instancji przeoczył, mimo że należało odpowiedzieć na pytanie, czy w związku z tym zmiana regulaminu organizacyjnego mogła stanowić uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia.

Sąd drugiej instancji po uzupełnieniu materiału dowodowego ustalił następujący stan faktyczny:

W momencie zatrudnienia powódki w schemacie organizacyjnym pozwanej nie było stanowiska dyrektora zarządzającego. Regulamin organizacyjny z dnia 30 maja 2012 roku został zatwierdzony uchwałą rady nadzorczej z dnia 14 czerwca 2012 roku. Stanowisko powódki zostało utworzone uchwałą zarządu szpitala z dnia 8 lipca 2015 roku, w której w § 1 pkt 1 postanowiono że w strukturze organizacyjnej administracji (...) SA tworzy się stanowisko dyrektora zarządzającego podlegającego bezpośrednio zarządowi . W pkt 2 zmieniono załącznik nr 2 do regulaminu organizacyjnego, a w pkt 3 wskazano, że w pozostałym zakresie regulamin organizacyjny (...) Szpitala (...) zostaje bez zmian. Uchwałę te podjął przewodniczący rady nadzorczej delegowany do wykonywania czynności prezesa zarządu spółki - A. T. (1). Uchwała nie została zatwierdzona przez radę nadzorczą.

Na podstawie tej uchwały zawarto z powódką umowę o pracę w dniu 9 lipca 2015 roku i powódka wykonywała pracę do dnia doręczenia wypowiedzenia w dniu 10 grudnia 2015 roku. Ponownie zgłosiła się do pracy po wyroku przywracającym do pracy w dniu 5 października 2016 roku. Otrzymała skierowanie na badanie lekarskie celem ustalenia zdolności do pracy na stanowisku dyrektora zarządzającego. Dnia 7 października 2016 roku otrzymała wypowiedzenie umowy z powodu zmian organizacyjnych, zmiany regulaminu organizacyjnego, a w konsekwencji likwidacji stanowiska pracy dyrektora zarządzającego.

Bezsporne w sprawie jest, że przed dniem 7 października 2016 zmieniono regulamin organizacyjny (...) Szpitala (...) w ten sposób, że uchylono załącznik nr 1 do uchwały z dnia 18 maja 2010 roku zarządu (...) SA w T., wprowadzono regulamin organizacyjny (...) Szpitala (...) w T. w brzmieniu ustalonym w załączniku nr 1 do tej uchwały. Uchwała została zatwierdzona przez radę nadzorczą w dniu 4 lipca 2016 roku Zarządzeniem prezesa zarządu z dnia 23 września 2016 uchylono w całości obowiązujący regulamin organizacyjny i wprowadzono na mocy uchwały regulamin organizacyjny zatwierdzony uchwałą nr 3/ 2016 rady nadzorczej w brzmieniu ustalonym w załączniku nr 1 do niniejszego zarządzenia. Ustalony wyżej stan faktyczny nie budzi wątpliwości, bowiem wynika z dokumentów i nie był kwestionowany przez strony.

Na podstawie zeznań świadka A. T. (2) ustalono, że członkowie rady nadzorczej wiedzieli o tym, iż powódka została zatrudniona na stanowisku dyrektora zarządzającego, bowiem aktywnie uczestniczyła w posiedzeniach tego organu w czasie, kiedy była pracownikiem . Członkowie rady nadzorczej wiedzieli również o tym , że powódka została zwolniona w 2015 roku, bowiem przestała pojawiać się na zebraniach rady nadzorczej. Bezsporne jest , że na stanowisko powódki nie został nikt przyjęty.

Dopiero w toku postępowania apelacyjnego okazało się, że stanowisko dyrektora zarządzającego nie zostało prawidłowo utworzone, bowiem uchwała o jego utworzeniu z 8 lipca 2015 i wprowadzeniu zmian do schematu organizacyjnego nie została zatwierdzona przez radę nadzorczą , choć taki wymóg został zawarty q §18 lit. ł statutu pozwanej. Stanowisko dyrektora zarządzającego nie zostało ujawnione w schematach organizacyjnych. Istniało jedynie faktycznie w czasie, kiedy powódka wykonywała pracę.

W związku tym należało dopowiedzieć na pytanie, czy zmiana schematu organizacyjnego miała znaczenie przy wypowiadaniu powódce umowy o pracę. Zdaniem Sądu odpowiedź winna być twierdząca, bowiem należało zbadać, czy w nowym schemacie jest stanowisko dyrektora zarządzającego. Sąd Odwoławczy uznał, że zmiany organizacyjne i zmiana regulaminu organizacyjnego stanowiły podstawę do likwidacji stanowiska zajmowanego przez powódkę.

Powódka w apelacji podniosła, że uchwały zarządu i rady nadzorczej nie dotyczyły likwidacji jej stanowiska , bowiem uchylały załącznik nr 1 do uchwały 2/2010 z dnia 18 maja 2010, a jej stanowisko zostało utworzone w roku 2015. Z takim poglądem Sąd II instancji się nie zgadza. Istotne bowiem jest, że uchylono dotychczasowy regulamin organizacyjny . Nie jest wymagane prawem utworzenie i likwidacja stanowiska dyrektora zarządzającego uchwałami zarządu i rady nadzorczej. Wystarczy zmiana schematu organizacyjnego w trybie przewidzianym w statucie szpitala.

Zdaniem Sądu bez znaczenia pozostaje, który z poprzednich regulaminów organizacyjnych uchylono zarządzeniem z dnia 23 września 2016 roku, skoro w żadnym z nich nie było stanowiska dyrektora zarządzającego. Z treści zarządzenia wynika, że chodzi o „regulamin obowiązujący”. Istotne natomiast jest to, że w nowym regulaminie stanowiska dyrektora zarządzającego nie ma. Skoro w okresie od 9 lipca 2015 roku do dnia podpisania zarządzenia nr 32/0111, 2016 stanowisko takie faktycznie istniało, to zostało zlikwidowane po wprowadzeniu nowego regulaminu organizacyjnego.

Nastąpiły zmiany organizacyjne i uchwalono nowy regulamin organizacyjny , a więc przyczyny wskazane w wypowiedzeniu były prawdziwe, konkretne i uzasadnione. Likwidacja stanowiska przeprowadzona zgodnie z prawem stanowi uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia,.

Powódka w apelacji powołała stanowisko zawarte w wyroku SN z dnia 9 grudnia 2015 sygn. I PK 342/14 twierdząc, że niezgodne z prawem jest doręczenie wypowiedzenia z tej samej przyczyny po przywróceniu do pracy. Wskazany wyrok dotyczył innego stanu faktycznego . W niniejszej sprawie można przytoczyć pogląd SN zawarty w wyroku z dnia 19 lipca 2005 r sygn. II PK 372/04, zgodnie z którym „Po przywróceniu do pracy wyrokiem sądu ze względu na niezgodność wypowiedzenia z przepisami prawa pracodawca może dokonać wypowiedzenia z powołaniem się na te same przyczyny, które leżały u podstaw poprzedniego wypowiedzenia, jeżeli przyczyny te nie były w tym postępowaniu sądowym oceniane oraz zachowały aktualność w tym znaczeniu że nadal że nadal stanowią uzasadnioną przyczynę wypowiedzenia w rozumieniu art. 45 § 1 k.p.”. Likwidacja stanowiska powódki w tym postępowaniu stała się przyczyną prawdziwą na skutek wprowadzenia nowego regulaminu organizacyjnego z dochowaniem wymogów przewidzianym prawem.

Zdaniem Sądu apelację należało oddalić w oparciu o przepis art. 385 k.p.c..

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd nie znalazł uzasadnionych podstaw do zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego w podwójnej wysokości. ( rozporządzenie MS z dnia 22 października 2012 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych - § 10 ust. 1 pkt 1 ( Dz. U 2018 poz. 265).

(-) SSR del. Anna Capik-Pater (-) SSO Teresa Kalinka (spr.) (-) SSO Grażyna Łazowska

Sędzia Przewodniczący Sędzia