Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 grudnia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przeliczył M. G. emeryturę od 22 lipca 2018 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W treści decyzji wskazano, że do obliczenia emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 147 839,74 zł , kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 21 134,10 zł , średnie dalsze trwanie życia tj.218,40 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 773,69 zł [(147 839,74 +21 134,10) : 218,40]. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że emerytura pozostaje zawieszona , ponieważ M. G. pobiera świadczenie przyznane przez inny organ rentowy , a wypłata wybranego świadczenia nastąpi na jego wniosek. Organ rentowy jednocześnie podkreślił ,że decyzja została wydana po skorygowaniu wysokości kapitału początkowego , a do wyliczenia emerytury uwzględniono okresy zatrudnienia , które nie mają wpływu na prawo do emerytury z Zakładu Emerytalno – Rentowego MSWiA.

/decyzja k. 62 - 63 odwrót plik I akt ZUS/

W dniu 31 grudnia 2018 r. M. G. złożył odwołanie od ww. decyzji. Wnioskodawca podkreślił , że w latach 1993 – 2006 pełnił służbę w Państwowej Straży Pożarnej , a w związku ze świadczeniem pracy w cywilnych zakładach pracy zarówno w ww. okresie , jak i poza nim , powinien on uzyskać , oprócz już otrzymywanego świadczenia z MSWiA , także świadczenie emerytalne z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

/odwołanie k.3/

W odpowiedzi na odwołanie , pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie. Pełnomocnik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że decyzją z dnia 13 lutego 2019 r. zmieniono zaskarżoną decyzję z dnia 7 grudnia 2018 r. uwzględniając wysokość skorygowanego kapitału początkowego ustalonego decyzją z dnia 11 lutego 1999 r. ( uwzględniono okresy , które nie miały wpływu na prawo do emerytury wnioskodawcy z Zakładu Emerytalno – Rentowego MSWiA). Pełnomocnik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych podkreślił ,że zgodnie z art.95 ust.1 i 2 ustawy emerytalnej w związku z art.7 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy służb , jeżeli zainteresowany wstąpił do służby przed 2 stycznia 1999 r. w razie zbiegu prawa do emerytury z FUS z prawem do zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy , wypłaca się jedno świadczenie wyższe lub wybrane przez zainteresowanego. Wypłata świadczenia została zatem zawieszona z uwagi na fakt ,iż wnioskodawca pobiera świadczenie przyznane przez inny organ.

/odpowiedź na odwołanie k.4 – 4 odwrót/

Na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2019 r. wnioskodawca wskazał ,że nie kwestionuje matematycznych wyliczeń ZUS zawartych w decyzji z dnia 13 lutego 2019 r. , a jedynie kwestię zawieszenia wypłaty świadczenia.

/stanowisko wnioskodawcy min. 00:01:35 – 00:09:30 rozprawy z dnia 24 kwietnia 2019 r. , płyta CD k. 21/

Na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2019 r. strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

/protokół rozprawy z dnia 6 sierpnia 2019 r. , płyta CD k.45/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony M. G. urodził się (...)

/okoliczność bezsporna/

Decyzją z dnia 23 sierpnia 2006 r. Dyrektor Zakładu Emerytalno – Rentowego Ministerstwa Sprawa Wewnętrznych i Administracji ustalił M. G. prawo do emerytury policyjnej. Do ustalenia emerytury M. G. przyjęto okres służby w K. Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w Ł. od 29 września 1993 r. do 31 lipca 2006 r. oraz następujące okresy z nią równorzędne: od 1 sierpnia 1974 r. do 3 czerwca 1978 r. – Wyższa Oficerska Szkoła Pożarnicza , od 1września 1978 r. do 31 stycznia 1982 r. – Zjednoczenie (...) w Ł. , od 1 lutego 1982 r. do 31 marca 1985 r. – (...) Zakładu (...) w Ł. , od 1 kwietnia 1985 r. do 30 listopada 1985 r. – Zakłady (...) w Ł. , od 1 grudnia 1985 r. do 29 lutego 1988 r. – Inspektorat Spraw Obronnych nr 5 MH i PM w Ł. , od 1 marca 1988 r. do 30 września 1988 r. – (...) , od 1 października 1988 r. do 31 października 1989 r. – Krajowa Państwowa Komunikacja Samochodowa w Ł..

/decyzja k.45, zaświadczenie k.115 akt MSWiA dot. M. G./

Powyższa emerytura jest wypłacana M. G..

/okoliczność bezsporna/

Poza okresem służby w K. Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej oraz okresami równorzędnymi ze służbą , wnioskodawca był zatrudniony w następujących zakładach pracy:

- od 6 lutego 1984 r. do 31 marca 1984 r. w P.P. (...) w Ł. w wymiarze ½ etatu.

- od 1 kwietnia 1984 r. do 31 stycznia 1990 r. w Przedsiębiorstwie (...) w wymiarze ½ etatu.

- od 1 lutego 1990 r. do 30 września 1990 r. w Przedsiębiorstwie z (...) sp. z o.o. w wymiarze 3/8 etatu.

- od 11 maja 1994 r. do 30 kwietnia 2012 r. w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. w wymiarze ½ etatu.

- od 16 maja 1994 r. do 29 kwietnia 2015 r. w Centralnym (...) Włókiennictwa w Ł. ; w okresie od 16 maja 1994 r. do 31 stycznia 2012 r. w wymiarze ½ etatu , a w okresie od 1 lutego 2012 r. do 29 kwietnia 2015 r. w wymiarze ¼ etatu.

- od 24 stycznia 1996 r. do 31 grudnia 1996 r. w (...) S.A. Zakład (...) w wymiarze ¼ etatu.

/dokumentacja pracownicza wnioskodawcy w aktach ZUS/

W dniu 24 lipca 2018 r. M. G. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych wniosek o emeryturę.

/wniosek k.1 – 3 odwrót akt ZUS/

Decyzją z dnia 5 września 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ustalił M. G. kapitał początkowy i określił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 40 683,94 zł. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego został obliczony z lat 1987 – 1996.

/decyzja k.46 - 47 akt ZUS/

Decyzją z dnia 6 września 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał M. G. emeryturę od 22 lipca 2018 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W treści decyzji wskazano, że do obliczenia emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 147 839,74 zł , kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 161 712,52 zł , średnie dalsze trwanie życia tj.218,40 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 1 417,36 zł [(147 839,74 +161 712,52) : 218,40]. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że do stażu pracy nie uwzględniono okresów: od 6 lutego 1984 r. do 31 marca 1984 r. (P.P. (...)) , od 16 stycznia 1984 r. do 31 grudnia 1984 r. ( (...) Zakładu (...)) , od 2 stycznia 1990 r. do 31 marca 1990 r. ( Przedsiębiorstwo (...)). Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaznaczył ,że po otrzymaniu okresów ubezpieczenia od 2 stycznia 1990 r. do 31 marca 1990 r. ( Przedsiębiorstwo (...)) oraz od 1lutego 1990 r. do 30 września 1990 r. ( Przedsiębiorstwo z (...) sp. z o.o.) wysokość kapitału początkowego zostanie ponownie przeliczona. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że emerytura zostaje zawieszona , ponieważ M. G. pobiera świadczenie przyznane przez inny organ rentowy.

/decyzja k. 48 - 49 odwrót akt ZUS/

Decyzją z dnia 5 grudnia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. z urzędu ponownie ustalił M. G. kapitał początkowy i określił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 5 316,96 zł. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego został obliczony z lat 1989 – 1998.

/decyzja k.59 - 60 akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 7 grudnia 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przeliczył M. G. emeryturę od 22 lipca 2018 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że emerytura pozostaje zawieszona , ponieważ M. G. pobiera świadczenie przyznane przez inny organ rentowy , a wypłata wybranego świadczenia nastąpi na jego wniosek.

/decyzja k. 62 - 63 odwrót plik I akt ZUS/

Decyzją z dnia 11 lutego 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. z urzędu ponownie ustalił M. G. kapitał początkowy i określił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 41 827,17 zł. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego został obliczony z lat 1989 – 1998.

/decyzja k.73 – 73 odwrót akt ZUS/

Decyzją z dnia 13 lutego 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. zmienił zaskarżoną decyzję z dnia 7 grudnia 2018 r. w części II dotyczącej obliczenia wysokości emerytury. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przeliczył M. G. emeryturę od 22 lipca 2018 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W treści decyzji wskazano, że emerytura została obliczona zgodnie z art.26 ustawy emerytalnej , a do obliczenia jej wysokości przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 147 839,74 zł , kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 166 256,73 zł , średnie dalsze trwanie życia tj.218,40 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 1 438,17 zł [(147 839,74 + 166 256,73) : 218,40]. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że emerytura pozostaje zawieszona , ponieważ M. G. pobiera świadczenie przyznane przez inny organ rentowy , a wypłata wybranego świadczenia nastąpi na jego wniosek.

/decyzja k. 75 - 77 plik I akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z ww. dokumentów, których autentyczności strony nie kwestionowały. Wobec zaś braku wątpliwości natury dowodowej (wnioskodawca nie kwestionował bowiem matematycznych wyliczeń ZUS , a jedynie kwestię zawieszenia wypłaty emerytury przez ZUS), istota postępowania sprowadziła się do rozważania kwestii prawnych, o czym niżej.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie M. G. jest zasadne i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Stan faktyczny niniejszej sprawy był w całości między stronami niesporny, bowiem zaistniały spór miał wyłącznie charakter prawny. Ubezpieczony domagał się bowiem przyznania prawa do wypłaty emerytury z ZUS.

Zgodnie z art. 95 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2018 r., poz.1270), w razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń przewidzianych w ustawie wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez zainteresowanego. W myśl art. 95 ust. 2, przepis ust. 1 ustawy emerytalnej, stosuje się również, z uwzględnieniem art. 96, w razie zbiegu prawa do emerytury lub renty określonych w ustawie z prawem do świadczeń przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2, z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa lub policyjna została obliczona według zasad określonych w art. 15a albo art. 18e ustawy z 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin lub w art. 15a lub art. 18e ustawy z 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

Artykuł 2 ustawy emerytalnej umożliwia zaś emerytowanym żołnierzom zawodowym i funkcjonariuszom służb mundurowych nabycie prawa do emerytury z powszechnego systemu emerytalnego, po spełnieniu jego ustawowych przesłanek. W przypadku sprzężenia tego prawa nie tylko z wiekiem emerytalnym, ale także z posiadaniem wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych (przy emeryturze z systemu zdefiniowanego świadczenia), w stażu emerytalnym nie uwzględnia się okresów służby wojskowej oraz służby w formacjach "mundurowych", jeżeli z tego tytułu ustalono prawo do świadczeń pieniężnych określonych w ustawach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy służb mundurowych (art. 5 ust. 2a ustawy emerytalnej).

Podkreślić w tym miejscu należy ,że w orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, zgodnie z którym funkcjonariuszom służb mundurowych można ustalić prawo do emerytury powszechnej pod warunkiem jednak niezaliczenia składkowych okresów ubezpieczenia cywilnego do obliczenia emerytury mundurowej. Możliwość jednoczesnego nabycia prawa do emerytury z ubezpieczenia społecznego i emerytury mundurowej jest zatem możliwa tylko wówczas, gdy okresy ubezpieczenia powszechnego i służby mundurowej, w oparciu o jaką ustalono wysługę mundurową, nie zostały wzajemnie uwzględnione przy ustalaniu prawa do świadczeń, a każdy z nich ale z osobna jest samodzielnie wystarczający do uzyskania prawa do emerytury w określonym systemie. Nie jest przy tym możliwe zaliczenie okresów ubezpieczenia w okresach pełnienia służby i równoległego podlegania ubezpieczeniu społecznemu. Są to bowiem te same okresy w znaczeniu czasowym. Nie mogą one więc być sumowane, gdyż ten sam okres został zaliczony do ustalenia i obliczenia emerytury mundurowej (por. wyrok SN z 3.02.2010r., II UK 174/09, wyrok SN z 6.01.2009r., I UK 178/08, wyrok SA w Krakowie z 8.07.2014r., III AUa 1542/13). W wyroku z 27.08.2013r. (II UK 22/13) Sąd Najwyższy dodatkowo wskazał, iż ustawa o emeryturach i rentach nie zawiera obecnie (i nie zawierała również poprzednio) przepisu, który pozwalałby ubezpieczonym żądać wyłączenia wybranych okresów, już raz zaliczonych do stażu emerytalnego w celu uzyskania emerytury mundurowej, ale też podwyższenia jej wysokości, by teraz tych samych okresów „użyć” ponownie w celu uzyskania emerytury z FUS. Wnioskujący nie może zatem żądać, by prawo do emerytury z ubezpieczenia powszechnego przysługiwało mu po zaliczeniu tych samych (w części lub w całości) okresów ubezpieczenia, już uwzględnionych przy ustalaniu uprawnień do emerytury mundurowej, przysługującej z mocy odrębnych przepisów emerytalnych. Wobec powyższego nie ma żadnych prawnych podstaw, do wykorzystywania raz już zaliczonych okresów składkowych ponownie, przy ustalaniu świadczeń emerytalnych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy ,że decyzją z dnia 23 sierpnia 2006 r. Dyrektor Zakładu Emerytalno – Rentowego Ministerstwa Sprawa Wewnętrznych i Administracji ustalił M. G. prawo do emerytury policyjnej , przy czym do jej ustalenia przyjął jedynie okres służby w K. Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej w Ł. (od 29 września 1993 r. do 31 lipca 2006 r.) oraz okresy z nią równorzędne ( od 1 sierpnia 1974 r. do 3 czerwca 1978 r. – Wyższa Oficerska Szkoła Pożarnicza , od 1września 1978 r. do 31 stycznia 1982 r. – Zjednoczenie (...) w Ł. , od 1 lutego 1982 r. do 31 marca 1985 r. – (...) Zakładu (...) w Ł. , od 1 kwietnia 1985 r. do 30 listopada 1985 r. – Zakłady (...) w Ł. , od 1 grudnia 1985 r. do 29 lutego 1988 r. – Inspektorat Spraw Obronnych nr 5 MH i PM w Ł. , od 1 marca 1988 r. do 30 września 1988 r. – (...) , od 1 października 1988 r. do 31 października 1989 r. – Krajowa Państwowa Komunikacja Samochodowa w Ł.) , a zatem nie wszystkie okresy podlegania przez wnioskodawcę ubezpieczeniom. Tym samym w związku z faktem ,że pozostałe okresy zatrudnienia wnioskodawcy w żaden sposób nie zostały uwzględnione przez Dyrektora Zakładu Emerytalno – Rentowego Ministerstwa Sprawa Wewnętrznych i Administracji , Zakład Ubezpieczeń Społecznych winien był na ich podstawie nie tylko obliczyć wysokość należnej wnioskodawcy emerytury , ale też wobec braku podstaw do zawieszenia , rozpocząć wypłatę obliczonego w ten sposób świadczenia.

W tym miejscu wskazać należy ,że Sąd Najwyższy rozpoznając sprawę o sygnaturze akt I UK 426/17 ( wyrok z dnia 24 stycznia 2019 roku zapadły na skutek skargi kasacyjnej od wyroku Sadu Apelacyjnego w Łodzi ) stwierdził w uzasadnieniu rozstrzygnięcia, że właściwa jest taka interpretacja przepisów dotyczących pobierania dwóch emerytur przez emerytów mundurowych , która uzależnia możliwość pobierania dwóch świadczeń od braku jest możliwości prawnych w wykorzystaniu okresu ubezpieczeniowego „cywilnego” przy uzyskaniu czy zwiększeniu emerytury mundurowej nie zaś żadne inne okoliczności leżące po stronie ubezpieczonego jak np. data przyjęcia do służby czy brak jego wniosków o doliczenie okresów „cywilnych” do emerytury mundurowej. Jest bezspornym między stronami ,że okresy ubezpieczeniowe „cywilne”, na które wskazuje wnioskodawca w żaden sposób nie były wykorzystane przy przyznaniu mu i wyliczeniu emerytury mundurowej. Natomiast za okresy te były odprowadzane składki do ZUS z tytułu zatrudnienia wnioskodawcy. W świetle rozważań Sądu Najwyższego dokonanych przy rozpoznaniu powyższej sprawy, które w pełni podziela Sad orzekający brak jest uzasadnienia do zawieszenia emerytury cywilnej wypracowanej przez wnioskodawcę z uwagi na przyznaną mu emeryturę mundurową.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.

S.B.