Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Przemysław Majkowski

Protokolant : staż. Agnieszka Sobolczyk

po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2019 r. w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. S.

przeciwko Towarzystwu (...) SA z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) SA z siedzibą w W. na rzecz powoda Z. S. kwotę 128.938,09 (sto dwadzieścia osiem tysięcy dziewięćset trzydzieści osiem 09/100) zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lutego 2016 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) SA z siedzibą w W. na rzecz powoda Z. S. kwotę 5.451,00 ( pięć tysięcy czterysta pięćdziesiąt jeden ) zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 5.400,00 ( pięć tysięcy czterysta ) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego,

3.  nakazuje pobrać od pozwanego Towarzystwa (...) SA z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 6.450,00 (sześć tysięcy czterysta pięćdziesiąt) zł tytułem opłaty sądowej od uiszczenia, której powód był zwolniony oraz kwotę 5.325,54 ( pięć tysięcy trzysta dwadzieścia pięć 54/100 ) zł tytułem zwrotu wydatków w sprawie poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 154/17

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 18 maja 2018 r. (data wpływu) pełnomocnik powoda Z. S. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej Towarzystwa (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda kwoty 76.000 zł tytułem części odszkodowania za szkody w budynkach rolniczych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia budynków rolniczych oraz w mieniu związanym z prowadzeniem gospodarstwa rolnego z tytułu dobrowolnego ubezpieczenia dla gospodarstw rolnych (...) powstałe w skutek zdarzenia z dnia 26 stycznia 2016 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od tej kwoty liczonymi od dnia 25 lutego 2016 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(pozew k. 2-9).

W odpowiedzi na pozew pełnomocnik pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych w tym kosztów zastępstwa procesowego.

(odpowiedź na pozew k. 84-85).

Pismem z dnia 08 października 2018 r. (data wpływu) pełnomocnik powoda zmienił powództwo w ten sposób, że zamiast pierwotnie dochodzonej w pozwie kwoty 76.000 zł tytułem części odszkodowania za szkodę na nieruchomościach oraz w mieniu ruchomym powstałą wskutek zdarzenia ubezpieczeniowego z dnia 26 stycznia 2016 r. wniósł o zasądzenia na rzecz powoda z tytułu całości należnego mu odszkodowania od strony pozwanej kwoty 128.938,09 zł.

(pismo pełnomocnika powoda k. 206).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 31 grudnia 2015 r. powód, prowadzący gospodarstwo rolne, zawarł ze stroną pozwaną umowę obowiązkowego ubezpieczenia budynków rolniczych położonych w (...) gmina B., nr polisy: (...). Umowa została zawarta na okres od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. Ubezpieczeniem tym zostały objęte budynki gospodarcze (budynki rolnicze) w postaci stodoły - do sumy gwarancyjnej 58.000,00 zł, obory - do sumy gwarancyjnej 171.000,00 zł oraz szopy - do sumy gwarancyjnej: 20.000,00 zł. Ponadto w dniu 31 grudnia 2015 r. powód zawarł ze stroną pozwaną umowę dobrowolnego ubezpieczenia dla gospodarstw rolnych (...). Umowa została zawarta na okres od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. Ubezpieczeniem tym zostały objęte: mienie w gospodarstwie rolnym powoda położonym w (...) gmina B. - według (...) - do sumy gwarancyjnej 50.000,00 zł. Integralny załącznik do przedmiotowej umowy stanowiły postanowienia Ogólnych Warunków Ubezpieczenia dla Gospodarstw Rolnych (...). W dniu 26 stycznia 2016 r. na terenie gospodarstwa rolnego prowadzonego przez powoda, położonego w (...) doszło do powstania pożaru, w wyniku którego spłonęły budynki gospodarcze w postaci stodoły, obory i szopy. Ponadto w wyniku pożaru uszkodzeniu uległo mienie związane z prowadzeniem gospodarstwa przez powoda, w tym m.in. maszyny rolnicze, suszarnia do kukurydzy, śrutowniki w ilości dwóch sztuk, kosiarka rotacyjna, podajnik do zboża oraz składowane płody rolne: słoma, siano, warzywa. W tym dniu panowały mrozy i powód włączył w pomieszczeniu, w którym przechowywał kapustę urządzenie grzejne tzw. farelkę aby nie dopuścić do przemarznięcia warzyw. Dodatkowo w celu docieplenia pomieszczenia wyłożył jego ściany sprasowanymi kostkami słomy i folią. Farelka stała na metalowej tacy postawionej na ziemi lub kostce słomy i drewnianej skrzynce. W toku postępowań prowadzonych zarówno przez Komendę Powiatową Państwowej Straży Pożarnej w S. oraz przez Prokuraturę Rejonową w Sieradzu, ustalono, że przyczyną powstania pożaru była utrata izolacyjności przewodu instalacji elektrycznej.

(dowód: kserokopia potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia k. 11-12, ogólne warunki zawarcia umowy k. 13-24, pismo z (...) S. k. 25, kserokopia protokołu likwidacji szkody k. 26-34, k. 35-40, zeznania powoda- protokół rozprawy z dnia 14 sierpnia 2017 r. 00:03:59-00:23:04 w zw. z k. 102-102v, zeznania świadka T. N. - protokół rozprawy z dnia 14 sierpnia 2017 r. 00:23:24-00:5124 w zw. z k. 102v-103, zeznania powoda- protokół rozprawy z dnia 07 marca 2019 r. 00:17:04-00:49:54 w zw. k. 229v-230).

Powód zgłosił szkodę u strony pozwanej. Szkoda w budynkach rolniczych została zarejestrowana przez stronę pozwaną pod nr (...). Natomiast szkoda powstała w mieniu związanym z prowadzeniem gospodarstwa została zgłoszona w ramach dobrowolnego ubezpieczenia (...). Strona pozwana przyjęła zawiadomienie o szkodzie. Po zakończeniu obydwu postępowań likwidacyjnych toczących się w zakresie zgłoszonych przez powoda szkód o nr (...) strona pozwana w obydwu przypadkach odmówiła przyjęcia odpowiedzialności co do zasady za zaistniałe zdarzenie, a tym samym odmówiła przyznania na rzecz powoda odszkodowania za szkody powstałe w budynkach rolniczych oraz mieniu znajdującym się na terenie gospodarstwa zniszczonym wskutek pożaru z dnia 26 stycznia 2016 r.

(dowód: pismo pozwanego k. 56-57, 58-59, 60)

Zważywszy na charakter sprawy, wnioski stron i ich stanowiska procesowe Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych z zakresu instalacji i urządzeń elektrycznych oraz z zakresu szacowania nieruchomości i budownictwa.

Biegły do spraw instalacji i urządzeń elektrycznych w treści swojej opinii podniósł, że zarówno wizja lokalna przeprowadzona w dniu 21 maja 2019 r. jak również analiza akt sprawy wskazują, że prawdopodobną przyczyną pożaru przedmiotowej nieruchomości w dniu 26 stycznia 2016 r. było zwarcie instalacji elektrycznej przewodu zasilającego urządzenie grzejne tzw. farelkę. Brak jest jakichkolwiek dowodów na to, że przyczyną pożaru przedmiotowej nieruchomości była włączona farelka, która działała zgodnie ze swoim przeznaczeniem, dogrzewając magazyn płodów rolnych, przed ich zniszczeniem, wynikającym z niskiej temperatury, (dowód opinia biegłego do spraw instalacji i urządzeń elektrycznych k. 242-255, opinia uzupełniająca k. 285-291).

W opinii biegłego z zakresu szacowania nieruchomości i budownictwa rzeczywista wartość szkody w cenach brutto powstałej na budynkach powoda, wynosi 71.837,45 zł, koszty prac porządkowych wynoszą: 7.100,64 zł, co stanowi razem kwotę: 78.938,09 zł. Wartość szkody w mieniu związanym z gospodarstwem rolnym odpowiada ubezpieczeniu gwarancyjnemu to jest 50.000 zł.

(dowód: opinia biegłego z zakresu szacowania nieruchomości i budownictwa k. 173-193).

Sąd uznał za wiarygodne zeznania powoda oraz zeznania świadka T. N. w zakresie ustalonego stanu faktycznego, w szczególności przebiegu zdarzenia oraz zakresu zniszczeń wywołanych pożarem w zabudowaniach gospodarczych powoda. W tym zakresie zeznanie te są spójne, logiczne i konsekwentne. Nadto w pełni korespondują ze złożonymi do akt sprawy dokumentami, które Sąd uznał, za wiarygodne. Żadna ze stron nie kwestionowała złożonych dokumentów. W ocenie Sądu ich prawdziwość nie budziła żadnej wątpliwości. Sąd uznał za wiarygodne opinie biegłych sporządzone na potrzeby niniejszego postępowania. W ocenie Sądu złożone do akt opinie kompleksowo odnoszą się do zleconych biegłym zagadnień. Są wyczerpujące i konsekwentne. Sąd nie dostrzegł przy tym okoliczności obniżających wiarygodność opinii sporządzonych przez biegłych. Przy ustaleniu stanu faktycznego i rozstrzygnięciu sprawy Sąd pominął opinię biegłego z zakresu pożarnictwa M. L., gdyż biegły stwierdził, iż zgromadzonych w aktach sprawy materiał nie pozwala na jednoznaczne określenie przyczyny powstania pożaru gospodarstwa rolnego powoda.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniesione powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W ocenie Sądu stan faktyczny w zakresie rozmiaru zniszczeń wywołanych pożarem i przebiegu dotychczasowego postępowania likwidacyjnego był bezsporny między stronami. Wobec stanowiska strony pozwanej i podniesionych w toku postępowania zarzutów wątpliwości budził fakt odpowiedzialności odszkodowawczej po stronie pozwanego oraz wartości mienia powoda, które w wyniku pożaru uległo zniszczeniu. Pozwany przyznał, iż ubezpieczał budynki wchodzące w skład gospodarstwa rolnego powoda, nie mniej jednak odmawiając uznania roszczenia za zasadne podniósł, iż szkoda została spowodowana najprawdopodobniej przez działanie powoda polegające na pozostawieniu włączonej farelki na podłożu łatwopalnym w celu dogrzewania magazynowanych plonów. W świetle tak zaprezentowanego stanowiska oraz konieczności zasięgnięcia wiadomości specjalnych Sąd zmuszony był dopuścić dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu pożarnictwa, który ustali przyczyny powstania w dniu 26 stycznia 2016 r. pożaru w gospodarstwie powoda. Dopuszczony na wskazaną okoliczność biegły, po analizie akt sprawy oraz po wizji lokalnej podał, iż zarówno wizja lokalna w dniu 21 maja 2019 r. jak również analiza akt sprawy wskazują, że prawdopodobną przyczyną pożaru przedmiotowej nieruchomości w dniu 26 stycznia 2016 r. było zwarcie instalacji elektrycznej przewodu zasilającego farelkę. Brak jest jakichkolwiek dowodów na to, że przyczyną pożaru przedmiotowej nieruchomości była włączona farelka, która działała zgodnie ze swoim przeznaczeniem, dogrzewając magazyn płodów rolnych, przed ich zniszczeniem, wynikającym z niskiej temperatury. W ocenie sądu powołana opinia kompleksowo odnosi się do zleconych biegłemu zagadnień. Jest wyczerpująca i konsekwentna. Biegły w opinii zasadniczej oraz opinii uzupełniającej w sposób logiczny i konsekwentny wyjaśnił wątpliwości strony pozwanej co do przyczyn powstania pożaru oraz do wszelkich innych kwestii. W świetle powyższego Sąd nie znalazł żadnych okoliczności, które obniżałyby wiarygodność opinii sporządzonej przez biegłego oraz które skutkowałyby koniecznością dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu pożarnictwa, o co wnosiła strona pozwana. Sąd ma obowiązek dopuszczenia dowodu z opinii dalszych biegłych, jeżeli zachodzi taka potrzeba, a więc w szczególności wtedy, gdy przeprowadzona już opinia zawiera istotne luki, jest nieprzekonująca, niekompletna, pomija lub wadliwie przedstawia istotne okoliczności, nie odpowiada na postawione tezy dowodowe, jest niejasna, nienależycie uzasadniona lub nieweryfikowalna. Sąd nie jest zobowiązany dopuścić dowód z opinii kolejnego biegłego czy też opinii instytutu, tylko z tej przyczyny, że dotychczasowa opinia była dla strony niekorzystna (tak m. in. SN w wyroku z 13.01.2016 r., V CSK 262/15, Legalis nr 1460401 i w postanowieniu z 19.08.2009 r., III CSK 7/09, Legalis nr 264555).

W dalszej kolejności, w ocenie Sądu, trzeba odnieść się do regulacji zawartej w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 392 z późn. zm.), która zawiera zasady ustalania odszkodowania w takich wypadkach.

Zgodnie z art. 67 ust. 1 i 2 pkt 1 powołanej ustawy z tytułu ubezpieczenia budynków rolniczych przysługuje odszkodowanie za szkody powstałe w budynkach na skutek zdarzeń losowych w postaci: ognia, huraganu, powodzi, podtopienia, deszczu nawalnego, gradu, opadów śniegu, uderzenia pioruna, eksplozji, obsunięcia się ziemi, tąpnięcia, lawiny lub upadku statku powietrznego. Za szkody spowodowane przez: ogień - uważa się szkody powstałe w wyniku działań ognia, który przedostał się poza palenisko lub powstał bez paleniska i rozszerzył się o własnej sile. Nie budzi wątpliwości w świetle przywołanego przepisu, iż ochroną ubezpieczeniową były objęte budynki gospodarskie należące do powoda w związku z zawartą umową ubezpieczenia w postaci: stodoły do sumy gwarancyjnej 58.000 zł, obory - do sumy gwarancyjnej 171.000 zł oraz szopy do sumy gwarancyjnej 20.000 zł. Zawarta umowa ubezpieczenia obejmowała swoim zakresem szkody powstałe w wyniku pożaru. Przepis art. 70 ust. 1 powołanej ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje zakres umowy ubezpieczenia odnosząc się do obowiązku ustalenia sumy ubezpieczenia oddzielnie dla każdego budynku. Powyższy przepis wskazuje, iż sumę ubezpieczenia, odrębnie dla każdego budynku rolniczego, ustala ubezpieczający z zakładem ubezpieczeń. Suma ubezpieczenia budynku rolniczego może odpowiadać wartości:

1) rzeczywistej tego budynku, przez którą rozumie się wartość w stanie nowym w dniu zawarcia umowy, pomniejszoną o stopień zużycia budynku rolniczego;

2) nowej - w odniesieniu do budynków nowych oraz takich, których stopień zużycia w dniu zawarcia umowy ubezpieczenia nie przekracza 10%.

Zgodnie z art. 70 ust. 3 ustawy suma ubezpieczenia może być ustalona na podstawie:

1) cenników stosowanych przez zakład ubezpieczeń do szacowania wartości budynków;

2) załączonego powykonawczego kosztorysu budowlanego, sporządzonego zgodnie z zasadami kalkulacji i ustalenia wartości robót budowlanych obowiązującymi w budownictwie, przez osobę posiadającą uprawnienia w tym zakresie albo wyceny rzeczoznawcy; w tych przypadkach ustalenie sumy ubezpieczenia następuje na wniosek ubezpieczającego w razie ubezpieczenia budynku według wartości określonej w ust. 2 pkt 2. Normy zużycia budynków rolniczych określa zakład ubezpieczeń stosownie do przepisów prawa budowlanego (ust. 4 cytowanego art. 70). W omawianej sprawie strony zawarły umowę ubezpieczenia i ustaliły w polisie oddzielnie dla każdego budynku sumę ubezpieczenia. Wskazane wartości ustalały rzeczywistą wartość obu budynków na chwilę zawarcia umowy ubezpieczenia i do niej odniesiono także sumę ubezpieczenia. Suma ubezpieczenia jest bowiem kwotą określoną w umowie ubezpieczenia, stanowiącą górną granicę odpowiedzialności ubezpieczyciela w umowach ubezpieczenia mienia. Suma ubezpieczenia odnoszona jest do wartości ubezpieczeniowej. W przypadku zaistnienia wypadku ubezpieczeniowego, powodującego konieczność wypłacenia odszkodowania ubezpieczyciel pokrywa szkody tylko do kwoty odpowiadającej sumie ubezpieczenia niezależnie od rzeczywistej wysokości poniesionych strat. Oznacza to, iż w przypadku szkód przekraczających sumę ubezpieczenia ubezpieczyciel odpowiada wyłącznie do wysokości przyjętej sumy ubezpieczenia. Przepisy powołanej ustawy regulują także sposób ustalania należnego ubezpieczonemu odszkodowania. Zgodnie z art. 68 ust. 1 ustawy wysokość szkody ustala się, z uwzględnieniem art. 69, na podstawie:

1) cenników stosowanych przez zakład ubezpieczeń; ustalenie wysokości szkody na podstawie tych cenników następuje w każdym przypadku niepodejmowania odbudowy, naprawy lub remontu budynku;

2) kosztorysu wystawionego przez podmiot dokonujący odbudowy lub remontu budynku, odzwierciedlającego koszty związane z odbudową lub remontem, określone zgodnie z obowiązującymi w budownictwie zasadami kalkulacji i ustalania cen robót budowlanych - przy uwzględnieniu dotychczasowych wymiarów, konstrukcji, materiałów i wyposażenia; jeżeli suma ubezpieczenia została ustalona według wartości rzeczywistej, uwzględnia się również faktyczne zużycie budynku od dnia rozpoczęcia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń do dnia powstania szkody.

Przepis art. 69 cytowanej ustawy wskazuje zaś, iż wysokość szkody w budynkach rolniczych:

1) zmniejsza się o wartość pozostałości, które mogą być przeznaczone do dalszego użytku, przeróbki lub odbudowy

2) zwiększa się w granicach sumy ubezpieczenia o udokumentowane koszty uprzątnięcia miejsca szkody w wysokości do 5% wartości szkody.

Powołany przepis art. 68 ustawy nakłada na zakład ubezpieczeń obowiązek corocznego aktualizowania cenników, o których mowa w ust. 1 pkt 1. Przyznaje również zakładowi ubezpieczeń prawo do zweryfikowania zasadność, wielkości i wartości robót ujętych w przedstawionym przez ubezpieczającego kosztorysie, o którym mowa w ust. 1 pkt 2. Kosztorys ten powinien zostać przedłożony przez ubezpieczającego najpóźniej w terminie 12 miesięcy od dnia powstania szkody. Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, że odpowiedzialność strony pozwanej rozpoczęła się w dniu 01 stycznia 2016 r., szkoda zaś powstała w dniu 26 stycznia 2016 r. Zatem trudno przyjąć że w okresie od dnia 01 stycznia 2016 r. do dnia 26 stycznia 2016 r. doszło do zużycia technicznych budynków rolniczych. Nieuprawnione i niezgodne z powołanym wyżej przepisem było zatem stanowisko pozwanej, postulujące obniżenie odszkodowania o 39 %, 46 % czy 51 %. W orzecznictwie zaistniał problem ustalenia wartości poniesionej szkody w kontekście zakresu uwzględnienia stopnia zużycia zniszczonych budynków. W tej mierze Sąd Okręgowy podziela stanowisko zawarte w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2015 r., w sprawie o sygnaturze III CZP 71/15 (Lex nr 1855145), zgodnie z którym "ustalenie wysokości szkody w razie niepodjęcia odbudowy, naprawy lub remontu budynku wchodzącego w skład gospodarstwa rolnego (art. 68 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, jedn. Tekst: Dz. U. z 2013 r. poz. 392 z późn. zm.) następuje z uwzględnieniem stopnia zużycia budynku; odszkodowanie wypłaca się w kwocie odpowiadającej wysokości szkody, nie większej jednak od sumy ubezpieczenia ustalonej w umowie".

Jak wynika z treści art. 363 § 1 i 2 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili. Jak przyjmuje się w orzecznictwie, wysokość odszkodowania powinna być określona według reguł określonych w art. 363 k.c, jednak zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy o obowiązkowych ubezpieczeniach mienia odszkodowanie wypłaca się w kwocie odpowiadającej wysokości szkody, nie większej jednak od sumy ubezpieczenia ustalonej w umowie. Odszkodowanie służy naprawieniu szkody i celem jego ustalenia należy stosować w braku innych przepisów szczególnych oraz braku szczególnych postanowień umownych ogólne zasady prawa zobowiązań dotyczące odszkodowania (przede wszystkim art. 361-363 k.c.). Jest oczywiste, że podstawową funkcją odszkodowania jest kompensacja, co oznacza, iż odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Wysokość odszkodowania powinna ściśle odpowiadać rozmiarom wyrządzonej szkody, odszkodowanie zatem nie może być wyższe lub niższe od szkody poniesionej przez poszkodowanego (wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 23 października 2012 r. sygn. akt XVI Ca 842/12, LEX nr 1714980).

Chcąc ustalić wysokość szkody w mieniu powoda powstałej na skutek pożaru w jego gospodarstwie rolnym Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego do spraw szacowania nieruchomości, który stwierdził, że rzeczywista wartość szkody w cenach brutto powstałej na budynkach, wynosi 71.837,45 zł, koszty prac porządkowych wynoszą 7.100,64 zł, co stanowi razem kwotę: 78.938,09 zł, zaś wartość szkody w mieniu związanym z gospodarstwem rolnym odpowiada ubezpieczeniu gwarancyjnemu to jest 50.000 zł. Wobec powyższego, Sąd uznał że celem naprawienia szkody w majątku powoda należy zasądzić od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda Z. S. kwotę 128.938,09 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 25 lutego 2016 r. do dnia zapłaty.

O kosztach orzeczono w myśl art. 98 k.p.c. w zw. z §2 pkt. 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. 2015 poz. 1800). Zgodnie z zasadą wyrażoną w powyższym przepisie strona przegrywająca ma obowiązek zwrotu stronie wygrywającej koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw. W związku z powyższym Sąd zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda Z. S. kwotę 5.451 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 5.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawego. W odniesieniu zaś do żądania zwrotu kosztów dojazdu pełnomocnika do Sądu wyjaśnić należy, że nie zostały one dostatecznie wykazane. Nie można przyjąć, że koszty przejazdu samochodem na trasie Ł. - S. stanowiła wartość ustalona w oparciu o przyjętą w spisie kosztów stawkę wynikającą z przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. Problematyka ta została omówiona w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2016 r. ( sygn. akt III CZP 26/16). Tymczasem zwrotowi podlegają wydatki rzeczywiste, a nie stanowiące wynik pewnej symulacji opartej na wykorzystaniu wskaźników normatywnych. Należy podzielić zaprezentowaną w uzasadnieniu Sądu Najwyższego argumentację, a wobec wyczerpującego jej charakteru zrezygnować z powtórzenia jej w ramach niniejszego uzasadnienia. Wobec tego, że przedłożony spis kosztów nie obejmuje wartości odnoszących się do wydatków rzeczywiście poniesionych na przejazd (m.in. brak danych samochodu, dowodów potwierdzenia zakupu paliwa np. paragonu, faktury), nie było możliwe dokonanie kontroli ich wysokości. Negatywne skutki tego stanu rzeczy spoczywają na pełnomocniku prowadząc ostatecznie do odmowy uwzględnienia jego wniosku w omawianym zakresie. Nadto na podstawie art. 113 ust. 1 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2019 poz. 785) Sąd nakazał pobrać od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa-Sądu okręgowego w Sieradzu kwotę 6.450 zł tytułem opłaty sądowej od uiszczenia, której powód był zwolniony oraz kwotę 5.325,54 zł tytułem zwrotu wydatków w sprawie poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.