Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Lubin, dnia 16 maja 2016r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Maja Rasała-Talaga

Protokolant: sekr. sądowy Joanna Halczak

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2016r. w Lubinie

na rozprawie

sprawy z powództwa P. Z.

przeciwko (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) w W. na rzecz powoda P. Z. kwotę 2.500,00 zł (dwa tysiące pięćset złotych 00/100) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 21.02.2014r. do dnia 31.12.2015r. oraz
z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.283,79 zł (tysiąc dwieście osiemdziesiąt trzy złote 79/100) wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 06.11.2014r. do dnia 31.12.2015r. oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty;

III.  oddala dalej idące powództwo;

IV.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 1.598,40 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

V.  nakazuje powodowi, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie kwotę 338,40 zł, tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa;

VI.  nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Lubinie kwotę 159,24 zł, tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 2424/14

UZASADNIENIE

Powód P. Z. wniósł do tutejszego sądu pozew o zapłatę od strony pozwanej (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda kwoty 2.500 zł tytułem zadośćuczynienia wraz odsetkami ustawowymi od dnia 21.02.2014r. do dnia zapłaty, zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kwoty 7.500 zł tytułem odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu wraz z odsetkami od dnia 21.02.2014r. , zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kwoty (...) zł tytułem utraconych zarobków wraz odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, ustalenia odpowiedzialności pozwanego za szkody mogące powstać w przyszłości oraz zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż w dniu 02.11.2013r. doszło do zdarzenia drogowego którego sprawcą był T. J. kierujący samochodem marki B. (...) o numerze rejestracyjnym (...) zarejestrowanego w (...), który w wyniku nieprawidłowego wykonania manewru wymijania uderzył w auto A. (...), którego kierowcą był powód. Sprawca miał polisę (...) zawartą w (...). W związku z tym, iż wystawcą (...) było Towarzystwo (...) likwidatorem szkody na terenie Polski zostało (...) S.A. z siedzibą w S.. Dalej powód wskazał, iż w wyniku zdarzenia doznał złamania kręgów odcinka piersiowego kręgosłupa oraz skręcenia i nabywania innych nieokreślonych części odcinka lędźwiowego kręgosłupa i miednicy. Ponadto powód pozostawał 2 miesiące na zwolnieniu lekarskim w wyniku czego utracił zarobki w wysokości (...) zł. W związku ze szkodą firma likwidująca szkodę w Polsce, tj. (...) S.A. wypłaciła powodowi kwotę 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia. W ocenie powoda zadośćuczynienie w ustalonej przez likwidującego szkodę w w/w kwocie jest zbyt niskie i nie spełnia jego oczekiwań i w związku z tym żądanie zapłaty kwoty dochodzonej pozwem jest w pełni zasadne. Dochodzenie przez powoda utraconych zarobków pozostaje w związku z wypadkiem albowiem to z jego przyczyny powód pozostawał na tak długim 58 – dniowym zwolnieniu lekarskim.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz strony pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu wskazała, iż zdaniem strony pozwanej ustalone i wypłacone powodowi zadośćuczynienie jest adekwatne do rozmiaru doznanej krzywdy, stopnia natężenia cierpień fizycznych, ich długotrwałości i poniesionego uszczerbku na zdrowiu oraz wieku powoda. W ocenie strony pozwanej stopień i rozmiar dolegliwości oraz następstw wypadku wskazany przez powoda jest zawyżony i nie znajduje poparcia w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Strona pozwana zaprzeczyła, aby wszystkie wskazane przez powoda dolegliwości miały związek z przedmiotową kolizją ze z dnia 02.11.2013r. W ocenie strony pozwanej żądana przez powoda kwota dalszego zadośćuczynienia w wysokości 2.500 zł jest rażąco wygórowana. Ponadto zarzuciła, iż strona pozwana nie jest legitymowana, aby ponosić odpowiedzialność z tytułu roszczeń powoda dotyczących odszkodowania w kwocie 7.500 zł za utracone zdrowie zakładając 5 % uszczerbek na zdrowiu. Powód w żaden sposób, nie precyzuje bowiem tego roszczenia w pozwie ani nie wskazuje czym różni się ona dochodzonego obok zadośćuczynienia. Powiązanie kwoty odszkodowania z procentowym uszczerbkiem na zdrowiu, którego wysokość resztą nie została przez powoda wykazana, jest typowe dla spraw z ubezpieczenia społecznego, a nie dochodzonych na podstawie kodeksu cywilnego. Strona pozwana zarzuciła dalej, iż nieuzasadnione jest roszczenie powoda z tytułu utraconego dochodu. Powód nie wykazał, iż jego zwolnienie jest wyłącznie związane z leczeniem skutków urazu z dnia 02.11.2013r. Strona pozwana podniosła ponadto, iż powód dochodzi kwoty brutto, choć taka kwota nie zostałaby mu przez pracodawcę wypłacona. Ponadto powód przebywając na zwolnieniu lekarskim nie musiał dojeżdżać codziennie do pracy i z tego tytułu ponosić kosztów. Nieuzasadnione zdaniem strony pozwanej jest także roszczenie powoda o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej za ewentualne szkody mogące powstać w przyszłości w związku z kolizją z dnia 02.11.2013r. Powód nie uprawdopodobnił, iż w przyszłości może do niego dojść do dalszych szkód związanych z przedmiotowym zdarzeniem, a z załączonych do pozwu dokumentów wynika, że leczenie powoda zostało już zakończone. Strona pozwana podniosła także, że w razie ustalania wysokości zadośćuczynienia wg stanu rzeczy istniejącego w chwili zamknięcia rozprawy uzasadnione jest przyznanie odsetek dopiero od chwili wyrokowania. Tym samym w ocenie strony pozwanej powództwa jest bezzasadny.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 02.11.2013r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której został uszkodzony samochód marki A. (...) o nr rej. (...) należący do R. G.. Kierowcą tego pojazdu w dniu zdarzenia był powód P. Z.. Sprawcą zdarzenia był T. J. kierowca pojazdu B. ubezpieczonego w ramach (...) w (...). Likwidacją szkody na terenie Polski zajmowało się (...) S.A. w ramach systemu (...). Przyczyną zdarzenia było nieudzielenie pierwszeństwa przejazdu. Kierujący pojazdem B. wjechał bowiem na pas ruchu powoda spychając pojazd na inny przejeżdżający pojazd. Wskutek wypadku powód miał problemy z szyją i kręgosłupem.

Dowód:

- akta szkody nr (...), k. 30-356,

- zeznania powoda P. Z., k. 380-381,

Powód następnego dnia po zdarzeniu zgłosił się do szpitala w L. z powodu dolegliwości bólowych kręgosłupa. Na miejscu wykonano mu prześwietlenie kręgosłupa piersiowego i lędźwiowego i zalecono dalsze leczenie w poradniach specjalistycznych. Na podstawie Rtg i badania rozpoznano u powoda skręcenie kręgosłupa lędźwiowego. Nie zalecono rehabilitacji, jedynie pływanie. Powód przebywał na zwolnieniu od dnia 07.11.2013r. do dnia 03.01.2014r. Utracone dochody powoda z tytułu nieświadczenia pracy w związku z przebywaniem na zwolnieniu lekarskim wynoszą (...) zł brutto, co daje netto średnio kwotę (...) zł.

Dowód:

- akta szkody nr (...), k. 30-356,

- zeznania powoda P. Z., k. 380-381,

Powód zgłosił szkodę 19.01.2014r. W toku postępowania likwidacyjnego ustalono 2 %-owy stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu u powoda, stwierdziła uraz skrętny kręgosłupa szyjnego, piersiowego i lędźwiowo – krzyżowego. Decyzją z dnia 02.04.2014r. (...) S.A. uznała swoją odpowiedzialność i przyznała powodowi kwotę 2.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, wynikające z uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia będącymi następstwem przedmiotowego zdarzenia.

Dowód:

- decyzja z dnia 02.04.2014r., k. 128,

- akta szkody nr(...), k. 30-356,

Powód pismem z dnia 16.07.2014r, nie zgodził się z wysokością przyznanego zadośćuczynienia i wezwał ubezpieczyciela do zapłaty kwoty (...) zł tytułem utraconych zarobków, 5.000 zł tytułem zadośćuczynienia i 5.000 zł tytułem utraty zdrowia (5% x 1000 zł).

Pismem z dnia 06.08.2014r. (...) S.A. podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko i odmówiła wypłaty dalszych kwot.

Dowód:

- decyzja z dnia 06.08.2014r., k. 10,

- akta szkody nr (...), k. 30-356,

Przed wypadkiem powód był aktywny fizycznie, na nic nie chorował, nie miał żadnych problemów zdrowotnych, nie zażywał żadnych leków, pracował zawodowo. Po wypadku z dnia 02.11.2013r. powód nie mógł spać, poruszać się, chodzenie, stanie sprawiało mu ból. Nadal średnio raz dziennie bierze leki przeciwbólowe. Nie powrócił do pełnej sprawności fizycznej sprzed wypadku.

Dowód:

- zeznania powoda P. Z., k. 380-381,

Wypadek komunikacyjny z dnia 02.11.2013r. do chwili obecnej skutkuje u powoda dolegliwościami bólowymi kręgosłupa odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej. Charakter powstania uszkodzeń ciała tego rodzaju tzw. „ smagnięcie biczem”, nie wymaga w żaden sposób, aby towarzyszyła mu rozległe uszkodzenia pojazdu. Do tego rodzaju urazu dochodzi w wyniku gwałtownego nieprzewidywanego działania energii kinetycznej. Z powodu emocji towarzyszących wypadkowi dopiero po upływie kilku godzin lub dni pojawiają się objawy pod postacią uczucia sztywności i bólu karku mogące utrzymywać się kilka miesięcy do kilku lat. Skuteczność leczenia zależy od czasu jego podjęcia. Podobnie w przypadku urazów kręgosłupa lędźwiowego dochodzi do uszkodzenia struktur stabilizujących, ale w stopniu nieco mniejszym w porównaniu z odcinkiem szyjnym kręgosłupa. Powód w wyniku tego wypadku doznał 5 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Rokowanie powoda co do odzyskania pełnej sprawności fizycznej sprzed wypadku jest wątpliwe. Polepszenie utraconej sprawności ruchowej kręgosłupa szyjnego wymaga długiego leczenia usprawniającego, przy czym poprawa jest tylko częściowa. W dużym odsetku chorych pozostają znaczne ograniczenia ruchomości, a z biegiem lat kręgosłup szyjny ulega przedwczesnym zmianom zwyrodnieniowym. Dolegliwości odczuwane przez powoda bezpośrednio są związane z przebytym urazem.

Dowód :

- opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii M. J., k.401 – 404,

- pinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu ortopedii M. J., k. 432 – 433,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało w części na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie odpowiedzialność cywilna strony pozwanej wobec powoda za skutki zdarzenia komunikacyjnego z 02.11.2013r. pozostawała okolicznością bezsporną pomiędzy stronami. Strona pozwana uznała roszczenie powoda w przedmiocie zadośćuczynienia do wysokości wypłaconej mu dotychczas z tego tytułu łącznej kwoty 2.000,00 zł przez (...) S.A. działającego jako nominowany korespondent zagranicznego ubezpieczyciela. Natomiast spór dotyczył wysokości należnego zadośćuczynienia, bowiem powód uważał, że wypłacone mu dotychczas zadośćuczynienie jest zaniżone i nie odpowiada rozmiarowi doznanej przez niego krzywdy.

Strona pozwana zakwestionowała swoją odpowiedzialność z tytułu odszkodowania za utracone zdrowie, zakładając 5% -owy uszczerbek na zdrowiu powoda. Ponadto wskazała, że brak jest podstaw do ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za szkody mogące powstać w przyszłości w związku z przedmiotową kolizją. Zaś powód nie wykazał kwoty netto utraconych zarobków, choć taka zostałaby mu przez pracodawcę wypłacona.

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o niekwestionowane dokumenty załączone do pozwu oraz znajdujące się w aktach szkodowych, które potwierdziła opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii, a ponadto rozmiary krzywdy Sąd ustalił w oparciu o zeznania powoda.

Odnosząc się do kwestii wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia, należy mieć na względzie charakter powyższego jednorazowego świadczenia pieniężnego. Na podstawie art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiast zgodnie art. 445 § 1 k.c. w powyższym przypadku sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie jest szczególną formą naprawienia niemajątkowej szkody na osobie, czyli krzywdy. Stanowi rekompensatę pieniężną za doznaną krzywdę przejawiającą się ujemnymi przeżyciami związanymi z cierpieniem fizycznym i psychicznym osoby poszkodowanej wynikającym z uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia. Ma na celu ułatwienie przezwyciężenia przez poszkodowanego ujemnych przeżyć psychicznych i przyniesienia mu równowagi emocjonalnej naruszonej przez doznane cierpienia fizyczne i psychiczne. Mimo tego, że obowiązujące przepisy nie wskazują kryteriów jakimi powinien kierować się sąd przy ustalaniu wysokości należnego zadośćuczynienia, to jednak odpowiednie zasady jak i kryteria ustalania wysokości takiego świadczenia pieniężnego zostały ukształtowane w orzecznictwie Sądu Najwyższego i doktrynie prawa. Biorąc pod uwagę niewymierny i kompensacyjny charakter zadośćuczynienia, należy zaznaczyć, że świadczenie z tytułu zadośćuczynienia nie może stanowić zapłaty symbolicznej, ale musi być pochodną wielkości doznanej krzywdy i przedstawiać dla poszkodowanego ekonomicznie odczuwalną wartość. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z 29 sierpnia 2013 roku, w sprawie I CSK 667/12: „Określając wysokość zadośćuczynienia sąd powinien wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, zwłaszcza okres trwania cierpień fizycznych i psychicznych, ich nasilenie, liczbę i czasookres pobytów w szpitalach, liczbę i stopień inwazyjności ewentualnych zabiegów medycznych, nasilenie i czas trwania ewentualnych dolegliwości bólowych, a nadto trwałość skutków czynu niedozwolonego, wpływ na dotychczasowe życie poszkodowanego, ogólną sprawność fizyczną i psychiczną poszkodowanego oraz prognozy poszkodowanego na przyszłość. Zadośćuczynienie ma przede wszystkim charakter kompensacyjny, stad jego wysokość musi przedstawiać realną, ekonomicznie odczuwalna wartość.” Ponadto w wyroku z 09 listopada 2007 roku, w sprawie V CSK 245/07, Sąd Najwyższy stwierdził, że: „ustalenie wysokości zadośćuczynienia przewidzianego w art. 445 § 1 k.c. wymaga uwzględnienia wszystkich okoliczności istotnych dla określenia rozmiaru doznanej krzywdy, takich jak: wiek poszkodowanego, stopień cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywność i czas trwania, nieodwracalność następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwo, oszpecenie), rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiowa oraz inne czynniki podobnej natury.” Decydującym kryterium przy ustalaniu wysokości należnego zadośćuczynienia ma rozmiar doznanej krzywdy i ekonomicznie odczuwalna wartość jednorazowego świadczenia pieniężnego, adekwatna do warunków gospodarki rynkowej (tak właśnie Sąd Najwyższy w wyroku z 08 sierpnia 2012 roku, w sprawie I CSK 2/12).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci niekwestionowanej dokumentacji lekarskiej zawartej w aktach szkody, opinii biegłego sądowego lekarza z zakresu ortopedii oraz przesłuchania powoda wskazuje na to, że powód wskutek wypadku komunikacyjnego z dnia 02.11.2013r. doznał skręcenia kręgosłupa lędźwiowego. Wypadek komunikacyjny z dnia 02.11.2013r. do chwili obecnej skutkuje u powoda dolegliwościami bólowymi kręgosłupa odcinka szyjnego, piersiowego i lędźwiowego z ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej. Charakter powstania uszkodzeń ciała tego rodzaju tzw. „ smagnięcie biczem”, nie wymaga w żaden sposób, aby towarzyszyła mu rozległe uszkodzenia pojazdu. Leczenie skutków urazu ograniczało sprawność ruchową powoda, będąc źródłem znacznego dyskomfortu.

Powód w ocenie Sądu nie powrócił do pełnej sprawności fizycznej sprzed wypadku. Rozmiar krzywdy powoda pogłębia długotrwałość leczenia skutków urazu oraz występowanie dolegliwości bólowych, wymagających stosowania leków przeciwbólowych. Negatywne skutki urazu dają się również odczuć w sferze aktywności fizycznej powoda.

Jak wynika z opinii biegłego z zakresu ortopedii powód w wyniku tego wypadku doznał 5 % trwałego uszczerbku na zdrowiu. Rokowanie powoda co do odzyskania pełnej sprawności fizycznej sprzed wypadku jest wątpliwe. Polepszenie utraconej sprawności ruchowej kręgosłupa szyjnego wymaga długiego leczenia usprawniającego, przy czym poprawa jest tylko częściowa. W dużym odsetku chorych pozostają znaczne ograniczenia ruchomości, a z biegiem lat kręgosłup szyjny ulega przedwczesnym zmianom zwyrodnieniowym. Dolegliwości odczuwane przez powoda bezpośrednio są związane z przebytym urazem.

Zadośćuczynienie winno pozostawać w zależności od intensywności cierpień doznanych przez powódkę, czasu ich trwania, ujemnych skutków zdrowotnych, jakie powódka będzie musiała znosić w przyszłości. Ponadto należy podkreślić, że suma zadośćuczynienia powinna przedstawiać dla poszkodowanego ekonomicznie odczuwalną wartość, z drugiej zaś strony nie może prowadzić do jego bezpodstawnego wzbogacenia. Wysokość zadośćuczynienia powinna być zatem – przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego – utrzymana w rozsądnych granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa.

W tym miejscu należy z całą stanowczością zaznaczyć, że wysokość trwałego uszczerbku na zdrowiu jest tylko jedną z przesłanek rozmiaru krzywdy i to nie decydującą, zaś na rozmiar doznanej krzywdy mają wpływ również inne przesłanki, w tym rodzaj obrażeń ciała po wypadku, charakter doznanego urazu, długotrwałość leczenia, stopień natężenia dolegliwości bólowych, wystąpienie uszczerbku na zdrowiu i ujemny wpływ urazu na sytuację życiową osoby poszkodowanej.

Mając na uwadze powyższe wskazówki Sąd ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia uwzględnił okoliczność, że leczenie powoda trwało dwa miesiące, po wypadku miał ograniczoną sprawność fizyczną, nie mógł spać, ruszać się, nadal zażywa leki przeciwbólowe. Ponadto doznany uraz może być przyczyną przedwczesnych zmian zwyrodnieniowych u powoda.

Po dokonaniu analizy całokształtu okoliczności sprawy, przy uwzględnieniu powyższych przesłanek, Sąd uznał, na podstawie art. 445 § 1 k.c., że rozmiar doznanej przez powoda krzywdy uzasadnia przyznanie jednorazowego świadczenia pieniężnego z tytułu zadośćuczynienia w łącznej wysokości 4.500, zł. Biorąc pod uwagę, że dotychczas została już spełniona część świadczenia z tego tytułu w wysokości 2.000, zł, Sąd zasądził od strony pozwanej dalszą kwotę 2.500,00 zł, uwzględniając roszczenie objęte żądaniem pozwu w punkcie I wyroku.

Odsetki ustawowe zostały zasądzone na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. od 21.02.2014r. do dnia 31.12.2015r. oraz odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty zgodnie z żądaniem pozwu. Sąd uznał, że strona pozwana jako profesjonalista, winna dokonać, w oparciu o zebrane dane i doświadczenie w podobnych sprawach, prawidłowej oceny żądania powódki i przyznać jej świadczenie w terminie 30 dni od zgłoszenia szkody, a zatem jeśli zgłoszenie nastąpiło 19.01.2014r., to od dnia 20.02.2014r. strona pozwana pozostawała w opóźnieniu w spełnieniu świadczenia. Ponieważ powód żądał odsetek ustawowych od dnia 21.02.2014r., toteż w pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił co do odsetek.

W ocenie Sądu na częściowe uwzględnienie zasługiwało roszczenie dotyczące zwrotu utraconych zarobków. Powód pozostawał na zwolnieniu w związku ze zdarzeniem 2 miesiące, utracone dochody które by w tym czasie osiągnął wynosiły (...) zł brutto. Jednakże jak słusznie wskazuje strona pozwana kwota brutto nie zostałaby powodowi wypłacona przez pracodawcę. Tym samym zasadne było zasądzenie kwoty netto od w/w kwoty, która wynosi (...) zł, o czym Sąd orzekł w punkcie II wyroku wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu, tj. od 06.11.2014r. do dnia 31.12.2015r. oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 01.01.2016r. do dnia zapłaty. W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił.

W ocenie Sądu nieuzasadnione jest roszczenie powoda o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej za ewentualne szkody mogące powstać w przyszłości w związku z kolizją z dnia 02.11.2013r. Wskazać bowiem należy, jak słusznie podkreśla strona pozwana, że powstanie określonej szkody w chwili wypadku nie wyłącza możliwości powstania nowej szkody w czasie późniejszym, wywołanej tym zdarzeniem, a prawomocne zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę doznaną w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia nie wyłącza przyznania poszkodowanemu odpowiedniej sumy w razie ujawnienia się nowej krzywdy, której nie można było przewidzieć w ramach poprzedniego sporu (wyrok SN z 21.11.1967r., III PZP 37/67, wyrok SN z 21.05.2003r., IV CKN 378/01). Ponadto w ocenie Sądu jak wynika z materiału dowodowego powód nie kontynuuje dalszego leczenia w związku z wypadkiem. Toteż Sąd oddalił powództwo w tym zakresie.

Nie zasługiwało na uwzględnienie w ocenie Sądu również roszczenie powoda dotyczące zasądzenie kwoty 7.500 zł tytułem odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu. Jak słusznie wskazała strona pozwana, nie jest ona legitymowana, aby ponosić odpowiedzialność z tego tytułu. Powyższa kwota odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu jest typowa dla spraw z ubezpieczenia społecznego, a nie dochodzonych na podstawie kodeksu cywilnego. Tym samym Sąd powództwo w tym zakresie jako niezasadne oddalił.

Rozstrzygnięcie Sądu w przedmiocie kosztów procesu zapadło w punkcie IV wyroku na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i art. 100 k.p.c. oraz na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powód wygrał proces w 32 %. Koszty, które poniósł powód to 3.488,00 zł (500 zł zaliczka, 2.400 zł wynagrodzenie pełnomocnika, 588 zł opłata sądowa od pozwu), zaś strona pozwana poniosła koszty 2.417,00 zł (2.400 zł wynagrodzenie pełnomocnika i 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa). Zatem po wzajemnym rozliczeniu kosztów powód jest zobowiązany zapłacić na rzecz strony pozwanej kwotę 1.598,40 zł ( 2.371,84 zł – 773,44 zł= 1.598,40 zł ), o czym Sąd orzekł w punkcie IV wyroku.

Natomiast w zakresie brakujących kosztów procesu z tytułu części wynagrodzenia biegłego sądowego, Sąd na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, stosownie do rozstrzygnięcia w sprawie, nakazał w punkcie V wyroku powodowi, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie kwotę 338,40 zł, zaś stronie pozwanej w punkcie VI wyroku kwotę 159,24 zł.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji wyroku.