Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 sierpnia 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Krakowie – I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2019 r. w Krakowie na rozprawie

sprawy z powództwa A. B. (1) i A. B. (2)

przeciwko (...) Spółka z ograniczona odpowiedzialnością
w K.

o ochronę dóbr osobistych i zapłatę

na skutek apelacji pozwanego (...) sp. z o.o. z siedzibą w K.

od wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie

z dnia 24 kwietnia 2018 r. sygn. akt I C 1834/13

1.Zmienia zaskarżony wyrok w punktach I i II w ten sposób, że:

punktowi I nadaje treść

„ nakazuje stronie pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K. zaniechanie naruszania dóbr osobistych powodów poprzez ograniczenie hałasu emitowanego w związku z używaniem lokalu użytkowego położonego przy ul. (...) w Z. oraz urządzeń położonych poza tym lokalem przez:

a)  zastosowanie w lokalu i na rampie przeładunkowej posadzki żywicznej i dylatacji lub wykładziny spełniającej normy akustyczne, a nad rampą przeładunkową także daszku tłumiącego hałas,

b)  wymianę amortyzatorów gumowych pod sprężarki umieszczone na ścianie budynku”,

w punkcie II w ten tylko sposób, że po słowie (...) dodaje określenie „w N.”

2. w pozostałym zakresie apelację oddala.

SSA Józef Wąsik SSA Zbigniew Ducki SSA Grzegorz Krężołek

Sygn. akt I ACa 999/18

UZASADNIENIE

W pozwie skierowanym przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K., powodowie A. B. (1) i A. B. (2) wnieśli o zaniechanie ich dóbr osobistych, w postaci prawa do wypoczynku oraz nietykalności mieszkania poprzez ograniczenie hałasu emitowanego przez spółkę w lokalu użytkowym położonym w budynku przy ul. (...) w Z., wykorzystywanym przez nią na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej oraz przy użyciu urządzeń położonych poza tym lokalem.

Emitowany hałas , przekraczając dopuszczalne normy, przenika do lokalu mieszkalnego należącego i zamieszkiwanego przez małżonków B. , położonego w Z. przy ul. (...).

Zdaniem żądających ochrony zostanie ona zapewniona poprzez zobowiązanie strony przeciwnej do :

1/ zastosowania na podłodze, suficie i ścianach magazynu użytkowanego przez nią, materiałów tłumiących dźwięki wywoływane przez wózki stosowane do przewożenia towarów w magazynie i prace związane z codziennymi obowiązkami, a w szczególności przemieszczaniem towarów,

2/ przeniesienie wentylatorów umieszczonych na zewnętrznej ścianie tego lokalu do garaży położonych w najniższej kondygnacji budynku ,

3/ wykonanie nad rampą prowadzącą do magazynu zadaszenia tłumiącego hałas,

4/ zastosowanie w pomieszczeniu sprężarkowni materiałów tłumiących hałas towarzyszący pracy tych urządzeń.

Ponadto domagali się , wobec naruszenia dóbr osobistych w sposób zawiniony zasądzenia od strony przeciwnej na rzecz (...)– ul. (...) w N. kwoty 50 000 złotych, a także obciążenia(...)kosztami procesu.

Uzasadniając zgłoszone żądania wskazywali , iż lokal położony w Z. przy ul. (...) lokal nabyli w 2011 r.

Jest on położony bezpośrednio nad lokalem użytkowym zajmowanym przez pozwaną, który wykorzystuje na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej - sklepu wraz z magazynem.

Od razu po wprowadzeniu się okazało się, że do mieszkania powodów przenika hałas emitowany przez urządzenia należące do spółki , umieszczone zarówno w samym lokalu jak i poza nim . Dodatkowe źródło hałasu, w tym w porze nocnej, stanowią czynności polegające na rozładunku i załadunku towarów w magazynie przy użyciu wózków.

Hałas jest dla nich bardzo uciążliwy. Jest słyszalny w każdym pomieszczeniu mieszkania, w szczególności w sypialni, co w konsekwencji uniemożliwia powodom efektywny odpoczynek, niekorzystnie wpływając na stan ich zdrowia tak fizycznego jak i psychicznego.

Pozwana na skutek interwencji powodów co prawda podjęła działania mające na celu ograniczenie natężenia tego hałasu m. in. przez przeniesienie sprężarkowni do innego pomieszczenia. Jednakże okazały się one niedostateczne.

Wykonane przez przedstawicieli Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w K. badania wykazały, iż poziom hałasu był równy górnej granicy norm dopuszczalnego hałasu, w sytuacji eksploatacji przez pozwaną tylko niektórych spośród urządzeń, stanowiących ich źródło.

Takiego skutku nie przyniósł także montaż dzwonka przy rampie sklepu w marcu 2013 roku, chociaż zmniejszył on częstotliwość uderzeń w drzwi metalowej rampy przez dostawców pozwanej.

W tych okolicznościachA. (1) i A. B. (2)uznawali , iż żądania , które zgłosili w pozwie są uzasadnione , opierając się na art. 24 §1 i 448 kc.

Strona pozwana odpowiadając na pozew, domagała się oddalenia zgłoszonych roszczeń jako niezasadnych oraz obciążenia powodów kosztami sporu.

Przyznała, iż jest najemcą lokalu użytkowego położonego w Z. przy ul. (...), nad którym bezpośrednio znajduje się lokal należący do powodów.

Argumentowała , że w związku z kierowanymi przez nich żądaniami ochronnymi przed wszczęciem sporu sądowego , przeprowadziła szereg prac zmierzających do obniżenia hałasu emitowanego przez prowadzony przez nią sklep oraz magazyn w tym:

- zamontowała falownik regulujący obroty wentylatorów skraplacza,

- zabudowała zewnętrzny skraplacz,

- w chłodziarkach zamontowała specjalne kurtyny powodujące zmniejszenie intensywności pracy skraplacza,

-zamontowała gumy tłumiące pracę sprężarek, a same sprężarki wymieniła , przenosząc je do pomieszczenia garaży podziemnych,

- zmieniła godziny dostaw do sklepu, ograniczając je wyłącznie do godzin pomiędzy 6:00 a 21:15,

- pouczyła pracowników o konieczności zachowania odpowiedniego porządku przy pracy na rampie,

- kontener na makulaturę wymieniła na odmianę z daszkiem oraz odsunęła go od budynku,

- zamontowała dzwonek do drzwi rampy wraz z oznakowaniem.

Po wykonaniu tych prac w dniach 3 i 4 stycznia 2013 r. zostały przeprowadzone pomiary kontrolne natężenia dźwięku w lokalu powodów, których wyniki nie dały podstaw do stwierdzenia, aby doszło do przekroczenia obowiązujących norm.

(...)twierdziła również , że poniosła również, że powodowie nie wykazali aby była zobowiązana do zapłaty zadośćuczynienia.

Wyrokiem z dnia 24 kwietnia 2018r , Sąd Okręgowy w Krakowie :

- nakazał stronie pozwanej (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością K., zaniechanie naruszania dóbr osobistych powodów poprzez ograniczenie hałasu emitowanego w związku z używaniem lokalu użytkowego położonego w budynku przy ulicy (...) w Z. oraz urządzeń położonych poza tym lokalem,

poprzez zastosowanie w lokalu i na rampie przeładunkowej posadzki żywicznej i dylatacji bądź wykładziny spełniającej normy akustyczne, wymianę amortyzatorów gumowych pod sprężarki umieszczone na ścianie budynku, wykonanie nad rampą przeładunkową daszku tłumiącego hałas - szczegółowo opisanych w opinii biegłego R. M. z dnia 8 lutego 2015 r., 24 czerwca 2015 r., 20 sierpnia 2017 r., 19 lutego 2018 r.[ pkt I ];

- zasądził od strony pozwanej na rzecz Fundacji (...) tytułem zadośćuczynienia kwotę 25.000 zł [ pkt II ] ;

- w pozostałej części powództwo oddalił [ pkt III] ,

- zasądził (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. solidarnie na rzecz powodów A. B. (1) i A. B. (2) kwotę 2.794 zł , tytułem zwrotu kosztów procesu[ pkt IV] oraz

- nakazał pobrać od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Krakowie kwotę 6.418,56 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, a w pozostałej części nieuiszczonymi kosztami sądowymi, od których uiszczenia powodowie byli zwolnieni , obciążył Skarb Państwa[ pkt V sentencji wyroku ].

Sąd Okręgowy ustalił następujące fakty istotne dla rozstrzygnięcia :

Powodowie A. B. (1) i A. B. (2) są właścicielami lokalu mieszkalnego położonego w Z. przy ul. (...), objętego księgą wieczystą nr (...). Bezpośrednio pod nim znajduje się lokal usługowy, który pozwana (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. z o.o. z siedzibą w K. wynajmuje , prowadząc w nim sklep , jedno z pomieszczeń wynajmuje na magazyn .

Po wprowadzeniu się przez powodów do mieszkania okazało się, że do ich lokalu przenika hałas emitowany przez urządzenia należące do pozwanej, jak agregat prądotwórczy, sprężarki, skraplacz i wentylatory.

Dodatkowym źródłem immisji hałasu było wykonywanie przez pracowników pozwanej, w tym w porze nocnej, czynności związanych z załadunkiem i rozładunkiem towarów w magazynie przy użyciu wózków, których kółka w zetknięciu posadzką emitowały dźwięki.

Odgłosy jedzących wózków słyszalne były do ok. godziny 22.00, później słyszalne były dźwięki o niskiej częstotliwości pochodzące od urządzeń zamontowanych w sklepie pozwanej.

Jak ustala Sąd, praca w sklepie pozwanej odbywa się w systemie trzy zmianowym. Sklep jest czynny od poniedziałku do piątku w godzinach od 7.00 -22.00, a w soboty i niedziele od godziny 8.00-21.00. Towary rozkładane są w nocy. Drzwi magazynu zamyka metalowa roleta. Podczas jej otwierania urządzenie to emituje hałas.

Podłoga rampy wyłożona jest częściowo betonem, częściowo znajduje się na niej metal, przy przejeździe wózków , którymi transportowany jest do sklepów towar wzmaga się hałas. Jest on powodowany także przez ich przejazd po płytkach. Jest on odczuwalny szczególnie intensywnie podczas odbioru towaru.

Przy drzwiach na rampę znajduje się prasa, która zgniata kartony, urządzenie to praktycznie cały czas pracuje. Niekiedy pracownicy pozwanej przy dostawie towaru krzyczą, słychać trzask zamykania i otwierania samochodów dostawczych, pracę silników pojazdów dostawczych , huk przy rozładunku towarów palet z pojazdu i jego załadunku na wózki.

Ponadto rampa jest otwierana kiedy trzeba wyrzucić śmieci, wychodzą na nią także pracownicy spółki na papierosa i głośno rozmawiają.

W piśmie z dnia 21 września 2011 r. powodowie zwrócili się do Przedsiębiorstwa (...)spółki z ograniczona odpowiedzialnością [ od której pozwana wynajmuje pomieszczenia ] z prośbą o podjęcie działań zmierzających do obniżenia poziomu hałasu emitowanego przez działalność handlową pozwanej.W odpowiedzi Przedsiębiorstwo przeprowadziło wizję nieruchomości oraz wykonało pomiary poziomu emisji hałasu, których wyniki wskazały na przekroczenie dopuszczalnych norm.

W oparciu o wyniki tych pomiarów , skierowało do pozwanej żądnie usunięcia hałasu i drgań pochodzących z urządzeń zamontowanych tak wewnątrz jak i na zewnątrz budynku. Strona pozwana podjęła działania mające ograniczyć generowany w związku z jej działalnością hałas, polegające na zamontowaniu falownika regulującego obroty wentylatorów skraplacza chłodziwa , wykonaniu zadaszenia nad stanowiskiem palet, klimatyzatorami i kontenerami na śmieci od strony rampy dostawczej. Zamontowała specjalne gumy tłumiące pod konstrukcją sprężarek, dokonała wymiany sprężarki. Ustaliła także, że dostawy będą odbywały się w godzinach 06:00 — 21:15 oraz zamontowała dzwonek do drzwi przy bramie prowadzącej na rampę.

Działania te nie przyniosły oczekiwanych skutków w zakresie ograniczenia hałasu do dopuszczalnych norm. W dniu 15 lutego 2012 roku doszło do pomiarów hałasu przez przedstawicieli Przedsiębiorstwa (...) w mieszkaniu powodów, które wykazały, iż normy te są nadal przekroczone .

Z dalszej części ustaleń Sądu Okręgowego wynika , że decyzją z dnia 1 sierpnia 2012 r Państwowy Powiatowy Inspektorat Sanitarny w K., po zapoznaniu się z wynikami pomiaru hałasu przeprowadzonych w dniach 2 i 3 lipca 2012 r. w lokalu mieszkalnym powodów , nakazał (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w K. obniżyć poziom hałasu przenikającego do ich lokalu, pochodzącego od urządzeń chłodniczych oraz klimatyzacji, do dopuszczalnych wartości poziomu dźwięku w pomieszczeniach określonych w Polskiej Normie (...). Określono termin wykonania tych czynności na dzień 30 listopada 2012 r. (...) Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 26 września 2012 r. utrzymał w mocy decyzje organu I instancji.

W listopadzie 2012r strona pozwana przeniosła sprężarkę do pomieszczeń podziemnego parkingu.

Było to działanie niewystarczające i nie doprowadziło do spodziewanego przez powodów rezultatu w postaci ograniczenia hałasu i dlatego pismem z dnia 30 listopada 2012 r. wystosowali do pozwanej przedsądowe wezwanie do podjęcia działań prowadzących do takiego skutku.

Sąd I instancji ustalił także , że pomiary natężenia hałasu występującego w lokalu powodów wykazały jego poziom w skali 35-36 dB, podobny jak ten , który występował w pomieszczeniach sklepu prowadzonego przez pozwaną . Pomiary te wykonano w okresie zimowym, w porze rannej / godzina 9-00 do 10-00 / przy małym ruchu w sklepie i przy wyłączonych w większości maszynach i urządzeniach. Nie pracował wówczas m. in. chiler wentylacyjny ani sprężarki umieszczone na zewnętrznej ścianie budynku .

Jak wynika z tych ustaleń hałas przenikający do mieszkania powodów pochodzi z kilku źródeł , pozostających w związku z działalnością gospodarczą strony pozwanej w pomieszczeniach bezpośrednio sąsiadujących z nim. Tymi źródłami są tak urządzenia stanowiące wewnętrzne wyposażenie techniczne : wentylacyjne i chłodnicze zamontowane w budynku oraz podnoszona elektronicznie segmentowa brama magazynowa jak i zewnętrzne urządzenia wentylacyjno – chłodnicze , zamontowane na ścianie budynku w niewielkiej odległości od mieszkania na wprost jego okien oraz chiler wentylacyjny usytuowany w obudowie blaszanej przylegający bezpośrednio do ściany budynku, przy lokalu A. (1) i A. B. (2).

Zarówno sprężarki jak i chiler zostały zamontowane nieprawidłowo , a metalowa obudowa jedynie zwiększa odczucie hałasu.

Drugie źródło hałasu jest związane jest z dostawą i rozładunkiem towaru do sklepu. Powodują go samochody dostawcze manewrujące na wąskiej i załamanej drodze dojazdowej oraz osoby przebywające na zewnątrz.

Trzecie źródło to dźwięki uderzeniowe , towarzyszące rozładunkowi towarów, powodowane przemieszczaniem go na rampę i z niej , do pomieszczeń magazynowych.

Temu transportowi służą temu specjalnych regałowe stalowe pojemniki , wyposażone w niewielkie kółka wykonane z twardej gumy. Ze względu na znaczny ciężar regałów i twardość tych kółek , przesuwany ręcznie przez kierowcę regał, po samochodzie , a potem betonowej, nie oddylatownej od reszty budynku rampie rozładunkowej wytwarza dokuczliwy hałas o znacznym natężeniu. Do tego jeszcze należy dodać tzw. hałas bytowy , powodowany przez ludzi, pracowników pozwanej , uczestniczących w tych czynnościach.

Sąd I instancji ustala ponadto , że szczególnie uciążliwe dla powodów są dźwięki uderzeniowe, które poprzez konstrukcję budynku przenikają do sąsiednich lokali, w tym do ich mieszkania .

Izolacja akustyczna od takich dźwięków zastosowana przy posadzce pomieszczeń, w których pozwana prowadzi działalność gospodarczą, została wykonana jako typowa z płyt styropianowych dociążona warstwą wylewki cementowej, wykończonej płytkami ceramicznymi. Nie jest dostosowana do obciążeń wynikających z działalności jaką prowadzi pozwana . Posadzka nie posiada odpowiedniego tłumienia akustycznego.

Źródłami dźwięków uderzeniowych są przetaczane po stropie regały z towarami oraz prasa do zgniatania opakowań, drzwi wahadłowe, brama magazynowa.

Aby ograniczyć nadmiernej emisji hałasu z tych źródeł należy wykonać:

1/. prawidłową izolację akustyczną posadzki, przy czym izolację tę mogą tworzyć odpowiednio dobrane maty akustyczne , rozłożone na istniejącej posadzce, albo można wykonać [ po zerwaniu dotychczasowych warstw podłogowych ] nowe z izolacją odpowiednią do prowadzonej działalności,

2/ posadowienie wszystkich maszyn i urządzeń wytwarzających wibracje i dźwięki uderzeniowe na odpowiednio dobranych izolatorach,

3./ konserwację bramy magazynowej i drzwi wahadłowych likwidując przyczyny hałasu powodowanego na wskutek braku ich konserwacji.

Ograniczenie hałasu pochodzącego od tzw. źródeł powietrznych, wymaga podniesienia izolacyjności przegród zewnętrznych mieszkania A. (1) i A. B. (2) .

Wymiana okien w nim na takie o podniesionej izolacyjności akustycznej z odpowiednimi nawiewnikami akustycznymi mogłoby przynieść spodziewany skutek ograniczenia natężenia emisji hałasu.

Przewidywany koszt wykonania wszystkich wymienionych wyżej prac, według cen średnich na I kwartał 2016r , kiedy ich wartość oceniał biegły powołany przez Sąd I instancji wyrażała kwota 30.394,97 zł.

W ramach oceny prawnej zgłoszonych żądań , uznając je za uzasadnione w części , Sąd Okręgowy na wstępie wskazał , że immisje niematerialne, będące skutkiem określonego korzystania z nieruchomości oddziaływają na dobra osobiste innej osoby, w tym właścicieli nieruchomości sąsiedniej.

W takich przypadkach nie jest wyłączona ochrona dóbr osobistych przez żądanie zaniechania wywoływania takich immisji środkami ochrony dóbr osobistych. Wówczas hipotezy art. 24 k.c. i art. 144 w zw. z art. 222 § 2 k.c. krzyżują się i od powoda zależy na jakiej podstawie prawnej będzie dochodził roszczeń ochronnych .

W rozstrzyganej sprawie powodowie zdecydowali , że podstawą jej udzielenia sa prze[pisy art. 23, art. 24 i art. 448 k.c.

Oceniając zgłoszone przez nich roszczenia na tej podstawie, Sąd I instancji argumentował , że w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, iż osoba ma prawo do poszanowania swego mieszkania, rozumianego nie tylko jako prawo do konkretnej przestrzeni fizycznej, lecz także jako prawo do korzystania z niej w spokoju..

Naruszenia prawa do poszanowania mieszkania dotyczą nie tylko ingerencji o charakterze materialnym ale również nie mającym takiego charakteru jak hałas, zanieczyszczenia czy wyziewy .

Gdy naruszenia takie są poważne, mogą pozbawić daną osobę jej prawa do poszanowania mieszkania, skoro nie może ona z mieszkania korzystać w sposób przez siebie wybrany.

Powołał się przy tym na orzeczenia Sądu Najwyższego z 10 lipca 1975 r. sygn.. I CR 356/75, z dnia 30 września 2008 r., II CSK 169/08, z 23 lutego 2001 r., II CKN 394/00).

Podniósł , że nietykalność mieszkania to również prawo do ochrony przed bezprawnym wtargnięciem w sferę określonego stanu psychicznego i emocjonalnego, jaki daje każdemu człowiekowi poczucie bezpiecznego i niezakłóconego posiadania własnego miejsca, w którym koncentruje swoje istotne sprawy życiowe i chroni swoją prywatność.

Oznacza to, iż dobro osobiste nietykalności mieszkania ma pojemny charakter i zawiera w sobie również prawo do ciszy i spokoju we własnym domu.

Przenosząc te uwagi natury ogólnej na grunt rozstrzyganej sprawy stwierdził , że z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że strona pozwana od 2011 do chwili obecnej dopuszcza się naruszenia dóbr osobistych powodów w postaci prawa do nietykalności mieszkania rozumianego jako prawo do niezakłóconego korzystania z niego

Negatywne odczucia związane z immisją hałasu nie były wywołane nadwrażliwością powodów, mając charakter obiektywny. Taka ocena decyduje o wniosku zgodnie z którym pozwana naruszyła dobra osobiste powodów w postaci nie tylko niezakłóconego korzystania z lokalu mieszkalnego ale również zdrowia pod postacią uprawnienia do zachowania spokoju psychicznego.

Sąd przy takiej ocenie następstw sposobu postępowania spółki (...) odwołał się m. in . do judykatów Sądu Najwyższego z 25 kwietnia 1995 r., sygn.. IV CR 122/95, i z 11 października 2007 r. sygn. IV CSK 264/07).

Oceniając , że doszło do naruszenia dóbr osobistych powodów , Sąd Okręgowy uznał , iż podczas postępowania strona pozwana nie dowiodła okoliczności faktycznych na podstawie których obaliłaby domniemanie bezprawności jej działania , które to naruszenie wywołało.

Odwołał się przy tym zarówno do wyników badań natężenia hałasu wykonanych w ramach postępowania administracyjnego, prowadzonego przed Państwowym Powiatowym Inspektorem Sanitarnym w K., które wykonane w porze nocnej w dniach 2-3 lipca 2012r wykazały w lokalu powodów przekroczenie dopuszczalnych norm poziomu hałasu, określonych w Polskiej Normie PN- (...) , jak również do treści opinii biegłego wykonanej w ramach postępowania rozpoznawczego.

Z jej wniosków wynika wprawdzie , iż podczas badań natężenia hałasu jego dopuszczalne normy nie były przekroczone ale z uwagi na fakt, iż były wykonane w porze zimowej, gdy cziler wentylacyjny jak i sprężarki umoszczone na ścianie budynku nie były uruchomione, nie było także dostaw towaru do sklepu, a ruch klientów w nim był ograniczony , nie mogą zostać uznane za jednoznacznie miarodajne. Zdaniem opiniodawcy Skumulowanie natężenia dźwięków ze wszystkich źródeł hałasu generowanego przez działalność pozwanej pozwaną może spowodować, iż poziom dźwięków powietrznych będzie w lokalu powodów przekroczony.

W tym kontekście Sąd wskazał także na fakt , iż poza tzw . dźwiękami powietrznymi w lokalu powodów odczuwalne sią uciążliwe hałasy pochodzące od dźwięków uderzeniowych , generowanych podczas transportu i rozkładania towaru, jak też przez nieprawidłowo zamontowane lub niesprawne urządzenia jak brama magazynowa, drzwi wahadłowe, urządzenie do zgniatania kartonów, sprężarka, wentylatory. Dźwięki te przenikają do lokali sąsiednich przez konstrukcję budynku z uwagi na niewłaściwą tj. niedostosowaną do obciążeń i działalności jaką prowadzi pozwaną – izolację akustyczną posadzki w pomieszczeniach wykorzystywanych przez spółkę (...) na działalność gospodarczą.

Uwzględniając , że strona pozwana podejmowała czynności mające na celu zmniejszenie poziomu hałasu wytwarzanego w związku z tą działalnością , Sąd Okręgowy uznał , że nie przyniosły one dostatecznego efektów efektu i stan naruszenia dóbr osobistych powodów nadal trwa , co powoduje , że zgłoszone w pozwie żądania ochronne są w części usprawiedliwione.

Za opinia biegłego ocenił , iż uzasadnionym jest zobowiązanie strony pozwanej do wykonania:

wytłumienia akustycznego posadzki magazynów sklepu pozwanej,

wymiany amortyzatorów gumowych pod sprężarki umieszczonych na ścianie budynku,

wykonanie nad rampą przeładunkową daszku tłumiącego hałas.

Za uzasadnione w części Sąd Okręgowy uznał także żądanie przyznania świadczenia na rzecz Fundacji wskazanej przez powodów , oceniając , że suma 25 000 złotych jest adekwatna do skali krzywdy doznanej przez A. (1) i A. B. (2) . Na rozmiar tego świadczenia wpłynęła dłutowatość stanu naruszenia ich dóbr jak i stopień zawinienia po stronie pozwanej.

Rozstrzygając o kosztach procesu Sąd I instancji zastosował art. 98 §1 kpc .

W tym zakresie stanął na stanowisku to strona pozwana , która przegrała spór co do zasady , jest zobowiązana zwrócić powodom celowo poniesione koszty postepowania.

Taka ocena spowodowała również , iż to (...) spółka z o. o. została zobowiązana do zwrotu części kosztów sądowych, ściśle wskazanych przez Sąd , a pozostałą obciążył Skarb Państwa.

Apelację od tego orzeczenia złożyła tylko strona pozwana i obejmując jej zakresem punkty I , II i IV jego sentencji.

We wniosku środka odwoławczego pozwana spółka postulowała wydanie przez Sąd Apelacyjny rozstrzygnięcia reformatoryjnego w następstwie którego powództwo A. (1) i A. B. (2) zostanie oddalone w całości , a na rzecz skarżącej zostaną przyznane od nich koszty postępowania za obydwie instancje.

Został on oparty na następujących zarzutach :

- naruszenia prawa procesowego , w sposób mający dla treści rozstrzygnięcia istotne znaczenie , a to :

a/ art. 325 kpc wobec takiego sformułowania sentencji orzeczenia w części nakazującej pozwanej wykonie prac, które mają służyć do usunięcia skutków naruszenia dóbr osobistych powodów , że jej integralną częścią stały się złożone w sprawie opinie biegłego R. M. , zasadnicza i uzupełniające , co zdaniem pozwanej spółki jest niedopuszczalne . Wada ta powoduje także ,że treść wyroku w tej części jest niezrozumiała i wobec tego nie nadaje się do wykonania,

b/ art. 232 kpc, wobec dokonania przez Sąd I instancji nie swobodnej , a dowolnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i w oparciu o nią wyciagnięcie niepoprawnego wniosku prawnego zgodnie z którym powodowie dowiedli , że skarżąca zakłóca korzystanie z ich nieruchomości lokalowej ponad przeciętną miarę , mimo , że hałas wywoływany przez urządzenia wykorzystywane przez spółkę nie przekracza dopuszczalnych norm , a tym samym tej granicy dopuszczalnego oddziaływania na przedmiot ich własności ,

c/ art. 233 kpc jako konsekwencji dokonania przez Sąd I instancji dowolnej a nie swobodnej oceny zgromadzonych w sprawie dowodów i przyjęcie , że hałas odczuwalny w mieszkaniu powodów przekracza dopuszczalne normy.

Wada ta miała polegać także na tym , że Sąd nie przeprowadził kolejnej [uzupełniającej] opinii biegłego , który dokonałby pomiaru hałasu w lokalu powodów podczas pracy wszystkich urządzeń z których skarżąca korzysta, przy normalnym funkcjonowania sklepu i magazynu.

d/ art. 232 zd 2 kpc w zw z art. 378 kpc wobec nie przeprowadzenia tego dowodu , co doprowadziło do niemożności dowiedzenia przez pozwana spółkę , iż sposób jej działania nie ma charakteru bezprawnego,

e/ art. 100 zd 1 kpc jako następstwa obciążenia apelującej kosztami postępowania w całości , mimo , iż żądania powodów zostały uznane za zasadne jedynie w części. Zdaniem pozwanej taki wynik sporu powinien zdecydować o rozłożeniu tych kosztów pomiedzy strony po połowie,

- naruszenia prawa materialnego wobec nieprawidłowego zastosowania przez Sąd I instancji :

1/ art. 23 , 24 §1,2 i 3 kc w zw z art. 144kc , 222 §2 kc oraz 448 kc jako następstwa nieuzasadnionego uznania , że sposób działania pozwanej stanowi naruszenie dóbr osobistych A. (1) i A. B. (2), mimo , że jego następstwa nie zakłócają ich spokoju przy korzystaniu z mieszkania ani bezpieczeństwa wynikającego z dysponowania nim.

Zarzucana nieprawidłowość polega także , zdaniem apelującej, na tym , że Sąd I instancji udzielił ochrony powodom mimo , że pozwana dysponuje stosownym zezwoleniem na prowadzenie działalności gospodarczej w lokalu bezpośrednio sąsiadującym z ich mieszkaniem , a prowadzi ją w sposób nie ingerujący , ponad przeciętną miarę w nieruchomość lokalową sąsiadów, w zgodzie z zasadami współżycia społecznego i niesprzecznie ze społeczno - gospodarczym praznaczeniem wynajmowanej części nieruchomości, położonej w Z. przy ul. (...),

2/ art. 445 §1 kc w zw z art. 448 kc , wobec przyznania świadczenia z tytułu zadośćuczynienia w niewłaściwej , zawyżonej wysokości, nie odzwierciedlającej skali krzywdy poniesionej rzeczywiście przez powodów na skutek naruszenia ich dóbr osobistych.

Powodowie nie odnieśli się merytorycznie do treści apelacji. Nie złożyli też żądania wzajemnego rozliczenia kosztów tego etapu postepowania.

Rozpoznając apelację , Sąd Apelacyjny rozważył :

Apelacja strony pozwanej jest w części uzasadniona , prowadząc do zmiany objętego nią rozstrzygnięcia, w sposób wskazany w punkcie 1 wyroku Sądu Odwoławczego.

W pozostałej części jako niezasadna podlega oddaleniu.

Ma rację skarżąca, podnosząc zarzut naruszenia przez Sąd Okręgowy art. 325 kpc wobec takiego skonstruowania treści punktu I sentencji kontrolowanego instancyjnie wyroku , że jej elementem konstrukcyjnym są opinie biegłego R. M. z dat wskazanych przez Sąd I instancji.

Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego , który podziela skład Sądu Apelacyjnego rozstrzygającego sprawę , oraz wypowiedzi przedstawicieli literatury , tego rodzaju zabieg jest niedopuszczalny albowiem formuła rozstrzygnięcia / treść sentencji/ powinna być jasna, precyzyjna i samowystarczalna.

Potrzeba nadania jej tych cech wyklucza możliwość odwoływania się w niej do treści pism procesowych stron czy dowodów przeprowadzonych w sprawie , jak również nie można poszukiwać jej konkretyzowania w treści uzasadnienia zapadłego wyroku . Przedmiot rozstrzygnięcia powinien być sformułowany w sposób pozwalający na wykonanie wyroku bez żadnych wątpliwości.

/pr. w tej materii również , powołane jedynie dla przykładu, orzeczenia Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 1985r , sygn.. III CRN 297/84, z 7 listopada 2003 , sygn. V CZ 108/03 i z 5 września 2008 r, sygn. I CZ 61/08 - wszystkie powołane za zbiorem Legalis.

Uznając zatem , iż rzeczywiście błędem Sądu I instancji było takie ukształtowanie sentencji orzeczenia , że elementem jej wewnętrznej konstrukcji były również fragmenty opinii biegłego złożonych w sprawie, Sąd II instancji, modyfikując treść tej części wyroku wyeliminował to powiązanie treści obowiązków nałożonych na pozwaną z opracowaniami eksperckimi R. M..

Ocenił przy tym , że tego rodzaju korekta, przy uznaniu , że obowiązki , jako takie zasadnie zostały na skarżącą nałożone , nie wpływa na możliwość skutecznej egzekucji ich wykonania przez spółkę , a sam ich zakres i treść nie budzi wątpliwości , także po jej dokonaniu.

Kolejna modyfikacja zaskarżanego wyroku ma już charakter jedynie precyzujący określenie podmiotu na którego rzecz spółka (...) jest zobowiązana do zapłaty kwoty [ poprawnie ] określonej przez Sad I instancji w warunkach zawinionego naruszenia dóbr osobistych powodów. Nie mając cech zmiany merytorycznej, dotyczy jedynie , pominiętego przez Sąd I instancji określenia miejsca siedziby Fundacji (...) , którym jest N..

Pozostałe zarzuty , na których opiera się konstrukcja apelacji strony pozwanej , nie są uzasadnione

Nie ma racji skarżąca powołując zarzut naruszenia art. 233 kpc [ jak można sądzić apelującej chodzi o pierwszą z jednostek redakcyjnych z których składa się ten przepis ] , wobec zastąpienia swobodnej oceny dowodów ocena dowolną.

Na wstępie oceny tego zarzutu przypomnieć należy , odwołując się do utrwalonego i podzielanego przez skład Sądu Apelacyjnego rozstrzygającego sprawę , stanowiska Sądu Najwyższego , wypracowanego na tle wykładni art. 233 §1 kpc , iż jego skuteczne postawienie wymaga od strony wykazania na czym , w odniesieniu do zindywidualizowanych dowodów polegała nieprawidłowość postępowania Sądu, w zakresie ich oceny i poczynionych na jej podstawie ustaleń.

W szczególności strona ma wykazać dlaczego obdarzenie jednych dowodów wiarygodnością czy uznanie, w odróżnieniu od innych, szczególnego ich znaczenia dla dokonanych ustaleń , nie da się pogodzić z regułami doświadczenia życiowego i [lub] zasadami logicznego rozumowania , czy też przewidzianymi przez procedurę regułami dowodzenia.

Nie oparcie stawianego zarzutu na tych zasadach , wyklucza uznanie go za usprawiedliwiony, przy uznaniu , iż służy on jedynie dowolnej , nie doniosłej z tego punktu widzenia polemice z oceną i ustaleniami Sądu niższej instancji.

/ por. w tej materii , wyrażające podobne stanowisko , powołane tylko przykładowo, orzeczenia Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2001, sygn. IV CKN 970/00 i z 6 lipca 2005 , sygn. III CK 3/05 , obydwa powołane za zbiorem Lex/

Ponadto nie można tracić z pola widzenia również , że swobodna ocena dowodów stanowi jeden z podstawowych elementów składających się na jurysdykcyjną kompetencję Sądu , który dowody bezpośrednio przeprowadza.

Ma to m. in. i takie następstwo , że nawet w sytuacji w której z treści dowodów można , w zakresie ustaleń , wyprowadzić równie logiczne , chociaż przeciwne do przyjętych przez Sąd I instancji wnioski , to zarzut naruszenia normy art. 233 §1 kpc , pomimo to , nie zostanie uznany za usprawiedliwiony.

Dopóty , dopóki ocena przeprowadzona przez Sąd ocena mieści się w granicach wyznaczonych przez tę normę procesową i nie doznały naruszenia wskazane tam jej kryteria , Sąd Odwoławczy obowiązany jest ocenę tę , a co za tym idzie także wnioski z niej wynikające dla ustalań faktycznych , aprobować .

To , w jaki sposób skarżąca motywuje ten zarzut , poprzestając na przedstawieniu własnej wersji oceny oraz wynikających z niej ustaleń , nie wskazując dlaczego , w odniesieniu do konkretnych dowodów, sposób postepowania Sądu Okręgowego był wadliwy , a równocześnie błędu tego upatrując jedynie w tym ,iż wersja Sądu jest inna niż ta , którą skarżąca uznaje za poprawną , jak chociażby w odniesieniu do kwestii natężenia hałasu w lokalu powodów , który , przy użytkowaniu przez pozwana wszystkich urządzeń w pomieszczeniach sklepu i na zewnątrz , przy uwzględnieniu także tego jego źródła jakim jest np. rozładunek towaru , ma przekraczać nadal dopuszczalne normy. I to nawet mimo tych działań ograniczających jego emisję , które skarżąca dotąd , począwszy od listopada 2011 podejmowała , wyklucza jego podzielenie.

Dlatego jedynie uzupełniająco należy wskazać za Sądem I instancji , że biegły R. M. był stanowczy co do tego , że natężenie hałasu w pomieszczeniach mieszkalnych powodów przekracza dopuszczalne normy.

Opiniodawca w sposób wiarygodny usprawiedliwił swój wniosek nie tylko tym , że dokonane przez niego pomiary hałasu [ które wykazały skalę jego natężenia w dopuszczalnych granicach normatywnych dla pomieszczeń przeznaczonych do pobytu ludzi , na poziomie 35-36 Db , przy dopuszczalnych 40 Db w dzień i 30 Db w nocy przy zamkniętych oknach ] , były dokonywane w godzinach pomiędzy 9 a 10 , w czasie gdy ruch klientów w sklepie jest ograniczony , a część urządzeń , w tym chiler wentylacyjny na ścianie zewnętrznej budynku , nie pracowała.

Biegły zwrócił też uwagę na fakt , iż skalę natężenia hałasu zwiększają dźwięki o charakterze uderzeniowym [ obok tych będących następstwem pracy urządzeń niezbędnych do prowadzenia działalności handlowej ] . Stad jego konkluzje zgodnie z którymi dopuszczalne normy hałasu są w pomieszczeniach lokalu powodów, znajdujących się bezpośrednio nad sklepem i magazynem pozwanej przekroczone [ co kwalifikuje działanie pozwanej jako bezprawne.

W tym kontekście odnieść się , już tym miejscu, należy do zarzutu naruszenia przez Sąd I instancji art.232 kpc w zw z art. 278 kpc , którego realizacji skarżąca upatrywała w nieprzeprowadzeniu przez Sąd Okręgowy uzupełniającej opinii biegłego dla określenie poziomu hałasu w lokalu powodów, w warunkach normalnego ruchu klientów w sklepie i pracy wszystkich wykorzystywanych urządzeń .

Sposób w jaki spółka motywuje ten zarzut , usprawiedliwia wniosek , że jej zdaniem błąd Sądu Okręgowego polega w omawianej kwestii na tym , iż nie przeprowadził dowodu z opracowania biegłego o wskazanym zakresie , z urzędu.

Już tylko na marginesie wskazując , że wniosek o uzupełnienie o tę opinię postępowania dowodowego przed Sądem II instancji nie został przez (...) w apelacji sformułowany , powiedzieć należy , że w postępowaniu nie zostały ujawnione żadne takie okoliczności , które usprawiedliwić by mogły dostatecznie [chociażby przez wzgląd na ochronę interesu publicznego czy cel procesu jako takiego ], uzasadnić zastępowanie inicjatywy dowodowej profesjonalnie reprezentowanych stron inicjatywą Sądu podjętą z urzędu.

Zagadnienie natężenia hałasu w mieszkaniu A. (1) i A. B. (2) wywołanego działaniem urządzeń oraz pochodzącego z innych źródeł ale powiązanych funkcjonalnie z działalnością handlową pozwanej w budynku , którego część stanowi ich lokal , wiąże się bezpośrednio z kwalifikacją sposobu działania apelującej jako bezprawnego lub mieszczącego się w granicach prawa.

Przy uwzględnieniu , iż powodowie dochodzili swoich roszczeń w oparciu o twierdzenia , iż sposób prowadzenia tej działalności , poprzez wytwarzaną immisję w postaci nadmiernego hałasu narusza ich dobra osobiste , co(...) spółka z o,. o. czyni w sposób zawiniony , to na stronie apelującej spoczywał ciężar wskazania takich faktów , które mogłyby obalić domniemanie bezprawności sposobu postępowania spółki.

Nie może budzi wątpliwości , ze przy takim rozkładzie pomiedzy stronami ciężaru dowodzenia okoliczności doniosłych dla rozstrzygnięcia , to pozwana winna była wnioskować przeprowadzenie takiej opinii uzupełniającej. Zaniechanie dowodowe w tym zakresie po jej stronie rodzic musi konsekwencje w postaci oceny , że nie zdołała tego domniemania obalić. Stąd poprawną była dokonana przez Sąd I instancji kwalifikacja tego zachowania jako bezprawnego.

Chybionym jest także kolejny zarzut procesowy naruszenia art. 232 kpc , który miał polegać , zdaniem pozwanej na niepoprawnej ocenie zgromadzonego materiału i wyrażeniu oceny , iż skarżąca korzysta z swojej nieruchomości [ właściwie wynajmowanych od Przedsiębiorstwa (...) pomieszczeń użytkowych w ramach budynku przy ul. (...) w Z. , w sposób oddziałujący na nieruchomość powodów w sposób przekraczający przeciętną miarę i niezgodnie ze społeczno - gospodarczym przeznaczeniem wynajmowanych powierzchni.

Zarzut ten należy odeprzeć już tylko z tej przyczyny , że jak trafnie wskazał w motywach kontrolowanego instancyjnie rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy powodowie wybrali jako środki ochrony swojej sfery prawnej , w warunkach krzyżowania się podstaw normatywnych umożliwiających taka ochronę , te , które wynikają z naruszenia ich dóbr osobistych.

Wybór ten był dla Sądu I instancji wiążący , a wobec tego nie był on uprawniony i nie oceniał roszczeń zgłoszonych przez A. (1) i A. B. (2) jako wywodzonych z prawa własności do nieruchomości [ lokalowej ] .

Zatem podnoszona przez apelującą , w ramach tego zarzutu kwestia sposobu korzystania z nieruchomości sąsiedniej w sposób zgodny z profilem podjętej na niej działalności w oparciu o wymagane zezwolenie, wykorzystywania jej w zgodzie ze społeczno - gospodarczym przeznaczeniem i skali oddziaływania jej komercyjnego funkcjonowania na nieruchomość powodów nie miała takiego znaczenia jakie chce nadać jej , motywując ten zarzut skarżąca, zupełnie pomijać wybór powodów i jego następstwa dla sposobu prowadzenia postepowania rozpoznawczego przez Sąd I instancji

Uznanie , że żaden z zarzutów procesowych, dotyczących sposobu oceny zgromadzonych dowodów, czy ustalonych faktów nie jest usprawiedliwiony ma to następstwo , że ustalenia te Sąd II instancji przyjmuje za własne.

Nie ma tez racji (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością , gdy podnosi zarzut ten natury , negując sposób rozliczenia kosztów procesu pomiedzy stronami.

Dla porządku należy wskazać ,że apelująca nie obejmuje zakresem środka odwoławczego punktu V wyroku dotyczącego nałożonego na nią obowiązku pokrycia części kosztów sądowych.

Skarżąca twierdząc , iż wynik sprawy wynikający z treści zaskarżonego wyroku powinien doprowadzić do obciążenia tym kosztami stron po połowie , pomija to , że od samego początku i konsekwentnie w toku postępowania rozpoznawczego, podtrzymywała stanowisko zgodnie z którym roszczenia powodów tak niemajątkowe jak i majątkowe są , co do zasady, nieusprawiedliwione.

Wobec tego w sytuacji , gdy ocena ta okazała się nietrafna , a właśnie zasada jej odpowiedzialności wobec A. (1) i A. B. (2) została przez Sąd I instancji [ w sposób uzasadniony prawnie ] potwierdzona , to pozwana mogła być uznana za przegrywającą spór , nawet w warunkach , gdy nie w pełni tak żądanie restytucyjne jak i kompensacyjne zostały uznane za zasadne.

Dlatego też , wbrew odmiennemu stanowisku skarżącej, Sąd Okręgowy miał dostateczną podstawę ku temu aby o kosztach procesu , rozstrzygnąć w sposób ,. który wynika z punktu IV sentencji kwestionowanego wyroku.

Nietrafne są zarzuty naruszenia prawa materialnego.

Jak już wskazano wyżej , przy immisjach takich jak hałas przekraczający dopuszczalne normy , wywoływany przez sposób korzystania z tej , na której hałas ma swoje źródło / źródła/ może dojść po stronie właścicieli nieruchomości sąsiedniej lub nawet osób tylko z niej korzystających może wystąpić rzeczywisty zbieg norm na podstawie których podmiot dotknięty następstwami tego rodzaju bezprawnej ingerencji, może formułować roszczenia o charakterze ochronnym .

Powodowie jednoznacznie wskazali , że podstawy dla zgłoszonych roszczeń upatrują w przepisach służących ochronie dóbr osobistych, w taki też sposób formułując ich podstawę faktyczną.

Sąd II instancji podziela zaopatrywania prawne Sądu Okręgowego, w zgodzie z którymi nadmierny , przekraczający dopuszczalne normy, mający przy tym stały charakter hałas , powodowany przez kilka niezależnych od siebie źródeł powstałych w związku z działalnością handlową prowadzoną przez stronę pozwaną w pomieszczeniach parterowych budynku i rampie rozładunkowej , usytuowanej przy nich , bezpośrednio sąsiadujących z lokalem mieszkalnym powodów stanowi naruszenie ich dóbr osobistych. Dobra te zostały poprawnie zidentyfikowane , w powołaniu się na utrwalone i podzielane także przez skład Sądu Apelacyjnego rozpoznającego sprawę orzecznictwo Sadu Najwyższego przez Sąd I instancji.

Powtarzanie tych samych, lub bardzo zbliżonych w treści argumentów i ocen w tym zakresie jest , ze względów teleologicznych , zbędne.

Jedynie uzupełniająco należy wskazać , że pojęcie nietykalności mieszkania , traktowanej jako dobro osobiste, w swoich granicach zawiera także uprawnienie do korzystania z niego z wykluczeniem bezprawnego wkraczania przez osoby trzecie w sposób wybrany przez uprawnionego.

Elementem współkształtującym ten sposób jest też uczynienie z mieszkania miejsca niezakłóconego komfortu psychicznego i emocjonalnego związanego z koniecznym wypoczynkiem od zmęczenia fizycznego i emocjonalnego , niezbędnym każdemu człowiekowi.

Niweczenie tych walorów lokalu mieszkalnego przez stałe oddziaływane hałasu z najbliższego sąsiedztwa o natężeniu przekraczającym dopuszczalne normy jest uzasadnioną podstawą do formułowania roszczeń ochronnych zmierzających do usunięcia skutków naruszenia takiego dobra o charakterze osobistym po stronie właściciela ale także osoby , która jedynie faktycznie z mieszkania korzysta.

Ustalone w sprawie okoliczności dają dostateczną podstawę do przyjęcia , że sposób funkcjonowania sklepu i pomieszczeń magazynowych wykorzystywanych przez pozwaną spółkę , znajdujących się bezpośrednio pod lokalem A. (1) i A. B. (2) , w tym w szczególności urządzeń umiejscowionych tak wewnątrz jak i poza tymi pomieszczeniami , które służą jednak łącznie służą prowadzonej w nich działalności handlowej wywołują hałas o natężeniu przekraczającym dopuszczalne normy , powodując naruszenie odpisanych wyżej dóbr osobistych powodów.

Trzeba przy tym zauważyć , że stan naruszenia trwa nieprzerwanie od roku 2011r, a pozwana przez cały okres sąsiedztwa z powodami nie negowała tego , iż jej działalność wytwarza hałas , który stanowi ingerencję w sposób korzystania przez z nich z lokalu.

Nie można inaczej odczytywać sposobu reakcji spółki (...) na postulaty powodów w zakresie podjęcia czynności prowadzących do ograniczenia natężenia hałasu. Spółka, jeszcze przed wszczęciem sporu sądowego pomiedzy stronami, podjęła pewne czynności mające przynieść taki skutek [ jak chociażby przeniesienie części urządzeń do pomieszczeń garażowych czy korekta godzin dostaw , zamontowanie dzwonka przy bramie prowadzącej na części rozładunkowej ] . Nie przyniosło to jednak spodziewanych rezultatów i stan emisji nadmiernego z punktu widzenia obowiązujących norm , natężenia hałasu przenikającego do pomieszczeń mieszkania A. (1) i A. B. (2)nadal miał miejsce.

Wobec tego , wbrew odmiennemu stanowisku pozwanej , wyrażonym w motywach stawianych zarzutów materialnych, negujących sposób zastosowania przez Sąd Okręgowy art. 23 i 24 kc , poprawną jest ocena prawna tego Sądu zgodnie z którą poprzez mające charakter bezprawny działanie pozwanej, doszło do naruszenia dóbr osobistych powodów i w związku z tymin przysługuje im ochrona udzielona w sposób określony ostatecznie w punkcie I zmienionego przez Sąd Odwoławczy rozstrzygnięcia Sądu Okręgowego.

Nie ma racji pozwana , gdy podnosi , że wskazane wyżej normy art. 23 i 24 kc zostały naruszone , także w związku w powiazaniem ich z art. 144 kc , 222 §2 kc oraz 448 kc.

Jak już wskazano wcześniej powodowie dokonali wyboru sposobu ochrony , kwalifikując jednoznacznie swoje roszczenia ochronne tylko na podstawie przepisów służących ochronie dóbr osobistych a nie tych , które zapewniają ochronę negatoryjną właścicielowi nieruchomości dotkniętego immisjami mającymi swoje źródło na nieruchomości sąsiedniej.

Sąd I instancji wobec tego dla oceny zgłoszonych roszczeń norm kształtujących tego rodzaju ochronę właścicielską wyprost nie stosował , a wobec tego nie mógł , w procesie subsumpcji ich naruszyć.

Nie ma też racji skarżąca stawiając zarzut za pomocą którego neguje rozmiar ilościowy przyznanego świadczenia majątkowego.

Wbrew argumentacji spółki , którą powołała w motywach apelacji dla wsparcia tego zarzutu przypominając , że określenie wysokości tego świadczenia przynależy do tzw. prawa sędziowskiego, a ingerencja Sądu Odwoławczego w jego ustaloną wysokość może nastąpić tylko wyjątkowo , gdy przyznana suma jest w sposób oczywisty nieodpowiednia , wobec jej oczywistego , w okolicznościach sprawy , zawyżenia lub zaniżenia przez Sąd niższej instancji , nie można potwierdzić , iż Sąd Okręgowy dopuścił się w tym zakresie podnoszonego przez apelującą błędu.

Wskazać trzeba , że powodowie domagali się z tego tytułu kwoty 50 000 złotych , którą Sąd I instancji uznał za wygórowaną i wobec tego nienależną.

Określając jej wysokość na 25 000 zł , wziął pod rozwagę wszystkie doniosłe z tego punktu widzenia okoliczności faktyczne , w tym w szczególności to , iż stan naruszenia trawa nieprzerwanie od zakupu mieszkania przez powodów w 2011r . Uwzględnił także, że pomimo zabiegów ze strony powodów stan ten nie zmienia się ale także to , iż pozwana spółka nie była całkowicie obojętna na ich postulaty ograniczenia intensywności hałasu i podejmowała działania aby taki efekt [ chociaż , jak dotąd, nieskutecznie ] uzyskać.

Gdy do tego dodać , że roszczenie majątkowe dochodzone przez powodów ma charakter kompensacyjny i jego rozmiar powinien mieć ekonomicznie odczuwalna wartość , także w sytuacji , gdy ich wolą jest aby suma tego świadczenia została ona przekazana na cel społeczny , Sąd II instancji nie znalazł podstaw do korygowania jego wysokości, określonej w kontrolowanym instancyjnie orzeczeniu.

Z podanych wyżej przyczyn , w uznaniu apelacji za jedynie w części uzasadnioną, Sąd Apelacyjny orzekł jak w punktach 1, I i II wyroku , na podstawie art. 386 §1 kpc w zw z art. 23 i 24 §1 kc.

W pozostałym zakresie , jako niezasadna, apelacja (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w K. została oddalona , na podstawie art. 385 kpc.

Sąd II instancji nie rozstrzygał o kosztach postępowania apelacyjnego albowiem powodowie nie domagali się ich rozliczenia ze strona przeciwną , a wynik postępowania nie dawał podstaw do przyznawania ich na rzecz strony skarżącej.

SSA Grzegorz Krężołek SSA Zbigniew Ducki SSA Józef Wąsik