Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 listopada 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał A. K. emeryturę od dnia 1 października 2019 r. tj. od miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Organ rentowy wskazał ,że do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto: przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1965 r. do 1989 r. oraz wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wynoszący 53,98%. Podstawa wymiaru obliczona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 53,98% przez kwotę bazową tj. 4 003,88 zł wyniosła 2 161,29 zł. Do ustalenia wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 23 lat , 1 miesiąca i 28 dni tj. 277 miesięcy. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaznaczył ,że wypłata emerytury została zawieszona , ponieważ A. K. ma ustalone prawo do emerytury w Zakładzie Emerytalno - Rentowym MSWiA , a nadto ,że wypłata emerytury może nastąpić na jego wniosek , po wybraniu świadczenia korzystniejszego.

/decyzja k.19 - 22 odwrót akt ZUS/

W dniu 5 grudnia 2019 r. A. K. złożył odwołanie od ww. decyzji wskazując , że przez 23 lata opłacał składki do ZUS , a okres ten nie został mu w żaden sposób uwzględniony w wysokości otrzymywanego świadczenia emerytalnego w związku z pełnioną przez 36 lat służbą w Państwowej Straży Pożarnej. W ocenie skarżącego , w związku z faktem ,że na emeryturę mundurową przeszedł przed 1999 r. , to brak jest podstaw do zawieszenia wypłaty świadczenia ustalonego zaskarżoną decyzją. A. K. wniósł o wypłatę emerytury z ZUS jako drugiego należnego mu świadczenia.

/odwołanie k.3 - 5/

W odpowiedzi na odwołanie , pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k.15 - 15 odwrót/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca A. K. urodził się (...)

/okoliczność bezsporna/

A. K. ma ustalone prawo do policyjnej emerytury na podstawie ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej oraz ich rodzin ( na podstawie decyzji Biura Kadr i (...) Zawodowego (...) z dnia 30 marca 1994 r. , od dnia 1 marca 1994 r. w wysokości 100% podstawy wymiaru w związku z osiągnięciem 36 lat wysługi) , a następnie od dnia 1 czerwca 1994 r. na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji , Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego , Agencji Wywiadu , Służby Kontrwywiadu Wojskowego , Służby Wywiadu Wojskowego , Centralnego Biura Antykorupcyjnego , Straży Granicznej , (...) Marszałkowskiej , Służby Ochrony Państwa , Państwowej Straży Pożarnej , (...) Skarbowej i Służby Więziennej. Przy ustalaniu prawa i wysokości świadczenia uwzględniono wnioskodawcy następujące okresy służby oraz okresy równorzędne: od 1 września 1957 r. do 30 września 1958 r. , od 1 października 1958 r. do 30 czerwca 1975 r. , od 8 lipca 1975 r. do 31 sierpnia 1976 r. , od 1 września 1976 r. do 28 lutego 1979 r. , od 1 marca 1979 r. do 28 lutego 1982 r. , od 1 marca 1982 r. do 31 stycznia 1992 r. oraz od 1 lutego 1992 r. do 28 lutego 1994 r. ( okresy służby w Straży Pożarnej i z nią równorzędne).

/decyzja k.9 , zaświadczenie k.37 , świadectwa pracy k.7 - 12 odwrót/

W dniu 18 października 2019 r. A. K. złożył wniosek o emeryturę. Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał A. K. emeryturę oraz zawiesił jej wypłatę. Przy ustalaniu należnego wnioskodawcy świadczenia , Zakład Ubezpieczeń Społecznych uwzględnił okres zatrudnienia wnioskodawcy od 4 grudnia 1964 r. do 31 maja 1971 r. ( w Miejskim Zarządzie (...) w Ł.) oraz okres zatrudnienia wnioskodawcy od 2 maja 1975 r. do 31 grudnia 1991 r. ( w Biurze (...) w Ł.).

/wniosek k. 1 - 6 akt ZUS , decyzja k.19 - 22 odwrót akt ZUS , karta przebiegu zatrudnienia k. 17 - 18 akt ZUS/

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego oraz zgromadzonych w aktach sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. K. jest zasadne i skutkuje zmianą zaskarżonej decyzji.

Stan faktyczny niniejszej sprawy był w całości między stronami niesporny, bowiem zaistniały spór miał wyłącznie charakter prawny. Ubezpieczony domagał się bowiem przyznania prawa do wypłaty emerytury z ZUS.

Zgodnie z art. 95 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2020 r., poz.53), w razie zbiegu u jednej osoby prawa do kilku świadczeń przewidzianych w ustawie wypłaca się jedno z tych świadczeń - wyższe lub wybrane przez zainteresowanego. W myśl art. 95 ust. 2, przepis ust. 1 ustawy emerytalnej, stosuje się również, z uwzględnieniem art. 96, w razie zbiegu prawa do emerytury lub renty określonych w ustawie z prawem do świadczeń przewidzianych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2, z wyjątkiem przypadku, gdy emerytura wojskowa lub policyjna została obliczona według zasad określonych w art. 15a albo art. 18e ustawy z 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin lub w art. 15a lub art. 18e ustawy z 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin.

Artykuł 2 ustawy emerytalnej umożliwia zaś emerytowanym żołnierzom zawodowym i funkcjonariuszom służb mundurowych nabycie prawa do emerytury z powszechnego systemu emerytalnego, po spełnieniu jego ustawowych przesłanek. W przypadku sprzężenia tego prawa nie tylko z wiekiem emerytalnym, ale także z posiadaniem wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych (przy emeryturze z systemu zdefiniowanego świadczenia), w stażu emerytalnym nie uwzględnia się okresów służby wojskowej oraz służby w formacjach "mundurowych", jeżeli z tego tytułu ustalono prawo do świadczeń pieniężnych określonych w ustawach o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych i funkcjonariuszy służb mundurowych (art. 5 ust. 2a ustawy emerytalnej).

Podkreślić w tym miejscu należy ,że w orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, zgodnie z którym funkcjonariuszom służb mundurowych można ustalić prawo do emerytury powszechnej pod warunkiem jednak niezaliczenia składkowych okresów ubezpieczenia cywilnego do obliczenia emerytury mundurowej. Możliwość jednoczesnego nabycia prawa do emerytury z ubezpieczenia społecznego i emerytury mundurowej jest zatem możliwa tylko wówczas, gdy okresy ubezpieczenia powszechnego i służby mundurowej, w oparciu o jaką ustalono wysługę mundurową, nie zostały wzajemnie uwzględnione przy ustalaniu prawa do świadczeń, a każdy z nich ale z osobna jest samodzielnie wystarczający do uzyskania prawa do emerytury w określonym systemie. Nie jest przy tym możliwe zaliczenie okresów ubezpieczenia w okresach pełnienia służby i równoległego podlegania ubezpieczeniu społecznemu. Są to bowiem te same okresy w znaczeniu czasowym. Nie mogą one więc być sumowane, gdyż ten sam okres został zaliczony do ustalenia i obliczenia emerytury mundurowej (por. wyrok SN z 3.02.2010r., II UK 174/09, wyrok SN z 6.01.2009r., I UK 178/08, wyrok SA w Krakowie z 8.07.2014r., III AUa 1542/13). W wyroku z 27.08.2013r. (II UK 22/13) Sąd Najwyższy dodatkowo wskazał, iż ustawa o emeryturach i rentach nie zawiera obecnie (i nie zawierała również poprzednio) przepisu, który pozwalałby ubezpieczonym żądać wyłączenia wybranych okresów, już raz zaliczonych do stażu emerytalnego w celu uzyskania emerytury mundurowej, ale też podwyższenia jej wysokości, by teraz tych samych okresów „użyć” ponownie w celu uzyskania emerytury z FUS. Wnioskujący nie może zatem żądać, by prawo do emerytury z ubezpieczenia powszechnego przysługiwało mu po zaliczeniu tych samych (w części lub w całości) okresów ubezpieczenia, już uwzględnionych przy ustalaniu uprawnień do emerytury mundurowej, przysługującej z mocy odrębnych przepisów emerytalnych. Wobec powyższego nie ma żadnych prawnych podstaw, do wykorzystywania raz już zaliczonych okresów składkowych ponownie, przy ustalaniu świadczeń emerytalnych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy ,że na podstawie decyzji Biura Kadr i (...) Zawodowego (...) z dnia 30 marca 1994 r. , od dnia 1 marca 1994 r. przyznano A. K. emeryturę policyjną , przy czym do jej ustalenia przyjęto jedynie okres służby wnioskodawcy w Straży Pożarnej oraz okresy z nią równorzędne , a zatem nie wszystkie okresy podlegania przez wnioskodawcę ubezpieczeniom. Tym samym w związku z faktem ,że pozostałe okresy zatrudnienia wnioskodawcy tj. od 4 grudnia 1964 r. do 31 maja 1971 r. ( w Miejskim Zarządzie (...) w Ł.) oraz okres zatrudnienia wnioskodawcy od 2 maja 1975 r. do 31 grudnia 1991 r. ( w Biurze (...) w Ł.) w żaden sposób nie zostały uwzględnione przez Biuro Kadr i (...) Zawodowego (...) , a następnie Dyrektora Zakładu Emerytalno – Rentowego Ministerstwa Sprawa Wewnętrznych i Administracji , Zakład Ubezpieczeń Społecznych winien był na ich podstawie nie tylko obliczyć wysokość należnej wnioskodawcy emerytury , ale też wobec braku podstaw do zawieszenia , rozpocząć wypłatę obliczonego w ten sposób świadczenia.

W tym miejscu wskazać należy ,że Sąd Najwyższy rozpoznając sprawę o sygnaturze akt I UK 426/17 ( wyrok z dnia 24 stycznia 2019 roku zapadły na skutek skargi kasacyjnej od wyroku Sadu Apelacyjnego w Łodzi ) stwierdził w uzasadnieniu rozstrzygnięcia, że właściwa jest taka interpretacja przepisów dotyczących pobierania dwóch emerytur przez emerytów mundurowych , która uzależnia możliwość pobierania dwóch świadczeń od braku jest możliwości prawnych w wykorzystaniu okresu ubezpieczeniowego „cywilnego” przy uzyskaniu czy zwiększeniu emerytury mundurowej nie zaś żadne inne okoliczności leżące po stronie ubezpieczonego jak np. data przyjęcia do służby czy brak jego wniosków o doliczenie okresów „cywilnych” do emerytury mundurowej. Jest bezspornym między stronami ,że okresy ubezpieczeniowe „cywilne”, na które wskazuje wnioskodawca w żaden sposób nie były wykorzystane przy przyznaniu mu i wyliczeniu emerytury mundurowej. Natomiast za okresy te były odprowadzane składki do ZUS z tytułu zatrudnienia wnioskodawcy. W świetle rozważań Sądu Najwyższego dokonanych przy rozpoznaniu powyższej sprawy, które w pełni podziela Sad orzekający brak jest uzasadnienia do zawieszenia emerytury cywilnej wypracowanej przez wnioskodawcę z uwagi na przyznaną mu emeryturę mundurową.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy w Łodzi na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.

S.B.