Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 marca 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział Ł. po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26.02.2018r odmówił J. P., prawa do ponownego ustalenia wysokości świadczenia na podstawie art. 114. ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. 2018 poz. 1270) z uwagi na to, iż do wniosku nie zostały załączone żadne nowe dowody oni ujawnione nowe okoliczności mające wpływ na zmianę wysokości pobieranego już świadczenia. Organ wskazał, iż przedłożone do wniosku dokumenty karty wynagrodzeń za lata 1977 r, 1981 i 1982 r. pozostają bez wpływu na wysokość podstawy wymiaru kapitału początkowego ponieważ za okres zatrudnienia w (...) Związku (...) od 6.10.1975 r. do 04.10.1977 r. oraz za okres zatrudnienia w Urzędzie Miasta Ł. od 5.10.1977 r. do 30.04.1983 r. przyjęto już zarobki na podstawie przedłożonych przez ubezpieczonego zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu RP-7. Tym samym brak podstaw do przeliczenia należnej wnioskodawcy emerytury.

/ decyzja k. 48 akt ZUS/

Odwołanie od powyżej decyzji w dniu 14 maja 2018 r. wniósł J. P. uznając ją za krzywdzącą. Wnioskodawca wskazał, iż domaga się zmiany zaskarżonego orzeczenia i ponownego ustalenia świadczenia w oparciu o wyliczenie mu kapitału początkowego na podstawie niżej przedstawionych dokumentów oraz zeznań świadków, tj.

1)  kart wynagrodzeń w ilości 7 szt. wystawionych przez (...) za lata 1977 - 1983;

2)  kserokopii legitymacji Nr (...) egzaminatora (...)059;

3)  kserokopii zaświadczenia Nr (...) 027 o złożonym egzaminie na egzaminatora w dniu 24.05.1979 r.;

4)  kserokopii korespondencji z Urzędem Miasta Ł. ( z lat 1981-1983) w sprawach egzaminatorów i zaświadczenie z dnia 01.02.1984 r. o odbytym przeszkoleniu i zdanym egzaminie;

5)  kart wynagrodzeń wystawionych przez (...) Związek (...) za lata 1975 - 1977;

6)  zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 za okres pracy za lata 1969-1975 w Lidze (...) wystawione w dniu 26.03. 2018 r.;

7)  pisma Ligi (...).dz. 184/18 z dnia 10.05.2018 r. informującego o braku dokumentacji płacowej za lata 1974 i 1975;

8)  kserokopii świadectwa pracy z dnia 30.09.1975 r. dot. zatrudnienia i wynagrodzenia w Lidze (...) w latach 1969 -1975;

9)  kserokopii: zaświadczenia nr 57/72 dla wykładowców i instruktorów nauki jazdy i legitymacji instruktora upoważniającej do nauczania na kursach szkolenia kierowców ważnej na lata 1976-1980;

10)  kserokopii pisma - zgody dyrekcji LOK z dnia 07.01.1972 r. na prowadzenie (...);

11)  kserokopii pisma LOK z dnia 26.10.1974 r. L.dz. (...) dot. wysokości mojego uposażenia;

12)  kserokopii pisma - zgody z dnia 25.01.1975 r. na prowadzenie zajęć praktycznych na kursach samochodowych w LOK.

- oraz świadków byłych pracowników Urzędu Miasta Ł. w sprawie świadczenia pracy na rzecz Wydziału Komunikacji w charakterze Egzaminatora Państwowego kandydatów na kierowców : Z. S., W. S., H. K. 4. Dopuszczenie dowodu z zeznań świadków

- w sprawie świadczenia przeze niego dodatkowo płatnej pracy na rzecz LOK: A. B., A. S..

/ odwołanie k. 3-9/.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podnosząc, iż J. P. do wniosku o przeliczenie świadczenia przedłożył karty wynagrodzeń za lata 1981 -1982 z tytułu zatrudnienia w Urzędzie Miasta Ł. od 05.10.1975r. do 30.04.1983r. oraz kartę wynagrodzeń za rok 1977 z tytułu zatrudnienia w (...) Związku (...) od 06.10.1975r. do 04.10.1977r. Organ rentowy zaskarżoną decyzją z dnia 29.03.2018r. odmówił wnioskodawcy ponownego przeliczenia świadczenia , ponieważ za w/w okresy zostały już przyjęte zarobki na podstawie zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 24.02.2000r. oraz 03.03.2000r. Jednakże z uwagi na to iż do odwołania od decyzji z dnia 29.03.2018r J. P. przedłożył karty wynagrodzeń za powyższe okresy zatrudnienia tj. za lata 1975-1977 oraz 1977-1983 oraz Rp-7 z 26.03.2018r. na okres zatrudnienia w Ośrodku Szkolenia (...) w Ł. od 16.10.1969 do 30.09.1975r., na podstawie dołączonych dokumentów decyzją z dnia 12.06.2018r. organ rentowy przeliczył wnioskodawcy kapitał początkowy z uwzględnieniem Rp-7 skorygowanego o przysługującą premię za lata 1970-1972 oraz przyjęto zarobki za lata 1981-1983 na podstawie wynagrodzeń uwzględniając przysługujące rekompensaty. Nadto wskazano, iż w konsekwencji powyższego

decyzją z dnia 13.06.2018r. organ rentowy po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14.05.2018r. przeliczył emeryturę wnioskodawcy od 01.02.2018r. tj. od miesiąca nabycia uprawnień do przeliczenia świadczenia. Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 c w/w ustawy i wyniosła 2854,56zł,po waloryzacji od 01.03.2018r. wyniosła 2964,09 zł.

/ odpowiedź na odwołanie k. 10-10v /

Decyzją z dnia 12.06.2018r. organ rentowy przeliczył wnioskodawcy kapitał początkowy z uwzględnieniem Rp-7 skorygowanego o przysługującą premię za lata 1970-1972 oraz przyjęto zarobki za lata 1981-1983 na podstawie wynagrodzeń uwzględniając przysługujące rekompensaty.

Zgodnie z decyzją z dnia 12.06.2018r. do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto 10 najkorzystniejszych kolejnych lat kalendarzowych tj. 1974 - 1983 Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 85,33%. Kapitał początkowy ustalony na dzień 01.01.1999r wyniósł 125 402,09 zł.

Za okres zatrudnienia w (...) Związku (...) od 06.10.1975 r. 04.10.1977 r. zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 24.02.2000 r. jest zgodne przedłożonymi kartami wynagrodzeń, a za okres zatrudnienia w Urzędzie Miasta w (...).10.1975 r. do 30.04.1983 r. Rp-7 z 03.03.2000 r. jest zgodne z kartami wynagrodzeń w latach 1977-1980. Za lata 1981-1983 przyjęto kwoty na podstawie kart wynagrodzeń i uwzględniono przysługujące rekompensaty.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy nie uwzględnił okresów :

-

od 17-10-1974 do 31-10-1974,

gdyż w w/wym okresie wnioskodawca nie podjął pracy po odbyciu służby wojskowej, a więc nie była opłacana składka na ubezpieczenie społeczne,

-

od 01-02-1989 do 05-05-1989, od 01-01-1991 do 31-01-1991, od 30-01-1992 do 17-02-1992, od 25-07-1992 do 10-08-1992, od 01-07-1993 do 04-08-1993, od 02-07-1994 do 15-08-1994, od 10-07-1996 do 07-08-1996, gdyż nie została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne,

-od 03-11 -1995 do 03-12-1995, gdyż w w/wym okresie wnioskodawca był zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do wypłaty zasiłku , a więc nie podlegał ubezpieczeniu.

/decyzja z dnia12.06.2018 r. akt kapitałowych ZUS wykaz wprowadzonych dochodów ubezpieczonego k. 57- 60 akt kapitałowych ZUS/

Natomiast decyzją z dnia 13.06.2018r. organ rentowy po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14.05.2018r. przeliczył emeryturę wnioskodawcy od 01.02.2018r. tj. od miesiąca nabycia uprawnień do przeliczenia świadczenia.

Do wyliczenia świadczenia organ rentowy przyjął kwotę składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynoszącą 195623,29 zł. oraz kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego wynoszącą 399553,42 zł. przy uwzględnieniu średniego dalszego trwania życia 208,50 m-cy.

Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 c w/w ustawy i wyniosła ( (...),29+ (...),42 ):208,50= 2854,56zł.

Wysokość emerytury po waloryzacji od 01.03.2018r. wyniosła 2964,09 zł.

Zwiększenie z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników wyniosło od 01.03.2018r. 27,39 zł.

/ decyzja k. 50 – 52 akt ZUS/

Odwołanie od obu powyższych decyzji w dniu 16 lipca 2018 r. wniósł J. P. domagając się ich zmiany i ponownego ustalenia kapitału początkowego i przeliczenia emerytury na podstawie przedłożonych przez niego do odwołania z dnia 14 maja 2018 r. nowo uzyskanych dokumentów dotyczących pracy i płacy za okres 1969 -1983 r.

W uzasadnieniu swego stanowiska odwołujący podniósł iż zaskarżone decyzje nie uwzględniają faktu, iż :

- złożone do ZUS zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu RP – 7 w Lidze (...) kraju za okres 1969-1975 r. dotyczy kwot netto natomiast stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia wyliczony został w kwotach brutto,

-zaświadczenie nie obejmuje wszystkich składników pensji za lata 1974i 1975 tj. premii, pracy wykonywanej po godzinach prowadzenie zajęć praktycznych nauki jazdy , udziału w egzaminach wewnętrznych, kursów prowadzonych przez ośrodek szkolenia zawodowego

- wynagrodzenie za okres zatrudnienia od 1975-1977 r. w (...) Związku (...) pomniejszone jest o nagrody z funduszu nagród w roku 1977 r w wysokości 2200 zł za przeprowadzane egzaminy w ośrodku szkolenia kierowców za lata 1975-w wysokości 847 zł w a 1976 r. 9365 zł za 1977 r. 5899 zł.

- różnice w zarobkach w okresie 1977-1983 r. w Urzędzie Miasta Ł. pomiędzy zaświadczeniem RP – 7 a kartami wynagrodzeń sięgają kilku tysięcy złotych, brak jest dowodów potwierdzających wynagrodzenie przez niego uzyskiwane dodatkowo z tytułu pracy w charakterze egzaminatora kandydatów na kierowców w latach 1979-1983 tymczasem w świetle załączonych przez niego pierwotnie do odwołania dokumentów pracę tą faktycznie wykonywał. Tym samym zaskarżone decyzje uwzględniają jedynie cześć dokumentów jakie przedłożył, co uznać należy za nieuzasadnione.

/ odwołanie k. 3-9 akt VIII U 1568/18 odwołanie k. 3-9 akt VIII U 1569/18 /

W odpowiedziach na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie podtrzymując argumentację jak w zaskarżonych decyzjach.

/ odpowiedzi na odwołania k. 19-20 akt VIII U 1568/18 i k 10-11 akt VIII U 1569/18/

Postanowieniami z dnia 10 sierpnia 2018 r. połączono sprawę VIII U 1568/18 i VIII U 1569/18 do łącznego rozpoznania ze sprawą VIII U 1407/18

/postanowienie k. 22 akt VIII U 1568/18 i k. 13 akt VIII U 1569/18/

Wnioskodawca w kolejnych pismach procesowych, z dnia 11.09.2018 r., 11.12.2018 r., 11.01.2019 r., 12.04.2019, 21.06.2019 r. 08.07.2019 r., 9.07.2019, 23.07.2019 r., 26.07.2019 r., 30.08.2019, 9.10.2019 r., 22.10.2019 r. i na rozprawach w dniach 24.05.2019 r. 21.08.2019 r. 24.09.2019 podtrzymywał swoje stanowisko procesowe i podnosił kolejne zarzuty dotyczące w jego ocenie nieprawidłowości w zakresie przyjętych do wyliczenia kapitału początkowego i należnych mu świadczeń kwot wynagrodzeń i tak wskazywał dodatkowo na:

w piśmie z dnia: 11.09.2018 r. / pismo k. 13-21/,

- iż zapisy na dolnych marginesach dwóch kart wynagrodzeń za lata 1981-1982 świadczą o tym, że istniały jeszcze inne karty wynagrodzeń świadczące o wypłacie 13 pensji,

-średnie dalsze trwanie życia przyjęte zarówno w decyzji o ponownym przeliczeniu emerytury z dnia 13.06.2018 r. -208,50 miesięcy i w decyzji o ponownym ustaleniu kapitału początkowego z dnia 12.06.2018 r. – 209 miesięcy są rozbieżne nadto pomimo upływu czasu w zasadzie nie różni się od dalszego trwania życia przyjętego w decyzji kapitałowej z dnia 28.02.2014 r. wynoszącego 209 miesięcy.

w piśmie z dnia 11.12.2018 r. /pismo k. 97-100/

- iż za lata 1969 -1977 ZUS nie przelicza zarobków wskazanych w kwocie netto na kwoty brutto

- za okres 1975 -1977 ZUS nie uwzględnia, że brak jest całości dokumentacji płacowej

- za okres 1975-1977 ZUS nie uwzględnia przedstawionych list płac

- za okres 1977 -1983 ZUS nie uwzględnia, że brak jest całości dokumentacji płacowej

W piśmie z dnia 11.01.2019/ pismo k. 102-103/

-iż okres odbytej służby wojskowej winien być wzięty pod uwagę przy uwzględnieniu 10 letniego okresu branego do wyliczenia kapitału początkowego,

na rozprawie w dniu 24.05.2019 r.

-iż wynagrodzenie za okres zatrudnienia w lidze (...) winno być przeliczono brutto z uwzględnieniem angażu i dodatkowo premii 15 % , nagród i dodatkowego wynagrodzenia za udział w egzaminach i prowadzenie zajęć dla kandydatów na kierowców

-iż wynagrodzenie w (...), winno być ustalone z uwzględnieniem nagród z funduszu nagród za 1977 r,i kwot za dodatkowo przeprowadzane egzaminy,

-za okres zatrudnienia w (...) winno zostać uwzględnione dodatkowo wynagrodzenie za pracę w charakterze egzaminatora w czasie egzaminów państwowych i błąd w sumowaniu za1982 r. jest kwota o 1250 zł niższa

W piśmie 21.06.2019. r / pismo k. 156/

- iż zarobki za 1982 r. są ustalone z błędem matematycznym na jego niekorzyść na kwotę 1250 zł,

w piśmie z dnia 23.07.2019i 26.07.2019 r. /pisma k. 249-252/

-iż wbrew zapatrywaniu organu rentowego nie otrzymywał 13 i 14 a nagrody wypłacone w 1977 r. pochodziły z innego tytułu.

W piśmie z dnia 9.08.2019 r. / pismo k. 257-259/

- iż wyliczenia ZUS w zakresie 1982 r. nie znajdują potwierdzenia w liście płac za ten okres.

/ pismo k. 13-21, pismo k. 97-100, pismo k. 102-103, pismo k. 126, stanowisko procesowe wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 24.05.2019 r. 00:01:49 -00:23;48, pismo k. 156, pismo k. 158, pismo k. 167, pismo k. 249-250, pismo k. 251-252 pismo 257 -259,stanowisko procesowe wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 21.08.2019 00;04:40-00;12:37, pismo k. 266-268 stanowisko procesowe wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 24.09.2019 r. 00:03:52-00:04;10, pismo k. 279- 283, pismo k. 288-289/

W pismach procesowych z dnia 22.10.2018 r., 1.04.2019 r..18.06.2019, 12.07.2019, 17.09.2019, 9.10.2019 organ rentowy podtrzymał swoje stanowisko procesowe wskazując mi.in.

w piśmie z dnia 22.10.2018 r. / pismo k. 95/

- iż przeliczył wnioskodawcy należne świadczenia z uwzględnieniem zaświadczenia RP – 7 z 26.03.2018 r. tj wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia w ośrodku szkolenia (...) w Ł. skorygowanego o premie za lata 1970-1972 oraz przedłożonych kart wynagrodzeń za lata 1977-1983 z tytułu zatrudnienia w (...) w latach 1981-1983 uwzględniono wypłaconą rekompensatę. Co do zarzutów błędnie przyjętego średniego dalszego trwania życia wskazano iż do obliczenia kapitału początkowego przyjęto wartości stałe wynikające z art. 173 ust. 2 ustawy emerytalnej zaś przy wyliczeniu emerytury ustalono wartość indywidualną uzależnioną od wieku w jakim ubezpieczony przechodzi na emeryturę zgodnie z obowiązującymi przepisami.

w piśmie z dnia 1.04.2019 r. / pismo k.124/

-iż okres służby wojskowej od 24.10.1972 -16.10.1974 r. został uwzględniony j. P. do stażu jako okres składkowy , zaś wobec wniosku zaliczenia przy obliczeniu kapitału początkowego w okresie służby wojskowej wynagrodzeń osiąganych przed okresem tej służby nie ma podstaw by w taki sposób ustalać wysokość świadczenia.

- ponadto wskazał, że za lata 1969-1972 i 1974 -1975 do ustalenia wysokości świadczenia przyjęto wynagrodzenia wskazane w RP - 7 z dnia 26.03.2018 r. wystawionego przez Ligę (...)

- wynagrodzenia z (...) z lat 1975-1977 r. wskazano w zaświadczeniu RP 7 z 24.02.2000 r.

- z tytułu zatrudnienia w (...) przyjęto wynagrodzenie z zaświadczenia Rp -7 z dnia 3.30.200 r. i kart wynagrodzeń. Wynagrodzenie z lat 1977-1980 z zaświadczenia RP -7 jest zgodne z kartami wynagrodzeń, za lata 1981-1983 przyjęto kwoty na podstawie kart wynagrodzeń w tym rekompensaty

W piśmie z dnia 18.06.2019 r. / pismo k. 154/

- za okres zatrudnienia w LOK przyjęto zarobki w oparciu o RP -7 z dnia 26.03.2018 r. z uwzględnieniem premii. Brak dokumentacji potwierdzającej wypłatę nagród.

- za okres zatrudnienia w (...) wynagrodzenie na podstawie RP 7 z dnia 24.02.2000 zgodne z kartami wynagrodzeń. Natomiast dwie nagrody z funduszu nagród w 1977 r. odnoszą się do roku poprzedniego tzw. 13 i 14

-do podstawy świadczenia nie przyjęto zarobków z tytułu umów zlecenia w latach 1975-1977, bo brak dokumentów potwierdzającej zawarcie tych umów,

- za okres zatrudnienia w (...) przyjęto zarobki na podstawie Rp. 7 z 3.03.2000 r. za lata 1977-1980 a za lata 1981-1983 na podstawie kart wynagrodzeń z uwzględnieniem rekompensat.

W piśmie z dnia 12.07.2019 r. / pismo k. 248/

- że wysokość zarobków za 1982 r. została ustalono prawidłowo w 01/82 organ przyjął prawidłową wysokość miesięcznej rekompensaty 160 zł zamiast 320 wypłaconych jak w karcie 6600+250+160 =7 010,00 zł, w 02/82 zmieniła się wysokość rekompensaty tj 1250 zł za (...) przyjęto wiec kwotę 1410 zł która stanowi kwotę przysługującej w 02/1982 rekompensaty oraz kwotę 1600 zł rekompensaty wypłaconej w 01/82 tj. 1250,00 zł +160 + 1410 zł wynagrodzenie za 02/82 zostało obliczone przez uwzględnienie następujących składników 6600 +250 +1410 +1160 = 9420,00 zł. Jednocześnie organ nie przyjął kwoty 1000 z gdyż nie wiadomo czego ta kwota dotyczy i kwoty 2 250 która powiela najprawdopodobniej kwotę rekompensaty 1250 zł i kwoty 1000 zł, a więc przyjęcie jej spowodowałoby podwójne naliczenie składnika,

w piśmie 9.10.2019 r. k/ 284-285/

- iż brak jest możliwości sporządzenia hipotetycznego wyliczenia świadczenia wnioskodawcy w najkorzystniejszej wersji przy uwzględnieniu ubruttowionych kwot wskazanych w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu LOK zgodnie z zobowiązaniem Sądu bowiem korekty kwot wskazanych w RP 7 może dokonać tylko istniejący zakład pracy po wyjaśnieniu niezgodności i sporządzeniu właściwego dokumentu. Natomiast brak jest możliwości ustalenia zarobków w oparciu o załączone kserokopie list płac gdyż z przedłożonej dokumentacji nie można określić miesiąca i roku którego dotyczy lista

/ pismo k. 95, pismo k.124 pismo k 154, pismo k. 248, pismo k. 270 -272, pismo 284-285/

W pismach procesowych z dnia 20.01.2020 ,23.01.2020, 10.02.2020 składając zastrzeżenia do wydanej w sprawie podstawowej opinii biegłego wnioskodawca wskazał, iż domaga się;

w piśmie z dnia 20.01.2020 i z dnia 23.01.2020 / pismo k. 321-331/

- za okres pracy w LOK oprócz uwzględnienia kwot wynagrodzenia zasadniczego także potwierdzonych dokumentami i zeznaniami świadków premii nagród i zarobków za dodatkowo wykonaną pracę na rzecz LOK,

-za okres pracy w (...) uwzględnienia w całości a nie w części dodatkowe dochody za dodatkowo wykonywaną pracę uwidocznione w kopiach dokumentacji płacowej oraz nagrody w 1977 r. w wysokości 2200 zł

- za okres zatrudnienia w (...) wynagrodzenia z tytułu dodatkowo wykonywanej pracy egzaminatora

W konsekwencji powyższego ubezpieczony wskazał iż domaga się uwzględnienia przy wyliczeniu należnych mu świadczeń razem następujących zarobków:

w 1974 r. 9.185,00 zł, w 1975 r. 59.098,00 zł, 1976 r. 57.101,00 zł, w 1977 r. 60.284,00 zł, 1978 r. 53.300,00 zł 1979 r. 63.456,00 zł, 1980 94.420,00 zł 1981 127.507,00 zł, 1982 r. 199.328,00 zł, 1983 r. 180.200,00 zł

w piśmie z dnia 10.02.2020 / pismo k. 344 -350/

- uznania, iż biegły w sposób nieuprawniony wbrew zobowiązaniu sądu nie ubruttowił jego wynagrodzeń za okres pracy w LOK a zatem jego ubruttowione dochody w 1974 r. winny stanowić kwotę 12.550,00 zł w 1975 r. 75.781,00 zł

/ pisma k. 321-331 pismo k. 344-350/

W piśmie procesowym z dnia 28 .01.2020/ pismo k. 336/ składając zastrzeżenia do wydanej w sprawie podstawowej opinii biegłego ZUS wskazał, iż domaga się;

- wyjaśnienia rozbieżności w wynagrodzeniach latach 1977 , 1981,1982 wskazując iż w pozostałych latach wynagrodzenia pozostają takie same.

Co do roku 1977 r. wskazano iż ZUS przyjął kwotę (...) biegły 39 425 – różnica w kwocie (...) . w oparciu o znajdujące się karty wynagrodzeń i zapis na karcie kwota (...) stanowi różnice premii za IV kwartał roku poprzedzającego. Łącznie wynagrodzenie przyjęte przez ZUS to (...)+12 760 =50 910 przez biegłego 39 425+ 12 760 =52 185

Co do roku 1981 ZUS przyjął kwotę 80 413 kwota wyliczona przez biegłego 80 053 w tym roku przyjęto kwotę rekompensaty od 09/81 w wysokości 320 zł miesięcznie tj kwotę rekompensaty również dla członka rodziny, która nie powinna być wliczona natomiast biegły nie przyjął kwoty nagrody 1000 zł.

Co do roku 1982 ZUS przyjął kwotę 128 292 biegły 129 542. Nie uwzględniono kwoty 2250 zł wypłaconej w miesiącu lutym która w ocenie organu rentowego jest powieleniem tej kwoty bądź wyrównaniem rekompensaty dla członka rodziny. Natomiast w miesiącu czerwcu uwzględniono kwotę 1160 zł kwotę rekompensaty która została nie została wliczona przez biegłego.

/ pismo k. 336/

Po wydaniu opinii uzupełniającej w lutym 2020 w piśmie z dnia 10.03.2020 / pismo k. 381/ ZUS podtrzymał dotychczas podniesione zastrzeżenia do opinii.

/pismo k. 381/

Z kolei wnioskodawca odnosząc się do opinii uzupełniającej w pismach procesowych z dnia 17.03.2020 r. /k. 387 – 394/ piśmie z dnia 23.03.2020 /k. 396- 398/ z dnia 5.05.2020, k. 407 – 418, z dnia 12.06.2020 r. /k. 434-441/ podtrzymał swoje dotychczasowe zastrzeżenia i żądania nadto w związku z wyliczeniem przez biegłego w oparciu o dokumentacje płacową zarobków za okres zatrudnienia w LOK za okres 1969-1972 wskazał, iż w przypadku braku uwzględnienia jego wniosków domaga się wyliczenia kapitału początkowego i emerytury z uwzględnieniem zarobków z okresu 1970 - 1979 r. które w ocenie wnioskodawcy pomimo odbycia przez niego służby wojskowej są korzystniejsze niż dotychczas przyjmowane. Przy tym przyjęte wynagrodzenie za 1973 r. powinno być takie same jak za rok 1972 . Ubezpieczony podniósł, iż dokonując kalkulacji biegły w ogóle nie odnotował faktu osiągania przez niego zarobków w 1999 i 2015 r. a przyjęte przez niego okresy składkowe i nieskładkowe pozostają w rozbieżności z łączna ilością tych okresów przyjętych przez ZUS.

/pismo k. 387- 394 pismo k. 396- 398 pismo k. 407 – 418 pismo k. 434-441 /

Pismem procesowym z dnia 23.06.2020 r. organ rentowy wnosząc zastrzeżenia do drugiej opinii uzupełniającej wydanej przez biegłego w czerwcu 2020 r. podniósł, iż oponuje przeciwko liczeniu przez biegłego kapitału początkowego z tzw. faktycznego okresu podlegania ubezpieczeniu ze wskaźnikiem 104, 81% gdzie biegły by otrzymać taki wskaźnik dzieli lata 1970 -1979 10 lat kalendarzowych wyłącznie przez 9 lat. Organ wskazał, iż w świetle art. 174 ustawy o emeryturach i rentach z FUS podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15,16,17 ust. 1i 3 oraz art. 18 z tym ze okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem 1 stycznia 1999 r. natomiast co do zasady w świetle art. 15 podstawę wymiaru emerytury i renty tu kapitału początkowego stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych przez z zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176 . ponadto w świetle art. 15 ust. 6 ww. ustawy na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiary emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4i5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku wybranych z całego okresu podlegania. Natomiast przesłanek ustalenia kapitału początkowego z tzw. faktycznego okresu ubezpieczenia określonych w art. 174 ust. 3a ubezpieczony nie spełnia bo można ustalić mu podstawę w myśl art. 15 ust. 1 ustawy. W odniesieniu do powyższego organ rentowy wskazał iż w stosunku do ubezpieczonego ZUS wylicza wskaźnik analogicznego 10-lecia jak biegły w wariancie I od 1974 do 1983 r. lecz ZUS w wysokości 85,33% zas biegły 85,655 zł. Różnice są niewielkie i wynikają z rozbieżności tylko w wynagrodzeniach za lata 1977 i 1982. Z uwagi na to ZUS wniósł o oddalenie odwołania bez wydawania przez biegłego kolejnej opinii uzupełniającej.

/ pismo ZUS k. 455-455v./

Wnioskodawca w kolejnym piśmie podnosił, iż wynagrodzenie przed służbą wojskową i po niej winno być na tym samym poziomie wskaźnika podstawy wymiaru, powołując się na przepisy dotyczące powszechnego obowiązku obrony.

/pismo – k. 434/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił, co następuje:

J. P. urodził się w dniu (...)

/okoliczność bezsporna/

Decyzją z dnia 18 lutego 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyznał wnioskodawcy zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od dnia 19.02.2015 r. tj osiągnięcia wieku emerytalnego, natomiast decyzja z dnia 20.03.2015 r. ostatecznie ustalił i podjął wypłatę tego świadczenia od 1.03.2015 r. tj miesiąca w którym zgłoszono wniosek. Wysokość emerytury ustalona zgodnie z art. 26 ustawi o emeryturach i rentach z FUS wyniosła 2835,11 zł, zwiększenie z tytułu opłacenia składek na ubezpieczenie społeczne rolników wyniosło 26,41 zł.

/ decyzja zaliczkowa k. 25/26 akt ZUS, decyzja ostateczna k. 33-34 akt ZUS/.

We wniosku z dna 26 lutego 2017 r. J. P. wniósł o ponowne obliczenie świadczenia emerytalno – rentowego i przeliczenie kapitału początkowego w wariancie dla niego najkorzystniejszym z uwzględnieniem przedłożonych dokumentów tj. karty wynagrodzeń za lata 1977 r, 1981 i 1982 r.

/ wniosek. 44 karty wynagrodzeń k. 45-47/

W konsekwencji powyższego wydano zaskarżoną decyzję z dnia 29 marca 2018 roku

/ decyzja k. 48 akt ZUS/.

Do odwołania od decyzji z dnia 29.03.2018r J. P. przedłożył karty wynagrodzeń za okresy zatrudnienia tj. za lata 1975-1977 oraz 1977-1983 oraz Rp-7 z 26.03.2018r. na okres zatrudnienia w Ośrodku Szkolenia (...) w Ł. od 16.10.1969 do 30.09.1975r.,

/ bezsporne dokumentacja k. 56-62 oraz k. 98-100 , RP – 7 k. 117 akt ZUS/.

Po analizie wskazanej dokumentacji organ rentowy wydał zaskarżone decyzje w przedmiocie ponownego przeliczenia kapitału początkowego z dnia 12.06.2018r. i ponownym ustaleniu wysokości emerytury z dnia 13.06.2018r.

/decyzja z dnia12.06.2018 r. akt kapitałowych ZUS, decyzja z dnia 13.06. 2018 k. 50 – 52 akt ZUS/

W okresie od 16.10.1969 r. do 30.09.1975 r. J. P. był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w Ośrodku Szkolenia Zawodowego (...) Liga Ochrony (...) w Ł. w wymiarze pełnego etatu. W okresie zatrudnienia pracownik wykonywał pracę starszego instruktora, od 1 .11. 1974 r. zastępcy kierownika (...). Natomiast od dnia 17 czerwca 1975 r. czasowo pełnił obowiązki Kierownika Ośrodka.

/ świadectwo pracy k. 4 akt Kapitałowych ZUS, świadectwo pracy k. 107 akt ZUS, pismo k. 108 akt ZUS k. 86-87, angaż k. 115 akt ZUS, k. 89/

We wskazanym okresie zatrudnienia od 24.10.1972 do 16.10.1974 r. wnioskodawca odbył zasadniczą służbę wojskową. Po służbie wojskowej do pracy przystąpił dnia 1.11.1974 r.

/ kserokopia książeczki wojskowej k. 121 – 122 akt ZUS, zaświadczenie k. 3 akt kapitałowych ZUS odpis książeczki wojskowej k. 2 akt kapitałowych ZUS świadectwo pracy k. 4 akt Kapitałowych ZUS oraz k. 90-91/

We wskazanym okresie zatrudnienia wnioskodawca pracował jako zastępca kierownika jako instruktor prowadził dodatkowo kursy związane ze szkoleniem kandydatów na kierowców i wykładowca na egzaminach wewnętrznych. Wnioskodawca miał zgodę na prowadzenie zajęć praktycznych w ilości 50 godzin miesięcznie oraz na naukę jazdy w wysokości 60 godzin miesięcznie .

/ zaświadczenie k. 113 akt ZUS k. 99, zgoda na prowadzenie zajęć dodatkowych k. 114 akt ZUS, k. 88 zezwolenie k. 116 akt ZUS oraz k. 93, zeznania świadka T. F. protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 00;28:57 -00:35:31 zeznania świadka A. B. protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 00:35:31- 00:42:58 zeznania wnioskodawcy – protokół rozprawy z dnia 25 sierpnia 2020 roku 00:01:52 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 00:01:49-00:23:48/

Wnioskodawca oprócz wynagrodzenia zasadniczego był uprawniony do nagród okazjonalnych, do kwartalnej premii uznaniowej w wysokości do 15 % i wynagrodzenia za przeprowadzanie egzaminów wewnętrznych, miał dodatkowo płacone za kursy. Nie jest jasne czy płatność za egzaminy miała miejsce w ramach odrębnej umowy i czy od nagród należnych odprowadzano składki. Premie można było zatrzymać za niedopatrzenie obowiązków.

/ zeznania świadka T. F. protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 00;28:57 -00:35:31 zeznania świadka A. B. protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 00:35:31- 00:42:58 zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 25 sierpnia 2020 roku 00:01:52 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 00:01:49-00:23:48 /

W świetle zaświadczenia RP- 7 z 31.05.2000 r. wystawionego przez Ligę (...) Zarządu Okręgowego w Ł. łączna kwota wynagrodzenia i świadczeń pieniężanach wnioskodawcy jako pracownika od których odprowadzano składki wyniosła w: 1969 r. 3.040 zł, w 1970 17.000 zł, 1971 r. 19.200 zł. 1972 r.19.160zł, 1974 r. 6000 zł, 1975 r. 27.000 zł.

/ zaświadczenie RP – 7 z 31.05.2000 r. k. 10 akt Kapitałowych ZUS, k. 85/

Wnioskodawca wielokrotnie zwracał się do byłego pracodawcy o dokonanie korekty wystawionego mu zaświadczenia RP – 7 i uwzględnienia dodatkowo wypłacanego mu wynagrodzenia z tytułu prowadzenia kursów dla kandydatów na kierowców oraz z tytułu prowadzenia egzaminów wewnętrznych na wskazanych kursach

/ korespondencja k. 109 – 112/

W dniu 26 marca 2018 r. Liga (...) wystawiła wnioskodawcy zmodyfikowane zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu w którym oprócz zarobków dotychczas wykazanych w zaświadczeniu z dnia 31.05.2000

-za rok 1970 wykazano premię w kwocie 3780,00 a w konsekwencji łączną kwotę wynagrodzenia 20780,00 zł

- za rok 1971 wykazano premię (...),00 a w konsekwencji łączną kwotę wynagrodzenia 23837,00 zł

- za rok 1972 wykazano premię (...),00 a w konsekwencji łączną kwotę wynagrodzenia 24828,00 zł.

/ zaświadczenie Rp- 7 k. 117-118 akt ZUS. k. 76- 77/

W wyżej wymienionym zaświadczeniu wpisano sumy zarobków z posiadanych dokumentów osobowych i list płac w kwocie netto.

/ pismo stowarzyszenia Ligi (...) k. 168 i przedłożona przez nią dokumentacja osobowa wnioskodawcy: świadectwo pracy angaż na stanowisko zastępcy kierownika, zaświadczenia o wysokości premii, listy płac, k. 169- 246/

Z dodatkowych kart wynagrodzeń wynikało wynagrodzenie za godziny nadliczbowe za lata 1970 – 1972 :

- za 1970 rok – 12.600 zł

-za 1971 rok – 12.850 zł

- za 1972 rok – 13.200 zł

/opinia biegłego – k. 299 – 300,/

Łączne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne za lata 1970 – 1972 –wynosi:

- 1970 – 33380 zł

-1971 – 36687 zł

- 1972 – 38028 zł

/opinia biegłego – k. 364 odw./

Wnioskodawca bezskutecznie występował do pracodawcy o dalszą korektę zaświadczenia z uwagi na dalszy brak uwzględnienia całości wypłacanych mu zarobków za cały okres zatrudnienia i wykazanie ich w kwotach netto.

/ korespondencja k. 119-120 akt ZUS, k. 75, k. 78-82/

W okresie od 6.10.1975 r. do 4.10.1977 r. ubezpieczony był zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Związku (...) w Ł. na stanowisku zastępcy kierownika ośrodka szkolenia.

/ świadectwo pracy k. 5 akt Kapitałowych ZUS/

We wskazanym okresie zatrudnienia wnioskodawca posiadał uprawnienia do nauczania na kursach szkolenia kandydatów na kierowców.

/ legitymacja k. 101 akt ZUS/

W świetle zaświadczenia RP- 7 z 24.02.2000 r. za okres zatrudnienia w (...) Związku (...) wynagrodzenie wnioskodawcy, od którego odprowadzano składki wyniosło w: 1975 r. 10.904 zł, w 1976 r. 48.609 zł w 1977 r. 38.150 zł.

/ zaświadczenie RP – 7 z 24.02.2000 r. k. 10 akt Kapitałowych ZUS, k. 97 akt ZUS . k. 74/

Wnioskodawca dysponuje listami płac za okres zatrudnienia 1975-1977 r.

/ listy płac k. 98-100 akt ZUS k. 71-73/

Na listach płac wyszczególnione są kwoty za przeprowadzone egzaminy wewnętrzne. Na listach płac zamieszczona jest informacja , że były to odrębne umowy- umowy zlecenie. Nie od wszystkich kwot dokonywano potrąceń na ubezpieczenia społeczne. W liście za 1977 rok wskazano także kwoty: „fund. N. 1400 „13”, 800,30.06.1978 „14” ”

/ listy płac k. 98-100 akt ZUS k. 71-73, pisemna opinia biegłego k. 297-310, pisemna opinia uzupełniająca k. 360-373, pisemna opinia uzupełniająca - k. 424-430 /

W ocenie wnioskodawcy zapisy z list płac za wskazany okres zatrudnienia nie pokrywają się z zapisami zaświadczenia RP -7 dlatego wnioskodawca wielokrotnie ale bezskutecznie wnosił do byłego pracodawcy o weryfikacje i korektę jego zapisów.

/ korespondencja k. 102-105 akt ZUS/

W okresie od 5.10.1977 r. do 30.04.1983 r. wnioskodawca był zatrudniony na stanowisku inspektora wojewódzkiego w pełnym wymiarze czasu pracy w Urzędzie Miasta Ł. Wydział Budżetowo – Gospodarczy.

/ świadectwo pracy k. 6 akt kapitałowych ZUS/

Ubezpieczony z dniem 1 lutego 1983 r. został powołany na stanowisko inspektora wojewódzkiego – kierownika oddziału transportu w wydziale budżetowo – gospodarczym (...) i wobec powyższego przyznano mu wynagrodzenie zasadnicze w kwocie 10.800 zł i dodatek funkcyjny w kwocie 1500 zł.

/ pismo k. 65 akt ZUS/

W świetle zaświadczenia RP- 7 z 3.03.2000 r. wystawionego przez Zakład (...) przy (...) Urzędzie Wojewódzkim w Ł. wynagrodzenie wnioskodawcy za okres zatrudnienia w charakterze inspektora wojewódzkiego w wydziale budżetowo – gospodarczym Urzędu Miasta Ł. od których odprowadzano składki do ZUS wyniosły w 1977 r. 12.760 zł, 1978 r. 53.300 zł. w 1979 r. 52.800 zł, w 1980 58.180 zł, 1981 r.79.200 zł w 1982 r. 113.882 zł 1983 r. 51.104 zł.

/ zaświadczenie RP – 7 z dnia 3.03.2000 r. k. 12 akt kapitałowych ZUS k. 64 akt ZUS , k. 70/.

Wnioskodawca nie dysponuje zaświadczeniem RP – 7 wystawionym przez byłego pracodawcę.

/ bezsporne/

Wnioskodawca legitymuje się zdanym w dniu 24.05.1979 r. egzaminem kwalifikacyjnym na stanowisku egzaminatora oraz legitymacją nr (...) wystawioną przez Urząd Miasta Ł. oraz dokumentacja osobową potwierdzająca pełnienie przez niego funkcji egzaminatora kandydatów na kierowców.

/ zaświadczenie i legitymacja k. 92 akt ZUS k. 65, zaświadczenie k. 93 akt ZUS, k. 69, informacja o kursie dla egzaminatorów k. 94 akt ZUS k. 67, pismo k. 95 akt ZUS k.66 , pismo k. 96 akt Z.. 68s,/

W okresie wskazanego zatrudnienia oprócz zadań wykonywanych na etacie wnioskodawca otrzymywał dodatkowe wynagrodzenie za egzaminy i wykłady. Za egzaminy było płacone w zależności od ich ilości i kategorii. Egzaminy były po godzinach pracy czasami 2-3 razy w tygodniu. Było to dodatkowo 40-70% wynagrodzenia zasadniczego. wynagrodzenie z tego tytułu zależało od ilości egzaminowanych. Wynagrodzenie za wykłady określone było stawka godzinową i zależało od ilości przeprowadzonych wykładów. Zdarzało się iż w okresie stanu wojennego pełniono nocne dyżury.

/ zeznania świadka Z. S. protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 00:42:58 -00:54:08, zeznania świadka W. S. protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 00:54:08 -01:01:37 zeznania świadka H. K. protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 01:01:37 -01;06;05 zeznania wnioskodawcy protokół rozprawy z dnia 25 sierpnia 2020 roku 00:01:52 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 00:01:49-00:23:48/

Brak jest dokumentacji płacowej z lat 1979-1983 r. potwierdzającej dodatkowe zatrudnienie wnioskodawcy w charakterze egzaminatora kandydatów na kierowców

/ korespondencja k.66-91 akt ZUS k. 38 -64, zeznania świadka Z. S. protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 00:42:58 -00:54:08, zeznania świadka W. S. protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 00:54:08 -01:01:37 zeznania świadka H. K. protokół z rozprawy z dnia 24 maja 2019 r. 01:01:37 -01;06;05 /

Wnioskodawca legitymuje się kartami wynagrodzeń za okres zatrudnienia1977-1983 w charakterze inspektora wojewódzkiego wydanymi przez archiwum (...) Urzędu Wojewódzkiego

/ karty wynagrodzeń k. 56-62 akt ZUS k. 31 -37/

W ocenie wnioskodawcy zarówno wystawione zaświadczenie RP -7 jak i zapisy z list płac za wskazany okres zatrudnienia nie odzwierciedlają wszystkich faktycznie otrzymywanych przez niego zarobków za wskazany okres zatrudnienia dlatego wnioskodawca wielokrotnie wnosił do (...) Urzędu Wojewódzkiego w Ł. Archiwum Zakładowego jak i Prezydenta Miasta Ł. o dostarczanie kopii wszystkich dokumentów płacowych i wystawienie mu stosownego zaświadczenia.

/korespondencja k 66 -91akt ZUS k. 38 -64/

Po uwzględnieniu dokumentacji osobowo –płacowej wnioskodawcy wartość kapitału początkowego ustalonego na dzień 01.01. 1999 r. w najkorzystniejszej wersji jest wyliczony: z lat 1970 -1979, co daje wskaźnik wysokości podstawy wymiaru 94,33% oraz przy przyjęciu 316 miesięcy składkowych i 2 miesięcy okresów nieskładkowych. Wskaźnik został obliczony w następujący sposób:

- 1970 – 33.380 zł /124,46 %

- 1971 – 36.687 zł /129,65 %

- 1972 – 38.028 zł /151,57 %

- 1973 – 0

-1974 -6000 zł /94,19 %

- 1975 – 37.904 zł/80,72%

- 1976 – 48.609 zł/94,62 %

-1977 – 52.185 zł/94,62 %

-1978 – 53.300 zł / 90,89 %

- 1979 -52.800 zł/82,60%/

/943,32 % : 10 = 94.33 %/

Okresy składkowe wnioskodawcy wynoszą 316 miesięcy:

- 16.10.1969 – 23.10.1972

-24.10.1972 – 16.10.1974

- 1.11.1974 – 30.09.1975

- 6.10.1975 – 4.10.1977

- 5.10.1977 – 30.04.1983

- 1.06.1983 – 31.01.1989

- 1.06.1989 – 31.12.1990

- 1.02.1991 – 29.01.1992

- 18.02.1992- 24.07.1992

11.08.1992 – 30.06.1993

5.08.1993 – 1.07.1994

16.08.1994 – 31.10.1994

4.12.1995 – 30.06.1996

8.08.1996 – 28.02.1997

3.11.1994 – 2.11.1995.

Okresy nieskładkowe wynoszą 2 miesiące i 9 dni.

/ opinia uzupełniająca biegłego – k. 360-372/

Wyliczając należne wnioskodawcy świadczenia przy ustaleniu kwot wynagrodzenia uwzględnionych w oparciu o dokumentację osobowo – płacową nie uwzględniono zwiększenia wynagrodzenia o ewentualne premie, nagrody za lata 1974-1975 z tytułu pracy w LOK, gdyż brak było odpowiedniej dokumentacji potwierdzających ich wysokość -stosownego zaświadczenia płatnika składek.

Wysokość wynagrodzenia za 1975 r. w kwocie 10.904 zł widniejąca w zaświadczeniu RP -7 za 1975 r. jest zgodna z tym co ustalił ZUS na karcie wynagrodzeń z 1975 r. Wskazanie tej kwoty oznacza, iż (...) włączył w tę kwotę część wynagrodzenia z tytułu umowy dodatkowej jednak na poczet ubezpieczeń społecznych odprowadzono składkę od wynagrodzenia w wysokości 402 zł . Jeżeli od całości wynagrodzeń z tytułu umowy zlecenia odprowadzona byłaby składka wówczas znalazło by to odzwierciedlenie w druku RP -7 . odnośnie roku 1976 łączne wynagrodzenie wynosiło 48.609 zł. Wynika to z druku RP -7 i kwota ta jest zgodna z kwotami ustalonymi przez ZUS na podstawie kart wynagrodzeń.

Na karcie wynagrodzeń istnieją informacje na temat dodatkowych wynagrodzeń za egzaminy jednak z rubryki potrącenia nie wynika, że są to kwoty które przeznaczono na ubezpieczenie społeczne.

Odnośnie wynagrodzeń za 1977 r.- na łączne wynagrodzenie oprócz kwoty 12.760 zł składają się następujące kwoty wynikające z karty wynagrodzeń za 1977 r. k. 45 akt ZUS 30.472 zł wynagrodzenie zasadnicze 4.473 zł premie, 4.480 zł dodatki. Z kart wynagrodzeń w żaden sposób nie wynika aby różnica w kalkulacjach w wysokości (...) stanowiła premie za IV kwartał poprzedniego roku.

Łączna kwota wynagrodzeń za 1981 r. wynosi 80.413 zł - 78.210 zł + 563 zł + 640 zł = 1000zł nagroda.

Co do czerwca 1982 r.- na podstawie karty wynagrodzeń na łączne wynagrodzenie za czerwiec 1982 r. składały się następujące sumy cząstkowe: 8.900 zł+ 1.008 zł + 1.160 zł + 1.648 zł = 12.716 zł . Brak podstaw do wyłączenia kwoty 2.250 zł. W karcie wynagrodzeń k. 36 nie ma informacji, że wskazana kwota jest powieleniem rekompensaty dla członka rodziny. Na wynagrodzenie za luty 1982 r składają się kwoty: 6600 zł +250 zł+1250 zł +1160 zł+1410 zł +1000 zł = 11.670 zł. Reasumując wynagrodzenie za rok 1982 r. wynosi 129.542 zł.

Podstawą ustalenia wynagrodzeń za lata 1977-1983 były karty wynagrodzeń wydane przez (...) Urząd Wojewódzki w Ł. Archiwum Zakładowe

W poszczególnych okresach kwoty przeciętnego wynagrodzenia prezentowane przez Główny Urząd Statystyczny podano w różnych postaciach typowych dla tych okresów tj.

-za lata 1950-1991 w kwocie netto w starych złotych,

- za lata 1992-1998 r. w kwocie brutto tzn kwota netto plus podatek dochodowy od osób fizycznych (podatek ten wynosił na początku 20-40 % kwoty brutto co odpowiada 25-67 % pierwotnej kwoty netto) do roku 1994 r. w starych zł a od 1995 r. w nowych złotych tj. po denominacji w stosunku 10.000:1

- od 1999 r. nastąpiło ubruttowienie tzn. kwota brutto jak wyżej plus dodatkowo 23,55 tej kwoty składka ZUS (połowa składki , która jest płacona z wynagrodzenia pracownika)

W konsekwencji wynagrodzenie za okres 1969-1975 to kwoty brutto nie uwzględniające odpowiednich potrąceń – np. w związku z odprowadzeniem składki na FUS. Z przedłożonego zaświadczenia RP – 7 z LOK wynika że lata 1969 -1975 obejmują wynagrodzenie /przychód od którego istniał obowiązek odprowadzania składek na ubezpieczenia społeczne. W związku z obciążeniem pracownika częścią składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe od 1 stycznia 1999 r. pracodawcy dokonali tzw. ubruttowienia płac. Oznacza to , że druku Rp-7 począwszy od 1999 r. wprowadzane były kwoty po ubruttowieniu, stanowiące podstawę do ubezpieczenia społecznego. Do końca 1998 r. jednolita składka na ubezpieczenie społeczne wynosząca 45 % funduszu płac płacona była wyłącznie przez pracodawcę z jego środków.

/Pisemna opinia biegłego k. 297-310, pisemna opinia uzupełniająca k. 360-373, pisemna opinia uzupełniająca k. 424-430/

Sąd Okręgowy dokonał następującej oceny dowodów i zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2020 poz. 53 t.j) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, m.in. jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

W myśl art.26 tej ustawy emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art.25 (podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art.24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art.173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art.40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust.1a i 1b oraz art.185) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust.5 i art.183.

Zgodnie art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy. Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat (art. 173 ust. 2).

Kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12 (art. 174 ust. 1 ww. ustawy). Jak stanowi art. 174 ust. 2 powołanej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

W myśl ust. 3 ww. przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się przed dniem przed dniem 1 stycznia 1999 roku. Natomiast ust. 7 art. 174 stanowi, że do obliczenia kapitału początkowego przyjmuje się kwotę bazową wynoszącą 100 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w II kwartale kalendarzowym 1998 roku. Ustęp 8 analizowanego przepisu stanowi zaś, że przy obliczaniu kapitału początkowego część kwoty bazowej wynoszącej 24 % tej kwoty mnoży się przez współczynnik proporcjonalny do wieku ubezpieczonego oraz okresu składkowego i nieskładkowego osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku według określonego w ustawie wzoru. Wartość współczynnika, obliczonego na podstawie ust. 8, w zależności od płci, wieku ubezpieczonego oraz stażu ubezpieczeniowego w dniu 31 grudnia 1998 r., przedstawiona jest w tabeli, stanowiącej załącznik do ustawy (ust. 13).

Jeżeli okres wskazany do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego obejmuje rok kalendarzowy, w którym ubezpieczony pozostawał w ubezpieczeniu społecznym na podstawie przepisów prawa polskiego jedynie przez część miesięcy tego roku, do obliczenia stosunku sumy kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w art. 15 ust. 3, w okresie tego roku do przeciętnego wynagrodzenia, przyjmuje się sumę kwot przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia ogłoszonego za ten rok kalendarzowy odpowiednią do liczby miesięcy pozostawania w ubezpieczeniu (ust. 3b).

Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 2a cytowanej ustawy o emeryturach i rentach z FUS jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. (por. też uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 2003 roku o sygn. III UZP 2/03 opubl. w OSNAPiUS z 2003 roku nr. 14 , poz.338)

Zgodnie z treścią §21 ust.1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. nr 237, poz.1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana regulacja § 21 ust.1 powołanego rozporządzenia stanowiąca odpowiednik obowiązującego do dnia 23 listopada 2011 roku § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz.U. nr 10, poz.49) wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak stanowi m. in. teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997 roku - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, a także wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 1997 roku - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 1995 roku - III AUr 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sądu Apelacyjnego Białymstoku - III AUr 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych może być uwzględnione tylko wynagrodzenie faktycznie uzyskane przez ubezpieczonego w danym okresie, a nie zaś wynagrodzenie ustalone na podstawie przypuszczeń czy też uśrednień. Jedynie wynagrodzenie ubezpieczonego ustalone w sposób niewątpliwy, wobec którego nie istnieje wątpliwość, iż zostało ono zawyżone, może być podstawą do ustalenia współczynnika wysokości podstawy wymiaru.

Należy przypomnieć, że w postępowaniach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych sąd nie jest obowiązany do poszukiwania dokumentów zatrudnieniowo - płacowych, o które nie zadbała osoba dochodząca świadczenia ubezpieczeniowego. W związku z tym to na ubezpieczonym spoczywał ciężar dowodzenia i udokumentowania podnoszonych twierdzeń. Przy ustalaniu podstawy wymiaru składki wnioskodawca powinien udowodnić, że w spornym okresie uzyskiwał wynagrodzenie w konkretnie określonej wysokości oraz to, że od wynagrodzenia tego była odprowadzana składka./Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 31 sierpnia 2016 r. III AUa 1723/15 LEX nr 2149641 /

Należy podkreślić, że Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe obejmujące analizę dostępnej dokumentacji związanej ze spornym okresem zatrudnienia wnioskodawcy, a także przesłuchanie wnioskodawcy, świadków, a także dowód z opinii biegłego, co dało podstawę do oceny prawidłowości zaskarżonej decyzji w świetle zarzutów ubezpieczonego. Wysokości wynagrodzenia lub danego składnika wynagrodzenia nie można ustalać w sposób przybliżony, ale pewny, na podstawie konkretnego dokumentu bądź jego kopii, który zachował się w dokumentacji osobowej ubezpieczonego (ostatecznie w oparciu o wiarygodne i precyzyjne zeznania świadków). W takim wypadku uwzględnić można składniki wynagrodzenia, które są pewne, wypłacane były w danym okresie, stałe i w określonej wysokości (por. wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012 r., III AUa 1555/11, LEX nr 1113058).

Nie jest możliwe obliczanie wysokości emerytury wyłącznie na podstawie twierdzeń wnioskodawcy. Twierdzenia te muszą być udowodnione. Wskazać należy, iż nie jest rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Ujemne konsekwencje związane z trudnościami w dokumentowaniu wysokości wynagrodzeń z lat odległych nie powinny obciążać wyłącznie ubezpieczonych, jednakże nie można również odpowiedzialności za taki stan rzeczy przenosić wyłącznie na Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Ustawowym wymogiem jest bowiem wykazanie przez ubezpieczonego konkretnych kwot otrzymanych przez niego zarobków, jako podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe lub ubezpieczenie społeczne, przy czym nie może istnieć tu żaden stan niepewności co do wysokości. /tak Sąd Apelacyjny w Łodzi w uzasadnieniu wyroku
z dnia 15 marca 2006 roku, zapadłego w sprawie o sygn. akt III AUa 1096/05/

Z całą mocą podkreślenia wymaga, że przepisy prawa ubezpieczeń społecznych są normami bezwzględnie obowiązującymi i nie zawierają unormowań pozwalających na ustalanie wynagrodzeń w sposób przybliżony lub prawdopodobny. Ustalenie rzeczywistych zarobków jest decydujące o rozmiarze opłacanej składki na ubezpieczenia społeczne. Właściwie tylko dokumentacja własna stanowi w postępowaniu sądowym precyzyjny dowód na wysokość wynagrodzenia świadczeniobiorcy. W orzecznictwie zgodnie przyjmuje się, że co do zasady nie ma możliwości wyliczenia wynagrodzenia, a co za tym idzie wysokości składek na ubezpieczenie społeczne oraz wskaźnika podstawy wymiaru emerytury lub renty, w oparciu o wyliczenia hipotetyczne, uśrednione, czy też wynikające z porównania wynagrodzenia innych pracowników (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 lipca 2007 r., I UK 36/07, Legalis nr 181419). Sąd Apelacyjny w Łodzi również niejednokrotnie wypowiadał się w tej kwestii stwierdzając, że wysokości wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru świadczeń emerytalno - rentowych nie powinno się udowadniać wyłącznie zeznaniami świadków, jeśli świadkowie nie są w stanie konkretnie i precyzyjnie podać wysokości osiąganego przez wnioskodawcę wynagrodzenia. Wprawdzie w toku postępowania sądowego strona może dowodzić wysokości wynagrodzeń na potrzeby ustalenia wysokości podstawy wymiaru świadczenia wszelkimi środkami dowodowymi, zatem dowodem na tę okoliczność mogą być zarówno dokumenty dotyczące wynagradzania osób zatrudnionych w tym samym okresie, w tym samym zakładzie pracy i przy pracy tego samego rodzaju, co ubezpieczony, jak też zeznania tych osób, nie oznacza to jednak, że wykazanie konkretnych zarobków w celu obliczenia wysokości świadczenia z ubezpieczenia społecznego może być dokonywane w sposób przybliżony, jedynie na zasadzie uprawdopodobnienia (tak Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 16 lipca 2013 r., III AUa 1714/12, Legalis nr 739136, w wyroku z dnia
29 września 2014 r., III AUa 2618/13, Legalis nr 1163500).

Mając na uwadze powyższe rozważania oraz wyniki postępowania dowodowego odwołania wnioskodawcy zasługiwały na uwzględnienie jedynie w części.

Sąd dokonał powyższych ustaleń faktycznych na podstawie załączonej dokumentacji osobowo – płacowej jak i zeznań świadków oraz wnioskodawcy, a także na podstawie dowodu z opinii biegłego.

Należy podnieść, iż z osobowych źródeł dowodowych w istocie wynikało, iż wnioskodawca otrzymywał inne składniki wynagrodzenia, jednakże na ich podstawie brak było możliwość ustalenia ich pewnej wysokości oraz czy były podstawą wymiaru składek.

Wnioskodawca sam wskazuję, że w związku z zatrudnieniem w LOK premia była uznaniowa – do 15%, podkreślając, że zawsze była w takiej wysokości, jednak w związku z takim zapisem, nie można przyjąć, że za każdy okres premia ta wypłacona, tym bardziej, że świadek B. zeznała, że można było zatrzymać premię za niedopatrzenie obowiązków.

Wnioskodawca wskazywał, że otrzymywał także nagrody raz w roku – ok. 40%. Na tej podstawie także nie można przyjąć, iż stale otrzymywał taki składnik wynagrodzenia i że był on oskładkowany .Tym bardziej, że świadek F. w ogóle nie pamiętała, że były nagrody. Świadek B. wskazuje na nagrody w wysokości 300 – 500 zł i nie wiedziała, czy były od tego odprowadzone składki.

Co do wynagrodzenia za egzaminy, to także na podstawie zeznań świadków nie można ustalić ich wysokości- świadek F. wskazuje na „chyba” 10% za egzaminy (bez wskazania od czego naliczane) , a miało być ich „chyba” 4 w miesiącu. Świadek B. wskazuje, że za egzamin było płacone 12 – 14 zł za osobę. Bez danych co do liczby przeprowadzonych egzaminów i konkretnej stawki brak podstaw do uwzględnienia takiego składnika wynagrodzenia.

Wnioskodawca wskazywał, że w 1977 roku otrzymał nagrody i nie była to „13” i „14”, ale nagroda z innego tytułu. Jednakże zapis o „13” i „14” wynika z listy płac. Poza tym nawet wskazanie, że była to nagroda z innego tytułu bez wskazania jakiego konkretnie nie daje możliwości ustalenia, czy podlegała oskładkowaniu w spornym okresie.

Brak także dowodu w listach płac, że od wszystkich kwot za egzaminy były odprowadzone składki, tym bardziej, że wnioskodawca podnosi, że z tego tytułu miał dodatkową umowę zlecenie, a nie wykazał, by złożył wniosek o objęcie ubezpieczeniem z tego tytułu, co jest istotne z punktu widzenia obowiązujących wówczas przepisów, o czym mowa będzie w dalszej części rozważań.

Podobnie brak podstaw do uwzględnienia dodatkowego wynagrodzenia w związku z zatrudnieniem w (...), wobec niemożliwości ustalenia jego wysokości. Według świadka S. wynagrodzenie było płacone od ilości egzaminów i ich kategorii (brak danych co do ilości i rodzaju), a stanowiło to 40 – 70 % wynagrodzenia zasadniczego (bez wskazania konkretnych kwot). Świadek S. wskazywał, że nie pamięta stawki za egzamin, podaje przedział kwot ok. 1000 – 1500 zł, co stanowiło 50 % wynagrodzenia, ale jest to kwota w przybliżeniu. Natomiast świadek K. nie miał wiedzy z jakich składników składało się wynagrodzenie wnioskodawcy.

Samo twierdzenie wnioskodawcy, że otrzymywał wynagrodzenie przez siebie określone (wyższe co najmniej o 70% czy około ponad 50%) nie jest wystarczającą podstawą do przyjęcia ich do podstawy wymiaru składek.

Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie także na opinii biegłego – w przeważającym zakresie, co do wysokości wynagrodzeń za poszczególne okresy zatrudnienia oraz co do wyliczenia okresów składkowych i nieskładkowych, uznając, iż opinia ta jest fachowa, pełna, odpowiada zakreślonej tezie dowodowej. Biegły zapoznał się z dostępną dokumentacją osobowo – placową, ustosunkował się do zarzutów stron, które ostatecznie nie wnosiły o kolejne uzupełnienie opinii, czy dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego, natomiast podtrzymywały własne zastrzeżenia, które będą przedmiotem dalszych rozważań.

W związku z tym, że za okres zatrudnienia w LOK, dodatkowo ustalono na podstawie załączonych kart wynagrodzeń wynagrodzenie za godziny nadliczbowe za lata 1970 – 1972 :

- za 1970 rok – 12.600 zł

-za 1971 rok – 12.850 zł

- za 1972 rok – 13.200 zł,

łączne wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne za lata 1970 – 1972 (przy uwzględnieniu poprawionego RP-7, które zostało już uwzględnione przez ZUS) –wynosi:

- 1970 – 33380 zł

-1971 – 36687 zł

- 1972 – 38028 zł.

Powyższe nie zostało w żaden sposób zakwestionowane przez organ rentowy w drodze zastrzeżeń do opinii biegłego. Wyliczenia tego nie zakwestionował także wnioskodawca.

Powyższe spowodowało, iż wskaźnik wyliczony przy uwzględnieniu tych lat, nawet przy przyjęciu 0 zł za 1973 rok był wyższy niż przyjęty:

- 1970 – 33.380 zł /124,46 %

- 1971 – 36.687 zł /129,65 %

- 1972 – 38.028 zł /151,57 %

- 1973 – 0 zł

-1974 -6000 zł /94,19 %/

- 1975 – 37.904 zł/80,72%

- 1976 – 48.609 zł/94,62 %

-1977 – 52.185 zł/94,62 %

-1978 – 53.300 zł / 90,89 %

- 1979 -52.800 zł/82,60%/

/943,32 % : 10 = 94,33 %/

Dodatkowo z opinii biegłego wynikało, iż wnioskodawca dysponuje 316 miesiącami okresów składkowych, a którego to wyliczenia w żaden sposób także nie zakwestionował ZUS:

- 16.10.1969 – 23.10.1972

-24.10.1972 – 16.10.1974

- 1.11.1974 – 30.09.1975

- 6.10.1975 – 4.10.1977

- 5.10.1977 – 30.04.1983

- 1.06.1983 – 31.01.1989

- 1.06.1989 – 31.12.1990

- 1.02.1991 – 29.01.1992

- 18.02.1992- 24.07.1992

-11.08.1992 – 30.06.1993

-5.08.1993 – 1.07.1994

-16.08.1994 – 31.10.1994

-4.12.1995 – 30.06.1996

-8.08.1996 – 28.02.1997

-3.11.1994 – 2.11.1995.

Co do zastrzeżeń organu rentowego należy podnieść, iż Sąd przyjął za prawidłowe wyliczenie biegłego co do roku 1977 i 1982. Przy czym rok 1982 ostatecznie nie został wzięty po uwagę przy wyliczeniu wskaźnika podstawy wymiaru.

Odnośnie wynagrodzeń za 1977 r.- na łączne wynagrodzenie oprócz kwoty 12.760 zł składają się następujące kwoty wynikające z karty wynagrodzeń za 1977 r. k. 45 akt ZUS 30.472 zł wynagrodzenie zasadnicze 4.473 zł premie, 4.480 zł dodatki. Z kart wynagrodzeń w żaden sposób nie wynika aby różnica w kalkulacjach w wysokości (...) stanowiła premie za IV kwartał poprzedniego roku, jak chce tego ZUS.

Co do czerwca 1982 r.- na podstawie karty wynagrodzeń na łączne wynagrodzenie za czerwiec 1982 r. składały się następujące sumy cząstkowe: 8.900 zł+ 1.008 zł + 1.160 zł + 1.648 zł = 12.716 zł . Brak podstaw do wyłączenia kwoty 2.250 zł. W karcie wynagrodzeń k. 36 nie ma informacji, że wskazana kwota jest powieleniem rekompensaty dla członka rodziny. Na wynagrodzenie za luty 1982 r składają się kwoty: 6600 zł +250 zł+1250 zł +1160 zł+1410 zł +1000 zł = 11.670 zł. Reasumując wynagrodzenie za rok 1982 r. wynosi 129.542 zł.

Mając na uwadze powyższe Sąd zmienił zaskarżone decyzje na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. i zobowiązał do przeliczenia emerytury wnioskodawcy od dnia 1 lutego 2018 r (art. 129 ustawy o emeryturach i rentach z FUS – od pierwszego dnia miesiąca, w którym złożono wniosek ) przy uwzględnieniu wysokości kapitału początkowego ustalonego na dzień 1.01.1999 roku, obliczonego z lat 1970 – 1979 przy uwzględnieniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego w wysokości 94,33 % oraz 316 miesięcy okresów składkowych i 2 miesięcy okresów nieskładkowych. Taki wskaźnik przyjmuje także wnioskodawca w jednym ze swoich wyliczeń (w jego ocenie jednak nie najkorzystniejszym).

W pozostałym zakresie odwołanie podlegało oddaleniu na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

Brak było możliwości zastosowania wyliczenia wskaźnika podstawy wymiaru przy przyjęciu wskazanych powyżej lat i podzielenia przez 9 lat (ostatnia wersja opinii biegłego) z uwagi na to, że można ustalić wysokość kapitału początkowego z 10 kolejnych lat (art. 174 ust.3a, art. 17 ust. 1, art. 15 ust. 1).

W zakresie wynagrodzenia z okresu zatrudnienia w LOK brak było podstaw do uwzględnienia innych składników wynagrodzenia , oprócz wynikających z dokumentacji, mając na względzie treść osobowych źródeł dowodowych, omówionych powyżej, z uwagi na to, iż z zeznań tych nie wynikają składniki wynagrodzenie, których wysokość da się określić z całą pewnością.

Co do kwestii ujęcia wynagrodzeń w kwocie netto – brutto, to w tym zakresie Sąd podzielił ustalenia opinii biegłego, iż brak podstaw do ubruttowienia. Dopiero bowiem od 1999 roku wskazywano w zaświadczeniach kwoty po ubruttowieniu, do końca 1998 roku była jednolita składka na ubezpieczenie społeczne, była płacona wyłącznie przez pracodawcę z jego środków. Za lata 1969 – 1975 GUS publikował wynagrodzenia w kwocie netto w satrych złotych, a netto wówczas oznaczało kwotę wynagrodzenia zasadniczego i ewentualne dodatki do wynagrodzenia, a wówczas nie był odprowadzany podatek od osób fizycznych (taki obowiązek powstał 1992 – 1998) ani składki na ubezpieczenie społeczne (od 1999), stąd kwoty wynagrodzenia widniejące w tamtym okresie określane jako netto były równoznaczne z kwotą brutto.(biegły w tym zakresie przedstawił źródło (...) _wsk_fin_od_1939.htm)

Wnioskodawca przedstawił określoną dokumentację, na podstawie której organ rentowy, a następnie biegły dokonał wyliczeń. Skoro wnioskodawca kwestionuje prawidłowość dokumentu RP-7 za ten okres mógł te okoliczności wyjaśnić ze swoim byłym pracodawcą także w procesie sądowym.

Wnioskodawca wnosił także, że jego wynagrodzenie nie może być niższe po powrocie ze służby wojskowej i winno być ta tym samym poziomie wskaźnika jak przed wojskiem.

W tym miejscu należy przypomnieć, że ustawa z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stanowi, że przy ustalaniu prawa do emerytury oraz obliczaniu jej wysokości uwzględnia się okresy składkowe i nieskładkowe. Okresy składkowe dzielą się na okresy składkowe sensu stricto, czyli okresy, za które została faktycznie opłacona składka na ubezpieczenie społeczne, oraz na tzw. fikcyjne okresy składkowe, za które faktycznie nie uiszczano składek. Takim fikcyjnym okresem składkowym (co do zasady uwzględnianym zarówno przy ustalaniu prawa do emerytury, jak i przy obliczaniu jej wysokości) jest okres służby wojskowej. Przesądza o tym wprost przepis art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Jako okres składkowy traktuje się czynną służbę wojskową w Wojsku Polskim lub okresy jej równorzędne albo okresy zastępczych form tej służby. Mieści się w tym zakresie również zasadnicza służba wojskowa, którą przez lata odbywało wielu mężczyzn. W przypadku ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r. okres zasadniczej służby wojskowej wpływa na wysokość obliczonego świadczenia w opisany poniżej sposób. Jak wskazano wyżej, okres zasadniczej służby wojskowej odbytej przed 1999 r. jest okresem składkowym, mimo że składki na ubezpieczenie emerytalno-rentowe za osoby odbywające tę służbę de facto nie były odprowadzane.

Okres zasadniczej służby wojskowej nie wpływa natomiast na wysokość podstawy wymiaru kapitału początkowego. Wynika to z faktu, że za podstawę wymiaru kapitału początkowego przyjmuje się – co do zasady – przeciętną podstawę wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. W sytuacji, gdy składka ta w okresie zasadniczej służby wojskowej odbywanej przed 1999 r. nie była odprowadzana, przyjmowana do obliczenia kapitału początkowego podstawa wymiaru składki wynosiła 0 zł i nie miała wpływu na jego wysokość.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 24 lipca 2014 r., sygn. akt SK 53/13, orzekł, że art. 174 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w zakresie, w jakim dla okresu odbywania przez ubezpieczonego obowiązkowej służby wojskowej, przypadającej przed 1 stycznia 1999 r., nie przewiduje przyjmowania za podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne kwoty obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników lub obowiązującej w tym okresie podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne osób pełniących czynną służbę wojskową w Wojsku Polskim, jest zgodny z art. 67 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.

W rozpoznawanej sprawie okres służby wojskowej został uwzględniony jako okres składkowy. Brak podstaw do przyjęcia, iż wskaźnik podstawy wymiaru w okresie po wojsku jest tożsamy, jak przed. Wynika to z tego, że po powrocie z wojska wnioskodawca nie przepracował całego roku, nadto za wcześniejszy okres uwzględniano dodatkowe składniki wynagrodzenia, które wynikały z RP- 7 , a co do których w kolejnych latach nie ma możliwości ustalenia ich konkretnej wysokości.

Co do kolejnego spornego okresu – zatrudnienia w (...), to należy wskazać, iż wszystkie składniki wynagrodzenia wynikające z kart wynagrodzeń, a od których odprowadzono składkę na ubezpieczenie społeczne zostały uwzględnione. Wynika to z opinii biegłego, który czynił ustalenia na podstawie dostępnej dokumentacji. Wysokość wynagrodzenia za 1975 r. w kwocie 10.904 zł widniejąca w zaświadczeniu RP -7 za 1975 r. jest zgodna z tym co ustalił ZUS na karcie wynagrodzeń z 1975 r. Wskazanie tej kwoty oznacza, iż (...) włączył w tę kwotę część wynagrodzenia z tytułu umowy dodatkowej jednak na poczet ubezpieczeń społecznych odprowadzono składkę od wynagrodzenia w wysokości 402 zł . Jeżeli od całości wynagrodzeń z tytułu umowy zlecenia odprowadzona byłaby składka wówczas znalazło by to odzwierciedlenie w druku RP -7 . Odnośnie roku 1976 łączne wynagrodzenie wynosiło 48.609 zł. Wynika to z druku RP -7 i kwota ta jest zgodna z kwotami ustalonymi przez ZUS na podstawie kart wynagrodzeń.

Na karcie wynagrodzeń istnieją informacje na temat dodatkowych wynagrodzeń za egzaminy jednak z rubryki potrącenia nie wynika, że są to kwoty które przeznaczono na ubezpieczenie społeczne.

W tym przypadku sporne było wynagrodzenie, które wnioskodawca otrzymywał dodatkowo w ramach umów zlecenia.

Trzeba przypomnieć, że w tamtym okresie obowiązywała ustawa z dnia 19 grudnia 1975 r. o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia (Dz. U. Nr 45, poz. 232) oraz rozporządzenie wykonawcze Rady Ministrów z dnia 31 grudnia 1975 r w sprawie wykonywania ustawy o ubezpieczeniu społecznym osób wykonujących pracę na rzecz jednostek gospodarki uspołecznionej na podstawie umowy agencyjnej lub zlecenia (Dz. U. 1975 nr 46 poz. 250).

Zgodnie z cytowaną ustawą obowiązkowe ubezpieczenie społeczne określone ustawą, zwane dalej "ubezpieczeniem", obejmuje osoby wykonujące stale i odpłatnie pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia, zawartej z jednostkami gospodarki uspołecznionej.

Umową agencyjną lub umową zlecenia w rozumieniu ustawy, zwaną dalej "umową", jest umowa, na podstawie której osoba ją zawierająca zobowiązuje się do wykonywania określonych czynności w imieniu jednostki gospodarki uspołecznionej lub na rzecz tej jednostki.

Pracę uważa się za wykonywaną stale, jeżeli trwa nieprzerwanie co najmniej sześć miesięcy.

1. Ubezpieczenie nie obejmuje jednak osób, które zawarły umowę, jeżeli osoby te:

1) nie ukończyły 18 lat,

2) są równocześnie pracownikami zatrudnionymi w wymiarze czasu pracy nie niższym niż połowa wymiaru obowiązującego w danym zawodzie albo są objęte odrębnymi przepisami w zakresie zaopatrzenia emerytalnego lub ubezpieczenia społecznego,

3) są równocześnie właścicielami, samoistnymi posiadaczami, użytkownikami lub dzierżawcami gospodarstwa rolnego o przychodowości szacunkowej ustalonej dla wymiaru podatku gruntowego, powodującej zawieszenie w całości prawa do emerytury lub renty na podstawie przepisów o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin,

4) mają ustalone prawo do emerytury lub renty.

2. Ubezpieczenie obejmuje jednak osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 3 i 4 - na ich wniosek.

Zatem ubezpieczenie z tytułu umowy zlecenia w przypadku wnioskodawcy, który był jednocześnie zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, nie było obowiązkowe, a brak dowodów, by za pozostałe okresy, oprócz uwzględnionych, został złożony wniosek o objęcie ubezpieczeniem.

Brak było podstaw do uwzględniania nagród za 1977 rok , bowiem z treści zapisu w liście płac wynika, że była to „13” i „14”, a wypłaty dotyczą poprzedniego roku.

Należy przypomnieć, że przy wyliczeniu kapitału początkowego istnieje zasada uwzględniania wynagrodzenia za okres, za który zostało ono wypłacone, co oznacza konieczność wyłączania tego wynagrodzenia z roku, w którym zostało wypłacone. Brak jest bowiem uzasadnienia do podwójnego doliczania do podstawy wymiaru kapitału początkowego wynagrodzenia uzyskanego z tego samego tytułu. Tak więc, uwzględniając w podstawie wymiaru kapitału początkowego np. nagrodę z zysku lub tzw. trzynastkę, dolicza się je do roku, za który zostały wypłacone; natomiast premię bilansową czy też nagrodę za szczególne osiągnięcia zawodowe – do roku, w którym nastąpiła faktyczna ich wypłata. Należy nadmienić, że premie z zysku, jak też nagrody z zakładowego funduszu nagród (tzw. trzynastka), przyjmowane są do obliczania podstawy wymiaru poczynając od wypłat za okres od 1 stycznia 1990 roku, z uwagi na treść uchwały nr 158 Rady Ministrów w sprawie składników funduszu płac z dnia 1.12.1976 r (MP nr 43 poz. 212), które statuuje oddzielną kategorię: wynagrodzenia z zakładowego funduszu nagród (§ 4 pkt.6) obok osobowego funduszu płac (pkt. 1).

Skoro zatem sporne świadczenie było wypłacane z zakładowego funduszu nagród, a stanowiło to odrębną od wynagrodzeń osobowych kategorię wynagrodzenia, brak było podstaw do uwzględnienia tego świadczenia za 1977 rok w ustaleniu podstawy wymiaru zarówno kapitału początkowego jak i następnie świadczenia emerytalnego.

Z tytułu zatrudnienia w (...) również z uwagi na treść osobowych źródeł dowodowych brak było podstaw do uwzględnienia innych składników wynagrodzenia, niż te, które wynikały z załączonych dokumentów. Podnoszone przez wnioskodawcę braki w dokumentacji osobowo – płacowej, czy trudności w zdobyciu dokumentów pozostają bez wpływu na rozstrzygnięcie, wobec braku możliwości ustalenia konkretnej wysokości poszczególnych składników wynagrodzenia.

Brak było podstaw do rozważania wysokości wynagrodzenia za 1999 i 2015 rok z uwagi na to, że kapitał początkowy ustalany jest na dzień 1.01.1999 roku.

Co do uwag wnioskodawcy w zakresie zastosowanych tabel życia, należy podnieść, że do obliczenia kapitału początkowego przyjęto wartości stałe wynikające z art. 173 ust. 2 ustawy emerytalnej zaś przy wyliczeniu emerytury ustalono wartość indywidualną uzależnioną od wieku w jakim ubezpieczony przechodzi na emeryturę zgodnie z obowiązującymi przepisami, stąd różnica w wysokości.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł, jak w pkt. 2 w sentencji.