Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 maja 2020 r. Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w Ł. w oparciu o przepis art. 31 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin przyznał S. S. od dnia 1 kwietnia 2020 r. emeryturę w wysokości 5 373,79 zł. W treści decyzji organ rentowy wskazał ,że do ustalenia emerytury przyjęto procentowy wymiar przysługującego świadczenia o wartości 67,20 % , w tym 9,50 % z tytułu okresu służby wojskowej i równoważnych w warunkach szczególnych zaliczane ze zwiększeniem 0,5% za każdy miesiąc ( zaliczono 1 rok , 6 miesięcy i 2 dni).

/decyzja k.70 - 73 akt emerytalnych wnioskodawcy/

W dniu 4 czerwca 2020 r. do Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w Ł. wpłynęło odwołanie S. S. od ww. decyzji. W treści odwołania skarżący wskazał ,że należne mu świadczenie emerytalne , w związku z pełnieniem służby wojskowej w warunkach szczególnych, powinno zostać zwiększone o 10 % zamiast przyjętych przez organ rentowy 9,5 %. Zdaniem skarżącego organ rentowy błędnie ustalił ,że pełnił on służbę w warunkach szczególnych przez 1 rok , 6 miesięcy i 2 dni , podczas gdy łączny okres powinien wynieść 20 miesięcy. S. S. wskazał ,że służbę w warunkach szczególnych pełnił w 3 okresach: od 21 stycznia 2004 r. do 23 lipca 2004 r. - tj. przez okres 7 rozpoczętych miesięcy , od 20 lipca 2005 r. do 29 stycznia 2006 r. - tj. przez okres 7 rozpoczętych miesięcy oraz od 25 kwietnia 2009 r. do 13 października 2009 r. - tj. przez okres 6 rozpoczętych miesięcy. W ocenie skarżącego organ rentowy naruszył dyspozycję art. 15 ust.3 w zw. z ust.5 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin , gdyż w jego przypadku nie było podstaw do zsumowania trzech odrębnych okresów służby w strefie działań wojennych i ich zamiany na pełne miesiące w sposób przyjęty w zaskarżonej decyzji. S. S. wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez przeliczenie podstawy wymiaru należnej mu emerytury ze zwiększeniem wynoszącym 10 % w związku z pełnieniem służby w warunkach szczególnych.

/odwołanie k.3 - 3 odwrót/

W odpowiedzi na odwołanie , pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie.

/odpowiedź na odwołanie k.9 - 9 odwrót/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca S. S. urodził się (...) , do dnia 31 marca 2020 r. pełnił służbę wojskową. W chwili zwolnienia posiadał stopień wojskowy podporucznika. Na dzień zwolnienia z zawodowej służby wojskowej posiadał 19 lat , 6 miesiecy i 17 dni służby , od której uzależniony jest dodatek za długoletnią służbę wojskową w tym: 13 lat , 7 miesięcy i 28 dni - służba wojskowa , 1 rok , 5 miesięcy i 19 dni - służba jako funkcjonariusz w Biurze Ochrony Rządu , 4 lata , 4 miesiące i 29 dni - służba jako funkcjonariusz w Komendzie Powiatowej Policji.

/okoliczności bezsporne/

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w Ł. w oparciu o przepis art. 31 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin przyznał S. S. od dnia 1 kwietnia 2020 r. emeryturę w wysokości 5 373,79 zł. Przy wyliczaniu należnego wnioskodawcy świadczenia uwzględniono: okresy służby wojskowej i równoważne służbie wojskowej do nabycia uprawnień w wymiarze 15 lat ( 40%) , okresy służby wojskowej i równoważne służbie wojskowej w wymiarze 4 lat i 6 miesięcy (11,70 %) , okresy służby wojskowej i równoważne w warunkach szczególnych w wymiarze 6 lat i 3 dni (6%) oraz okresy służby wojskowej i równoważne w warunkach szczególnych w wymiarze 1 roku , 6 miesięcy i 2 dni ( 9,50%) - łącznie procentowy wymiar wysługi wyniósł 67,20%.

/decyzja k.70 - 73 akt emerytalnych wnioskodawcy/

Wnioskodawca pełnił służbę w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Składzie Międzynarodowych Sił Stabilizacyjnych w Republice Iraku w okresie od 21 stycznia 2004 r. do 23 lipca 2004 r. - 7 miesięcy oraz od 20 lipca 2005 r. do 29 stycznia 2006 r. - 7 miesięcy.

Wnioskodawca pełnił służbę w składzie Polskiego Kontyngentu Wojskowego wydzielonego do misji specjalnej Międzynarodowych Sił Wspierania Bezpieczeństwa w Islamskiej Republice A. w rejonie uznanym przez Ministra Spraw Zagranicznych za strefę działań wojennych w okresie od 25 kwietnia 2009 r. do 13 października 2009 r. - 6 miesięcy.

/zaświadczenie k.12 , zaświadczenie k.14 , zaświadczenie k.19 akt emerytalnych wnioskodawcy/

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach organu rentowego oraz zgromadzonych w aktach sprawy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na wstępie należy podnieść, że w niniejszym postępowaniu Sąd rozpoznał sprawę na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 148 ¹ kpc, zgodnie z którym Sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, między innymi w sytuacji, gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. Rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym jest niedopuszczalne, jeżeli strona w pierwszym piśmie procesowym złożyła wniosek o przeprowadzenie rozprawy.

W rozpoznawanej sprawie strony nie wnosiły o rozpoznanie sprawy na rozprawie, a złożone dotychczas pisma procesowe i brak wniosków dowodowych, po pouczeniu o możliwości ich zgłaszania dawały podstawę do przyjęcia, że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. W przypadku, gdy głosy stron miałyby się ograniczyć tylko do powtórzenia argumentacji zawartej w pismach procesowych, to wyznaczanie rozprawy tylko w tym celu nie wydaje się uzasadnione./tak wyrok SA w Gdańsku z dnia 26.06.2018, III AUa 1815/17/. Sprawa nie miała charakteru wielowątkowego, wymagającego wyjaśnienia twierdzeń stron oraz odniesienia się do złożonych wniosków dowodowych. Sprawa w świetle stanowisk stron i zebranych dokumentów nie budziła żadnych wątpliwości./por. wyrok SA w Warszawie z dnia 26.04.2018, VI ACa 1694/17/

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie S. S. zasługuje na uwzględnienie.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawca pełnił służę w strefie działań wojennych w Polskich Kontyngentach Wojskowych w składzie Międzynarodowych Sił Stabilizacyjnych z udziałem Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej:

- w Republice Iraku w okresach, uznanych za strefę działań wojennych:

1. od 21 stycznia 2004 r. do 23 lipca 2004 r. - 7 miesięcy;

2. od 20 lipca 2005 r. do 29 stycznia 2006 r. - 7 miesięcy.

- w Islamskiej Republice Afganistanu w okresach, uznanych za strefę działań wojennych od 25 kwietnia 2009 r. do 13 października 2009 r. - 6 miesięcy.

Czyli łącznie 20 miesięcy.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była zasadność domagania się przez wnioskodawcę podwyższenia podstawy wymiaru świadczenia emerytalnego (emerytury wojskowej) o 0,5% z tytułu pełnienia służby w strefie działań wojennych do 10% w miejsce 9,50%.

Zasady ustalenia podstawy wymiaru emerytury z tytułu służby wojskowej reguluje art. 15 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 1037 j.t. z późn. zm.).

Zgodnie z przepisami art. 15 ust. 3 ww. ustawy, emeryturę podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych.

Jak przyjmuje judykatura, w przypadku służby w strefie działań wojennych każdy rozpoczęty miesiąc służby powoduje podwyższenie podstawy wymiaru świadczenia, niezależnie od tego, ile dni w tym miesiącu służba była pełniona, co nie stanowi naruszenia art. 15 ust 3 ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur wojskowych (Dz. U. z 2004 r. Nr 67, poz. 618 z późn. zm.) (wyroki Sądu Apelacyjnego w Białymstoku: z dnia 2 grudnia 2014 r., III AUa 898/14, oraz z dnia 29 października 2014 r., III AUa 756/14).

Z kolei § 4 ust. 1 punkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lipca 2011 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur wojskowych (Dz. U. z 2011 r. Nr 159, poz. 946), stanowi, że emeryturę wojskową podwyższa się o 0,5% podstawy wymiaru za każdy rozpoczęty miesiąc pełnienia służby w strefie działań wojennych w polskich kontyngentach wojskowych wydzielonych z Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej lub przez kierowanych do pełnienia służby w tej strefie z polskich przedstawicielstw wojskowych oraz polskich zespołów łącznikowych przy organizacjach międzynarodowych i międzynarodowych strukturach wojskowych albo bezpośrednio z organizacji międzynarodowych, międzynarodowych struktur wojskowych i obcych jednostek wojskowych.

Zgodnie zaś z treścią § 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 lutego 2012 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin (Dz. U. z 2012 r. poz. 194) przy obliczaniu wysługi emerytalnej sumuje się poszczególne okresy o jednakowym procentowym wskaźniku, obejmujące lata, miesiące i dni. Sumę dni zamienia się na miesiące, przyjmując za miesiąc trzydzieści dni kalendarzowych. Sumę miesięcy zamienia się na lata, przyjmując pełne 12 miesięcy za jeden rok. W końcowym podsumowaniu okresy niepełnych miesięcy nie są uwzględniane, z wyjątkiem okresów, o których mowa w art. 15 ust. 3 ww. ustawy.

Jak wynika ze stanowiska pozwanego organu, mającego odzwierciedlenie w dokumentach akt, wnioskodawcy z tytułu pełnienia służby w strefie działań wojennych przez okres 1 roku , 6 miesięcy i 2 dni podwyższono emeryturę wojskową o 9,50% tj. za okresy służby tj. od 21 stycznia 2004 r. do 23 lipca 2004 r., od 20 lipca 2005 r. do 29 stycznia 2006 r. oraz od 25 kwietnia 2009 r. do 13 października 2009 r. - łącznie zatem w oparciu o § 26 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego dokonując zaokrąglenia sumy tych konkretnie okresów w wymiarze 18 miesięcy. Powyższe oznacza, zdaniem Sądu Okręgowego, iż organ w tym zakresie kierował się brzmieniem ww. § 26 ust. 1 zdanie czwarte rozporządzenia wykonawczego z uwzględnieniem zapisu, że "w końcowym podsumowaniu okresy niepełnych miesięcy nie są uwzględniane" - jednakże błędnie pomijając dalszą część tego zdania, tj. "z wyjątkiem okresów, o których mowa w art. 15 ust. 3 ww. ustawy". A zatem pozwany organ ustalił sumując wyłącznie konkretne okresy służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych ubezpieczonego (od 21 stycznia 2004 r. do 23 lipca 2004 r., od 20 lipca 2005 r. do 29 stycznia 2006 r. oraz od 25 kwietnia 2009 r. do 13 października 2009 r.), iż wynosi ona 1 rok , 6 miesięcy i 2 dni , po czym dopiero tak ustaloną już sumę w oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy zaokrąglił w górę do pełnego miesiąca - uzyskując wynik 18 miesięcy, co w konsekwencji oznacza obliczenie wymiaru świadczenia z tytułu pełnienia służby na froncie podczas wojny lub w strefie działań wojennych na poziomie 9,50%.

W powyższym zakresie Sąd Okręgowy podziela stanowisko wnioskodawcy, że ustalenie wymiaru świadczenia z tytułu pełnienia służby na froncie podczas wojny lub w strefie działań wojennych winno odbyć się w sposób odmienny, skutkujący ustaleniem wymiaru świadczenia w tym zakresie na poziomie 10%. W oparciu bowiem o, cytowane wyżej, przepisy art. 15 ust. 3 ustawy w związku z § 4 ust. 1 punkt 2 rozporządzenia w związku z § 26 ust. 1 zdanie czwarte rozporządzenia wykonawczego, do ustalenia ubezpieczonemu wymiaru świadczenia z tytułu pełnienia służby na froncie podczas wojny lub w strefie działań wojennych należało uwzględnić nie tylko konkretne okresy służby na froncie w czasie wojny lub w strefie działań wojennych ubezpieczonego (od 21 stycznia 2004 r. do 23 lipca 2004 r., od 20 lipca 2005 r. do 29 stycznia 2006 r. oraz od 25 kwietnia 2009 r. do 13 października 2009 r.) - ale, co wynika z § 26 ust. 1 zdanie czwarte rozporządzenia wykonawczego, pełne miesiące takiej służby. Zaliczeniu podlegać więc prawidłowo powinny okresy od 21 stycznia 2004 r. do 23 lipca 2004 r., od 20 lipca 2005 r. do 29 stycznia 2006 r. oraz od 25 kwietnia 2009 r. do 13 października 2009 r. , co łącznie daje 1 rok i 8 miesięcy, a więc 20 miesięcy. Powyższe obliczenie powoduje wzrost liczby miesięcy pełnienia służby o 2 miesiące, co w kontekście przelicznika 0,5% za każdy miesiąc (art. 15 ust. 3) oznacza, iż podstawa wymiaru świadczenia z tytułu pełnienia służby na froncie podczas wojny lub w strefie działań wojennych dla ubezpieczonego powinna zostać ustalona na poziomie 0,5 % wyżej niż to miało miejsce. Zasadnie więc wnioskodawca domagał się podwyższenia podstawy wymiaru świadczenia o 0,5% z tytułu pełnienia służby w strefie działań wojennych do 10% w miejsce 9,50%.

Zaskarżona, aktualnie, decyzja, została wydana z naruszeniem przepisów art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 10 grudnia 1993 r. o zaopatrzeniu emerytalnym żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin, § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 lipca 2011 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur wojskowych oraz § 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 lutego 2012 r. w sprawie trybu postępowania i właściwości organów w sprawach zaopatrzenia emerytalnego żołnierzy zawodowych oraz uprawnionych członków ich rodzin.

W świetle poczynionych rozważań Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 14 § 2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w wyroku.

S.B.