Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUa 887/13

POSTANOWIENIE

Dnia 14 kwietnia 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie - Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSA Anna Polak

Sędziowie:

SSA Zofia Rybicka-Szkibiel (spr.)

SSA Barbara Białecka

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2014 r. na posiedzeniu niejawnym

sprawy Z. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.

o podjęcie wypłaty emerytury z datą wcześniejszą

na skutek apelacji organu rentowego

od wyroku Sądu Okręgowego w Gorzowie Wielkopolskim VI Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 30 lipca 2013 r. sygn. akt VI U 886/13

p o s t a n a w i a :

umorzyć postępowanie apelacyjne.

SSA Zofia Rybicka-Szkibiel SSA Anna Polak SSA Barbara Białecka

Sygn. akt III AUa 887/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z 30 lipca 2013 r. Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim, po rozpoznaniu odwołania ubezpieczonego od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G.. z 19 kwietnia 2013 r. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że ustalił brak podstaw do zawieszenia ubezpieczonemu prawa do emerytury za okres od 1 października 2011 r. do 21 listopada 2012 r. (pkt I) oraz przekazał organowi rentowemu do rozpoznania wniosek ubezpieczonego o wypłatę odsetek za okres od 1 października 2011 r. (pkt II).

Ubezpieczony dochodził wypłaty wstrzymanych świadczeń emerytalnych za okres od dnia zawieszenia wypłaty emerytury wraz z należnymi odsetkami. Organ rentowy podniósł, że dopiero z chwilą ogłoszenia wyroku Trybunału Konstytucyjnego w Dzienniku Ustaw, tj. począwszy od dnia 22 listopada 2012 roku, utracił moc prawną art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw w związku z art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych,
w zakresie, w jakim znajduje zastosowanie do osób, które nabyły prawo do emerytury przed dniem 1 stycznia 2011 r. bez konieczności rozwiązania stosunku pracy. Organ rentowy wskazał, że zgodnie z art. 190 ust. 3 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i z tym dniem następuje utrata mocy obowiązującej aktu normatywnego, którego dotyczy orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego. Na gruncie rozpatrywanej sprawy, zdaniem organu rentowego, wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie ma zastosowania.

Sąd I instancji ustalił, że 28 marca 2009 r. ubezpieczony nabył prawo do emerytury. Decyzją z 7 października 2011 r. organ rentowy zawiesił wypłatę emerytury od 1 października 2011 r. z uwagi na fakt kontynuowania zatrudnienia. Decyzją z 22 listopada 2012 r. ZUS wznowił wypłatę emerytury. Decyzją z 19 kwietnia 2013 r. ZUS odmówił ubezpieczonemu uchylenia decyzji z 7 października 2011 r. w części, w jakiej decyzja ta zawiesiła prawo do emerytury od 1 października 2011 r. do 21 listopada 2012 r. Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji
i wniósł o wypłatę zawieszonej emerytury wraz z odsetkami. Zdaniem ubezpieczonego, decyzja ta została oparta na przepisie uznanym przez TK za niezgodny z Konstytucją RP.

Sąd I instancji zważył, że stan faktyczny w sprawie był niesporny. Przedmiot rozstrzygnięcia stanowiła ocena prawna zasadności decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 19 kwietnia 2013 r. w kontekście wyroku Trybunału Konstytucyjnego
z 13 listopada 2012 r. Sąd I instancji zważył, że odwołanie jest zasadne. Sąd podkreślił, że zgodnie z wyrokiem TK (sygn. akt K 2/12), obowiązek rozwiązania stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą nie dotyczył osób, które nabyły prawo do emerytury w okresie od 8 stycznia 2009 r. do 31 grudnia 2010 r. Ubezpieczony nabył prawo do emerytury 28 marca 2009 r. a zatem znajduje się w kręgu osób, dla których zawieszenie wypłaty świadczenia w okresie od 1 października 2011 r. do 21 listopada 2012 r. uznane zostało za niezgodne z zasadą ochrony zaufania obywateli do organów państwa i stanowionego przez nie prawa wyrażoną w Konstytucji. Sąd Okręgowy wskazał, że art. 28 ustawy o zmianie ustawy o finansach publicznych
i niektórych innych ustaw w zw. z art. 103a ustawy emerytalnej nie obowiązuje ex tunc.

Powyższy wyrok zaskarżył organ rentowy. Zarzucił naruszenie prawa materialnego – art. 103a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przez jego błędną wykładnię, skutkującą zmianą decyzji organu rentowego z 18 kwietnia 2013 r., w sytuacji gdy wskazana regulacja nie uzasadniała podjęcia wypłaty emerytury za sporny okres, w związku
z art. 190 ust. 3 Konstytucji RP przez jego niewłaściwe zastosowanie skutkujące przyjęciem, że wyrok TK (sygn. akt K 2/12) ma moc obowiązującą ex tunc, podczas gdy powinien do art. 28 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy
o finansach publicznych w zw. z art. 103a ustawy emerytalnej, mieć zastosowanie od momentu jego ogłoszenia. Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i zmianę zaskarżonego wyroku, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania, podtrzymując dotychczasową argumentację.

W odpowiedzi na apelację ubezpieczony wniósł o jej oddalenie.

Organ rentowy pismem wniesionym 28 marca 2014 r. cofnął apelację.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Postępowanie odwoławcze należało umorzyć w związku z cofnięciem apelacji.

Zgodnie z art. 391 § 2 k.p.c., w razie cofnięcia apelacji sąd drugiej instancji umarza postępowanie apelacyjne i orzeka o kosztach jak przy cofnięciu pozwu. Przy czym, cofnięcie apelacji jest czynnością dyspozycyjną strony, która nie podlega kontroli sądu (por. uchwała Sądu Najwyższego z 29 maja 2000 r., III CZP 6/00). Jednak w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych powyższa czynność, z uwagi na treść art. 469 k.p.c., który stanowi, że sąd uzna zawarcie ugody, cofnięcie pozwu, sprzeciwu lub środka odwoławczego oraz zrzeczenie się
lub ograniczenie roszczenia za niedopuszczalne także wówczas, gdyby czynność ta naruszała słuszny interes pracownika lub ubezpieczonego, podlega kontroli sądu. Przepis art. 469 k.p.c. nakazuje badanie skutków związanych z cofnięciem apelacji
w aspekcie słusznego interesu pracownika, niezależnie od tego, czy została wniesiona przez pracownika, czy przez pracodawcę (por. postanowienie SN z dnia 11 grudnia 2000 r., I PKN 808/00). Odnosi się to także do spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych.

W ocenie Sądu Apelacyjnego, organ rentowy skutecznie dokonał czynności procesowej – cofnięcia apelacji i brak jest przesłanek do uznania, że czynność ta narusza słuszny interes ubezpieczonego. Wyrok Sądu I instancji jest korzystny dla ubezpieczonego i zgodny z wnioskiem zawartym w odwołaniu.
W związku z powyższym, Sąd Apelacyjny uznał, że cofnięcie apelacji nie narusza prawa, w tym słusznego interesu ubezpieczonego i dlatego na podstawie art. 391 § 2 k.p.c. umorzył postępowanie apelacyjne.

SSA Zofia Rybicka-Szkibiel SSA Anna Polak SSA Barbara Białecka

III AUa 887/13

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE