Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 listopada 2020 roku

Sąd Rejonowy w Piszu III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Katarzyna Zielińska

Protokolant: p.o. sekr. sądowego Magdalena Mrozowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2020 roku w P.

sprawy z powództwa T. O.

przeciwko M. O. (1)

o uchylenie obowiązku alimentacyjnego ewentualnie o obniżenie alimentów

I.  Oddala powództwo o uchylenie obowiązku alimentacyjnego.

II.  Alimenty, zasądzone wyrokiem Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 21 czerwca 2016 roku w sprawie VI RC 1290/15, od powoda T. O. na rzecz pozwanej M. O. (1) w kwocie po 8 000 złotych miesięcznie, z dniem 13 lipca 2020 roku obniża do kwoty po 4000 (cztery tysiące) złotych miesięcznie.

III.  Oddala powództwo o obniżenie alimentów w pozostałym zakresie.

IV.  Koszty procesu między stronami wzajemnie znosi.

Sygn. akt III RC 224/17

UZASADNIENIE

T. O. w dniu 26 września 2017 roku wniósł pozew o zmianę wyroku rozwodowego z dnia 21 czerwca 2016 roku, wydanego przez Sąd Okręgowy w Olsztynie w sprawie VI RC 1290/15, w przedmiocie nałożonego na niego obowiązku alimentacyjnego na rzecz byłej żony M. O. (1) w wysokości po 8.000 zł miesięcznie, przez jego uchylenie w całości.

W dniu 13 lipca 2020 roku powód T. O. złożył alternatywne powództwo o obniżenie alimentów do kwoty po 600 złotych miesięcznie (k. 892).

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że od dnia, w którym Sąd Okręgowy w Olsztynie ustalił obowiązek alimentacyjny powoda, sytuacja materialna pozwanej M. O. (1) uległa zmianie. Pozwana obecnie jest współwłaścicielką całego majątku stron i może tym majątkiem dysponować. Ponadto, pozwana posiada znaczne oszczędności w kwocie co najmniej 40.000 dolarów. Oszczędności te powstały w związku z pobieranym czynszem za wynajmowane przez nią nieruchomości w USA.

Również w wyniku ugody zawartej przez Sądem w Nowym Jorku strony podzieliły się częściowo majątkiem położonym w USA i obecnie pozwana do własnej dyspozycji posiada nieruchomość położoną przy 340 D. S., B., NY (...). Z tej nieruchomości tytułem czynszów od 1 grudnia 2018 roku pobiera kwotę co najmniej 10.750 $, co w przeliczeniu na złotówki daje dochód w wysokości 40.888 zł miesięcznie.

Z powyższego wynika, że pozwana dysponuje obecnie znacznym majątkiem i brak jest podstaw do tego, aby utrzymać w mocy zasądzone przez sąd alimenty na jej rzecz w tak znacznej kwocie. Pozwana może samodzielnie utrzymać się na znacznie wyższym poziomie niż dotychczas. Obecny dochód pozwanej to kwoty 40.888 zł i przewyższa zasądzone alimenty pięciokrotnie.

W odpowiedzi na pozew pozwana M. O. (1) wniosła o oddalenie powództwa w całości podnosząc, że okoliczności wskazane w orzeczeniach Sądu Okręgowego w Olsztynie oraz Sądu Apelacyjnego w Białymstoku w sprawie o rozwód nie uległy zmianie. Wskazała, że Sądy obu instancji uznały, że to T. O. ponosi wyłączną winę za rozkład pożycia między stronami.

Podkreśliła, że sytuacja materialna powoda nadal jest o wiele lepsza niż pozwanej, która utrzymuje się przede wszystkim z alimentów. Powód uniemożliwił pozwanej czerpanie korzyści z prowadzonych działalności gospodarczych. Wskazała, że pozwany przekazał część nieruchomości oraz prowadzone interesy dzieciom by nie dzielić się tym majątkiem z byłą żoną. Dodała, że powód zarządza całym majątkiem wspólnym, nawet tym przekazanym dzieciom i nie dzieli się zyskami z pozwaną. Pozwana przez cały okres małżeństwa była uzależniona ekonomicznie od powoda. Zajmowała się sześciorgiem dzieci i domem, pomagała nieformalnie w prowadzonych przedsiębiorstwach. Powód zarządzał finansami stron.

Pozwana wskazała, że mieszka w O., w nieruchomości należącej do syna stron R. O. (1). Korzysta z wydzielonego lokalu mieszkalnego. Nie płaci synowi czynszu, gdyż jest to budynek usługowo-handlowy i koszty jego utrzymania są wliczone w koszty prowadzonej działalności gospodarczej.

Wskazała, że powód mieszka ze swoją partnerką oraz utrzymuje ją i ich wspólne dzieci. Przeznacza na ten cel dochody, które przynosi majątek stron. Powód nadal posiada dwie stacje benzynowe, udziały w nieruchomościach oraz nieruchomość w O.. Powód jest również właścicielem dwóch kamienic w Stanach Zjednoczonych, które to przynoszą dochód w wysokości około 20.000 $ miesięcznie.

Pozwana przyznała, że w postępowaniach o ustalenie treści ksiąg wieczystych z rzeczywistym stanem prawnym, toczących się przed Sądem Rejonowym w Piszu, Sądem Rejonowym w Łomży oraz Sądem Rejonowym w Mrągowie ustalono, że M. O. (1) jest współwłaścicielem szeregu nieruchomości. W celu dochodzenia swoich praw na drodze sądowej poniosła ogromne koszty. W związku z tym, że powód pozbawił ją całkowicie dochodów z majątku wspólnego M. O. (1) musiała zaciągnąć pożyczki by uiścić koszty sądowe i koszty pełnomocnika.

Zaznaczyła, że płaci ubezpieczenie za trzy samochody, mimo że są one w posiadaniu T. O., których nie chce zwrócić.

Ponadto bardzo długo nie czerpała dochodów z wynajmu nieruchomości w Stanach Zjednoczonych, ponieważ czynsze od najemców pobierała kuzynka powoda, która przekazywała mu całą otrzymywaną kwotę. Pozwana za wynajem mieszkań w S. otrzymuje dochód w wysokości około 10.000 $ miesięcznie.

Pozwana podkreśliła, że kwota 8.000 złotych zasądzona tytułem alimentów jest kwotą niższą od poziomu równej stopy życiowej z mężem.

Dodała również, że nieruchomości, które posiada wspólnie z powodem nie przynoszą jej żadnego dochodu, a wręcz generują wydatki związane z koniecznością uiszczania podatków od nieruchomości.

Sąd ustalił, co następuje:

Sąd Okręgowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 21 czerwca 2016 roku w sprawie VI RC 1290/15 rozwiązał przez rozwód małżeństwo M. O. (1) i T. O. z winy tego ostatniego. Ponadto zasądził od T. O. na rzecz M. O. (1) alimenty w kwocie po 8.000 zł miesięcznie, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

(dowód: wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 21 czerwca 2016 roku k. 242 akt Sądu Okręgowego w Olsztynie VI RC 1290/15).

Sąd Okręgowy ustalił, że M. O. (1) i T. O. zawarli związek małżeński 13 lutego 1988 roku w N.. Z tego związku urodziło się sześcioro obecnie pełnoletnich dzieci. Małżonkowie mieszkali na terenie Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Byli podzieleni obowiązkami w ten sposób, że T. O. pracował zarobkowo, a M. O. (1) zajmowała się domem i wychowywaniem dzieci. W 2003 roku małżonkowie wrócili do Polski. T. O. rozwijał własną działalność gospodarczą: prowadził stacje benzynowe, sklep spożywczy i sklep z materiałami budowlanymi. M. O. (1) nadal zajmowała się domem i wychowaniem dzieci. Pomagała też mężowi w sprawach finansowych. W trakcie trwania małżeństwa T. O. dokonywał zakupu nieruchomość. Podczas zawierania umów deklarował, że jest kawalerem i M. O. (1) nie była ujawniana w księgach wieczystych jako współwłaścicielka.

Ponadto T. O. nawiązywał romanse z innymi kobietami. W 2013 roku zawarł znajomość z 16-letnią wówczas O. R., z którą zamieszkał pod koniec 2014 roku i która w sierpniu 2015 roku urodziła mu dziecko.

Po rozstaniu z żoną T. O., bez jej wiedzy i zgody, zaczął przekazywać ich wspólny majątek dzieciom.

W dacie rozwodu M. O. (1) nie pracowała. Mieszkała w domu należącym do syna stron. T. O. prowadził trzy stacje paliw, sklep spożywczy i sklep z materiałami budowalnymi.

(dowód: ustalenia Sądu Okręgowego w Olszynie k. 251-255 akt Sądu Okręgowego w Olsztynie VI RC 1290/15)

Obecnie M. O. (1) ma 55 lat. Od rozwodu nie podjęła zatrudnienia. Nie zawarła małżeństwa, nie jest z nikim związana. Jest ubezpieczona w KRUS-ie.

(bezsporne)

Miesięcznie na swoje utrzymanie wydaje około 4.000-5.000 zł. Od kilku miesięcy przebywa w Stanach Zjednoczonych.

(przyznane przez pozwaną i niekwestionowane przez powoda –01:29:10-01:34:23 nagranie rozprawy z dnia 25 lipca 2019 roku k.624, 626)

W wyniku spraw sądowych prowadzonych na jej wniosek o uzgodnienie treści ksiąg wieczystych z rzeczywistym stanem prawnym, uzgodnione zostało, że jest ona współwłaścicielem nieruchomości, gdzie wcześniej jako jedyny właściciel figurował T. O..

Wniesione sprawy sądowe generowały koszty i tak między innymi:

- zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 14 czerwca 2017 roku w sprawie I C 41/16 nakazano pobrać od pozwanego T. O. kwotę 80 000 zł na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Piszu tytułem części opłaty od pozwu, od uiszczenia której powódka M. O. (1) została zwolniona; ponadto zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwotę 34 417 zł tytułem zwrotu procesu;

- zgodnie z wyrokiem Sądu Okręgowego w Łomży z dnia 30 listopada 2017 roku w sprawie I Ca 353/17 nakazano pobrać od pozwanego T. O. kwotę 20 500 zł na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w Grajewie tytułem nieuiszczonej części opłaty od pozwu, od uiszczenia której została zwolniona powódka; zasądzono od pozwanego na rzecz powódki kwotę 29 917 zł tytułem zwrotu kosztów procesu za obie instancje;

- zgodnie z wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży z dnia 23 czerwca 2017 roku w sprawie I C 40/16 zasądzono od pozwanego T. O. na rzecz powódki M. O. (1) kwotę 39 417 zł tytułem zwrotu kosztów procesu i nakazano pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Łomży kwotę 47 500 zł tytułem zwrotu nieuiszczonej części opłaty.

(dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Piszu z dnia 14 czerwca 2017 roku w sprawie I C 41/16 wraz z uzasadnieniem k. 101-110; zawiadomienia z Sądu Rejonowego w Piszu IV Wydziału Ksiąg Wieczystych o dokonywanych wpisach k. 130-153, wyrok Sądu Okręgowego w Łomży z dnia 30 listopada 2017 roku w sprawie I Ca 353/17 wraz z uzasadnieniem k. 154 -158, wyrok Sądu Rejonowego w Łomży z dnia 23 czerwca 2017 roku w sprawie I C 40/16)

T. O. ma 61 lat. Nadal pozostaje w nieformalnym związku z O. R., z którą ma dwoje dzieci: A. O. w wieku 5 lat i K. O. w wieku 2,5 roku. Dzieci są zdrowe. O. R. nie pracuje, jest na utrzymaniu T. O.. Rodzina mieszka w mieszkaniu, które stanowi własność syna T. R. O.. Opłaty związane z mieszkaniem, typu czynsz, energia elektryczna, woda, odpady, ponosi jego właściciel. T. O. zakupuje jedynie opał.

W ostatnim czasie T. O. przeszedł lekki udar. Nie był hospitalizowany. Przyjmował zastrzyki. Obecnie pozostaje na zwolnieniu lekarskim. Uczęszcza na fizjoterapię. Ponadto zdiagnozowano u niego cukrzycę. Z tego tytułu przyjmuje leki i codziennie bada poziom cukru we krwi. Nie ma orzeczonego stopnia niepełnosprawności ani niezdolności do pracy.

(dowód: zeznania powoda k. 923v, 925v)

T. O. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...) Company T. O. w O.. Nie zatrudnia żadnego pracownika. Jego firma nie zajmuje się już obrotem paliwami ciekłymi.

(dowód: zeznania powoda k. 923)

T. O. został skazany wyrokiem nakazowym Sądu Rejonowego w Mrągowie z dnia 6 maja 2016 roku w sprawie II K 82/16 między innymi za przestępstwo polegające na dopuszczeniu na stacji paliw (...) w M. do eksploatacji urządzeń technicznych w postaci zbiornika i rurociągu gazowego bez otrzymania decyzji organu Urzędu Dozoru Technicznego o dopuszczeniu tych urządzeń do eksploatacji, to jest czynu z art. 63 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 roku o dozorze technicznym. T. O. od powyższego wyroku nakazowego złożył skuteczny sprzeciw. W dniu 12 lipca 2016 roku cofnął swój sprzeciw, co spowodowało uprawomocnienie się wyroku nakazowego.

(dowód: wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Mrągowie k. 114-115, sprzeciw k. 119, cofnięcie sprzeciwu przez T. O. k. 129 akt Sądu Rejonowego w Mrągowie II K 82/16)

Z uwagi na powyższe T. O. nie przedłożył Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki w zakreślonym mu terminie informacji z Krajowego Rejestru Karnego o niekaralność za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe mające związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, co skutkowało wygaśnięciem z dniem 23 grudnia 2017 roku koncesji w zakresie obrotu paliwami ciekłymi.

(dowód: zawiadomienie Urzędu Regulacji Energetyki Północnego Oddziału Terenowego z siedzibą w G. z dnia 10 stycznia 2018 roku k. 240-241)

T. O. nie prowadzi już stacji paliw, sklepu spożywczego i sklepu z materiałami budowlanymi. Przekazał to swoim dzieciom: synowi R. – stację paliw w O., synowi R. market budowlany i sklep spożywczy; córce M. stację paliw w M., zaś O. stację paliw w N.. Z tytułu rozliczenia za zakup towarów od firmy (...), M. O. (2) uiściła na rachunek sprzedawcy kwotę 104 753,56 zł w marcu 2019 roku, R. O. (2) łączną kwotę 157 226 zł zrealizowaną w 2017 roku, R. O. (1) łączną kwotę 232 822, 59 zł zrealizowaną w 2016 i 2017 roku ,

(dowód: potwierdzenie operacji k. 700, 747, 748, 749, 750, 783, 784, 785, 786, 787. 788, faktury k. 701-745, 751-781, 789-848)

Również M. O. (1) po uzgodnieniu treści ksiąg wieczystych ze stanem faktycznym darowała dzieciom swoje udziały we wskazanych powyżej nieruchomościach.

(dowód: zeznania świadka R. O. (2) k. 642v)

Ponadto byli małżonkowie dokonali częściowego podziału majątku. W dniu 02 kwietnia 2019 roku przed Stanowym Sądem Rejonowym w Stanie Nowy Jork O. K. zawarli ugodę, na mocy której nieruchomość zabudowana domem zlokalizowana pod adresem 340 D. S., B., NY stała się wyłączną własnością M. O. (1), zaś nieruchomość zabudowania domem pod adresem 315 D. S., B., NY wyłączną własnością T. O.. Trzecia nieruchomość zabudowana domem pod adresem 316 D. S., B., NY o wartości 1.574.000 $ stanie się wyłączną własnością T. O., gdy ten zapłaci byłej żonie kwotę 500.000 $ do dnia 30 lipca 2023 roku i będzie ponosił odpowiedzialność za wszystkie wydatki związane z przedmiotową nieruchomością.

(dowód: ugoda k. 601-610)

W kamienicy, znajdującej się w Stanach Zjednoczonych i będącej własnością M. O. (1) wybuchł pożar. M. O. (1) zdecydowała się sprzedać nieruchomość. Obecnie jest w trakcie finalizowania sprzedaży.

(bezsporne, dowód: zeznania T. O. k.924v)

T. O. za 2016 rok uzyskał przychód w wysokości 15 452 621,45 zł, koszty uzyskania przychodu wyniosły 15 127 490, 22 zł, co dało dochód w kwocie 325 131,13 zł.

(dowód: zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2016 k. 119-121)

Od stycznia do grudnia 2017 roku jego przychód wyniósł 12 671 466,85 zł, koszty uzyskania przychodu – 12 501 503, 81 zł, zaś dochód 169 963,04 zł.

(dowód: deklaracja na zaliczkę miesięczną na podatek dochodowy według stawki 19 % za grudzień 2017 roku k. 122-123)

Za 2018 rok T. O. uzyskał przychód w wysokości 1 076 226,14 zł, koszty uzyskania przychodu wyniosły 1 412 185,03 zł, co dało stratę w wysokości 335 958,89 zł.

(dowód: zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2018 k. 619-620)

Obecnie głównym źródłem utrzymania T. O. są dochody uzyskiwane z dzierżawy stacji paliw w Ł. firmie (...) Sp. z o.o., gdzie po uiszczeniu właścicielce stacji kwoty około 24 000 zł, pozostaje kwota około 7 500 zł i z wynajmu mieszkań w kamienicach, w Stanach Zjednoczonych.

(dowód: zeznania pozwanego k. 924v , faktura za dzierżawę k. 535

T. O. otrzymuje również dopłaty. Za 2016 rok otrzymał płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego w wysokości 57 897,75 zł i płatność (...) w wysokości 5 018,27 zł

(dowód: informacja z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa k. 114)

Z tych dochodów utrzymuje siebie i rodzinę oraz uiszcza alimenty na rzecz byłej żony.

Po rozwodzie T. O. otrzymał od syna R. O. (1) w darowiźnie nieruchomość położoną w O. przy ulicy (...). Rozpoczął remont budynku położonego na tej nieruchomości, gdyż przeszły na niego obowiązki nałożone decyzją Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. między innymi nakazujące wymianę zniszczonych, uszkodzonych i przegniłych elementów konstrukcyjnych stropu, poszycia wraz z wymianą pokrycia dachowego z obróbkami blacharskimi; wymianę zniszczonych, uszkodzonych i przegniłych elementów konstrukcyjnych stropu nad parterem i piętrem wraz z podłogami; naprawę odspojonych ścian zewnętrznych; naprawę ścian fundamentowych; naprawę ganku w elewacji frontowej. T. O. darował przedmiotową nieruchomość swoim dzieciom ze związku z O. R., gdyż nieruchomość generowała znaczne koszty. Obecnie nieruchomość remontuje dziadek macierzysty małoletnich.

(dowód: zeznania pozwanego k. 923v, pismo Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. k. 532, wezwanie k. 533)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów, a w szczególności dokumentów złożonych przez strony, częściowo na podstawie zeznań powoda i świadka R. O. (2). Sąd dał wiarę w całości dowodom z dokumentów, zaś dowodom z zeznań w zakresie wyżej opisanym.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo T. O. o uchylenie obowiązku alimentacyjnego nie zasługuje na uwzględnienie. Częściowo zasadne jest powództwo o obniżenie alimentów.

Podstawą roszczenia powoda jest art. 138 k.r.o., który stanowi, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego, w tym podwyższenia, obniżenia lub uchylenia alimentów. W tym względzie należy porównać stan istniejący w dacie uprawomocnienia się wyroku zasądzającego alimenty ze stanem istniejącym w dacie orzekania o ich zmianie.

Odnosząc się do roszczenia głównego powoda należy wskazać, że bezspornym jest, że wyłączną winę za rozpad małżeństwa stron ponosi powód.

Podstawą zasądzenia alimentów od powoda na rzecz pozwanej w wyroku rozwodowym był przepis art. 60 § 2 k.r.o. zgodnie z którym, jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspokajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Celem, jakiemu ma służyć uprzywilejowane roszczenie alimentacyjne małżonka niewinnego przewidziane art. 60 § 2 k.r.o. w stosunku do rozwiedzionego współmałżonka uznanego za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, jest zapobieżenie sytuacji, w której rozwód miałby spowodować pogorszenie w istotny sposób sytuacji materialnej małżonka niewinnego w porównaniu do sytuacji, w której znajdowałby się w prawidłowo funkcjonującym małżeństwie. Zakres w jakim ma to nastąpić, określa z jednej strony stopień pogorszenia się sytuacji materialnej małżonka niewinnego, a z drugiej strony zasady słuszności. Odpowiedni zakres, w ocenie Sądu, znajduje się pomiędzy granicą, poniżej której leży niedostatek, a granicą, której przekroczenie byłoby zrównaniem stopy życiowej obojga rozwiedzionych małżonków.

Porównanie sytuacji stron wskazuje, że rozwód nadal pociąga za sobą pogorszenie sytuacji pozwanej. W tym miejscu należy zaznaczy i podkreślić, że pozwana nie musi znajdować się w niedostatku, aby była alimentowana przez powoda.

Świadczenia alimentacyjne między rozwiedzionymi małżonkami stanowią kontynuację powstałego przez zawarcie małżeństwa obowiązku wzajemnej pomocy w zakresie utrzymania. Istnieją nie z powodu rozwodu, lecz mimo rozwodu, który nie stwarza nowego obowiązku alimentacyjnego, lecz powoduje zmodyfikowanie obowiązku istniejącego w czasie trwania małżeństwa (stanowisko Sądu Najwyższego zajęte w uchwale 7 sędziów z dnia 2.07.1955 r. I CO 27/55, OSN 1956, nr 2, poz. 33). Zatem świadczenia alimentacyjne między byłymi małżonkami stanowią kontynuację obowiązku wzajemnej pomocy w zakresie utrzymania powstałego przez zawarcie małżeństwa. Gdyby nie doszło do rozwodu, małżonkowie mieliby prawo oczekiwania od siebie nawzajem wsparcia, opieki w chorobie, a także pomocy materialnej. Stwierdzenie winy rozkładu pożycia stanowi podstawę do przyjęcia, że do rozwodu doszło w wyniku niezgodnych z zasadami moralnymi zachowań małżonka winnego. Zachowania takie mają konsekwencje prawne w postaci obowiązku alimentacyjnego na rzecz małżonka niewinnego.

To naganne zachowanie powoda T. O. – zdrada małżeńska, doprowadziło do rozpadu małżeństwa stron i pogorszenia się sytuacji finansowej pozwanej. Zatem nadal istnieje obowiązek alimentacyjny powoda wobec pozwanej. Wymaga on jednak zmiany w zakresie wysokości orzeczonych alimentów, z uwagi na zmianę sytuacji majątkowej i życiowej stron.

Przede wszystkim pozwana została uwidoczniona jako współwłaściciel wszystkich nieruchomości stanowiących wspólność majątkową małżeńską stron. Pozwana potwierdziła darowizny dokonane przez powoda na rzecz dzieci. Tym samym pozwana, podobnie jak powód, pozbawiła się istotnych źródeł dochodu, gdyż dochód ze stacji paliw był głównym dochodem stron. Fakt ten w odniesieniu do obowiązku alimentacyjnego nie może rodzić negatywnych skutków tylko dla powoda. Gdyby strony były małżeństwem, uczynienie darowizn nieruchomości na rzecz dzieci, spowodowałoby obniżenie dochodów obu małżonków, a nie tylko powoda.

Ponadto pozwana w żaden sposób nie udowodniła, że powód nadal zarządza stacjami paliw, które darował córkom i na z tego tytułu dochody. Na rozprawie w dniu 25 lipca 2019 roku wręcz wskazała, że stację paliw prowadziły córki (01:56:47-01:58:02 nagranie z rozprawy z dnia 25 lipca 2019 roku k. 625,626).

Pozwana również nie przedstawiła żadnego dowodu na potwierdzenie, że to powód prowadzi inwestycję – budowę dwóch budynków –magazynowo -usługowych, której koszt wynosi 7 000 000 zł.

Ponadto doszło do podziału majątku stron w Stanach Zjednoczonych. Pozwana uzyskała jedną kamienicę, z której do czasu sprzedaży uzyskiwała dochody z wynajmu mieszkań w wysokości, jak sama deklarował 7000$ miesięcznie. Ponadto do 2023 roku ma uzyskać kwotę 500 000 $ z tytułu spłaty drugiej kamienicy. Sąd Apelacyjny w Białymstoku, rozpoznając apelację T. O. od wyroku rozwodowego w części dotyczącej alimentów, wyraźnie wskazał, że „po pewnym czasie może się okazać, że ten zakres alimentacyjny może ulec zmianie, choćby na skutek czynności związanych po rozwodzie z rozdzieleniem majątku stron i pozyskiwaniem przez strony z tego tytułu dochodów” (k.359v). Co niewątpliwie nastąpiło, jeżeli chodzi o majątek położony w Stanach Zjednoczonych. Ponadto nie ma żadnych przeszkód do podziału majątku położonego w Polsce. Należy w tym miejscu wskazać, że dom w Ł., lokal mieszkalny w B. i nieruchomość, tzw. (...) nie są już w całkowitej dyspozycji powoda. Bierność pozwanej w tym zakresie powoduje, że pozbawia się ona możliwości osiągania dochodów z pozostałego wspólnego majątku. Pozbawia się także możliwości rozliczeń majątkowych, w tym na przykłada z tytułu sprzedaży towaru firmy (...).

Należy również wskazać, że od uprawomocnienia rozwodu upłynęło ponad 3 lata, a pozwana nie czyni żadnych starań w celu znalezienia zatrudnienia. Woli być w całości utrzymywana przez powoda. Pozwana otrzymuje alimenty w wysokości 8000 złotych. Jej miesięczne utrzymanie to kwota 4000-5000 złotych miesięcznie. Pozostałą kwotę przeznacza na opłacenie podatków. Istotną wagę na fakt, że pozwana także powinna wykorzystywać swoje możliwości zarobkowe i majątkowe w celu zaspokojenia swoich potrzeb w pewnym zakresie, a nie liczyć w całości na ich zaspokojenie przez powoda.

Nie bez znaczenia jest również fakt, że powód na utrzymaniu nową rodzinę, w tym dwoje małoletnich dzieci.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że obowiązek alimentacyjny względem byłego małżonka nie jest konkurencyjny względem obowiązku łożenia na rzecz małoletnich dzieci, w tym sensie, że żaden z przepisów nie decyduje o pierwszeństwie któregokolwiek z nich. Zatem powinność jednoczesnej realizacji obowiązku łożenia względem nowej rodziny należy uwzględnić jedynie w ramach oceny „odpowiedniego zakresu”, w jakim były małżonek zobowiązany powinien być do wspierania małżonka niewinnego rozkładu pożycia.

Jak już wyżej wskazano, dokonując analizy zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego z uwzględnieniem powyższych wskazań zauważyć należy, ż w ocenie Sądu, od dnia, w którym Sąd Okręgowy orzekł o rozwodzie stron i zasądził alimenty na rzecz pozwanej, nie zaszły okoliczności, które uzasadniałyby ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego powoda wobec byłej żony. Dlatego też Sąd w tym zakresie powództwo oddalił. Zaszły natomiast zmiany, które uzasadniają obniżenie zasądzonych alimentów.

Mając powyższe na uwadze Sąd obniżył alimenty o 4 000 zł miesięcznie, tj. do kwoty 4 000 zł miesięcznie od daty wniesienia żądania alternatywnego tj. od dnia 13 lipca 2020 roku i oddalił powództwo w pozostałym zakresie.

O kosztach Sąd orzekł na zasadzie art. 100 k.p.c., znosząc wzajemnie pomiędzy stronami koszty postępowania. Wzajemne zniesienie kosztów procesu między stronami jest słuszne wówczas, gdy obie strony są w takim samym lub zbliżonym stopniu przegrywającym i wygrywającym, czego ocena nie zależy tylko od kalkulacji kwot, jakich poszczególne strony dochodziły, lecz również rodzaju podniesionych przez nie zarzutów i ich ważkości dla podstaw zaskarżonego wyroku. W niniejszej sprawie powód dochodził w pierwszej kolejności uchylenia obowiązku alimentacyjnego, natomiast w drugiej kolejności jego obniżenia. Alimenty w wysokości 8 000 złotych zostały obniżone o 4 000 złotych, a więc o połowę. Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że zasadne jest wzajemne zniesienie kosztów.