Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2020 roku

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w składzie:

Przewodniczący: sędzia Zofia Pawelczyk - Bik

Protokolant: stażysta Beata Ignaczak

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2020 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy S. L.

przeciwko Z. (...) w W.

o jednorazowe odszkodowanie

z odwołania S. L. od decyzji Z. (...) w W. z dnia 24 lutego 2016 roku, znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu S. L. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia się stanu zdrowia w wysokości 55% stałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy w dniu 19 stycznia 2010 roku ustalając, że łączny uszczerbek na zdrowiu z tytułu wypadku wynosi 68%;

2.  oddalić odwołanie w pozostałym zakresie.

Sygn. akt VI U 473/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 24 lutego 2016 roku, znak: (...) w W. orzekł, że stan zdrowia S. L. uległ pogorszeniu o 10% i ustalił stały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 23%.

(decyzja (...) z dnia 24.02.2016 r. – k. 188 - 190)

Od powyższej decyzji S. L. złożył odwołanie wnosząc o zmianę stwierdzonego stałego uszczerbku na zdrowiu i w związku z tym przyznanego jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy. W uzasadnieniu podniósł, że został poszkodowany psychiatrycznie oraz fizycznie w wyniku wypadku przy pracy.

(odwołanie – k. 3 – 3 verte)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. W uzasadnieniu wskazał, że organ rentowy decyzją z 17 lutego 2011 r. ustalił procentowy stały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 13%. Po wystąpieniu przez ubezpieczonego z wnioskiem o zwiększenie uszczerbku na zdrowiu organ rentowy zaskarżoną decyzją z 24 lutego 2016 r. przyznał odszkodowanie z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości 23%. Ubezpieczony 30 marca 2016 r. wystąpił z kolejnym wnioskiem o zwiększenie uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem. Organ rentowy w toku kolejnych ustaleń stwierdził, że 23 % stały uszczerbek na zdrowiu nie uległ zwiększeniu.

(odpowiedź na odwołanie – k. 5 – 5 verte )

Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2019 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt VI U 430/16, Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję Z. (...) w W. z dnia 24 lutego 2016 r. znak (...)- (...)- (...) w ten sposób, że przyznał odwołującemu S. L. prawo do jednorazowego odszkodowania w wysokości 55% stałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy, jakiemu uległ odwołujący w dniu 19 stycznia 2010r.

W wyniku rozpoznania apelacji Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia 1 października 2019 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt VII Ua 37/19, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie.

(wyrok z dnia 23.01.2019r. – k. 103, wyrok z dnia 01.10.2019r. – k. 155)

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. L. zatrudniony w (...) S.A. w dniu 19 stycznia 2010r. doznał wypadku przy pracy. Odwołujący w wyniku wypadku doznał oparzeń II i III stopnia: twarzy, dłoni, przedramion i podudzi. Zdarzenie zostało uznane przez zespół powypadkowy za wypadek przy pracy.

(dowód: protokół nr (...) r. – k. 5-9 akt organu rentowego, notatka – k. 28 akt organu rentowego)

Decyzją z 17 lutego 2011 roku, znak: (...))6140)1)2011)07- (...)) (...))EW, (...) (...) w R. przyznał odwołującemu jednorazowe odszkodowanie z tytułu stałego uszczerbku na zdrowiu spowodowanego wypadkiem przy pracy w wysokości 13%. Organ rentowy decyzję wydał na podstawie orzeczenia Komisji Lekarskiej (...) z 21 stycznia 2011 roku. Orzeczenie dotyczyło fizycznych następstw wypadku kwalifikowanych według nr pozycji tabeli: 19a (5%), 43b (5%) i 132 (3%).

Odwołujący pismem z 28 października 2015r. wystąpił do organu rentowego o wypłatę jednorazowego odszkodowania w wyniku pogorszenia stanu zdrowia. Orzeczeniem komisji lekarskiej (...) z dnia 9 lutego 2016 roku ustalono, że uszczerbek na zdrowiu odwołującego uległ pogorszeniu o 10% i wynosi aktualnie 23%, na co składają się następstwa kwalifikowane według pozycji tabeli: 19a (5%), 43b (5%), 132 (3%) oraz 10a (10%). W konsekwencji przeprowadzonego postępowania została wydana zaskarżona decyzja.

(dowód: decyzja z 17.02.2011 r. – k. 3 akt organu rentowego, orzeczenie z 21.01.2011r. – k. 190, orzeczenie z 09.02.2016 r. – k. 191; decyzja z dnia 24.02.2016r.k.188.)

Odwołujący w wyniku wypadku z dnia 19 stycznia 2010 roku doznał zaburzeń stresowych pourazowych oraz psychozy (...), które mają charakter utrwalony i powodują powstanie uszczerbku na zdrowiu odwołującego w wysokości łącznie 55% (5% tytułem zaburzeń stresowych pourazowych i 50% tytułem ujawnienia się psychozy w wyniku ciężkiego stresu).

Odwołujący był leczony w (...) przy ul. (...) w W.. W trakcie leczenia zgłaszał lęk, niepokój, urojenia ksobne, omamy słuchowe i węchowe, przejawiał aktywność urojeniową. Zgłaszał, że nie jest w stanie pracować w warunkach, w których wydarzył się wypadek. Ponadto w trakcie leczenia koncentrował się na przeżycia urojeniowych. Jest leczony lekami przeciwpsychotycznymi. Okresowe odstawienie leków nie przynosiło oczekiwanego rezultatu i następował powrót objawów. Wymaga długoterminowego leczenia neuroleptykami.

(dowód: opinia biegłego z zakresu psychiatrii – k. 21 – 23, opinie uzupełniające biegłego z zakresu psychiatrii – k. 38, 66 – 67 i 81 - 82)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i aktach organu rentowego. Sąd oparł się również na wnioskach zawartych w opinii biegłego z zakresu psychiatrii, są one bowiem sporządzone w sposób wyczerpujący i fachowy, logicznie uzasadnione. Sąd miał również na uwadze, że biegły zdołał przekonująco odpowiedzieć na zastrzeżenia do opinii zgłaszane przez (...), dokonując pełnej analizy dokumentacji medycznej. Jednocześnie Sąd uznał, że kolejne wnioski (...) o powołanie innego biegłego są bezzasadne i zmierzają jedynie do przewlekłości postępowania. Z tego powodu Sąd oddalił wniosek pełnomocnika organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego psychiatry. Potrzeba powołania innego biegłego, powinna wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczas złożonej opinii (por. wyrok SN z dnia 04.08.1999r. I PKN 20/99, OSNP 2000, Nr 22, poz. 807). Sąd nie ma obowiązku uwzględniać kolejnych wniosków dowodowych tak długo, aż strona udowodni tezę dla niej korzystną (por. wyrok SN z dnia 10.03.1997 r. II UKN 45/97, wyrok SN z dnia 10.12.1997 r. II UKN 391/97). Zgodnie z tezą wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 25 czerwca 2009r. (V ACa 139/09 LEX nr 551993) o ewentualnym dopuszczeniu dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności nie może decydować wyłącznie wniosek strony, lecz zawarte w tym wniosku konkretne uwagi i argumenty podważające miarodajność dotychczasowej opinii lub co najmniej miarodajność tę poddające w wątpliwość. W przeciwnym wypadku wniosek taki musi być uznany za zmierzający wyłącznie do nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu, co winno skutkować jego pominięciem. W ocenie Sądu, niezasadne jest zarzucanie biegłej, że nie wyjaśniła występowania psychozy, a objawy uległy zmniejszeniu. Jak wynika z treści samej opinii psychoza występuje z powodu następstw po wypadku z 19 stycznia 2010 r., a objawy ulegają tylko okresowo zmniejszeniu. Natomiast są to objawy stałe. Ulegają zmniejszeniu tylko w okresie kiedy odwołujący przyjmuje leki i okresowo, po pewnym okresie wracają.

Sąd w całości podzielił ww. opinie biegłego jako wydane na podstawie dokumentacji medycznej, przeprowadzonych badań, w oparciu o wiedzę specjalistyczną, zawierające jednoznaczne, stanowcze wnioski oraz prezentujące uzasadniające je wyniki badań oraz adekwatną w tej mierze argumentację.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie z następujących powodów:

Kwestia sporna sprowadzała się do ustalenia wysokości uszczerbku na zdrowiu wynikającego z dalszego pogorszenia stanu zdrowia będącego następstwem wypadku przy pracy w dniu 19 stycznia 2010 roku.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. - Dz. U. z 2019r., poz. 1205; dalej jako: ustawa wypadkowa) jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 1. Jeżeli wskutek pogorszenia się stanu zdrowia stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu będący następstwem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, który był podstawą przyznania jednorazowego odszkodowania, ulegnie zwiększeniu co najmniej o 10 punktów procentowych, jednorazowe odszkodowanie zwiększa się o 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent uszczerbku na zdrowiu przewyższający procent, według którego ustalone było to odszkodowanie, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 2.

W niniejszej sprawie kwestia sporna dotyczyła wysokości uszczerbku na zdrowiu, którego doznał odwołujący w wyniku pogorszenia się stanu zdrowia. W oparciu o wnioski zawarte w opinii biegłego z zakresu psychiatrii Sąd ustalił, że aktualnie stały uszczerbek na zdrowiu odwołującego z powodu wypadku z dnia 19 stycznia 2010 roku wynosi łącznie 68%, z czego 13 % ustalone w pierwotnej decyzji przyznającej prawo do odszkodowania [następstw wypadku kwalifikowanych według nr pozycji tabeli: 19a (5%), 43b (5%) i 132 (3%)] oraz 5% z tytułu zaburzeń stresowych pourazowych i 50% z tytułu ujawnienia się psychozy w wyniku ciężkiego stresu na podstawie pkt 10 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (t.j. - Dz. U. z 2013r., poz. 954, ze zm.).

W zaskarżonej decyzji (...) przyznał odwołującemu odszkodowanie w łącznej wysokości 23% uszczerbku na zdrowiu. Z orzeczenia komisji lekarskiej (...) z dnia 9 lutego 2016 roku wynika, że na uszczerbek ten składają się:

- 5% z nr pozycji tabeli 19a wskazanego wyżej rozporządzenia,

- 5% z nr pozycji tabeli 43b tego rozporządzenia,

- 3% z nr pozycji tabeli 132 tego rozporządzenia,

- 10% z nr pozycji tabeli 10a tego rozporządzenia.

Uszczerbek w wysokości 13% wynikał z pierwotnej decyzji z 17 lutego 2011 r. i obejmował:

- 5% z nr pozycji tabeli 19a wskazanego wyżej rozporządzenia,

- 5% z nr pozycji tabeli 43b tego rozporządzenia,

- 3% z nr pozycji tabeli 132 tego rozporządzenia.

W niniejszym postępowaniu biegły oceniał jedynie uszczerbek psychiczny w wysokości łącznie 55%, na który składają się:

- 5% za zaburzenia stresowe pourazowe – nr pozycji tabeli 10a rozporządzenia,

- 50% za ujawnienie się psychozy w wyniku ciężkiego stresu – nr pozycji tabeli 10b rozporządzenia.

Pogorszenie się stanu zdrowia, uprawniające do zwiększenia wysokości uprzednio przyznanego jednorazowego odszkodowania, może przybierać postać zarówno pogłębienia istniejących już zmian chorobowych (schorzeń) jak i ujawnienia się nowych, nieznanych wcześniej, tj. w chwili wydania decyzji o przyznaniu prawa do jednorazowego odszkodowania. W każdym jednak przypadku, aby pogorszenie skutkowało zwiększeniem odszkodowania o którym mowa, stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu będący następstwem wypadku przy pracy musi ulec zwiększeniu o co najmniej 10 punktów procentowych.

W świetle powyższej regulacji, a także stanowiska stron postępowania, istota niniejszej sprawy sprowadzała się do rozstrzygnięcia wyłącznie kwestii wysokości stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu z powodu pogorszenia stanu zdrowia. Spełnienie pozostałych przesłanek, od których uzależnione jest prawo do jednorazowego odszkodowania wskutek wypadku przy pracy, pozostawało bowiem poza sporem.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy stanowił podstawę do stwierdzenia, że stan zdrowia ubezpieczonego uległ pogorszeniu łącznie o 55% w związku z wypadkiem przy pracy z 19 stycznia 2010r. i wynosi aktualnie 68% ( 5% z nr pozycji tabeli 19a wskazanego wyżej rozporządzenia, 5% z nr pozycji tabeli 43b rozporządzenia, 3% z nr pozycji tabeli 132 rozporządzenia, 55% z nr pozycji tabeli 10 rozporządzenia). Taka wartość odzwierciedla w sposób pełny obrażenia doznane przez odwołującego w wyniku wypadku przy pracy.

Sąd miał również na uwadze, że odwołujący w swym stanowisku procesowym wyrażonym w piśmie z dnia 16 grudnia 2019 roku wnosił o stwierdzenie odpowiedzialności organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Niniejsza sprawa jest jednak sprawą z odwołania od decyzji o przyznaniu prawa do jednorazowego odszkodowania za wypadek przy pracy, a nie sprawą o odsetki za nieterminowo wypłacone świadczenie z ubezpieczeń społecznych. Zakres niniejszej sprawy zawiera się w przedmiocie rozstrzygnięcia objętym zaskarżoną decyzją, w której (...) nie zajmował się ustaleniem swojej odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji i przyznaniem ewentualnych odsetek. Wobec tego również i Sąd nie może w wyroku stwierdzić odpowiedzialności (...) za nieustalanie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, należy jedynie zaznaczyć, że taka odpowiedzialność może być ustalana jedynie w toku postępowania o przyznanie przez (...) prawa do odsetek od odpowiedniego świadczenia, a w przypadku wydania przez (...) decyzji w tym przedmiocie służyć będzie ubezpieczonemu odwołanie od niej do sądu ubezpieczeń społecznych. Z tych wszystkich względów odwołanie w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu.

W świetle powyższych ustaleń, na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd orzekł jak w sentencji.