Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2021 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Renata Lech

Protokolant: sekretarz sądowy Daria Bernacka

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2021r. w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa J. W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powódki J. W. kwotę 60.000,00 zł (sześćdziesiąt tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 kwietnia 2019r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powódki J. W. kwotę 1.010,00 zł (jeden tysiąc dziesięć złotych) tytułem odszkodowania z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 kwietnia 2019r. do dnia zapłaty;

3.  oddala powództwo w pozostałej części;

4.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz powódki J. W. kwotę 2.817,00 zł (dwa tysiące osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

5.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim kwotę 3.794,15 zł (trzy tysiące siedemset dziewięćdziesiąt cztery złote 15/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych od uwzględnionej części powództwa.

Sygn. akt IC 1128/19

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 26 sierpnia 2019 roku powódka J. W. wnosiła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. kwot:

- 81.010,00 złotych (osiemdziesiąt jeden tysięcy dziesięć złotych 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 25 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia;

- 1.010,00 złotych (jeden tysiąc dziesięć 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 25 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania;

- zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu.

(k.4-9 v.,)

W odpowiedzi na pozew z dnia 21 października 2019 roku pozwany (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. reprezentowane przez radcę prawnego J. C. wniosło o oddalenie powództwa, zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych

W uzasadnieniu pełnomocnik pozwanego podniósł, że w dacie wypadku powódki obejmował ochroną odpowiedzialności w zakresie odpowiedzialności cywilnej Gminę O. i pozwany odmówił w toku postępowania likwidacyjnego wypłaty odszkodowania z uwagi na brak – w jego ocenie - spełnienia przesłanek odpowiedzialności ubezpieczonego, kwestionował wysokość żądanego zadośćuczynienia i powództwo w zakresie kosztów leczenia. Z ostrożności procesowej pozwany podniósł zarzut przyczynienia się powódki do zaistnienia zdarzenia w 30 %.

(k.45-47 v.,)

Ostatecznie pełnomocnik powódki poparł stanowisko w sprawie .

(k.173)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 3 grudnia 2017 r. J. W., idąc chodnikiem przy ul. (...) w O., na drodze stanowiącej wjazd na parking przedzielający chodnik przy w/w ulicy, wpadła w wyrwę, co spowodowało utratę równowagi, a w konsekwencji upadek.

Podczas upadku powódka poczuła „chrupnięcie” w lewej nodze. Powódce pomocy udzieliła K. S., która wraz z mężem odwiozła ją do SP ZOZ Szpitala (...) w O., gdzie wykonano badanie RTG kostki/stopy. Badania wykazały złamanie stopy, bez stawu skokowego (S92).

Zastosowano unieruchomienie kończyny w postaci szyny gipsowej oraz zalecono kontrolę w (...), leczenie farmakologiczne oraz poruszanie się o kulach łokciowych.

(dowód: karta informacyjna nr 54 Ambulatoryjnej Pomocy Doraźnej w zakresie ortopedycznym - SP ZOZ Szpital (...) w O. k.11, nagranie audio-video z dnia 6 listopada 2019 roku zeznania powódki 00:02:23- 00:04:14 k.57, 57 v., 59 w związku z nagraniem audio-video z dnia 8 stycznia 2021 roku k.173 v., zeznania świadka K. S. 00:13:53- 00:17:09 k.58, 59)

W dniu 5 grudnia 2017 r. powódka udała się do (...), gdzie po przeprowadzonych badaniach została skierowana do szpitala. Zgodnie z zaleceniami dnia 7 grudnia 2017 r. powódka zgłosiła się na Oddział (...) Urazowo-Ortopedycznej SP ZOZ Szpitala (...) w O., gdzie wykonano badanie RTG klatki piersiowej oraz RTG kostki/stopy. Rozpoznano złamanie kostki bocznej podudzia lewego (S82.6). Wykonano zabieg repozycji otwartej złamania z wewnętrzną stabilizacją w postaci płytki (...) oraz śrub. Zastosowano unieruchomienie kończyny w postaci szyny gipsowej. Zalecono dalsze leczenie w (...), wymianę opatrunku co 3-4 dni oraz leczenie farmakologiczne. Powódka była hospitalizowana do dnia 11 grudnia 2017 r.

( dowód: historia choroby - SP ZOZ Szpital (...) w O. k.12-18, karta informacyjna z dnia 11 grudnia 2017 r. - SP ZOZ Szpital (...) w O. k.19, nagranie audio-video z dnia 6 listopada 2019 roku zeznania powódki 00:04:14- 00:05:44 k.57 v., 59 w związku z nagraniem audio-video z dnia 8 stycznia 2021 roku k.173 v.,)

Powódka po wykonanym zabiegu zgodnie z zaleceniami kontynuowała leczenie w (...).

W dniu 16 maja 2018 r. została skierowana do Szpitala celem usunięcia płytki (...) oraz śrub. Od dnia 12 lipca 2018 r. do dnia 13 lipca 2018 r. powódka przebywała w Oddziale (...) Urazowo-Ortopedycznej SP ZOZ Szpitala (...) w O., gdzie wykonano zabieg usunięcia płytki (...) i śrub z kostki bocznej podudzia lewego po uzyskaniu zrostu złamania. Zalecono kontynuowanie leczenia w (...) oraz zmianę opatrunku co 3-4 dni.

( dowód: historia choroby - SP ZOZ Szpital (...) w O. k.12-18, karta informacyjna z dnia 13 lipca 2017 r. - SP ZOZ Szpital (...) w O. k.20, nagranie audio-video z dnia 6 listopada 2019 roku zeznania powódki 00:05:44-00:07:33 k.57 v., 59 w związku z nagraniem audio-video z dnia 8 stycznia 2021 roku k.173 v.,)

Powódka w związku z narastającymi dolegliwościami bólowymi, obrzękiem w okolicy kostki lewego podudzia ponownie udała się do (...). Rozpoznano stan zapalny. Zastosowano leczenie farmakologiczne.

( dowód: historia choroby - SP ZOZ Szpital (...) w O. k.12-18, nagranie audio-video z dnia 6 listopada 2019 roku zeznania powódki 00:07:33-00:08:34 k.57 v., 59 w związku z nagraniem audio-video z dnia 8 stycznia 2021 roku k.173 v., )

Na skutek utrzymujących się dolegliwości bólowych powódka została skierowana na zabiegi fizjoterapeutyczne w postaci masażu kończyny dolnej lewej, ćwiczeń biernych zwiększających zakres ruchu oraz poprawy stereotypu chodu. Powódka na w/w zabiegi uczęszczała od dnia 30 stycznia 2018 r. do dnia 19 marca 2018 r. Doznany przez powódkę uraz utrudniał jej wykonywanie podstawowych czynności życia codziennego, jak również doprowadził do obniżenia jej aktywności życiowej. Pomimo zakończonego leczenia powódka nadal odczuwa dolegliwości bólowe oraz dyskomfort związany z urazem. Najpierw powódka poruszała się przy pomocy balkonika, a potem o kulach. Córka z rodziną pomagała powódce w czynnościach dnia codziennego, w dojazdach do przychodni, na badania RTG. Rehabilitantka przychodziła do domu.

Powódka poniosła także koszty leczenia w wysokości 1.010,00 zł (jeden tysiąc dziesięć złotych 00/100), które obejmowały zabiegi fizjoterapeutyczne. Dopiero od maja 2018 roku powódka zaczęła samodzielnie wychodzić. Przed wypadkiem była sprawną osobą.

(dowód: zaświadczenie - Antidotum Wytwórnia (...) k.21

Faktura VAT Nr (...) k.22, nagranie audio-video z dnia 6 listopada 2019 roku zeznania świadka K. S. 00:17:09-00:20:52 k.58, 59 )

W dniu 18 marca 2019 r. powódka wezwała zarządcę drogi do zapłaty tytułem doznanej krzywdy.

Zarządca drogi przekazał w/w wezwanie pozwanej z uwagi na zawartą z nią umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Na mocy decyzji z dnia 24 kwietnia 2019 r. pozwana odmówiła uznania odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 3 grudnia 2017 r.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 18 marca 2019 r . k.23-26 v., decyzja pozwanej z dnia 24 kwietnia 2019 r. k.27, 27v., akta szkody k.52)

Z punktu widzenia biegłego z zakresu ortopedii powódka doznała złamania kostki bocznej lewego stawu skokowego. Ze względu na przemieszczenie się odłamów zakwalifikowana powódka została do leczenia operacyjnego. Okresowe unieruchomienie na szynie gipsowej, odciążenie o balkoniku i o kulach. Stosowano rehabilitację.

Obecność zniekształcenia i ograniczenia zakresu ruchomości kwalifikuje do orzeczenia stałego uszczerbku według pozycji 162 b załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w wysokości 15 %.

Stosowanie rehabilitacji po zabiegu zasadne.

W przypadku braku dostępności rehabilitacji w ramach NFZ dopuszczalna rehabilitacja prywatna.

( dowód: opinia biegłego z zakresu ortopedii lek. med. J. B. k.143,144)

Biegły z zakresu chirurgii ogólnej dokonał oceny blizn pooperacyjnych okolicy dalszej nasady kości strzałkowej lewej – kostka boczna kwalifikuje do orzeczenia stałego uszczerbku według pozycji 162 a załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w wysokości 4 %.

Powódka nosiła opatrunek gipsowy przez 6 tygodni, wymagała opieki osób trzecich przez trzy godziny dziennie przez ten okres. Przez dalsze 6 tygodni wymagała opieki osoby trzeciej przez 1,5 godziny dziennie. Co do cierpień fizycznych były one największe od momentu urazu, a więc od dnia 3 grudnia 2017 roku okres hospitalizacji w Oddziale Ortopedii i przebyta operacja. Po okresie 6 tygodni cierpienia fizyczne uległy znacznemu zmniejszeniu. Rehabilitacja i prawidłowe leczenie spowodowało zredukowanie cierpień fizycznych do stopnia minimalnego. Rokowania są pomyślne. Nie ma trwałych następstw i cech kalectwa. Nie należy się spodziewać pogorszenia stanu skokowo- goleniowego lewego. Rehabilitacja była uzasadniona, potrzebna w procesie leczenia. Koszty leczenia i rehabilitacji oszacował biegły na 150,00 złotych do 200,00 złotych. Aktualnie powódka nie wymaga żadnego leczenia i rehabilitacji. W przyszłości powódka ewentualnie wymaga rehabilitacji w rodzaju fizykoterapii na staw skokowy lewy.

( dowód: opinia biegłego z zakresu chirurgii ogólnej dr nauk med. S. N. k.159,160, opinia uzupełniająca k.177)

Powódka ma 65 lat. Jest emerytem. W dalszym ciągu odczuwa ból i ma spuchniętą nogę, stosuje leki przeciwbólowe. Koszt lekarstw 110 złotych na dwa miesiące. W dalszym ciągu powódka korzysta z prywatnej rehabilitacji dwa razy w miesiącu i generuje to koszt 100,00 złotych miesięcznie. Mieszka z córką, która pomaga jej w czynnościach dnia codziennego i przy schodzeniu po schodach. Przed wypadkiem powódka była sprawna, nie miała problemów.

(dowód: nagranie audio-video z dnia 8 stycznia 2021 roku zeznania powódki 00:06:10-00:11:34 k.173 v., )

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, załączonych aktach szkodowych oraz zeznań świadka K. S., powódki i opinii biegłych w zakresie wyżej przywołanym. Jeśli chodzi o opinię biegłego z zakresu ortopedii, która stała się podstawą orzekania o żądaniach pozwu Sąd wziął pod uwagę opinię biegłego ortopedy lek. med. J. B. . Biegły lek. med. R. E. w opinii głównej i uzupełniającej nie określił dlaczego uszczerbek na zdrowiu u powódki zakwalifikował według pozycji 162 pkt. a, a nie z pozycji 162 pkt b załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w sytuacji gdy sam przyznał, że u powódki występuje dysfunkcja ruchowa stawu skokowego około 5 ° w zakresie zgięcia grzbietowego, biegły nie udzielił także odpowiedzi na temat stanu zdrowia powódki, przebiegu procesu leczenia powódki, nie odniósł się do zarzutów strony powodowej podniesionych do opinii. Dlatego Sąd pominął dowód z opinii biegłego lek. med. R. E. i jako podstawę orzekania o wysokości zadośćuczynienia i odszkodowania Sąd wziął pod uwagę opinię biegłego lek. med. J. B., który w sposób wyczerpujący odpowiedział na temat wyżej podniesionych okoliczności. Obecność zniekształceń i ograniczenia zakresu ruchomości kwalifikuje do orzeczenia stałego uszczerbku według pozycji 162 b załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w wysokości 15 %.

Stosowanie rehabilitacji po zabiegu w ocenie biegłego jest zasadne.

W przypadku braku dostępności rehabilitacji w ramach NFZ dopuszczalna rehabilitacja prywatna. Powyższa opinia jest pełna, wyczerpująca i spójna.

Sąd, ustalając wysokość zadośćuczynienia i odszkodowania wziął pod uwagę opinię biegłego z zakresu chirurgii ogólnej dr nauk med. S. N.. Biegły z zakresu chirurgii ogólnej dokonał oceny blizn pooperacyjnych okolicy dalszej nasady kości strzałkowej lewej – kostka boczna co kwalifikuje do orzeczenia stałego uszczerbku według pozycji 162 a załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w wysokości 4 %. Łącznie biegli ocenili uszczerbek na zdrowiu u powódki na 19 % i określili ten uszczerbek na zdrowiu jako stały.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest częściowo zasadne.

Odpowiedzialność odszkodowawcza Burmistrza Miasta O. jest odpowiedzialnością na zasadzie winy i wynika z treści art. 415 k.c. w związku z art. 19 ust. 2 pkt 4 i 20 Ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2007.19.115 j.t.), zwanej dalej Ustawą, Burmistrz Miasta O. jako organ jednostki samorządu terytorialnego jest zarządcą drogi.

Do zarządcy drogi należy między innymi (art. 20 Ustawy):

- utrzymanie nawierzchni drogi, chodników, drogowych obiektów inżynierskich, urządzeń

zabezpieczających ruch i innych urządzeń związanych z drogą,

- przeprowadzanie okresowych kontroli stanu dróg i drogowych obiektów inżynierskich oraz przepraw promowych, ze szczególnym uwzględnieniem ich wpływu na stan bezpieczeństwa ruchu drogowego,

- wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających,

- przeciwdziałanie niszczeniu dróg przez ich użytkowników,

- wprowadzanie ograniczeń lub zamykanie dróg i drogowych obiektów inżynierskich dla oraz wyznaczanie objazdów drogami różnej kategorii, gdy występuje bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa osób lub mienia.

Działalność zarządcy dróg publicznych na podstawie przytoczonych przepisów podejmowana w celu utrzymania bezpieczeństwa drogi publicznej nie należy do działalności o charakterze władczym i jest to tylko wykonywanie robót konserwacyjnych, zmierzających do zwiększenia bezpieczeństwa i wygody ruchu. Podobne stanowisko zostało wyrażone w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 26 marca 2003 roku o sygn. akt CKN 1347/00.

Do przesłanek tej odpowiedzialności należą: zdarzenie, z którym system prawny wiąże odpowiedzialność na określonej zasadzie winy, szkoda oraz związek przyczynowy między owym zdarzeniem, a szkodą. Przy ustalaniu odpowiedzialności z tytułu czynów niedozwolonych znajdują zastosowanie przepisy ogólne dotyczące związku przyczynowego, szkody i sposobów jej naprawienia (art. 361-363 k.c.).

Wskazać należy, że w reżimie odpowiedzialności deliktowej bezprawnym jest zachowanie sprzeczne z obowiązującym porządkiem prawnym, przez który rozumie się nakazy i zakazy wynikające z normy prawnej, ale również nakazy i zakazy wynikające z norm moralnych i obyczajowych, czyli zasad współżycia społecznego (dobrych obyczajów). Skoro zarządca drogi jest zobowiązany do utrzymania jej w należytym stanie to zaniechanie przeprowadzenia prac naprawczych drogi, w której występowały ubytki w asfalcie rodzi odpowiedzialność z mocy przytoczonego wyżej art. 415 k.c.

Z przepisów ustawy o drogach publicznych wynika, że podmiot, na którym spoczywa obowiązek zarządzania drogą, jest obowiązany utrzymywać drogi w stanie niestwarzającym zagrożenia dla osób trzecich. Co istotne zarządca drogi poprzez niewłaściwe jej utrzymanie godził się na występowanie oczywistego zagrożenia dla zdrowia i mienia, co jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 2003 r. (sygn. akt III CK 430/03) zostało wskazane, że „ogólny zakaz niewyrządzenia szkody drugiemu uzasadnia podjęcie niezbędnych czynności zapobiegających możliwości powstania szkody na osobie lub w mieniu. Obowiązek należytej dbałości o życie i zdrowie człowieka lub nienarażania na jego utratę może wynikać nie tylko z normy ustawowej, ale także ze zwykłego rozsądku, popartego zasadami doświadczenia, które nakazują nie tylko unikania zbędnego ryzyka, lecz także podejmowania niezbędnych czynności zapobiegających możliwości powstania zagrożenia dla życia lub zdrowia człowieka.”. Zarządca drogi winien utrzymać podległe mu ciągi komunikacyjne w takim stanie, aby wykluczyć narażenie użytkowników na zaistnienie zdarzenia szkodowego.

Uznając ustalone wyżej zdarzenie za czyn bezprawny, podzielić należy pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 20 lipca 2005 r., sygn. akt II CK 794/04, którym orzekł, iż forma należytej dbałości o życie i zdrowie człowieka może wynikać ze zdrowego rozsądku, który podpowiada niezbędne czynności zapobiegające możliwości powstania stanu zagrożenia.

W związku z powyższym należy wskazać, że przedmiotowy chodnik nie był w dobrym stanie technicznym, o czym świadczy wyrwa w chodniku, w którą wpadła powódka. Chodnik był w stanie stwarzającym niebezpieczeństwo dla poruszających się po nim osób.

Stosownie do treści art.805 k.c. § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1) przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;

2) przy ubezpieczeniu osobowym - umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej. (§ 2 art.805 k.c. )

Przepisu art. 805 KC, określającego istotę umowy ubezpieczenia, nie można interpretować w ten sposób, że umowa ubezpieczenia nie może zawierać żadnych zastrzeżeń ograniczających odpowiedzialność ubezpieczyciela. Przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące umowy ubezpieczenia nie przewidują w oderwaniu od ogólnych warunków ubezpieczenia, żadnych konkretnych przesłanek odpowiedzialności ubezpieczeniowej odnoszących się do poszczególnych rodzajów ubezpieczeń (tak SN w wyr. z 29.11.1982 r., I CR 407/82, L.; w wyr. SN z 19.5.2016 r., IV CSK 552/15, L., podkreślono jednak, że pojęcie szkody w ubezpieczeniach jest takie samo jak w innych działach prawa odszkodowawczego, ale ich specyfika powoduje modyfikację zasad odpowiedzialności odszkodowawczej, w tym niekiedy jej wyłączenie).

Odpowiedzialność ubezpieczyciela wynikająca z umowy ubezpieczenia majątkowego, wyraża się w obowiązku spełnienia świadczenia polegającego na wypłacie odszkodowania za szkodę powstałą w wyniku przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 pkt 1 KC). Powstanie zatem tej odpowiedzialności uzależnione jest od wystąpienia przewidzianego umową wypadku, a także od powstania wskutek tego wypadku szkody w majątku ubezpieczonego. Wątpliwości co do wystąpienia przewidzianego umową wypadku, a tym samym wątpliwość co do wystąpienia szkody oznaczają, że wątpliwa jest także sama odpowiedzialność ubezpieczyciela. Dopóki zaś ubezpieczyciel ma uzasadnione podstawy co do istnienia swojej odpowiedzialności, uprawniony jest do powstrzymania się ze spełnieniem swojego świadczenia (tak SN w wyr. z 15.6.2000 r., II CKN 284/00, L.).

Zgodnie z treścią art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia (§1).

Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2).

Istota ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej wynikająca z art. 822 k.c. sprowadza się więc do tego, że w sytuacji zaistnienia szkód określonych w § 2 tego przepisu, zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia odszkodowania osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za te szkody ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

Pozwany w dacie wypadku powódki obejmował ochroną odpowiedzialności w zakresie odpowiedzialności cywilnej Gminę O..

W świetle powyżej poczynionych ustaleń istota odpowiedzialności pozwanego jest przesądzoną .

Na podstawie art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę pieniężną tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Podstawą zadośćuczynienia jest krzywda polegająca na cierpieniach fizycznych i psychicznych związanych z rozstrojem zdrowia.

Art. 445 § 1 k.c. nie zawiera żadnych kryteriów, jakie należy uwzględniać przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia, wobec czego kryteria te zostały wypracowane przez judykaturę. Spośród funkcji spełnianych przez zadośćuczynienie współcześnie na czoło wysuwa się funkcja kompensacyjna. Przyznana z tego tytułu suma pieniężna powinna wynagrodzić doznane przez poszkodowanego cierpienia fizyczne i psychiczne oraz utratę radości życia. Ma mu również ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć, dzięki czemu zostaje przywrócona, przynajmniej częściowo, równowaga, która została zachwiana na skutek popełnienia czynu niedozwolonego. Dla wysokości zadośćuczynienia jako świadczenia o charakterze kompensacyjnym, podstawowe znaczenie ma zawsze rozmiar doznanej krzywdy, który zależy od wielu czynników m.in. trwałości i skutków wypadku lub okresu trwania objawów chorobowych i ich nasilenia, stopnia cierpień fizycznych i psychicznych, ich intensywności i czasu trwania, nieodwracalności następstw uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (kalectwa, oszpecenia), rodzaju wykonywanej pracy, szans na przyszłość, poczucia nieprzydatności społecznej, bezradności życiowej, wieku poszkodowanego, jego osobistej sytuacji, w tym również jego przyszłych perspektyw życiowych. Znaczenie może mieć również stopień winy sprawcy szkody i odczucia jej przez poszkodowanego. (por. wyroki SN z 12.04.1972 r., II CR 57/72, opubl. OSNCP 1972 nr 10 poz. 183; z 30.11.1999 r., I CKN 1145/99, niepubl., z 27.08.1969 r., (...), opubl. OSNCP 1970 nr 6 poz. 111; z 12.09.2002 r., IV CKN 1266/00, opubl. LEX nr 80272; z 13.03.1973 r., II CR 50/73, opubl. LEX nr 7228, z 9.11.2007 r., V CSK 245/07, opubl. (...) poz. 95).

Zważyć przy tym należy, że powyższe przesłanki mają jednak tylko walor ogólny i dlatego w każdej sprawie o wysokości zadośćuczynienia rozstrzygające znaczenie mają dopiero konkretne okoliczności dotyczące osoby poszkodowanej. Jedynie rozważenie zindywidualizowanych przesłanek stanowi właściwą podstawę określenia odpowiedniego w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. zadośćuczynienia (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 20.04.2006 r. IV CSK 99/05, nie publ., z dnia 9.11.2007 r. V CSK 245/07, opubl. (...) poz. 95, z dnia 13.11.2007 r. I CSK 384/07, opubl. Lex nr 351187, z dnia 5.12.2006 r. II PK 102/06, opubl. OSNP 2008/1 -2/11, wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 9.08.2006 r. I ACa 161/06, opubl. Lex nr 278433). Określając wysokość zadośćuczynienia w niniejszej sprawie Sąd uwzględnił, iż zgodnie z opinią biegłego z zakresu ortopedii powódka doznała złamania kostki bocznej lewego stawu skokowego. Ze względu na przemieszczenie się odłamów zakwalifikowana została powódka do leczenia operacyjnego. Okresowe unieruchomienie na szynie gipsowej, odciążenie o balkoniku i o kulach. Stosowano rehabilitację.

Obecność zniekształceń i ograniczenia zakresu ruchomości kwalifikuje do orzeczenia stałego uszczerbku według pozycji 162 b załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w wysokości 15 %. Biegły z zakresu chirurgii ogólnej dokonał oceny blizn pooperacyjnych okolicy dalszej nasady kości strzałkowej lewej – kostka boczna kwalifikuje do orzeczenia stałego uszczerbku według pozycji 162 a załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w wysokości 4 %. Doznany przez powódkę uraz utrudniał jej wykonywanie podstawowych czynności życia codziennego, jak również doprowadził do obniżenia jej aktywności życiowej. Pomimo zakończonego leczenia powódka nadal odczuwa dolegliwości bólowe oraz dyskomfort związany z urazem. Najpierw powódka poruszała się przy pomocy balkonika, a potem o kulach. Córka z rodziną pomagała powódce w czynnościach dnia codziennego, w dojazdach do przychodni, na badania RTG. Rehabilitantka przychodziła do domu.

W świetle ustalonego trwałego uszczerbku na zdrowiu u powódki na poziomie 19%zasadnym jest zasądzenie kwoty 60.000 złotych, która spełni swoją kompensacyjną funkcję i będzie odpowiednia do rozmiarów doznanej krzywdy stosownie do ustalonego uszczerbku na zdrowiu u powódki. Kwota ta powinna wynagrodzić doznane cierpienia fizyczne i psychiczne związane z urazem oraz ułatwić przezwyciężenie ujemnych przeżyć, dzięki czemu zostanie przywrócona równowaga zachwiana na skutek popełnienia czynu niedozwolonego. Zarazem kwota ta będzie przedstawiała jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość, adekwatną do warunków gospodarki rynkowej oraz faktu, iż zdrowie ludzkie jest dobrem o szczególnej wartości.

W pozostałym zakresie co do żądania zadośćuczynienia Sąd roszczenie oddalił, przyjmując, że żądanie to jest wygórowane.

Odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzono od dnia 25 kwietnia 2019 roku na podstawie art.481 k.c., tj. od dnia następnego od daty wydania przez pozwanego decyzji odmawiającej przyznanie świadczenia na rzecz powódki do dnia zapłaty.

Stosownie do treści art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego obowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. Naprawienie szkody obejmuje w szczególności zwrot wszelkich wydatków poniesionych przez poszkodowanego zarówno w związku z samym leczeniem i rehabilitacją (lekarstwa, konsultacje medyczne, protezy, kule, wózek inwalidzki itp.), jak i koszty opieki niezbędnej w czasie procesu leczenia oraz inne dodatkowe koszty związane z doznanym uszczerbkiem (np. przejazdów, wyżywienia).

Odszkodowanie przewidziane w art. 444 § 1 k.c. obejmuje wszelkie wydatki (koszty) pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne (niezbędne) i celowe (por. M. Nesterowicz (w:) Kodeks..., s. 425; G. Bieniek (w:) Komentarz..., s. 416; wyrok SN z dnia 9 stycznia 2008 r., II CSK 425/07, M. Praw. 2008, nr 3, s. 116). Pojęcie „wszelkie koszty" oznacza koszty różnego rodzaju, których nie da się z góry określić, a których ocena, na podstawie okoliczności sprawy, należy do sądu (wyrok SN z dnia 9 stycznia 2008 r., II CSK 425/07, LEX nr 378025). Jednak, jak słusznie się zauważa, celowość ponoszenia wszelkich wydatków może być związana nie tylko z możliwością uzyskania poprawy stanu zdrowia, ale też z potrzebą utrzymania tego stanu, jego niepogarszania (por. wyrok SN z dnia 26 stycznia 2011 r., IV CSK 308/10, LEX nr 738127). Zawsze jednak obowiązek zwrotu dotyczy wydatków rzeczywiście poniesionych i nie wystarczy wykazanie, że były one obiektywnie potrzebne (wyrok SA w Poznaniu z dnia 8 lutego 2006 r., I ACa 1131/05, LEX nr 194522).

W grupie wydatków celowych i koniecznych, pozostających w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia tradycyjnie wymienia się koszty leczenia (pobytu w szpitalu, pomocy pielęgniarskiej, koszty lekarstw), specjalnego odżywiania się, nabycia protez i innych specjalistycznych aparatów i urządzeń (np. protez, kul, aparatu słuchowego, wózka inwalidzkiego). Do grupy tej zalicza się również wydatki związane z transportem chorego na zabiegi i do szpitala, koszty związane z odwiedzinami chorego w szpitalu czy wynikające z konieczności specjalnej opieki i pielęgnacji nad chorym, koszty zabiegów rehabilitacyjnych, wreszcie koszty przygotowania do innego zawodu (por. Z. Masłowski (w:) Kodeks..., s. 1096; M. Nesterowicz (w:) Kodeks..., s. 425, 426; A. Cisek (w:) Kodeks..., s. 791; M. Safjan (w:) Kodeks..., s. 1423).

Powódka domagała się od strony pozwanej 1.010,00 złotych (jeden tysiąc dziesięć 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 25 kwietnia 2019 roku do dnia zapłaty tytułem odszkodowania. Powódka poniosła koszty leczenia w wysokości 1.010,00 zł (jeden tysiąc dziesięć złotych 00/100), które obejmowały zabiegi fizjoterapeutyczne. Koszty te zostały udokumentowane przez powódkę i były zasadne w świetle opinii biegłych ortopedy lek. med. J. B. i opinii chirurga ogólnego dr S. N..

Aktualnie powódka nie wymaga żadnego leczenia i rehabilitacji. W przyszłości ewentualnie powódka będzie wymagała rehabilitacji w rodzaju fizykoterapii na staw skokowy lewy.

Odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzono od dnia 25 kwietnia 2019 roku na podstawie art.481 k.c., tj. od dnia następnego od daty wydania przez pozwanego decyzji odmawiającej przyznanie świadczenia na rzecz powódki do dnia zapłaty.

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach sądowych stanowi art.100 k.p.c.

Z porównania dochodzonej ostatecznie przez powódkę kwoty 81.010 złotych zasądzono kwotę 61.010 złotych .

Powódka wygrała proces w 76%.

Koszty po stronie obu stron postępowania obejmują kwotę 10.834,00 złotych- koszty zastępstwa procesowego - wynagrodzenie z tytułu zastępstwa prawnego w kwocie 5.400 złotych ustalone stosownie do § 2 pkt. 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, wydatek na opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych. Dlatego Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 2.817,00 złotych ( dwa tysiące osiemset siedemnaście 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Podstawę rozstrzygnięcia o pobraniu nieuiszczonych kosztów sądowych – kwoty 3.794,15 złotych ( trzy tysiące siedemset dziewięćdziesiąt cztery 15/100) od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Piotrkowie Tryb., tj. opłaty sądowej od pozwu w kwocie 4.051 złotych i wydatków na opinie biegłych w kwocie 941,29 złotych stanowiły przepisy art.113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz. U. z 2010 roku Nr 90, poz.594 ze zm. ) w zw. z art. 100 k.p.c. (4.992,29 x 76 %)

SSO Renata Lech

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować zwrot akt w kontrolce terminowości sporządzania uzasadnień ;

2.  odpis uzasadnienia wraz z odpisem wyroku przesłać pełnomocnikom stron;

dnia 12 lutego 2021 roku

SSO Renata Lech