Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 87/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. S. (1)

1. w dniu 15 marca 2012 r. w S., woj. (...) podał nieprawdę w deklaracji podatkowej PIT-36 rozliczającej podatek dochodowy od osób fizycznych za 2011 r. złożonej w Urzędzie Skarbowym w S. przez co uszczuplił podatek dochodowy od osób fizycznych za 2011 r. w wysokości 56.013 zł w związku z nierzetelnym prowadzeniem księgi przychodów i rozchodów w firmie (...), (...), (...), (...)-(...) Z. zawyżając koszty uzyskania przychodów w łącznej wysokości 239.330 zł, w wyniku ujęcia faktur na zakup oleju napędowego z firmy Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...), (...)-(...) K., (...) NIP (...), a mianowicie:

I. l.p. Nr faktury Data faktury Wartość netto VAT 23 % Wartość brutto

1. 589/2/11/ (...) 28.02.2011 12.810,00 zł 2.946,30 zł 15.756,30 zł

2. (...) 22.03.2011 12.160,00 zł 2.796,80 zł 14.956,80 zł

3. (...) 28.03.2011 7.600,00 zł 1.748,00 zł 9.348,00 zł

4. (...) 18.04.2011 23.400,00 zł 5.382,00 zł 28.782,00 zł

5. (...) 12.05.2011 24.000,00 zł 5.520,00 zł 29.520,00 zł

6. (...) 17.06.2011 23.100,00 zł 5.313,50 zł 28.413,00 zł

7. 2046/7/11/ (...) 14.07.2011 23.100,00 zł 5.313,50 zł 28.413,00 zł

8. 2473/8/11/ (...) 20.08.2011 23.700,00 zł 5.451,00 zł 29.151,00 zł

9. 2875/8/11/FV 24.09.2011 25.200,00 zł 5.796,00 zł 30.996,00 zł

10. (...) 11.10.2011 5.200,00 zł 5.796,00 zł 30.996,00 zł

11. (...) 12.11.2011 25.920,00 zł 5.961,60 zł 31.881,60 zł

12. (...) 8.12.2011 13.140,00 zł 3.022,20 zł 16.162,20 zł

nie dokumentujących rzeczywistych transakcji czym naruszył przepisy art. 14 ust. 1 i 2 pkt 4, art. 22 ust. 1, art. 24 ust. 2, art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm) w związku z art. 193 § 4 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 – Ordynacja Podatkowa ( Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm).

tj. przestępstwo skarbowe z art. 56 § 2 kks. w zb. z art. 61 § 1 kks. w zw. z art. 7 § 1 kks.

2. W dniu 8 marca 2013 r. w S. woj. (...) podał nieprawdę w deklaracji podatkowej PIT-36 rozliczającej podatek dochodowy od osób fizycznych za 2012 r. złożonej w Urzędzie Skarbowym w S. przez co uszczuplił podatek dochodowy od osób fizycznych za 2012 r. w wysokości 28.585 zł w związku z nierzetelnym prowadzeniem ksiąg przychodów i rozchodów w firmie (...), (...), (...), (...)-(...) Z. zawyżając koszty uzyskania przychodów w łącznej wysokości 171.948,40 zł w wyniku ujęcia faktur za zakup oleju napędowego z firm:

a) Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...), (...)-(...) K., (...), NIP (...)

l.p. Nr faktury Data faktury Wartość netto VAT 23 % Wartość brutto

1 (...) 20.01.2012 22.400,00 zł 5.152,00 zł 27.552,00 zł

2 (...) 04.02.2012 27.600,00 zł 6.348,00 zł 33.948,00 zł

3 (...) 16.03.2012 27.600,00 zł 6.348,00 zł 33.948,00 zł

4 (...) 11.04.2012 27.600,00 zł 6.348,00 zł 33.948,00 zł

5 (...) 25.05.2012 18.480,00 zł 4.250,40 zł 22.730,40 zł

6 (...) 18.06.2012 18.400, 00 zł 4.232.00 zł 22.632,00 zł

b) Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) M. Z. (1), (...)-(...) O., ul. (...), NIP (...) – faktura nr (...) z dnia 28.12.2012 r. na kwotę netto 26.400 zł – kwota podatku VAT 6.072,00 zł

nie dokumentujących rzeczywistych transakcji czym naruszył przepisy art. 14 ust. 1 i 2 pkt 4, art. 22 ust. 1, art. 24 ust. 2, art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm) w związku z art. 193 § 4 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 – Ordynacja Podatkowa ( Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm).

tj. o przestępstwo skarbowe z art. 56 § 2 kks w zbiegu z art. 61 § 1 kks w zw. z art. 7 § 1 kks .

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1. W dniu 20.01.2004r. R. S. (2) rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej pod firmą (...), (...) z siedzibą w (...), polegającą na prowadzaniu usług transportowych na terenie kraju i zagranicą. Na podstawie postanowień Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. z dnia 18.01.2017r. przeprowadzone zostało postępowanie kontrolne wobec oskarżonego i jego małżonki w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2011-2012. W wyniku przeprowadzonych czynności stwierdzono, że R. S. (1) zewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz zaliczył do kosztów uzyskania przychodu w 2011 i 2012 roku nierzetelne faktury na zakup oleju napędowego wystawione przez Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...), (...)-(...) K., (...), NIP (...) oraz Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) M. Z. (1), (...)-(...) O., ul. (...), NIP (...), które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji handlowych. Decyzjami Naczelnika (...)Skarbowego w P. z dnia 31.05.2017r. nr (...) - (...)53.41.36.2017.17 oraz nr (...) - (...)53.41.36.2017.18 ustalono wobec oskarżonego i jego małżonki zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2011 w wysokości 59 512,00 zł oraz za rok 2012 w kwocie 41 209.00 zł. Decyzje te stały się ostateczne na skutek oddalenia skargi kasacyjnej przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 02.10.2020r. w sprawie o sygn. akt II FSK 1659/18.

Postanowienie nr (...).420.1.2017.2 o wszczęciu postępowania kontrolnego.

k. 5

Decyzje Naczelnika (...)Skarbowego w P. z dnia 31.05.2017r. dot. PIT za rok 2011 i 2012.

k. 351-397.

Wyrok NSA z dnia 2.10.2020r. w sprawie o sygn. akt II FSK 1659/18

k. 684-692.

Zeznanie roczne oskarżonego PIT-36 za rok 2011 i 2012.

k. 15-27, 553-556.

Kserokopie faktur VAT wystawianych przez A. N. na rzecz działalności gospodarczej oskarżonego.

k. 324-343.

2. W dniu 31.12.2010r. w Urzędzie Skarbowym w K. A. N. (2) zarejestrował działalność gospodarczą pod nazwą " Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...), (...)-(...) K., (...)". Działalność tam miała polegać na handlu olejem napędowym, zaś baza działalności miała znajdować się na stacji paliw pod adresem K., (...). A. N. (2) występował jedynie jako osoba formalnie prowadząca działalność, faktycznie był tzw. „słupem”, na którego nazwisko działalność została założona przez J. Z. i J. K.. Obaj mężczyźni dokonywali wszelkich formalności związanych z rejestracją działalności, zaś A. N. (2) podpisywał niezbędne dokumenty w Urzędzie Skarbowym w K. oraz założył konto bankowe oddając dokumenty oraz prawo do dysponowania kontem w zamian za opłacenie ubezpieczenia na najniższą kwotę. Na stacji paliw w (...) swą "siedzibę" miała zorganizowana grupa osób zajmujących się handlem tzw. "pustymi" fakturami. Procederem tym trudnili się m.in. J. K., Z. W., J. Z., A. S., M. P. oraz A. K.. Ww. osoby tworzyły "siatkę", która w imieniu prowadzonych przez nich działalności oraz działalności zarejestrowanych na osoby zwane "słupami" handlowały pustymi fakturami czyli fakturami nie odzwierciedlających rzeczywistego przebiegu transakcji, które następnie nabywcy ujawniali jako koszty prowadzonej działalności gospodarczej i odliczali je od przychodu umniejszając podatek dochodowy od osób fizycznych. A. N. (2) nie prowadził de facto żadnej działalności gospodarczej, nigdy nie był na stacji paliw w M.. A. N. (2) nie wystawiał żadnych faktur sprzedaży paliwa, nie podpisywał ich, również nie podpisywał deklaracji VAT ani umowy najmu placu w M. 35, nie zatrudniał pracowników, nie wynajmował samochodów ani żadnych innych ruchomości. Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...), (...)-(...) K., (...) nie posiadało koncesji na prowadzenie działalności w zakresie handlu paliwami ciekłymi i nie występowało do Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z wnioskiem o udzielenie takiej koncesji. Stacja paliw w (...) „za N.” nie funkcjonowała, nie było sprzedawane paliwo i nie były wykorzystywane dystrybutory. Ta sama sytuacja dotyczy faktur wystawianych przez Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...) M. Z. (2) (...)-(...) O. ul. (...), tj. była one „pustymi” fakturami, których celem było dokumentowanie operacji gospodarczych, które w rzeczywistości nie zostały wykonana. M. Z. (2) nie prowadził działalności gospodarczej - Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...), był tylko tzw. „słupem”, zarejestrował firmę na swoje nazwisko tylko na prośbę J. Z. w zamian za otrzymywane pieniądze w wysokości około 2000 zł miesięcznie. M. Z. (2) nie znał się na handlu paliwem, a pod adresem – siedziby firmy (...) nie była wykonywana działalność gospodarcza. W dniu 1 listopada 2013 roku M. Z. (2) zmarł i jeszcze po jego śmierci były wystawiane dokumenty firmowe faktury i deklaracje na jego nazwisko. PHU (...) z/s w J. nie figuruje w bazie koncesjonariuszy Urzędu Regulacji Energetyki jako posiadający koncesję obejmującą paliwa ciekłe. PHU (...) nie prowadziła faktycznej działalności gospodarczej, a jej rola sprowadzała się do pozorowania takiej działalności poprzez zarejestrowanie się jako czynny podatnik VAT, składanie deklaracji podatkowych i wystawianie faktur VAT dokumentujących dostawy.

Zeznania świadków:

1.A. N. (2),

2. J. Z.,

3. Z. W.,

4. J. K.,

5. A. K..

1. k. 34-55, 150-156, 429-439, 531-533.

2. 121-137, 469-500.

3.k. 454-468.

4.k. 443-453.

5.k. 513- 524.

Oświadczenie A. N. (2) o braku koncesji na handel paliwami.

k. 235.

3. R. S. (1) nie kupował paliwa od Przedsiębiorstwa Usługowo Handlowego (...), (...)-(...) K., M. 35 oraz Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...). Oskarżony kupował jedynie „puste faktury”, które wystawiał J. Z.. Faktury VAT wystawiane przez Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...), (...)-(...) K., M. 35 na rzecz m.in. R. S. (1) były „pustymi” fakturami, których celem było dokumentowanie operacji gospodarczych, które w rzeczywistości nie zostały wykonane. (...) PHU (...) polegały na wystawianiu fikcyjnych faktur i rozwożeniu ich po przedsiębiorcach. Cysterna S. była przez organizację wykorzystywana po to aby wpisać jej numery rejestracyjne na dokumencie (...). W razie kontroli klienci mieli mówić, że A. K. woził im paliwo S.. Zdarzały się natomiast sytuacje, że współdziałający z J. Z. i J. K. A. K. organizował nielegalne paliwo, które było zlewane na stacji na M., następnie przelewał je do cysterny – marki S. należącej do J. Z. i rozwoził je odbiorcom. Były to jednak dostawy bardzo sporadyczne, gdyż A. K. dysponował niezwykle małą ilością nielegalnego oleju napędowego i jak już zostało wspomniane stanowiły "przykrywkę" dla handlu pustymi fakturami. Dostawy paliwa nie były wykonywane na rzecz oskarżonego, który kupował wyłącznie puste faktury.

Zeznania świadków:

1.A. N. (2),

2. J. Z.,

3. Z. W.,

4. J. K.,

5. A. K..

1. k. 34-55, 1560-156, 429-439, 531-533.

2. 121-137, 469- 500.

3.k. 454-468.

4.k. 443-453.

5.k. 513- 524.

4. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Słupcy z dnia 24.01.2019r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 153/17 R. S. (1) został uznany winnym popełnienia przestępstwa skarbowego z art. 56 § 2 kks w zb. z art. 76 § 2 kks. i art. 61§ 1 kks. w zw. z art. 6 § 2 kks. w zw. z art. 7 § 1 kks. polegającego na tym, że w okresie od 25.03.2011r. do 25.2013r. podał nieprawdę w deklaracjach VAT - 7 poprzez zewidencjonowanie faktur VAT za zakup oleju napędowego od PHU (...) objętych aktem oskarżenia w niniejszej sprawie oraz jednej faktury VAT wystawionej przez PHU (...). Wyrok ten stał się prawomocny z dniem wydania wyroku przez Sąd Okręgowy w Koninie tj. 14.06.2019r. w sprawie o sygn. II Ka 129/19 oddalającego apelację oskarżonego w całości. Zarówno Sąd I jak i II instancji przyjął, iż faktury VAT wystawione przez PHU (...) oraz PHU (...) nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji handlowych.

Wyrok SR w Słupcy z dnia 24.01.2019r.

k. 695.

Wyrok SO w Koninie z dnia 14.06.2019r.

k. 697.

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

Zeznania świadków:

1.A. N. (2),

2. J. Z.,

3. Z. W.,4. J. K.,

5. A. K..

Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania wskazanych świadków, które był kluczowe dla dokonania ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na zeznania złożone przez samego A. N. (2) podczas przesłuchań w ramach postepowania skarbowego oraz zeznań złożonych podczas przesłuchań w charakterze podejrzanego. A. N. (2) konsekwentnie, zarówno przed pracownikami organów skarbowych oraz prokuratorem, zeznawał iż nie prowadził on nigdy działalności gospodarczej polegającej na handlu olejem opałowym, nie posiadał odpowiedniej koncesji, nigdy nie był na stacji paliw w M. i nie wystawiał żadnych faktur VAT. Zeznał zaś, że działalność gospodarczą założył za namową J. K. oraz J. Z., w zamian za opłacanie składek ubezpieczeniowych. A. N. (2) przekazał ww. osobom wszelkie dokumenty rejestrowe oraz dostęp do konta bankowego i nigdy nie zajmował się zarejestrowaną na jego dane działalnością. Już tylko te zeznania dobitnie wskazują, iż działalność PHU (...) polegała wyłącznie na sprzedaży "pustych faktur". Zeznania kolejnych świadków tylko potwierdzają, iż faktury za zakup oleju napędowego przez oskarżonego nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji handlowych. J. K., Z. W., J. Z. oraz A. K. w swych zeznaniach opisali cały proceder i działalność prowadzonej przez nich grupy przestępczej zajmującej się handlem fakturami VAT. Świadkowie przedstawili szczegóły działalności, wskazali jakie firmy generowały puste faktury oraz swych nabywców. W zeznaniach opisano, iż stacja paliw w M. de facto nie funkcjonowała, nie było tam sprzedawane paliwo, a tylko sporadycznie A. K. magazynował tam niewielkie ilości nielegalnego paliwa, które sprzedawał małej grupie odbiorców by stworzyć namiastkę legalnej działalności.

W tym miejscu należy szczególnie zwrócić uwagę na zeznania A. K., który podczas przesłuchania przez Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w P. w dniu 22.11.2016r. bezpośrednio wskazał, którym odbiorcom sprzedawane było nielegalne paliwo, a którym tylko puste faktury. A. K. wskazał wtedy, iż do firmy (...), (...), (...), (...)-(...) Z. nie był nigdy dostarczany olej napędowy, a jedynie puste faktury VAT za jego zakup. ( k. 524 )

Zeznania wskazanych świadków były logiczne, wzajemnie się uzupełniały i stanowiły jedną całość. Wszyscy świadkowie potwierdzili, iż zajmowali się handlem pustymi fakturami, nie sprzedawali prawie w ogóle oleju napędowego, którego posiadali tylko niewielkie ilości. Wobec tego Sąd uznał zeznania świadków za wiarygodne. Brak było podstaw dla odmówienia wiarygodności wskazanym zeznaniom świadków, którzy nie mieli żadnego interesu w tym by zeznawać nieprawdę.

Postanowienie nr (...).420.1.2017.2 o wszczęciu postępowania kontrolnego.

Decyzje Naczelnika (...)Skarbowego w P. z dnia 31.05.2017r. dot. PIT za rok 2011 i 2012.

Wyrok NSA z dnia 2.10.2020r. w sprawie o sygn. akt II FSK 1659/18

Oświadczenie A. N. (2) o braku koncesji na handel paliwami.

Zeznanie roczne oskarżonego PIT-36 za rok 2011 i 2012.

Kserokopie faktur VAT wystawianych przez A. N. na rzecz działalności gospodarczej oskarżonego.

Odnośnie wskazanych dowodów Sąd oparł się na treści dokumentów urzędowych załączonych do akt sprawy, gdyż zostały one sporządzone przez uprawnione do tego organy, w sposób przepisany prawem. Wartość dowodowa dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy i ujawnionych na rozprawie nie budziła zdaniem sądu wątpliwości i była przydatna do rozstrzygnięcia sprawy W ocenie Sądu stanowią one wiarygodne źródło zawartych w nich informacji, a żadna ze stron nie podważyła ich autentyczności.

Wyrok SR w Słupcy z dnia 24.01.2019r.

Wyrok SO w Koninie z dnia 14.06.2019r.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

Wyjaśnienia oskarżonego R. S. (1).

Oskarżony R. S. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i wyjaśnił, że o firmie od której zakupował paliwo dowiedział się poprzez reklamę zamieszczoną w gazecie (...) oraz, że spisał numer z cysterny S., którą zauważył w pobliżu swej bazy w miejscowości D.. Oskarżony wyjaśnił, że dokonał wszelkich formalności i sprawdził rzetelność kontrahentów, przed zakupem dostał od przedstawiciela firmy deklarację VAT R oraz kopię dowodu rejestracyjnego pojazdu marki S., ponieważ w trakcie tankowania zbili mu szybę, paliwo tankowali mu w ciężarówki i resztę w mauzery. Faktury nie były „puste”, paliwo było tankowane, po rozmowie telefonicznej przyjechał A. K. i przedstawił mu dokumenty firmy, uzgodnili, że płatność będzie gotówką. Paliwo kupował przeważnie raz w miesiącu od K., za cenę 13 groszy na litrze mniejszą niż rynkowa, styczność miał z A. K., J. Z.. Stacja paliw w M. działała, tankowali tam rolnicy. Oskarżony wyjaśnił, że miał w swej bazie zbiorniki firmy mauzer o pojemności do dziesięciu tysięcy litrów, na początku miał 5,6 po tysiącu, a później mógł magazynować do dziesięciu tysięcy litrów, zaś sama jakość paliwa nie budziła zastrzeżeń.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego, który nie przyznał się do zarzucanych mu czynów są całkowicie niewiarygodne. Przede wszystkim wyjaśnienia oskarżonego stoją w całkowitej opozycji do zeznań świadków A. K., J. K., Z. W., J. Z. oraz A. N. (2). Już same zeznania A. N. (2) świadczą o tym, że oskarżony nie mógł od niego nabywać paliwa i faktury VAT, którymi następnie posłużył się oskarżony przed organami skarbowymi nie przedstawiały rzeczywistych transakcji handlowych albowiem A. N. (2) nie prowadził żadnej działalności gospodarczej. Oskarżony w toku całego postępowania utrzymywał, iż paliwo było mu faktycznie dostarczane jednak te zeznania są sprzeczne z zeznaniami A. K., który podczas przesłuchania w dniu 22.11.2016r. bezpośrednio wskazał, którym odbiorcom sprzedawane było nielegalne paliwo, a którym tylko puste faktury. A. K. wskazał wtedy, że do (...), (...), Z. były wystawiane puste faktury (bez paliwa) przez J. Z.. Z zeznań wszystkich świadków wynika, że Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...), (...)-(...) K., M. 35, jak i Przedsiębiorstwo Handlowo – Usługowe (...) M. Z. (2) (...)-(...) O. ul. (...) nie realizowały w 2011 i 2012 roku żadnych dostaw, lecz wystawiały „puste faktury”, wprawdzie posiadały nielegalne paliwo, niewiadomego pochodzenia, dostarczane przez A. K., jednak było to paliwo w niewielkiej ilości dostarczane „kontrahentom” innym niż R. S. (1), co miało stanowić jedynie "przykrywkę" do prowadzonej działalności polegającej na handlu "pustymi" fakturami. Z zeznań świadków, które zostały ujawnione jako dowody w niniejszej sprawie wprost wynika, iż na stację w M. mówiono „drukarnia”, służyła do drukowania faktur. (...) de facto nie funkcjonowała , nie było sprzedawane tam paliwo, nie były wykorzystywane dystrybutory oraz „kontrahentom” którzy kupowali puste faktury Z. mówił, że w razie kontroli mają mówić, że paliwo dostarczał K. cysterną marki S., zaś ciężarówka właściwie była po to aby wpisać jej numery rejestracyjne na dokumenty WZ. Wszystkie te okoliczności wskazują, iż wyjaśnienia oskarżonego stanowiły jedynie linię obrony na potrzeby postępowania karnoskarbowego oraz na potrzeby wcześniejszej kontroli organów skarbowych. Z okoliczności niniejszej sprawy wprost wynika, iż wersja o wożeniu paliwa samochodem marki S. do oskarżonego została wymyślona właśnie na wypadek kontroli skarbowych czy też dla uniknięcia odpowiedzialności karnej. Wobec zeznań wskazanych świadków, którzy dokładnie opisali proceder handlu "pustymi" fakturami oraz fakt, iż do oskarżonego nie było dostarczane żadne paliwo, wyjaśnienia oskarżonego należało uznać za całkowicie niewiarygodne.

Zeznania świadka J. S..

Za niewiarygodne Sąd uznał również zeznania wskazanego świadka. Świadek wskazał, iż widział jako do oskarżonego było dostarczane paliwo z firmy (...) co ma świadczyć o wiarygodności wyjaśnień oskarżonego. Zeznania te, podobnie jak wyjaśnienia oskarżonego, są całkowicie niezgodne z zeznaniami A. K., J. K., Z. W., J. Z. oraz A. N. (2). Okoliczności dlaczego Sąd za wiatygodne uznał zeznania świadków zostały już szczegółowo opisane przy ocenie wyjaśnień oskarżonego oraz zeznań świadków. Ponadto J. S. jest znajomym oskarżonego dlatego miał interes by zeznawać na jego korzyści.

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

R. S. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, iż oskarżony w dniu 15 marca 2012 r. w S., woj. (...) podał nieprawdę w deklaracji podatkowej PIT-36 rozliczającej podatek dochodowy od osób fizycznych za 2011 r. złożonej w Urzędzie Skarbowym w S. przez co uszczuplił podatek dochodowy od osób fizycznych za 2011 r. w wysokości 56.013 zł w związku z nierzetelnym prowadzeniem księgi przychodów i rozchodów w firmie (...), (...), (...), (...)-(...) Z. zawyżając koszty uzyskania przychodów w łącznej wysokości 239.330 zł, w wyniku ujęcia faktur na zakup oleju napędowego z firmy Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...), (...)-(...) K., (...) NIP (...), nie dokumentujących rzeczywistych transakcji czym naruszył przepisy art. 14 ust. 1 i 2 pkt 4, art. 22 ust. 1, art. 24 ust. 2, art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm) w związku z art. 193 § 4 i 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 – Ordynacja Podatkowa ( Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm). Czyn oskarżonego z cała pewnością wypełnił znamiona przestępstwa skarbowego z art. 56 § 2 kks. w zb. z art. 61 § 1 kks. w zw. z art. 7 § 2 kks.

Zgodnie z art. 56 § 2 kks. podatnik, który składając organowi podatkowemu, innemu uprawnionemu organowi lub płatnikowi deklarację lub oświadczenie, podaje nieprawdę lub zataja prawdę albo nie dopełnia obowiązku zawiadomienia o zmianie objętych nimi danych, przez co naraża podatek na uszczuplenie, a kwota podatku narażonego na uszczuplenie jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

Natomiast zgodnie z art. 61 § 1 kks. Kto nierzetelnie prowadzi księgę, podlega karze grzywny do 240 stawek dziennych.

Nie ulega wątpliwości, że zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona przestępstwa oszustwa podatkowego. Przestępstwo to bowiem kryminalizuje oszukańcze zabiegi w sferze podatkowej obejmując zachowania polegające na podaniu nieprawdy lub zatajeniu prawdy i narażeniu w ten sposób na uszczuplenie podatku, przy czym działania te muszą być umyślne. Według Sądu oskarżony swym czynem wypełnił znamiona wskazanych przestępstw karnoskarbowych albowiem jak ustalono w sprawie oskarżony posłużył się fakturami Vat za zakup oleju napędowego od Przedsiębiorstwo Usługowo Handlowe (...), (...)-(...) K., (...) NIP (...) oraz Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowe (...) M. Z. (1), (...)-(...) O., ul. (...), NIP (...) szczegółowo wymienionymi w części opisującej czyny przypisane oskarżonemu, które nie dokumentowały rzeczywistych transakcji handlowych, podczas składania deklaracji podatkowej PIT-36 za rok 2011 oraz 2012 w dniach 15.03.2012r. oraz 08.03.2013r. W złożonej deklaracji PIT-36 oskarżony uszczuplił podatek dochodowy od osób fizycznych za 2011 r. w wysokości 56.013 zł, zawyżając koszty uzyskania przychodów w łącznej wysokości 239.330 zł. Natomiast w deklaracji PIT-36 za rok 2012 oskarżony uszczuplił podatek dochodowy od osób fizycznych za 2012 r. w wysokości 28.585 zł, zawyżając koszty uzyskania przychodów w łącznej wysokości 171.948,40 zł. Jak zostało wykazane w toku niniejszego postępowania oraz postępowania skarbowego prowadzonego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w P. faktury VAT, którymi posłużył się oskarżony podczas składania deklaracji PIT-36, były fakturami "pustymi" i nie przedstawiały rzeczywiście przeprowadzonych transakcji handlowych i czyny ten wypełniły znamiona przestępstw z art. 56 § 2 kks. w zb. z art. 61 § 1 kks. w zw. z art. 7 § 2 kks.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. S. (1)

1.

Na podstawie art. 56 § 2 kks. w zw. z art. 7 § 2 kks. za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 1 wyroku Sąd wymierzył karę 150 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 złotych.

R. S. (1)

2.

Na podstawie art. 56 § 2 kks. w zw. z art. 7 § 2 kks. za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 2 wyroku Sąd wymierzył karę 150 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 złotych.

R. S. (1)

3.

Na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 39 § 1 k.k.s. Sąd połączył kary wymierzone oskarżonemu w punkcie 1 i 2 wyroku i wymierzył jedną karę łączną grzywny 170 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 100 złotych. Jako okoliczność obciążającą Sąd uznał wcześniejszą karalność oskarżonego oraz fakt, iż działał on umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Niemniej należało pamiętać także o tym, że przestępstwa za które oskarżony został skazany w sprawach o sygn. II K 153/17 i II K 102/19 Sądu Rejonowego w Słupcy miały miejsce w tych samych latach co w niniejszej sprawie. W związku z tym nie można było w ocenie Sądu przy wymiarze kary uwypuklać zbyt mocno faktu, iż oskarżony był już wcześniej karany we wskazanych sprawach, tym bardziej, że po 2013r. nie popełniał już przestępstw. A zatem wszystkie skazania dotyczą tego samego okresu, Jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił fakt, iż oskarżony regularnie spłaca uszczuplony w wyniku czynu karalnego podatek należy Skarbowi Państwa oraz to, że kwoty uszczuplonego podatku były w rozumieniu przepisów prawa niewielkiej wartości jak też to, że od 2013r. oskarżony nie popełniał już przestępstw. Zdaniem Sądu, wymierzona oskarżonemu kara grzywny jest sprawiedliwa i adekwatna do okoliczności popełnienia przestępstwa, jej dolegliwość nie przekracza stopnia winy i uwzględnia stopień społecznej szkodliwości czynu, uwzględnia wszystkie okoliczności łagodzące i obciążające. Sąd określił wysokość stawki dziennej stosownie do możliwości zarobkowych i sytuacji majątkowej oskarżonego mieszcząc się w przedziale wynikającym z k.k.s. Mając na uwadze to, że oskarżony spłaca już zaległość podatkową, która został ustalona prawomocnie przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 02.10.2020r. w sprawie II FSK 1659/18 (k. 684 w zw. z k. 593) to nie było już podstawy aby w wydanym wyroku orzekać o obowiązku spłacenia tego zadłużenia zwłaszcza, że z uwagi na orzeczoną kare nie byłoby do tego podstaw prawnych.

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6.  inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd w niniejszej sprawie, nie wychodząc poza granice oskarżenia, zmienił kwalifikację prawną czynu i usunął art. 62 § 2 kks., który penalizuje posługiwanie się fakturą ) wystawioną w sposób nierzetelny, albowiem wchodzi w rachubę jedynie wówczas, gdy czyn ten nie wyczerpuje znamion innego deliktu karnoskarbowego. Nierzetelną fakturą posługuje się ten, kto dokonuje rozliczenia w deklaracji podatkowej na podstawie takiej faktury. Przyjęcie zatem, że oskarżony popełnił przestępstwo skarbowe z art. 56 § 2 kks. powoduje w stosunku do czynów popełnionych przed dniem 1 stycznia 2017 r., że zbieg ma charakter zbiegu pomijalnego na podstawie reguły konsumpcji dlatego oskarżonemu należało przypisać czyn wypełniający znamiona przestępstwa karnoskarbowego z art. 56 § 2 kks. i art. 61 § 1 kks. w zw. z art. 7 § 2 kks.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k w zw. z art. 113 § 1 kks. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach sprawach karnych zasądzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty wygenerowane w niniejszej sprawie w wysokości 2 233,93 zł w tym z opłatą w wysokości 1700 zł. W ocenie Sądu sytuacja materialna pozwanego uzasadniała obciążenie go kosztami procesu.

7.  Podpis