Pełny tekst orzeczenia

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

III K 438/20

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, wypełnić część 3–8 formularza

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.1.1.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

23 września 2019 roku

III K 429/19

1.1.2.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

29 października 2019 roku

XIV K 87/19

1.1.3.

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim

16 kwietnia 2019 roku

II K 126/19

1.1.4.

Sąd Rejonowy w Pruszkowie

10 kwietnia 2019 roku

II K 1420/18

0.1.Inne fakty

0.0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.1.1.

Skazanemu M. D. (1) na dzień 19 marca 2021 roku pozostały do odbycia kary w całości lub w części kary orzeczone wyrokami opisanymi w sekcji 1.1.

informacja o pobytach i orzeczeniach, obliczenie kary

55-56, 64, 66-67, 117, 119-120,

1.2.1.2.

Zachowanie skazanego należało ocenić jako przeciętne. Nie korzystał z ulg, nie był karany dyscyplinarnie, nie był nagradzany. Nie deklaruje przynależności do podkultury przestępczej, zdradza cechy uzależnienia od alkoholu. Nie posiada motywacji do odbywania kary w systemie programowego oddziaływania. Utrzymuje relacje z rodzeństwem i rodzicami.

Przed osadzeniem skazany wszczynał awantury i zakłócał porządek, niemniej dzielnicowy nie odbierał skarg na zachowanie M. D. (1) w okresie przed osadzeniem.

opinia o skazanym

65,117v-118

wywiad kuratora

21-22

1.2.1.3.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 23 września 2019 r. w sprawie o sygn. akt III K 429/19, wymierzono skazanemu karę 1 roku pozbawienia wolności oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio za czyn z art. 178a § 4 k.k. popełniony w dniu 26 stycznia 2019 roku. Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 26 stycznia 2019 r. od godz. 02:00 do dnia 27 stycznia 2019 r. do godz. 11:08. Odbywanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem zaplanowano na okres od dnia 15 grudnia 2020 r. do dnia 13 grudnia 2021 roku.

odpis wyroku

58

akta sprawy III K 429/19

obliczenie kary

119

dane o karalności

180-182

1.2.1.4.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 29 października 2019 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 87/19, wymierzono skazanemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio za czyn z art. 178a § 4 k.k. popełniony w dniu 31 października 2018 roku. Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 31 października 2018 r. od godz. 04:00 do godz. 21:20. Odbywanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem zaplanowano na okres od dnia 12 grudnia 2026 r. do dnia 7 października 2027 roku.

odpis wyroku

83

akta sprawy XIV K 87/19

obliczenie kary

119v

dane o karalnośći

180-182

1.2.1.5.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 126/19, wymierzono skazanemu karę za popełnienie czterech czynów z których wszystkie zostały popełnione w dniu 15 listopada 2018 roku:

- z art. 178a § 4 k.k. na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności,

- z art. 222 § 1 k.k. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności,

- z art. 226 § 1 k.k. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności,

- z art. 190 § 1 k.k. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzono skazanemu karę łączną 1 roku pozbawienia wolności oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio.

Na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono skazanemu okres od dnia 15 listopada 2018 roku od godz. 07:10 do dnia 17 listopada 2018 roku do godz. 11:00. Odbywanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem zaplanowano na okres od dnia 7 października 2027 r. do dnia 3 października 2028 roku.

odpis wyroku

18-19

akta sprawy II K 126/19

obliczenie kary

119-119v

dane o karalności

180-182

1.2.1.6.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Pruszkowie z dnia 10 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 1420/18, wymierzono karę 5 lat pozbawienia wolności oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio za czyn z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. popełniony w dniu 29 stycznia 2017 roku. Wyrok zyskał walor prawomocności w dniu 2 października 2019 roku. Odbywanie kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem zaplanowano na okres od dnia 13 grudnia 2021 r. do dnia 12 grudnia 2026 roku

odpis wyroku

133

akta sprawy II K 1420/18

obliczenie kary

119v

dane o karalności

180-182

0.0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.2.2.1.

1.Ocena Dowodów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.2.1.1

informacja o pobytach i orzeczeniach, obliczenie kary

Sąd uznał za wiarygodną informację o pobytach
i orzeczeniach stanowiących podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Jej treść nie budzi wątpliwości. Rzetelności oraz prawdziwości informacji o pobytach i orzeczeniach strony nie kwestionowały, zaś Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować treść tego dokumentu.

1.2.1.2

opinia o skazanym

Sąd uznał za wiarygodną opinię o skazanym sporządzoną przez administrację jednostki penitencjarnej stanowiącą podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Jej treść nie budzi wątpliwości. Rzetelności, prawdziwości i fachowości opinii o skazanym strony nie kwestionowały, zaś Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować treść tego dokumentu.

wywiad kuratora

Sąd uznał za wiarygodną opinię o skazanym sporządzoną przez kuratora zawodowego stanowiącą podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Jej treść nie budzi wątpliwości. Rzetelności, prawdziwości i fachowości opinii o skazanym strony nie kwestionowały, zaś Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować treść tego dokumentu.

1.2.1.3

akta sprawy III K 429/19

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie w postaci akt sprawy. Ich treść nie budzi najmniejszych wątpliwości, podobnie jak uzyskany z akt odpis wyroku, obliczenie kary uzyskany z jednostki penitencjarnej oraz dane o karalności.

odpis wyroku

j.w.

obliczenie kary

j.w.

dane o karalności

j.w.

1.2.1.4

akta sprawy XIV K 87/19

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie w postaci akt sprawy. Ich treść nie budzi najmniejszych wątpliwości, podobnie jak uzyskany z akt odpis wyroku, obliczenie kary uzyskany z jednostki penitencjarnej oraz dane o karalności.

odpis wyroku

j.w.

obliczenie kary

j.w.

dane o karalności

j.w.

1.2.1.5

akta sprawy II K 126/19

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie w postaci akt sprawy. Ich treść nie budzi najmniejszych wątpliwości, podobnie jak uzyskany z akt odpis wyroku, obliczenie kary uzyskany z jednostki penitencjarnej oraz dane o karalności.

obliczenie kary

j.w.

odpis wyroku

j.w.

dane o karalności

j.w.

1.2.1.6

akta sprawy II K 1420/18

Sąd uznał za wiarygodne dokumenty stanowiące podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie w postaci akt sprawy. Ich treść nie budzi najmniejszych wątpliwości, podobnie jak uzyskany z akt odpis wyroku, obliczenie kary uzyskany z jednostki penitencjarnej oraz dane o karalności.

obliczenie kary

j.w.

odpis wyroku

j.w.

dane o karalności

j.w.

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

3.1.1.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie - wyrok z dnia 23 września 2019 r. w sprawie o sygn. akt III K 429/19

kara1 roku pozbawienia wolności oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio.

3.1.2.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 29 października 2019 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 87/19,

kara 10 miesięcy pozbawienia wolności oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio.

3.1.3.

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim z dnia 16 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 126/19

kara łączna 1 roku pozbawienia wolności oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio.

3.1.4.

Sąd Rejonowy w Pruszkowie z dnia 10 kwietnia 2019 r. w sprawie o sygn. akt II K 1420/18,

kara 5 lat pozbawienia wolności oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio.

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Z uwagi na daty wydania wyroków w sprawach skazanego M. D. (2) na wstępie należało ustalić jaki stan prawny winien być uwzględniany przy ocenie warunków do wydania wobec skazanego wyroku łącznego.

Warunki łączenia kar i środków karnych określono w rozdziale IX Kodeksu karnego. Przepisy te na mocy ustawy z dnia 20 lutego 2015 roku o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 20 marca 2015 roku, poz. 396) uległy z dniem 01 lipca 2015 roku zmianie. Na podstawie art. 19 ust. 1 ww. nowelizującej ustawy przepisów Rozdziału IX Kodeksu karnego, tj. regulujących zbieg przestępstw oraz łączenie kar i środków karnych, w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 20 lutego 2015 r., nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy, tj. przed dniem 01 lipca 2015 r., chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu 1 lipca 2015 r.

Ostatnia zmiana przepisów dotyczących kary łącznej weszła w życie z dniem 24 czerwca 2020 r. na mocy ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19, która wprowadziła podobne jak przed 1 lipca 2015 roku zasady orzekania kary łącznej. Zgodnie z art. 81 ust. 1 tej ustawy zmiany dotyczące przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego,
w brzmieniu dotychczasowym, stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie tej ustawy. Oznacza to, że najnowsza nowelizacja tej materii nakazuje do kar prawomocnie orzeczonych przed 24 czerwcem 2020 roku stosowanie dotychczasowych przepisów.

Z uwagi na daty wydania wyroków skazujących w stosunku do M. D. (1) należało zastosować przepisy regulujące łączenie kar w brzmieniu obowiązującym w okresie od 01 lipca 2015 r. do dnia 23 czerwca 2020 r.

Zgodnie z treścią art. 569 § 1 k.p.k. Sąd wydaje wyrok łączny o ile zachodzą przesłanki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej różnymi wyrokami. Przesłanki te określone są w art. 85 k.k. Zgodnie z art. 85 § 1 i 2 k.k. w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie dniem wejścia w życie ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami C.-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem C.-19 (Dz.U. z 2020 r., poz. 1086) jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną, której podstawą są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89 k.k., w całości lub w części kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1. Z kolei według § 3 tego przepisu jeżeli po rozpoczęciu, a przed zakończeniem wykonywania kary lub kary łącznej sprawca popełnił przestępstwo, za które orzeczono karę tego samego rodzaju lub inną podlegającą łączeniu, orzeczona kara nie podlega łączeniu z karą odbywaną w czasie popełnienia czynu. Zgodnie zaś z § 3a tego przepisu jeżeli kara wykonywana lub orzeczona, o której mowa w § 3, stanie się następnie podstawą orzeczenia kary lub kar łącznych, zakaz łączenia kar odnosi się również do tej kary lub kar łącznych. W przepisie § 4 wskazano, iż karą łączną nie obejmuje się kar orzeczonych wyrokami, o których mowa w art. 114a k.k. Według art. 85a k.k. orzekając karę łączną, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W stosunku do skazanego M. D. (1) pozostały do wykonania w całości i w części kary opisane w części wstępnej wyroku. Orzeczono wobec niego kary jednorodzajowe - pozbawienia wolności oraz środek karny - w każdej z nich - w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczone dożywotnio.

Przeprowadzona analiza sytuacji procesowej skazanego pozwoliła ustalić, że w sprawie, zostały spełnione warunki do orzeczenia kary łącznej, określonej na podstawie wyżej powołanych przepisów. W chwili wyrokowania żadna z kar połączonych niniejszym wyrokiem nie została odbyta w całości.

1.WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zgodnie z treścią art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności; karę pozbawienia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Jak wynika przy tym z § 4 tego przepisu zasady wymiaru kary łącznej określone w § 1-3 stosuje się odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna.

Ustalając wymiar nowej kary łącznej Sąd miał na uwadze szeroki dorobek doktryny
i orzecznictwa. Jak wskazują bowiem komentatorzy istotne w tej mierze są dyrektywy prewencji indywidualnej i generalnej. Chodzi w szczególności o to, aby właściwie ukształtowana kara łączna oddziaływała wychowawczo na sprawcę przestępstwa oraz odpowiednio chroniła obywateli przed niebezpieczeństwem ponownego dopuszczenia się przez niego zbrodni czy występku. Kara ta powinna również kształtować w społeczeństwie świadomość prawną. Należy przy tym pamiętać, że Sąd nie jest uprawniony na płaszczyźnie indywidualnoprewencyjnej i generalnoprewencyjnej uwzględniać po raz wtóry tych samych okoliczności, które zostały wzięte pod uwagę przy wymiarze kar jednostkowych. Powinien natomiast w procesie kształtowania kary łącznej wyciągnąć odpowiednie wnioski z faktu wielości dokonanych przez sprawcę przestępstw, po uprzednim ustaleniu, czy zachodzi między nimi związek czasowy oraz podmiotowy i przedmiotowy. Jak bowiem trafnie wskazuje się w literaturze wielość przestępstw prowadzi do zmiany wartości prognostycznych co do sprawcy oraz rzutuje na karę z punktu widzenia jej społecznego oddziaływania. Z punktu widzenia dyrektywy prewencji indywidualnej konieczne byłoby również uwzględnienie postawy sprawcy i sposobu jego życia od momentu wydania pierwszego z łączonych orzeczeń do momentu rozprawy, na której miałby zapaść wyrok łączny (D. Kala, Postępowanie w przedmiocie wydania wyroku łącznego. Zagadnienia karnomaterialne i procesowe, Toruń 2003, s. 105-106).

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 1990 roku, sygn. akt IV KR 80/90, opublikowany w LEX nr 22064, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 października 1983 roku, sygn. akt IV KR 213/83, OSNKW nr 5-6 z 1984 roku, i inne) zastosowanie zasady absorpcji, asperacji czy kumulacji przy orzekaniu tak kary łącznej, jak i wydawaniu wyroku łącznego uwarunkowane jest przede wszystkim relacjami zachodzącymi pomiędzy prawomocnie osądzonymi czynami, objętymi tymże skazaniem. Relacje te sprowadzają się do określenia, jak bliski związek przedmiotowo-podmiotowy łączy te czyny oraz w jakich odstępach czasu zostały one popełnione a im bliższe są te relacje, tym bardziej wyrok łączny powinien być zbliżony do dopuszczalnego minimum, uwarunkowanego wysokością kar orzeczonych za przestępstwa, objęte tym wyrokiem.

Wskazać należy przy tym, że akcentowane okoliczności dotyczące właściwego zachowania skazanego w izolacji penitencjarnej nie mogą przesądzić automatycznie o konieczności ukształtowania kary łącznej według zasady pełnej absorpcji. Nie budzi bowiem wątpliwości zarówno w judykaturze, jak i doktrynie, że zasadę absorpcji stosuje się w wymiarze kary łącznej wyjątkowo, gdy związek zbiegających się przestępstw jest tak ścisły, że upodabnia je do jednego przestępstwa, jak w przypadku pomijalnego zbiegu przestępstw lub ciągu przestępstw, gdy nie potrzeba podwyższać progu represji karnej (wyrok SA w Białymstoku z dnia 21 grudnia 2015 r., II AKa 206/15). Absorpcja czy wymierzenie kary łącznej zbliżonej w swojej wysokości do najsurowszej kary jednostkowej są uzasadnione w sposób szczególny między innymi, w sytuacji, gdy przyjęcie wielu przestępstw zamiast jednego jest merytorycznie wątpliwe ze względu na nieostrość kryteriów jedności czynu czy przestępstwa, tzn. gdy między przestępstwami istnieje ścisły związek rzeczowy, np. objęcie jednym planem działania, choć art. 12 k.k. nie znalazł zastosowania (wyrok SA w Warszawie z dnia 9 grudnia 2015 r., II AKa 379/15). Normatywne podstawy orzekania kary łącznej, a w szczególności ramy zakreślone przepisami nie przewidują dalszych reguł, które pozwalałyby na modyfikację jej granic chociażby poprzez respektowanie uprzednio orzeczonych kar łącznych (postanowienie SN z dnia 27 października 2014 r., V KK 263/14).

Bliski podmiotowy i przedmiotowy związek między przestępstwami czy też nawet podobieństwo tych przestępstw, nie są tak istotnymi przesłankami wymiaru kary łącznej, aby ograniczały czy też eliminowały którekolwiek z dyrektyw wymiaru kary zawarte w art. 53 k.k. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 17 kwietnia 2014 r., (...), LEX nr 1455630). Redukcja kar poprzez zastosowanie zasady pełnej absorpcji przy wymiarze kar łącznych stanowiłaby w rzeczywistości nadużycie instytucji kary łącznej, która ma służyć bynajmniej nie ograniczeniu odpowiedzialności karnej sprawcy, lecz rzeczywistemu oddaniu zawartości kryminalnej czynów jakich się dopuścił, by nie została wypaczona przez prostą arytmetykę kar (wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 13 grudnia 2006 r., II AKa 208/06, KZS 2007/1/40). Zasadę absorpcji stosuje się w wymiarze kary łącznej wyjątkowo, gdy związek zbiegających się przestępstw jest tak ścisły, że upodabnia je do jednego przestępstwa, jak w przypadku pomijalnego zbiegu przestępstw lub ciągu przestępstw, gdy nie potrzeba podwyższać progu represji karnej (wyrok SA w Białymstoku z dnia 21 grudnia 2015 r., II AKa 206/15, LEX nr 1962890).

Przy wymiarze kary łącznej Sąd jest zobligowany uwzględnić nadto postawę sprawcy
i sposób jego życia od momentu wydania pierwszego z łączonych orzeczeń do momentu rozprawy, na której miałby zapaść wyrok łączny. Sąd, przy wymierzaniu kary łącznej, powinien zatem uwzględnić zachowanie się skazanego w trakcie odbywania kary w zakładzie karnym (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 1985 r., II KR 245/85), a które ewentualnie w pozytywny sposób prognozowałyby, że kara łączna w wysokości najwyższej z wymierzonych kar jednostkowych, jest wystarczającą oceną zachowania się sprawcy i odniesie zamierzone cele kary w zakresie resocjalizacji skazanego.

Zachowanie skazanego M. D. (1) podczas odbywania przez niego kary pozbawienia wolności oceniane jest jako przeciętne. W grupie współosadzonych funkcjonuje zgodnie, zaś w stosunku do przełożonych zachowuje postawę regulaminową. Utrzymuje stosunki z rodziną i wedle oceny dyrektora jednostki penitencjarnej nie będzie on wymagał pomocy postpenitencjarnej.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, w ocenie Sądu w niniejszej sprawie kara łączna winna zostać orzeczona przy zastosowaniu zasady asperacji.

Sąd wymierzył skazanemu M. D. (1) karę łączną 7 (siedmiu) lat pozbawienia wolności.

Kara łączna została ukształtowana przy zastosowaniu zasady asperacji, albowiem nie zachodzą okoliczności, które optowałyby za przyjęciem czystej zasady absorpcji. Bliski podmiotowy i przedmiotowy związek między przestępstwami czy też nawet podobieństwo tych przestępstw, nie są tak istotnymi przesłankami wymiaru kary łącznej, aby ograniczały czy też eliminowały którekolwiek z dyrektyw wymiaru kary zawarte w art. 53 k.k. W ocenie Sądu wysokość kary łącznej pozbawienia wolności ustalonej w punkcie I wyroku jest zatem miarodajna i sprawiedliwa. Sąd przede wszystkim miał na względzie okoliczność, że pierwszy chronologicznie czyn skazanego objęty wyrokiem w sprawie Sądu Rejonowego w Pruszkowie II K 1420/18 został popełniony w dniu 29 stycznia 2017 roku a przypisano skazanemu występki z art. 177 § 2 k.k. i art. 178 § 1 k.k. Za te czyny Sąd wymierzył skazanemu karę 5 lat pozbawienia wolności. Pomimo popełnienia czynu wyczerpującego znamiona powołanych przepisów, skazany w 2018 roku i 2019 roku ponownie kierował pojazdem w warunkach art. 178a § 4 k.k. Z powyższych względów, w ocenie Sądu brak było możliwości zastosowania przy wyrokowaniu zasady pełnej absorbcji, pomimo okoliczności, że czyny skazanego godziły w jednorodzajowe dobro prawne, tj. bezpieczeństwo w komunikacji. Z drugiej zaś strony Sąd uznał, że M. D. (1) zasługuje na dobrodziejstwo wymierzenia wobec niego kary łącznej określonej wedle zasad asperacji, albowiem wiele wskazuje, że odbywając karę pozbawienia wolności będzie miał możliwość wglądu w swoje postępowanie i podjęcie działań terapeutycznych, które pomogą ukształtować jego postawę wolną od uzależnienia.

W pozostałym zakresie wyroki, które uległy połączeniu pozostawiono do odrębnego wykonania, o czym orzeczono w punkcie IV wyroku.

1.Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

Orzeczone wobec skazanego M. D. (1) wyrokami opisanymi w pkt. 1-4 części wstępnej wyroku, środki karne w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczone dożywotnio Sąd połączył i orzekł wobec skazanego łączny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym dożywotnio. Łącząc środki karne orzeczone poszczególnymi wyrokami, Sąd zobligowany był do odpowiedniego stosowania przepisów dotyczących łączenia kar. Zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym może zostać orzeczony dożywotnio i wówczas czas trwania środka karnego ma charakter najsurowszy. Orzekając łączny zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, Sąd nie był władny orzec w/w zakazu w niższym wymiarze niż dożywotnio.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Sąd był zobligowany z urzędu zaliczyć skazanemu M. D. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w poszczególnych sprawach w dniach:

- od dnia 26 stycznia 2019 r. godz. 02:00 do dnia 27 stycznia do godz. 11:08,

- w dniu 31 października 2018 r. od godz. 04:00 do godz. 21:20,

- od dnia 15 listopada 2018 roku od godz. 07:10 do dnia 17 listopada 2018 roku do godz. 11:00.

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI.

Uznając za niecelowe obciążanie skazanego kosztami postępowania, Sąd zwolnił go od konieczności ich ponoszenia.

V.

Wobec ustanowienia skazanemu obrońcy z urzędu, należało na rzecz adw. P. K. zasądzić wynagrodzenie wynikające z treści Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu

1.PODPIS