Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 950/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Nowy Dworze Mazowieckim z dnia 18 maja 2021 r. w sprawie o sygn. akt II K 158/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

K. A.

Sytuacja majątkowa

Dotychczasowa karalności

Informacja z e-P.

Karta karna

k.239

k.240-242

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja z e-P.

Karta karna

Dokumenty zostały sporządzone przez uprawnione osoby i podmioty, nie były kwestionowane i nie budziły też wątpliwości Sądu.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Rażąca niewspółmierność kary (surowość) kary pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie wskazać należy, że rażąca niewspółmiernośc kary sprowadza się do znacznej dysproporcji pomiędzy wymierzoną karą, środkiem karnym lub nawiązką a taką represją, która powinna być wymierzona, aby w odczuciu społecznym uznana została za sprawiedliwą. Nie każda więc nietrafność wymiaru środka represji karnej uzasadnia zmianę orzeczenia. Zarzut rażącej niewspółmierności jest zasadny wtedy, gdy kara, środek karny lub nawiązka wprawdzie mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, ale nie uwzględnia w sposób właściwy okoliczności dotyczących sądowego ich wymiaru (art. 53–56 kk). Zarzut ten może dotyczyć wyboru rodzaju kary, środka karnego, nawiązki lub innego środka albo ich wysokości, czy też niezastosowania np. instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary.

Jak słusznie wskazał Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 stycznia 2021 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 143/20, „rażąca niewspółmierność, zachodzi tylko wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary, można było przyjąć, iż zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary”.

Sąd Okręgowy podziela również pogląd Sądu Apelacyjnego w Poznaniu zawarty w wyroku z dnia 3 marca 2021 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 211/20. Wskazano w nim, że „zarzut niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach ustawowego zagrożenia, nie uwzględnia w sposób właściwy zarówno okoliczności popełnienia przestępstwa, jak i osobowości sprawcy, innymi słowy - gdy w społecznym odczuciu jest karą niesprawiedliwą. Niewspółmierność więc zachodzi wówczas, gdy suma zastosowanych kar i innych środków, wymierzona za przypisane przestępstwa, nie odzwierciedla należycie stopnia szkodliwości społecznej czynu i nie uwzględnia w wystarczającej mierze celów kary. Trzeba pamiętać, że zgodnie z art. 438 pkt 4 kpk ta niewspółmierność kary musi być „rażąca”. Chodzi tu więc przy wykazaniu tego zarzutu nie o każdą różnicę co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby - również w potocznym znaczeniu tego słowa - rażąco niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się wręcz zaakceptować”.

Tym samym dopiero wykazanie rażącej niewspółmierności kary, a więc istnienia wyraźnej dysproporcji między karą wymierzoną przez sąd pierwszej instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary, uzasadnia korektę zaskarżonego wyroku przez sąd odwoławczy. Mając powyższe na uwadze, orzeczonej wobec oskarżonego kary 1 roku pozbawienia wonności nie sposób uznać za niewspółmierną, a tym bardziej rażąco niewspółmierną.

Czyn, którego dopuścił się oskarżony, to jest czyn z art. 207 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, jest zagrożony karą pozbawienia wolności, której dolna granica wynosi 3 miesiące, a górna - z uwagi na działanie w warunkach recydywy - 7 lat i 6 miesięcy. Tym samym orzeczona kara jest znacznie bliższa minimalnej, jaką można byłoby orzec. Oskarżony był już uprzednio karany za taki sam czyn, za co wyrokiem Sądu Rejonowego w Nowym Dworze Mazowieckim z dnia 23 stycznia 2015 r. w sprawie o sygn. akt II K 675/14 wymierzono mu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby. Nie wykorzystał danej mu szansy, wskutek czego zarządzono wykonanie w/w kary, którą odbył w dniu 10 kwietnia 2019 r. Pobyt w zakładzie karnym nie zmienił jego postępowania, albowiem natychmiast po jego opuszczeniu powrócił do starych przyzwyczajeń, nie tylko nadużywając alkoholu, od którego jest uzależniony, ale również do przestępstwa. Przy czym, co warto wyraźnie podkreślić, wachlarz zachowań oskarżonego składających się na psychiczne znęcanie się nad pokrzywdzoną był bardzo szeroki. Oskarżony nie tylko wszczynał awantury i wyzywał słowami uznanymi powszechnie za obelżywe, ale również niszczył wyposażenie domu, wyłudzał pieniądze na alkohol i groził pozbawieniem życia. Było to już jego czwarte skazanie. Tym samym działał w poczuciu całkowitej bezkarności.

Dlatego należało mu wymierzyć karę surowszą od poprzedniej. Wprawdzie oskarżony odbył już znaczną jej część, będąc tymczasowo aresztowany przez okres 8 miesięcy, a do odbycia pozostały mu 4 miesiące, jednak nie można uznać, żeby wnioskowana przez obrońcę kara maksymalnie 8 miesięcy pozbawienia wolności była tu właściwa. Byłaby bowiem łagodniejsza od kary uprzednio orzeczonej i wręcz rażąco łagodna, na co w żadnym razie nie można się zgodzić. Nie można również zapominać o celach kary, która z jednej strony ma stanowić dla oskarżonego odczuwalną dolegliwość, a z drugiej spowodować zmianę jego postępowania w przyszłości. Skoro wcześniej orzeczona kara 10 miesięcy pozbawienia wolności okazała się niewystarczająca, to wymierzona w niniejszej sprawie kara 1 roku pozbawienia wolności jawi się jako ze wszech miał słuszna i sprawiedliwa. Nie można też zapominać o tym, że na podstawie art. 62 kk orzeczono terapeutyczny system jej wykonania związany z uzależnienie oskarżonego od alkoholu. Tym samym powinien on ponownie trafić to zakładu karnego i być poddany związanej z tym terapii. Zwłaszcza, że ewidentnie nie dostrzega swojego problemu, który jest kluczowym czynnikiem jego zachowań. To pod jego wpływem oskarżony staje się agresywny, dopuszczając się przestępstw przeciwko pokrzywdzonej. Wiele wskazuje na to, że dopóki nie upora się z tym problemem, to nadal będzie naruszał porządek prawny.

Wbrew twierdzeniom obrońcy, Sąd Rejonowy wziął pod uwagę wszystkie okoliczności towarzyszące czynowi, którego dopuścił się oskarżony, a które miały wpływ na wymiar kary. Uwzględnił także fakt, że zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w przypadku oskarżonego w znacznym stopniu ograniczona, co ma wpływ na stopień winy. Tyle że nie była to pierwsza tego typu sytuacja. Podobnie było już wcześniej. Jak słusznie zauważył Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 9 maja 2019 r. w sprawie o sygn. akt II AKa 45/19, „skuteczne podniesienie zarzutu rażącej surowości orzeczonej kary możliwe jest jedynie wówczas, gdy pomiędzy karą orzeczoną przez sąd, a karą jaką należałoby orzec przy należytym uwzględnieniu przesłanek wymiaru kary określonych w art. 53 Kodeksu karnego (tj. Dz.U. z 2020 r. poz. 1444) zachodziłaby różnica i to o zasadniczym, rażącym charakterze. Stan ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności jest istotnym czynnikiem umniejszającym winę, ale jest tylko jedną z wielu przesłanek mających wpływ na wymiar kary”. To właśnie te pozostałe, a opisane wyżej okoliczności, miały decydujący wpływ na wymiar kary. Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw, żeby ją złagodzić.

Wniosek

Złagodzenie wymierzonej oskarżonemu ary pozbawienia wolności i wymierzenie jej w wymiarze nieprzekraczającym 8 miesięcy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na bezzasadność zarzutu z opisanych wyżej przyczyn bezzasadny był też związany z nim wniosek.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Kara

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Brak było podstaw do przyjęcia, że orzeczona wobec oskarżonego kara jest rażąco niewspółmierna.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

III.

Biorąc pod uwagę, że obrońca z urzędu reprezentował oskarżonego w instancji odwoławczej, stawiając się na rozprawę apelacyjną, należało mu przyznać należne wynagrodzenie w kwocie 516,60 złotych (420 złotych + podatek od towarów i usług). Powyższe było zgodne z rozporządzeniem w tym zakresie.

Oskarżony uzyskuje niewielkie dochody, których znaczną część przeznacza na alkohol. Tym samym, jak również zważywszy na wymierzoną mu karę, z której do odbycia pozostały jeszcze 4 miesiące, obciążanie go kosztami sądowymi w instancji odwoławczej było zbędne. Dlatego zwolniono go od nich, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

7.  PODPIS

0.1.1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Kara

0.1.1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

Uchylenie

☒

zmiana