Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI U 200/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2022r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2022 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o przeliczenie emerytury

w związku z odwołaniem A. G. od decyzji

Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

z dnia 1 lutego 2022 r. znak (...)

oddala odwołanie

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 200/22

UZASADNIENIE

Ubezpieczony A. G. wniósł odwołanie od decyzji (...) Oddział w B. z dnia 1 lutego 2022r. , którą odmówiono mu prawa do przeliczenia emerytury . Domagał się jej zmiany poprzez zaliczenie okresu 19 lat i 6 miesięcy jego pracy w MSW jako okresu składkowego do pobieranej emerytury z FUS, a następnie ponownego wyliczenia kwoty świadczenia emerytalnego . W uzasadnieniu podnosił, iż wyliczone i pobieranie świadczenie z ZUS pomija znaczny ze względu na rozmiar okres jego pracy zarobkowej w MSW , świadczonej na rzecz Państwa Polskiego w pełnym zaufaniu do umowy zawartej z reprezentującymi je instytucjami. Całkowite pominięcie okresu 19 lat i 6 miesięcy zatrudnienia w MSW przy wyliczeniu wysokości świadczenia emerytalnego ZUS ( w jakiejkolwiek postaci - jako okresu składkowego lub nieskładkowego ) nie oddaje pełnego obrazu przebiegu okresu 45 letniego życia zawodowego odwołującego, a wręcz jej zafałszowuje.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu argumentował, iż ubezpieczony ma prawo do emerytury mundurowej ( pomimo jej zawieszenia ) , a zatem nie ma możliwości zaliczenia do emerytury pracowniczej okresów służby ( w/w w art. 5 ust. 2 a ustawy emerytalnej ). Jak wskazał ubezpieczony w odwołaniu, chodzi o okres 1971 – 1990 - w zaświadczeniu wystawionym przed Dyrektora ZER MSWiA z dnia 29 stycznia 2018 r. wskazano, że okres pełnienia przez ubezpieczonego służby w byłych organach MO to okres od 1 lutego 1971 r. do 31 lipca 1990 r. , który został uwzględniony do wyliczenia świadczenia.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie. Stan faktyczny w sprawie pozostawał bezsporny. Odwołujący się A. G. był i pozostaje uprawniony do emerytury mundurowej ( z tytułu służby w Służbie Bezpieczeństwa ) . Mocą decyzji z dnia 15 stycznia 2018 r. uzyskał prawo do emerytury pracowniczej od 1 grudnia 2017 r. Wobec faktu posiadania przez odwołującego się prawa do emerytury mundurowej , organ rentowy zawiesił wypłatę emerytury pracowniczej. W/w- ny w dniu 25 stycznia 2018 r. wystąpił z wnioskiem o podjęcie emerytury pracowniczej, wobec czego na podstawie decyzji ZUS z dnia 13 marca 2018 r. podjęto jej wypłatę od 1 grudnia 2017 r.. Decyzją Dyrektora MSWiA z dnia 26 lutego 2018 r. zawieszono prawo do emerytury mundurowej i wstrzymano jej wypłatę. Zaskarżoną decyzją na wniosek A. G. odmówiono przeliczenia emerytury pracowniczej z uwagi na brak możliwości zaliczenia do emerytury pracowniczej okresów służby mundurowej ( uwzględnionych przy ustalaniu prawa do emerytury mundurowej ). W powyższym stanie faktycznym żądanie ubezpieczonego jest pozbawione podstaw prawnych. Okres jego służby w latach 1971 – 1990 został uwzględniony przy wyliczaniu przysługującej mu z tego tytułu emerytury policyjnej. Tym samym, jak słusznie wskazuje pozwany nie może zostać wliczony przy ustalaniu wysokości emerytury pracowniczej. Zgodnie bowiem z treścią art. 5 ust. 2 a ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (j.t: Dz. U. z 2009 r. Nr 153,poz. 1227 ze zm.) okresów, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 i 6 nie uwzględnia się przy ustalaniu prawa do emerytury i renty oraz obliczaniu ich wysokości , jeżeli z ich tytułu ustalono prawo do świadczeń pieniężnych ustalonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2 . Przywołany art. 6 ust. 1 pkt 6 a ustawy stanowi, że okresami składkowymi są okresy pełnionej w Polsce służby w Policji ( Milicji Obywatelskiej ), natomiast w punkcie b tego przepisu wymienia się jako składkowe okresy służby pełnionej w Urzędzie Ochrony Państwa, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Agencji Wywiadu, Służbie Kontrwywiadu Wojskowego i Służbie Wywiadu Wojskowego oraz Centralnym Biurze Antykorupcyjnym i co najistotniejsze w okolicznościach niniejszej sprawy ( z uwagi na służbę odwołującego w SB ) - w organach bezpieczeństwa publicznego ( wskazane w nawiasie analogicznie , jak w punkcie a MO ). Tym samym, abstrahując od braku rozróżnienia czy odwołującemu się świadczenie ( emerytura mundurowa ) przysługuje z tytułu zatrudnienia w SB czy MO , powyższy przepis w zestawieniu z art. 5 ust. 2 a ustawy uniemożliwia uwzględnienie przy ustalaniu jego prawa do emerytury cywilnej oraz obliczaniu jej wysokości okresu służby w/w- nego w SB ( lata 1971 – 1990 ), skoro z jej tytułu ustalono mu prawo do świadczeń pieniężnych ustalonych w przepisach o zaopatrzeniu emerytalnym osób, o których mowa w art. 2 ust. 2 . Jak wskazał w wyroku z dnia 28 stycznia 2016 r. III AUa 371/15 Sąd Apelacyjny w Szczecinie nie jest możliwe zaliczenie tego samego okresu do dwóch różnych świadczeń, gdyż to nie byłoby sprawiedliwe. Z jednego okresu można otrzymywać tylko jedno świadczenie. Nie może być tak , że z jednego momentu pracy ubezpieczony otrzymywałby dwa świadczenia. Z kolei Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 3 kwietnia 2019 r. sygn. akt. III AUa 1390/18 na kanwie zbliżonego stanu faktycznego stwierdził między innymi : „ … W tym miejscu należy podkreślić, że art. 5 ust. 2a ustawy emerytalnej ma jednoznaczną i klarowną treść, w związku z czym jego wykładnia nie może nasuwać jakichkolwiek wątpliwości. Jeżeli funkcjonariusz Policji (Milicji Obywatelskiej) ma ustalone prawo do świadczenia pieniężnego z zaopatrzenia emerytalnego z tytułu odbycia owej służby, to okresu tej służby nie można uwzględnić mu ani przy ustalaniu prawa do emerytury i renty określonych w ustawie o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz w ustawach, do których ta ostatnia ustawa emerytalna odsyła, ani też przy ustalaniu wysokości któregokolwiek z tych świadczeń (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 22 maja 2012 r., III UK 104/11 oraz z dnia 12 lipca 2012 r., II UK 326/11 oraz postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 10 grudnia 2010 r., II UK 270/10; z dnia 2 grudnia 2011 r., II UK 192/11 oraz z dnia 24 grudnia 2012 r., I UK 232/12) (wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 22 marca 2017 r., III AUa 1091/16, LEX nr 2265748). W orzecznictwie ugruntowane jest bowiem stanowisko, zgodnie z którym funkcjonariuszom służb mundurowych można ustalić prawo do emerytury powszechnej, pod warunkiem jednak niezaliczenia składkowych okresów ubezpieczenia cywilnego do obliczenia emerytury mundurowej. Możliwość jednoczesnego nabycia prawa do emerytury z ubezpieczenia społecznego i emerytury mundurowej jest zatem dopuszczalna tylko wówczas, gdy okresy ubezpieczenia powszechnego i służby mundurowej, w oparciu o jaką ustalono wysługę mundurową, nie zostały wzajemnie uwzględnione przy ustalaniu prawa do świadczeń, a każdy z nich, ale z osobna jest samodzielnie wystarczający do uzyskania prawa do emerytury w określonym systemie. Nie jest przy tym możliwe zaliczenie okresów ubezpieczenia w okresach pełnienia służby i równoległego podlegania ubezpieczeniu społecznemu. Są to bowiem te same okresy w znaczeniu czasowym. Nie mogą one więc być sumowane, gdyż ten sam okres został zaliczony do ustalenia i obliczenia emerytury mundurowej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2010 r., II UK 174/09, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2009 r., I UK 178/08, wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 8 lipca 2014 r., III AUa 1542/13). W wyroku z dnia 27 sierpnia 2013 r., II UK 22/13 Sąd Najwyższy dodatkowo wskazał, iż ustawa o emeryturach i rentach nie zawiera obecnie (i nie zawierała również poprzednio) przepisu, który pozwalałby ubezpieczonym żądać wyłączenia wybranych okresów, już raz zaliczonych do stażu emerytalnego w celu uzyskania emerytury mundurowej, ale też podwyższenia jej wysokości, by teraz tych samych okresów „użyć” ponownie w celu uzyskania emerytury z FUS. Wobec powyższego nie ma żadnych prawnych podstaw, do wykorzystywania raz już zaliczonych okresów składkowych ponownie, przy ustalaniu świadczeń emerytalnych z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Sąd Apelacyjny w Gdańsku z dnia 3 kwietnia 2019 r., III AUa 1123/18) „.

Z powyższych względów , Sąd Okręgowy uznając odwołanie za bezzasadne na postawie art. 477¹⁴§ 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji . Orzeczenie w oparciu o art. 148 ¹§ 1 k.p.c. wydane zostało na posiedzeniu niejawnym ( przeprowadzenie rozprawy w świetle całokształtu zebranego materiału nie było konieczne , strony nie wnosiły o przeprowadzenie rozprawy ).

Sędzia Maciej Flinik

VI U 200/22

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE