Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 sierpnia 2022 roku

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Hanna Koźlińska

po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2022 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania S. P.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o zasiłek chorobowy

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

od wyroku Sądu Rejonowego VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B.

z dnia 24 sierpnia 2021 roku

sygn. akt VII U 38/20

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od organu rentowego na rzecz odwołującej kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za II instancję wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt VI Ua 68/21

UZASADNIENIE

Decyzją nr (...) z dnia 26 listopada 2019 r., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił S. P. prawa do zasiłku chorobowego za okres od dnia 11 czerwca 2019 r. do dnia 8 lipca 2019 r. oraz zobowiązał ubezpieczoną do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku z funduszu chorobowego kwocie 2.462,88 zł wraz z odsetkami.

W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że przed wydaniem przedmiotowej decyzji uzyskał opinię lekarza orzecznika ZUS, zgodnie z którą odwołująca wykorzystała zwolnienie lekarskie w sposób nieprawidłowy. W ocenie organu rentowego fakt bycia w ciąży jest wskazaniem na zwolnieniu lekarskim, ale nie może być traktowany jako dodatkowy urlop wypoczynkowy, który może być wykorzystywany na wakacyjny wyjazd albo podjęcie dodatkowego zatrudnienia. Wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego w takim celu jest nadużyciem ze strony osoby, która na nim przebywa. Mając na względzie dyspozycję art. 84 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, ubezpieczona została zobowiązana do zwrotu nienależnie pobranego świadczenia z ubezpieczenia społecznego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Ubezpieczona złożyła odwołanie od tej decyzji, wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie zasiłku chorobowego za czas niezdolności do pracy za sporny okres, a nadto o zasądzenie od organu rentowego na swoją rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że wystawione zwolnienie lekarskie nie zabraniało kategorycznie wszelkiej aktywności, a adnotacja „pacjent może chodzić” w odniesieniu do kobiet ciężarnych jest rozumiana jako brak konieczności leżenia. W zaleceniach wskazane jest natomiast unikanie nadmiernego stresu i licznych, obciążających fizycznie i psychicznie obowiązków zawodowych. Ponadto lekarz wystawił zaświadczenie o zdolności odbycia podróży lotniczej przyszłej matki, a zatem z całą pewnością nie dostrzegł on przeciwwskazań do podróży, a sama podróż nie niosła za sobą negatywnych skutków dla matki czy dziecka. Lekarz wyraził również pogląd, że relaks i odpoczynek za granicą mogą pozytywnie wpłynąć na dobrostan matki i płodu i zaaprobował planowany wyjazd zagraniczny.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania i zasądzenie od odwołującej zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 24 sierpnia 2021r. Sąd Rejonowy w Bydgoszczy VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonej prawo do zasiłku chorobowego za okres od 11 czerwca 2019r. do 08 lipca 2019 r. i orzekł, że odwołująca nie jest zobowiązana do zwrotu zasiłku chorobowego w wysokości 2.462,88 zł wraz z odsetkami (pkt. 1.) oraz zasądził od organu rentowego na rzecz odwołującej kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty (pkt. 2).

U podstaw tego wyroku legły następujące ustalenia faktyczne oraz rozważania prawne.

Sąd Rejonowy ustalił, że S. P. zatrudniona była u płatnika składek (...) M. R. z siedzibą w Ś. i podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym. W okresie od 11 czerwca 2019 r. do 8 lipca 2019 r. ubezpieczona była niezdolna do pracy z powodu ciąży. W trakcie ciąży, między 26 a 27 tygodniem jej trwania, odbyła podróż wakacyjną do Grecji. Przed podróżą konsultowała się z lekarzem prowadzącym, który nie widział przeciwwskazań do wyjazdu, a ponadto wystawił zaświadczenie o zdolności do odbycia podróży lotniczej.

O podróży ubezpieczonej Zakład Ubezpieczeń Społecznych został poinformowany przez płatnika składek, który zawnioskował o dokonanie kontroli wykorzystywania zwolnienia lekarskiego zgodnie z jego celem. Na skutek kontroli, opierając się na opinii lekarza orzecznika, organ rentowy uznał, iż takie działanie odwołującej było niedopuszczalne i stanowiło wykorzystywanie zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego celem.

W ocenie Sądu Rejonowego rozstrzygnięcie powyższej kwestii wymagało zasięgnięcia wiadomości specjalnych, dlatego Sąd postanowieniem z dnia 24 lutego 2020 r. dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza sądowego z zakresu położnictwa i ginekologii na okoliczność ustalenia, czy wyjazd odwołującej w okresie od 21 do 28 czerwca 2019 r. do Grecji w okresie ciąży odwołującej był wskazany w jej stanie zdrowia i czy stanowił zagrożenie dla odwołującej i jej dziecka.

W opinii z dnia 5 października 2020 r. biegły lekarz sądowy specjalista ginekolog-położnik stwierdził, iż wyjazd ubezpieczonej był wskazany dla wypoczynku i nie stanowił zagrożenia dla dziecka i matki w przeciwieństwie do długich samochodowych służbowych podróży ciężarnej również w roli kierowcy. W ocenie biegłego nie było podstaw do zwrotu zasiłku chorobowego przez odwołującą.

Po zapoznaniu się z zastrzeżeniami wobec opinii złożonymi przez organ rentowy, w opinii uzupełniającej biegły wyjaśnił, iż opinia sporządzona została na podstawie dokumentacji medycznej w związku z sytuacją pandemiczną, a wnioski oparte były o przesłuchanie powódki złożone na posiedzeniu sądu w dniu 24 lutego 2020 r. oraz w oparciu o wiedzę, że odpoczynek, aktywność ruchów, zmiana miejsca pobytu oraz pozostawienie problemów dnia codziennemu każdemu, a zwłaszcza ciężarnej, niesie za sobą poprawę stanu matki i dziecka. Ponadto podróże lotnicze są zdecydowanie bezpieczniejsze, niż podróże samochodowe chociażby ze względu na ilość wypadków lotniczych oraz czas trwania podróży. Ponadto biegły wskazał, iż wnioski te oparte są również o własne 30-letnie doświadczenie lekarskie i codzienne orzekanie o niezdolności do pracy w ciąży. Tym samym biegły podtrzymał swoją opinie z dnia 5 października 2020 r. w całości.

Organ rentowy podtrzymał zastrzeżenia wobec opinii , wnosząc ponadto o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z dziedziny ginekologii i położnictwa.

Sąd I instancji podzielił wnioski wynikające z opinii biegłego lekarza sądowego, ponieważ, w jego opinii, zostały one sformułowane w oparciu o przeprowadzone osobiście badanie przedmiotowe oraz podmiotowe oraz wszechstronną analizę materiału dowodowego, w tym w szczególności dokumentacji lekarskiej zawartej w aktach. Ponadto zdaniem Sądu opinie te były jasne, kompleksowe, wolne od niekonsekwencji i należycie uzasadnione, a ponieważ biegły jest są specjalistą z zakresu wskazanych wyżej dziedzin medycyny Sąd nie znalazł podstaw by je zakwestionować. Sąd Rejonowy uznał, iż tezy zawarte w opinii głównej z dnia 5 października 2020 r. oraz opinii uzupełniającej z dnia 19 kwietnia 2021 r. w sposób jasny, kompleksowy i kategoryczny wyjaśniły okoliczności dotyczące wpływu podróży na stan zdrowia odwołującej.

Sąd Rejonowy uznał , że cel zwolnienia lekarskiego udzielonego ubezpieczonej nie został w tym przypadku naruszony. Specyfika obowiązków zawodowych ubezpieczonej – wielogodzinne kierowanie samochodu osobowego jako przedstawiciela handlowego, wysoka dyspozycyjność oraz stres towarzyszący tej pracy, uzasadniały orzeczenie niezdolności do pracy w okresie ciąży. Na marginesie jedynie Sąd ten dodał, iż opinia lekarza orzecznika ZUS, na którą powoływał się organ rentowy była odosobniona. Zarówno lekarz prowadzący ciążę odwołującej (zdecydowanie najlepiej zorientowany w sprawie stanu jej zdrowia), a także biegły sądowy wskazywali na to, iż odbycie podróży lotniczej i wyjazd wakacyjny nie stanowią żadnego zagrożenia dla ciąży odwołującej.

Sąd Rejonowy uznał , że wyjazd odwołującej w okresie od 21 czerwca 2019 r. do 28 czerwca 2019 r. był wskazany dla odpoczynku, nie stanowił zagrożenia dla dziecka i matki. Podróż samolotem była bezpieczną metodą transportu w przeciwieństwie do długotrwałego kierowania samochodem osobowym, którym odwołująca poruszała się codziennie w ramach swoich obowiązków zawodowych. W czasie prowadzenia pojazdu odczuwała bóle krzyża i podbrzusza. Codziennie miała do pokonania około 90 km do miejsca pracy, a ponadto pracodawca delegował ją na wyjazdy służbowe za granicę.

Sąd Rejonowy ocenił stan faktyczny w kontekście przepisów art. 66 ust 2-3w zw. z art. 17 ustawy z dnia z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych

Mając na uwadze powyższe okoliczności i przepisy prawa na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. Sąd Rejonowy zmienił zaskarżoną decyzję ZUS.

O kosztach zastępstwa procesowego orzeczono w punkcie 2 wyroku na podstawie art. 98 k.p.c., zasądzając od organu rentowego na rzecz odwołującej kwotę 180 zł ustaloną w oparciu o § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800).

Apelację od tego wyroku złożył organ rentowy zaskarżając wyrok w całości.

Zaskarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił:

1.  naruszenie prawa procesowego mające wpływ na treść rozstrzygnięcia to jest:

a)  art. 233 § 1 k.p.c. polegające na przekroczeniu przez Sąd granic swobodnej oceny dowodów, wyciągnięcie nieuprawnionych wniosków z opinii biegłej skutkujące uznaniem, że odwołująca się pobrała należne świadczenie i nie jest zobowiązana do jego zwrotu, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału wynika, że wyjazd na urlop do Grecji, w okresie orzeczonej niezdolności do pracy, był niezgodny z celem zasiłku chorobowego;

b)  art. 233 § 1 KPC poprzez dokonanie oceny materiału dowodowego w sposób:

-nie wszechstronny, sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego oraz nasuwający wątpliwości z punktu widzenia zasad logicznego rozumowania, a w konsekwencji przyjęcie, za prawidłowe i pełne ustalenia przez biegłą,;

-dowolny w konsekwencji zaakceptowania przez Sąd pierwszej instancji całości wniosków z opinii biegłego oraz uznania jej za jasną, logiczną, konsekwentną, fachową, rzetelną i pełną, pomimo faktu iż biegła wydała opinię nie uwzględniając argumentów stron oraz nie odpowiadając na pytania organu rentowego,

c)  art. 217 § 3 KPC w zw. z art. 278 § 1 KPC oraz art. 286 KPC poprzez bezpodstawne oddalenie przez Sąd pierwszej instancji wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu ginekologii i położnictwa oraz błędne uznanie przez Sąd pierwszej instancji, iż przeprowadzenie tego dowodu zmierzałoby jedynie do przedłużenia postępowania, podczas gdy ustalenie przyczyn skierowania na zwolnienie lekarskie warunkuje wyciągnięcie wniosku w zakresie szkodliwości wyjazdu odwołującej do Grecji albo jej braku;

d)  art. 217 § 3 KPC w zw. z art. 227 KPC poprzez uniemożliwienie przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego mimo, iż miała ona istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a sporne okoliczności nie zostały przez powołanego biegłego w sposób dostateczny wyjaśnione.

2.  naruszenie prawa materialnego:

a)  przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa przez uznanie, że ubezpieczona ma prawo do zasiłku chorobowego za okres za od 11 czerwca 2019 r do 8 lipca 2019 r, ponieważ wypoczynkowy wyjazd do Grecji w czerwcu 2019r nie spowodował, że cel zwolnienia lekarskiego został naruszony a tym samym ubezpieczona nie jest zobowiązana do zwrotu pobranego zasiłku chorobowego,

b)  art. 84 ust. 1 i 2 pkt. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. 2017 r. poz. 1778 z póź. zm.) poprzez uznanie, że odwołująca nie jest zobowiązana do zwrotu pobranego zasiłku chorobowego.

Skarżący wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego z dziedziny ginekologii i położnictwa, który odpowie na pytania i zastrzeżenia organu rentowego, przede wszystkim szczegółowo przeanalizuje stan zdrowia odwołującej i przyczyny dla których została skierowana na zwolnienie lekarskie, zagrożenie dla zdrowia Odwołującej i dziecka spowodowane tym wyjazdem i w sposób fachowy wyrazi sposób motywowania przyjętego w opinii stanowiska.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za I i II instancję według norm przepisanych, ewentualnie- o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji i pozostawienie mu rozstrzygnięcia o kosztach instancji odwoławczej.

W uzasadnieniu apelacji skarżący wskazał, że nie zgadza się z wyrokiem sądu pierwszej instancji. Podniosł, że w niniejszej sprawie Sąd I instancji oparł rozstrzygnięcie na opiniach biegłego ginekologa, którym, w opinii organu rentowego, nie można przypisać waloru przydatnych do rozstrzygnięcia sprawy. Zdaniem organu rentowego bowiem opinia biegłego i przedstawiona przez Sąd Rejonowy ocena dowodu z opinii biegłego z zakresu położnictwa i ginekologii nie spełnia kryteriów wiarygodności, rzeczowości, poprawności merytorycznej. W opinii skarżącego, biegły nie odniósł się w opinii uzupełniającej do zastrzeżeń organu rentowego. Skarżący podniósł, że nie sposób się zorientować, czy sporządzając opinię biegły dysponował pełną dokumentacją medyczną powódki a nadto, że w trakcie procesu nie uzyskano jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, z jakiego powodu ubezpieczona została skierowana na zwolnienie lekarskie. Zdaniem skarżącego, w niniejszej sprawie biegły nie wskazał toku rozumowania, który doprowadził go do takich właśnie wniosków. Przede wszystkim w opinii nie ma żadnej analizy przyczyn, dla których Odwołująca przebywała na zwolnieniu lekarskim, a dopiero ustalenie stanu zdrowia Odwołującej, którą lekarz prowadzący ciążę skierował na zwolnienie lekarskie w powiązaniu z analizą ewentualnej uciążliwości wyjazdu wypoczynkowego, może doprowadzić do wyrażenia przez biegłego wniosków końcowych. W przedstawionej opinii, według skarżącego, brak jest omówienia stanu zdrowia, z powodu którego Odwołująca została skierowana na zwolnienie lekarskie oraz fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, a to uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej. Nie wiadomo zatem, czy dokumentacja medyczna powódki wskazuje na zagrożenie ciąży i z tego powodu wystawiono zostało jej zwolnienie lekarskie, czy tylko np. przemęczenie. Ustalenie przyczyn dla których powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim ma kluczowe znaczenie nie tylko dla wyciągnięcia przez biegłą wniosków o braku zagrożenia dla zdrowia powódki i dziecka w trakcie wyjazdu do Grecji, ale również dla skonfrontowania zapisu uczynionego przez lekarza prowadzącego w zaświadczeniu z 19 czerwca 2019 o tym, że ciąża nie jest zagrożona, z faktyczną przyczyną, dla której powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego poprzedziło uzupełniające postępowanie dowodowe.

W związku z zarzutem organu rentowego że Sąd Rejonowy wydał rozstrzygniecie w oparciu o niepełną opinię biegłego z dziedziny ginekologii i położnictwa, bo nie wyjaśniającą wszystkich wątpliwości pozwanego odnośnie celu wystawienia odwołującej zwolnienia lekarskiego przez jej lekarza prowadzącego, Sąd uwzględnił wniosek organu rentowego, dopuścił dowód z opinii innego biegłego lekarza specjalisty z dziedziny ginekologii i położnictwa na okoliczność ustalenia jaki był cel udzielonych odwołującej S. P. zwolnień lekarskich, a w szczególności spornego zwolnienia lekarskiego, czy stan zdrowia ubezpieczonej w tym okresie uzasadniał skierowanie ubezpieczonej przez lekarza prowadzącego na zwolnienie lekarskie, a jeśli tak - z jakich przyczyn medycznych a ponadto czy wyjazd wakacyjny odwołującej w okresie 21 czerwca 2019r. do 28 czerwca 2019r. był wskazany w jej przypadku czy też stanowił zagrożenie dla matki i dziecka? Dowód ten Sąd przeprowadził w drodze pomocy sadowej przez sąd wezwany oraz na podstawie całości dokumentacji zlecenia ginekologiczno- położniczego odwołującej.

W opinii z dnia 1 kwietnia 2022r. biegły sądowy z listy biegłych prowadzonej przez prezesa Sądu Okręgowego (...) (...)n. med. T. P. wskazał, że biorąc pod uwagę zapisy w dokumentacji z okresu prowadzenia ciąży uznać należy, że przebieg ciąży odwołującej w lipcu a także na koniec czerwca 2019r. był prawidłowy, fizjologiczny oraz stwierdził, że wyjazd pomiędzy 21 czerwca 2019r. a 28 czerwca 2019r. nie był zagrożony pogorszeniem stanu zdrowia matki i dziecka. W opinii uzupełniającej biegły wskazał, że w związku z brakiem istotnych wpisów w kartotece odwołującej prowadzonej przez ginekologa prowadzącego jej ciążę, biegły nie jest w stanie wskazać konkretnego jednoznacznego powodu wystawienia ubezpieczonej zwolnienia lekarskiego w przebiegu ciąży za okres od 10 czerwca 2019r. do dnia 8 lipca 2019r., nie mniej jednak wskazał, że z kartoteki tej wynika brak jakiegokolwiek, przed dniem wystawienia zwolnienia lekarskiego, stanu patologicznego w przebiegu ciąży ubezpieczonej.

W tak uzupełnionym stanie faktycznym, Sąd Okręgowy w Bydgoszczy doszedł do przekonania, że wyrok Sądu Rejonowego jest prawidłowy.

Na początku rozważań przypomnieć należy, że w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych przedmiot rozpoznania sprawy sądowej wyznacza decyzja organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (art. 477 ⁹ k.p.c., art. 477 ¹⁴ k.p.c.; por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 13 maja 1999 r., II UZ 52/99, OSNAPiUS 2000 Nr 15, poz. 601; z dnia 20 stycznia 2010 r., II UZ 49/09, LEX nr 583831; z dnia 22 lutego 2012 r., II UK 275/11, LEX nr 1215286 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 kwietnia 2010 r., II UK 309/09, LEX nr 604210), w granicach jej treści i zakresu odwołania.

W zaskarżonej w niniejszym postępowaniu decyzji ZUS odmówił ubezpieczonej prawa do zasiłku chorobowego i zobowiązał ją do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku chorobowego, ponieważ ustalił w postępowaniu wyjaśniającym, wszczętym na okoliczność sprawdzenia poprawności wykorzystywania przez ubezpieczoną zwolnienia lekarskiego i na podstawie opinii Lekarza Orzecznika ZUS z 2.08.2019r., że ubezpieczona nieprawidłowo wykorzystywała sporne zwolnienie.

Tymczasem w opinii Lekarza Orzeczenia z dnia 2 sierpnia 2019r. wprawdzie zawarte zostało sformułowanie „zachowanie pani S. P. (…) można uznać za nieprawidłowe wykorzystanie zwolnienia lekarskiego z możliwością podróżowania”, jednak jednocześnie lekarz Orzecznik stwierdził, że „nie spowodowało to zaburzeń stanu zdrowia i niekorzystnych następstw”.

Zarówno z opinii biegłej ginekolog wydanej w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, jak i z opinii biegłego ginekologa, wydanej na zlecenie Sądu drugiej instancji wynika jednoznacznie, że ciąża ubezpieczonej była ciążą prawidłową, o przebiegu fizjologicznym, a także, że podjęty przez ubezpieczoną w czasie zwolnienia lekarskiego wyjazd zagraniczny nie stanowił zagrożenia dla zdrowia matki i dziecka, i nie wpłynął negatywnie na powrót ubezpieczonej do zdrowia. Jednocześnie ani ZUS, ani tez żaden z opiniujących w niniejszej sprawie biegłych, nie stwierdzili, aby ubezpieczonej zostało wystawione zwolnienie lekarskie, mimo, że nie była niezdolna do pracy- niekwestionowana była bowiem okoliczność, że niezdolność ubezpieczonej do pracy w spornym okresie istniała, a jedynie, że udzielone jej w związku z tą niezdolnością zwolnienie lekarskie wykorzystała ona niezgodnie z jego przeznaczaniem.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 i 3 ustawy zasiłkowej, ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia. Okoliczności te ustala się w trybie określonym w art. 68 ustawy.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawał fakt, że ubezpieczona nie wykonywała pracy zarobkowej w okresie zwolnienia lekarskiego i pobierania zasiłku chorobowego. ZUS kwestionował jedynie, że ubezpieczona wykorzystywała zwolnienie lekarskie niezgodnie z jego celem. W odniesieniu zaś do przesłanki wykorzystania zwolnienia lekarskiego niezgodnie z jego celem, to w orzecznictwie wskazuje się, że zostaje ona wypełniona, gdy zostaje wykazane wykonywanie przez ubezpieczonego czynności mogących przedłużyć okres niezdolności do pracy, bowiem celem istnienia zasiłku chorobowego jest odzyskanie przez ubezpieczonego zdolności do pracy. W jego osiągnięciu przeszkodą może być zarówno wykonywanie pracy zarobkowej (co przesądził ustawodawca), jak i inne zachowania ubezpieczonego utrudniające proces leczenia i rekonwalescencję (por. wyroki Sądu Najwyższego: z 5 kwietnia 2005 r., I UK 370/04 OSNP 2005 Nr 21, poz. 342; OSP 2006 Nr 12, poz. 134, z glosą J. Jankowiaka; z 4 listopada 2009 r., I UK 140/09, LEX nr 564767).

W przedmiotowej sprawie organ rentowy nie udowodnił, a nawet nie podnosił - choć art. 17 ustawy zasiłkowej wymienił jako podstawę wydania zaskarżonej decyzji i zacytował jego treść - aby w trakcie pobytu w Grecji w okresie od 21 czerwca do 28 czerwca 2019r. ubezpieczona wykonywała czynności, które utrudniłyby jej powrót do zdrowia czy przedłużyły okres pobierania zasiłku chorobowego. Również w postępowaniu przed Sądem I instancji nie ujawniły się tego rodzaju okoliczności, a wręcz przeciwnie. Z zeznań odwołującej a także z opinii biegłej ginekolog wynikało, że przebywając poza miejscem zamieszkania na wakacjach ubezpieczona nie wykonywała żadnych czynności, które mogłyby stać się podstawą do oceny, że zwolnienie wykorzystywała niezgodnie z celem. Odwołująca się jedynie odpoczywała, również aktywnie. Trudno więc w tej sytuacji przyjąć, by przesłanki z art. 17 ustawy zasiłkowej ziściły się i by możliwa była odmowa przyznania odwołującej zasiłku chorobowego oraz zobowiązanie do zwrotu tego świadczenia, które już pobrała.

Nieuzasadnione zatem były zarzuty organu rentowego podnoszone zarówno przed Sądem Rejonowym, jak i w apelacji. W postępowaniu sądowym z odwołania od zaskarżonej decyzji sąd nie miał badać zasadności wystawienia ubezpieczonej przez lekarza prowadzącego jej ciążę zwolnienia lekarskiego za sporny okres (zasadność ta nie została zakwestionowana przez Orzecznika ZUS), a jedynie to, czy zwolnienie to ubezpieczona wykorzystała zgodnie z jego celem, tj., czy podejmowała w czasie tego zwolnienia takie aktywności i działania, które utrudniłyby jej powrót do zdrowia lub przedłużyły okres pobierania zasiłku chorobowego. Okoliczność, że pobyt w Grecji w jakikolwiek sposób wpłynął na wydłużenie jej niezdolności do pracy lub utrudniłby jej powrót do zdrowia nie wynikały nawet z opinii Lekarza Orzecznika ZUS. Opinia ta jest pod tym względem niezrozumiała i wydaje się być wewnętrznie sprzeczna- niezrozumiały jest bowiem wniosek Orzecznika, że podejmując wyjazd ubezpieczona wykorzystała zwolnienie niezgodnie z jego przeznaczeniem, skoro jednocześnie Orzecznik stwierdza, że lot samolotem oraz zmiana strefy klimatycznej nie spowodowały zaburzeń stanu zdrowia ubezpieczonej ani niekorzystnych następstw.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy oddalił apelację, o czym orzekł w sentencji wyroku na podstawie art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w punkcie 2. wyroku mając na względzie zasadę odpowiedzialności za wynik procesu wyrażoną w art. 98 k.p.c. oraz ustalając wysokość tych kosztów na podstawie § 10 ust. 1 pkt. 1) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r.w sprawie opłat za czynności radców prawnych

Wyrok wydano na posiedzeniu niejawnym w oparciu o art. 374 k.p.c.

Sędzia Hanna Koźlińska