Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 września 2022 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Monika Rosłan - Karasińska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 września 2022 r. w Warszawie

sprawy M. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy

na skutek odwołania M. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

z dnia 24 września 2021 r. znak: (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

M. K. (1) w dniu 8 listopada 2021 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 24 września 2021 r., znak: (...)odmawiającej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku
z wypadkiem. Odwołujący wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z 22 września 2021 r. orzekła, że nie jest niezdolny do pracy i aktualne schorzenia powodują naruszenie funkcji organizmu w stopniu nieznacznym niepowodującym utraty zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, a przekwalifikowanie zawodowe jest niecelowe.
Z tym odwołujący się nie zgodził. Chciałby podjąć pracę, ale konieczne jest do tego przekwalifikowanie zawodowe i zdobycie nowych umiejętności pozwalających na pracę
z uwzględnieniem stanu zdrowia, który powoduje niezdolność do pracy w stopniu znacznym ( odwołanie, k.3 a. s.).

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o odrzucenie odwołania od decyzji z dnia 24 września 2021 r., znak: (...)
na podstawie art. 477 ^{( 9 )}§ 1 k.p.c. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że ubezpieczony pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przyznaną do dnia 31 maja 2021 r. W dniu 14 maja 2021 r. M. K. (1) złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty. W toku postępowania sprawę skierowano do komisji lekarskiej ZUS,
która w orzeczeniu z dnia 22 września 2021 r. ustaliła, że badany nie jest niezdolny do pracy, wskazując iż stwierdzone schorzenia aktualnie powodują naruszenie funkcji organizmu
w stopniu nieznacznym, niepowodującym utraty zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, a przekwalifikowanie zawodowe jest niecelowe. W oparciu
o powyższe orzeczenie Oddział decyzją z dnia 24 września 2021 r. odmówił prawa
do wnioskowanego świadczenia (odpowiedź na odwołanie, k.4-5 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. K. (1) urodzony (...) od 6 sierpnia 2004 r. do 27 lipca 2005 r. i od 1 lutego 2006 r. do 26 kwietnia 2006 r. był zarejestrowany w Urzędzie Pracy i miał status osoby bezrobotnej. Od 1 lutego 2005 r. do 31 sierpnia 2005 r. był zatrudniony w (...) jako mechanik samochodowy. Od 1 września 2005 r. do 30 listopada 2005 r. był zatrudniony w ,,4 (...) Sp. z o.o.” na stanowisku operator krawędziarki. Ubezpieczony od 30 maja 2006 r. do 19 maja 2007 r. był zatrudniony w Agencji (...) Sp. z o.o. na podstawie umów zlecenia. Od 22 maja 2007 r. ubezpieczony podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy w zakresie emerytalno-rentowym oraz ubezpieczeniu wypadkowemu, chorobowemu i macierzyńskiemu jako domownik. Od 4 maja 2009 r. do 31 maja 2009 r. był zatrudniony w ,,Piekarnia Sp. Jawna W. Ł., B. Ł.” na podstawie umowy zlecenia ( świadectwo pracy z 31 sierpnia 2005 r.,k.8 a. r., zaświadczenie nr (...)/4Q z 12 grudnia 2005 r., k.7 a. r., zaświadczenie z 1 września 2010 r.,k.13 a. r., zaświadczenie o zatrudnieniu z 25 maja 2009 r.,k.16 a. r., zaświadczenie z 6 września 2010 r.,k.17 a. r., zaświadczenie o zatrudnieniu z 30 listopada 2010 r.,k.59 a. r.).

M. K. (1) 23 maja 2009 r. około godziny 10.10 w miejscowości G. N. w trakcie wykonywania obowiązków służbowych, kierując samochodem dostawczym marki K. o nr rej. (...) na łuku drogi utracił stateczność i zjechał na pobocze drogi, uderzając samochodem czołowo w drzewo. W wyniku tego wypadku zakleszczony w samochodzie stracił przytomność, którą odzyskał dopiero po pierwszym zabiegu operacyjnym. Po wyjęciu z kabiny auta został przetransportowany helikopterem do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego (...) Wojskowego Instytutu Medycznego (...) Szpitala (...) w W.. Tam po konsultacjach chirurga, neurochirurga i ortopedy oraz po wykonaniu licznych badań diagnostycznych USG, RTG,KT rozpoznano uraz wielomiejscowy, złamanie trzonu kości udowej prawej, otwarte poprzeczne złamanie rzepki prawej z brzeżnym ubytkiem po stronie bocznej, złamanie trójkostkowe goleni prawej, poprzeczne złamanie trzonów obu kości przedramienia lewego, rany tłuczone głowy w okolicy ciemieniowej lewej, liczne rany tłuczone kończyn górnych i dolnych i przekazano go do Kliniki (...) tegoż szpitala, gdzie w trybie ostrego dyżuru wykonano zabieg operacyjny- otwarta repozycja i stabilizacja sposobem Webera złamanej rzepki prawej. Potem założono wyciąg szkieletowy na guz kości piętowej prawej, a całą kończynę dolną prawą unieruchomiono w szynie stopowo-udowej. Następnie wykonano nastawienie złamania trzonów kości przedramienia lewego i całą kończynę górną lewą unieruchomiono w opatrunku gipsowym dłoniowo-ramiennym z ujęciem kciuka. Z kolei 2 czerwca 2009 r. wykonano drugi zabieg operacyjny- repozycja złamania kości udowej prawej i stabilizacja gwoździem śródszpikowym ryglowanym. Po tym zabiegu unieruchomiono goleń prawą opatrunkiem gipsowym stopowo-goleniowym, który 5 czerwca 2009 r. został zmieniony na opatrunek soft-cast. Pod koniec pobytu wdrożono ćwiczenia usprawniające na aparacie automatycznie wykonującym w określonym zakresie ruch zgięcia wyprostu w stawie kolanowym ( badanie podmiotowe,k.34 a. s.).

M. K. (1) 27 września 2010 r. złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności
do pracy. W toku postępowania lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 18 października 2010 r. ustalił całkowitą niezdolność do pracy od 23 maja 2009 r. do 30 kwietnia 2011 r. i ustalił celowość przeprowadzenia rehabilitacji leczniczej w zakresie schorzeń narządu ruchu
w systemie stacjonarnym. W oparciu o powyższe Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. wydał decyzję z 30 listopada 2010 r., znak: PP 17118778/25 o przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem do 30 kwietnia 2011 r. ( wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy z 27 września 2010 r.,k.1 a. r.; orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 18 października 2010 r., k.35,37 a. r.; decyzja o przyznaniu renty z 30 listopada 2010 r., k.65 a. r.).

Ubezpieczony 9 marca 2011 r. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 19 kwietnia 2011 r. ustalił częściową niezdolność do pracy do 30 kwietnia 2012 r. Częściowa niezdolność do pracy pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy i pozostaje w związku ze stanem narządu ruchu. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję z dnia 13 maja 2011 r., znak: (...) o ponownym ustaleniu renty w wysokości 672,16 zł do 30 kwietnia 2012 r. ( wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy z 9 marca 2011 r.,k.73 a. r.; orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 19 kwietnia 2011 r., k.79 a. r.; decyzja o ponownym ustaleniu renty z 13 maja 2011 r.,k.81 a. r.)

2 marca 2012 r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 11 kwietnia 2012 r. ustalił częściową niezdolność do pracy do 30 kwietnia 2014 r. Stwierdzona częściowa niezdolność do pracy pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 23 maja 2009 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał decyzję z dnia 30 kwietnia 2012 r., (...) o ponownym ustaleniu renty w wysokości 736,06 zł do 30 kwietnia 2014 r. ( wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy z 2 marca 2012 r.,k.83 a. r.; orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 11 kwietnia 2012 r.,k.87 a. r.; decyzja o ponownym ustaleniu renty z 30 kwietnia 2012 r.k.89 a. r.).

14 marca 2014 r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 10 kwietnia 2014 r. ustalił częściową niezdolność do pracy do 30 kwietnia 2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wydał decyzję z dnia 30 kwietnia 2014 r., znak: (...) o ponownym ustaleniu renty w wysokości 777,76 zł do 30 kwietnia 2017 r. ( wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy z 14 marca 2014 r.,k.93 a. r.; orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 10 kwietnia 2014 r.,k.97 a. r.; decyzja o ponownym ustaleniu renty z 30 kwietnia 2014 r.k.101 a. r.).

7 kwietnia 2017 r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 27 kwietnia 2017 r. ustalił częściową niezdolność do pracy do 30 kwietnia 2019 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wydał decyzję z dnia 22 maja 2017 r., znak: (...) o ponownym ustaleniu renty w wysokości 900 zł do 30 kwietnia 2019 r. ( wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy z 7 kwietnia 2017 r.,k.135 a. r.; orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 27 kwietnia 2017 r.,k.141 a. r.; decyzja o ponownym ustaleniu renty z 22 maja 2017 r.,k.143 a. r.).

29 marca 2019 r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 8 maja 2019 r. ustalił częściową niezdolność do pracy do 31 maja 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. wydał decyzję z dnia 3 czerwca 2019 r., znak: (...)
o przedłużeniu prawa renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy od 1 maja 2019 r. do 31 maja 2021 r.( wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy z 29 marca 2019 r.,k.155 a. r.; orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 8 maja 2019 r.,k.159 a. r.; decyzja o ponownym ustaleniu renty z 30 kwietnia 2014 r.; decyzja o przedłużeniu prawa
do renty z 3 czerwca 2019 r.,k.161 a. r.).

14 maja 2021 r. ubezpieczony ponownie złożył wniosek o ustalenie prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 3 sierpnia 2021 r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Komisję Lekarską ZUS nr (...) orzeczeniem z 22 września 2021 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy. W oparciu o powyższe organ rentowy odmówił ubezpieczonemu decyzją z 24 września 2021 r. przyznania renty
z tytułu niezdolności do pracy. Ubezpieczony odwołał się od powyższej decyzji ( wniosek
o rentę z tytułu niezdolności do pracy z 14 maja 2021 r.,k.171 a. r.; orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 3 sierpnia 2021 r.,k.173 a. r.; orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS
z 22 września 2021r.,k.175 a. r.; decyzja odmowna z 24 września 2021 r.,k.177 a. r.).

Sąd postanowieniem z 8 grudnia 2021 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty chirurga ortopedy i psychiatry celem ustalenia, czy strona odwołująca się
w dniu wydania zaskarżonej decyzji była zdolna, czy też całkowicie niezdolna do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu w związku z wypadkiem przy pracy
i nie rokuje odzyskania zdolności po przekwalifikowaniu się, ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności; czy strona odwołująca się jest zdolna czy też częściowo niezdolna do pracy tj. utrata w znacznym stopniu niezdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami ze szczególnym wskazaniem daty powstania tej niezdolności; czy jest
to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa to na jaki okres; jeżeli nastąpiła zmiana stanu zdrowia ubezpieczonego (poprawa lub pogorszenie) to na czym ona polegała (postanowienie sądu z 8 grudnia 2021 r., k.7 a .s.).

W opinii z 23 lutego 2022 r. biegły sądowy z zakresu (...) stwierdził, że opiniowany 23 maja 2009 r. doznał urazu wielonarządowego
w wyniku wypadku komunikacyjnego. Rozpoznano wówczas ranę tłuczoną skóry głowy okolicy ciemieniowej lewej, liczne rany tłuczone kończyn górnych i dolnych, poprzeczne złamanie trzonów obu kości lewego przedramienia, złamanie trzonu kości prawej udowej, otwarte poprzeczne złamanie prawej rzepki z brzeżnym ubytkiem po stronie bocznej, złamanie przedniej krawędzi kłykcia bocznego kości udowej z ubytkiem powierzchni chrzęstnej
i złamanie trójkostkowe prawe goleni. Badany był leczony operacyjnie. 23 maja 2009 r. wykonano otwartą repozycję złamania rzepki prawej i stabilizację sposobem popręgu Webera. 2 czerwca 2009 r. wykonano zabieg operacyjny repozycji i stabilizację złamania prawej kości udowej gwoździem śródszpikowym ryglowanym. Złamanie kości przedramienia lewego
oraz złamanie kostek prawej goleni leczono nieoperacyjnie unieruchomieniem w opatrunkach gipsowych. W przebiegu leczenia powypadkowego opiniowany wielokrotnie przebywał
w Klinice (...), Traumatologii i Zakażeń Narządu (...) w W., gdzie był pierwotnie leczony w celu usprawniania oraz kontroli leczenia. W lutym 2010 r. wykonano zabieg usunięcia masywnych skostnień okolicy prawego uda na wysokości złamania. W lipcu 2010 r. był ponownie operowany. Wykonano artroskopię kolana prawego z powodu przykurczu w stawie kolanowym. Stwierdzono masywne zrosty w przedziale przednim oraz w stawie rzepkowo-udowym uniemożliwiające prawidłowy ruch rzepki. Zrosty usunięto. Ubezpieczony był także hospitalizowany w kwietniu 2010 r. z powodu przykurczu w lewym stawie łokciowym i nadgarstku. Stan ortopedyczny opiniowanego nie narusza sprawności organizmu w stopniu uzasadniającym uznanie całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy z przyczyn ortopedycznych. Złamania uległy wygojeniu. Badanie naoczne nie wykazało żadnych istotnych dysfunkcji w zakresie narządu ruchu, które uniemożliwiałyby wykonywanie pracy zgodnie
z kwalifikacjami opiniowanego. Badanie przedmiotowe potwierdziło niemal pełny zakres ruchomości w stawach kończyn górnych i dolnych. Nie wykazano niestabilności stawów. Leczenie związane z wypadkiem z 2009 r. zostało zakończone. Uzyskano bardzo dobry wynik tego leczenia (opinia biegłego sądowego z zakresu (...) z 23 lutego 2022 r., k.12-15 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. nie wniósł uwag do opinii biegłego sądowego ortopedy-traumatologa z 23 lutego 2022 r. ( pismo procesowe organu rentowego z 23 marca 2022 r., k.26 a. s.).

W piśmie z 28 marca 2022 r. odwołujący się nie zgodził się z opinią biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii. Podkreślił, że wystawiona opinia nie daje dowodu, który by wskazywał na poprawę stanu zdrowia i nie ma podstaw do uznania go za osobę zdolną do pracy. Biegły nie opisał szczegółowo posiadanych kwalifikacji zawodowych (technik-mechanik, kierowca-dostawca) w stosunku do uszczerbku na zdrowiu. Dysfunkcja w zakresie narządu ruchu pozostała po wypadku uniemożliwia wykonywanie pracy zgodnej z kwalifikacjami. Odwołujący się wniósł o powołanie innego biegłego lekarza ortopedy-traumatologa i lekarza medycyny pracy celem ustalenia czy jest niezdolny do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji (zawód wyuczony-technik-mechanik, zawód wykonywany- kierowca-dostawca)
i czy ma to charakter trwały. Na poparcie argumentów odwołujący się załączył dowody
w postaci wyników badań przeprowadzonych przez lekarzy specjalistów ortopedy
i fizjoterapeuty ( pismo z 28 marca 2022 r.,k.28-29 a. s.).

W opinii z dnia 28 maja 2022 r. biegła psychiatra stwierdziła, że badany od czerwca 2009 r. leczył się u neurologa z rozpoznaniem mieszanych zaburzeń lękowo-depresyjnych.
W dokumentacji opisywano skargi na nadpobudliwość, lęk z somatyzacją, ból i zawroty głowy, zaburzenia pamięci i koncentracji uwagi. Otrzymywał początkowo lek nootropowy, a od 2010 r. lek przeciwdepresyjny citalopram. Obecnie pozostaje pod opieką lekarza rodzinnego.
W okresach kiedy przyjmuje citalopram czuje się dobrze, kiedy go odstawia lęk nawraca.
Nie zostały stwierdzone zaburzenia nastroju, objawy psychotyczne, zauważalne zaburzenia funkcji poznawczych ani cechy zespołu organicznego. Objawy lękowe są dobrze kontrolowane farmakologicznie, ale wymagają psychoterapii. Nie powodują niezdolności do pracy zgodnej
z kwalifikacjami. Odwołujący się nie jest ze względu na stan psychiczny całkowicie
lub częściowo niezdolny do pracy (opinia biegłej sądowej psychiatry M. P. z 28 maja 2022 r., k.59-63 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. nie wniósł uwag do opinii biegłego sądowo-psychiatrycznej z 28 maja 2022 r. ( pismo procesowe organu rentowego
z 30 czerwca 2022 r., k.74 a. s.).

W piśmie z 13 lipca 2022 r. odwołujący się wniósł o uwzględnienie odwołania
i skierowanie na przekwalifikowanie zawodowe. W związku z wypadkiem przy pracy nadal odczuwa lęk, któremu towarzyszy ucisk w klatce piersiowej, dreszcze i ból głowy. Przyjmuje lek C.. Od czasu wypadku pogorszyła się pamięć i uwaga ( pismo z 13 lipca 2022 r.,k.75 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w piśmie z 22 sierpnia 2022 r. podkreślił, że Komisja lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 22 września 2021 r. ustaliła,
że badany nie jest niezdolny do pracy, wskazując iż stwierdzone schorzenia aktualnie powodują naruszenie funkcji organizmu w stopniu nieznacznym, niepowodującym utraty zdolności
do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, a przekwalifikowanie zawodowe jest niecelowe. W oparciu o powyższe orzeczenie Oddział decyzją z dnia 24 września 2021 r. odmówił prawa do wnioskowanego świadczenia ( pismo procesowe organu rentowego
z 22 sierpnia 2022 r., k.80 a. s.).

W związku z powyższym Sąd uznał, że brak jest podstaw do kontynuowania postępowania dowodowego, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy jest kompletny
i pozwala na wydanie prawidłowego rozstrzygnięcia w sprawie.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się
w aktach niniejszej sprawy jak również w aktach organu rentowego.

Podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiła przede wszystkim opinia wydana przez biegłego sądowego z zakresu (...), który stwierdził, że ubezpieczony jest zdolny do pracy zawodowej.

Opinia ww. biegłego z zakresu ortopedii i traumatologii została oceniona przez sąd jako rzetelna, ponieważ została wydana przy uwzględnieniu całej dokumentacji medycznej. Ponadto, treść opinii jest jasna i logiczna, a także wyczerpująco i przekonująco uzasadniona.
Z tych też względów opinia ta nie budziła wątpliwości i zastrzeżeń. Sąd przyjął zatem opinię biegłego sądowego specjalisty ortopedii i traumatologii jako podstawę dokonanych ustaleń, uznając, że brak jest podstaw do jej negowania. Biorąc powyższe pod uwagę, sąd uznał,
że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowi wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia kończącego postępowanie w niniejszej sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Rozpoznanie sprawy w analizowanym przypadku nastąpiło na posiedzeniu niejawnym. Taką możliwość daje art. 148 ¹ § 1 k.p.c. (Dz. U. z 2021r., poz. 11), który przewiduje, że sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo
lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również
po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, Sąd uzna – mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych – że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne. W przedmiotowej sprawie okoliczności istotne w sprawie zostały wyjaśnione i ostatecznie ustalone poprzez dowody przeprowadzone na posiedzeniu niejawnym. Nie było więc potrzeby wyznaczania rozprawy, tym bardziej, że strony o to nie wnosiły. W tych okolicznościach Sąd na podstawie powołanego przepisu ocenił, że wyznaczenie rozprawy nie jest konieczne, co w konsekwencji pozwoliło na rozpoznanie sprawy i wydanie rozstrzygnięcia na posiedzeniu niejawnym.

Odwołanie M. K. (2) od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Odział w W. z 24 września 2021 r., znak: (...) było nieuzasadnione
i podlegało oddaleniu.

Spornym w sprawie było czy stan zdrowia odwołującego się uprawnia go do świadczenia objętego zaskarżoną decyzją.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1205 – dalej jako ustawa wypadkowa)ubezpieczonemu, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy. Natomiast w myśl art. 17 ust. 1 ustawy wypadkowej, przy ustalaniu prawa do renty
z tytułu ubezpieczenia wypadkowego, do ustalenia wysokości świadczeń oraz ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 504 – dalej jako ustawa emerytalna) z uwzględnieniem przepisów ustawy wypadkowej. Świadczenia, o których mowa w ust. 1, przysługują niezależnie od długości okresu ubezpieczenia wypadkowego oraz bez względu na datę powstania niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową (ust. 2).

Powyższe odesłanie do przepisów ustawy o emeryturach i rentach z FUS sprawia, że przy ocenie niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy znajdują zastosowanie przepisy art. 12 i art. 13 ustawy emerytalnej. Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej ustawy niezdolność
do pracy jest kategorią ubezpieczenia społecznego łączącą się z całkowitą lub częściową utratą zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu bez rokowania jej odzyskania po przekwalifikowaniu. Powyższy przepis rozróżnia dwa stopnie niezdolności
do pracy – niezdolność częściową oraz całkowitą. Osobą częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 2). Z kolei całkowita niezdolność do pracy polega na utracie zdolności
do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 3). Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 13 ust. 1 ustawy emerytalnej, przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego. Przy tym niezdolność
do pracy orzeka się na okres dłuższy niż 5 lat, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań do odzyskania zdolności do pracy; gdy zaś takie rokowania istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy (ust. 2 i 3).

W rozpatrywanej sprawie bezsporne jest, że M. K. (1) uległ wypadkowi przy pracy w dniu 23 maja 2009 r., w wyniku którego stwierdzono uraz wielomiejscowy, złamanie trzonu kości udowej prawej, otwarte poprzeczne złamanie rzepki prawej z brzeżnym ubytkiem po stronie bocznej, złamanie trójkostkowe goleni prawej, poprzeczne złamanie trzonów obu kości przedramienia lewego, rany tłuczone głowy w okolicy ciemieniowej lewej, liczne rany tłuczone kończyn górnych i dolnych i przekazano go do Kliniki (...) tegoż szpitala, gdzie w trybie ostrego dyżuru wykonano zabieg operacyjny- otwarta repozycja
i stabilizacja sposobem Webera złamanej rzepki prawej. Potem założono wyciąg szkieletowy na guz kości piętowej prawej, a całą kończynę dolną prawą unieruchomiono w szynie stopowo-udowej. Następnie wykonano nastawienie złamania trzonów kości przedramienia lewego i całą kończynę górną lewą unieruchomiono w opatrunku gipsowym dłoniowo-ramiennym z ujęciem kciuka. Z kolei 2 czerwca 2009 r. wykonano drugi zabieg operacyjny- repozycja złamania kości udowej prawej i stabilizacja gwoździem śródszpikowym ryglowanym.

Z tej przyczyny był niezdolny do pracy i pobierał z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w okresie od 16 listopada 2010 r. do 31 maja 2021 r. Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 3 sierpnia 2021 r. ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Komisję Lekarską ZUS nr (...) orzeczeniem z 22 września 2021 r. nie stwierdziła niezdolności do pracy. W oparciu o powyższe organ rentowy odmówił ubezpieczonemu decyzją z 24 września 2021 r. przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ocena niezdolności do pracy w zakresie dotyczącym naruszenia sprawności organizmu i wynikających stąd ograniczeń możliwości wykonywania zatrudnienia wymaga z reguły wiadomości specjalnych. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych dotyczących prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, do dokonywania ustaleń w zakresie oceny stopnia zaawansowania chorób oraz ich wpływu na stan czynnościowy organizmu, uprawnione
są osoby posiadające fachową wiedzę medyczną, a zatem okoliczności tych można dowodzić tylko przez dowód z opinii biegłych sądowych, zgodnie z treścią art. 278 k.p.c. Opinia biegłego ma na celu ułatwienie sądowi należytej oceny zebranego materiału dowodowego wtedy,
gdy potrzebne są do tego wiadomości specjalne. Dlatego też opinie sądowo – lekarskie sporządzone w sprawie przez lekarzy specjalistów, mają zasadniczy walor dowodowy dla oceny schorzeń występującego z wnioskiem o świadczenie rentowe (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 11 lutego 2016 r., III AUa 1609/15).

Mając na względzie powyższe, Sąd Okręgowy przeprowadził postępowanie dowodowe z uwzględnieniem dokumentacji medycznej ubezpieczonego, której analizę zlecił biegłym sądowym z zakresu ortopedii i traumatologii oraz psychiatrii. Niezdolność ta miała związek
z wypadkiem przy pracy 23 maja 2009 r. Biegły stwierdził, że stan ortopedyczny opiniowanego nie narusza sprawności organizmu w stopniu uzasadniającym uznanie całkowitej i częściowej niezdolności do pracy z przyczyn ortopedycznych. Złamania uległy wygojeniu. Badanie naoczne nie wykazało żadnych istotnych dysfunkcji w zakresie narządu ruchu, które uniemożliwiałyby wykonywanie pracy zgodnie z kwalifikacjami opiniowanego. Badanie przedmiotowe potwierdziło niemal pełny zakres ruchomości w stawach kończyn górnych
i dolnych. Natomiast biegła psychiatra ustaliła, że objawy lękowe są dobrze kontrolowane farmakologicznie, ale wymagają psychoterapii. Nie powodują niezdolności do pracy zgodnej
z kwalifikacjami. Odwołujący się nie jest ze względu na stan psychiczny całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy.

Mając na względzie kompleksowy i rzetelny charakter sporządzonych na rzecz niniejszej sprawy opinii Sąd podzielił wnioski biegłych w całości. W ocenie Sądu zostały wydane na podstawie właściwych przesłanek, w tym dokumentacji medycznej odwołującego się. Podkreślenia wymaga, że dowód z opinii biegłego jest przeprowadzony prawidłowo, jeżeli sąd uzyskał od biegłych sądowych wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego
i prawidłowego orzekania, a tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej. Sąd nie może natomiast czynić ustaleń sprzecznych z opinią biegłego, jeśli jest ona prawidłowa i jeżeli odmienne ustalenia nie mają oparcia w pozostałym materiale dowodowym (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 18 września 2014 r., I UK 22/14; z dnia 24 czerwca 2015 r., I UK 345/14; z dnia 30 czerwca 2000 r., II UKN 617/99; także wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 14 września 2017 r., III AUa 258/17).

W świetle przeprowadzonego postępowania dowodowego sąd stwierdził, iż stan zdrowia odwołującego się na dzień wydania skarżonej decyzji nie uzasadnia uznania go za osobę niezdolną do pracy. Opinie biegłych co do oceny stanu zdrowia odwołującego się w zakresie zdiagnozowanych u niego schorzeń, stopnia ich zaawansowania oraz ich wpływu na możliwość wykonywania pracy były jednoznaczne i nie budziły wątpliwości sądu.

W postępowaniu sądowym wykazano jednak, że odwołujący się jest zdolny do pracy, przez co odwołanie od decyzji z 24 września 2021r., znak: (...) podlegało oddaleniu.

Mając powyższe na uwadze, sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji wyroku.