Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

III K 113/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

A.

S.

został oskarżony o to, że:

I.  w dniu 28 grudnia 2020r. przy wejściu na stację M. Wilanowska przy ul. (...) w W. znieważył słowami uznanymi powszechnie za obelżywe funkcjonariuszy Oddziałów Prewencji Policji – st. post. A. S. (1) oraz post. P. M. w czasie i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, przy czym czynu zarzucanego mu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu w okresie od 1 listopada 2016r. do 29 lutego 2020r. części kary 4 lat pozbawienia wolności orzeczonej za przestępstwo podobne wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Zgierzu II Wydział Karny z dnia 7 marca 2019 r. sygn. akt II K 1464/18,

tj. o czyn z art. 226 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

II.  w dniu 28 grudnia 2020r. w Komendzie Rejonowej Policji W. II przy ul. (...) w W. znieważył słowami uznanymi powszechnie za obelżywe funkcjonariuszy Oddziałów Prewencji Policji – st. post. A. S. (1) oraz post. P. M. w czasie i w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych, przy czym czynu zarzucanego mu dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu w okresie od 1 listopada 2016r. do 29 lutego 2020r. części kary 4 lat pozbawienia wolności orzeczonej za przestępstwo podobne wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Zgierzu II Wydział Karny z dnia 7 marca 2019 r. sygn. akt II K 1464/18,

tj. o czyn z art. 226 §1 kk w zw. z art. 64 §1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 grudnia 2020r. funkcjonariusze Policji A. S. (1) oraz P. M., pełniąc służbę patrolową, zauważyli przy wejściu na stację M. Wilanowska oskarżonego A. S. (2), który, znajdując się w stanie nietrzeźwości, w miejscu tym oddawał mocz. W/wym. funkcjonariusze Policji podjęli interwencję wobec oskarżonego, który w jej trakcie zaczął ich wyzywać słowami „cwele”, „pedały jeb..e”, „fałszywe chuje”. Oskarżony został zatem zatrzymany i przewieziony do (...) W. II, gdzie w pomieszczeniu dla zatrzymanych w dalszym ciągu wyzywał pokrzywdzonych, w tym słowami „urodziła cię kurwa”, „cwelu jeb..ny”, a nadto na nich pluł.

Powołany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k. 289, 23v-24)

- zeznania A. S. (1) (k. 290, 7v-8) i P. M. (k. 291, 13v)

- protokół zatrzymania (k. 2)

- protokół badania trzeźwości (k. 5-6)

- dokumentacja medyczna (k. 42-43, 46-47, 78)

- opinia psychiatryczno-psychologiczna (k. 96-100)

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCENA DOWODÓW

II.2.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonego
(k. 289, 23v-24)

Sąd w przeważającej mierze obdarzył wyjaśnienia oskarżonego wiarą jako korespondujące z treścią zeznań przesłuchanych w niniejszej sprawie świadków. Jednocześnie za niezasługujące na wiarę Sąd uznał wyjaśnienia te w części, w jakiej oskarżony wskazał, że nie wyzywał policjantów, a jednie przeklinał „ogólnie” – powyższemu przeczą wprost zeznania A. S. (1) i P. M., z których wynika, że kierowane przez oskarżonego wyzwiska miały charakter spersonifikowany, ujęte były w formie drugiej osoby zarówno liczby pojedynczej, jak i mnogiej, a tym samym ewidentnie skierowane były do interweniujących funkcjonariuszy Policji. Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie, w jakim Sąd odmówił im wiary, Sąd uznał za realizowaną linię obrony.

zeznania:

- A. S. (1) (k. 290, 7v-8)
- P. M. (k. 291. 13v)

Sąd obdarzył zeznania świadków wiarą w całości – pozostają one wzajemnie spójne, nadto świadkowie są dla oskarżonego osobami obcymi, których kontakt z oskarżonym miał charakter przypadkowy, wynikający ze służby w Policji. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że świadkowie nie mieliby żadnego interesu w złożeniu zeznań niezgodnych z prawdą. Jednocześnie Sąd przypisał niepamięć szczegółów, szczególnie na etapie rozprawy, upływowi czasu i związanemu z nim w sposób naturalny procesowi zapominania.

opinia psychiatryczno-psychologiczna
(k. 96-100)

Sąd uznał opinię biegłych za wiarygodną w całości – opinia ta jest pełna, jasna i pozbawiona sprzeczności, a sformułowane wnioski zrozumiałe i znajdujące oparcie w aktualnych wskazaniach wiedzy medycznej. Opinia biegłych lekarzy psychiatrów czyni też zadość wymogom art. 202 §4 kpk. W tym stanie rzeczy Sąd nie znalazł podstaw, by opinii tej odmówić wiary, uznając ją za przydatną do poczynienia ustaleń w zakresie zdrowia psychicznego oskarżonego i jego poczytalności w odniesieniu do zarzuconych mu czynów.

Sąd obdarzył też wiarą pozostałe dowody i dokumenty zgromadzone w niniejszej sprawie, to jest:

- protokół zatrzymania (k. 2)

- protokół badania trzeźwości (k. 5-6)

- dokumentacja medyczna (k. 42-43, 46-47, 78)

Dowody te zostały zgromadzone prawidłowo, dokumenty zaś sporządzone przez osoby do tego uprawnione, stosownie do przepisów regulujących ich formę i treść, stanowiąc tym samym wierne odzwierciedlenie okoliczności w nich opisanych. W tym stanie rzeczy Sąd nie znalazł podstaw, by odmówić im wiary.

II.3.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięciaz wyroku

Oskarżony

☐

II.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

II.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwa z art. 226 §1 kk dopuszcza się ten, kto znieważa funkcjonariusza publicznego lub osobę do pomocy mu przybraną podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych.

Czyn zabroniony określony w art. 226 §1 kk ma dwa przedmioty ochrony: prawidłowe funkcjonowanie instytucji państwowych i samorządowych oraz godność funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej. Prawidłowe funkcjonowanie wskazanych powyżej instytucji chronione jest poprzez zapewnienie poszanowania dla funkcjonariuszy publicznych, pełniących obowiązki służbowe.

Znamiona czynu zabronionego określonego w art. 226 §1 kk może zrealizować każdy. Jest to więc przestępstwo powszechne.

Przedmiotem czynności wykonawczej czynu zabronionego określonego w art. 226 §1 kk jest znieważenie funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej. W języku polskim termin „znieważać” oznacza „ubliżać komuś, lżyć, obrażać kogoś”. Należy przyjąć, że chodzi o rozmaitego rodzaju zachowania, których wspólną cechą jest to, że wyrażają pogardę dla godności drugiego człowieka, przy czym obojętne są użyte przez sprawcę tegoż przestępstwa środki wyrazu. Znieważające zachowanie może zatem przybrać postać słowną (posłużenie się wulgarnym słownictwem), może być wyrażone przy pomocy rysunku (np. karykatura), symboli, znaków albo innego rodzaju środka przekazu (film, fotografia), może zostać także wyrażone poprzez sporządzenie odpowiedniej informacji w internecie, czy też gestu, który wyraża brak szacunku wobec drugiej osoby. O tym, czy zachowanie miało charakter znieważający, decydują dominujące w społeczeństwie oceny i normy obyczajowe, a nie subiektywne przekonanie osoby rzekomo znieważonej (vide uchwała Sądu Najwyższego z dn. 5.06.2012r. o sygn. SNO 26/12, LEX nr 1231618).

Enumeratywne wyliczenie osób, którym ustawodawca przydaje przymiot funkcjonariusza publicznego zawiera natomiast art. 115 § 13 kk.

Pod pojęciem „podczas pełnienia obowiązków służbowych” rozumieć należy zbieżność czasową i miejscową zachowania sprawcy i wykonywania obowiązków służbowych przez funkcjonariusza publicznego.

Podkreślić należy, że przestępstwo z 226 §1 kk jest przestępstwem bezskutkowym, tj. nie wymaga nawet doznania przez adresata poczucia poniżenia. Chroniona godność pojmowana jest w sposób zobiektywizowany, określony przez powszechnie przyjęte normy kulturalno - obyczajowe. Zupełnym nieporozumieniem jest włączanie do znamion tego przestępstwa poczucia zagrożenia, jakiego miałby doznać funkcjonariusz publiczny w związku z wypowiedziami sprawcy (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dn. 06.12.2012r. o sygn. II AKa 218/12, LEX nr 1254312)

W realiach niniejszej sprawy zachowanie oskarżonego godziło w przedmiot ochrony występku z art. 226 §1 kk , to jest godność funkcjonariusza publicznego w osobie policjantów. Skoro znamiona czynu zabronionego określonego w art. 226 §1 kk może zrealizować każdy, to oznacza, że i oskarżony mógł być jego sprawcą. Oskarżony dopuścił się zniewagi, albowiem użycie podczas interwencji przy stacji metra słów takich jak: „cwele”, „pedały jeb..e”, „fałszywe chuje” i in. bez wątpienia wyrażało pogardę dla godności pokrzywdzonych funkcjonariuszy. Analogicznie Sąd ocenił działania oskarżonego na terenie (...) W. II – słowa „urodziła cię kurwa”, „cwelu jeb..ny”, jak i plucie na pokrzywdzonych Sąd poczytał za słowa i zachowania jednoznacznie wyrażające pogardę. Oceny powyższej nie zmienia, że pokrzywdzony P. M. wskazał, że nie czuje się znieważony przez oskarżonego, skoro przestępstwo z art. 226 §1 kk na charakter formalny. Jak była o tym mowa, wedle art. 115 § 13 pkt 7 kk funkcjonariuszami publicznymi są również funkcjonariusze Policji, tak zatem zrealizowane zostały w sprawie znamiona w zakresie przedmiotu czynności wykonawczej czynu zabronionego określonego w art. 226 §1 kk . Dodatkowo czyny oskarżonego zostały popełnione podczas i w związku z pełnieniem przez funkcjonariuszy obowiązków służbowych związanych z podjętą interwencją. W okolicznościach niniejszej sprawy było przy tym oczywiste, że działanie oskarżonego miało charakter umyślny i to pod postacią zamiaru bezpośredniego, a odpowiedzialności oskarżonego nie wyłączał fakt, iż znajdował się on pod wpływem alkoholu, a to przez wzgląd na brzmienie art. 31 § 3 Kk .

W świetle zebranego materiału dowodowego zarówno sprawstwo jak i wina oskarżonego co do popełnienia przypisanych mu ostatecznie przestępstw nie budziły wątpliwości Sądu.

Sąd uznał, że działanie oskarżonego stanowiło dwa odrębne czyny zabronione, skoro zrealizowane zostało najpierw na ulicy, potem w (...) W.II, w różnym czasie, wskazania racjonalnego rozumowania przeczą przyjęciu, że stanowiły one realizację jednego, z góry powziętego zamiaru znieważania funkcjonariuszy. Tym samym Sąd stanął na stanowisku, że czyny te stanowią ciąg przestępstw z art. 91 §1 kk, skoro wyrażały każdorazowo realizację odrębnego zamiaru, popełnione zaś zostały w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności – bezpośredniego kontaktu z pokrzywdzonymi.

W konsekwencji Sąd uznał za udowodnione, że oskarżony działaniem swoim wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 226 §1 kk.

Jednocześnie wobec treści informacji o karalności oskarżonego Sąd uznał, że nie działał on w warunkach art. 64 §1 kk, jako że żadne z uprzednich skazań, w tym za przestępstwa podobne, nie obejmowało kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności.

☐

II.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

II.5.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

II.6.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej orazzwięźle o powodach uniewinnienia

3.  KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Punkt wyroku

Przytoczyć okoliczności

Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy zawarte w art. 53 §1 i 2 kk.

Sąd uznał stopień winy oskarżonego za znaczny – oskarżony dopuścił się przypisanych mu czynów wobec funkcjonariuszy Policji, którzy – jako przedstawiciele organu powołanego do tego, by strzec porządku i nieść pomoc obywatelom – podjęli wobec niego interwencję. Oskarżony nie miał przy tym żadnego powodu, by znieważać pokrzywdzonych, popełnienia zarzuconych mu czynów dopuścił się zaś w sposób w pełni świadomy – Sąd nie stwierdził, by w realiach niniejszej sprawy zaszła jakakolwiek okoliczność, wyłączająca bezprawność albo winę. Z zeznań pokrzywdzonych wynika przy tym wprost, że działanie oskarżonego było rozciągnięte w czasie, obejmując powtarzane różne wyrażenia wulgarne, oskarżony bowiem nie ograniczył się do wypowiedzenia jednego obelżywego słowa, lecz skierował do pokrzywdzonych szereg takich słów, przywołanych wprost w zeznaniach pokrzywdzonych, złożonych na etapie postępowania przygotowawczego. Oskarżony miał przy tym możliwość na każdym etapie swego działania od popełnienia przestępstwa odstąpić, czego jednak nie uczynił.

Podobnie za znaczny Sąd uznał stopień społecznej szkodliwości powyższych czynów – oskarżony okazał brak poszanowania dla funkcjonariuszy Policji jako przedstawicieli służby, stojącej na straży porządku prawnego; działanie oskarżonego nie miało innego celu, jak tylko okazanie braku szacunku funkcjonariuszom powyższej służby i wyrażenie niezadowolenia z powodu podejmowanej interwencji. Oskarżony działał umyślnie, z pełną świadomością, że działaniem swoim wyczerpuje znamiona przestępstwa.

Znaczny stopień winy i znaczny stopień społecznej szkodliwości zarzuconych oskarżonemu czynów Sąd przyjął za okoliczności obciążające oskarżonego. Podobnie za okoliczności taką Sąd przyjął jego działanie w stanie znacznej nietrzeźwości (k. 5), jak 12-krotną dotychczasową karalność oskarżonego, w tym za przestępstwa podobne (k. 624-625).

Za okoliczność łagodzącą Sąd uznał fakt, że przebieg wydarzeń, stanowiących przedmiot sformułowanego względem oskarżonego zarzutu, obecnie w znacznej mierze zatarł się już w pamięci pokrzywdzonych, co wynika wprost z zeznań złożonych przez w/wymienionych w toku postępowania sądowego. Podobnie Sąd za okoliczność taką uznał okazaną skruchę, w tym przeproszenie pokrzywdzonych zarówno na rozprawie, jak i w przeszłości.

W świetle powołanych powyżej okoliczności obciążających Sąd doszedł do przekonania, że oskarżonemu winna zostać wymierzona kara znacznie powyżej dolnego progu ustawowego zagrożenia; jednocześnie jednak, w świetle powołanych powyżej okoliczności łagodzących, Sąd doszedł do przekonania, że wymierzenie oskarżonemu kary łagodniejszego rodzaju, niż kara pozbawienia wolności, nadto w wymiarze z dala od górnej granicy zagrożenia, będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów stawianych wymiarowi kary w zakresie prewencji indywidualnej, jak i generalnej. W tym stanie rzeczy Sąd uznał, że kara 6 miesięcy ograniczenia wolności, połączona z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym, będzie karą adekwatną do stopnia zawinienia oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości zarzuconych mu czynów, nadto zgodną ze społecznym poczuciem sprawiedliwości, a także taką, która pozostanie dla oskarżonego realnie odczuwalna. Sąd stanął na stanowisku, że orzeczona kara uświadomi oskarżonemu zarówno, że czyny jego spotkały się z potępieniem ze strony wymiaru sprawiedliwości, jak też wynikającą stąd nieopłacalność popełniania przestępstw, powstrzymując go w efekcie od ponownego naruszenia prawa. Podobnie Sąd stanął na stanowisku, że orzeczona w powyższym wymiarze kara będzie stanowiła czytelny sygnał dla innych potencjalnych sprawców przestępstw, że naruszenia porządku prawego są nieopłacalne i łączą się z nieuchronną karą, osiągając tym samym cele stawiane wymiarowi kary w zakresie prewencji generalnej. W konsekwencji Sąd uznał, że ukształtowane w powyższy sposób orzeczenie o karze pozostaje każdorazowo adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu i stopnia jego winy, nie przekraczając tegoż stopnia, nie czyniąc orzeczonej kary ani rażąco łagodną, ani też rażąco niewspółmiernie surową.

2.  1INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Punkt wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionychw innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosowałokreślonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

7.  KOSZTY PROCESU

Punkt wyroku

Przytoczyć okoliczności

W oparciu o art. 624 §1 kpk Sąd zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych.

7.  1PODPIS