Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2023 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Renata Gąsior

Protokolant sekr. sądowy Marta Jachacy

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2023 r. w Warszawie

sprawy G. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

o wysokość kapitału początkowego, wysokość emerytury

na skutek odwołania G. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 30 listopada 2020 r., znak: (...) (...) oraz z dnia 2 grudnia 2020 r. znak: (...)

1.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 30 listopada 2020 r., znak: (...) (...) w ten sposób, że ustala wartość kapitału początkowego odwołującego G. G. na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 174.778,34 zł,

2.  zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 2 grudnia 2020 r. znak: (...) w ten sposób, że przelicza emeryturę odwołującego G. G. począwszy od dnia 1 lipca 2020 r. i ustala wysokość świadczenia na kwotę 6.004,84 zł.

3.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz G. G. kwotę 1.800,00 zł (jeden tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

SSO Renata Gąsior

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2021 r. G. G. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 30 listopada 2020 r., znak: (...) (...) oraz z dnia 2 grudnia 2020 r. znak: (...). Zarzucił organowi rentowemu naruszenie art. 53 ust. 1, art. 55 i art. 174 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych polegające na nieuwzględnieniu przy ustaleniu wartości świadczenia emerytalnego okresu zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. od 1 lipca 1995 r. do 31 grudnia 1996 r. oraz naruszenie § 21 i § 22 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno – rentowe polegające na nieuznaniu i nie przyjęciu do ustalenia wysokości emerytury złożonych przez odwołującego dokumentów zaświadczenia Rp-7 i innych dokumentów znajdujących się w aktach ZUS, a dotyczących spornego okresu zatrudnienia i poświadczających wysokość otrzymywanego wynagrodzenia. W oparciu o powyższe zarzuty odwołujący wniósł o zmianę zaskarżonych decyzji poprzez ustalenie, że świadczenie emerytalne począwszy od 17 marca 2020 r. wynosi nie mniej niż 6.118,41 zł oraz o zasądzenie od organu rentowego na rzecz odwołującego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska odwołujący podkreślił, że w toku postępowania przed organem rentowym złożył komplet stosownych dokumentów w tym zaświadczenie ZUS Rp-7 poświadczające fakt zatrudnienia i wynagrodzenia w (...) Sp. z o.o. Zaświadczenie jest dokumentem spełniającym wszystkie warunki wymienione w § 21 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej. W ocenie odwołującego organ rentowy w sposób nieuprawniony i niezgodnie z przepisami odmówił mu zaliczenia ww. okresu zatrudnienia do okresów składkowych (odwołanie, k. 3-4v. a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 12 lutego 2021 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 1 k.p.c. Organ rentowy wskazał, że odwołujący pobiera przyznaną mu decyzją z dnia 17 marca 2020 r. emeryturę ustaloną w oparciu o art. 26 ustawy emerytalnej. W dniu 22 czerwca 2020 r. odwołujący złożył wniosek o przeliczenie emerytury, do którego dołączył dokumenty na okoliczność zatrudnienia i wynagrodzenia w (...) LTD Sp. z o.o. i (...) Sp. z o.o. W oparciu o przedłożone dokumenty organ rentowy decyzja z dnia 30 listopada 2020 r. przeliczył kapitał początkowy, a decyzją z dnia 2 grudnia 2020 r. przeliczył emeryturę. Do ustalenia wartości kapitału początkowego, a w konsekwencji emerytury organ rentowy nie przyjął spornego okresu zatrudnienia od 1 lipca 1995 r. do 31 grudnia 1996 r., ponieważ w postępowaniu wyjaśniającym na podstawie poświadczenia (...) Oddziału ZUS w W. z 26 listopada 2020 r. organ ustalił, że w okresie od lipca 1995 r. do grudnia 1996 r. G. G. nie figurował w deklaracjach rozliczeniowych z tytułu zatrudnienia u płatnika (...) Sp. z o.o. (odpowiedź na odwołanie, k. 6-6v. a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

G. G. w dniu 1 sierpnia 1990 r. został zatrudniony w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony w wymiarze pełnego etatu na stanowisku konsultanta. Następnie z ubezpieczonym były zawierane kolejne umowy o pracę od dnia 1 września 1990 r. na stanowisku konsultanta ds. przemysłu spożywczego, od dnia 1 listopada 1990 r. na stanowisku zastępcy dyrektora, a od dnia 1 grudnia 1991 r. na stanowisku dyrektora handlowego. G. G. nieprzerwanie od dnia 1 sierpnia 1990 r. był zatrudniony na podstawie bezterminowej umowy o pracę, przez cały okres zatrudnienia nie korzystał z urlopów bezpłatnych oraz nie przebywał na zwolnieniach lekarskich. Za cały okres zatrudnienia odprowadzane były od jego wynagrodzenia składki ZUS w ustawowej wysokości. Spółka nie dokonywała wyrejestrowania G. G. z ubezpieczeń społecznych w okresie, w którym pełnił on funkcję prezesa zarządu spółki od 1 lipca 1995 r. do 31 grudnia 1996 r., nadal był zatrudniony na podstawie umowy o pracę, ponieważ żadnej z umów, które zawarł z płatnikiem składek nie rozwiązano (umowy o pracę, zaświadczenie (...) Sp. z o.o. z 27 stycznia 2006 r. – nienumerowane karty a.r., pismo ZUS (...) Oddział w W. z 14 października 2020 r. - nienumerowane karty a.r., zeznania A. T., k. 47-51 a.s., zeznania S. R., k. 59-60 a.s., zeznania G. G., k. 100-101 a.s.).

Pismem z dnia 14 czerwca 1996 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zwróciła się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych informując, że w związku ze zmianą adresu siedziby firmy, otwarto nowe konto (...) w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat O. o numerze (...) z dniem 1 marca 1996 r. W związku z tym płatnik zwrócił się z wnioskiem o zamknięcie konta (...) (...) z dniem 29 lutego 1996 r. oraz przekazanie deklaracji za miesiące marzec – maj 1996 r. i przeksięgowanie dokonanych wpłat na rzecz Inspektoratu O. (pismo (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. z 16 czerwca 1996 r. - nienumerowane karty a.r., zeznania G. G., k. 100-101 a.s.).

W dniu 2 stycznia 1997 r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarła z G. G. kolejną umowę o pracę na czas nieokreślony w wymiarze pełnego etatu na stanowisku dyrektora spółki od dnia 1 stycznia 1997 r. (umowa o pracę z 2 stycznia 1997 r. – nienumerowane karty a.r.).

Ubezpieczony w (...) Sp. z o.o. uzyskiwał wynagrodzenie, w łącznej wysokości:

- w 1995 r. - 30.631,50 zł,

- w 1996 r. - 63.177 zł plus premia 6.000 zł,

- w 1997 r. - 33.700 zł,

- w 1998 r. - 39.470 zł.

Zaświadczenie ZUS Rp-7 zostało podpisane przez specjalistę ds. księgowości A. P. i Prezesa Zarządu G. G. (zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 21 listopada 2001 r. – nienumerowane karty a.r., kartoteka wynagrodzeń za 1996 r. - akta osobowe, zeznania G. G., k. 100-101 a.s., zeznania A. T., k. 47-51 a.s.)

W dniu 30 stycznia 2020 r. G. G. złożył do organu rentowego wniosek o emeryturę. Decyzją z dnia 16 marca 2020 r. znak: (...) (...) organ rentowy ustalił wysokość kapitału początkowego G. G. na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 28.750,04 zł organ uwzględnił okresy składkowe w ilości 4 lat, 2 miesiące i 1 dzień. W uzasadnieniu decyzji ZUS zaznaczył, że nie uwzględnił okresów zatrudnienia od 1 października 1968 r. do 30 września 1973 r., od 1 października 1989 r. do 30 czerwca 1990 r., od 1 sierpnia 1990 r. do 31 grudnia 1998r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. decyzją z dnia 17 marca 2020 r. znak: (...), przyznał ubezpieczonemu emeryturę na podstawie art. 26 ustawy emerytalnej, której wysokość wyniosła 2.265,90 zł (decyzja ZUS z 16 marca 2020 r. i 17 marca 2020 r. - nienumerowane karty a.r.).

Pismem z dnia 9 kwietnia 2020 r. G. G. złożył do organu rentowego wniosek o ponowne obliczenie wysokości kapitału początkowego i emerytury z uwzględnieniem zakwestionowanych przez organ rentowy okresów zatrudnienia, do wniosku dołączył szereg dokumentów potwierdzających okresy zatrudnienia i wynagrodzenia (wniosek z 9 kwietnia 2020 r. wraz z załącznikami - nienumerowane karty a.r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w dniu 10 czerwca 2020 r. wydał decyzję, którą ustalił wysokość kapitału początkowego G. G. na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 141.112,62 zł oraz decyzję z dnia 15 czerwca 2020 r. którą ustalił wysokość emerytury na kwotę 4.984,02 zł (decyzja ZUS z 10 czerwca 2020 r. i 15 czerwca 2020 r. - nienumerowane karty a.r.).

Pismem z dnia 22 czerwca 2020 r. G. G. złożył do organu rentowego wniosek o ponowne obliczenie wysokości kapitału początkowego i emerytury z uwzględnieniem złożonych przez niego dokumentów dotyczących zatrudnienia i wynagrodzenia w (...) Sp. z o.o. (wniosek wraz z załącznikami - nienumerowane karty a.r.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w dniu 30 listopada 2020 r. wydał zaskarżoną decyzję, znak: (...) (...), na podstawie której ustalił wysokość kapitału początkowego G. G. na dzień 1 stycznia 1999 r. na kwotę 157.943,39 zł. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że do ustalenia wartości kapitału początkowego nie uwzględnił okresów od 1 października 1973 r. do 5 listopada 1973 r. nauki w szkole wyższej na jednym kierunku ponad wymiar określony w programie studiów oraz od 1 lipca 1995 r. do 31 grudnia 1996 r. gdyż nie została opłacona składka na ubezpieczenie społeczne. W związku z przeliczeniem kapitału początkowego organ rentowy przeliczył zaliczkę na poczet przysługującej emerytury decyzją z dnia 2 grudnia 2020 r. znak: (...), od 1 lipca 2020 r. tj. od daty nabycia uprawnień do emerytury i ustalił jej wysokość na kwotę 5.583,10 zł (decyzja ZUS z 30 listopada 2020 r. i 2 grudnia 2020 r. - nienumerowane karty a.r.).

Ubezpieczony odwołał się od powyższych decyzji organu rentowego, tym samym inicjując niniejsze postępowanie (odwołanie, k. 3-4v. a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zebranego w aktach sprawy, w tym aktach rentowych, na podstawie zeznań świadków A. T. (poprzednio P.) i S. R., a także na podstawie zeznań odwołującego G. G..

Zeznania świadków A. T. i S. R. zostały przez Sąd ocenione jako wiarygodne, ponieważ były spójne i logiczne. Zarówno A. T. jak i S. R. współpracowały z G. G. i zajmowały się księgowością spółki, a więc miały wiedzę na temat okoliczności spornych w punktu widzenia przedmiotowej sprawy. A. T. i S. R. zajmowały się między innymi wystawianiem stosownych zaświadczeń o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, opłacaniem składek na ubezpieczenia społeczne, przygotowywaniem deklaracji ubezpieczeniowych, rejestrowaniem i wyrejestrowywaniem pracowników w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych. Sąd oparł się na ich zeznaniach w zakresie jakim potwierdziły, że G. G. przez cały okres pracy w spółce (...) Sp. z o.o. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę, także w czasie gdy pełnił on funkcję Prezesa Zarządu spółki. Ich zeznania były w tym zakresie zgodne z tym co wynikało z dowodów w postaci dokumentów takich jak zaświadczenie Rp-7 z 21 listopada 2001 r. podpisanego przez A. T. (poprzednio P.) i G. G., zaświadczenia wystawionego przez spółkę w dniu 27 stycznia 2006 r., które zostało podpisane przez A. T. (poprzednio P.) oraz prokurenta Z. F. znajdujących się w aktach organu rentowego.

Wiarygodność dokumentów zawartych w niniejszej sprawie stanowiła spór pomiędzy stronami. Wbrew twierdzeniom organu rentowego Sąd uznał, że zarobki ubezpieczonego za okres od 1 lipca 1995 r. do 31 grudnia 1996 r. oraz sam fakt zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. zostały ujawnione w zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 21 listopada 2001r., które zasługiwało na przyznanie mu waloru wiarygodności. Organ rentowy niezasadnie wskazywał, że zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu podpisane imiennie przez specjalistę ds. księgowości A. T. (poprzednio P.) i Prezesa Zarządu G. G. nie może stanowić środka dowodowego w postępowaniu o ustalenie kapitału początkowego, ponieważ ubezpieczony nie figurował w deklaracjach rozliczeniowych. Z pozostałych dokumentów na których Sąd się oparł wynika bowiem, że ubezpieczony nie został wyrejestrowany z ubezpieczeń społecznych w spornym okresie, na co wskazywała także świadek S. R.. W ocenie Sądu brak wykazania ubezpieczonego w deklaracjach rozliczeniowych mógł wynikać z tego, że spółka zmieniała na początku 1996 r. adres siedziby oraz otwarto nowe konto (...) w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat O.. W związku z powyższym ubezpieczony wystąpił do organu rentowego o zamknięcie dotychczasowego konta i przeksięgowanie nadpłaconych za niego składek na rzecz Inspektoratu O.. Organ rentowy zupełnie pominął powyższą okoliczność i fakt zmiany konta przez płatnika składek jak również, że płatnik składek nie dokonał wyrejestrowania G. G. z ubezpieczeń społecznych, co zresztą organ sam potwierdził w piśmie dotyczącym potwierdzenia ubezpieczenia społecznego z 26 listopada 2020 r. (k. 64). Wobec powyższego Sąd uznał za zasadne posłużenie się dokumentem w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z 21 listopada 2001 r. w spornym okresie, celem ustalenia wysokości kapitału początkowego G. G., a następnie wysokości jego emerytury. Sąd oparł się na ww. zaświadczeniu i uznał wykazane w nim zarobki za wiarygodne.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie G. G. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 30 listopada 2020 r., znak: (...) (...) oraz z dnia 2 grudnia 2020 r. znak: (...) było zasadne.

Z uwagi na przedmiot sporu tytułem wstępu podkreślania wymaga, że G. G. jako osobie urodzonej po dniu 31 grudnia 1948 r., przysługuje prawo do emerytury w myśl art. 24 i następnych ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2022 r., poz. 504), zwanej dalej ustawą emerytalną. Wymieniony przepis art. 24 wskazuje, że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego, co najmniej 60 lat dla kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i 184.

Zasady obliczania wysokości emerytury określonej w art. 24 zostały ustalone w art. 25 -26 ustawy emerytalnej. W myśl art. 26 emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 ustawy przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183 ustawy. Z kolei z art. 25 ust. 1 ustawy wynika, że podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art. 24 ustawy, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zaewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że w niniejszej sprawie prawo ubezpieczonego do emerytury jest bezsporne. Ubezpieczony pobiera bowiem świadczenie emerytalne od dnia 1 stycznia 2020 r. Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była natomiast wysokość kapitału początkowego ustalonego decyzją z dnia 30 listopada 2020 r., znak: (...) (...) oraz wysokość emerytury ustalona decyzją z dnia 2 grudnia 2020 r. znak: (...). Ubezpieczony domagał się bowiem przyjęcia do obliczenia świadczenia jego zatrudnienia oraz zarobków od 1 lipca 1995 r. do 31 grudnia 1996 r. w (...) Sp. z o.o.

Sąd Okręgowy zważył, że w sprawie z odwołania od decyzji organu rentowego przedmiot i zakres rozpoznania oraz orzeczenia sądu pracy i ubezpieczeń społecznych wyznacza treść zaskarżonej organu rentowego, od której wniesiono odwołanie (art. 477 ^{( 9)} i art. 477 ^{( 14)} k.p.c.) i tylko w tym zakresie podlega ona kontroli sądu zarówno pod względem jej formalnej poprawności, jak i merytorycznej zasadności. Postępowanie sądowe zmierza do kontroli prawidłowości lub zasadności zaskarżonej decyzji, a w związku z tym wykluczone jest rozstrzyganie przez sąd, niejako w zastępstwie organu rentowego, żądań zgłaszanych w toku postępowania odwoławczego, które nie były przedmiotem zaskarżonej decyzji (zob. orzeczenia Sądu Najwyższego: postanowienie z dnia 22 lutego 2012 r., II UK 275/11; wyrok z dnia 26 maja 2011 r., II UK 360/10).

Zgodnie z przepisami ustawy emerytalnej - kapitał początkowy ma być odtworzeniem kwoty składek na ubezpieczenie społeczne, opłaconych przed dniem 1 stycznia 1999 r. Zasady ustalania podstawy wymiaru emerytury zostały określone w art. 15 ustawy, a wysokość kapitału początkowego, zależy od udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych, podstawy wymiaru świadczenia, współczynnika określonego przez proporcję wieku ubezpieczonego i ustawowo określonego wieku emerytalnego oraz stażu. Natomiast do ustalenia podstawy wymiaru świadczenia uwzględnia się przychód stanowiący podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z okresu ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok zgłoszenia wniosku o emeryturę lub z dowolnych 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku. W przypadku nieudowodnienia okresów składkowych i nieskładkowych, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy. Dokumentem potwierdzającym wysokość wynagrodzenia jest zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, wystawione przez pracodawcę lub prawnego następcę pracodawcy na druku ZUS RP-7, ale również legitymacja ubezpieczeniowa zawierająca odpowiednie wpisy o zatrudnieniu i wysokości wynagrodzenia dokonane przez pracodawcę lub następcę prawnego. Ustalenie kapitału początkowego następuje poprzez obliczenie hipotetycznej emerytury, jaką ubezpieczony otrzymałby w dniu 1 stycznia 1999 r., tj. w dniu wejścia w życie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a następnie pomnożenie tej kwoty przez średnie dalsze trwanie życia osób ustalone na dzień 1 stycznia 1999 r.

Zgodnie z art. 175 ust. 1 ustawy, postępowanie w sprawie ustalenia kapitału początkowego przebiega według zasad dotyczących ustalenia prawa do świadczeń przewidzianych w tej ustawie, co w szczególności dotyczy katalogu środków dowodowych, jakie służą ubezpieczonemu w postępowaniu przed organem rentowym do wykazania zarówno stażu ubezpieczonego, jak i wysokości przychodów.

W dacie wydania przez organ rentowy spornej decyzji możliwość dowodzenia była ograniczona rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz. U. z 2011 r., Nr 237, poz. 1412) zwanego dalej ,,rozporządzeniem”, które zmieniło rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. z 1983 r., Nr 10, poz. 49 ze zm.). Zgodnie z obowiązującym § 22 ust 1 i ust. 2 rozporządzenia, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności: legitymacja ubezpieczeniowa; legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.

Zważyć przy tym należy, że w postępowaniu przed sądem ubezpieczeń społecznych w sprawach o świadczenia emerytalno-rentowe prowadzenie dowodu z zeznań świadków lub z przesłuchania stron nie podlega żadnym ograniczeniom. Według art. 473 § 1 k.p.c. w postępowaniu w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych nie stosuje się przed sądem przepisów ograniczających dopuszczalność dowodu z zeznań świadków i z przesłuchania stron. Ten wyjątek od ogólnych zasad, wynikających z art. 247 k.p.c., sprawia, że każdy istotny fakt (np. taki, którego ustalenie jest niezbędne do przyznania ubezpieczonemu prawa do wcześniejszej emerytury), może być dowodzony wszelkimi środkami dowodowymi, które sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe (zob. wyrok Sądu Najwyższego z 4 października 2007 r. I UK 111/07). Oznacza to, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokości mogą być wprawdzie udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego, jednakże zaliczenie nieudokumentowanych okresów składkowych do uprawnień oraz wzrostu świadczeń emerytalno-rentowych wymaga dowodów nie budzących wątpliwości, spójnych i precyzyjnych (zob. wyroki Sądu Najwyższego z 9 stycznia 1998 r. II UKN 440/97 i z 4 lipca 2007 r. I UK 36/07, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 30 października 2013 r., III AUa 269/13).

W niniejszej sprawie G. G. domagał się uwzględnienia przy obliczeniu jego emerytury wynagrodzenia uzyskanego w związku z zatrudnieniem (...) Sp. z o.o. od 1 lipca 1995 r. do 31 grudnia 1996 r. Zgodnie z powyższymi przepisami należało przeanalizować sporny okres zatrudnienia i wysokość zarobków osiąganą przez odwołującego w latach 1995 r. – 1996 r.

Rozpoznając sprawę, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska organu rentowego co do niemożności uwzględnienia informacji wynikających ze spornego druku Rp-7, z uwagi na nie figurowanie w deklaracjach rozliczeniowych płatnika składek. W ocenie Sądu przyjęte przez organ rentowy stanowisko i zakwestionowanie tego dokumentu było niezasadne i zdecydowanie zbyt formalistyczne. Analizując treść spornego zaświadczenia z 21 listopada 2001 r. Sąd zważył, że dokument ten zawiera podpisy ówczesnego prezesa G. G., ponieważ w tym okresie, to odwołujący pełnił funkcję prezesa i nie było w spółce innej osoby, uprawnionej do składania tego rodzaju podpisów oraz A. T. (poprzednio P.) specjalistę ds. księgowości. Niewątpliwie były to osoby uprawnione z ramienia pracodawcy do złożenia tego typu podpisów. Stąd też w ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek podstaw, aby powyższy dokument dyskwalifikować jako środek dowodowy.

Sąd zważył, że należało odwołującemu uwzględnić zatrudnienie i faktyczne wynagrodzenie, które otrzymał w spornym okresie od 1 lipca 1995 r. do 31 grudnia 1996 r. z tytułu zatrudnienia w (...) Sp. z o.o. wykazane w zaświadczeniu Rp-7, bowiem przedstawione przez odwołującego zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu Rp-7 z dnia 21 listopada 2001 r., zalicza się do środków dowodowych służących udowodnieniu wysokości zarobków, ponadto wysokość osiąganych zarobków w ww. okresie nie budziło żadnych zastrzeżeń, co więcej świadkowie zgodnie potwierdzili fakt pracy odwołującego w ww. okresie na podstawie umowy o pracę.

Reasumując, ustalony stan faktyczny prowadzi do wniosku, że nie było podstaw do zakwestionowania przedłożonych przez odwołującego do akt rentowych druku Rp-7 z dnia 21 listopada 2001 r., oraz zaświadczenia wystawionego przez (...) Sp. z o.o. z dnia z 27 stycznia 2006 r., a wskazane w tych dokumentach informacje dotyczące zatrudnienia i wynagrodzenia uzyskane przez odwołującego w spornym okresie były w ocenie Sądu wiarygodne.

Rozstrzygnięcie powyższej okoliczności pozwalało zatem na uwzględnienie spornego okresu zatrudnienia oraz wynagrodzenia odwołującego przy ustalaniu wysokości przysługującej mu emerytury. Zaliczenie tego okresu jako okresu składkowego miało wpływ na ustalenie kapitału początkowego odwołującego, a w konsekwencji przysługującej mu emerytury. W związku z powyższym Sąd Okręgowy zobowiązał organ rentowy do hipotetycznego obliczenia kapitału i emerytury odwołującego. W odpowiedzi na powyższe zobowiązanie organ rentowy (k. 83) przedstawił stosowne obliczenie, zgodnie z którym ustalił następujące parametry konieczne do obliczenia emerytury na zasadach określonych w art. 26 ustawy emerytalnej:

-

kapitału początkowy na dzień 1 stycznia 1999r. – 174.778,34 zł;

-

kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego – 769.919,15 zł;

-

kwotę zwaloryzowanych składek – 285.972,33 zł,

-

średnie dalsze trwanie życia – 182,10 miesięcy.

W oparciu o powyższe organ rentowy ustalił hipotetyczną kwotę emerytury na dzień 1 lipca 2020 r. w wysokości 6.004,84 zł. Wyliczenia organu rentowego nie były kwestionowane przez odwołującego się, który nie wnosił wobec nich zastrzeżeń (k. 99).

W tych okolicznościach Sąd Okręgowy uznając odwołanie G. G. za zasadne zważył, że skarżone decyzje podlegały stosownej zmianie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zgodnie z pkt 1 i 2 sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd Okręgowy orzekł w pkt 3 sentencji wyroku na podstawie art. 99 w zw. z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 1800), zasądzając od organu rentowego na rzecz odwołującego się kwotę 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów procesu – zastępstwa procesowego.

Sędzia Renata Gąsior