Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2022 r.

Sąd Rejonowy w Kwidzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Halina Maliszewska

Protokolant: Sekretarz Sądowy Patrycja Lis

po rozpoznaniu w dniu 24 marca 2022 r. w Kwidzynie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. H.

przeciwko (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda M. H. kwotę 2.367,75 zł (dwa tysiące trzysta sześćdziesiąt siedem złotych 75/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 marca 2020 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda M. H. kwotę 1.117 zł (jeden tysiąc sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sędzia Halina Maliszewska

Sygn. akt I C 824/21 upr.

UZASADNIENIE

Powód M. H. wystąpił przeciwko pozwanemu (...) z siedzibą w W. z roszczeniem o zapłatę kwoty 2.367,75 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 10 marca 2020 r. do dnia zapłaty. Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 17 listopada 2019 r. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzony został należący do M. K. pojazd marki F. (...) o nr rej. (...). Sprawca kolizji był ubezpieczony od OC w pozwanym towarzystwie ubezpieczeniowym. W dniu 18 listopada 2019 r. M. K. najęła od powoda pojazd zastępczy. Umowa najmu trwała do dnia 23 grudnia 2019 rok. Powód zawiadomił pozwanego o rozpoczęciu najmu pojazdu zastępczego. Poszkodowana w dniu 23 stycznia 2020 r. dokonała na rzecz powoda cesji wierzytelności z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Powód wystawił fakturę VAT za najem pojazdu zastępczego na kwotę 6.027 zł brutto. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady i przyznał powodowi łącznie kwotę 3.659,25 zł, kwestionując wysokość stawki za jedną dobę najmu pojazdu. Powód podkreślił, że wysokość stawki najmu nie jest zawyżona, jest stawką rynkową i na tę okoliczność wniósł o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego .

Pozwany (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, że nie kwestionuje, że stawka najmu przez powoda pojazdu zastępczego jest rynkowa ale poszkodowana winna skorzystać z korzystniejszej oferty najmu pojazdu przedstawionej przez pozwanego w kwocie 104,55 zł brutto. Podał, iż w toku postępowania likwidacyjnego poinformował poszkodowaną o możliwości wynajęcia pojazdu zastępczego zorganizowanego przez (...) S.A. Przedstawiony został cennik stawek czynszu najmu z jednoczesnym wskazaniem, iż najem w innym przedsiębiorstwie będzie refundowany do wysokości wskazanych w cenniku stawek. Pozwany przyznał, iż poszkodowana nie miała obowiązku korzystania z firm współpracujących z ubezpieczycielem, jednak nieekonomiczne było podjęcie przez nią decyzji najęcia pojazdu od innej firmy za znacznie wyższą stawkę. Podkreślił nadto, że nawet jeśli zgłoszenie szkody nastąpiło już w trakcie najmu pojazdu zastępczego, to w przypadku otrzymania korzystniejszej oferty ubezpieczyciela poszkodowana winna z pojazdu zastępczego od powoda zrezygnować i nająć pojazd od pozwanego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 17 listopada 2019 r. około godz. 10 ^{( 38)} na skrzyżowaniu ulic (...) d. i K. w M. doszło do kolizji drogowej. N. Z. kierująca samochodem marki B. o nr rej. (...) nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu prawidłowo jadącemu pojazdowi marki F. (...) o nr. rej. (...) prowadzonemu przez A. K., w wyniku czego doszło do bocznego zderzenia pojazdów i uszkodzenia samochodu marki F. (...). Uszkodzony samochód stanowił własność M. K. – siostry kierującego pojazdem A. K..

N. Z. za spowodowanie kolizji została ukarany mandatem karnym.

Uszkodzony pojazd został odholowany z miejsca zdarzenia do miejsca zamieszkania M. K. w P. przez firmę (...).(...) z siedzibą w miejscowości F. w gminie S.. Ta sama firma zajęła się naprawą przedmiotowego samochodu i pomocą w uzyskaniu pojazdu zastępczego.

( dowód: akta szkody na płycie CD – k. 61, zeznania świadka M. K. – k. 71 verte – 72, e-protokół z dnia 09 lutego 2022 r. (00:09:23 – 00:10:28, 00:16:50 – 00:18:13,00:29:48 – 00:30:39, 00:34:03 – 00:34:13) )

W dniu 18 listopada 2019 r. poszkodowana M. K. zawarła z powodem M. H. prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Usługowo – Handlowe (...) M. H. z siedzibą w O. umowę najmu pojazdu marki F. (...) na okres od 18 listopada 2019 r. do 23 grudnia 2019 r. Koszt najmu został ustalony w oparciu o stawkę 172,20 zł brutto za dobę najmu (140 zł netto).

O rozpoczęciu najmu pojazdu zastępczego powód zawiadomił pozwanego pismem z dnia 19 listopada 2019 r., w którym zawarł informację o stawce 172,20 zł brutto za dobę.

( dowód: umowa najmu z dnia 18.11.2019 – k. 8, ogólne warunki najmu – k. 9 – 10, cennik najmu pojazdu od dnia 21-03-2017 – k. 11, informacja z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Rzeczypospolitej Polskiej – k. 12, zawiadomienie o najmie pojazdu zastępczego – k. 13, zeznania świadka M. K. – k. 71 verte – 72, e-protokół z dnia 09 lutego 2022 r. (00:10:49 – 00:16:32, 00:18:22 -00:25:11)

Pojazd sprawczyni zdarzenia objęty był ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym (...) z siedzibą w W..

W dniu 19 listopada 2019 r. poszkodowana zgłosiła telefonicznie szkodę pozwanemu. W toku zgłoszenia szkody pracownik pozwanego poinformował M. K., że przysługuje jej pojazd zastępczy, pytał czy jest nim zainteresowana. M. K. poinformowała, że ma już pojazd zastępczy. W odpowiedzi usłyszała, że on ma obowiązek pouczyć o możliwości skorzystania z najmu pojazdu zastępczego i bardzo szybko i automatycznie, bez możliwości zrozumienia czegokolwiek przez drugą stronę poinformował o możliwości najmu pojazdu zastępczego od pozwanego lub najmu we własnym zakresie pojazdu z segmentu (...). W odpowiedzi poszkodowana ponownie poinformowała, że ona już ma pojazd zastępczy. Tego samego dnia e-mailem pozwany przesłał poszkodowanej informacje o zasadach najmu pojazdu zastępczego i cenach, które poniesie pozwany w przypadku skorzystania z najmu pojazdu zastępczego od pozwanego oraz informacją, że jeżeli koszt najmu przekroczy kwoty za które pozwany może zapewnić pojazd zastępczy, pozwany może odmówić pokrycia takiej różnicy.

( dowód: zgłoszenie szkody – akta szkodowe - k. 61, potwierdzenie zgłoszenia szkody – k. 58 – 60, akta szkody na płycie CD – k. 61, zeznania świadka M. K. – k. 71 verte – 72, e-protokół z dnia 09 lutego 2022 r. (00:34:38 – 00:37:41)

Uszkodzony pojazd F. (...) był jedynym samochodem w rodzinie poszkodowanej M. K.. Samochód zastępczy był jej niezbędny by mogła normalnie pracować, uczyć się i funkcjonować. Wynajętym pojazdem zastępczym dojeżdżała codziennie 7 km ze swojego miejsca zamieszkania w P. do pracy w Banku Spółdzielczym w S. i kolejne 7 km z powrotem do domu. Studiowała zaocznie na uczelni w E. odległej 60 km i samochodem jeździła w weekendy na zajęcia. Córka poszkodowanej uczyła się w P. i mieszkała w internacie - samochodem M. K. odwoziła córkę do internatu szkoły odległego 48 km od domu. Samochód wykorzystywała też do wyjazdów w celu załatwiania spraw życia codziennego takich jak zakupy, lekarz, fitness.

M. K. korzystała z samochodu zastępczego do dnia 23 grudnia 2019 r.

Powód w dniu 23 stycznia 2020 r. wystawił fakturę nr: (...) za wynajem pojazdu zastępczego na łączną kwotę 6.027,00 zł brutto przyjmując stawkę 140 zł netto i 172 zł brutto za jedną dobę najmu.

( dowód: oświadczenia M. K. co sposobu wykorzystania każdego dnia samochodu zastępczego – k. 30-38, umowa najmu – k. 8 akt, zeznania świadka M. K. – k. 71 verte – 72, e-protokół z dnia 09 lutego 2022 r. (00:10:49 – 00:16:32, 00:18:22 -00:25:11, faktura nr: (...) – k. 18 )

W wyniku umowy cesji wierzytelności zawartej w dniu 23 stycznia 2020 r. poszkodowana M. K. przelała na rzecz powoda prawo do odszkodowania z tytułu najmu pojazdu zastępczego w kwocie wynikającej z faktury VAT nr (...) z dnia 23 stycznia 2020 r., przysługującego z tytułu polisy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej sprawcy w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 17 listopada 2019 r.

Powód w dniu 28 stycznia 2020 r. przesłał pozwanemu fakturę za wynajem pojazdu, wnosząc o zapłatę należności w terminie 30 dni.

Pozwany decyzją z dnia 13 lutego 2020 r. przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 2.927,40 zł a decyzją z dnia 24 czerwca 2020 r. przyznał powodowi dodatkową kwotę 731,85 zł. Pozwany na podstawie faktury VAT przedstawionej przez powoda uznał czas wynajmu w całości, natomiast zakwestionował stawkę najmu obniżając ją do kwoty 85,00 zł netto za jeden dzień.

( dowód: umowa cesji wierzytelności – k. 17, pismo powoda z dnia 28-01-2020 – k. 19 – 22, decyzja pozwanego z dnia 2020-02-13 – k. 23 – 24, reklamacja – k. 25 - 28, decyzja pozwanego z dnia 2020-06-24 – k. 29, potwierdzenie nadania przesyłek poleconych – k. 39, akta szkody na płycie CD – k. 61 )

Pozwany (...) z siedzibą w W. w zakresie wynajmu pojazdów zastępczych współpracuje z firmą (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. na podstawie umowy z dnia 8 września 2016 r.. W dacie zawarcia umowy strony ustaliły, że stawka wynajmu samochodu klasy (...) marki F. (...) w okresie przekraczającym 10 dni wynosi 70 zł netto za dobę. Przy czym cena ta nie obejmuje dostarczenia klientowi samochodu poza miastem w którym wypożyczalnia ma swój punkt i odbioru od niego samochodu poza tym miastem.

( dowód: umowa o świadczenie usług wynajmu pojazdów z załącznikami – k. 78 – 86 )

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd ustalił przede wszystkim w oparciu o dokumenty przedłożone przez strony i zawarte w aktach niniejszej sprawy oraz aktach postępowania likwidacyjnego na płycie CD. Autentyczność i prawdziwość tych dokumentów nie była kwestionowana. Sąd również nie znalazł podstaw, aby odmówić im wiarygodności.

Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom świadka M. K. w części dotyczącej sposobu korzystania z samochodu zastępczego. Zeznania w tej części były zgodne z pozostałym materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie był bezsporny co do faktu powstania szkody w pojeździe marki F. (...) o nr. rej. (...) w wyniku kolizji z 17 listopada 2019 r. oraz co do winy kierowcy ubezpieczonego u pozwanego od OC za spowodowanie tego zdarzenia. Nie kwestionowane przez pozwanego było prawo najmu przez poszkodowaną pojazdu zastępczego i okres tego najmu - 35 dni. Bezsporna była również okoliczność zbycia przez poszkodowaną wierzytelności wynikającej z umowy najmu pojazdu zastępczego na rzecz powoda. Poza sporem był także przebieg postępowania likwidacyjnego i kwoty wypłacone przez pozwanego z tytułu najmu pojazdu zastępczego w łącznej kwocie 3.659,25 zł (2.927,40 zł + 731,85 zł).

Kwestią sporną w niniejszej sprawie była wysokość odszkodowania należnego z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Pozwany nie kwestionował, że stawka najmu pojazdu zastępczego po której poszkodowana M. K. wynajęła pojazd zastępczy od powoda jest stawką rynkową i w związku z tym wniósł o oddalenie wniosku powoda od dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na tę okoliczność ( k. 52 akt ).

Z tych względów Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 2 k.p.c. pominął jako zbędny zgłoszony przez powoda wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej w celu wykazania rynkowości stawki zastosowanej przez niego przy wynajmie pojazdu M. K.. Okoliczności bezsporne nie wymagają bowiem dowodzenia.

Pozwany kwestionując wysokość odszkodowania należnego z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego, podnosił, że poszkodowana M. K. winna skorzystać z oferty najmu pojazdu zastępczego zorganizowanego przez pozwanego oraz że została poinformowana, że najem w innym przedsiębiorstwie będzie refundowany do wysokości wskazanych w cenniku stawek.

Sporną kwestią było zatem rozstrzygniecie czy odpowiedzialność pozwanego z tytułu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego jest ograniczona do stawek wskazanych przez pozwanego lub stawek które pozwany wypłaca za najem pojazdów zastępczych firmom współpracującym z nim na podstawie zawartych umów gospodarczych.

Okoliczność tę Sąd rozstrzygnął na korzyść powoda, uznając, że pozwany ma obowiązek zwrócić poszkodowanej koszty najmu pojazdu zastępczego zorganizowanego we własnym zakresie jeżeli wydatki te są celowe i ekonomicznie uzasadnione, niezależnie od kosztów ponoszonych przez pozwanego z tego tytułu na rzecz firm współpracujących z pozwanym na podstawie umowy.

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd uznał, że wydatki poniesione przez poszkodowaną w kwocie 172,20 zł brutto za dobę najmu pojazdu zastępczego były celowe i uzasadnione ekonomicznie.

Kwestia zwrotu kosztów pojazdu zastępczego była przedmiotem orzecznictwa Sądu Najwyższego, który w uchwale z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. akt III CZP 5/11 stwierdził, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego.

Do celowych i ekonomicznie uzasadnionych wydatków na najem pojazdu zastępczego odwołał się też Sąd najwyższy w uchwale z dnia 22 listopada 2013 r. sygn.. akt III CZP 76/13. Sąd Najwyższy stwierdził, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego w okresie niezbędnym do nabycia innego pojazdu mechanicznego, jeżeli odszkodowanie ustalone zostało w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy wartością pojazdu mechanicznego sprzed zdarzenia powodującego szkodę, a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym, którego naprawa okazała się niemożliwa lub nieopłacalna (tzw. szkoda całkowita).

Najnowsza uchwała Sądu Najwyższego w omawianym przedmiocie pochodzi z 24 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III CZP 20/17). Zgodnie z treścią ww. uchwały wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów 2 mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela te poglądy.

W ocenie Sądu celowość wynajmu pojazdu zastępczego przez M. K. nie była kwestionowana przez pozwanego i nie budzi wątpliwości.

Uszkodzony w wyniku kolizji pojazd marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) był jedynym samochodem w gospodarstwie domowym poszkodowanej. Z samochodu tego korzystała nie tylko poszkodowana, ale również jej brat, który w dniu kolizji jechał odebrać matkę z lotniska. M. K. zamieszkując we wsi P. potrzebowała samochodu, żeby dojeżdżać codziennie do pracy w S., w weekendy na uczelnię w E., odwozić córkę do szkoły w P., wyjazdy do lekarza, na fitness, na zakupy i załatwiać wszystkie inne sprawy związane z codziennym funkcjonowaniem. Okoliczności te zostały potwierdzone zeznaniami świadka M. K. oraz sporządzonym przez nią wykazem wykorzystania w poszczególne dni najmu pojazdu zastępczego. Wyżej wskazane dowody nie były kwestionowane przez pozwanego. Pozwany potwierdził też uznanie celowości najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowaną wypłacając część kosztów najmu.

Nie budzi też wątpliwości Sądu, że umowa najmu samochodu po stawce 172,20 zł brutto za dobę najmu była ekonomicznie uzasadniona.

W doktrynie i orzecznictwie sądowym za ekonomicznie uzasadnione uznaje się wydatki konieczne, rozsądne i uzasadnione cenami najmu na lokalnym rynku. Sąd Rejonowy nie uwzględnił argumentacji ubezpieczyciela, który wywodził, że w ramach ubezpieczenia OC nie jest zobowiązany do pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego wykraczających poza koszty, które poniósłby poszkodowany, gdyby skorzystał z przedstawionej mu przez ubezpieczyciela propozycji najmu pojazdu od współpracującego z nim przedsiębiorcy. Sąd uznał bowiem, że poszkodowany ma prawo wyboru podmiotu, z którym zawrze umowę najmu pojazdu zastępczego, a czynsz zastrzeżony przez wynajmującego jest ekonomicznie uzasadnionym wydatkiem poszkodowanego, podlegającym pokryciu w ramach ubezpieczenia OC, jeżeli nie wykracza poza stawki występujące na rynku lokalnym.

Fakt, że stawka 172,20 zł brutto za którą poszkodowana wynajęła od powoda pojazd zastępczy jest stawką rynkową i nie wygórowaną nie był kwestionowany przez pozwanego. Skoro zaś była to stawka rynkowa trudno uznać ją za nieuzasadnioną ekonomicznie.

Sąd podziela w pełni pogląd pozwanego, że na poszkodowanym ciąży obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów. Wbrew jednak zarzutom pozwanego nieskorzystanie przez poszkodowaną z oferty najmu pojazdu w firmie współpracującej z towarzystwem ubezpieczeń nie może być traktowane jako przyczynienie się poszkodowanej do zwiększenia szkody. Granica obowiązku współpracy poszkodowanego przy naprawieniu szkody z osobą odpowiedzialną za szkodę czy jej ubezpieczycielem wyznaczona jest przez uzasadniony interes poszkodowanego i szkodę której doznał. Na pewno poszkodowany kosztem swojego interesu nie ma obowiązku minimalizowania szkody pozwanego. Jeżeli żądanie poszkodowanego obejmuje tylko celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty najmu pojazdu to nie uzasadniony jest zarzut zwiększenia rozmiaru szkody czy zarzut braku współpracy przy naprawieniu szkody. To M. K. została poszkodowana w wyniku kolizji i to jej interes podlega intensywniejszej ochronie niż interes sprawcy zdarzenia. To poszkodowanej przysługuje prawo wyboru sposobu naprawienia szkody. To poszkodowanej a nie osobie odpowiedzialnej za szkodę przysługuje prawo wyboru firmy w której poszkodowana wynajmie pojazd zastępczy. Poszkodowanej M. K. nie łączyła z pozwanym żadna umowa, która mogłaby ograniczać jej prawa do pełnego naprawienia szkody. To uprawnienie przeszło na powoda jako nabywcę wierzytelności w pełnym zakresie. Jedynym ograniczeniem w przypadku zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego jest, podkreślana wielokrotnie, celowość tych kosztów i ich ekonomiczne uzasadnienie. Poszkodowana M. K. wynajęła samochód tej samej klasy co uszkodzony, bo również F. (...). Wynajęła go za stawkę która jest stawką rynkową. Ewidentnie więc poniosła wydatki ekonomicznie uzasadnione. Te okoliczności przesądzają o zasadności roszczenia powoda.

Dodatkowo wskazać należy, że kolizja, w której został uszkodzony pojazd poszkodowanej miała miejsce w niedzielę 17 listopada 2019 r. Pomoc w znalezieniu pojazdu zastępczego i firmy wynajmującej pojazdy zastępcze zaoferował jej A. M. prowadzący warsztat w miejscowości F., który później podjął się naprawy samochodu poszkodowanej. Następnego dnia (poniedziałek 18 listopada 2019 r.) poszkodowana otrzymała samochód zastępczy, podstawiony do jej miejsca zamieszkania i zawarła umowę najmu z powodem. Dla M. K. istotny był czas uzyskania pojazdu zastępczego z uwagi na konieczność dojazdu do pracy, odbioru dziecka ze szkoły i normalnego funkcjonowania.

M. K. skutecznego zgłoszenia szkody pozwanemu dokonała telefonicznie dopiero 19 listopada 2019 r. Podjęła próbę telefonicznego zgłoszenia szkody w dniu 18 listopada 2019 r. ale pracownik pozwanego nie przyjął zgłoszenia szkody z uwagi na braki formalne. Wynika to z rozmowy telefonicznej stron. W dniu 19 listopada 2019 r. gdy poszkodowana zgłaszała szkodę została poinformowana, że przysługuje jej pojazd zastępczy. Pracownik pozwanego podał przy tym, że przysługuje jej zastępczy pojazd w segmencie (...). Wskazać należy, że koszt dobowej stawki najmu pojazdu z tego segmentu wynosi 153,75 zł a więc niewiele odbiega od stawki za którą poszkodowana wynajęła pojazd. M. K. wyjaśniła, że ma już pojazd zastępczy i powtórzyła to kilkakrotnie. Fakt ten w ogóle jednak nie zainteresował pracownika Infolinii. Pracownik pozwanego nie pytał, gdzie wynajęła pojazd, za jaką kwotę, nie wyjaśnił, że pozwany pokryje koszty najmu do określonych stawek, nie sugerował, że powinna zrezygnować z najmu jeżeli stawki najmu przekraczają określone kwoty ustalone przez pozwanego. Z analizy telefonicznego zgłoszenia szkody wynika, że pracownik pozwanego podał tylko, że ma obowiązek żeby ją poinformować, że może skorzystać z najmu pojazdu zastępczego od pozwanego i o zasadach ponoszenia kosztów wynajmu pojazdu zastępczego (w tym o redukcji kosztów do wysokości stawek stosowanych przez firmę współpracującą z pozwanym). Informacja ta została jednak udzielona (odczytana) poszkodowanej przez pracownika Infolinii w sposób tak szybki i automatyczny, że wątpliwym jest, aby M. K. cokolwiek zrozumiała z tego pouczenia i w oparciu o nie podjęła świadomą decyzję. Tym bardziej, że ciągle powtarzała, że ona już ma pojazd zastępczy. W ocenie Sądu wyglądało to tak jakby „dziękowała” za pomoc w tym zakresie bo już poradziła sobie sama z pojazdem zastępczym. Pouczenie zatem przez pracownika Infolinii pozwanego o zasadach najmu pojazdu zastępczego było rutynowe i czysto formalne bez chęci pomocy pozwanej, bez chęci wyjaśnienia jej zasad jak może wynająć pojazd od pozwanego czy bez chęci udzielenia jej szczegółowych informacji w tym zakresie. Z zeznań M. K. przesłuchanej przed Sądem w charakterze świadka wynika, że rzeczywiście nie zrozumiała niczego z pouczenia przez pracownika Infolinii i nie widziała żadnego problemu w tym, że wynajęła pojazd zastępczy. Na marginesie wskazać należy, że pouczenie pracownika Infolinii nawet dla Sądu było mało zrozumiałe, mimo, że zasady o których pouczał pracownik Sądowi są urzędowo znane.

Po zgłoszeniu szkody poszkodowana nie zrozumiała zatem, że winna rozważyć zmianę decyzji w sprawie wynajęcia samochodu zastępczego i nie uwzględniała takiej zmiany.

Pomijając niedokładne i lakoniczne pouczenie przez pozwanego w ocenie Sądu oczekiwanie od poszkodowanej rezygnacji z dotychczas posiadanego samochodu zastępczego i skorzystania z oferty przedstawionej przez ubezpieczyciela byłoby w okolicznościach niniejszej sprawy zbyt daleko idące, sprzeczne z interesem poszkodowanej, zasadami logiki, ekonomii i doświadczenia życiowego.

W razie rezygnacji przez poszkodowaną z oferty powoda poszkodowana przez nieustalony czas pozostawałaby bez samochodu albo musiałaby ponieść jednocześnie koszty wynajmu dwóch pojazdów, w zależności od tego, czy wcześniej nastąpiłby odbiór pojazdu powoda, czy dostawa pojazdu przez wypożyczalnię współpracującą z pozwanym. W świetle zasad doświadczenia życiowego wątpliwym jest bowiem, aby obydwie firmy idealnie dostosowały terminy czynności do potrzeb pozwanej. Odmowa skorzystania przez poszkodowaną z nowej oferty, w sytuacji gdy dysponowała już pojazdem zastępczym było zachowaniem naturalnym i uzasadnione interesem poszkodowanej. Poszkodowanej zależało na jak najszybszym otrzymaniu pojazdu zastępczego na czas naprawy własnego uszkodzonego pojazdu, więc co najmniej przesadne byłoby żądanie od niej, że zrezygnuje z dotychczasowej usługi i skorzysta z nowej jedynie w celu optymalizacji kosztów poniesionych przez ubezpieczyciela sprawcy szkody.

Rozważania te mają drugorzędne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i zostały podniesione w odpowiedzi na zarzuty pozwanego. Istotne dla rozstrzygnięcia było to, że wydatki poniesione przez poszkodowaną na najem pojazdu zastępczego od powoda były celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że roszczenie powoda o zwrot pełnych kosztów najmu pojazdu zastępczego jest uzasadnione i na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2021 r. poz. 854) w zw. z art. 436 § 2 k.c. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.367,75 złotych.

Odsetki ustawowe od tej kwoty Sąd zasądził zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 10 marca 2020 r. Powód pismem z dnia 28 stycznia 2020 r. przesłał pozwanemu fakturę za najem pojazdu zastępczego z wezwaniem do zapłaty w terminie 30 dni. Z akt szkodowych pozwanego nie wynika, kiedy faktura i wezwanie wpłynęły do pozwanego. Uwzględniając terminy doręczenia korespondencji pocztowej z pewnością do 7 lutego 2020 r. faktura i wezwanie dotarły do pozwanego. Zgodnie z art. 14 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych ..... odszkodowanie winno być wypłacone w ciągu trzydziestu dni od otrzymania zawiadomienia o szkodzie przez zakład ubezpieczeń. Pozwany w toku procesu nie kwestionował daty początkowej wymagalności roszczenia wskazanej przez powoda. Sąd uznał więc tę okoliczność za przyznaną i bezsporną.

O kosztach procesu Sąd postanowił na podstawie art. 98 k.p.c. i obciążył nimi w całości pozwanego jako stronę przegrywającą spór.

Na zasądzoną od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.117 zł składają się poniesione przez powoda:

⚫

opłata od pozwu w kwocie 200 zł,

⚫

wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w kwocie 900 zł (§ 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. – tekst jednolity Dz.U. z 2018 r. poz. 265) oraz

⚫

opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

Sąd zasądził nadto odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty zgodnie z art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

Sędzia Halina Maliszewska