Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2023 r.

Sąd Rejonowy w Głubczycach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2023 r. w Głubczycach

sprawy z powództwa J. N.

przeciwko (...) S.A.

o zapłatę

zasądza od pozwanego (...) S.A. na rzecz powódki J. N. kwotę 50 000,00 zł (pięćdziesiąt tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 sierpnia 2021 do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia;

zasądza od pozwanego (...) S.A. na rzecz powódki J. N. kwotę 8 820,00 zł (osiem tysięcy osiemset dwadzieścia złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 sierpnia 2021 do dnia zapłaty tytułem odszkodowania;

kosztami postępowania obciąża w całości pozwanego pozostawiając szczegółowe wyliczenie tych kosztów referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 119/21

UZASADNIENIE

Powódka J. N. domagała się pozwem wniesionym do tut. Sądu 25 sierpnia 2022 roku zasądzenia od pozwanej (...).U. S.A. w W. kwoty 25.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w związku ze zdarzeniem z dn. 15.01.2021 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dn. 17.08.2021 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 8.820,00 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich w związku ze zdarzeniem z dn. 15.01.2021 r. wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dn. 17.08.2021 r. do dnia zapłaty. Powódka wniosła także o zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych orzeczenia, którym zasądzono koszty procesu i koszty zastępstwa do dnia zapłaty wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku i zwrotu kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

Pismem z dnia 2 sierpnia 2022 roku (k. 199-201) powódka rozszerzyła powództwo i domagała się ostatecznie zasądzenia na jej rzecz od pozwanej kwoty 50.000.00 zł (pięćdziesiąt tysięcy złotych 00/100) tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 17.08.2021 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia na jej rzecz od pozwanej kwoty 8.820,00 zł (osiem tysięcy osiemset dwadzieścia złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 17.08.2021 r. do dnia zapłaty.

Pozwana (...).U. S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i przyznanie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwana w uzasadnieniu zakwestionowała miejsce upadku powódki, fakt upadku, przyczynę upadku, odpowiedzialność (...) Sp. z o. o. w G..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 15 stycznia 2021 r., o godz. 09:00 na chodniku przy ulicy (...), leżącej w ciągu drogi krajowej nr (...), działka gruntowa numer (...), doszło do upadku J. N. na skutek poślizgnięcia się na chodniku. Chodnik był po śniegu nocnym, śliski, niczym nie posypany. Na miejscu pierwszej pomocy udzielił W. L., który zobaczył płaczącą J. N..

Dowód:

- zeznania świadka W. L. k. 104

- zeznania świadka A. N. k. 104v-105

- przesłuchanie powódki J. N. w charakterze strony k. 102v-103v

(...) Sp. z o.o. w G. była związana z (...) umową nr (...) z 29 października 2019 roku dotyczącą zimowego utrzymania dróg w rejonie wypadku powódki i wykonywała zlecone prace przy odśnieżaniu chodnika w ciągu drogi krajowej numer (...) dnia 14 stycznia 2021 roku. W dniu 14 stycznia 2021 roku dyżurny (...) zlecił (...) Sp. z o.o. w G. odśnieżenie chodnika drogi krajowej nr (...) aż do całkowitego zakończenia, tj. do godziny 9:00 dnia 15 stycznia 2021 roku w trakcie akcji zima.

Dowód:

- pismo prezesa zarządu (...) Sp. z o.o. w G. z 11 marca 2022 roku k. 143

- pismo (...) z 8 lutego 2023 roku k. 262

(...) Sp. z o.o. w G. w dacie zdarzenia szkodzącego posiadała polisę OC w (...).U. S.A. w W..

Okoliczność bezsporna.

Powódka J. N. została przewieziona przez Zespół (...) do Szpitala w N., gdzie rozpoznano u niej złamanie szyjki prawej kości udowej. Po przygotowaniu wykonano operację implantacji endoprotezy biodra prawego. W trakcie leczenia ambulatoryjnego w związku z utrzymującym się bólem prawego biodra rozpoznano obluzowania trzonu wszczepionej endoprotezy. W związku z tym zgłosiła się do konsultacji ortopedycznej w K. i tam kontynuowała dalsze leczenie.

Powódka przebywała w szpitalu do 23.01.2021 r. Przy wypisie zalecono chodzenie wyłącznie o kulach bez obciążania operowanej kończyny przez 6 tygodni, leki przeciwbólowe i przeciwzakrzepowe, kontynuację ćwiczeń oraz dalsze leczenie i rehabilitację.

We wrześniu 2021 roku powódka była hospitalizowana i ponownie operowana. W trakcie usuwania trzpienia starej endoprotezy doszło do złamania trzonu co wymagało zespolenia złamania kilkoma specjalnymi taśmami. Umożliwiło to założenie długotrzpieniowej endoprotezy.

Przebieg pooperacyjny bez powikłań. Wypisana do domu z zaleceniem usprawniania operowanej kończyny. Nastawienie anatomiczne złamanego trzonu kości udowej pozwoliło na osadzenie śródszpikowe długiego trzpienia endoprotezy rewizyjnej a na miejscu starej panewki założono nową press-fitową. Uzyskano pełną zborność w zakresie endoprotezy ale kosztem wydłużenia kończyny dolnej prawej o około 1,5 cm na co wskazują wykonane radiogramy stawów biodrowych.

Jak wynika z badania fizykalnego dodatkowy skrót kończyny powyżej 1,5 cm czyli dalszy 1 cm spowodowany jest skośnym ustawieniem miednicy czego nie udało się zredukować leczeniem rehabilitacyjnym. Ostateczny skrót prawej kończyny dolnej wynosi 2,5 cm i winien być korygowany odpowiednim wyrównaniem pod lewą kończynę dolną celem ochrony kręgosłupa lędźwiowego.

Dowód:

- opinia biegłego ortopedy k. 174-178

- karta wyjazdu karetki k. 13,

- karta medycznych czynności ratunkowych k. 14,

-karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 15-16,

- skierowanie do szpitala k. 17,

- skierowanie do poradni chirurgicznej urazowo-ortopedycznej k. 18,

- historia wizyt k. 21,

- zaświadczenie lekarskie k. 22,

- skierowanie z dn. 28.06.2021 r. k. 23,

- karta wizyty z dn. 13.07.2021 r. k. 24,

- informacja z wizyty z dn. 13.07.2021 r. k. 25.

Przez okres około 3-4 miesięcy powódka poruszała się o kulach celem zabezpieczenia złamania trzonu kości udowej prawej. W tym okresie potrzebowała pomocy osoby trzeciej przy takich czynnościach jak mycie się, kąpielach, czynnościach higienicznych a także przy przygotowywaniu posiłków w okresie 4-6 godzin dziennie. Powódką w tym czasie zajmował się mąż A. N. i wykonywał przy niej podstawowe czynności.

Dowód:

- opinia biegłego ortopedy k. 174-178

- zeznania świadka A. N. k. 104v-105

- przesłuchanie powódki J. N. w charakterze strony k. 102v-103v

Powódka w wyniku złamania szyjki kości udowej straciła bezpowrotnie swój staw biodrowy. Do tego pierwotna endoprotezoplastyka wymagała wykonania drugiej dużej operacji z założeniem endoprotezy rewizyjnej co spowodowała ostatecznie trwałe wydłużenie prawej kończyny dolnej o 2,5 cm. Stan ten wymaga stałego stosowania wyrównania pod lewą kończynę dolną. Stały uszczerbek na zdrowiu na podstawie Rozporządzenia (...) z 18.12.2002 roku z pkt 142a wynosi 20%.

Dowód:

- opinia biegłego ortopedy k. 174-178

W wyniku doznanych, wskutek zdarzenia z dnia 15 stycznia 2021 r. obrażeń oraz uciążliwych dolegliwości bólowych codzienne funkcjonowanie poszkodowanej wciąż jest utrudnione. W konsekwencji upadku, stan zdrowia powódki pogorszył się na tyle, iż zakwalifikowano ją do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności.

Dowód:

- opinia biegłego ortopedy k. 174-178

- orzeczenie o stopniu niepełnosprawności k. 20.

W tym przypadku dolegliwości subiektywne utrzymywały się w związku z powikłaniem pooperacyjnym związanym z obluzowaniem trzpienia endoprotezy. Po zabiegu rewizyjnym dolegliwości utrzymywały się w granicach 2-3 tygodni w związku z powikłaniem pod postacią jatrogennego złamania trzonu kości udowej

Dowód:

- opinia biegłego ortopedy k. 174-178

- zeznania świadka A. N. k. 104v-105

- przesłuchanie powódki J. N. w charakterze strony k. 102v-103v

W wyniku zaistniałego zdarzenia powódka doznała oprócz szkód fizycznych również silnego wstrząsu psychicznego. J. N. odczuwa ogromną bezradność i poczucie krzywdy. Obawia się również przyszłości, ponieważ prawdopodobnie dolegliwości związane z przedmiotowym zdarzeniem nigdy zupełnie nie ustąpią i nie wiadomo czy możliwe będzie odzyskanie sprawności sprzed upadku w dniu 15 stycznia 2021 r.

Dowód:

- zeznania świadka A. N. k. 104v-105

- przesłuchanie powódki J. N. w charakterze strony k. 102v-103v

Pismem z 9 lipca 2023 roku powódka wezwała (...).U. S.A. do zapłaty kwoty 150.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia i 10.300,00 zł tytułem zwrotu kosztów opieki. Pozwana decyzją z 16 sierpnia 2021 roku odmówiła wypłaty odszkodowania.

Dowód:

-bezsporne a nadto pismo z 9 lipca 2021 roku k. 26-28

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych wyżej dowodów, w tym dowodów z dokumentacji medycznej, dowodu z przesłuchania stron ograniczonego w trybie art. 302 k.p.c. do przesłuchania powódki, świadków także opinii biegłego sądowego.

Oceniając opinię biegłego, Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zawartych w jej treści wniosków, opinia ta była bowiem rzetelna, jasna, logiczna oraz w sposób wyczerpujący objaśniająca budzące wątpliwości kwestie. Wydając opinie biegły oparł się na zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym, w tym na dokumentacji medycznej powódki.

W pierwszej kolejności należy odnieść się do podnoszonego przez stronę pozwaną zarzutu braku legitymacji biernej po stronie pozwanego, który w świetle zgromadzonego materiału dowodowego oraz okazał się być całkowicie nietrafiony. Jak wynika bowiem z akt szkody nie ma najmniejszych wątpliwości, iż zarządcą drogi, na której doszło do zdarzenia szkodzącego, w dacie zdarzenia była Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad, która miała zawartą z (...) Sp. z o. o. w G. umowę również w zakresie utrzymania ww. drogi. W dniu 14 stycznia 2021 roku o godz. 01:00 zlecono ww. podmiotowi odśnieżanie chodnika w sposób ciągły do ich całkowitego zakończenia (k. 262). Również prezes zarządu (...) Sp. z o. o. w G. potwierdził, że spółka prowadziła prace i odpowiadała za chodnik drogi nr (...).

Tym samym nie są również trafne zarzuty pozwanej wskazującej, że główną działalnością podmiotu nie jest odśnieżanie nawierzchni, lecz jej utrzymanie i budowa. Brak również było podstaw do przesłuchania prezesa zarządu ww. spółki tym bardziej, że dowód pozwanej zmierzał do podważenia dowodów z dokumentów (oświadczenia zarządu (...) Sp. z o. o. w G. i oświadczenia (...)).

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (§ 2).

Pozwane towarzystwo zakwestionowało w przedmiotowej sprawie zarówno sam fakt zajścia zdarzenia szkodzącego w czasie i okolicznościach podawanych przez powódkę, jak i podstawę swojej odpowiedzialności, stwierdzając brak winy zarządcy chodnika.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że powódka w dniu 15 stycznia 2021 roku poślizgnęła się na oblodzonej i nieposypanej niczym nawierzchni, przez co upadła. W ocenie Sądu istnienie zdarzenia powodującego szkodę zostało dostatecznie przez stronę powodową udowodnione. O upadku powódki i o tym, że upadek ten został spowodowany poślizgnięciem się na oblodzonej powierzchni chodnika, świadczą zeznania świadka W. L. oraz samej powódki, które wzajemnie ze sobą korelowały, nie budziły wątpliwości Sądu co do ich zgodności z rzeczywistością. Z powyższym koreluje dokumentacja medyczna oraz oświadczenia (...) o akcji zima, prowadzonej w rejonie wypadku, w jego dacie.

Stosownie do przepisu art. 415 k.c., kto z winy swojej wyrządził drugiemu szkodę zobowiązany jest do jej naprawienia. Przesłankami pozwalającymi na przyjęcie powyższej odpowiedzialności są: powstanie szkody, zdarzenie, z którym ustawa wiąże obowiązek odszkodowawczy oraz związek przyczynowy pomiędzy zdarzeniem a szkodą - tj. szkoda ma być zwykłym następstwem zdarzenia. Wina podmiotu odpowiedzialnego ma miejsce wówczas, gdy mamy kumulatywnie do czynienia z bezprawnym zachowaniem, złym zamiarem - w postaci świadomości lub chęci wyrządzenia szkody, bądź niedbalstwem - w postaci niedołożenia należytej staranności wymaganej w danych okolicznościach, przy jednoczesnym braku ustawowych okoliczności wyłączających winę.

Zachowanie jest bezprawne, jeżeli pozostaje w sprzeczności z obowiązującym porządkiem prawnym, przez który należy rozumieć nie tylko obowiązujące ustawodawstwo, ale także obowiązujące w społeczeństwie zasady współżycia społecznego (por. wyrok SN z 26.03.2003, III CKN 1370/00). Wśród tych zasad mieści się dbałość o stan nawierzchni drogi publicznej. Stosownie bowiem do art. 19 ustawy z dnia 9 listopada 2017 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2222 z późn. zm.), organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. Przepis art. 20 ustawy o drogach publicznych określa natomiast zadania zarządcy drogi, wymieniając w szczególności utrzymanie nawierzchni m.in. chodników. W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2005 r. w sprawie III CK 317/05, zwrócono uwagę, iż wina nie jest okolicznością faktyczną, lecz kategorią oceny postępowania i o jej istnieniu lub braku można wnioskować tylko z odpowiednich faktów, a zarazem nie sposób racjonalnie założyć by stałe utrzymanie wszystkich odcinków dróg publicznych w stanie całkowitego bezpieczeństwa było technicznie możliwe.

Określony przepisem art. 355 § 2 k.c. miernik postępowania, którego istota tkwi w zaniechaniu dołożenia wymaganej nim staranności, nie może być formułowany na poziomie obowiązków nie dających się realnie wyegzekwować, oderwanych od doświadczeń oraz nie uwzględniających reguł zawodowych i konkretnych okoliczności, a także - jak tego wymaga art. 355 § 2 k.c. - typu stosunków. W uzasadnieniu powołanego orzeczenia Sąd Najwyższy wskazał, iż "aprobuje, co do zasady wyrażony w orzecznictwie pogląd, że praca jednostki organizacyjnej sprawującej zarząd drogi powinna być tak zorganizowana, żeby miała ona możliwość odpowiednio szybkiego stwierdzenia wystąpienia na drodze zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu i podjęcia działań zmierzających do usunięcia tego zagrożenia (wyrok SN z dnia 26 marca 2003, Legalis nr 277208, wyrok SN z dnia 10 czerwca 2005, II CK 719/04, Legalis nr 246074). Ocena, zatem spełnienia wymagań należytej staranności sprowadza się do oceny, czy podmiot zobowiązany uczynił wszystko, co w danych okolicznościach faktycznych racjonalnie mógł uczynić, by zapobiec powstaniu szkody.

W rozpoznawanej sprawie, powódka upadła na chodniku drogi krajowej nr (...), za którego utrzymanie ponosi odpowiedzialność (...) Sp. z o.o. w G.. Powierzchnia chodnika w miejscu upadku była oblodzona i nieodśnieżona, a także nie została posypana piaskiem ani solą. Powszechną wiedzą było, że chodnik jest śliski i łatwo się na nim poślizgnąć. Zarządca drogi odpowiedzialny jest za jej bezpieczeństwo i zdatność do ruchu wobec osób trzecich. Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał za zasadną odpowiedzialność pozwanego za skutki przedmiotowego wypadku.

Nie ulega wątpliwości, iż w następstwie przedmiotowego wypadku J. N. poniosła szkodę na osobie, zarówno o charakterze majątkowym, jak i niemajątkowym. Niniejszym pozwem powódka dochodziła m.in. zadośćuczynienia za doznaną krzywdę rozszerzoną do 50.000,00 zł.

Ustalenie wysokości zadośćuczynienia powinno zostać dokonane z uwzględnieniem wszelkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy oraz to, że zadośćuczynienie ma przede wszystkim charakter kompensacyjny i tym samym jego wysokość winna przedstawiać jakąś odczuwalną wartość (por. wyrok SN z dnia 12 kwietnia 1972 r., II CR 57/72, OSNCP 1972, z. 10, poz. 183 oraz wyrok SN z dnia 24 czerwca 1965 r., I PR 203/65, OSPIKA 1966, poz. 92).

Pojęcie "sumy odpowiedniej" użyte w art. 445 § 1 k.c. w istocie ma charakter niedookreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy, ale musi być "odpowiednia" w tym znaczeniu, że powinna być - przy uwzględnieniu krzywdy poszkodowanego - utrzymana w rozsądnych granicach (postanowienie SN - Izba Pracy z 2004-02-18 II UK 329/03).

W orzecznictwie przyjmuje się, że powołany wyżej przepis może stanowić podstawę do żądania przez poszkodowanego pieniężnego zadośćuczynienia także w przypadku przemijających zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu, jeżeli ich następstwem są cierpienia fizyczne i psychiczne poszkodowanego (por. wyrok SN z 19.11.2008, III CSK 171/08).

Ustalając wysokość należnego zadośćuczynienia, w rozpoznawanej sprawie Sąd wziął pod uwagę stopień doznanego trwałego uszczerbku (20%) na zdrowiu powódki, nasilenie jej cierpień fizycznych i psychicznych a także niekorzystne zmiany w jej życiu i aktywności związane z wypadkiem. Powódka zmuszona była do polegania na pomocy innych osób przez dosyć długi (około 3-4 miesięcy) okres czasu. Zmagała się też z bólem oraz ograniczeniem ruchomości. Sąd miał na uwadze również fakt, iż do chwili obecnej kończyna powódki pozostaje zniekształcona. Powódka nie powróciła i, jak wskazał biegły sądowy, nigdy nie wróci do pełnej sprawności.

Sąd stwierdził, że należną powódce kwotą tytułem zadośćuczynienia jest 50.000,00 zł. Strona pozwana w toku postępowania likwidacyjnego odmówiła wypłaty zadośćuczynienia.

W rozpoznawanej sprawie powódka dochodziła również, po ostatecznym sprecyzowaniu powództwa, kwoty 8.820,00 zł tytułem zwrotu równowartości kosztów opieki i wyręki osób trzecich.

Podstawę prawną roszczenia powódki w tym zakresie stanowi przepis art. 444 § 1 k.c., zgodnie z którym w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Odszkodowanie obejmuje zatem wszelkie wydatki pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, których ocena, na podstawie okoliczności sprawy, należy do sądu. W orzecznictwie Sądu Najwyższego ogranicza się jednak rozmiary obowiązku pokrycia "wszelkich kosztów" wymaganiem, aby ich żądanie było konieczne i celowe (por. Wyrok SN z 9 stycznia 2008 r., II CSK 425/07, LEX nr 378025). Przepis art. 444 § 1 k.c. ujmuje szkodę w sposób możliwie szeroki, a więc poszkodowany może domagać się kompensaty wszelkich kosztów, w tym także: kosztów transportu, kosztów odwiedzin osób bliskich, kosztów szczególnego odżywiania i pielęgnacji w okresie rekonwalescencji, kosztów nabycia specjalistycznej aparatury rehabilitacyjnej, kosztów przyuczenia do wykonywania nowego zawodu (przez jednorazowe albo okresowe świadczenie), zwrotu utraconych zarobków.

Korzystanie z pomocy innej osoby i związane z tym koszty niewątpliwie stanowią koszty leczenia w rozumieniu art. 444 § 1 k.c. Legitymacja czynna żądania zwrotu tych kosztów przysługuje poszkodowanemu niezależnie od tego, kto sprawuje nad nim opiekę. Jednakże ewentualny rozmiar roszczenia przysługującego poszkodowanemu z tego tytułu nie może przekraczać wynagrodzenia osoby mającej odpowiednie kwalifikacje do wykonywania takiej opieki.

Zgodnie z opinią biegłego sądowego z zakresu rehabilitacji powódka wymagała ona pomocy innych osób w niektórych czynnościach życia codziennego w wymiarze przeciętnie 4-6 godzin dziennie przez okres 3-4 miesięcy po wypadku.

Z załączonej do niniejszej sprawy przez pełnomocnika powódki do pozwu informacji MOPS, wynika iż obowiązującą stawką tytułem jednej godziny za usługi opiekuńcze w okresie od stycznia 2021 roku do kwietnia 2021 roku w dni robocze wynosiła 20 zł. Sąd zasądził całość żądanej kwoty w oparciu o opinię biegłego, albowiem powódka domagała się odszkodowania w wysokości niższej od wyliczonej przez biegłego. Odszkodowanie za koszty opieki osób trzecich (art. 444 § 1 zd. 1 k.c.) zostało wyliczone w następujący sposób: (9 dni x 1 h x 20 zł) + (40 dni x 5 h x 20 zł) + (116 dni x 2 h x 20 zł) = 8.820 zł z tytułu opieki osób trzecich. Sąd był związany żądaniem pozwu i nie mógł w ww. zakresie orzec ponad żądanie.

O należnych od zasądzonej kwoty odsetkach za opóźnienie w spełnieniu świadczenia Sąd orzekł na podstawie art. 476 k.c., zgodnie z którym dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świadczenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Powódka wezwała pozwanego do zapłaty pismem z 9 lipca 2021 roku, zaś pozwana odmówiła wypłaty decyzją z 16 sierpnia 2021 roku. Tym samym zasadne było zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia następnego.

Podstawą rozstrzygnięcia o kosztach procesu był przepis art. 98 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. Sąd zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy obciążył pozwaną kosztami procesu, pozostawiając szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 119/21

ZARZĄDZENIE

odnotować,

doręczyć zgodnie z wnioskiem pełnomocnikom stron (powódka zwolniona z kosztów sądowych w całości);

kal. 14 dni.

G., 22 maja 2023 roku