Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

24 kwietnia 2024 r.

Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w P., I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy Michał Przybył

Protokolant: protokolant sądowy P. D.

po rozpoznaniu

na rozprawie 24 kwietnia 2024 r. w P.

sprawy z powództwa K. N.

przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda 2896,31 zł (dwa tysiące osiemset dziewięćdziesiąt sześć złotych i trzydzieści jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 30.06.2023 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

III.  kosztami obciąża w ten sposób, że przyjmuje, że powód wygrał sprawę w 56% zaś pozwana w 44% i z tego tytułu zasądza od pozwanej na rzecz powoda 1002,04 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku,

IV.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego Poznań-Stare Miasto w P. tytułem nierozliczonych kosztów procesu tymczasowo uiszczonych przez Skarb Państwa:

a.  194,32 zł od pozwanej,

b.  152,68 zł od powoda.

asesor sądowy Michał Przybył

UZASADNIENIE

K. N. prowadzący działalność pod firmą (...) (dalej: powód), wniósł pozew do tut. Sądu przeciwko Towarzystwu (...) S.A. (dalej: pozwany), domagając się zasądzenia od pozwanego na swą rzecz kwoty 5 172, 74 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od tej kwoty od dnia złożenia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydano 18 sierpnia 2023 r.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu.

STAN FAKTYCZNY:

W dniu 17.04.2022 r. w wyniku kolizji drogowej mającej miejsce w miejscowości P. na skrzyżowaniu ulic (...)/Niepodległości uszkodzeniu uległ samochód marki R. (...), będący przedmiotem własności Pana S. B.. Sprawcą szkody uznany został posiadacz samochodu marki S., ubezpieczonego w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC przez pozwanego to jest w (...) S.A. Pozwany przyjął odpowiedzialność za szkodę (nr polisy (...)). Szkoda została rozliczona jako szkoda całkowita. Uszkodzony samochód nie był jezdny.

Dowód: kopia dowodu rejestracyjnego k. 11 – 12, wydruk z (...) k. 13, zgłoszenie szkody k. 14-15, dokumentacja fotograficzna pojazdu 20 - 23

Pan S. B. skorzystał z usług powoda w zakresie przewozu uszkodzonego niejezdnego pojazdu z miejsca kolizji do serwisu w W.. Usługa obejmowała dojazd do miejsca kolizji w dzień wolny od pracy z bazy powódki w W. przy ul. (...), załadunek uszkodzonego pojazdu na lawetę, przewóz niejezdnego pojazdu lawetą do serwisu powódki, rozładunek uszkodzonego pojazdu z lawety w serwisie powódki, parking uszkodzonego samochodu, obsługę szkody w postaci korespondencji z ubezpieczycielem, a także najem pojazdu zastępczego. Powód wystawiła z tego tytułu fakturę na kwotę 8173,35 zł brutto.

Poszkodowany zlecił powodowi holowanie uszkodzonego pojazdu na teren serwisu. Za wykonanie tej usługi do zapłaty pozostaje 430,50 zł brutto. Do kwoty tej powód doliczył dodatek za pracę w dniu wolnym w wysokości 50% stawki podstawowej, tj. 215,25 zł brutto, dodatek do holowania za utrudnienia przy i za załadunku uszkodzonego pojazdu (rozbity przód, zakleszczona maska silnika, wyładowany akumulator, brak wspomagania, zablokowana kierownica, zabezpieczenie ruchomych elementów na czas transportu) w kwocie 123,00 zł brutto oraz dodatek w kwocie 123,00 zł brutto z tytułu przyjazdu pracownika w dniu wolnym do pracy celem umożliwienia wjazdu holownika z uszkodzonym pojazdem. Łącznie z tytułu holowania z dodatkami powód wycenił na kwotę 891,75 zł brutto.

Poszkodowany w ramach wyżej wymienionych usług zlecił powodowi odpłatne przechowanie pojazdu na jego parkingu przez okres od dnia 17 kwietnia do 25 maja 2023 r. r. według stawki 36,90 zł netto za dobę, przy przyjęciu 38 dni parkowania. Powód wycenił tę usługę na łączną kwotę 1402,20 zł brutto.

Nadto poszkodowany w dniu 17 kwietnia 2023 r. najął auto zastępcze marki H. (...), nr rej. (...). Najem miał miejsce w dniach 17.04.2022 r. - 25.05.2022 r. (38 dni). Dobowa stawka czynszu najmu opiewała na kwotę 135,30 zł brutto. W związku z powyższym z tytułu wynajęcia poszkodowanemu pojazdu zastępczego powód wycenił tę usługę na kwotę 5.141,40 zł brutto.

Dowód: faktura VAT wystawiona przez powoda k.23-24, umowa wynajmu pojazdu zastępczego wraz z oświadczeniem k. 18 - 19

Poszkodowany zlecił powodowi wykonanie czynności niezbędnych w procesie likwidacji szkody. Powód świadczył usługi w postaci czynności niezbędnych do należytego przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego - dokonał zgłoszenia szkody, dodatkowych oględzin, pomagał przy oględzinach, prowadził korespondencje z Ubezpieczycielem, pomagał przy sprzedaży wraku - na co poświęcił co najmniej 1,0 rbg - pozycja nr 5 faktury VAT nr (...)). Z tego tytułu na fakturze wskazał kwotę 184,50 zł brutto.

Powód również ujął w fakturze następujące działania: otwarcie zakleszczonej maski silnika, demontaż zderzaka przedniego, belki, reflektorów, wzmocnienia czołowego, chłodnicy, wentylatora, itp. celem wykonania dodatkowych oględzin. Sporządził opis uszkodzeń, prowadził korespondencję z ubezpieczycielem, pomagał przy oględzinach - 3,0 rbh. Zgodnie z kalkulacją serwisową za wykonanie usługi powód wskazał na fakturze kwotę 553,50 zł brutto.

Dowód: faktura VAT wystawiona przez powoda k.23-24, korespondencja mailowa z pozwanym k. 25-34,

Umową przelewu wierzytelności z dnia 25 maja 2022 działając w imieniu i na rzecz poszkodowanego przelał na rzecz powódki wierzytelność przysługującą poszkodowanemu z tytułu odpowiedzialności pozwanego za szkodę poniesioną przez niego w wyniku uszkodzenia pojazdu na skutek kolizji w dniu 17 kwietnia 2020 r. Przelewana wierzytelność miała obejmować odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego, odszkodowanie z tytułu zwrotu kosztów przechowania pojazdu, odszkodowanie za uszkodzenia pojazdu oraz wszelkie inne koszty powstałe w wyniku przedmiotowej kolizji.

Pozwany jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej pojazdu sprawcy tej kolizji uznał swoją odpowiedzialność za szkodę, co do zasady.

Powód zgłosił szkodę do ubezpieczyciela.

Dowód: umowa cesji wierzytelności wraz z oświadczeniami k. 16 – 17, zgłoszenie szkody k. 14-15

Pismem z dnia 6 maja 2022 r. pozwany poinformował powoda, że z tytułu szkody z dnia 17 kwietnia 2022 r. przyznano 3250 zł brutto uwzględniając wartość uszkodzonego pojazdu po odjęciu wartości wraku. Następnym pismem z dnia 6 lipca 2022 r., po przedstawieniu faktury VAT za wykonane usługi przez powoda Pozwany poinformował o dopłacie do odszkodowania w wysokości 3468,75 zł brutto. Pozwany wskazał, że uznał za zasadny okres 23 dni najmu pojazdu zastępczego oraz parkowania uszkodzonego pojazdu przy stawce za dobę najmu 96 zł brutto. Powyższa kwota została wypłacona powodowi.

W konsekwencji pozwany nie zapłacił kwot objętych fakturą:

- 553,50 zł brutto za przygotowanie pojazdu do oględzin,

- z kwoty 891,75 zł brutto z tytułu holowania pojazdu, z czego pozwany zapłacił 768,75 zł brutto. Do zapłaty pozostaje kwota 123,00 zł brutto,

- 184,50 zł brutto za obsługę szkody,

- 5.141,40 zł brutto domaga się pozwany z tytułu najmu pojazdu zastępczego. W trakcie postępowania likwidacyjnego Ubezpieczyciel zapłacił z tego tytułu tylko kwotę 2.208,00 zł brutto. Tym samym do zapłaty pozostaje kwota 2.933,40 zł brutto.

- koszt parkingu uszkodzonego pojazdu zgodnie z fakturą opiewał na kwotę 1.402,20 zł brutto. W trakcie postępowania likwidacyjnego Ubezpieczyciel wypłacił powodowi 492,00 zł brutto. Do zapłaty zatem pozostaje kwota 910,20 zł brutto.

Dowód: pisma ubezpieczyciela k. 35-40, faktura VAT wystawiona przez powoda k.23-24

Przeciętna stawka najmu pojazdu zastępczego odpowiadającego klasą uszkodzonemu pojazdowi na terenie P. i okolic wynosiła w roku 2022 – od 123,78 zł netto dla wynajmu do 4 dni, 110,71 netto dla wynajmu powyżej do 14 dni, zaś 103,86 netto dla wynajmu do 30 dni.

Wysokość przeciętnych kosztów przechowania (parkowania) pojazdu na terenie P. i okolic wynosi 28,40 zł brutto za dobę.

Pomoc przy oględzinach pojazdu za 1 rbg w postaci pomocy przy demontażu uszkodzonych elementów wynosiła 142,68 zł brutto.

Średni koszt za usługę holowania wynosił na terenie P. i okolic w 2022 r. 57,44 zł netto.

Uzasadnione koszty holowania pojazdu wynosiły 355,79 zł.

Dowód: pisemna opinia biegłego dr M. C. k. 122-136

OCENA DOWODÓW:

Powyżej opisany stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie faktów przyznanych przez strony, dowodów z wyżej wskazanych dokumentów oraz pisemnej opinii biegłego z zakresu motoryzacji

Dowodom z dokumentów Sąd dał wiarę w pełni, albowiem zostały sporządzone przez osoby do tego upoważnione, w zakresie swych kompetencji a ani Sąd z urzędu ani też żadna ze stron nie znaleźli podstaw by kwestionować ich moc dowodową.

Dokumenty dołączone do pozwu, w szczególności: umowa najmu oraz faktury VAT nie są dokumentami urzędowymi; są to wyłącznie dokumenty prywatne, a zatem stanowią dowód tego że osoba które je podpisała złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. W szczególności wystawienie takich faktur nie stanowi dowodu na to, że wskazane w tychże fakturach koszty były kosztami uzasadnionymi, wchodzącymi do szkody i objęte zakresem odpowiedzialności pozwanego.

Opinia biegłego z zakresu motoryzacji była opinią jasną, spójną i rzetelną. Biegły udzielił odpowiedzi na wszystkie pytania objęte tezą dowodową. Biegły szczegółowo przedstawił w jaki sposób ustalił wysokość uzasadnionej stawki najmu pojazdu zastępczego, jak również wskazał, jak kształtują się uzasadnione koszty holowania pojazdu. Jednocześnie biegły w sposób jednoznaczny wskazał, że zakres uszkodzeń pojazdu nie uzasadniał odpłatnego przechowania pojazdu na parkingu powódki. W szczególności w opinii ustnej biegły podał, że pojazd nie wymagał specjalnego zabezpieczenia i odpłatnego przechowania na parkingu.

OCENA PRAWNA:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie jedynie w części.

Istota niniejszej sprawy, z uwagi na stanowiska stron postępowania, sprowadzała się do ustalenia wysokości szkody powstałej na skutek zdarzenia odszkodowawczego, tj. wysokości należnego powodom świadczenia z tytułu kosztów parkowania uszkodzonego pojazdu, kosztów najmu pojazdu zastępczego oraz dodatkowych należności zwiększających koszty działalności powoda. Kwestia legitymacji procesowej powodów, jak też kwestia samej odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanej pozostawała bezsporna. W sprawie przeprowadzone zostało postępowanie likwidacyjne, wypłacono świadczenie odszkodowawcze, przy czym w kwocie nieuwzględniającej żądania powodów w zakresie ww. kosztów. Spór ogniskował się wokół długości okresu za jaki powodom należy się odszkodowanie ze wskazanych tytułów oraz przyjętej stawki za najem pojazdu zastępczego i parkowanie pojazdu uszkodzonego.

Roszczenie powodów znajdowało podstawę prawną w art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2277 t.j., zwanej dalej „u.u.o.”). Zgodnie z treścią tego przepisu, z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Zgodnie z art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy o obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust. 1 ustawy).

I tak, zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Z kolei zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela – co też w niniejszej sprawie strona powodowa uczyniła. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody. Sprawca szkody ponosi odpowiedzialność za zdarzenie komunikacyjne wywołujące szkodę na zasadach ogólnych – o których mowa w art. 436 § 2 k.c. – czyli na zasadzie winy (415 k.c.). Powyższe ustalenie implikuje odpowiedzialność pozwanej jako ubezpieczyciela bezpośredniego sprawcy szkody.

Przesłankę odpowiedzialności kierującego za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu ustanawia treść art. 436 k.c., w świetle którego w razie zderzenia się mechanicznych środków komunikacji poruszanych za pomocą sił przyrody żądanie naprawienia szkód poniesionych przez posiadaczy samoistnych pojazdów następuje na zasadach ogólnych. W świetle przepisów kodeksu cywilnego zasadą jest, że naprawienie szkody obejmuje straty, jakie poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (art. 361 § 2 k.c.). Ubezpieczyciel jest zobowiązany w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej wynikającej z obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jedynie do wypłaty odszkodowania pieniężnego. Podstawową funkcją odszkodowania pozostaje kompensacja - odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę, nie może ono jednak przewyższać wysokości faktycznie poniesionej szkody.

W orzecznictwie ugruntowane jest stanowisko, w świetle którego za normalne następstwo uszkodzenia pojazdu traktowana jest konieczność czasowego wynajęcia auta zastępczego do czasu naprawienia szkody (szerzej: wyrok Sądu Najwyższego z 8 września 2004 r., IV CK 672/03, LEX nr 146324). Nie jest przy tym wymagane, aby uszkodzony albo zniszczony pojazd mechaniczny był przed szkodą wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej czy też, aby poszkodowany nie miał możliwości korzystania z komunikacji zbiorowej. Koszty należne tytułem najmu pojazdu zastępczego obejmować muszą wydatki celowe i ekonomicznie uzasadnione, a nadto rzeczywiście poniesione (szerzej: uchwała Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11, OSNC 2012/3/28).

Trafny jest wyrażany w orzecznictwie pogląd, że o ile zasada pełnego odszkodowania przemawia za przyjęciem stanowiska o konieczności zwrotu przez ubezpieczyciela tzw. wydatków koniecznych, potrzebnych na pokrycie kosztów czasowego używania pojazdu zastępczego w związku z niemożliwością korzystania z dotychczasowego pojazdu z uwagi na jego uszkodzenie lub zniszczenie, to nie oznacza to, że pokryte mają zostać wszelkie poniesione koszty wynajęcia pojazdu zastępczego (por. wyrok Sądu Najwyższego z 8 września 2004 r., IV CK 672/03). To samo odnosi się do kosztów przechowania wraku pojazdu, który doznał zniszczenia (szkody całkowitej). M.in. w uzasadnieniu uchwały składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11 wyrażony został pogląd, który tut. Sąd w składzie orzekającym podziela, że skoro istnieje obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów, wynikający z art. 354 § 2 k.c., art. 362 k.c. i art. 826 § 1 k.c., to na dłużniku ciąży obowiązek zwrotu wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, nie dających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela i obciążeniem dłużnika. Trafne jest wskazanie Sądu Najwyższego, że różnorodność okoliczności związanych z następstwami wypadku komunikacyjnego oraz sytuacją życiową poszkodowanego nie pozwala na formułowanie w tym względzie kazuistycznych wskazań; podlegają one ocenie indywidualnej w konkretnej sprawie. Nie można zatem wykluczyć sytuacji, w której wymagane będzie od poszkodowanego, by podjął się naprawy uszkodzonego pojazdu, ewentualnie nabycia nowego pojazdu przy szkodzie całkowitej, ze środków własnych bądź przy pomocy finasowania zewnętrznego, jak pożyczka, kredyt, kredytowana naprawa bezgotówkowa wykonana przez podmiot gotowy podjąć takie ryzyko. Podobny pogląd wyraził Sąd Okręgowy w Łodzi w wyroku z 26 maja 2017 r., XIII Ga 1185/16, podkreślając, że poszkodowany obowiązany jest dołożyć rozsądnych starań, aby nie powiększać rozmiaru szkody. Zwlekanie z rozpoczęciem naprawy ponad miarę, wbrew obowiązkowi minimalizacji szkody, powoduje przerwanie związku przyczynowego w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. między wypadkiem a niemożnością korzystania z uszkodzonego pojazdu.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, Sąd uznał, iż żądanie powodów w zakresie okresu najmu pojazdu zastępczego oraz okresu parkowania pojazdu uszkodzonego jest uzasadnione w części.

W ocenie Sądu, w kwestii uzasadnionego okresu najmu pojazdu zastępczego i okresu parkowania uszkodzonego pojazdu za zasadny należy w całości przyjąć 30 dni. Z racji szkody całkowitej, która wystąpiła w pojeździe to nie mamy do czynienia z technologicznym czasem naprawy pojazdu. Zasadny okres najmu należało liczyć od wystąpienia szkody do pierwszych oględzin powiększając ten czas o 3 dni na wypłatę i 7 dni na zagospodarowanie wraku pojazdu. Następnie okres ten pomniejszamy o 1 dzień zwłoki w zgłoszeniu szkody. Zdarzenie miało miejsce 17.04.2022 r., zwyczajowo dopuszczalne są 3 dni na zgłoszenie szkody – fakt, że poszkodowany nie dotarł 18.04 do warsztatu, a 19.04 dopiero w godzinach popołudniowych nie wpływa na to, że zgłoszenie szkody mogło nastąpić szybciej co minimalizowałoby czas potrzebny na jej likwidację.

W odniesieniu zaś do obsługi szkody, przygotowania pojazdu do oględzin czy dodatkowego wynagrodzenia dla pracownika za pracę w dzień wolny od pracy – to koszty te nie stanowią części szkody, a są kosztami prowadzenia działalności gospodarczej przez powoda. Zgłoszenie szkody bezpośrednio ubezpieczycielowi też wymagałoby sporządzenia dokumentacji, wymiany pism, wydruków, ale stanowiłyby one koszt działalności gospodarczej ubezpieczyciela a nie szkodę poniesioną przez poszkodowanego. W sprawie nie ma związku między zdarzeniem szkodowym a koniecznością poniesienia tychże opłat.

Odnośnie do wysokości stawki najmu pojazdu zastępczego wskazać należy, że powodowie domagali się refundacji kosztów najmu pojazdu zastępczego według stawki w wysokości 135,30 zł brutto, a parkowania pojazdu na czas likwidacji szkody według stawki w wysokości 36,90 zł brutto. Pozwana zakwestionowała wysokość tychże stawek nie podając jednak w tym aspekcie żadnych bliższych argumentów.

W tym zakresie, ustalając należną powodom stawkę dobową za najem pojazdu zastępczego i parkowanie pojazdu, Sąd kierował się wnioskami opinii biegłego sądowego.

Przede wszystkim wskazać zatem należy, że z opinii wynika, iż średnia opłata dobowa za wypożyczenie samochodu na okres 1 doby o parametrach zbliżonych do pojazdu uszkodzonego segmentu C, wynosiła w 2022 r. od 123,78 zł netto dla wynajmu do 4 dni, 110,71 zł netto dla wynajmu do 14 dni oraz 103,86 zł netto dla wynajmu do 30 dni. Maksymalna kwota najmu wynosiła 180 zł netto, a minimalna 56,10 zł netto. Tym samym stwierdzić należało, że kwota 110 zł netto, przyjęta przez powoda, występowała na rynku lokalnym w danym okresie również dla pojazdu uszkodzonego. Z kolei opłata dobowa parkowania samochodu osobowego w 2022 r. wynosiła od 20 zł netto do 35 zł netto. Uzyskana średnia cena parkowania pojazdu na dobę wynosiła 28,40 zł netto na dobę tj. 34,93 zł brutto. Przyjęta zatem przez powodów kwota 30 zł netto występowała na rynku lokalnym w danym okresie.

Wobec tego Sąd stwierdził, że przyjęte przez powodów stawki, zarówno co do stawki za najem pojazdu zastępczego, jak i stawki za parkowanie pojazdu, niewątpliwie stanowią wartość rynkową w analizowanym okresie i nie odbiegają od stawek powszechnie występujących wówczas na rynku lokalnym. Strona pozwana, jak już zaznaczano powyżej, nie wniosła zastrzeżeń do opinii biegłego również i w tym aspekcie.

W związku z powyższym, dokonując rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, Sąd przyjął, że należne powodom odszkodowanie z tytułu najmu pojazdu zastępczego winno wynieść 4059 zł 30 dni x 135,30 zł brutto), a z tytułu parkowania pojazdu uszkodzonego 1107 zł (30 dni x 36,90 zł brutto), następnie obie te wartości należało pomniejszyć o wypłacone ich tytułem sumy czyli 2208 zł i 615 zł. Kolejnym krokiem było zwiększenie odszkodowania należnego o koszty holowania czyli 123 zł. Te bowiem były w pełni zasadne. W ostantim kroku z uwagi na wadliwie przyjęte kwoty skorygowano wadliwie dokonaną kapitalizację odsetek przyznając powodowi za okres od 6 lipca 2021 r. do 26 czerwca 2022 r. 307,31 zł. Łącznie powodowi należało się 2896,31 zł. Taką też kwotę Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda, o czym rozstrzygnął w pkt I wyroku.

W pozostałej części roszczenie powodów należało oddalić jako bezzasadne (punkt II wyroku).

O odsetkach od tej kwoty orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c. Sąd przyznał powodowi odsetki od zasądzonej kwoty od 30.06.2023 r., tj. od daty złożenia pozwu zgodnie ze stemplem pocztowym. Stosownie do treści art. 481 § 2 k.c. zasądzono odsetki za opóźnienie w ustawowej wysokości.

KOSZTY PROCESU:

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie III wyroku na podstawie art. 100 zd. 2 w zw. z art. 98 § 1 i 1 ¹ k.p.c. Powód wygrał proces w 56% zaś pozwany w 44%. NA koszty procesu złożyły się – po stronie powoda: koszty zastępstwa procesowego (1800 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), opłata sądowa (400 zł), zaliczka na poczet opinii biegłego (1000 zł). Po uwzględnieniu stosunkowego rozdzielenia kosztów powodowi należało się 1801,52 zł. Pozwanemu zaś 799,48 zł, albowiem na jego koszty złożyły się tylko koszty zastępstwa procesowego (1800 zł) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł). Potrącając wzajemnie roszczenia o zwrot kosztów pozwany winien zwrócić powodowi 1002,04 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od uprawomocnienia się wyroku. W punkcie IV wyroku Sąd zgodnie z art. 113 u.k.s.c. rozdzielił koszty Skarbu Państwa tynmczasowo poniesione w trakcie procesu na strony zgodnei z odpowiedzialnością za wynik sprawy. I tym samym pozostałe 347 zł do spłaty (k. 144v) rozdzielono: na powoda – 44% , czyli 152,68 zł ; na pozwanego – 56% czyli 194,32 zł.

Asesor sądowy Michał Przybył