Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 września 2022 r.

1  Sąd Rejonowy w Tczewie Wydział I Cywilny

2  Przewodniczący Sędzia Dorota Słowik

Protokolant sekretarz sądowy Dagmara Wróbel

po rozpoznaniu w dniu 6 września 2022 r. w Tczewie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) (Luxembourg) Spółki Akcyjnej z (...) w Luksemburgu

przeciwko S. M.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego S. M. na rzecz powoda (...) (L.) Spółki Akcyjnej z (...) w L. kwotę 547,41 zł (pięćset czterdzieści siedem złotych czterdzieści jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 15 grudnia 2021 r. do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 387 zł (trzysta osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 235/22

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 kwietnia 2022 r. powód (...) (L.) S.A. z siedzibą w Luksemburgu wniósł o zasądzenie od pozwanego S. M. kwoty 547,41 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu w EPU do dnia zapłaty. Nadto wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztów opłaty sądowej od pełnomocnictwa oraz zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, iż wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwanego z (...) S.A umowy o świadczenie usług, której integralną częścią był Regulamin świadczenia usług. Strona pozwana była zgodnie z umową zobowiązana do uiszczania opłat. Na podstawie zawartej umowy oraz usług świadczonych z jej tytułu na rzecz klienta, wierzyciel pierwotny wystawił na rzecz strony pozwanej dokumenty księgowe – wymienione w treści pozwu faktury. Pozwany nie uregulował należności wynikających z tych dokumentów księgowych. W dniu 16 czerwca 2021 r. Strona powodowa zawarła z (...) S.A. Pisemną Umowę Ramową Przelewu Wierzytelności, na podstawie umowy ramowej, zmienionej aneksem nr (...) z dnia 2 września 2021 r., w dniu 8 października 2021 r. zostało zawarte pisemne Porozumienie w której cedent zobowiązał się przelać na rzecz cesjonariusza Pakiet wierzytelności, w tym wierzytelności oznaczone numerem konta 1. (...). Warunkiem zakupu wierzytelności była zapłata ceny. Przelew stał się skuteczny albowiem nastąpiła zapłata ceny co zostało potwierdzone w Oświadczeniu potwierdzającym zapłatę.

W uzasadnieniu wskazano, że niniejsze zobowiązanie było przedmiotem postępowania w Elektronicznym postępowaniu upominawczym prowadzonym pod sygnaturą I N-ce 1825215/21, które zakończyło się wydaniem postanowienia o umorzeniu postępowania. Na dzień sporządzenia (...) zobowiązanie strony pozwanej wynosiło 547,41 zł, na powyższą sumę składały się kwota – 527,03 zł z tytułu niezapłaconych należności z wystawionych przez wierzyciela pierwotnego faktur, 20,38 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od dnia następnego po dniu wskazanym w poszczególnych dokumentach księgowych jako dzień zapłaty do dnia złożenia pozwu w (...).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości. Wskazał, że z powodem nie łączył go żaden stosunek cywilnoprawny. Z przedłożonych dokumentów w ocenie pozwanego wynikało zaś, że O. kierowało pisma pod adres, pod którym pozwany nie mieszkał już od 2019 r. O. powinien kierować korespondencję pod właściwy adres, pozwany dopuszczałby wtedy zawarcie porozumienia.

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 27 grudnia 2018 r. pozwany S. M. zawarł z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Na podstawie umowy (...) S.A. zobowiązał się świadczyć na rzecz pozwanego usługi telekomunikacyjne w ramach planu (...). Zakres usług określony został w umowie oraz w Regulaminie świadczenia multimedialnych usług (...), Cenniku usług w ofercie Plan komórkowy, w regulaminie oferty lub odpowiednich regulaminach usług i promocji (§ 1 ust. 1 umowy). Umowę zawarto na okres 24 miesięcy, liczony od daty jej zawarcia (§ 2 ust. 1). Opłaty miały zostać naliczane od dnia rozpoczęcia świadczenia usług (§ 4 ust. 1). Umowa mogła zostać rozwiązana pisemnie albo w formie dokumentowej (§ 6 ust. 1). Świadczeniobiorca mógł rozwiązać umowę z zachowaniem okresu wypowiedzenia, wynoszącego co najmniej jeden okres rozliczeniowy (§ 6 ust. 2). W paragrafie 7 ust. 2 umowy wskazano, iż w sprawach nieuregulowanych w Umowie stosujemy Regulamin, Cennik, regulamin oferty albo regulaminy promocji.

/dow ód: umowa z dnia 27grudnia 2018 r – k. 5-6/

(...) S.A. wystawił w dniu 11 grudnia 2020 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 120,24 zł, w dniu 10 grudnia 2020 r. (...) (...) na kwotę 57,99 zł. W dniu 26 grudnia 2020 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 7,98 zł, w dniu 26 grudnia 2020 r. fakturę VAT nr (...) na kwotę 141,64 zł.

W dniu 1 kwietnia 2021 r. świadczeniodawca skierował do pozwanego notę obciążeniową z tytułu zerwania umowy promocyjnej na kwotę 230,18 zł.

26 lutego 2021 r. wystawiona została nota obciążeniowa nr (...) na kwotę 0,07 zł.

/dow ód: faktury, nity obciążeniowe i rozliczenia – k. 7-18/

16 czerwca 2021 r. (...) S.A. z siedzibą w W. zawarł z (...) (L.) S.A. z siedzibą w L. (...) (...), przedmiotem umowy było ustalenie zasad, w oparciu, o które nastąpi przeniesienie wierzytelności w rozumieniu przepisów art. 509 i n. k.c. przez cedenta na rzecz cesjonariusza (§ 1 ust. 1). Na podstawie zawartej umowy cedent może na mocy porozumienia przenieść na rzecz cesjonariusza istniejące i wymagalne wierzytelności pieniężne. Umowa ma charakter umowy ramowej, jej postanowienia mają zastosowanie także do porozumień zawieranych na jej podstawie. Przelew wierzytelności miał być skuteczny z dniem zawarcia porozumienia, chyba że porozumienie stanowi inaczej (§ 2 ust. 15).

2 września 2021 r. ww. strony zawarły Aneks nr (...) w zakresie Przelewu cyklicznego do (...) z dnia 16 czerwca 2021 r.

W wykonaniu umowy ramowej 8 października 2021 r. strony zawarły Porozumienie nr 4 do Aneksu nr (...) w zakresie przelewu cyklicznego z dnia 2 września 2021 r. do(...) z dnia 16 czerwca 2021 r.

/dow ód: umowa ramowa z dnia 16 czerwca 2021 r. –k. 19-23; Aneks nr (...) w zakresie Przelewu cyklicznego do (...) z dnia 2 września 2021r. –k. 23v- 24; Porozumienie nr 4 z dnia 4 października 2021 r. –k. 24v- 25/.

S ąd zważył, co następuje:

Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd oparł się na powołanych dowodach, w szczególności dokumentach, które uznał za wiarygodne, albowiem kopii przedłożonych dokumentów nie kwestionowała żadna ze stron.

Sąd poczynił ustalenia stanu faktycznego także w oparciu o zeznania pozwanego w charakterze strony, Sąd uznał je za wiarygodne w części, co do okoliczności i faktu zawarcia umowy, wykonywania umowy, niepoinformowania O. o zmianie adresu zamieszkania przez pozwanego, otrzymania od świadczeniodawcy odpowiedniego sprzętu celem korzystania z świadczonych usług. Sąd nie dał wiary pozwanemu w zakresie, w jakim wskazywał, że sprzęt nie spełniał jego oczekiwań, czy co do tego, że w pewnych okolicznościach usługi nie były świadczone prawidłowo oraz że pozwany w tym zakresie składał reklamacje. Pozwany nie przedstawił na te okoliczności żadnych innych obiektywnych dowodów poza własnymi twierdzeniami, zaś sam nie potrafił z całą pewnością stwierdzić, że złożył reklamację, czy wypowiedział umowę.

W ocenie Sądu powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Normie tej w warstwie procesowej odpowiadają art. 3 k.p.c., wedle którego strony zobowiązane są przedstawiać dowody, oraz art. 232 k.p.c. stanowiący, że strony zobowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Należy pamiętać, że proces cywilny jest procesem kontradyktoryjnym. Oznacza to, że w jego ramach toczy się spór między stronami, który rozstrzyga Sąd. Kontradyktoryjny model postępowania cechuje się tym, iż co do zasady wykrycie prawdy przez Sąd ogranicza się do przeprowadzenia dowodów zgłoszonych przez strony, bowiem to na nich spoczywa ciężar dowodu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 grudnia 2010 r. - I BU 8/10; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 2010 r. - II CSK 297/10). Przepis art. 6 k.c. formułuje podstawową zasadę rozkładu ciężaru dowodu w sporze cywilnym. Strona, która podnosi w procesie pewne okoliczności lub fakty, powodujące powstanie określonych skutków prawnych, zobowiązana jest te okoliczności lub fakty przed Sądem udowodnić. Odmienna regulacja powodowałaby bowiem powstanie niedopuszczalnej łatwości wywodzenia skutków prawnych z prostego powołania się na fakt bez potrzeby jego udowodnienia (zob. też T. Sokołowski, Komentarz do art. 6 Kodeksu cywilnego [w:] A. Kidyba (red.), Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I. Część ogólna, Lex 2009).

Należy przy tym zaznaczyć, że poprzez fakty należy rozumieć wszystkie okoliczności faktyczne, istotne z punktu widzenia danego przepisu prawa materialnego, z którego strona wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne. Nie ma więc większego znaczenia, czy są to okoliczności wskazujące na zaistnienie określonych zdarzeń, czy też na brak wystąpienia tych zdarzeń (fakty negatywne). Jeżeli stronie nie uda się udowodnić okoliczności lub faktów przez nią powołanych, ponosi ona negatywne skutki procesowe, gdyż Sąd nie będzie opierał się na tych okolicznościach lub faktach w swoim rozstrzygnięciu (zob. też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 2010 r. - IV CSK 25/10; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2011 r. - VI ACa 966/10).

Powód zobowiązany był zatem udowodnić, że osobie, jaką wymienił w pozwie jako swojego poprzednika prawnego, przysługiwała wierzytelność wobec pozwanego opiewająca na kwoty wskazane w pozwie, a także, iż nabył skutecznie tę wierzytelność. Pozwany zaś, że wierzytelność taka nie istniała, bądź istniała w innej wysokości.

Należy zaznaczyć, że poprzednika prawnego powoda - (...) S.A. i pozwanego łączyła umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, regulowana art. 56 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.), powód powyższe udowodnił przedkładając kopie zawartej umowy, zaś pozwany powyższemu nie przeczył. Nie ulega wątpliwości także fakt, że pozwany w zamian za świadczone usługi zobowiązany był do zapłaty, a świadczeniodawca był uprawniony do wystawiana dokumentów księgowych – faktur. Pozwany nie kwestionował faktu poprawności wystawienia faktur, czy nieprawidłowej wysokości wskazanych na nich kwot do zapłaty. Pozwany podnosił jedynie, że dokumenty przesyłano na nieprawidłowy adres. Tymczasem z przedstawionego materiału dowodowego wynika, że operator dokonywał doręczeń na wskazany przez pozwanego w umowie adres. Pozwany sam przyznał w toku przesłuchania, że operatora o zmianie adresu nie poinformował, a zatem to on nie dochował należytej staranności, a wszystkie wystawione dokumenty należy uznać za prawidłowe. Trudno zarzucić tutaj jakieś nieprawidłowość działania operatora, to rzeczą pozwanego było poinformować go o zmianie adresu, nadto nie sposób przyjąć, że pozwany nie miał świadomości, że mimo zawartej umowy nie ciąży na nim żadne zobowiązanie, skoro jak przyznał z usług operatora w okresie objętym pozwem korzystał. Winien zatem podjąć jakiekolwiek czynności, żeby dowiedzieć się o aktualnej kwocie do zapłaty, czy powstałym zadłużeniu. Pozwany nie udowodnił także, aby korzystanie z usług operatora było niemożliwe, czy znacznie utrudnione, aby sprzęt był wadliwy, w takiej sytuacji pozwany winien złożyć odpowiednie reklamacje, pozwany nie potrafił zaś w sposób rzetelny potwierdzić, że w ogóle jakąkolwiek reklamację złożył, czy poinformował operatora, że nieprawidłowości mają miejsce. W ocenie Sądu powoływanie się aktualnie na wadliwość świadczonych usług jest jedynie linią obrony przyjętą przez pozwanego.

Pozwany zarzucił także brak legitymacji czynnej powoda. Należy wskazać, iż strona ma legitymację procesową wówczas, gdy na podstawie przepisów prawa materialnego jest uprawniona do występowania w określonym procesie cywilnym w charakterze powoda lub pozwanego, to jest, gdy z wiążącego strony procesu stosunku prawnego wynika zarówno uprawnienie powoda do zgłoszenia konkretnego żądania, jak również obowiązek pozwanego do jego spełnienia. Legitymacja procesowa stanowi przesłankę materialnoprawną, Sąd dokonuje oceny jej istnienia w chwili orzekania, co do istoty sprawy (wyrokowania). Brak legitymacji procesowej zarówno czynnej, jak i biernej prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo.

W świetle powyższego należy zaznaczyć, iż powód zawarł z (...) S.A. umowę cesji wierzytelności względem pozwanego. Przelew wierzytelności regulują postanowienia art. 509 k.c. Przelew wierzytelności (cesja) jest umową, na podstawie której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza). Przedmiotem przelewu co do zasady może być wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać. Powinna ona być też w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Jak wskazał to Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 maja 1999 r., III CKN 423/98 (Legalis nr 45902), konieczne jest wyraźne określenie stosunku zobowiązaniowego, którego elementem jest zbywana wierzytelność. Wymaga się oznaczenia stron tego stosunku zobowiązaniowego oraz przedmiotu świadczenia. ( … ) Należy podkreślić, że nabycia wierzytelności w drodze cesji nie można domniemywać i okoliczność ta powinna wynikać wprost z dokumentów.

Powód przedstawił stosowne dokumenty, z których wynikało przejście wierzytelności w stosunku do pozwanego. Strony umowy cesji zawarły najpierw (...)w dniu 16 czerwca 2021 r., która określała zasady w oparciu o które nastąpi przeniesienie wierzytelności w rozumieniu art. 509 k.c. i następnych. Następnie zawarty został Aneks nr (...) w zakresie przelewu cyklicznego do (...)z dnia 16 czerwca 2021 r., kolejno zawarto Porozumienie nr 4 z dnia 8 października 2021 r., którym przeniesiono wymienione w porozumieniu portfele wierzytelności. Wykaz wierzytelności stanowił załącznik nr 3 do porozumienia (pkt. 9 porozumienia). Z załącznika nr 3 (k. 28 akt) wynika, że wierzytelność przysługująca od pozwanego, została w sposób dostateczny zindywidualizowana tzn. podano dane osobowe dłużnika, w tym numer PESEL i nr konta klienta, który pokrywa się z numerem wskazanym na wystawionych fakturach, nadto wymieniono wszystkie dokumenty księgowe – numery faktur, których zobowiązanie dotyczy. Z tych przyczyn w ocenie Sądu uznać należało, że dokonano skutecznego przelewu wierzytelności, a co za tym idzie powód wykazał legitymację czynną. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia pozostają rozważania pozwanego na temat podmiotów, których działalność polega miedzy innymi na skupowaniu wierzytelności. Obrót wierzytelnościami jest dopuszczony prawem, wierzytelność istnieje, nie jest przedawniona, trudno zatem uznać, że ww. czynność prawna godzi w jakikolwiek sposób w interesy pozwanego, gdyby bowiem operator nie zbył wierzytelności przysługującej mu wobec pozwanego, sam także mógłby jej dochodzić przed Sądem.

Wobec powyższego Sąd uznał, że powód wykazał legitymację czynną oraz zasadność powództwa co do zasady i wysokości i orzekł, jak w punkcie 1. wyroku. Wysokość roszczenia wynikała z przedłożonych faktur.

O obowiązku zapłaty odsetek Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i § 2 k.c. Powód żądał odsetek od daty złożenia pozwy w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1, 11 i3 k.p.c. w zw. z art. 108 k.p.c. i obciążył nimi w całości pozwanego jako stronę przegrywającą spór. Powód poniósł koszty procesu, na które składają się kwoty: 100 zł – tytułem opłaty od pozwu, 270 zł tytułem wynagrodzenia występującego w sprawie pełnomocnika będącego radcą prawnym w stawce minimalnej (§ 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 265), oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.