Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 września 2024 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Lidia Grzelak

Protokolant st. sekr. sąd. Edyta Wojciechowska

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2024 r. w Ciechanowie

na rozprawie

sprawy z powództwa P. B.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę 8413,20 zł

I zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) w W. na rzecz powoda P. B. kwotę 1033,20 zł ( jeden tysiąc trzydzieści trzy złote dwadzieścia groszy ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 września 2021 r. do dnia zapłaty;

II w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III zasądza od powoda P. B. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) w W. kwotę 1430,00 zł ( jeden tysiąc czterysta trzydzieści złotych ) tytułem zwrotu części kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

sędzia Lidia Grzelak

Sygn. akt I C 57/24

UZASADNIENIE

Powód P. B. wniósł w dniu 24 stycznia 2024 r. ( data stempla operatora pocztowego ) do Sądu Rejonowego w Ciechanowie pozew przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W., żądając zasądzenia na swoją rzecz kwoty 8413,20 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 24 września 2021 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się należność z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W.. Wnosił ponadto o zasądzenie na swoją rzecz od powoda P. B. zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 maja 2021 r. w U. gmina C. doszło do zdarzenia drogowego z udziałem pojazdów: jednego marki A. (...) nr rej. (...) - sprawcy kolizji oraz drugiego marki C. nr rej. (...). Pojazd marki A. (...) nr rej. (...) w dniu 21 maja 2021 r. posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej dla posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego pojazdu w Towarzystwie (...) S.A. w W. ( bezsporne ).

J. A. (1), właściciel pojazdu marki C. nr rej. (...) zgłosiła telefonicznie w dniu 24 maja 2021 r. szkodę do zakładu ubezpieczeń sprawcy kolizji, informując, że chce skorzystać z oferty najmu pojazdu zastępczego. J. A. (1) otrzymała od zakładu ubezpieczeń informację na temat najmu pojazdu zastępczego, oferty zakładu ubezpieczeń w tym zakresie oraz o wysokości maksymalnych stawek akceptowanych przez ubezpieczyciela – 120,00 zł netto/doba, jak też o prawie ubezpieczyciela do weryfikacji stawki najmu pojazdu zastępczego. Ostatecznie nie skorzystała z oferty kontaktu w firmą (...) - wypożyczalnią pojazdów współpracującą z ubezpieczycielem ( zgłoszenie szkody – nagranie płyta CD koperta k. 48 ).

W dniu 25 maja 2021 r. J. A. (1) zawarła z P. B. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą NO.1 P. B. w W. umowę najmu pojazdu zastępczego, na mocy której w okresie od dnia 25 maja 2021 r. godz. 11:00 do dnia 6 lipca 2021 r. godz. 11:00 ( 42 dni ) korzystała z pojazdu zastępczego marki L. nr rej. (...). Cena najmu wynosiła 260,00 zł netto za dobę tj. łącznie za 42 dni – 13431,60 zł brutto przy uwzględnieniu rabatu za okres najmu powyżej 7 dni. J. A. (1) dane firmy (...) znalazła w internecie. Nie zainteresowała się szczegółowo ofertą zakładu ubezpieczeń w tym zakresie, nie skorzystała z oferty ubezpieczyciela, któremu zgłosiła szkodę, o przekazanie danych do kontaktu wypożyczalni współpracującej z tym ubezpieczycielem zgodnie z informacją udzieloną jej podczas zgłoszenia telefonicznego szkody. W dniu 25 maja 2021 r. J. A. (1) skontaktowała się e-mailem, na prośbę pracowników firmy (...), już po zawarciu z nim umowy, z zakładem ubezpieczeń z prośbą o przesłanie odpowiedzi na szereg szczegółowych pytań dotyczących najmu pojazdu zastępczego, w tym co do udziału własnego w szkodzie w pojeździe zastępczym, limitu kilometrów, kaucji, osób uprawnionych do korzystania z tego pojazdu, kosztów dodatkowych np. podstawienia pojazdu, klasy auta i czasu jego podstawienia, okresu trwania najmu w zależności od tego czy szkoda jest częściowa czy całkowita, korzystania z pojazdu w celu wyjazdu za granicę. Umowa najmu zawarta pomiędzy J. A. (1) nie zawiera zapisów odnoszących się do zawartych w e –mailu wątpliwości co do zasad najmu pojazdu zastępczego adresowanym do ubezpieczyciela. Jednocześnie strony zawarły umowę cesji wierzytelności ( e-mail k. 15, faktura k. 17, umowa najmu pojazdu zastępczego k. 18, umowa cesji wierzytelności k. 9, zeznania świadków J. A. (1) k. 55 – 56, D. A. k. 243 – 244 ).

Pismem z dnia 31 maja 2021 r. ubezpieczyciel zawiadomił J. A. (1), że ustalił, że naprawa pojazdu jest ekonomicznie nieuzasadniona, proponując wypłatę odszkodowania w kwocie 30400,00 zł. Decyzją z dnia 28 czerwca 2021 r. ubezpieczyciel przyznał odszkodowanie w wysokości 31211,80 zł ( informacja k. 38, decyzja k. 39 ).

P. B. zgłosił roszczenie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego do Towarzystwo (...) S.A. w W. pismem z dnia 26 sierpnia 2021 r. wzywając do zapłaty kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 13431,60 zł w terminie 30 dni od otrzymania wezwania. P. B. otrzymał decyzją zakładu ubezpieczeń z dnia 23 września 2021 r. zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres 34 dni ( 25 maja 2021 r. – 28 czerwca 2021 r. ) w łącznej kwocie 5018,40 zł brutto tj. przy przyjęciu stawki za dobę najmu na kwotę 120,00 zł netto tj. 147,60 zł brutto ( bezsporne ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt szkody ( k. 66 - 242 ) oraz zeznań świadków J. A. (1) ( k. 55 – 56 ) i D. A. ( k. 243 - 244 ).

W ocenie Sądu, powyższe dowody są w pełni wiarygodne; żadna ze stron nie kwestionowała ich mocy dowodowej. Spór w niniejszej sprawie dotyczył stawki najmu pojazdu zastępczego oraz uzasadnionego okres najmu tego pojazdu zastępczego.

Zeznania świadka A. A. ( k. 244 – 245 ) są wiarygodne, nie mają jednak istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo P. B. zasługuje na uwzględnienie jedynie częściowo tj. do kwoty 1033,20 zł.

Powód P. B. jako następca prawny J. A. (1) dochodzi swego roszczenia na zasadach ogólnych, wynikających z art. 361 - 363 kc. Szkoda objęta odpowiedzialnością ubezpieczyciela podlega bowiem naprawieniu właśnie według tych ogólnych zasad. Wynika to z treści art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie zaś z art. 36 ust. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Z powyższego wynika, że dla oceny roszczeń odszkodowawczych powoda w związku z nabyciem wierzytelności z tytułu najmu pojazdu zastępczego, należało określić – według ogólnych zasad prawa cywilnego – do jakich świadczeń byłby zobowiązany posiadacz lub kierowca samochodu, z którego winy nastąpiło zdarzenie drogowe. W niniejszej sprawie, Sąd ustalił, że odpowiedzialnym za zdarzenie drogowe z dnia 21 maja 2021 r. jest kierowca samochodu marki A. (...) nr rej. (...), posiadający ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

W myśl art. 363 § 1 kc, naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego: bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

Szkodą jest uszczerbek, jakiego doznała określona osoba w swych dobrach lub interesach. W efekcie owo naprawienie szkody ma zmierzać do odwrócenia w dobrach poszkodowanego skutków zdarzenia wyrządzającego mu szkodę i przywrócenia – w znaczeniu prawnym – stanu, jaki by istniał gdyby owo zdarzenie nie nastąpiło. Zgodnie z powszechnie przyjętym obecnie poglądem, odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego ( uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie III CZP 5/11 ). Sąd Najwyższy podkreślił, że utrata możliwości korzystania z pojazdu stanowi negatywne następstwo majątkowe, a wydatki, które służą ograniczeniu ( wyłączeniu tego negatywnego następstwa ) należy kwalifikować jako szkodę majątkową podlegającą naprawieniu w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela wynikającej z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Sąd Najwyższy podkreślił przy tym znaczenie dwóch kryteriów - celowości wydatków oraz ich ekonomicznego uzasadnienia.

Za wydatek niezbędny ( celowy ) należy uznać wydatek poniesiony na korzystanie z innego pojazdu w takim zakresie, w jakim poszkodowany korzystałby ze swojego środka lokomocji, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wydatki ekonomicznie uzasadnione to wydatki na najem pojazdu zasadniczo o podobnej klasie do pojazdu uszkodzonego lub zniszczonego, poniesione w oparciu o stawki czynszu najmu, które obowiązują na danym rynku lokalnym ( ceny rynkowe za tego typu usługi ) i w czasie naprawy pojazdu mechanicznego lub do czasu nabycia nowego pojazdu.

Wskazać należy, że pozwany zakład ubezpieczeń przyznał decyzją z dnia 23 września 2021 r. i wypłacił powodowi P. B. w toku postępowania likwidacyjnego koszty najmu pojazdu zastępczego, przyjmując okres najmu pojazdu zastępczego na 34 dni, w dobowej stawce w wysokości 120,00 zł netto ( 147,60 zł brutto ) tj. łącznie 5018,40 zł brutto.

Jak wskazano powyżej, pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W. zakwestionował w niniejszym procesie, zarówno stawkę najmu pojazdu zastępczego wynikającą z umowy zawartej przez powoda z J. A. (1), jak i czas trwania umowy.

Odnosząc się do kwestii wysokości stawki najmu pojazdu zastępczego, podkreślić należy, że poszkodowana J. A. (1) podczas zgłoszenia telefonicznego szkody, a następnie pisemnie, otrzymała od zakładu ubezpieczeń informację w zakresie możliwości organizacji pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela, jak też o akceptowanych stawkach tego najmu w przypadku zawarcia umowy najmu przez poszkodowaną z pominięciem zakładu ubezpieczeń. J. A. (1) skorzystała z możliwości zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego z pominięciem oferty zakładu ubezpieczeń sprawcy szkody, nie podejmując żadnych działań w celu sprawdzenia wysokości stawki najmu czy też możliwości udostępnienia mu pojazdu o zbliżonych parametrach w dniu 25 maja 2021 r. przez firmę współpracującą z zakładem ubezpieczeń. Podkreślić należy, że – jak wskazano powyżej - ubezpieczyciel uprzedził również poszkodowaną o możliwości weryfikacji dobowych stawek najmu. Proponowane przez zakład stawki najmu pojazdu zastępczego, były ponad dwukrotnie niższe, niż wynikające z umowy zawartej przez J. A. (1) z P. B..

Wskazać należy, że nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym ze zdarzeniem komunikacyjnym mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów ( art. 354 § 2 kc, art. 362 i 826 § 1 kc ). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu tylko wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. W ocenie zatem Sądu, zachowanie poszkodowanej J. A. (1), która nie korzysta z korzystniejszej ekonomicznie oferty zakładu ubezpieczeń i zawiera umowę najmu pojazdu zastępczego w stawce dziennej ponad dwukrotnie przewyższającej stawki proponowane przez ubezpieczyciela, nie może zasługiwać na aprobatę. Powód P. B. nie wykazał, że pojazd wynajęty przez niego J. A. (2) spełniał w wyższym stopniu kryteria przydatności; nie wykazał również, że samochód odpowiadający klasą pojazdowi poszkodowanej nie był w tym okresie dostępny w ofercie zakładu ubezpieczeń. Pomimo zakwestionowania wysokości stawki najmu przez zakład ubezpieczeń, który przedstawił ofertę najmu pojazdów w zdecydowanie niższej stawce, nie wykazał również, że stawka zaproponowana przez niego jest adekwatna do klasy pojazdu oraz ekonomicznie uzasadniona. W uchwale z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17 Sąd Najwyższy podkreślił, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. W tym kontekście istotne znaczenie ma nie tylko równorzędność samego pojazdu, ale także dodatkowych warunków umowy, takich jak np. czas i miejsce udostępnienia oraz zwrotu pojazdu zastępczego czy też obowiązek wpłaty kaucji. Jeżeli istotne warunki wynajmu proponowanego przez ubezpieczyciela ( we współpracy z przedsiębiorcą wynajmującym pojazdy ) czynią zadość potrzebie ochrony uzasadnionych potrzeb poszkodowanego, nie ma podstaw, by obciążać osoby zobowiązane do naprawienia szkody wyższymi kosztami związanymi ze skorzystaniem przez poszkodowanego z droższej oferty. Odstępstwa od tej reguły nie uzasadniają drobne niedogodności o charakterze niemajątkowym, które mogą wiązać się np. z koniecznością nieznacznie dłuższego oczekiwania na podstawienie pojazdu zastępczego proponowanego przez ubezpieczyciela. Należy też podkreślić, że proponowana wykładnia nie eliminuje ani nie ogranicza przysługującej poszkodowanemu swobody wyboru kontrahenta, od którego najmie pojazd. Sprawia jedynie - ze względu na obowiązek zapobiegania zwiększeniu rozmiarów szkody - że zawierając umowę na mniej korzystnych warunkach od proponowanych przez ubezpieczyciela, poszkodowany będzie zmuszony ponieść część związanych z tym kosztów.

Podkreślić należy, że poszkodowana J. A. (1) w istocie nie wyraziła żadnego zainteresowania ofertą ubezpieczyciela w zakresie najmu pojazdu zastępczego, nie chciała poznać bliżej jej warunków i nie dokonała oceny, czy oferta którą wybrała lepiej zaspokaja jej potrzeby, czy też może skorzystanie z pojazdu oferowanego przez ubezpieczyciela byłoby wystarczające, na co wskazuje jej e-mail zawierający szereg szczegółowych pytań dotyczących najmu pojazdu zastępczego, wysłany jednak dopiero po podpisaniu umowy z powodem. Jak przyznał świadek D. A. zapytanie zostało przesłane na prośbę firmy powoda, a nie z własnej inicjatywy i chęci zapoznania się z ofertą ubezpieczyciela. Należy również zauważyć, że wiele z tych okoliczności wskazanych jako pytania w e-mailu adresowanym do pozwanego ubezpieczyciela, nie było w ogóle przedmiotem umowy najmu pojazdu, którą J. A. (1) zawarła z powodem, co wskazuje, że te warunki umowy, istotne w przypadku zawarcia umowy z wypożyczalnią współpracującą z ubezpieczycielem, nie miały żadnego znaczenia w przypadku zawarcia umowy w tym samym przedmiocie z powodem. J. A. (1) przy zgłoszeniu szkody telefonicznie w dniu 24 maja 2021 r., a następnie na piśmie, otrzymała ofertę zakładu ubezpieczeń w tym zakresie; nie dokonała jednak porównania ofert i nie rozważyła zmiany firmy i pojazdu zastępczego na mający te same lub zbliżone parametry ale w zdecydowanie niższej stawce dobowej. Mając powyższe na uwadze, należało w ocenie Sądu przyjąć, iż poszkodowana pozostając bierną na przedstawioną jej propozycję pozwanego zakładu ubezpieczeń, nie dopełniła obowiązku współdziałania przy minimalizacji szkody, która dodatkowo została zwiększona przez wynajęcie pojazdu u podmiotu stosującego znacznie wyższe dobowe stawki najmu pojazdu. Ubezpieczyciel dokonał w toku czynności likwidacyjnych wszystkich czynności, jakie mogły zostać wykonane przy stwierdzonym stopniu współpracy poszkodowanej z pozwanym. To na poszkodowanej spoczywał obowiązek zbadania warunków najmu oferowanego przez towarzystwo ubezpieczeń. W tym kontekście, dla rozstrzygnięcia sprawy nie ma znaczenia fakt, iż poszkodowana J. A. (1) poprosiła e-mailem o przedstawienie warunków najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela, gdyż miało to miejsce już po podpisaniu umowy z powodem i nie wyraziła wprost woli zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego za pośrednictwem ubezpieczyciela.

Odnosząc się do czasu trwania najmu pojazdu zastępczego przywołać należy uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 22 listopada 2013 r. wydaną w sprawie III CZP 76/13, w której podkreślono, że odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego w okresie niezbędnym do nabycia innego pojazdu mechanicznego, jeżeli odszkodowanie ustalone zostało w wysokości odpowiadającej różnicy pomiędzy wartością pojazdu mechanicznego sprzed zdarzenia powodującego szkodę, a wartością pojazdu w stanie uszkodzonym, którego naprawa okazała się niemożliwa lub nieopłacalna ( tzw. szkoda całkowita ).

Uznać należy, zdaniem Sądu, że okres trwania najmu pojazdu zastępczego powinien trwać od dnia 25 maja 2021 r. do dnia 5 lipca 2021 r. Z tego tytułu Sąd zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W., na rzecz powoda P. B. kwotę 1033,20 zł tytułem dopłaty do kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres 7 dni w stawce dobowej 120,00 zł netto tj. 147,60 zł brutto. W ocenie Sądu, brak jest podstaw do obliczenia czasu najmu pojazdu zastępczego przy uwzględnieniu jedynie daty wypłaty odszkodowania. Takie założenie nie uwzględnia okresu niezbędnego na zakup innego pojazdu. Zdaniem Sądu, termin 7-dniowy na nabycie kolejnego pojazdu jest wystarczający, przy uwzględnieniu, że poszkodowana J. A. (1) już w dniu 31 maja 2021 r. uzyskała od ubezpieczyciela informację, że szkoda została zakwalifikowana jako szkoda całkowita oraz o przypuszczalnej wysokości odszkodowania, sprecyzowanej dopiero decyzją z dnia 28 czerwca 2021 r. Pomimo braku środków finansowych na nabycie pojazdu, miała zatem czas na zorientowanie się w ofercie rynkowej pojazdów nowych oraz używanych, zarówno co do marek, modeli, jak i cen, aby po otrzymaniu odszkodowania móc niezwłocznie dokonać zakupu.

W pozostałym zakresie sąd oddalił powództwo jako niezasadne.

Odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 1033,20 zł, Sąd zasądził zgodnie z żądaniem pozwu od dnia 24 września 2021 r. tj. od dnia wymagalności roszczenia zgodnie z terminem wynikającym z wezwania do zapłaty. Sąd miał na uwadze, że już na etapie postępowania likwidacyjnego pozwany zakład ubezpieczeń dysponował dowodami potwierdzającymi roszczenia powoda co do okresu uzasadnionego najmu pojazdu zastępczego, a nieuznanie w tym zakresie roszczenia powoda było wynikiem nieprawidłowego obliczenia okresu najmu przez zakład ubezpieczeń, z pominięciem okresu niezbędnego na zakup pojazdu po otrzymaniu odszkodowania przez poszkodowaną. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Stosownie zaś do ust. 2 cyt. artykułu w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

O kosztach procesu Sąd orzekł stosownie do art. 100 kpc, stosunkowo je rozdzielając. Sąd miał bowiem na uwadze, że powód wygrał proces w 12 %. Sąd zasądził zatem od powoda na rzecz pozwanego zakładu ubezpieczeń łącznie kwotę 1430,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na kwotę tę składają się: zwrot kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 1800,00 zł według stawki od oddalonej części powództwa ustalonych zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Tak ustalone koszty Sąd pomniejszył o należne powodowi od pozwanego koszty procesu: kwota 100,00 zł tytułem opłaty sądowej od uwzględnionej części powództwa oraz kwota 270,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego według stawki od uwzględnionej części powództwa ustalonych zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.