Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2023 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2023 roku w Gliwicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa E. J., P. R.

przeciwko (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) w W. na rzecz powoda E. J. kwotę 100.000zł (sto tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

-od kwoty 20.000zł (dwadzieścia tysięcy złotych) od dnia 23 lutego 2010r.

-od kwoty 80.000zł (osiemdziesiąt tysięcy złotych od dnia 5 października 2019r.

2.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda P. R. kwotę 100.000zł (sto tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

-od kwoty 20.000zł (dwadzieścia tysięcy złotych) od dnia 23 lutego 2010r.

-od kwoty 80.000zł (osiemdziesiąt tysięcy złotych od dnia 5 października 2019r.

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powodów kwotę 10.800zł (dziesięć tysięcy osiemset złotych) kosztów zastępstwa procesowego

4.  nakazuje pobranie od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gliwicach kwoty 21.099,30zł (dwadzieścia jeden tysięcy dziewięćdziesiąt dziewięć złotych 30/100) tytułem kosztów sądowych, od uiszczenia których powodowie byli zwolnieni

SSO Wojciech Hajduk

IC 609/19 UZASADNIENIE

Powodowie E. J. i P. R. w pierwotnym żądaniu skierowanym do Sądu Rejonowego w Zabrzu domagali się zasądzenia od (...) w W. kwot po 20.000,00zł na rzecz każdego z nich tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 23 lutego 2010 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazali, że w dniu 23 czerwca 2009 r. miał miejsce wypadek komunikacyjny, w wyniku którego doznali licznych obrażeń ciała. Podali, że sprawcą zdarzenia był kierujący pojazdem marki S. o numerze rejestracyjnym (...) R. P.. Pojazd sprawcy zdarzenia był ubezpieczony w chwili wypadku w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanej. Powodowie pismem z dnia 21 stycznia 2010 r. zgłosili pozwanej szkodę, jednakże w odpowiedzi wydano decyzję odmowną z dnia 23 lutego 2010 r., która została następnie podtrzymana w związku z prośbą powodów o weryfikację stanowiska (pozew k. 2-5).

Pozwana (...) w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania, kwestionując powództwo co do zasady i wysokości. Uzasadniając swoje stanowisko wskazała m.in., że szkoda powstała w wyniku przeprowadzenia prac remontowych dachu budynku, a jej bezpośrednią przyczyną był błąd operatora zwyżki, który nie zabezpieczył odpowiednio miejsca wykonywania pracy. Zdaniem pozwanej, samochód marki S. został zaparkowany na chodniku i nie był w tym czasie w ruchu, w myśl obowiązujących przepisów prawa. Z uwagi na to, że przedmiotowa szkoda nie powstała w związku z ruchem pojazdu marki S., w ocenie pozwanej, nie zachodzi jej odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie. Odpowiedzialność za przedmiotowe zdarzenie ponosi na zasadzie art. 435 k.c. przedsiębiorstwo, które było odpowiedzialne za właściwe zabezpieczenie terenu pracy zwyżki. Zarzuciła brak związku przyczynowego pomiędzy zaistniałą szkodą, a ruchem pojazdu, gdyż do wypadku — w jej ocenie — doszło w związku z ruchem przedsiębiorstwa, a nie wskutek ruchu pojazdu. Zarzucił również przyczynienie się powodów do wypadku przez nieodpowiednie oznaczenie miejsca wykonywania prac (odpowiedź na pozew k. 60-66).

Wyrokiem z dnia 17.09.2013r sygn. VIIIV 350/10 Sąd Rejonowy w Zabrzu oddalił powództwo. Uzasadnił, że powodowie jako pracownicy (...) — J. S. w Z. wykonywali przy ul. (...) prace polegające na osłonięciu remontowanego budynku siatką ochronną zabezpieczającą przed spadaniem dachówek. Prace te powodowie wykonywali znajdując się w koszu podnośnika montażowego marki S. 200 0 numerze rejestracyjnym (...), którego operatorem był R. P. pracownik firmy (...) - A. L. w B., świadczącej w tym zakresie usługi dla pracodawcy powodów. Po jakimś czasie, operator R. P. przemieścił ramię zwyżki wraz z koszem, w którym znajdowali się powodowie, tak aby powodowie mogli zabezpieczyć kolejny fragment budynku. Jednakże wykonując ten manewr, operator wysunął ramię zwyżki nad jezdnię. W ramię to uderzył nadjeżdżający samochód ciężarowy marki S. o numerze rejestracyjnym (...), co spowodowało obrócenie się ramienia zwyżki i uderzenie w drzewo, w następstwie czego powodowie znajdujący się w koszu zwyżki z niego wypadli, doznąjąc licznych obrażeń ciała. Samochód marki S. w momencie wypadku był zaparkowany na chodniku, pomiędzy drzewami, równolegle do budynku i ul. (...). Miał włączony silnik, co umożliwiało poruszanie zwyżką. Pas drogowy w obrębie pracy zwyżki nie był zabezpieczony.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 9 lutego 2009 r., II K 936/09, R. P. został uznany za winnego popełnienia przestępstwa z art.160§1 i 3 k.k. w związku z tym, że pełniąc obowiązki operatora podnośnika, w którym pracę wykonywali powodowie, poprzez nieodpowiednie zabezpieczenie miejsca wykonywania pracy, nie oznakowując pasa jezdni, nad który wystawiono ramię podnośnika, nieumyślnie naraził powodów na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu.

Pojazd marki S. o numerze rejestracyjnym (...) w dniu zdarzenia był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanej.

Sąd Rejonowy podzielił zarzuty pozwanej spółki oraz przytoczone przez pozwaną w pismach procesowych na ich uzasadnienie argumenty. W ocenie Sądu Rejonowego, szkoda jakiej doznali powodowie na skutek wypadku w dniu 23 czerwca 2009 r. nie była następstwem ruchu pojazdu mechanicznego ale ruchu przedsiębiorstwa, w związku z czym powództwo oddalił.

Od powyższego rozstrzygnięcia apelację wnieśli powodowie domagając się uchylenia wyroku. Zarzucili zaskarżonemu orzeczeniu naruszenie przepisu art. 34 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych poprzez jego niezastosowanie polegające na uznaniu, że szkoda na osobie powodów nie powstała w związku z ruchem pojazdu mechanicznego w sytuacji gdy z powołanego wyżej przepisu jednoznacznie wynika, że za szkodę związaną z ruchem pojazdu mechanicznego uważa się również szkodę powstałą podczas i w związku z postojem tego pojazdu, a do szkody na osobach powodów doszło w takiej sytuacji — w warunkach ruchu drogowego i wobec niewłaściwego oznakowania postoju pojazdu.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 2.04.2014r. sygn. IIICa 15/14 uchylono wyrok Sądu Rejonowego w Zabrzu do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu wskazano, że nie rozpoznano istoty sprawy. Sąd II instancji w całości podzielił ustalenia faktyczne Sądu Rejonowego. Wskazał, że w orzecznictwie przyjmuje się, który podziela, że ruch samochodu w podobnych sytuacjach ustaje dopiero z chwilą zakończenia wszystkich zaplanowanych czynności i powrotu samochodu do bazy (tak m.in. Sąd Apelacyjny w Lodzi w uzasadnieniu wyroku z dnia 15 listopada 2013 r. ACa 639/13). Zamontowany na samochodzie podnośnik traktować należy jako część składową rzeczy w rozumieniu art. 47kc. Skutki ubezpieczenia OC obejmują więc nie tylko mobilny nośnik na jakim zamontowany jest podnośnik ale cały mechaniczny środek komunikacji (por. uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 22 listopada 2010 r. sygn. I ACa 615/12, wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 7 lutego 2012 r.l ACa 1382/11). Tym samym w wytycznych dla Sądu I instancji wskazał, że ponownie rozpoznając sprawę należy poczynić ustalenia mając na względzie, że samochód marki S. pozostawał w chwili wypadku w ruchu w rozumieniu art. 34 ust. 2 ustawy i art. 436 k.c. w zw z art. 435 k.c.

Pismem z dnia 4.10.2019r. (k-687-688) powodowie rozszerzyli żądanie domagając się zasądzenia kwoty po 100.000zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie:

-od kwoty 20.000zł od dnia 23.02.2010r.

- od kwoty 80.000zł od dnia rozszerzenia żądania

Postanowieniem z dnia 14.10.2019r. stwierdzono niewłaściwość rzeczową i sprawę przekazano Sądowi Okręgowemu w Gliwicach jednocześnie doręczając pozwanemu odpis pisma rozszerzającego żądanie [k-691]

PONOWNIE ROZPOZNAJĄC SPRAWĘ POCZYNIONO NASTEPUJĄCE USTALNIA FAKTYCZNE

W dniu 23 czerwca 2009 r. powodowie jako pracownicy (...) w Z. wykonywali przy ul. (...) prace polegające na osłonięciu remontowanego budynku siatką ochronną zabezpieczającą przed spadaniem dachówek. Prace te przeprowadzali znajdując się w koszu podnośnika montażowego marki S. 2000 nr rej. (...) , którego operatorem był R. P. - pracownik (...) w B., świadczącej w tym zakresie usługi dla pracodawcy powodów. Po jakimś czasie, operator R. P. przemieścił ramię zwyżki wraz z koszem, w którym znajdowali się powodowie, tak aby powodowie mogli zabezpieczyć kolejny fragment budynku. Wykonując ten manewr wysunął ramię zwyżki nad jezdnię. W ramię to uderzył nadjeżdżający samochód ciężarowy marki S. o numerze rejestracyjnym (...), co spowodowało obrócenie się ramienia zwyżki i uderzenie w drzewo, w następstwie czego ramię wzywżki uległo złamaniu, a powodowie znajdujący się w koszu z niego wypadli.

Samochód marki S. w momencie wypadku był zaparkowany na chodniku, pomiędzy drzewami, równolegle do budynku i ul. (...). Miał włączony silnik, za pośrednictwem pracy którego, operator poruszał zwyżką. Pas drogowy w obrębie pracy zwyżki nie był zabezpieczony ( bezsporne, dowód: zeznania świadka R. P. k. 108, 353 zeznania powodów k. 161-162, 362-363; opinia biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej inż. Z. T. k- 175-186).

Przy wykonywaniu prac doszło do szeregu naruszeń zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, które pośrednio przyczyniły się do wypadku. W szczególności doszło do:

a.  nieodpowiedniego zabezpieczenia i wyznaczenia strefy niebezpiecznej od strony ulicy

b.  nieużywania przez pracowników środków ochrony indywidualnej do ochrony przed upadkiem z wysokości ulicy,

c.  wykonywanie pracy przez pracowników pomimo niezałożonych środków ochrony indywidualnej do ochrony przed upadkiem z wysokości,

a.  brak instrukcji bezpiecznego wykonywania robót związanej z pracami na wysokości,

d.  niezapoznanie pracowników z instrukcją bezpiecznego wykonywania robót związanej z pracami na wysokości,

e.  wykonywanie pracy przez pracowników pomimo niezapoznania się z instrukcją bezpiecznego wykonywania robót związanej z pracami na wysokości,

f.  tolerowanie przez osoby nadzorujące wykonywania prac przez pracowników w koszu zwyżki bez środków ochrony indywidualnej do ochrony przed upadkiem z wysokości,

g.  brak nadzoru w czasie wykonywania prac szczególnie niebezpiecznych na wysokości

Naruszało to przepisy art. 237 ⁴ kp oraz min. przepisy §39, §41, §81 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy2, zgodnie z którymi

wg §31 rozporządzenia pracodawca realizuje obowiązek zapewnienia pracownikom bezpieczeństwa i higieny pracy, w szczególności przez zapobieganie zagrożeniom związanym z wykonywaną pracą, właściwą organizację pracy, stosowanie koniecznych środków profilaktycznych oraz informowanie i szkolenie pracowników (ust1), Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, powinien być realizowany na podstawie ogólnych zasad dotyczących zapobiegania wypadkom i chorobom związanym z pracą, w szczególności przez:

- zapobieganie zagrożeniom

-przeprowadzanie oceny ryzyka związanego z zagrożeniami, które nie mogą być wykluczone

-likwidowanie zagrożeń u źródeł ich powstawania

-dostosowanie warunków i procesów pracy do możliwości pracownika, w szczególności przez odpowiednie projektowanie i organizowanie stanowisk pracy, dobór maszyn i innych urządzeń technicznych oraz narzędzi pracy, a także metod produkcji i pracy — z uwzględnieniem zmniejszenia uciążliwości pracy, zwłaszcza pracy monotonnej i pracy w ustalonym z góry tempie, oraz ograniczenia negatywnego wpływu takiej pracy na zdrowie pracowników (ust2)

- instruowanie pracowników w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy.

Wg §41ust1 i 2 rozporządzenia pracodawca jest obowiązany udostępnić pracownikom, do stałego korzystania, aktualne instrukcje bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące stosowanych w zakładzie procesów technologicznych oraz wykonywania prac związanych z zagrożeniami wypadkowymi lub zagrożeniami zdrowia pracowników.

Wg §81 rozporządzenia pracodawca powinien określić szczegółowe wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac szczególnie niebezpiecznych, a zwłaszcza zapewnić: bezpośredni nadzór nad tymi pracami wyznaczonych w tym celu osób, odpowiednie środki zabezpieczające, instruktaż pracowników

Zgodnie z §83 ust1 i 3 rozporządzenia przed rozpoczęciem robót budowlanych, rozbiórkowych montażowych prowadzonych bez wstrzymania ruchu zakładu pracy lub jego części w miejscach przebywania pracowników zatrudnionych przy innych pracach lub działania maszyn i innych urządzeń technicznych, pracodawca, u którego mają być prowadzone roboty, i osoba kierująca robotami powinni ustalić w podpisanym protokole szczegółowe warunki bezpieczeństwa higieny pracy, z podziałem obowiązków w tym zakresie. Teren prowadzenia robót, o których mowa w 82. powinien być wydzielony i wyraźnie oznakowany. W mieiscach niebezpiecznych należy umieścić znaki informujące o rodzaju zagrożenia oraz stosować inne środki zabezpieczające przed skutkami zagrożeń (siatki, bariery itp.)

Naruszenia te dotyczyły przede wszystkim pracodawcy powodów oraz kierującego

pojazdem.

Powodowie przyczynili się nieznacznie do skutków wypadku decydując się na wykonywanie prac nie używając środków ochrony indywidualnej do ochrony przed upadkiem z wysokości i wykonując pracę pomimo niezapoznania się z instrukcją bezpiecznego wykonywania robót związanej z pracami na wysokości (niekwestionowana opinia biegłego z zakresu BHP C. K. k-808-814, opinia biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej inż. Z. T. k- 175-186 dokumentacja k-339- 349).

Na skutek wypadku powód P. R. odniósł obrażenia w postaci urazu czaszkowo mózgowego licznymi złamaniami kości twarzoczaszki w tym łusek kości skroniowych sitowia, zatok szczękowych kości nosowych co spowodowało utratę węchu i zaburzenia smaku, deformację przegrody nosa z deformacją zewnętrzną nosa. Uszczerbek na zdrowiu z tytułu obrażeń o charakterze laryngologicznym wyniósł 20% (opinia biegłego z zakresu otolaryngologii dr J. L. k-460-464, opinia uzupełniająca k-494). Obrażenia o charakterze ortopedycznym spowodowały trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 19% (opinia biegłego ortopedy A. K. k-861-865), obrażenia o charakterze stomatologicznym spowodowały 10% uszczerbku na zdrowiu (opinia biegłej chirurga-stomatologa A. M. k-667-670). Znaczące cierpienia psychiczne miały negatywny wpływ na jego psychikę, jednak nie doszło do eskalacji negatywnych skutków pod postacią trwałych zaburzeń psychicznych (opinia biegłej psycholog A. P. k-586-587 oraz opinia biegłej psychiatry B. M. k-634-637).

Powód E. J. odniósł obrażenia w postaci złamania kości czołowej, kości klinowych, skroniowych, jarzmowych sitowia, zatok szczękowych podniebienia kostnego oraz szczęki kości nosowych. Stłuczenia krwotocznego prawego płata czołowego mózgu bez utrwalonych następstw neurologicznych, zaniku nerwu wzrokowego lewego (pozbawiającego te oko wzroku) z towarzyszącą nadwzrocznością obu oczu, zezem zbieżnym oka lewego, stłuczenia powłok klatki piersiowej i brzucha. Obrażenia o charakterze okulistycznym spowodowały trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 32,5% (opinia biegłego neurologa dr M. W. i kulisty M. J. k-543-548). Obrażenia o charakterze ortopedycznym dały 21% uszczerbek na zdrowiu (opinia biegłego ortopedy A. K. k-856-860, opinia uzupełniająca k-896-897). Po zdarzeniu stan psychiczny powoda uległ zachwianiu: pojawiły się problemy ze snem, lęki sytuacyjne, apatia i złość, co jednakże wpisuje się w niepowikłane mechanizmy funkcjonowania w obliczu sytuacji stresogennych, doznał zachwiania równowagi psychicznej, jednak nie doszło do eskalacji negatywnych skutków pod postacią trwałych z zaburzeń psychicznych (opinia biegłej psycholog A. P. k-582-583 oraz opinia biegłej psychiatry B. M. k-630-633). Obrażenia o charakterze stomatologicznym spowodowały 1% uszczerbek na zdrowiu (opinia biegłej chirurga szczękowego A. M. k-667-670).

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 9 lutego 2009 r., Il K 936/09, R. P. został uznany za winnego popełnienia przestępstwa z art. 160§ 1 i 3 k.k. w związku z tym, że pełniąc obowiązki operatora podnośnika, w którym pracę wykonywali powodowie, poprzez nieodpowiednie zabezpieczenie miejsca wykonywania pracy, nie oznakowując pasa jezdni, nad który wystawiono ramię podnośnika, nieumyślnie naraził powodów na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu (dowód: wyrok Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 9 lutego 2009 r., Il K 936/09 k. 212).

Pojazd marki S. o numerze rejestracyjnym (...) w dniu zdarzenia był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego (bezsporne, dowód: polisa z dnia 19 listopada 2008 r. znajdująca się w aktach szkody nr (...)).

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o wyżej powołane dowody. Opinie biegłych neurologa dr M. W., okulisty M. J. chirurga szczękowego A. M., psycholog A. P.; psychiatry B. M. oraz biegłego z zakresu BHP C. K. nie były kwestionowane.

Opinię biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej inż. Z. T. zakwestionował pozwany w zakresie w jakim stwierdził, że ponosi odpowiedzialność za skutki wypadku. Kwestia ta została przesądzona wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 2.04.2014r. sygn. III Ca 15/14.

Do opinii biegłego ortopedy A. K. k-856-860 zastrzeżenia zgłosił pozwany w piśmie z 8.08.2022r. wnosząc o uzupełnienie czy uszczerbek wskazany przez biegłego nie został powielony z opinią chirurga stomatologa k-882. Do opinii uzupełniającej k-896-897, wyjaśniającej te kwestie strony nie wniosły zastrzeżeń.

Do opinii biegłego otolaryngologa J. L. k-460 -464 zastrzeżenia zgłosił pozwany kwestionując ustalony uszczerbek na zdrowiu (k-475) Do opinii uzupełniającej biegłego wyjaśniającej tę kwestię strony nie wniosły zastrzeżeń.

Sąd podzielił ustalenia opinii, jasno przedstawiają mechanizm i zakres doznanych obrażeń oraz ich skutki.

ROZWAŻANIA PRAWNE

Odpowiedzialności pozwanego za skutki wypadku została przesądzona stanowiskiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 2.04.2014r. sygn. III Ca 15/14, a obecnie Sąd jest związany tym stanowiskiem. Posiadacz pojazdu posiadał ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody związane z ruchem pojazdów u pozwanego. Zasady odpowiedzialności za szkody związane z ruchem pojazdu mechanicznego są unormowane przepisami art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c.

Zgodnie z art. 445 §1kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Przyznanie oraz wysokość zadośćuczynienia zależy od całokształtu okoliczności i od uznania Sądu. Zadośćuczynienie zależy więc od wszystkich okoliczności mających wpływ na rozmiar doznanej krzywdy w tym stopnia oraz czasu trwania cierpień fizycznych i psychicznych, trwałości uszczerbku na zdrowiu, wieku, a także prognozy na przyszłość. Pojęcie "sumy odpowiedniej" ma charakter nieokreślony, niemniej jednak w judykaturze wskazane są kryteria, którymi należy kierować się przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia. Zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Powołanie się przy ustalaniu zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę na potrzebę utrzymania wysokości zadośćuczynienia w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa, nie może prowadzić do podważenia kompensacyjnej funkcji zadośćuczynienia.

Zarzut przyczynienia się przez poszkodowanych do powstałej szkody [art. 362kc] jest uzasadniony, co omówiono wyżej. Zaniedbanie powodów polegające na nieużywaniu środków ochrony indywidualnej do ochrony przed upadkiem z wysokości i wykonywaniu pracy pomimo niezapoznania ich przez pracodawcy z instrukcją bezpiecznego wykonywania robót związanej z pracami na wysokości uzasadnia przyjęcie maksymalnie 20% przyczynienia się. Przyczynienie było niewielkie, mogli liczyć na prawidłowe zabezpieczenie wzyżki przez operatora, a nieprzeszkolenie ich z zakresu bhp przez pracodawcę ograniczało możliwość oceny zagrożeń.

Odniesione przez powodów:

- P. R. obrażenia skutkujące w efekcie łącznym 49% uszczerbku na zdrowiu,

-E. J. obrażenia skutkujące łącznym 52,5% uszczerbkiem na zdrowiu, a także doznane przez powodów cierpienia, zachwianie zdrowia psychicznego bez wątpienia uzasadniają przyznanie zadośćuczynienia pieniężnego w kwotach po 100.000zł dla każdego z nich przy uwzględnieniu przyczynienia się do skutków wypadku. Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny i nie może być ani symboliczne ani nadmierne. Wskazana wyżej kwota jest adekwatna do doznanej krzywdy i odpowiada aktualnym warunkom i stopie życiowej społeczeństwa.

W odniesieniu do powoda P. R. biegły neurolog wstrzymał się z wnioskami do wydania opinii szczękowej i psychologicznej (k-542). Sporządzenie końcowej opinii neurologicznej dla P. R., biorąc pod uwagę ustalenia pozostałych biegłych (49% łącznego uszczerbku na zdrowiu) oraz wysokość żądania tj 100.000zł, okazało się zbędne. W takiej sytuacji do uwzględnienia całości żądania, nawet przy hipotetycznym przyjęciu znacznie większego przyczynienia się (nawet 50%, co nie miało miejsca), sporządzanie opinii neurologicznej jest niepotrzebne i powodowałoby jedynie dalsze przedłużenie postepowania. Ponadto pełnomocnik powoda po sporządzeniu opinii z zakresu chirurgii szczękowej i psychologicznej zapytany przez Sąd czy wnosi o sporządzenie opinii neurologicznej, nie odpowiedział na zarządzenie. Zgodnie z nałożonym rygorem uznano, że nie domagał się sporządzenia tej opinii.

Z tego względu na zasadzie art. 15zzs ² ustawy z 2.03.2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych zamknięto rozprawę na posiedzeniu niejawnym i na mocy art. 445 §1kc w zw. z art. 362kc w pkt 1 i 2 zasądzono na rzecz powodów tytułem zadośćuczynienia zgodnie z ich żądaniem po 100.000zł, o odsetkach orzeczono na mocy art. 481kc zasądzając je również zgodnie z żądaniem

-od kwoty 20.000zł od dnia 23.02.2010r.

-od kwoty 80.000zł od dnia 5.10.2019r. (tj od dnia następnego po doręczeniu odpisu pisma rozszerzającego powództwo d.d. k-693).

Pozwany pozostawał w opóźnieniu z wypłatą zadośćuczynienia gdyż był wezwany do zapłaty pismami z dnia 21.01.2020r. do zapłaty 80.000zł (k-36-37 i k38-39).

W pkt 3 na zasadzie art. 98kpc zasądzono od pozwanego na rzecz powodów kwotę 10.800zł (2x5.400zł) tytułem kosztów zastępstwa procesowego od pierwotnego żądania, w pkt 4 na zasadzie art. 113 usksc nakazano pobranie od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych w kwocie 21.099,30zł (opłaty od pozwu 10.000zł oraz koszty opinii w kwocie 11.099,30zł postanowienia k-201; k-431; k-469; k-505; k-589; k-603; k-604; k-653; k-676; k-817; k-).