Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 marca 2024 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Dominik Bednarski

Protokolant: sekr. sąd. Milena Kachniarz

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2024 roku w Grudziądzu

na rozprawie

sprawy z powództwa: M. G.

przeciwko: (...) z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.297,92 zł (jeden tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt siedem złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 7 marca 2022 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.345,80 zł (jeden tysiąc trzysta czterdzieści pięć złotych osiemdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 874/23

UZASADNIENIE

Powód M. G., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o zasądzenie od (...) w S. kwoty 1.957,20 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 07.03.2022r. do dnia zapłaty. Domagał się też zasądzenia od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozew zawiera uzasadnienie (k. 5-9). Rzeczonej kwoty powód dochodził tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

W odwiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.

Odpowiedź na pozew zawiera uzasadnienie (k. 52-54). W ocenie strony pozwanej ustalona przez nią stawka najmu w wysokości 96 zł brutto/dzień była stawką rynkową.

W dalszym toku sprawy strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym (k. 1).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Na wstępie zaznaczyć należy, iż w postępowaniu uproszczonym - zgodnie z art. 505(8) § 4 k.p.c. - w sprawach, w których wartość przedmiotu sporu nie przekracza czterech tysięcy złotych, uzasadnienie wyroku ogranicza się do wyjaśnienia podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa. Od uznania sądu opartego na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy zależy rozszerzenie tego uzasadnienia o pozostałą treść określoną w art. 327(1) § 1 k.p.c.

W judykaturze przyjmuje się powszechnie, że odszkodowanie od ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych za uszkodzenie pojazdu obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego (zob. np. uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 17 listopada 2011 r. w sprawie III CZP 5/11 oraz uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r., III CZP 20/17). Wedle najnowszego orzecznictwa poszkodowany nie musi za ten najem realnie zapłacić. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2020 r. (III CZP 63/19) zaciągnięcie przez poszkodowanego zobowiązania do zapłaty czynszu najmu pojazdu zastępczego stanowi szkodę w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. pozostającą w związku przyczynowym z wypadkiem komunikacyjnym.

W toku sprawy ustalono, że zachodziła konieczność wynajmu samochodu zastępczego. Tego zresztą strona pozwana nie kwestionowała, podobnie jak czasu trwania najmu (16 dni). Sporna była stawka najmu, dlatego na powyższą okoliczność Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego.

Bezsporne pozostawało, że uszkodzony pojazd należał do segmentu (...) oraz że pozwany przedprocesowo wypłacił, tytułem kosztów najmu, kwotę 1.536 zł brutto.

Pozwany twierdził, że stawka powinna wynosić 96 zł brutto/dzień.

Powód uważał, iż wysokość stawki powinna wynosić 165 zł brutto/dzień – i taką też wartość przyjął w wystawionej przez siebie fakturze (karta 22 akt). Wedle biegłego średnią rynkową dobową stawką najmu pojazdu segmentu (...) jest 144 zł netto/dzień (po przeliczeniu: 177,12 zł brutto/dzień).

Opinia biegłego jest dla Sądu wiarygodna. Jak się wydaje - wniosków opinii nie kwestionowała także strona pozwana ( vide: pismo przygotowawcze z dnia 13 września 2023 r. - karta 133 – 133 v. akt).

W kwestii umożliwienia poszkodowanemu najmu na preferencyjnych warunkach Sąd podziela argumentację powoda wyartykułowaną w piśmie procesowym z dnia 14 października 2022 r. (karta 77 akt). Pozwany sam przyznał, że informację w tym przedmiocie przekazał poszkodowanemu dopiero w dniu 22 lutego 2022 r., a więc ze znacznym opóźnieniem. Nastąpiło to, gdy poszkodowany od wielu dni wynajmował już pojazd zastępczy.

W konsekwencji w pkt 1. wyroku zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.297,92 zł. Sąd pomnożył wyliczoną przez biegłego stawkę (w wysokości brutto) - przez ilość dni najmu i otrzymał wynik 2.833,92 zł (177,12 x 16 = 2.833,92). Od tegoż wyniku Sąd odjął kwotę wypłaconą przez pozwanego, tytułem najmu, przed procesem. Otrzymana wartość to 1.297,92 zł brutto (2.833,92 -1.536,00 = 1.297,92).

Wedle art. 505(6) § 3 k.p.c. w postępowaniu uproszczonym, jeżeli sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

Z powyższych względów orzeczono jak w pkt I. i II. wyroku - na mocy art. 361 § 1 i 2 k.c., art. 363 § 1 i 2 k.c., art. 509 § 1 k.c. oraz art. 822 § 1 i 4 k.c.

Odsetki ustawowe za opóźnienie zasądzono zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach procesu Sąd orzekł w pkt III. wyroku w oparciu o treść art. 98 k.p.c. oraz 100 k.p.c. Strona powodowa wygrała proces w około 66 %, natomiast pozwana w 34 %.

Wynik taki Sąd otrzymał po ustaleniu, że skoro wartość dochodzonego przez powoda roszczenia wynosiła 1.957,20 zł i stanowiła 100 %, a na rzecz powoda zasądzona została tylko część tej kwoty, tj. 1.297,92 zł, to stanowiła ona w przybliżeniu 66% z całego żądania. Co do pozostałej części Sąd oddalił powództwo, czyli strona pozwana wygrała proces w 34%.

Wartość kosztów procesu poniesionych w przez powoda to 2.117zł.

Składają się na nią: opłata od pozwu wynosząca 200zł, wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika wynoszące 900z, zaliczka w wysokości 1.000 zł oraz opłata skarbowa od dokumentu pełnomocnictwa procesowego w wysokości 17 zł.

Wartość kosztów procesu poniesionych w przez stronę pozwaną to 0,00 zł. Pozwany nie był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika; w aktach sprawy brak też dowodu uiszczenia opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Zgodnie z wynikiem sprawy, przy uwzględnieniu, że z uiszczonej zaliczki nie zostało wykorzystane 83,69 zł, strona pozwana powinna zwrócić powodowi około 66% poniesionych kosztów procesu, tj. 1.345,80 zł.

Warto w tym miejscu przypomnieć, że stosunkowe rozdzielenie kosztów procesu nie musi być arytmetycznie ścisłe (por. orzeczenie SN z dnia 30 kwietnia 1952 r., C 290/52, OSNCK 1953, nr 4, poz. 99; postanowienie SN z dnia 17 czerwca 2011 r., II PZ 10/11, LEX nr 1068033).