Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

(...)

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1

H. M.

w dniu 30 sierpnia 2022 roku w miejscowości T. gm. Ż. woj. (...) w miejscu zamieszkania, dokonał umyślnego uszkodzenia ciała swojej byłej żonie S. M. w ten sposób, że lewą ręką, poprzez uchylone drzwi prowadzące do pokoju, odepchnął wymienioną w klatkę piersiową, skutkiem czego pokrzywdzona przewróciła się na podłożę w pomieszczeniu kuchennym w wyniku czego doznała obrażeń ciała w postaci skręcenia prawego stawu skokowego I ^o, a które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała na czas poniżej 7 (siedmiu) dni

tj. o przestępstwo z art. 157§2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony H. M. ma 69 lat. Jest rozwiedziony i nie ma nikogo na utrzymaniu. Oskarżony ma wykształcenie podstawowe. Utrzymuje się z emerytury w wysokości 1930 zł miesięcznie. Oskarżony nie był prawomocnie karany przed datą czynu. Wobec oskarżonego w dniu 21 kwietnia 2022 r. zapadł wyrok w sprawie o sygnaturze akt II K 168/21 o czyn z art. 207 § 1 kk wobec S. M.. Wyrok uprawomocnił się 24 listopada 2022 r.

wyjaśnienia oskarżonego

karta karna

odpis wyroku

k. 145

k. 96 – 97,144

k. 151

H. M. i S. M. mimo orzeczonego rozwodu mieszkają razem w miejscowości (...). Obecnie każde z małżonków zajmuje inny pokój. Wspólnie korzystają z kuchni i łazienki. Oskarżony wyprowadził się z domu tydzień przed terminem pierwszej rozprawy do córki K. B..

W dniu 13 października 2020 r. Gminny Ośrodek Pomocy (...) w Ż. wszczął wobec oskarżonego procedurę (...).

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania pokrzywdzonej S. M.

P. M.

A. M.

M. B.

(...)

Niebieska karta

Raport działań policji

k. 145

k. 146

k. 146v –147 k. 147

k. 51

k. 54 – 71

k. 92 - 95

W dniu 30 sierpnia 2022 r. strony przebywały w miejscu zamieszkania – (...). Poza oskarżonym i oskarżycielką posiłkową w domu przebywała A. M. z dziećmi ( synem K. i córką Z.) i M. B. z córką M.. Gdy A. M. i M. B. z córkami poszły na górną kondygnację domu S. M. zażądała od H. M. wydania torby podróżnej. W czasie rozmowy H. M. był w swoim pokoju, S. M. stała w kuchni przy drzwiach do pokoju oskarżonego. W pomieszczeniu kuchennym przebywał małoletni K. M.. Strony kłóciły się ze sobą. H. M. powiedział, iż nie wyda pokrzywdzonej torby, bo jeszcze jej nie rozpakował. Zarówno H. M., jak i S. M. trzymali drzwi po dwóch stronach za klamkę. W pewnym momencie aby zamknąć drzwi oskarżony odepchnął pokrzywdzoną lewą ręką w klatkę piersiową. S. M. straciła równowagę i upadła. Nie mogła wstać.

Wnuk K. M., który był w pomieszczeniu kuchennym pobiegł na górę domu aby wezwać swoją matkę na pomoc. Gdy A. M. i M. B. zbiegły na dół zobaczyły leżącą na ziemi S. M.. M. B. zadzwoniła na numer 112 i wezwała interwencję policji. A. M. pomogła matce wstać. H. M. wyszedł z domu i również zadzwonił na numer alarmowy 112 wzywając interwencję. Do przyjazdu policji oskarżony czekał przed domem. Po przyjeździe policji A. M. zawiozła pokrzywdzoną na badania do Szpitalnego Oddziału Ratunkowego w K..

częściowo wyjaśnienia oskarżonego

zeznania S. M.

P. M.

A. M.

K. M.

M. B.

A. D.

Zapis nagrania 112

Protokół oględzin płyty

Opinia

Zapis nagrania

k. 145

k. 146

k.146v - 147

k. 147

k. 163v

k. 28, 164

k. 147v - 148

k. 72, 157

k. 80 – 82

k. 166- 168

k. 172

W wyniku zdarzenia pokrzywdzona doznała obrażeń ciała w postaci skręcenia prawego stawu skokowego I ^o, a które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała na czas poniżej 7 (siedmiu) dni. Pokrzywdzona chodziła w ortezie przez okres 2 miesięcy i nadal odczuwa dolegliwości bólowe.

opinia biegłego

zeznania S. M.

dokumentacja medyczna

zeznania A. M.

P. M.

k. 15, 84 - 85

k. 146

k. 8 – 11

k. 147

k. 146v - 147

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

H. M.

w dniu 30 sierpnia 2022 roku w miejscowości T. gm. Ż. woj. (...) w miejscu zamieszkania, dokonał umyślnego uszkodzenia ciała swojej byłej żonie S. M. w ten sposób, że lewą ręką, poprzez uchylone drzwi prowadzące do pokoju, odepchnął wymienioną w klatkę piersiową, skutkiem czego pokrzywdzona przewróciła się na podłożę w pomieszczeniu kuchennym w wyniku czego doznała obrażeń ciała w postaci skręcenia prawego stawu skokowego I ^o, a które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała na czas poniżej 7 (siedmiu) dni

tj. o przestępstwo z art. 157§2 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Pokrzywdzona sama upadła na podłogę w czasie szarpania drzwi za klamkę

Zeznania pokrzywdzonej S. M.

K. M.

k. 146

k. 163v

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu podnosząc, że sytuacja została sprowokowana przez pokrzywdzoną. Zanegował również fakt spowodowania u pokrzywdzonej obrażeń ciała.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie powodu i faktu jego obecności w miejscu zdarzenia oraz faktu wymiany zdań i szarpania stron za drzwi, gdyż znajdują one potwierdzenie w zebranym osobowym materiale dowodowym, w tym w zeznaniach samej pokrzywdzonej i przedłożonym przez samego oskarżonego nagraniu audio. Wyjaśnienia oskarżonego są w tym zakresie logiczne, tworzą chronologiczną całość.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim wskazał, że nie spowodował obrażeń ciała pokrzywdzonej. Składając wyjaśnienia H. M. podał, że w chwili zdarzenia była nerwowa sytuacja i nie popychał pokrzywdzonej tylko ona sama upadłą szarpiąc się z nim za klamkę. Zdaniem sądu wyjaśnienia H. M. w tym zakresie nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym i stanowią linię obrony przyjętą przez oskarżonego. Przedstawiona przez niego wersja wydarzeń jest najbardziej korzystna z punktu widzenia jego obrony, jednakże pozostaje ona w sprzeczności z obiektywnie ustalonymi w oparciu o przeprowadzone dowody faktami, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Wyjaśnieniom oskarżonego przeczy nagranie audio załączone przez samego pokrzywdzonego na którym wyraźnie słychać jak bezpośrednio po zdarzeniu małoletni wnuk stron – K., który był naocznym świadkiem zachowania H. M. wobec pokrzywdzonej mówi do swojej matki, iż dziadek popchnął babcię.

Zeznania pokrzywdzonej S. M.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonej S. M.. Sąd uznał zeznania złożone przez pokrzywdzoną na rozprawie w zakresie przebiegu zdarzenia oraz doznanych obrażeń ciała za wiarygodne i zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym. Zeznania te nie były wymuszane i stanowiły swobodną oraz wyczerpującą relację pokrzywdzonej dotyczącą przebiegu zdarzenia objętego aktem oskarżenia. Pokrzywdzona w swych zeznaniach opisała przebieg zdarzenia. Wskazała również konkretne sformułowania używane przez oskarżonego i sposób jego zachowania. Sąd wziął również pod uwagę, iż pokrzywdzona nie starała się w swych zeznaniach umniejszać swojego udziału w zdarzeniu. Treść jej zeznań znajduje potwierdzenie zarówno w zeznaniach stron, jak i załączonym nagraniu audio przebiegu zdarzenia.

Zeznania P. M., A. M.

M. B.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania P. M., A. M., M. B.. Wprawdzie świadkowie nie byli bezpośrednimi świadkami przebiegu zdarzenia, jednak opisali sposób zachowania oskarżonego i pokrzywdzonej po zdarzeniu oraz relację K. M. przekazaną A. M. jeszcze przed przejazdem policji. Ich zeznania znajdują potwierdzenie w nagraniach audio – zgłoszenia interwencji i nagrania wykonanego przez oskarżonego. Świadkowie wskazali, iż strony pozostają w konflikcie. Okoliczność, iż A. M. w inny sposób przekazywała relację podaną jej przez syna nie stanowi podstawy do zakwestionowania wiarygodności jej zeznań. Fakt, iż świadek w postępowaniu przygotowawczym inaczej opisywała sposób w jaki oskarżony miał, według relacji jej syna, popychać pokrzywdzoną nie ma znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego - świadek bowiem przekazywała relację naocznego świadka, który bezpośrednio przed sądem opisał przebieg zdarzenia.

Zeznania K. M.

Sąd uznał za w pełni wiarygodne zeznania naocznego świadka zdarzenia – małoletniego wnuka stron K. M.. Świadek opisał dokładnie obserwowany przez siebie przebieg zdarzenia. Wskazał zarówno sposób zachowania pokrzywdzonej, jak i oskarżonego. Jego zeznania znajdują potwierdzenie w nagraniu audio załączonym przez oskarżonego na którym słychać jak bezpośrednio po zdarzeniu mówi swojej matce A. M. co się stało i jak zachował się dziadek. Świadek otwarcie wskazał, iż nie lubi dziadka, ponieważ się go trochę boi.

Wiarygodność zeznań świadka została pozytywnie oceniona przez biegłego psychologa M. U., która w swojej opinii wykonanej na zlecenie sądu wskazała, iż zeznania świadka stanowiły spójną narrację, nie były ze sobą sprzeczne i nie stwierdzono konfabulacji i znaczącego wpływu na ich treść innych osób.

Zeznania świadka A. D.

Sąd uznał za wiarygodne, lecz nie przedstawiające szczególnej mocy dowodowej zeznania świadka A. D.. Świadek potwierdziła w swych zeznaniach, że miedzy stronami trwa konflikt i w dniu zdarzenia prowadziła interwencję policji w domu stron po zdarzeniu.

Opinia biegłej I. W.

Zeznania pokrzywdzonej w zakresie doznanych przez obrażeń ciała znajdują pełne potwierdzenie w przedstawionej do akt opinii biegłej I. W.. W opinii potwierdzone zostały obrażenia jakich doznała pokrzywdzona w wyniku zdarzenia. Biegła wskazała, iż obrażenia doznane przez pokrzywdzoną mogły powstać we wskazanych okolicznościach.

Dowód z dokumentów i nagrań

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości. Sąd uznał również za wiarygodne nagrania z telefonu alarmowego 112 oraz nagranie wykonane przez oskarżonego w czasie zdarzenia. Zdaniem sądu odzwierciedlają one rzeczywisty przebieg zarejestrowanych na nich zdarzeń i nie noszą śladów manipulacji.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

X

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

H. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

H. M. swym zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 30 sierpnia 2022 roku w miejscowości T. gm. Ż. woj. (...) w miejscu zamieszkania, dokonał umyślnego uszkodzenia ciała swojej byłej żonie S. M. w ten sposób, że lewą ręką, poprzez uchylone drzwi prowadzące do pokoju, odepchnął wymienioną w klatkę piersiową, skutkiem czego pokrzywdzona przewróciła się na podłożę w pomieszczeniu kuchennym w wyniku czego doznała obrażeń ciała w postaci skręcenia prawego stawu skokowego I ^o, a które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała na czas poniżej 7 (siedmiu) dni wyczerpał znamiona art. 157 § 2 kk.

W art. 157 § 1-3 k.k. określone zostały typy spowodowania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, innego niż określony w art. 156 § 1 k.k. Kodeks dzieli te "inne" naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na dwie kategorie, przyjmując za kryterium podziału okres trwania naruszenia narządu ciała lub rozstroju zdrowia "dłużej niż 7 dni" i "nie dłużej niż 7 dni". Czynność sprawcza polega na "powodowaniu" opisanych w art. 157 § 1 lub 2 skutków. Pojęcie to obejmuje wszystkie zachowania, pozostające w związku przyczynowym i normatywnym ze skutkiem (zob. wyrok SA w Warszawie z 19 września 1995 r., II Akr 308/95, Prok. i Pr. 1996, nr 7-8, poz. 14). Zachowanie musi obiektywnie naruszać wynikającą z naszej wiedzy i doświadczenia regułę postępowania z dobrem prawnym, jakim jest zdrowie człowieka. Trafnie zwrócił na to uwagę SN w uzasadnieniu wyroku z 1 grudnia 2000 r. (IV KKN 509/98, OSNKW 2001, nr 5-6, poz. 45), stwierdzając: "Spowodowanie przez sprawcę skutku jako element strony przedmiotowej czynu zabronionego musi być następstwem naruszenia zasad ostrożności. Nie każde jednak naruszenie reguł ostrożności pozwala na przypisanie sprawcy tego naruszenia popełnienia przezeń czynu zabronionego, a zwłaszcza spowodowanie określonego w ustawie skutku. W takich wypadkach pomocne są kryteria koncepcji obiektywnego przypisania, która stanowi ważną kategorię, służącą do ustalenia i uzasadnienia (a jednocześnie racjonalnego ograniczenia) zakresu odpowiedzialności karnej sprawcy. Przestępstwo opisane w treści art. 157 § 2 k.k. jest przestępstwem indywidualnym. Koniecznym warunkiem jego przypisania jest wykazanie, iż to konkretna osoba, swoim działaniem lub zaniechaniem spowodowała wystąpienie opisanego w nim skutku, czyli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na czas poniżej 7.

Na podstawie ustalonego w toku postępowania materiału dowodowego bezspornym jest to, iż oskarżony H. M. swym działaniem polegającym na odepchnięciu pokrzywdzonej lewą ręką spowodował upadek pokrzywdzonej w wyniku którego doznała ona opisanych wyżej obrażeń ciała trwających poniżej 7 dni.

Zarzucony oskarżonemu czyn były przez niego zawiniony, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego. Oskarżony w chwili dokonania zarzucanego mu czynu rozumiał jego znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Miał zdolność rozpoznania bezprawności czynu i zachodziła normalna sytuacja motywacyjna. Stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu należy określić jako umiarkowany. Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował niekaralność oskarżonego w chwili czynu.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

H. M.

1

1

Mając powyższe na uwadze, kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k. k., uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, Sąd na podstawie 157 § 2 k.k. wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 80 stawek dziennych ustalając wysokość stawki dziennej na 20 złotych, uznając, iż jest ona adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara w pełni zrealizuje wobec niego funkcję wychowawczą i represyjną, a jednocześnie stanowić będzie wystarczające ostrzeżenie na przyszłość. Oskarżony ma stałe źródło dochodu. Z uwagi na wymienione wyżej okoliczności Sąd uznał, iż wymierzenie kary pozbawienia wolności, nawet z warunkowym zawieszeniem jej wykonania byłoby niewspółmierne do popełnionego przez oskarżonego przestępstwa. Z kolei orzeczenie kary ograniczenia wolności byłoby niecelowe z uwagi na wiek oskarżonego i stan jego zdrowia.

Przy wymiarze ilości stawek dziennych grzywny, na podstawie art. 33 § 3 k.k. Sąd uwzględnił sytuację majątkową, rodzinną i osobistą oskarżonego ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 20 złotych.

2

1

Zgodnie z art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego zadośćuczynienie na rzecz pokrzywdzonej w kwocie 2.000 złotych. Kryteriami istotnymi przy ustalaniu "odpowiedniej" sumy zadośćuczynienia to np. rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość oraz stopień winy sprawcy (por. wyrok SN z dnia 20. 04.2006r. sygn. akt IV CSK 99/05 publ. LEX nr 198509 oraz teza 2 wyroku sądu apelacyjnego w Poznaniu z dnia 17.01. 2006r., sygn. akt I ACa 1983/04, publ. LEX nr 186503).

Jednym z kryteriów określających "odpowiedniość" zadośćuczynienia jest również jego kompensacyjny charakter (por. wyrok SN z dnia 15.02.2006r. sygn. akt IV CK 384/05 publ. LEX nr 190756). W niniejszej sprawie pokrzywdzona w następstwie działania oskarżonego doznała cierpień psychicznych i fizycznych. Uwzględniając powyższe Sąd zasądził na rzecz pokrzywdzonej w/w kwotę tytułem zadośćuczynienia za cierpienia psychiczne.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

Pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej wnosił o orzeczenie wobec H. M. środka karnego w postaci zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość 50 metrów przez okres 2 lat.

W ocenie Sądu nie zachodzą przesłanki do zastosowania wobec H. M. w/w środka karnego. Środek ten ma w swoim celu zabezpieczyć pokrzywdzoną przed kontaktem z oskarżonym i uniemożliwić popełnienie przez niego podobnych czynów. Zdaniem sądu działanie oskarżonego będące przedmiotem tego postępowania było jednorazowe, a jego zachowanie miało charakter epizodyczny. Żaden z przeprowadzonych w sprawie dowodów nie wykazał, aby obecne zachowanie oskarżonego w jakikolwiek sposób zagrażało porządkowi prawnemu, w tym bezpieczeństwu pokrzywdzonej. Oskarżony sam wyprowadził się z domu i unika kontaktu z byłą żoną.

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3 - 4

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycielki posiłkowej S. M. kwotę 1200 złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru oraz kwotę 820,06 zł na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu kosztów postępowania i opłaty od wymierzonej kary grzywny.

8. PODPIS

Sędzia Marta Przybylska