Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2024 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie: sędzia Sławomir Górny

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 18 marca 2024 roku w Sieradzu

sprawy z odwołania Z. N. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. znak: (...) z dnia 23.05.2022r. w sprawie Z. N. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o odsetki od zasiłku chorobowego

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. od wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z 27 września 2023 roku sygn. akt IV U 143/22

oddala apelację.

Sygn. akt IV Ua 12/23

UZASADNIENIE

Decyzją znak (...) z 23 maja 2022 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. przyznał Z. N. prawo do odsetek z tytułu opóźnienia w wypłacie zasiłku chorobowego za okres od 14 listopada 2019 roku do 14 stycznia 2020 roku w wysokości 391,38 zł powołując się na treść art. 64 ust 1 i 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych.

Z. N. odwołał się od tej decyzji wnosząc o jej uchylenie i zobowiązanie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do zapłaty odsetek, ostatecznie precyzując na rozprawie w dniu 31 sierpnia 2023 roku, że domaga się odsetek za okres: od 14-08-2019 do 10-09-2019 od kwoty 1.759,84 złotych, od 11-10-2019 do 01-02-2021 od kwoty 1.449,28 złotych, od 14- 08-2019 do 10-09-2019 od kwoty 1.449,28 złotych oraz od 13-12-2019 do 01-02-2021 od kwoty 1.553,00 złotych. Wskazał, że otrzymał kwotę 391,38 złotych tytułem odsetek za okres od 14 listopada 2019 roku do 14 stycznia 2020 roku oraz naliczono mu 7,30 zł tytułem odsetek za okres od 14 sierpnia 2019 roku do 14 listopada 2019 roku podczas, gdy w jego opinii winny one być naliczane po upływie 30 dni od daty wystawienia zwolnienia lekarskiego, które jest przesyłane organowi rentowemu automatycznie, a nie od dnia uprawomocnienia się wyroku w sprawie IV U 100/21. Nadto jego pełnomocnik wniósł o zasądzenie mu wynagrodzenia według stawek dla pełnomocników z wyboru zgodnie z orzeczeniami Trybunału Konstytucyjnego.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie.

Sąd Rejonowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, wyrokiem z 27 września 2023 roku, zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. na rzecz Z. N. odsetki ustawowe z tytułu opóźnienia w wypłacie zasiłku chorobowego: za okres od 14-08-2019 roku do 10-09-2019 roku od kwoty 1.759,84 złotych (jeden tysiąc siedemset pięćdziesiąt dziewięć złotych 84/100), za okres od 11-10-2019 roku do 01-02-2021 roku od kwoty 1.449,28 złotych (jeden tysiąc czterysta czterdzieści dziewięć złotych 28/100), za okres od 14-08-2019 roku do 10-09-2019 roku od kwoty 1.449,28 złotych (jeden tysiąc czterysta czterdzieści dziewięć złotych 28/100), za okres od 13-12-2019 roku do 01-02-2021 roku od kwoty 1.553,00 złotych (jeden tysiąc pięćset pięćdziesiąt trzy złote) (pkt 1); zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. na rzecz radcy prawnego T. K. kwotę 180,00 zł (sto osiemdziesiąt złotych) za udzielenie odwołującemu pomocy prawnej z urzędu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty (pkt 2).

Wyrok poprzedziły następujące ustalenia i rozważania Sądu I instancji:

Z. N. był pracownikiem T. N., pomagał mu w organizowaniu przetargów, dostarczaniu wymaganych dokumentów, nadzorował pracowników przez niego zatrudnionych. T. N. wspomagał skarżącego finansowo z uwagi na nieterminową wypłatę zasiłku przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Wyrokiem z 9 grudnia 2020 roku, sygn. akt IV U 139/20 Sąd Okręgowy w Sieradzu zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w C. nr (...) z 30 grudnia 2019 roku i ustalił, że Z. N. jako pracownik płatnika składek T. N., podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 7 czerwca 2019 roku do 30 listopada 2019 roku.

Wyrokiem z 29 grudnia 2021 roku sygn. akt IV U 100/21 Sąd Rejonowy w Sieradzu zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. nr (...) z 18 marca 2021 roku w ten sposób, że przyznał Z. N.:

-

prawo do zasiłku chorobowego za okres od 14 listopada 2019 roku do 14 stycznia 2020 roku wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie — od zasiłku należnego za okres od 14 listopada 2019 roku do 14 grudnia 2019 roku — Uczonymi od 15 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty, a od zasiłku należnego za okres od 15 grudnia 2019 roku do 14 stycznia 2020 roku — Uczonymi od 15 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty.

-

prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.449,28 zł za okres od 16 września 2019 roku do dnia zapłaty, tj. 1 lutego 2021 roku (od zasiłku chorobowego za okres od 14 sierpnia 2019 roku do 10 września 2019 roku).

-

prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.759,84 zł za okres od 14 października 2019 roku do dnia zapłaty, tj. 1 lutego 2021 roku (od zasiłku chorobowego za okres od 11 września 2019 roku do 14 października 2019 roku).

-

prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.553 zł za okres od 14 listopada 2019 roku do dnia zapłaty, tj. 1 lutego 2021 roku (od zasiłku chorobowego za okres od 15 października 2019 roku do 13 listopada 2019 roku).

Orzeczenie to zmienił Sąd Okręgowy w Sieradzu wyrokiem z dnia 17 marca 2022 roku sygn. akt IV Ua 7/22 w pkt. la co do żądania w zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie od zasiłków należnych za okresy: od 14 listopada do 14 grudnia 2014 roku i od 15 grudnia 2019 do 14 stycznia 2020 oraz w punktach lb, lc i ld przekazując żądanie przyznania odsetek ustawowych za opóźnienie do rozpoznania organowi rentowemu.

Dalej sąd ustalił, że Z. N. złożył wniosek o zasiłek chorobowy za sporny okres w formie wezwania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do wypłaty mu zasiłku chorobowego od dnia 14.08.2019 do 14.10.2019 roku wraz z należnymi odsetkami za zwłokę, a roszczenie zostało zgłoszone przed upływem sześciu miesięcy. Został on poinformowany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w pismach z 6 lutego 2020 roku i 17 lutego 2021 roku, że nie wpłynęły dokumenty do wypłaty zasiłku chorobowego za okres 14-11-2019 do 14.01.2020 roku, w których była nadto informacja, że w trakcie zatrudnienia dokumenty do wypłaty zasiłku chorobowego przedkłada pracodawca na druku ZAS-12.

Z. N. otrzymał kwotę 391,38 złotych tytułem odsetek za okres od 14 listopada 2019 roku do 14 stycznia 2020 roku oraz naliczono mu 7,30 złotych tytułem odsetek za okres od 14 sierpnia 2019 roku do 14 listopada 2019 roku, naliczonych od dnia uprawomocnienia się wyroku w sprawie IV U 100/21.

W piśmie z dnia 21 kwietnia 2023 roku (data nadania) Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w C. wskazał, że otrzymał przekazane przez lekarza elektroniczne zaświadczenie ZUS ZLA dotyczące Z. N., jednak nie został złożony wniosek o wypłatę zasiłku chorobowego przez osobę ubiegającą się o świadczenie i powołano art. 53 ustawy zasiłkowej.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w C. wskazał, że odsetki od kwoty 3.322,92 zł z tytułu opóźnienia w wypłacie zasiłki chorobowego za okres od 14.11.2019 roku do 14.01.2020 roku (data wymagalności wg ZUS) naliczono od 28.02.2020 roku do 17.02.202 roku (data wypłaty zasiłku). Kwotę odsetek ZUS ustalił następująco za poszczególne okresy: od 28.02.2020 do 17.03.2020 - 7%, od 18.03.2020 do 08.04.2020 - 6,5%, od 09.04 2020 do 28.05.2020 - 6%, od 29.05.2020 do 06.10.2021 - 5,6%, od 07.10.2020 do 03.11.2021 - 6%, od 04.11.2021 do 08.12.2021 -6,75%, od 09.12.2021 do 04.01.2022-7,25%, od 05.01.2021 do 08.02.2022 - 7,75%, od 09.02.2021 do 08.03.2022 - 8,25 %.

Odsetki od zasiłku chorobowego za okres od 14.08.2019 roku do 13.11.2019 roku w kwocie 4.763,76 zł wypłacono w kwocie 7,30 zł naliczając odsetki od dnia 23.01.2021 roku do 01.02.2021 roku .

Sąd pierwszej instancji wskazał, że stan faktyczny sprawy był zasadniczo bezsporny między stronami, sąd ustalił go na podstawie zeznań świadków i wyjaśnień odwołującego oraz dowodów z dokumentów. Zeznania i wyjaśnienia uznano za wiarygodne - logiczne, wzajemnie spójne, jasne i korespondujące z zebranym w sprawie materiałem z dokumentów, których prawdziwości i wiarygodności strony nie kwestionowały.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym sąd pierwszej instancji doszedł do przekonania, że odwołanie Z. N. zasługuje na uwzględnienie. Sąd wskazał, że zgodnie z art. 64 ust. 1 ustaw z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa płatnicy składek, o których mowa w art. 61 podmioty ustalające prawo i wypłacające zasiłki ust. 1 pkt 1, wypłacają zasiłki w terminach przyjętych dla wypłaty wynagrodzeń lub dochodów, a Zakład Ubezpieczeń Społecznych na bieżąco po stwierdzeniu uprawnień. Zasiłki te wypłaca się nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dnia wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do ustalenia prawa do zasiłku. Stosownie do ust. 2 tej ustawy, jeżeli płatnik składek nie wypłacił zasiłku w terminie, o którym mowa w ust. 1, jest on obowiązany do wypłaty odsetek od tego zasiłku w wysokości i na zasadach określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. Art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi z kolei, że jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych — nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności.

W ocenie sądu pierwszej instancji, podstawą dla zasądzenia odsetek w mniejszej sprawie były błędy organu rentowego, bowiem pierwotnie organ rentowy odmówił Z. N. niesłusznie prawa do zasiłku chorobowego i nie wypłacił mu go, a następnie dokonał błędnej interpretacji stanu faktycznego i obowiązujących przepisów, co skutkowało wypłatą odsetek od należnych odwołującemu kwot w zaniżonej wysokości. Niewątpliwie odsetki powinny być naliczane od momentu, kiedy organ winien był wydać prawidłową decyzję uwzględniającą wniosek, bowiem dysponował informacjami umożliwiającymi mu przyznanie świadczenia i w ramach swych kompetencji i nałożonych na niego obowiązków poczynił, czy też winien był w stosownym czasie poczynić, wszystkie możliwe ustalenia i wyjaśnił okoliczności konieczne do wydania decyzji, a nie od momentu uprawomocnienia się orzeczenia sądu, którym je prawomocnie zasądzono. Zdaniem sądu, w sprawie brak było podstaw do uznania, iż opóźnienie w ustaleniu i wypłacie zasiłku chorobowego wynikało z przyczyn niezależnych od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Dowody stanowiące podstawę przyznania i wypłaty zasiłku chorobowego zostały bowiem przedłożone organowi rentowemu stosownie do § 12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 kwietnia 2012 roku w sprawie określenia dowodów stanowiących podstawę przyznania i wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Już w chwili wydania błędnej decyzji w dyspozycji organu rentowego pozostawały dane niezbędne do wydania poprawnej decyzji w zakresie zasiłku chorobowego należnego odwołującemu.

Zgodnie z § 2 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia, odsetki wypłaca się za okres od dnia następującego po upływie terminu na ustalenie prawa do świadczeń lub ich wypłaty, przewidzianego w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń - do dnia wypłaty świadczeń. Stosownie do ust. 2 tego przepisu, okres opóźnienia w ustaleniu prawa do świadczeń i ich wypłacie, dla których przepisy określające zasady ich przyznawania i wypłacania przewidują termin na wydanie decyzji, liczy się od dnia następującego po upływie terminu na wydanie decyzji. Ust. 5 stanowi z kolei, że jeżeli świadczenie jest wypłacane osobie uprawnionej za pośrednictwem poczty lub na rachunek bankowy, za dzień wypłaty świadczeń uważa się dzień przekazania należności na pocztę lub do banku. Wypłata świadczeń z ubezpieczenia chorobowego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych następuję „na bieżąco” po stwierdzeniu nabycia do nich uprawnień, a więc niezwłocznie po ustaleniu prawa do tych świadczeń. Odsetki za zwłokę w wypłacie tych świadczeń naliczane są od dnia następującego po upływie terminu na ustalenie prawa do świadczeń lub ich wypłaty, przewidzianego w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń — do dnia wypłaty świadczeń. Okres opóźnienia w wypłacie świadczeń okresowych liczy się od dnia następującego po ustalonym terminie ich płatności (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 2 września 2015 roku, sygn. akt III AUa 1986/14). Zauważenia wymaga, że w sytuacji, gdy wypłata winna być dokonana na podstawie wydanej decyzji, moment rozpoczęcia okresu, za który naliczane są odsetki, liczony jest od dnia następującego po upływie terminu do wydania decyzji. Z kolei okres opóźnienia w wypłacie świadczeń okresowych liczy się od dnia następującego po ustalonym terminie ich płatności (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 21 lutego 2013 roku, sygn. akt III AUa 762/12).

Wobec powyższego, za zasadne Sąd Rejonowy uznał żądanie odsetek ustawowych od należnych ubezpieczonemu zasiłków za poszczególne okresy od wskazanych kwot, bowiem organ od początku dysponował dowodami umożliwiającymi prawidłowe ustalenie i wypłatę zasiłku chorobowego, a bezpodstawne jest stanowisko, że odsetki należne są dopiero od daty uprawomocnienia się wyroku zasądzającego należny odwołującemu zasiłek chorobowy. Tym samym w stanie faktycznym niniejszej sprawy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., należało uwzględnić odwołanie i zmienić zaskarżoną decyzję w całości oraz orzec co do istoty sprawy jak w pkt. 1 sentencji, zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz odwołującego odsetki ustawowe z tytułu opóźnienia w wypłacie zasiłku chorobowego za okres 14-08-2019 do 10-09-2019 od kwoty'1.759,84 zł; za okres 11-10-2019 do 01-02-2021 od kwoty 1.449,28 zł; za okres 14-08-2019 do 10-09-2019 od kwoty 1.449,28 zł oraz za okres 13-12-2019 do 01-02-2021 od kwoty 1.553,00zł. O kosztach sądowych orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca zobowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Stosownie do § 3, do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Na koszty procesu składa się wynagrodzenie r.pr. T. K. za udzielenie odwołującemu pomocy prawnej z urzędu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty. Jego wysokość ustalono w oparciu o § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz § 4 ust. 3 i 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 kwietnia 2020 roku sygn. akt SK 66/19. Wobec tego zasądzono od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz r. pr. T. K. kwotę 180,00 złotych za udzielenie odwołującemu pomocy prawnej z urzędu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Z wyrokiem Sądu Rejonowego w całości nie zgodził się organ rentowy i wywiódł apelację, w której zarzucił, że orzeczenie zostało wydane:

-

z naruszeniem prawa materialnego art. 64 ust. 1 w związku z art. 64 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jednolity Dz. U. 2020r., poz. 870 - zwaną dalej ustawą zasiłkową) w związku z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z § 2 ust. 1, § 12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 kwietnia 2012 w sprawie określenia dowodów stanowiących podstawę przyznania i wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa poprzez wadliwe ustalenie kwot zasiłków chorobowych i okresów naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie zasiłków chorobowych poprzez wadliwe ustalenie kwot zasiłku chorobowego i okresów naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie zasiłku chorobowego;

-

z naruszeniem przepisów prawa procesowego art. 233 k.p.c. poprzez dowolną ocenę materiału dowodowego niezgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, w rezultacie wadliwe ustalenie kwot zasiłku chorobowego i okresów naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie zasiłku chorobowego;

-

wskutek błędów w ustalaniach faktycznych, polegających na błędnym ustaleniu kwot zasiłków chorobowych i okresów naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie zasiłków chorobowych.

Na tej podstawie apelujący wnioskował o zmianę sentencji wyroku w punktach od 1 a) do 1 d) poprzez zasądzenie: odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.449,28 zł od zasiłku chorobowego za okres od 14 sierpnia 2019 r. do 10 września 2019 r.); odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.760,52 zł od zasiłku chorobowego za okres od 11 września 2019 r. do 14 października 2019 r.), odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1553,40 zł od zasiłku chorobowego za okres od 15. 10. 2019r. do 13.11.2019 r.), odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 258,90 zł od zasiłku chorobowego za okres od 14. 11. 2019 r. do 18.11.2019 r.), odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1190,94 zł od zasiłku chorobowego za okres od 19. 11. 2019 r. do 11.12.2019 r., odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1873,08 zł od zasiłku chorobowego za okres od 12. 12. 2019 r. do 14.01.2020 r., Jednocześnie apelant wnosił o uchylenie punktu 2 sentencji wyroku, zasądzenie na rzecz organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w wypłacie na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.

W uzasadnieniu ZUS podniósł, że wyrok Sądu I instancji nakazuje zrealizować okresy zasiłków chorobowych, które nie są zgodne ze złożonymi wnioskami. Również kwoty od których mają być wyliczone odsetki są nieprawidłowe. Z. N. miał wystawione zaświadczenia lekarskie na okres od 14.08.2019 roku do 14. 01. 2020 roku. Sąd I instancji natomiast ustalił okres do 01.02.2021 roku. w apelacji organ rentowy przedstawił wykaz okresów za jakie organ rentowy wypłacił kwot brutto zasiłków na rzecz ubezpieczonego, zgodnie z wnioskiem i zaświadczeniem lekarskim ZUA:

- okres od 14.08.2019 roku do 10.09.2019 r. - wpływ wniosku 30.09.2019 r. - kwota 1449,84 zł;

- okres od 11.09.2019 r. do 14.10.2019 r. - wpływ wniosku 30.09.2019 r. - kwota 1760,52 zł;

- okres od 15.10.2019 r. do 13.11.2019 r. - wpływ wniosku 18.10.2019 r. - kwota 1553,40 zł;

- okres od 14.11.2019 r. do 18.11.2019 r. - wpływ wniosku 28.01.2020 r. - kwota 258,90 zł;

- okres od 19.11.2019 r. do 11.12.2019 r. - wpływ wniosku 28.01.2020 r. - kwota 1190,94 zł;

- okres od 12.12.2019 r. do 14.01.2020 r. - wpływ wniosku 28.01.2020 r. - kwota 1873,08 zł.

Po wyroku Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 09.12.2020 r., sygn. akt IV U 139/20, Zakład w dniu 01.02.2021 roku wypłacił ubezpieczonemu zasiłek chorobowy za okres od 14.08.2019 r. do 13.11.2019 r. w kwocie 4.763,76 zł brutto wraz z ustawowymi odsetkami z tytułu wypłaty zasiłku chorobowego po terminie w kwocie 7,30 zł. Następnie w związku z wyrokiem Sądu Rejonowego w Sieradzu z dnia 29.12.2021 roku, sygn. akt IV U 100/21, w dniu 17.02.2022 roku wypłacono zasiłek chorobowy za okres od 14.11.2019 r. do 14.01.2020 r. w kwocie brutto 3.322,92 zł na podany przez ubezpieczonego numer rachunku bankowego. Zasiłek chorobowy został wypłacony bez odsetek ponieważ od powyższego wyroku Zakład wniósł apelację do Sądu Okręgowego w Sieradzu dotyczącą zasądzonych odsetek. Organ rentowy w całej rozciągłości podtrzymuje swoje stanowisko z odpowiedzi na odwołanie. Sąd Okręgowy w Sieradzu wyrokiem z dnia 17.03.2022 r., sygn. akt IV Ua 7/22 zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że żądanie przyznania odsetek przekazał do rozpoznania organowi rentowemu. Sąd Okręgowy w Sieradzu z 17.03.2022 roku, sygn. akt IV Ua7/22 w punkcie: 1 zmienił zaskarżony wyroku Sądu Rejonowego w Sieradzu z 29.12.2021 r., sygn. akt IV U 100/21 w pkt la w ten sposób, że żądanie Z. N. przyznania odsetek ustawowych za opóźnienie od zasiłków należnych za okresy: od 14.11.2019 rok do 14.12.2019r. i od 15.12.2019 r. do 14.01.2020 r. przekazał do rozpoznania organowi rentowemu. W pkt 2 zmienił zaskarżony wyrok w puntach lb), c) i d) w ten sposób, że żądanie Z. N. przyznania odsetek ustawowych za opóźnienie od zasiłków, należnych z okresy wskazane w tych punktach, przekazuje do rozpoznania organowi rentowemu. Sąd Rejonowy w Sieradzu wyrokiem z 29.12.2021 r. w pkt 1 zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał Z. N. w: pkt b) prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.449,28 zł za okres od 16 września 2019 r. do dnia zapłaty, tj. 1 lutego 2021 r. (od zasiłku chorobowego za okres od 14 sierpnia 2019 r. do 10 września 2019 r.); pkt c) prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.759,84 zł za okres od 14 października 2019 r. do dnia zapłaty tj. 1 lutego 2021 r. (od zasiłku chorobowego za okres od 11 września 2019 r. do 14 października 2019 roku; pkt d) prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.553 zł za okres od 15 listopada 2019 r. do dnia zapłaty tj. 1 lutego 2021 r., (od zasiłku chorobowego za okres od 15 października 2019 r. do 13 listopada 2019 r.). W dniu 05.05.2022 roku Zakład wypłacił odsetki po Wyroku Sądu Okręgowego w Sieradzu z dnia 17.03.2022 r. sygn. akt IV Ua 7/22, w wysokości 391,38 zł na adres domowy, zgodnie z pismem ubezpieczonego z 28.02.2022 roku. Odsetki od kwoty 3.322,92 zł z tytułu opóźnienia w wypłacie zasiłku chorobowego od 14.11.2019 r. do 14.01.2020 r. zostały naliczone od dnia 28.02.2020 r. (od dnia następnego po dacie wymagalności) do 17.02.2022 roku (data wypłaty zasiłku). Kwotę odsetek ustalono uwzględniając wysokość ustawowych odsetek za opóźnienie, która przedstawia się następująco: od 28.02.2020 r. do 17.03.2020 r. - 7 %, od 18.03.2020 r. do 08.04.2020 r. - 6,5 %, od 09.04.2020 r. do 28.05.2020 r. - 6 %, od 29.05.2020 r. do 06.10.2021 r. - 5,6 %, 07.10.2021 r. do 03.11.2021 r.-6%, 04.11.2021 r. do 08.12.2021 r.-6,75%, od 09.12.2021 r. do 04. 04.01.2022 r. - 7,25 %, od 05.01.2021 r. do 08.02.2022 r. - 7,75 %, od 09.02.2021 r. do 08.03.2022 r. - 8,25 %.

Ubezpieczony wniósł o oddalenie apelacji.

Rozpoznając apelację Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie może odnieść zamierzonego skutku bowiem sąd pierwszej instancji wydał trafne rozstrzygnięcie, które znajduje uzasadnienie w całokształcie okoliczności faktycznych sprawy oraz treści powołanych przepisów prawnych. Zawarte w apelacji argumenty procesowe i natury prawnomaterialnej są jedynie polemicznym stanowiskiem w sprawie, niemającym odniesienia do prawidłowo ustalonego stanu faktycznego i zastosowanych przepisów prawa.

Odnosząc się do apelacji należy zauważyć, że formułuje ona zarzuty naruszenia prawa procesowego, a ewentualne podzielenie tych zarzutów miałoby bezpośredni wpływ na prawidłowość dokonanych przez sąd I instancji ustaleń faktycznych. I tak, należy podkreślić, że sąd przeprowadził prawidłowo ukierunkowane postępowanie dowodowe, a zebrany materiał rozważył i ocenił w granicach uprawnienia, jakie daje mu przepis art. 233 § 1 k.p.c., jednocześnie granic tych nie przekraczając. Co ważne w sprawie, wywód przeprowadzony przez sąd pierwszej instancji co do tego, jakie znaczenie nadać zaprezentowanym przez strony dowodom przydatnym do oceny faktycznej i prawnej żądania i jakie z tych dowodów wyprowadzić wnioski, jest co prawda lakoniczny i oszczędny, ale za to jest logiczny, wyważony i zwięzły, przeto nie poddaje się krytyce (art. 327 ¹§ 2 k.p.c.). Zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c., Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału dowodowego. Zaś, do naruszenia przepisu art. 233 § 1 k.p.c. mogłoby dojść tylko wówczas, gdyby apelujący wykazał uchybienie podstawowym regułom służącym ocenie wiarygodności i mocy poszczególnych dowodów, to jest, regułom logicznego myślenia, zasadzie doświadczenia życiowego i właściwego kojarzenia faktów (tak Sąd Najwyższy w wyroku z 16 grudnia 2005 roku w sprawie III CK 314/05). Zdaniem Sądu Okręgowego, nie można zarzucić sądowi pierwszej instancji naruszenia powyższych reguł. Co istotne w sprawie, jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie tego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne. Tylko w przypadku, gdy brak jest logiki w wiązaniu wniosków z zebranymi dowodami, lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo, wbrew zasadom doświadczenia życiowego, nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo - skutkowych, to przeprowadzona przez sąd ocena dowodów może być skutecznie podważona (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 15 grudnia 2005 r., I ACa 513/05, LEX nr 186115). W odniesieniu do powyższego, w ocenie sądu odwoławczego, pozwane nie zdołały wykazać, aby sąd I instancji naruszył przepis art. 233 § 1 k.p.c., poprzez dokonanie istotnych ustaleń w sposób sprzeczny z treścią zebranego materiału dowodowego. Przy czym, na potrzeby rozstrzygnięcia, Sąd Rejonowy wystarczająco wyjaśnił dlaczego nie uwzględnił wszystkich zaoferowanych przez strony dowodów. Powyższe wynika z dopuszczalnej oceny całości materiału dowodowego i to oceny w granicach uprawnienia, jakie daje sądowi przepis art. 233 § 1 k.p.c. Ostatecznie, zdaniem Sądu Okręgowego, wbrew zarzutom apelacji, w granicach zaskarżenia, ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy są prawidłowe, przede wszystkim wystarczające, a wyprowadzone z nich wnioski nie budzą zastrzeżeń. W konsekwencji, ustalenia te sąd odwoławczy podziela i przyjmuje za własne, zatem nie powiela (podobnie Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 20 stycznia 2010 r., II PK 178/09, LEX nr 577829; 14 maja 2010 r., II CSK 545/09, LEX nr 602684; 27 kwietnia 2010 r., II PK 312/09, LEX nr 602700; 8 października 1998 r., II CKN 923/97, OSNC 1999 Nr 3, poz. 60). Należy również zaakcentować, że sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w graniach apelacji, w graniach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania (art. 378 § 1 k.p.c.). Stosując zasady przyjętego modelu apelacji pełnej cum benefitio novorum, obowiązkiem sądu odwoławczego nie jest rozpoznanie samej apelacji lecz ponowne merytoryczne rozpoznanie sprawy w granicach zaskarżenia (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 16 lutego 2017 r., I ACa 1268/16, LEX nr 2289452). Jednakże, zarówno judykatura, jak i doktryna zgodnie uznaje, że z ustanowionego w art. 378 § 1 k.p.c. obowiązku rozpoznania sprawy w granicach apelacji nie wynika konieczność osobnego omówienia przez sąd w uzasadnieniu wyroku każdego podniesionego argumentu. Za wystarczające należy uznać odniesienie się do sformułowanych w apelacji zarzutów i wniosków w sposób wskazujący na to, że zostały one przez sąd drugiej instancji w całości rozważone przed wydaniem orzeczenia (zob. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 22 sierpnia 2018 r., III UK 119/17, LEX nr 2542602; z dnia 4 września 2014 r., I PK 25/14, OSNP 2016 nr 1, poz. 6). Orzecznictwo Sądu Najwyższego stoi na stanowisku, iż sąd rozpoznający apelację powinien się odnieść tylko do wszystkich tych zdarzeń i zarzutów zgłoszonych w postępowaniu apelacyjnym, które mogłyby spowodować skutki materialnoprawne (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2012 r., II CSK 314/11, LEX nr 1130158). Z powyższego wynika, iż sąd drugiej instancji nie musi kazuistycznie odnosić się do każdego z zarzutów apelacji lecz wystarczającym jest zbiorcze odniesienie się do najważniejszych ich motywów. W ocenie sądu odwoławczego, nie miało również miejsca przekroczenie zasady swobodnej oceny materiału dowodowego polegające na jego wybiórczej ocenie oraz pominięcie dowodów potwierdzających stanowisko pozwanych, co miało doprowadzić do wyprowadzenia przez sąd I instancji błędnych wniosków i ustaleń faktycznych.

W kontekście powyższego, zarzuty w postaci dowolnej oceny materiału dowodowego, dokonanej niezgodnie z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, w rezultacie wadliwe ustalenie kwot zasiłku chorobowego i okresów naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie zasiłku chorobowego oraz zarzuty błędów w ustalaniach faktycznych, polegających na błędnym ustaleniu kwot zasiłków chorobowych i okresów naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie zasiłków chorobowych, są chybione. Sąd pierwszej instancji wystarczająco zebrał i poprawnie rozważył wszystkie dowody oraz ocenił je w sposób nienaruszający swobodnej oceny dowodów, uwzględniając w ramach tejże oceny zasady logiki i doświadczenia życiowego. Wobec tego, nie sposób jest podważać adekwatności dokonanych przez Sąd Rejonowy ustaleń do treści przeprowadzonych dowodów. Wyrokiem z 9 grudnia 2020 roku, sygn. akt IV U 139/20 Sąd Okręgowy w Sieradzu zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w C. nr (...) z 30 grudnia 2019 roku i ustalił, że Z. N. jako pracownik płatnika składek T. N., podlegał obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 7 czerwca 2019 roku do 30 listopada 2019 roku. Wyrokiem z 29 grudnia 2021 roku sygn. akt IV U 100/21 Sąd Rejonowy w Sieradzu zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. nr (...) z 18 marca 2021 roku w ten sposób, że przyznał Z. N.: prawo do zasiłku chorobowego za okres od 14 listopada 2019 roku do 14 stycznia 2020 roku wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie — od zasiłku należnego za okres od 14 listopada 2019 roku do 14 grudnia 2019 roku — Uczonymi od 15 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty, a od zasiłku należnego za okres od 15 grudnia 2019 roku do 14 stycznia 2020 roku — liczonymi od 15 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty, prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.449,28 zł za okres od 16 września 2019 roku do dnia zapłaty, tj. 1 lutego 2021 roku (od zasiłku chorobowego za okres od 14 sierpnia 2019 roku do 10 września 2019 roku), prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.759,84 zł za okres od 14 października 2019 roku do dnia zapłaty, tj. 1 lutego 2021 roku (od zasiłku chorobowego za okres od 11 września 2019 roku do 14 października 2019 roku), prawo do odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.553 zł za okres od 14 listopada 2019 roku do dnia zapłaty, tj. 1 lutego 2021 roku (od zasiłku chorobowego za okres od 15 października 2019 roku do 13 listopada 2019 roku). Orzeczenie to zmienił Sąd Okręgowy w Sieradzu wyrokiem z dnia 17 marca 2022 roku sygn. akt IV Ua 7/22 w pkt. la co do żądania w zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie od zasiłków należnych za okresy: od 14 listopada do 14 grudnia 2014 roku i od 15 grudnia 2019 do 14 stycznia 2020 oraz w punktach lb, lc i ld przekazując żądanie przyznania odsetek ustawowych za opóźnienie do rozpoznania organowi rentowemu. Ma racje Sąd Rejonowy, że Z. N. złożył wniosek o zasiłek chorobowy za sporny okres w formie wezwania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych do wypłaty mu zasiłku chorobowego od dnia 14.08.2019 do 14.10.2019 roku wraz z należnymi odsetkami za zwłokę, a roszczenie zostało zgłoszone przed upływem sześciu miesięcy. Został on poinformowany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w pismach z 6 lutego 2020 roku i 17 lutego 2021 roku, że nie wpłynęły dokumenty do wypłaty zasiłku chorobowego za okres 14-11-2019 do 14.01.2020 roku, w których była nadto informacja, że w trakcie zatrudnienia dokumenty do wypłaty zasiłku chorobowego przedkłada pracodawca na druku ZAS-12. Ubezpieczony otrzymał kwotę 391,38 złotych tytułem odsetek za okres od 14 listopada 2019 roku do 14 stycznia 2020 roku oraz naliczono mu 7,30 złotych tytułem odsetek za okres od 14 sierpnia 2019 roku do 14 listopada 2019 roku, naliczonych od dnia uprawomocnienia się wyroku w sprawie IV U 100/21. W piśmie z dnia 21 kwietnia 2023 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w C. wskazał, że otrzymał przekazane przez lekarza elektroniczne zaświadczenie ZUS ZLA dotyczące Z. N., jednak nie został złożony wniosek o wypłatę zasiłku chorobowego przez osobę ubiegającą się o świadczenie i powołano art. 53 ustawy zasiłkowej. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w C. wskazał, że odsetki od kwoty 3.322,92 zł z tytułu opóźnienia w wypłacie zasiłki chorobowego za okres od 14.11.2019 roku do 14.01.2020 roku (data wymagalności wg ZUS) naliczono od 28.02.2020 roku do 17.02.202 roku (data wypłaty zasiłku). Kwotę odsetek ZUS ustalił następująco za poszczególne okresy: od 28.02.2020 do 17.03.2020 - 7%, od 18.03.2020 do 08.04.2020 - 6,5%, od 09.04 2020 do 28.05.2020 - 6%, od 29.05.2020 do 06.10.2021 - 5,6%, od 07.10.2020 do 03.11.2021 - 6%, od 04.11.2021 do 08.12.2021 -6,75%, od 09.12.2021 do 04.01.2022-7,25%, od 05.01.2021 do 08.02.2022 - 7,75%, od 09.02.2021 do 08.03.2022 - 8,25 %. Odsetki od zasiłku chorobowego za okres od 14.08.2019 roku do 13.11.2019 roku w kwocie 4.763,76 zł wypłacono w kwocie 7,30 zł naliczając odsetki od dnia 23.01.2021 roku do 01.02.2021 roku .

Sąd Okręgowy w pełni podziela wywody prawne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, nie znajdując żadnych podstaw do jego zmiany bądź uchylenia, a to z uwagi na naruszenie prawa materialnego w postaci art. 64 ust. 1 w związku z art. 64 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa w zw. z art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z § 2 ust. 1, § 12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 kwietnia 2012 w sprawie określenia dowodów stanowiących podstawę przyznania i wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, poprzez wadliwe ustalenie kwot zasiłków chorobowych i okresów naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie zasiłków chorobowych oraz poprzez wadliwe ustalenie kwot zasiłku chorobowego i okresów naliczenia odsetek ustawowych za opóźnienie w wypłacie zasiłku chorobowego. Ma rację sąd pierwszej instancji, że zgodnie z art. 64 ust. 1 ustaw z dnia 25 czerwca 1999 roku o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa płatnicy składek, o których mowa w art. 61 podmioty ustalające prawo i wypłacające zasiłki ust. 1 pkt 1, wypłacają zasiłki w terminach przyjętych dla wypłaty wynagrodzeń lub dochodów, a Zakład Ubezpieczeń Społecznych na bieżąco po stwierdzeniu uprawnień. Zasiłki te wypłaca się nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dnia wyjaśnienia ostatniej okoliczności niezbędnej do ustalenia prawa do zasiłku. Stosownie do ust. 2 tej ustawy, jeżeli płatnik składek nie wypłacił zasiłku w terminie, o którym mowa w ust. 1, jest on obowiązany do wypłaty odsetek od tego zasiłku w wysokości i na zasadach określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych. Art. 85 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych stanowi z kolei, że jeżeli Zakład - w terminach przewidzianych w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń pieniężnych z ubezpieczeń społecznych lub świadczeń zleconych do wypłaty na mocy odrębnych przepisów albo umów międzynarodowych — nie ustalił prawa do świadczenia lub nie wypłacił tego świadczenia, jest obowiązany do wypłaty odsetek od tego świadczenia w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie określonych przepisami prawa cywilnego. Nie dotyczy to przypadku, gdy opóźnienie w przyznaniu lub wypłaceniu świadczenia jest następstwem okoliczności, za które Zakład nie ponosi odpowiedzialności. Należy podzielić stanowisko sądu pierwszej instancji, że podstawą dla zasądzenia odsetek w mniejszej sprawie były błędy organu rentowego, bowiem pierwotnie organ rentowy odmówił Z. N. niesłusznie prawa do zasiłku chorobowego i nie wypłacił mu go, a następnie dokonał błędnej interpretacji stanu faktycznego i obowiązujących przepisów, co skutkowało wypłatą odsetek od należnych odwołującemu kwot w zaniżonej wysokości. Niewątpliwie odsetki powinny być naliczane od momentu, kiedy organ winien był wydać prawidłową decyzję uwzględniającą wniosek, bowiem dysponował informacjami umożliwiającymi mu przyznanie świadczenia i w ramach swych kompetencji i nałożonych na niego obowiązków poczynił, czy też winien był w stosownym czasie poczynić, wszystkie możliwe ustalenia i wyjaśnił okoliczności konieczne do wydania decyzji, a nie od momentu uprawomocnienia się orzeczenia sądu, którym je prawomocnie zasądzono. Zdaniem sądu, w sprawie brak było podstaw do uznania, iż opóźnienie w ustaleniu i wypłacie zasiłku chorobowego wynikało z przyczyn niezależnych od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Dowody stanowiące podstawę przyznania i wypłaty zasiłku chorobowego zostały bowiem przedłożone organowi rentowemu stosownie do § 12 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 2 kwietnia 2012 roku w sprawie określenia dowodów stanowiących podstawę przyznania i wypłaty zasiłków z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Już w chwili wydania błędnej decyzji w dyspozycji organu rentowego pozostawały dane niezbędne do wydania poprawnej decyzji w zakresie zasiłku chorobowego należnego odwołującemu. Zgodnie z § 2 ust. 1 powołanego wyżej rozporządzenia, odsetki wypłaca się za okres od dnia następującego po upływie terminu na ustalenie prawa do świadczeń lub ich wypłaty, przewidzianego w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń - do dnia wypłaty świadczeń. Stosownie do ust. 2 tego przepisu, okres opóźnienia w ustaleniu prawa do świadczeń i ich wypłacie, dla których przepisy określające zasady ich przyznawania i wypłacania przewidują termin na wydanie decyzji, liczy się od dnia następującego po upływie terminu na wydanie decyzji. Ust. 5 stanowi z kolei, że jeżeli świadczenie jest wypłacane osobie uprawnionej za pośrednictwem poczty lub na rachunek bankowy, za dzień wypłaty świadczeń uważa się dzień przekazania należności na pocztę lub do banku. Wypłata świadczeń z ubezpieczenia chorobowego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych następuję „na bieżąco” po stwierdzeniu nabycia do nich uprawnień, a więc niezwłocznie po ustaleniu prawa do tych świadczeń. Odsetki za zwłokę w wypłacie tych świadczeń naliczane są od dnia następującego po upływie terminu na ustalenie prawa do świadczeń lub ich wypłaty, przewidzianego w przepisach określających zasady przyznawania i wypłacania świadczeń — do dnia wypłaty świadczeń. Okres opóźnienia w wypłacie świadczeń okresowych liczy się od dnia następującego po ustalonym terminie ich płatności (wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z 2 września 2015 roku, sygn. akt III AUa 1986/14). Zauważenia wymaga, że w sytuacji, gdy wypłata winna być dokonana na podstawie wydanej decyzji, moment rozpoczęcia okresu, za który naliczane są odsetki, liczony jest od dnia następującego po upływie terminu do wydania decyzji. Z kolei okres opóźnienia w wypłacie świadczeń okresowych liczy się od dnia następującego po ustalonym terminie ich płatności (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 21 lutego 2013 roku, sygn. akt III AUa 762/12). Wobec powyższego, Sąd Rejonowy prawidłowo uznał żądanie odsetek ustawowych od należnych ubezpieczonemu zasiłków za poszczególne okresy od wskazanych kwot, bowiem organ od początku dysponował dowodami umożliwiającymi prawidłowe ustalenie i wypłatę zasiłku chorobowego, a bezpodstawne jest stanowisko, że odsetki należne są dopiero od daty uprawomocnienia się wyroku zasądzającego należny odwołującemu zasiłek chorobowy. Tym samym, należało uwzględnić odwołanie i zmienić zaskarżoną decyzję w całości oraz orzec co do istoty sprawy jak w pkt. 1 sentencji zaskarżonego wyroku. Tak więc, wyrok sądu pierwszej instancji odpowiada prawu, zaś Sąd Okręgowy, na podstawie przepisu art. 385 k.p.c. oddalił apelację organu rentowego jako niezasadną.