Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 listopada 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, XVII Wydział Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów
w składzie:

po rozpoznaniu 22 listopada 2023 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. w W.

przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki

o wymierzenie kary pieniężnej

na skutek odwołania powoda od decyzji Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z 3 października 2022 r. Nr (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od (...) sp. z o.o. w W. na rzecz Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki kwotę 720,00 zł (siedemset dwadzieścia złotych) z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Sygn. akt XVII AmE 73/23

UZASADNIENIE

Decyzją z 3 października 2022 roku nr (...) Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej „Prezes URE”, „pozwany”), na podstawie art. 168 pkt 11 i art. 170 ust. 4 pkt 2 oraz art. 169 ust. 1 pkt. 1 w związku z art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2022 r., poz. 1387 ze zm.) ( dalej „o.z.e.”) oraz na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r., poz. 2000) ( dalej „k.p.a.”), w związku z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2022 r., poz. 1385 ze zm.) ( dalej „p.e.”) po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego orzekł, że (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej „powód”, „Spółka”) naruszyła art. 9 ust. 1 pkt 7 o.z.e., w ten sposób, że nie przedłożyła Prezesowi URE sprawozdania półrocznego zawierającego informacje wymienione w art. 9 ust. 1 pkt 5 o.z.e. za I półrocze 2022 r. i za te działania wymierzył karę pieniężną w wysokości 1 000,00 złotych.

Od powyższej Decyzji powód wniósł odwołanie, zarzucając jej naruszenie:

1)  art. 9 ust. 1 pkt 7 o.z.e. poprzez błędne przyjęcie, że obowiązek przekazywania Prezesowi URE sprawozdań półrocznych dotyczy również przedsiębiorców wpisanych do rejestru wytwórców energii w małej instalacji, którzy nie rozpoczęli jeszcze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w małych instalacjach;

2)  art. 168 pkt 11 o.z.e. poprzez nałożenie kary pieniężnej na Spółkę pomimo braku spełnienia ustawowych przesłanek do jej nałożenia;

3)  art. 8 k.p.a. oraz art.11 k.p.a. i art. 107 § 3 k.p.a. poprzez nie odniesienie się do twierdzeń Spółki zgłaszanych w toku postępowania;

4)  art. 7a § 1 k.p.a. poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie interpretacji przepisów niekorzystnej dla Spółki.

W oparciu o powyższe zarzuty, powód wniósł o uchylenie Decyzji, zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych i przeprowadzenie dowodów powołanych w treści odwołania na fakty w nim wskazane.

Pozwany w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Rozpoznając odwołanie Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. została wpisana do rejestru wytwórców energii elektrycznej w małej instalacji 27 kwietnia 2022 roku pod numerem (...) (zaświadczenie o wpisie k. 13 akt sąd., okoliczność niesporna).

We wniosku o wpis do rejestru Spółka wskazała, że planuje rozpoczęcie działalności w zakresie wytwarzania energii elektrycznej od 1 czerwca 2022 roku, jednakże do 7 września 2022 roku to zamierzenie nie zostało zrealizowane (wniosek o wpis do rejestru k. 14-15 akt sąd., okoliczność niesporna). W tej sytuacji Spółka uznała, że skoro nie rozpoczęła wytwarzania energii elektrycznej, to nie jest zobowiązana do złożenia Prezesowi URE sprawozdania za I półrocze 2022 roku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7 o.z.e. ( okoliczność niesporna).

W związku z powyższym, Prezes URE pismem z 16 sierpnia 2022 r., zawiadomił powoda o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie wymierzenia kary pieniężnej, w związku z nieprzedłożeniem sprawozdania półrocznego zawierającego informacje wymienione w art. 9 ust. 1 pkt 5 o.z.e. Ponadto zawiadomił go o możliwości złożenia szczegółowych wyjaśnień w tej sprawie, wniosków dowodowych oraz przesłania uwierzytelnionych kopii dokumentów mających związek z ujawnionym naruszeniem, a także wezwał do wyjaśnienia przyczyn nieprzedłożenia sprawozdania za I półrocze 2022 roku, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7 o.z.e. (zawiadomienie k. 1- 2 akt adm.).

W odpowiedzi z 7 września 2022 r. Spółka wyjaśniła, że „do dnia dzisiejszego nie rozpoczęła działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w Małej Instalacji Odnawialnego Źródła Energii zlokalizowanej w zakładzie Strony w W. („Instalacja"). Energia elektryczna nie była w Instalacji wytwarzana z wyjątkiem prób technicznych mających na celu zawarcie umowy dystrybucyjnej. Strona wskazała dzień 1 czerwca 2022 r. jako planowaną datę rozpoczęcia dzielności gospodarczej jednakże do dnia dzisiejszego faktyczne rozpoczęcie działalności gospodarczej (wytwarzania energii elektrycznej) w Instalacji nie nastąpiło. Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii („Ustawa OZE" ) obowiązek przekazania Prezesowi URE sprawozdania półrocznego obciąża wyłącznie wytwórców wykonujących dzielność gospodarczą w małych instalacjach. Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 39 Ustawy OZE wytwórcą jest wyłącznie podmiot wytwarzający energią elektryczną lub ciepło w odnawialnym źródle energii. Art. 3 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców wskazuje, iż działalnością gospodarczą jest wyłącznie zorganizowana działalność zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły. Takich warunków z pewnością nie spełnia okazjonalne uruchomienie urządzeń wyłącznie w celach testowych. W świetle powyższego stanu faktycznego jest niewątpliwe, iż Strona nie prowadziła dotychczas działalności gospodarczej jako wytwórca w Instalacji, a w konsekwencji nie podlegała obowiązkowi przedstawienia sprawozdania Prezesowi URE.”. Dodatkowo powód podniósł, że do chwili obecnej nie rozpoczął działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania energii w Instalacji i nie osiągnął z tego tytułu przychodu oraz przedłożył kopię sprawozdania finansowego za rok 2021. Jednocześnie wniósł o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego a alternatywnie o wydanie decyzji stwierdzającej brak podstaw do nałożenia na Spółkę kary pieniężnej (pismo z 07 września 2022 r. z załącznikami k. 4-47 akt adm.).

Pismem z 15 września 2022 r. Prezes URE zawiadomił powoda o zakończeniu postępowania administracyjnego w przedmiotowej sprawie, a także poinformował go o możliwości wniesienia ewentualnych uwag do zgromadzonego materiału dowodowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia ww. zawiadomienia ( zawiadomienie k. 48 akt adm.).

W piśmie z 26 września 2022 roku powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie ( pismo z 26 września 2022 r. k. 50-51 akt adm.).

Prezes URE wydał zaskarżoną Decyzję 3 października 2022 roku (Decyzja k. 52-55 akt adm.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych w trakcie postępowania administracyjnego i sądowego, których autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

W tym stanie faktycznym Sąd Okręgowy w Warszawie – Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 pkt 5 o.z.e. wytwórca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji jest obowiązany do prowadzenia dokumentacji dotyczącej łącznej ilości:

a) energii elektrycznej wytworzonej z odnawialnych źródeł energii w małej instalacji,

b) energii elektrycznej sprzedanej sprzedawcy zobowiązanemu, o którym mowa w art. 40 ust. 1, która została wytworzona z odnawialnych źródeł energii w małej instalacji i wprowadzona do sieci dystrybucyjnej,

c) zużytych paliw do wytwarzania energii elektrycznej w małej instalacji oraz rodzaju tych paliw,

d) energii elektrycznej sprzedanej odbiorcom końcowym.

Ponadto w myśl art. 9 ust. 1 pkt 7 o.z.e. zobowiązany jest do przekazywania Prezesowi URE sprawozdań półrocznych zawierających informacje, o których mowa w pkt 5, w terminie do końca miesiąca następującego po upływie półrocza.

Z treści zacytowanych przepisów wynika zatem, iż podmiotem zobowiązanym do złożenia w/w sprawozdania jest wytwórca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji.

Tymczasem powód stał na stanowisku, że powyższy obowiązek go nie dotyczy, gdyż nie jest wytwórcą wykonującym działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji, ponieważ nie rozpoczął wytwarzania energii elektrycznej. Podkreślił, że we wniosku o wpis do rejestru wytwórców energii w małej instalacji wskazał jako planowaną datę rozpoczęcia działalności dzień 1 czerwca 2022 roku.

Z kolei pozwany wskazywał, że omawiany obowiązek sprawozdawczy ciąży na każdym przedsiębiorcy wpisanym do Rejestru wytwórców energii w małej instalacji bez względu na faktyczne wykonywanie tej działalności.

Poza sporem było, że powód od 27 kwietnia 2022 roku jest wpisany Rejestru wytwórców w małej instalacji.

Rozstrzygniecie sprawy wymagało zatem udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy obowiązek sprawozdawczy ciąży na wszystkich podmiotach wpisanych do Rejestru wytwórców w małej instalacji, czy też tylko na takich, którzy uruchomili instalację.

W ocenie Sądu, analiza przepisów ustawy o.z.e. prowadzi do wniosku, że prawidłowe jest stanowisko Prezesa URE zaprezentowane w uzasadnieniu zaskarżonej Decyzji.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 7 ust. 1 o.z.e. „Działalność gospodarcza w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii w małej instalacji, zwana dalej "działalnością gospodarczą w zakresie małych instalacji", jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy - Prawo przedsiębiorców i wymaga wpisu do rejestru wytwórców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji, zwanego dalej "rejestrem wytwórców energii w małej instalacji". Zatem, aby prowadzić dany rodzaj działalności gospodarczej należy uzyskać wpis do rejestru wytwórców energii w małej instalacji.

Wpisu do Rejestru dokonuje Prezes URE na podstawie wniosku wytwórcy wykonującego działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji (art. 8 ust. 2 o.z.e.).

Z kolei wniosek o wpis do rejestru wytwórców energii w małej instalacji powinien zawierać m.in. określenie rodzaju i zakresu wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie małych instalacji oraz miejsca lub miejsc i przewidywanej daty rozpoczęcia jej wykonywania (art. 10 pkt 5 o.z.e.). Toteż wzór tegoż wniosku określony rozporządzeniem Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 30 listopada 2021 r. (Dz.U. z 2021 r., poz. 2281) zakłada podanie przewidywanej daty rozpoczęcia wykonywania działalności gospodarczej w zakresie małych instalacji.

Wobec powyższego, sam wpis do Rejestru i uzyskanie statusu „wytwórcy” nie jest tożsame z faktycznym rozpoczęciem wykonywania działalności. Ustawa o.z.e. nie posługuje się pojęciem „wytwórcy” czy „Wytwórcy wykonującego działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji” w znaczeniu literalnym, tj. jako podmiotu faktycznie prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji, ale jako podmiotu, który z racji wpisania do Rejestru może potencjalnie taką działalność wykonywać i wytwarzać energię elektryczną. Poprzez sam wpis do Rejestru podmiot uzyskuje przymiot „wytwórcy wykonującego działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji”.

Również treść pozostałych przepisów ustawy, przemawia za słusznością stanowiska zaprezentowanego w Decyzji. Otóż zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 pkt 7 i 8 o.z.e. wytwórca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji jest obowiązany:

- przekazywać Prezesowi URE sprawozdania półroczne zawierające informacje, o których mowa w pkt 5, w terminie 30 dni do końca miesiąca następującego po upływie półrocza (pkt 7);

- przekazywać Prezesowi URE informacje, o których mowa w pkt 6, w terminie 30 dni od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej w małej instalacji lub jej wytworzenia po modernizacji tej instalacji oraz od dnia zakończenia jej modernizacji (pkt 8).

Reasumując, powyższy przepis nakłada na wytwórców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie małych instalacji, dwa oddzielne obowiązki informacyjno-sprawozdawcze, uzależnione od wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej (pkt 8) i niezależne od tej okoliczności (pkt 7). Również terminy spełnienia tych dwóch obowiązków są inne, w przypadku obowiązku z pkt 7 jest to 30 dni do końca miesiąca następującego po upływie półrocza, a w przypadku obowiązku z pkt 8 – 30 dni od dnia wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej w małej instalacji. Termin spełnienia obowiązku przewidzianego w pkt 7 określono niezależnie od wytworzenia po raz pierwszy energii elektrycznej w małej instalacji, która to okoliczność warunkuje powstanie obowiązku z pkt 8 ww. ustawy. Powyższe rozróżnienie przesądza o odrębnym charakterze obowiązków wskazanych w art. 9 ust. 1 pkt 7 i 8 ww. ustawy.

Powyższe stanowisko jest również ugruntowane w orzecznictwie SOKiK ( por. wyrok z 05/10/2020 r., sygn. akt XVII AmE 274/18, Lex nr 3228102, z 02/03/2020 r. sygn. akt XVII AmE 208/18, Lex nr 3088495, z 09/10/2019 r., sygn. akt XVII AmE 336/17 Lex nr 3017532). Są to zatem orzeczenia zapadłe w podobnych stanach faktycznych i w oparciu o te same przepisy, co w niniejszej sprawie, w przeciwieństwie do wyroków sądów administracyjnych, na które powoływał się powód, a które zapadły w oparciu o zupełnie inne przepisy prawa, a tym samym były nieadekwatne do zagadnień powstałych w rozpoznawanej sprawie.

Warto również podkreślić, że SOKIK rozstrzygał analogiczny problem na gruncie przepisów dotyczących sprawozdań z art. 43 d ust. 1 p.e., rozważając czy podmiot przywożący z uwagi na fakt wpisu do rejestru podmiotów przywożących powinien składać sprawozdania organowi regulacyjnemu zgodnie z obowiązkiem ustawowym nawet mimo braku prowadzenia przywozu. W takich przypadkach SOKIK zajmował zbieżne stanowisko, wskazując m.in. że niezależnie od faktycznie dokonywanego przez podmiot wpisany do rejestru podmiotów przywożących przywozu paliw i ilości przywożonych paliw istnieje obowiązek raportowania zgodnie z art. 43d ust. 1 p.e. ze względu na wpis do rejestru, który implikuje potrzebę składania sprawozdań, o których mowa w tym artykule. SOKIK uznawał, że nawet dłuższe niewykonywanie przywozu paliw przez taki podmiot nie wyłącza potrzeby składania organowi regulacyjnemu sprawozdań, gdyż tzw. „sprawozdania zerowe” stanowią istotną informację dotyczącą braku aktywnego działania na rynku. Dane zapatrywania wielokrotnie podzielił Sąd Apelacyjny w Warszawie.

Przy czym, co istotne, przepisy prawa energetycznego nie wyłączają obowiązku składania sprawozdań przez podmiot przywożący wpisany do rejestru podmiotów przywożących w sytuacji braku przywozu, podobnie jak przepisy ustawy o.z.e. nie wyłączają obowiązku złożenia sprawozdania półrocznego gdy energia faktycznie nie jest wytwarzana przez wytwórcę, jednocześnie dopuszczając sytuacje, że podmiot wpisany do rejestru wytwórców w małej instalacji np. jeszcze energii nie wytwarza.

Tym samym niezasadny okazał się zarzut naruszenia art. 7a § 1 k.p.a. poprzez przyjęcie interpretacji przepisów na niekorzyść Spółki. Zgodnie z tym przepisem „Jeżeli przedmiotem postępowania administracyjnego jest nałożenie na stronę obowiązku bądź ograniczenie lub odebranie stronie uprawnienia, a w sprawie pozostają wątpliwości co do treści normy prawnej, wątpliwości te są rozstrzygane na korzyść strony, chyba że sprzeciwiają się temu sporne interesy stron albo interesy osób trzecich, na które wynik postępowania ma bezpośredni wpływ.”, zatem warunkiem koniecznym do zastosowania omawianego przepisu jest istnienie wątpliwości co do treści normy prawnej. Tymczasem w sprawie takie wątpliwości nie występują, ponieważ zarówno Prezes URE jak i Sąd od początku zajmują jednolite stanowisko co do tego, iż obowiązki sprawozdawcze ciążą na podmiotach wpisanych do Rejestru wytwórców w małej instalacji, niezależnie czy rozpoczęli wytwarzanie energii elektrycznej, czy też nie.

Reasumując, powyższa analiza przepisów ustawy o.z.e. prowadzi do wniosku, że to wpis do rejestru, nie zaś rozpoczęcie wytwarzania energii elektrycznej w małej instalacji, decyduje o powstaniu obowiązku sprawozdawczości półrocznej, o której mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7. Podkreślenia wymaga, że brak wytworzenia energii z odnawialnego źródła w danym okresie sprawozdawczym stanowi informację sprawozdawczą pozyskiwaną przez regulatora. Ustawodawca zobowiązał wszak w sposób modelowy normą abstrakcyjną każdego wytwórcę do spełnienia obowiązku bez wezwania, celem pozyskania danych z rynku.

Dodatkowo, podkreślić należy, że informacja o obowiązku przesyłania sprawozdań półrocznych z chwilą wpisu do rejestru wytwórców energii w małej instalacji jest powszechnie dostępna w pakiecie informacyjnym umieszczonym na ogólnodostępnej stronie internetowej Urzędu Regulacji Energetyki. Ponadto należy zgodzić się z Prezesem URE, że powód jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą m.in. w zakresie wytwarzania energii elektrycznej z odnawianych źródeł energii powinien znać przepisy ustawy o.z.e. a tym samym skutki niezastosowania się do nich.

Bezspornym jest, iż powód nie złożył sprawozdania za pierwsze półrocze 2022 roku zawierającego informacje wymienione w art. 9 ust. l pkt 5 o.z.e. w ustawowym terminie. Rzeczone sprawozdanie przedłożył bowiem dopiero 28 września 2022 r., po wszczęciu przez pozwanego postępowania w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.

Wobec tego do stwierdzonego naruszenia zastosowanie ma art. 168 pkt 11 o.z.e., który stanowi, iż karze pieniężnej podlega ten, kto nie przedkłada w terminie Prezesowi URE sprawozdania, o którym mowa w art. 9 ust. 1 pkt 7 o.z.e., lub podaje w tym sprawozdaniu nieprawdziwe informacje. Odpowiedzialność z tytułu naruszenia obowiązków wynikających z przepisów ustawy o odnawialnych źródłach energii podobnie jak ustawy prawo energetyczne, ma co do zasady charakter obiektywny, tj. nie wymaga wykazania winy umyślnej lub nieumyślnej karanego podmiotu. Dla stwierdzenia naruszenia przez wytwórcę ciążącego na nim obowiązku, wystarczające jest zatem ustalenie, że dany podmiot zachował się w sposób sprzeczny z wiążącym go nakazem lub zakazem. Jak wynika natomiast z ustalonego stanu faktycznego powód bezsprzecznie nie wypełnił nakazu z art. 9 ust. 1 pkt 7 o.z.e. przez co zaktualizowały przesłanki wymierzenia kary pieniężnej zawarte w art. 168 pkt 11 o.z.e., toteż Prezes URE podjął słuszną decyzję o nałożeniu na Przedsiębiorcę kary pieniężnej.

Odpowiedzialność określona w art. 168 pkt 11 o.z.e. została zliberalizowana przez ustawodawcę w art. 174 ust. 2 o.z.e. poprzez przyznanie organowi regulacyjnemu uprawnienia do odstąpienia od wymierzenia kary, gdy wytwórca zachował się sprzecznie z normą ustawy, lecz zmienił swoje zachowanie (zrealizował obowiązek) zanim organ regulacyjny powziął o tym wiadomość i o ile zakres naruszenia był znikomy. Brzmienie przepisu art. 174 ust. 2 o.z.e. wskazuje jednoznacznie, że zastosowanie tej instytucji wymaga łącznego spełnienia obu przesłanek wymienionych w przepisie. Nadto ustawodawca użył w nim sformułowania, iż organ „może” odstąpić od wymierzenia kary, wskazując na uznaniowy charakter tej instytucji.

W niniejszej sprawie nie została spełniona przesłanka zrealizowania obowiązku zanim organ regulacyjny powziął wiadomość o naruszeniu prawa, bowiem Prezes URE powziął wiadomość o niezrealizowaniu obowiązku przez powoda co najmniej 16 sierpnia 2022 roku (w dacie zawiadomienia o wszczęciu postępowania), a powód zrealizował obowiązek poprzez złożenie sprawozdania za I półrocze 2022 roku dopiero 28 września 2022 roku. W tym stanie faktycznym rozważanie, czy zakres naruszenia był znikomy nie było konieczne, bowiem wobec niespełnienia się pierwszej z przesłanek, której wystąpienie jest konieczne, odstąpienie od wymierzenia kary było niedopuszczalne.

Stosownie do przepisu art. 170 ust. 4 pkt 2 o.z.e. wysokość kary pieniężnej m.in. w przypadku określonym w art. 168 pkt 11 o.z.e. wynosi 1 000,00 zł. Tak więc za ten rodzaj naruszenia jakiego dopuścił się powód kara została określona wprost kwotowo w ustawie. W konsekwencji Prezes URE nie miał możliwości ustalenia jej na innym poziomie, w tym jej obniżenia. Wprawdzie jak stanowi art. 174 ust. 1 ustawy ustalając wysokość kary pieniężnej, organ uwzględnia zakres naruszeń, powtarzalność naruszeń lub korzyści finansowe możliwe do uzyskania z tytułu naruszenia, jednak ustalenie w art. 170 ust. 4 pkt 2 o.z.e. sztywnej wysokości kary w przypadku z art. 168 pkt 11 wyklucza możliwość jej miarkowania.

Podniesione przez powoda zarzuty odnośnie naruszenia przepisów kodeksu postępowania administracyjnego nie mogły odnieść skutku, albowiem do kognicji Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie należy kontrola prawidłowości postępowania prowadzonego przed Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu do wyroku z 13/05/2004 r., sygn. akt III SK 44/04, Lex nr 137437), przed tym bowiem Sądem toczy się postępowanie sądowe pierwszoinstancyjne, w którym strona może przedstawić wszystkie okoliczności faktyczne i dowody na potwierdzenie zasadności swojego stanowiska, tak więc co do zasady ewentualne uchybienia postępowania administracyjnego nie miały znaczenia dla rozpoznania sprawy przed tym Sądem.

Biorąc powyższe względy pod uwagę, uznając, że kara pieniężna została ustalona we właściwej wysokości, Sąd Okręgowy w Warszawie - Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia, oddalił wniesione przez powoda odwołanie na podstawie art. 479 ⁵³ § 1 k.p.c.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z uwagi na nieuwzględnienie odwołania, powoda należało uznać za stronę, która przegrała proces i zasądzić od niego na rzecz pozwanego zwrot kosztów procesu, na które złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 720,00 zł ustalone w oparciu o § 14 ust. 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz.U. 2018, poz. 265).

Sędzia SO Anna Maria Kowalik

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda i pełnomocnikowi pozwanego bez pouczenia, za pośrednictwem PI.

Sędzia SO Anna Maria Kowalik